Relaties
alle pijlers
Help?
zondag 22 november 2009 om 17:16
Hallo mensen,
sinds ongeveer een half jaar heb ik een vriendin. Ik was eerst nog best onzeker over onze relatie omdat ik zelf ook een vrouw ben.
Maar ik ben steeds meer van haar gaan houden en we hebben plannen voor de toekomst. Ik weet dat ze ook heel veel van mij houd.
Maar hier is mijn probleem... Haar moeder zit in de bijstand, heeft verscheidene grote operaties gehad, haar man is van haar gescheiden en ze is depressief. Ze heeft het helemaal gehad met ziekenhuizen, laat staan psychiaters of maatschappelijkwerkers.
Mijn vriendin doet mantelzorg voor haar moeder, omdat dat een van de weinige dingen is die ze voor haar kan doen.
Mijn vriendin heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel tegenover haar moeder. Als mijn vriendin ook maar het kleinste beetje gevoel heeft dat haar moeder haar nodig heeft, moet ze naar huis (ten koste van school en mij).
Haar moeder vind de dingen die ze doet nooit goed genoeg, en ze kunnen om de kleinste dingen ruzie hebben (waar soms ook geweld aan te pas komt).
Ik wil haar zo graag helpen maar ik weet niet hoe. Binnenkort is mijn vriendin jarig en word ze 18 en waarschijnlijk gooit haar moeder haar dan per direct het huis uit. Ze willen allebei absoluut geen hulp en ik voel me er altijd heel slecht door dat ik niks kan veranderen.
Ik heb het met mijn vriendin hier heel vaak over gehad en zij zegt altijd dat het beter word als we samenwonen. Of als haar moeder dood is.
Maar dat geloof ik niet, want dat verantwoordelijkheidsgevoel veranderd dan vast in schuldgevoel.
Ze kan niet met haar problemen naar haar vader want die trekt zijn handen van haar zorg af, omdat "ze zelf heeft gekozen om bij haar moeder te wonen". Wat natuurlijk belachelijk is, want haar ouders zijn gescheiden toen ze 2 was en als kind ben je niet in staat zulke keuzes te maken.
Ik heb mijn ouders ook verteld over de situatie, maar zij kunnen er ook niet echt wat mee. De enige optie lijkt mij proberen met een psycholoog/psychiater/maatschappelijk werker o.i.d. te werken, maar dat kan ik ze niet dwingen.
Ik weet niet goed wat ik moet, en ik hoop dat jullie me kunnen begrijpen.
sinds ongeveer een half jaar heb ik een vriendin. Ik was eerst nog best onzeker over onze relatie omdat ik zelf ook een vrouw ben.
Maar ik ben steeds meer van haar gaan houden en we hebben plannen voor de toekomst. Ik weet dat ze ook heel veel van mij houd.
Maar hier is mijn probleem... Haar moeder zit in de bijstand, heeft verscheidene grote operaties gehad, haar man is van haar gescheiden en ze is depressief. Ze heeft het helemaal gehad met ziekenhuizen, laat staan psychiaters of maatschappelijkwerkers.
Mijn vriendin doet mantelzorg voor haar moeder, omdat dat een van de weinige dingen is die ze voor haar kan doen.
Mijn vriendin heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel tegenover haar moeder. Als mijn vriendin ook maar het kleinste beetje gevoel heeft dat haar moeder haar nodig heeft, moet ze naar huis (ten koste van school en mij).
Haar moeder vind de dingen die ze doet nooit goed genoeg, en ze kunnen om de kleinste dingen ruzie hebben (waar soms ook geweld aan te pas komt).
Ik wil haar zo graag helpen maar ik weet niet hoe. Binnenkort is mijn vriendin jarig en word ze 18 en waarschijnlijk gooit haar moeder haar dan per direct het huis uit. Ze willen allebei absoluut geen hulp en ik voel me er altijd heel slecht door dat ik niks kan veranderen.
Ik heb het met mijn vriendin hier heel vaak over gehad en zij zegt altijd dat het beter word als we samenwonen. Of als haar moeder dood is.
Maar dat geloof ik niet, want dat verantwoordelijkheidsgevoel veranderd dan vast in schuldgevoel.
Ze kan niet met haar problemen naar haar vader want die trekt zijn handen van haar zorg af, omdat "ze zelf heeft gekozen om bij haar moeder te wonen". Wat natuurlijk belachelijk is, want haar ouders zijn gescheiden toen ze 2 was en als kind ben je niet in staat zulke keuzes te maken.
Ik heb mijn ouders ook verteld over de situatie, maar zij kunnen er ook niet echt wat mee. De enige optie lijkt mij proberen met een psycholoog/psychiater/maatschappelijk werker o.i.d. te werken, maar dat kan ik ze niet dwingen.
Ik weet niet goed wat ik moet, en ik hoop dat jullie me kunnen begrijpen.
zondag 22 november 2009 om 17:23
zondag 22 november 2009 om 17:38
lastig! Ik denk wel dat je er verstandig aan doet om problemen te laten bij wie ze horen. Ik snap dat je gek op haar bent, haar wil helpen, maar je wil niet verwikkeld raken in andermans familiesores en ook geen therapeut-patient relatie, das wat overdreven misschien maar scheve verhoudingen zijn niet bevorderlijk voor n fijne relatie. Sterkte!
zondag 22 november 2009 om 17:45
Mijn vriendin wil ook wel de situatie veranderen, en dat probeerd ze door er meer voor haar moeder te zijn...
Ze zei laatst dat ze er 50% voor me zal zijn, maar ik heb echt geen idee wat ik met zo'n opmerking moet. Het geeft wel heel goed weer wie er belangrijk voor haar is.
Ik probeer haar inderdaad te steunen, maar ik weet niet of ze zo vooruit komt. Want uiteindelijk kiest ze toch altijd voor haar moeder.
Maar ik wil haar echt niet kwijt... En ze zei laatst dat als ze mij niet had, ze er al wel een eind aan had gemaakt. Het is niet zo dat ze altijd met haar moeder bezig is, we hebben ook wel hele fijne momenten samen, nog steeds. Alleen minder vaak.
Is er echt geen andere optie..?
Heel erg bedankt voor jullie reacties.
Ze zei laatst dat ze er 50% voor me zal zijn, maar ik heb echt geen idee wat ik met zo'n opmerking moet. Het geeft wel heel goed weer wie er belangrijk voor haar is.
Ik probeer haar inderdaad te steunen, maar ik weet niet of ze zo vooruit komt. Want uiteindelijk kiest ze toch altijd voor haar moeder.
Maar ik wil haar echt niet kwijt... En ze zei laatst dat als ze mij niet had, ze er al wel een eind aan had gemaakt. Het is niet zo dat ze altijd met haar moeder bezig is, we hebben ook wel hele fijne momenten samen, nog steeds. Alleen minder vaak.
Is er echt geen andere optie..?
Heel erg bedankt voor jullie reacties.
zondag 22 november 2009 om 17:51
quote:Sid schreef op 22 november 2009 @ 17:45:
Mijn vriendin wil ook wel de situatie veranderen, en dat probeerd ze door er meer voor haar moeder te zijn...
Ze zei laatst dat ze er 50% voor me zal zijn, maar ik heb echt geen idee wat ik met zo'n opmerking moet. Het geeft wel heel goed weer wie er belangrijk voor haar is.
Ik probeer haar inderdaad te steunen, maar ik weet niet of ze zo vooruit komt. Want uiteindelijk kiest ze toch altijd voor haar moeder.
Maar ik wil haar echt niet kwijt... En ze zei laatst dat als ze mij niet had, ze er al wel een eind aan had gemaakt. Het is niet zo dat ze altijd met haar moeder bezig is, we hebben ook wel hele fijne momenten samen, nog steeds. Alleen minder vaak.
Is er echt geen andere optie..?
Heel erg bedankt voor jullie reacties.
Ik vind het ongezond om je partner op die wijze te chanteren. Enfin, als jij de relatie steeds minder leuk vindt, als jouw vriendin andere prioriteiten heeft in haar leven, waarom zet jij er dan geen punt achter?
Met andere woorden: gaat dit topic over het schuldgevoel van je vriendin naar haar moeder of over jouw schuldgevoel naar je vriendin?
Mijn vriendin wil ook wel de situatie veranderen, en dat probeerd ze door er meer voor haar moeder te zijn...
Ze zei laatst dat ze er 50% voor me zal zijn, maar ik heb echt geen idee wat ik met zo'n opmerking moet. Het geeft wel heel goed weer wie er belangrijk voor haar is.
Ik probeer haar inderdaad te steunen, maar ik weet niet of ze zo vooruit komt. Want uiteindelijk kiest ze toch altijd voor haar moeder.
Maar ik wil haar echt niet kwijt... En ze zei laatst dat als ze mij niet had, ze er al wel een eind aan had gemaakt. Het is niet zo dat ze altijd met haar moeder bezig is, we hebben ook wel hele fijne momenten samen, nog steeds. Alleen minder vaak.
Is er echt geen andere optie..?
Heel erg bedankt voor jullie reacties.
Ik vind het ongezond om je partner op die wijze te chanteren. Enfin, als jij de relatie steeds minder leuk vindt, als jouw vriendin andere prioriteiten heeft in haar leven, waarom zet jij er dan geen punt achter?
Met andere woorden: gaat dit topic over het schuldgevoel van je vriendin naar haar moeder of over jouw schuldgevoel naar je vriendin?
zondag 22 november 2009 om 17:53
Ik vind het voor iemand die nog 18 moet worden niet zo heel raar dat ze voor haar moeder kiest. Probeer haar niet het idee te geven dat ze tussen haar moeder en haar vriendin moet kiezen, zo breng je haar alleen maar in een vervelende positie. Misschien kunnen jullie een vast dagdeel afspreken waarin jullie elkaar zien en leuke dingen ondernemen?
Hoe denk jij over het samenwonen waar je vriendin het over heeft?
Hoe denk jij over het samenwonen waar je vriendin het over heeft?
zondag 22 november 2009 om 17:57
... Ik zie het gek genoeg niet als chantage, maar ze zegt dat het beter gaat worden als we klaar zijn met school en een eigen huis hebben.
Dit klinkt misschien cliché en ondoordacht maar we hebben allebei het gevoel dat we nog nooit zoveel van iemand hebben gehouden.
En als ik het uit zou maken, dan is zij alsnog niet beter af.
Ik weet niet of ik dit allemaal zei om haar of mijn schuldgevoel. Ik hoopte dat iemand misschien een oplossing had (zonder dat ik bij haar weg ga).
Dit klinkt misschien cliché en ondoordacht maar we hebben allebei het gevoel dat we nog nooit zoveel van iemand hebben gehouden.
En als ik het uit zou maken, dan is zij alsnog niet beter af.
Ik weet niet of ik dit allemaal zei om haar of mijn schuldgevoel. Ik hoopte dat iemand misschien een oplossing had (zonder dat ik bij haar weg ga).
zondag 22 november 2009 om 18:02
We wonen best wel ver bij elkaar vandaan en eerst gingen we best vaak bij elkaar logeren.
Maar door haar moeder word bij de drempel steeds hoger om naar haar toe te gaan en daar komt nog bij dat ik van mijn ouders de eerst komende tijd alleen weekenden bij haar mag zijn. En mijn vriendin mag nauwelijks doordeweeks bij mij zijn omdat haar moeder haar nodig heeft.
Ik vind het zo rot dat ik het niet gewoon kan wegschuiven naar "grote mensen problemen"...
Maar door haar moeder word bij de drempel steeds hoger om naar haar toe te gaan en daar komt nog bij dat ik van mijn ouders de eerst komende tijd alleen weekenden bij haar mag zijn. En mijn vriendin mag nauwelijks doordeweeks bij mij zijn omdat haar moeder haar nodig heeft.
Ik vind het zo rot dat ik het niet gewoon kan wegschuiven naar "grote mensen problemen"...
zondag 22 november 2009 om 18:48
zondag 22 november 2009 om 18:52
quote:tijgermeisje schreef op 22 november 2009 @ 17:53:
pardon? Jij bent haar lifeline? Ow jee... Vind dat te ver gaan, straks wil jij niet meer en gaat ze instorten en kom je toch weer terug want, kortom dat ruikt naar n dikke pot drama.
Kwens je veel wijsheid toe!Leuke woordspeling. (even luchtig tussendoor)
pardon? Jij bent haar lifeline? Ow jee... Vind dat te ver gaan, straks wil jij niet meer en gaat ze instorten en kom je toch weer terug want, kortom dat ruikt naar n dikke pot drama.
Kwens je veel wijsheid toe!Leuke woordspeling. (even luchtig tussendoor)
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 22 november 2009 om 19:18
Waarom kijkt je vriendin niet of er thuiszorg in geschakeld kan worden?
Vaak is het zo en misschien wel helemaal op de leeftijd die je vriendin heeft dat mantelzorgers een zorgrelatie krijgen ipv een moeder-dochter relatie in dit geval.
Al zou ze maar een paar keer week even hulp kunnen krijgen dan zal de situatie tussen moeder en dochter misschien ook langzaam aan kunnen veranderen omdat de verhoudingen dan weer anders liggen.
Vaak is het zo en misschien wel helemaal op de leeftijd die je vriendin heeft dat mantelzorgers een zorgrelatie krijgen ipv een moeder-dochter relatie in dit geval.
Al zou ze maar een paar keer week even hulp kunnen krijgen dan zal de situatie tussen moeder en dochter misschien ook langzaam aan kunnen veranderen omdat de verhoudingen dan weer anders liggen.
zondag 22 november 2009 om 19:22
Hoe oud ben jij, Sid? Je lijkt me ook nog redelijk jong.
Als de relatie na een halfjaar al niet meer gezellig is (het heeft af en toe gezellige momenten klinkt niet positief), zou ik toch eens opzoek gaan naar iemand waarmee je het wel leuk hebt.
Jouw vriendin moet haar eigen problemen oplossen. Hoe vervelend het voor haar ook is. Zij is verantwoordelijk voor haar eigen geluk. Daar kan jij haar niet in helpen.
Als de relatie na een halfjaar al niet meer gezellig is (het heeft af en toe gezellige momenten klinkt niet positief), zou ik toch eens opzoek gaan naar iemand waarmee je het wel leuk hebt.
Jouw vriendin moet haar eigen problemen oplossen. Hoe vervelend het voor haar ook is. Zij is verantwoordelijk voor haar eigen geluk. Daar kan jij haar niet in helpen.
zondag 22 november 2009 om 21:38
Hai Sid, ik weet niet hoe oud je bent maar je klinkt behoorlijk volwassen.
Het enige wat je kan doen is je vriendin steunen, zonder er zelf aan onderdoor te gaan.
Een moeder dochter relatie is heel erg moeilijk te snappen... waarschijnlijk houdt ze 100% van jou maar kan ze maar 50% van haar tijd aan jou besteden.
Het 1 staat ook los van het ander.. dwing haar in ieder geval nooit tot een keuze en steun haar waar je kan en wil... maar vergeet aub niet de leuke dingen van het leven en laat je niet geheel opslokken door deze situatie.
Je lijkt me een bijzonder lief persoon.. veel sterkte.
x
Het enige wat je kan doen is je vriendin steunen, zonder er zelf aan onderdoor te gaan.
Een moeder dochter relatie is heel erg moeilijk te snappen... waarschijnlijk houdt ze 100% van jou maar kan ze maar 50% van haar tijd aan jou besteden.
Het 1 staat ook los van het ander.. dwing haar in ieder geval nooit tot een keuze en steun haar waar je kan en wil... maar vergeet aub niet de leuke dingen van het leven en laat je niet geheel opslokken door deze situatie.
Je lijkt me een bijzonder lief persoon.. veel sterkte.
x
