Relaties
alle pijlers
lange relatie en zelfstandig zijn
zondag 22 november 2009 om 09:39
Ik begin ineens enorm te piekeren de afgelopen 2 weken. Ik heb nu al iets meer dan een jaar een relatie met een ontzettend leuke jongen, ik kan er geen fout woord over zeggen. Toen ik hem ontmoette ging het allemaal zo rap, we woonde binnen een week al in zijn huis.. ik stond eigenlijk een beetje op straat in Amsterdam, en hij had een huis gekocht, eigenlijk nog nooit problemen of ruzie met hem gehad en altijd over mijn oren verliefd!
Maaarrr...nu begin ik ineens te piekeren en te twijfelen over dat ik nooit alleen heb gewoont (altijd samen met iemand) en dat ik me eigen huis zou moeten hebben.. ik kijk ook opeens naar het andere geslacht.. heb het nog steeds leuk met hem en als ik zijn knuffels of huid tegen me aan voel voel ik dat ik van hem hou maar er is gewoon iets wat me tegenhoud om naar de toekomst te kijken. Ben ik dan gewoon te vaak bij hem is het raar als ik nu zeg dat ik toch mijn eigen huis wil zoeken nadat ik al bij hem heb gewoond...
Maaarrr...nu begin ik ineens te piekeren en te twijfelen over dat ik nooit alleen heb gewoont (altijd samen met iemand) en dat ik me eigen huis zou moeten hebben.. ik kijk ook opeens naar het andere geslacht.. heb het nog steeds leuk met hem en als ik zijn knuffels of huid tegen me aan voel voel ik dat ik van hem hou maar er is gewoon iets wat me tegenhoud om naar de toekomst te kijken. Ben ik dan gewoon te vaak bij hem is het raar als ik nu zeg dat ik toch mijn eigen huis wil zoeken nadat ik al bij hem heb gewoond...
zondag 22 november 2009 om 09:44
Als jij dat wilt, moet je dat doen.
Ik vind het juist heel goed dat je die behoefte hebt, dat betekent dat je dus wel zelfstandig bent.
Als je nu blijft zitten waar je zit, doe je jezelf tekort, en mis je de levenservaring van het alleen wonen.
Vanuit daar kun je toch verder kijken?
Ik denk dat hij het zeker wel moeilijk vindt, maar je moet het gewoon goed uitleggen.
Ik vind het juist heel goed dat je die behoefte hebt, dat betekent dat je dus wel zelfstandig bent.
Als je nu blijft zitten waar je zit, doe je jezelf tekort, en mis je de levenservaring van het alleen wonen.
Vanuit daar kun je toch verder kijken?
Ik denk dat hij het zeker wel moeilijk vindt, maar je moet het gewoon goed uitleggen.
zondag 22 november 2009 om 09:46
zondag 22 november 2009 om 09:51
Het is belangrijk dat jij je goed voelt.
Bespreek dit nu al met je vriend. Ook al heb je nog geen concrete oplossing. Zodat hij samen met jou dit proces doorloopt.
Ik bedoel hiermee, er zijn heel veel mensen die ergens mee zitten, hier heel lang over na denken en als ze eruit zijn dit als een mededeling brengen. Bij de ander komt dit heel koud over want die heeft dat proces niet meegemaakt.
Vertel je vriend nu dat je deze gevoelens hebt en leg ook uit 'waarom' zodat hij het snapt.
Bespreek dit nu al met je vriend. Ook al heb je nog geen concrete oplossing. Zodat hij samen met jou dit proces doorloopt.
Ik bedoel hiermee, er zijn heel veel mensen die ergens mee zitten, hier heel lang over na denken en als ze eruit zijn dit als een mededeling brengen. Bij de ander komt dit heel koud over want die heeft dat proces niet meegemaakt.
Vertel je vriend nu dat je deze gevoelens hebt en leg ook uit 'waarom' zodat hij het snapt.
zondag 22 november 2009 om 10:31
Volgens mij is het nooit goed, om niet eens alleen gewoond te hebben. Op die manier leer je jezelf toch beter kennen...weet je ook wat jouw "struikelpunten" zijn.
Dus nee, ik vind het niet raar. Probeer dit eens aan te kaarten bij je vriend. Jullie zijn ook wel erg snel gaan samenwonen...en misschien kwam je daarvoor ook wel uit een samenwoonrelatie (omdat je op straat stond), dus je hebt nooit de kans gehad alleen te wonen...of die kans nooit genómen.
Dus nee, ik vind het niet raar. Probeer dit eens aan te kaarten bij je vriend. Jullie zijn ook wel erg snel gaan samenwonen...en misschien kwam je daarvoor ook wel uit een samenwoonrelatie (omdat je op straat stond), dus je hebt nooit de kans gehad alleen te wonen...of die kans nooit genómen.
zondag 22 november 2009 om 11:17
Heb je op dit moment genoeg ruimte in je relatie? Ik kan me namelijk voorstellen dat het voor je vriend heel moeilijk te begrijpen, en misschien ook te accepteren is, als jij 'zo maar' ineens weer op jezelf wilt wonen. Dat voelt voor hem misschien wel als het begin van het einde.
Heb je ruimte in huis om af en toe alleen te zitten? Zie je nog regelmatig je vriendinnen, doe je dingen alleen? Om niet gelijk een hele rigoreuze stap te nemen, zou je misschien eerst kunnen kijken hoe je in de huidige situatie dingen kunt veranderen/aanpassen.
Overigens vind ik het geen slecht idee hoor, om op jezelf te wonen, maar goed, wat ik hierboven schrijf dus. Praat erover met je vriend, betrek hem erbij, zodat het iets van jullie sámen wordt, om jullie relatie meer bestendig en toekomstzeker te maken.
Heb je ruimte in huis om af en toe alleen te zitten? Zie je nog regelmatig je vriendinnen, doe je dingen alleen? Om niet gelijk een hele rigoreuze stap te nemen, zou je misschien eerst kunnen kijken hoe je in de huidige situatie dingen kunt veranderen/aanpassen.
Overigens vind ik het geen slecht idee hoor, om op jezelf te wonen, maar goed, wat ik hierboven schrijf dus. Praat erover met je vriend, betrek hem erbij, zodat het iets van jullie sámen wordt, om jullie relatie meer bestendig en toekomstzeker te maken.
zondag 22 november 2009 om 12:17
@Nammma. Ben het niet met je eens dat het nooit goed is om nooit alleen gewoond te hebben. Ik was 24 en mijn vriend 25 toen we vanuit onze ouders samen gingen wonen.
We zijn allebei heel erg zelfstandig, hebben naast ons leven samen, ook onze eigen dingen. Eigen vrienden en vriendinnen.
Mijn vriend is voor zn werk ook vaker een aantal weken/maanden weg naar het buitenland. Dan woon ik natuurlijk wel alleen. Ook dat gaat allemaal prima.
Ik denk dat het niet zozeer zit in het feit dat je je beseft dat je alleen wil wonen, maar meer in het feit dat je weer interesse krijgt in andere mannen. Misschien te snel gaan samenwonen? Hoe oud zijn jullie?
We zijn allebei heel erg zelfstandig, hebben naast ons leven samen, ook onze eigen dingen. Eigen vrienden en vriendinnen.
Mijn vriend is voor zn werk ook vaker een aantal weken/maanden weg naar het buitenland. Dan woon ik natuurlijk wel alleen. Ook dat gaat allemaal prima.
Ik denk dat het niet zozeer zit in het feit dat je je beseft dat je alleen wil wonen, maar meer in het feit dat je weer interesse krijgt in andere mannen. Misschien te snel gaan samenwonen? Hoe oud zijn jullie?
