Relaties
alle pijlers
En nu????
woensdag 25 november 2009 om 10:07
Ben boos, verdrietig, teleurgesteld (misschien wel eigenschuld) en wat al niet meer.
Heb een relatie van ruim 11 jaar, 2 kids en verder alles prima.
Dacht ik tenminste. Partner is al tijdje bezig met eigen bedrijf, loopt lekker. Heeft het erg druk en heeft besloten samen te gaan werken met een ander bedrijf (zij kopen zich in bij hem)
Dingen moeten geregeld worden, kantoorpand gehuurd etc.
Vreselijk druk dus. Vind het helemaal geweldig dat hij dit toch maar even weet op te bouwen, maar........................
Sinds de huur van het pand is hij welgeteld 1 avond thuis geweest (vorige week donderdag) vanaf 21.30 dan. Daarvoor had hij nog afspraken.
Alles moet ik alleen doen, huishouden, kinderen, afspraken voor kind, clubjes verjaardagen etc. Als ik dan vraag of en wanneer hij thuis is vindt hij dat ik zeur!!! Dus vraag maar niets meer en doe mijn ding en veelal nog dingen die hij aan mij vraagt (administratief voor zijn zaak).
Dus gisteren even achter zijn laptop, briefje maken voor het een of ander. Daarna even snel internet op, mijn hyves checken.
Zie ik staan "Funda" in de geschiedenis van die dag.
Ik word nieuwsgierig, dus ga verder zoeken
Heeft meneer gezocht naar appartement....(woonplaats)
Hij was op dat tijdstip aan het werk dus stuur hem een sms met de vraag wanneer hij gaat verhuizen.
Ik krijg een sms terug (bellen mag niet onder werktijd) dat hij me niet begrijpt, dus ik laat het zo.
Later belt hij me op om te vragen wat er is dus ik leg hem uit wat ik ben tegen gekomen en wanneer hij van plan is om weg te gaan.
Vaag antwoord natuurlijk, maar "alsof ik vind dat het lekker loopt".
Heb gezegd dat hij nooit thuis is en dat dat zijn eigen keuze is.
Tja, ik ben niet de persoon die nooit thuis is. Ik heb het niet erg druk want moet bij de kinderen zijn. Heb gezegd dat met het beginnen van de samenwerking hij nooit meer thuis is. Vond hij erg makkelijk om het daarop te schuiven (maar ik vind dat ik gelijk heb)
De andere twee waarmee hij gaat samenwerken, daarvan werkt er 1 ook zo veel aan het nieuwe bedrijf en is weinig thuis (maar wellicht meer dan mijn partner aangezien hij niets laat beslissen zonder zijn goedkeuring). De andere wordt over 10 weken vader en is constant bij zijn "zieke" vriendin. Gaan gezellig naar de film, dagjes winkelen etc (ja dat lees ik op hyves...sorry) Ben daar ook boos over want als hij iets meer aan het pand werkt kan mijn vriend vaker thuis zijn (denk ik)
Praten wil ik, maar kan hem natuurlijk niet vastpinnen aan de verwarming totdat ik klaar ben met werken. Als ik straks thuiskom is hij werken dus ik zie hem morgen pas. Als hij dan geen afspraken heeft.
Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Boos worden helpt niet. Soms heb ik het idee dat hij alleen zijn werk belangrijk vindt.
Wat ik met dit verhaal wil...?? Advies, luisterend oor.
Weet het niet maar het lucht wel even op.
Heb een relatie van ruim 11 jaar, 2 kids en verder alles prima.
Dacht ik tenminste. Partner is al tijdje bezig met eigen bedrijf, loopt lekker. Heeft het erg druk en heeft besloten samen te gaan werken met een ander bedrijf (zij kopen zich in bij hem)
Dingen moeten geregeld worden, kantoorpand gehuurd etc.
Vreselijk druk dus. Vind het helemaal geweldig dat hij dit toch maar even weet op te bouwen, maar........................
Sinds de huur van het pand is hij welgeteld 1 avond thuis geweest (vorige week donderdag) vanaf 21.30 dan. Daarvoor had hij nog afspraken.
Alles moet ik alleen doen, huishouden, kinderen, afspraken voor kind, clubjes verjaardagen etc. Als ik dan vraag of en wanneer hij thuis is vindt hij dat ik zeur!!! Dus vraag maar niets meer en doe mijn ding en veelal nog dingen die hij aan mij vraagt (administratief voor zijn zaak).
Dus gisteren even achter zijn laptop, briefje maken voor het een of ander. Daarna even snel internet op, mijn hyves checken.
Zie ik staan "Funda" in de geschiedenis van die dag.
Ik word nieuwsgierig, dus ga verder zoeken
Heeft meneer gezocht naar appartement....(woonplaats)
Hij was op dat tijdstip aan het werk dus stuur hem een sms met de vraag wanneer hij gaat verhuizen.
Ik krijg een sms terug (bellen mag niet onder werktijd) dat hij me niet begrijpt, dus ik laat het zo.
Later belt hij me op om te vragen wat er is dus ik leg hem uit wat ik ben tegen gekomen en wanneer hij van plan is om weg te gaan.
Vaag antwoord natuurlijk, maar "alsof ik vind dat het lekker loopt".
Heb gezegd dat hij nooit thuis is en dat dat zijn eigen keuze is.
Tja, ik ben niet de persoon die nooit thuis is. Ik heb het niet erg druk want moet bij de kinderen zijn. Heb gezegd dat met het beginnen van de samenwerking hij nooit meer thuis is. Vond hij erg makkelijk om het daarop te schuiven (maar ik vind dat ik gelijk heb)
De andere twee waarmee hij gaat samenwerken, daarvan werkt er 1 ook zo veel aan het nieuwe bedrijf en is weinig thuis (maar wellicht meer dan mijn partner aangezien hij niets laat beslissen zonder zijn goedkeuring). De andere wordt over 10 weken vader en is constant bij zijn "zieke" vriendin. Gaan gezellig naar de film, dagjes winkelen etc (ja dat lees ik op hyves...sorry) Ben daar ook boos over want als hij iets meer aan het pand werkt kan mijn vriend vaker thuis zijn (denk ik)
Praten wil ik, maar kan hem natuurlijk niet vastpinnen aan de verwarming totdat ik klaar ben met werken. Als ik straks thuiskom is hij werken dus ik zie hem morgen pas. Als hij dan geen afspraken heeft.
Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Boos worden helpt niet. Soms heb ik het idee dat hij alleen zijn werk belangrijk vindt.
Wat ik met dit verhaal wil...?? Advies, luisterend oor.
Weet het niet maar het lucht wel even op.
woensdag 25 november 2009 om 12:10
woensdag 25 november 2009 om 12:16
Op het moment dat mensen hun partner als "meneer" gaan aanduiden in bovenstaande context geef ik niet veel meer voor de relatie in kwestie.
TO, volgens mij voel jij je zo te kort gedaan dat je vindt dat je man maar door het stof moet omdat HIJ degene is die de situatie verpest. Je ziet niet je eigen aandeel.
Als je je zo blijft opstellen kun je de scheidingspapieren maar beter gaan aanvragen dunkt me. Of je kunt proberen je boosheid achter je te laten en proberen om een echte opening in jullie impasse te maken, zodat jullie weer met elkaar praten in plaats van beide de verdedigingswerken te betrekken.
Als geen van jullie beiden de ander het voordeel van de twijfel gunt en de eerste stap doet, kun je je huwelijk wel gedag zeggen. En dat is pas echt sneu voor jullie kinderen.
TO, volgens mij voel jij je zo te kort gedaan dat je vindt dat je man maar door het stof moet omdat HIJ degene is die de situatie verpest. Je ziet niet je eigen aandeel.
Als je je zo blijft opstellen kun je de scheidingspapieren maar beter gaan aanvragen dunkt me. Of je kunt proberen je boosheid achter je te laten en proberen om een echte opening in jullie impasse te maken, zodat jullie weer met elkaar praten in plaats van beide de verdedigingswerken te betrekken.
Als geen van jullie beiden de ander het voordeel van de twijfel gunt en de eerste stap doet, kun je je huwelijk wel gedag zeggen. En dat is pas echt sneu voor jullie kinderen.
woensdag 25 november 2009 om 12:17
quote:waaromdan schreef op 25 november 2009 @ 12:10:
Misschien Rary, als hij het een beetje beter regelt hoeft hij niet te vluchten. Dan hoef ik niet vragen wanneer hij er is.
Meneer moet maar eens ophouden om alles wat ik zeg/vraag te zien als kritiek. Wellicht enige interesse tonen in mij of in de kinderen, ziet het er al stuk minder egoïstisch uitMisschien toont hij best interesse maar zie jij dat niet. Je betn gewoon boos en wil dat hij doet wat jij wil. Nou dat kun je vergeten en is ook niet redelijk. Je klaagt behoorlijk over wat jij allemaal moet doen, maar wat moet je dan allemaal doen? Het lijkt er meer op dat je vind dat je er alleen voorstaat. Gek genoeg schat ik de kans op 99% dat je man op dit moment hetzelfde gevoel heeft. Als jij dat gesprek aangaat met 'ik zal hem eens even duidelijk maken wat ik allemaal wil" kun je beter je mond houden. Je hebt namelijk niet het gelijk aan jouw kant. Het is echt tussen jullie samen, en daar zullen jullie allebei wat voor moeten doen.
Misschien Rary, als hij het een beetje beter regelt hoeft hij niet te vluchten. Dan hoef ik niet vragen wanneer hij er is.
Meneer moet maar eens ophouden om alles wat ik zeg/vraag te zien als kritiek. Wellicht enige interesse tonen in mij of in de kinderen, ziet het er al stuk minder egoïstisch uitMisschien toont hij best interesse maar zie jij dat niet. Je betn gewoon boos en wil dat hij doet wat jij wil. Nou dat kun je vergeten en is ook niet redelijk. Je klaagt behoorlijk over wat jij allemaal moet doen, maar wat moet je dan allemaal doen? Het lijkt er meer op dat je vind dat je er alleen voorstaat. Gek genoeg schat ik de kans op 99% dat je man op dit moment hetzelfde gevoel heeft. Als jij dat gesprek aangaat met 'ik zal hem eens even duidelijk maken wat ik allemaal wil" kun je beter je mond houden. Je hebt namelijk niet het gelijk aan jouw kant. Het is echt tussen jullie samen, en daar zullen jullie allebei wat voor moeten doen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 25 november 2009 om 12:19
Dat bedoelde ik dus niet zo, van iets leuks doen met de kinderen. Maar ik kan natuurlijk ook niet altijd iets leuks doen met de kinderen als hij niet thuis is. Dus als papa er dan wel is en mama moet weg dan gaan we iets leuks doen maar zijn ze er beiden dan niet (kan me de laatste keer niet heugen)
Nee, hij hoeft niets aan het huishouden te doen hoor van mij, dat doe ik zelf wel (of de schoonmaakster).
Voor de rest opdraaien bedoel ik dus al die andere avonden dat ik er wel ben en hij niet. Ik doe het huiswerk, suprises, voorlezen knuffelen bij het naar bed brengen. Dat is voor mij de rest.
Ik weet dus niet of het tijdelijk is. Want hoe lang is tijdelijk????
het duurt me nu al te lang en december wordt helemaal een hel met drukte weet ik uit ervaring (geen kers of oudennieuw zonder werk hoor)
Ga even pauze houden!
Nee, hij hoeft niets aan het huishouden te doen hoor van mij, dat doe ik zelf wel (of de schoonmaakster).
Voor de rest opdraaien bedoel ik dus al die andere avonden dat ik er wel ben en hij niet. Ik doe het huiswerk, suprises, voorlezen knuffelen bij het naar bed brengen. Dat is voor mij de rest.
Ik weet dus niet of het tijdelijk is. Want hoe lang is tijdelijk????
het duurt me nu al te lang en december wordt helemaal een hel met drukte weet ik uit ervaring (geen kers of oudennieuw zonder werk hoor)
Ga even pauze houden!
woensdag 25 november 2009 om 12:24
TO: waarom vraag je je man niet om aan te geven hoe hij de toekomst ziet? Dan weet je of dit een tijdelijke situatie is of niet.
Ik vraag mij af hoe lang jullie al niet echt meer communiceren, want dan wist je toch wat hem voor ogen stond met het binnenhalen van 2 compagnons?
Wat vind je van de vrijwel gedeelde mening hier dat deze situatie niet alleen aan je man ligt maar dat jij er ook een aandeel in hebt? Kun jij je boosheid aan de kant zetten en proberen een opening te creëren? Iemand zal het toch moeten doen en ik neem aan dat je een boel wilt proberen om je huwelijk te redden en je kinderen in een gezin te laten opgroeien.
Ik vraag mij af hoe lang jullie al niet echt meer communiceren, want dan wist je toch wat hem voor ogen stond met het binnenhalen van 2 compagnons?
Wat vind je van de vrijwel gedeelde mening hier dat deze situatie niet alleen aan je man ligt maar dat jij er ook een aandeel in hebt? Kun jij je boosheid aan de kant zetten en proberen een opening te creëren? Iemand zal het toch moeten doen en ik neem aan dat je een boel wilt proberen om je huwelijk te redden en je kinderen in een gezin te laten opgroeien.
woensdag 25 november 2009 om 12:25
Nou waaromdan, je hoort wat je te doen staat.
Schort voor, jarretellen eronder en je arme schatje steunen tot je erbij neervalt. Hij doet het tenslotte allemaal voor jou, ook al vraag je er niet om. Back to the fifties, meid, stand by your man.
Maar zonder dollen, als de situatie inderdaad is zoals je beschrijft, dan is het wel zaak om dat patroon te doorbreken. Er zijn inderdaad twee mensen nodig om een relatie te laten werken, en jij kunt niet meer doen dan jouw deel. Probeer jouw minimale wensen en verwachtingen duidelijk te krijgen, en niet te blijven hangen in woede. Als hij vervolgens weigert je tegemoet te komen, dan zul je zelf je conclusies moeten trekken.
Schort voor, jarretellen eronder en je arme schatje steunen tot je erbij neervalt. Hij doet het tenslotte allemaal voor jou, ook al vraag je er niet om. Back to the fifties, meid, stand by your man.
Maar zonder dollen, als de situatie inderdaad is zoals je beschrijft, dan is het wel zaak om dat patroon te doorbreken. Er zijn inderdaad twee mensen nodig om een relatie te laten werken, en jij kunt niet meer doen dan jouw deel. Probeer jouw minimale wensen en verwachtingen duidelijk te krijgen, en niet te blijven hangen in woede. Als hij vervolgens weigert je tegemoet te komen, dan zul je zelf je conclusies moeten trekken.
woensdag 25 november 2009 om 12:30
quote:Alba schreef op 25 november 2009 @ 12:25:
Maar zonder dollen, als de situatie inderdaad is zoals je beschrijft, dan is het wel zaak om dat patroon te doorbreken. Er zijn inderdaad twee mensen nodig om een relatie te laten werken, en jij kunt niet meer doen dan jouw deel. Probeer jouw minimale wensen en verwachtingen duidelijk te krijgen, en niet te blijven hangen in woede. Als hij vervolgens weigert je tegemoet te komen, dan zul je zelf je conclusies moeten trekken.
Ik ben bang dat TO dit niet eens meer op een normale manier naar haar man kan communiceren zonder dat de woede de overhand krijgt. Als je van jezelf niet weet dat je in de verwijt-stand staat, kun je de impasse ook niet doorbreken.
Het is goed dat TO voor zichzelf helder heeft wat zij verwacht in een huwelijk maar als ze in een gesprek over haar minimale eisen gaat beginnen, dan kan ze net zo goed nu een advocaat bellen. Ik verzeker je dat een gesprek met die insteek haar man alleen maar meer in de verdediging drijft.
Luister gewoon eerst eens naar je man. Niet inhoudelijk reageren. Vraag je man een week later om gewoon eens naar jou te luisteren zonder dat hij inhoudelijk reageert. Probeer elkaar weer eens echt te horen, zonder de boosheid en de wrok.
Maar zonder dollen, als de situatie inderdaad is zoals je beschrijft, dan is het wel zaak om dat patroon te doorbreken. Er zijn inderdaad twee mensen nodig om een relatie te laten werken, en jij kunt niet meer doen dan jouw deel. Probeer jouw minimale wensen en verwachtingen duidelijk te krijgen, en niet te blijven hangen in woede. Als hij vervolgens weigert je tegemoet te komen, dan zul je zelf je conclusies moeten trekken.
Ik ben bang dat TO dit niet eens meer op een normale manier naar haar man kan communiceren zonder dat de woede de overhand krijgt. Als je van jezelf niet weet dat je in de verwijt-stand staat, kun je de impasse ook niet doorbreken.
Het is goed dat TO voor zichzelf helder heeft wat zij verwacht in een huwelijk maar als ze in een gesprek over haar minimale eisen gaat beginnen, dan kan ze net zo goed nu een advocaat bellen. Ik verzeker je dat een gesprek met die insteek haar man alleen maar meer in de verdediging drijft.
Luister gewoon eerst eens naar je man. Niet inhoudelijk reageren. Vraag je man een week later om gewoon eens naar jou te luisteren zonder dat hij inhoudelijk reageert. Probeer elkaar weer eens echt te horen, zonder de boosheid en de wrok.
woensdag 25 november 2009 om 12:32
quote:Alba schreef op 25 november 2009 @ 12:27:
O, en laat je nooit wijsmaken dat de meerderheid altijd gelijk heeft. Daar komen de grootste ongelukken van.De meerderheid heeft niet altijd gelijk. Maar als 9 van de 10 mensen je vertelt ook naar je eigen aandeel te kijken, dan zouden ze een punt kunnen hebben.
O, en laat je nooit wijsmaken dat de meerderheid altijd gelijk heeft. Daar komen de grootste ongelukken van.De meerderheid heeft niet altijd gelijk. Maar als 9 van de 10 mensen je vertelt ook naar je eigen aandeel te kijken, dan zouden ze een punt kunnen hebben.
woensdag 25 november 2009 om 12:39
Ik kijk echt wel naar mijn eigne aandeel.Weet dat ik soms best moeilijk kan zijn/doen maar heb hem met zijn bedrijf nooit een strobreed in de weggelegd. Altijd geholpen met de kanten waar hij weinig van snapt (administratie ed) en nooit iets gezegd als hij weer eens moest werken als er al iets anders was afgesproken. Meestal kwam het er op neer dat IK aan het korste eind trok en moest inleveren op mijn tijd (als in, niet weggaan zoals gedacht maar thuis bij de kinderen blijven)
Maar nu loopt het dus de spuigaten uit en neemt hij het voor lief denk ik.
En dat gesprek gaat er morgen echt wel komen. Voor zover ik weet is hij overdag thuis. Het nadeel is dat ik met dit soort gesprekken dichtklap, boos word en ga huilen. Lekker zwak he!!?? Wellicht gaat ook de telefoon nog een x of 4 terwijl wij aan het praten zijn (en nee, die gaat echt niet uit!)
DNM, ombuigen naar positief.....zie even niet hoe ik dat moet doen
Maar nu loopt het dus de spuigaten uit en neemt hij het voor lief denk ik.
En dat gesprek gaat er morgen echt wel komen. Voor zover ik weet is hij overdag thuis. Het nadeel is dat ik met dit soort gesprekken dichtklap, boos word en ga huilen. Lekker zwak he!!?? Wellicht gaat ook de telefoon nog een x of 4 terwijl wij aan het praten zijn (en nee, die gaat echt niet uit!)
DNM, ombuigen naar positief.....zie even niet hoe ik dat moet doen
woensdag 25 november 2009 om 12:43
Ik schreef niet dat to een lijst met minimale eisen bij haar man moest indienen, ik schreef dat ze voor zichzelf helder moest krijgen wat ze minimaal nodig heeft om het zelf ook nog leuk te hebben. Want dit is geen leuke relatie, en ik zou op basis van deze informatie helemaal niet zo stellig durven zeggen dat het allemaal aan to ligt.
En het is ook nog helemaal niet gezegd dat to de kans krijgt om 'naar haar man te luisteren', want het lijkt me nog een hele kunst om hem zover te krijgen dat hij de moeite wil nemen om met haar te praten.
Even los van alles wat wat waaromdan zou kunnen doen om haar relatie weer beter te maken, lijkt het er toch ook wel heel erg op dat die man zo'n beetje alles belangrijker vind dan zijn gezin. Ook van hem mag ze verwachten dat hij een beetje moeite doet zodat het ook voor haar de moeite waardis, maar het behoud van zijn relatie lijkt voor hem prioriteit nul te hebben.
Ik vind het niet raar dat ze daar pissig over wordt, nee. Wat mij betreft mag ze wel weer begrip voor haar kant van de zaak krijgen.
En het is ook nog helemaal niet gezegd dat to de kans krijgt om 'naar haar man te luisteren', want het lijkt me nog een hele kunst om hem zover te krijgen dat hij de moeite wil nemen om met haar te praten.
Even los van alles wat wat waaromdan zou kunnen doen om haar relatie weer beter te maken, lijkt het er toch ook wel heel erg op dat die man zo'n beetje alles belangrijker vind dan zijn gezin. Ook van hem mag ze verwachten dat hij een beetje moeite doet zodat het ook voor haar de moeite waardis, maar het behoud van zijn relatie lijkt voor hem prioriteit nul te hebben.
Ik vind het niet raar dat ze daar pissig over wordt, nee. Wat mij betreft mag ze wel weer begrip voor haar kant van de zaak krijgen.
woensdag 25 november 2009 om 12:44
quote:Alba schreef op 25 november 2009 @ 12:25:
Nou waaromdan, je hoort wat je te doen staat.
Schort voor, jarretellen eronder en je arme schatje steunen tot je erbij neervalt. Hij doet het tenslotte allemaal voor jou, ook al vraag je er niet om. Back to the fifties, meid, stand by your man.
Maar zonder dollen, als de situatie inderdaad is zoals je beschrijft, dan is het wel zaak om dat patroon te doorbreken. Er zijn inderdaad twee mensen nodig om een relatie te laten werken, en jij kunt niet meer doen dan jouw deel. Probeer jouw minimale wensen en verwachtingen duidelijk te krijgen, en niet te blijven hangen in woede. Als hij vervolgens weigert je tegemoet te komen, dan zul je zelf je conclusies moeten trekken.
Nou ja, zeg, jij kan woorden ook lekker verdraaien zeg! Er wordt nergens gezegd dat TO zich maar als een dienstbaar monddood mutsje moet opstellen. Maar er wordt wél gezegd, waar ik het volledig mee eens ben trouwens, dat boosheid naar beide kanten niet constructief is. Wellicht wel begrijpelijk, zeker als ene situatie al langere tijd aanhoudt, maar zeker niet oplossingsgericht.
Het gaat er helemaal niet om wat TO wil of wat TO moet doen, het gaat om de toon waarop ze dit doet. Verwijten maken over en weer, daar is nog geen huwelijk beter van geworden.
Maar goed, dat wordt steeds opnieuw gezegd dus feitelijk ben ik mosterd.
Nou waaromdan, je hoort wat je te doen staat.
Schort voor, jarretellen eronder en je arme schatje steunen tot je erbij neervalt. Hij doet het tenslotte allemaal voor jou, ook al vraag je er niet om. Back to the fifties, meid, stand by your man.
Maar zonder dollen, als de situatie inderdaad is zoals je beschrijft, dan is het wel zaak om dat patroon te doorbreken. Er zijn inderdaad twee mensen nodig om een relatie te laten werken, en jij kunt niet meer doen dan jouw deel. Probeer jouw minimale wensen en verwachtingen duidelijk te krijgen, en niet te blijven hangen in woede. Als hij vervolgens weigert je tegemoet te komen, dan zul je zelf je conclusies moeten trekken.
Nou ja, zeg, jij kan woorden ook lekker verdraaien zeg! Er wordt nergens gezegd dat TO zich maar als een dienstbaar monddood mutsje moet opstellen. Maar er wordt wél gezegd, waar ik het volledig mee eens ben trouwens, dat boosheid naar beide kanten niet constructief is. Wellicht wel begrijpelijk, zeker als ene situatie al langere tijd aanhoudt, maar zeker niet oplossingsgericht.
Het gaat er helemaal niet om wat TO wil of wat TO moet doen, het gaat om de toon waarop ze dit doet. Verwijten maken over en weer, daar is nog geen huwelijk beter van geworden.
Maar goed, dat wordt steeds opnieuw gezegd dus feitelijk ben ik mosterd.
woensdag 25 november 2009 om 12:49
quote:Etosha schreef op 25 november 2009 @ 12:44:
[...]
Het gaat er helemaal niet om wat TO wil of wat TO moet doen, het gaat om de toon waarop ze dit doet. Verwijten maken over en weer, daar is nog geen huwelijk beter van geworden.
Volgens mij is Waaromdan (terecht) overstuur, en is de toon in haar postings het gevolg van het feit dat ze tegen de grens van wat ze nog kan hebben aanzit. Dat zegt helemaal niets over de manier waarop ze normaal gesproken of onder normale omstandigheden (wat dit niet zijn) met haar man omgaat. Daar zijn we allemaal niet bij, namelijk.
[...]
Het gaat er helemaal niet om wat TO wil of wat TO moet doen, het gaat om de toon waarop ze dit doet. Verwijten maken over en weer, daar is nog geen huwelijk beter van geworden.
Volgens mij is Waaromdan (terecht) overstuur, en is de toon in haar postings het gevolg van het feit dat ze tegen de grens van wat ze nog kan hebben aanzit. Dat zegt helemaal niets over de manier waarop ze normaal gesproken of onder normale omstandigheden (wat dit niet zijn) met haar man omgaat. Daar zijn we allemaal niet bij, namelijk.
woensdag 25 november 2009 om 12:49
TO, schrijf een brief aan je man als jij zo opziet tegen een gesprek en denkt dat je dicht gaat klappen. Laat hem die brief lezen waarin je uitlegt hoe jij je voelt en dat je vindt dat er dingen moeten veranderen. Wellicht kunnen jullie dan praten aan de hand van die brief. Je hebt dan in elk geval al je punten aan kunnen geven en je vriend kan hier dan op reageren.
woensdag 25 november 2009 om 12:53
quote:Alba schreef op 25 november 2009 @ 12:49:
[...]
Volgens mij is Waaromdan (terecht) overstuur, en is de toon in haar postings het gevolg van het feit dat ze tegen de grens van wat ze nog kan hebben aanzit. Dat zegt helemaal niets over de manier waarop ze normaal gesproken of onder normale omstandigheden (wat dit niet zijn) met haar man omgaat. Daar zijn we allemaal niet bij, namelijk.Ik vind overstuur iets anders dan heel boos en verwijtend. Nogmaals, ik begríjp wel dat Waaromdan boos is, want het is vast allemaal niet leuk en ze had zich haar huwelijk vast anders voorgesteld. Maar het hélpt niet!
[...]
Volgens mij is Waaromdan (terecht) overstuur, en is de toon in haar postings het gevolg van het feit dat ze tegen de grens van wat ze nog kan hebben aanzit. Dat zegt helemaal niets over de manier waarop ze normaal gesproken of onder normale omstandigheden (wat dit niet zijn) met haar man omgaat. Daar zijn we allemaal niet bij, namelijk.Ik vind overstuur iets anders dan heel boos en verwijtend. Nogmaals, ik begríjp wel dat Waaromdan boos is, want het is vast allemaal niet leuk en ze had zich haar huwelijk vast anders voorgesteld. Maar het hélpt niet!
woensdag 25 november 2009 om 13:29
quote:Simooon schreef op 25 november 2009 @ 12:49:
TO, schrijf een brief aan je man als jij zo opziet tegen een gesprek en denkt dat je dicht gaat klappen. Laat hem die brief lezen waarin je uitlegt hoe jij je voelt en dat je vindt dat er dingen moeten veranderen. Wellicht kunnen jullie dan praten aan de hand van die brief. Je hebt dan in elk geval al je punten aan kunnen geven en je vriend kan hier dan op reageren.
Nee, funest. Door puntsgewijs te gaan benoemen waar het volgens TO fout gaat wordt haar man weer de verdediging in gedrukt. En gaat hij zich verdedigen tegen haar punten. Je bereikt er niets mee.
Tenzij je de brief schrijft vanuit je gevoel. Niet zeggen dat je er van baalt dat je altijd alles alleen moet doen (dat zijn trouwens al woorden die je nooit moet gebruiken: altijd en alles). Maar zeggen dat je er veel verdriet van hebt dat de eenheid in je relatie weg is. Dat het je spijt dat de sfeer zo slecht is en dat je het graag wilt oplossen, maar niet weet hoe. Zeggen dat je het zo rot vindt dat jullie geen leuke dingen meer samen doen en geen tijd voor elkaar lijken te hebben. Zeggen dat je het enorm waardeert dat hij zich een slag in de rondte werkt, maar dat het moeilijk is om te zien welke weerslag het op de relatie heeft. Zeggen dat je hem mist, de kameraadschap mist en dat je deze graag weer terug wil hebben.
Even twee voorbeelden:
Lieve X. Ik wil je vertellen hoe ik me voel, maar je bent er nooit. Je bent altijd aan het werk en ik draai overal alleen voor op. Ik ben er zat van. Jij zegt dat ik zeur maar dat komt omdat je nooit naar me luistert. enz.
Lieve X. De laatste tijd is zwaar geweest, voor ons beiden. Ik heb het gevoel dat we niet meer met elkaar praten en dat doet me verdriet. Jij en onze kinderen komen op de eerste plaats en ik hou van jullie. Ik waardeer het enorm dat je zo hard werkt om ons gezin een goede toekomst te geven. Ik vind het alleen heel moeilijk dat dit ten koste van onze tijd samen gaat, want ik mis je gezelschap. Ik mis de kameraadschap die we hadden. Ik wil graag met je praten, weten hoe jij je voelt en wat jij wilt. Ik ben alleen bang dat we al zo lang elkaar verwijten maken dat we niet meer echt naar elkaar luisteren. enz.
Brief 1 slaat de deur dicht. Brief 2 geeft door de manier van formuleren (gevoelsmatig, hoe ervaar je dingen) de opening om echt te praten.
TO, schrijf een brief aan je man als jij zo opziet tegen een gesprek en denkt dat je dicht gaat klappen. Laat hem die brief lezen waarin je uitlegt hoe jij je voelt en dat je vindt dat er dingen moeten veranderen. Wellicht kunnen jullie dan praten aan de hand van die brief. Je hebt dan in elk geval al je punten aan kunnen geven en je vriend kan hier dan op reageren.
Nee, funest. Door puntsgewijs te gaan benoemen waar het volgens TO fout gaat wordt haar man weer de verdediging in gedrukt. En gaat hij zich verdedigen tegen haar punten. Je bereikt er niets mee.
Tenzij je de brief schrijft vanuit je gevoel. Niet zeggen dat je er van baalt dat je altijd alles alleen moet doen (dat zijn trouwens al woorden die je nooit moet gebruiken: altijd en alles). Maar zeggen dat je er veel verdriet van hebt dat de eenheid in je relatie weg is. Dat het je spijt dat de sfeer zo slecht is en dat je het graag wilt oplossen, maar niet weet hoe. Zeggen dat je het zo rot vindt dat jullie geen leuke dingen meer samen doen en geen tijd voor elkaar lijken te hebben. Zeggen dat je het enorm waardeert dat hij zich een slag in de rondte werkt, maar dat het moeilijk is om te zien welke weerslag het op de relatie heeft. Zeggen dat je hem mist, de kameraadschap mist en dat je deze graag weer terug wil hebben.
Even twee voorbeelden:
Lieve X. Ik wil je vertellen hoe ik me voel, maar je bent er nooit. Je bent altijd aan het werk en ik draai overal alleen voor op. Ik ben er zat van. Jij zegt dat ik zeur maar dat komt omdat je nooit naar me luistert. enz.
Lieve X. De laatste tijd is zwaar geweest, voor ons beiden. Ik heb het gevoel dat we niet meer met elkaar praten en dat doet me verdriet. Jij en onze kinderen komen op de eerste plaats en ik hou van jullie. Ik waardeer het enorm dat je zo hard werkt om ons gezin een goede toekomst te geven. Ik vind het alleen heel moeilijk dat dit ten koste van onze tijd samen gaat, want ik mis je gezelschap. Ik mis de kameraadschap die we hadden. Ik wil graag met je praten, weten hoe jij je voelt en wat jij wilt. Ik ben alleen bang dat we al zo lang elkaar verwijten maken dat we niet meer echt naar elkaar luisteren. enz.
Brief 1 slaat de deur dicht. Brief 2 geeft door de manier van formuleren (gevoelsmatig, hoe ervaar je dingen) de opening om echt te praten.
woensdag 25 november 2009 om 13:37
Ik begrijp ook heel goed waarom TO kwaad is. Een relatie waarin je elkaar bijna niet ziet en waarin vooral spanningen bestaan, is geen leuke relatie.
We weten inderdaad niet hoe TO normaal gesproken communiceert. En ook niet hoe haar man dat doet. We weten wel, op basis van wat TO schrijft, dat we te maken hebben met 2 mensen die beiden onder druk staan en die al lang niet meer op een normale manier met elkaar praten. En dat gaat op de lange termijn niet goed. Dus moet je proberen iets te gaan veranderen. En dat kan alleen als er iemand de eerste stap neemt.
Dan kun je wel denken: ik heb gelijk, maar dan ben je over een jaar gescheiden. Maar hé, je had wel gelijk, toch?
Of je kunt denken: ik ga kijken of ik een opening kan maken. Als dat lukt en de situatie normaliseert weer, dan kun je laten altijd nog kijken waar de knelpunten lagen. Samen met je man en je kinderen.
We weten inderdaad niet hoe TO normaal gesproken communiceert. En ook niet hoe haar man dat doet. We weten wel, op basis van wat TO schrijft, dat we te maken hebben met 2 mensen die beiden onder druk staan en die al lang niet meer op een normale manier met elkaar praten. En dat gaat op de lange termijn niet goed. Dus moet je proberen iets te gaan veranderen. En dat kan alleen als er iemand de eerste stap neemt.
Dan kun je wel denken: ik heb gelijk, maar dan ben je over een jaar gescheiden. Maar hé, je had wel gelijk, toch?
Of je kunt denken: ik ga kijken of ik een opening kan maken. Als dat lukt en de situatie normaliseert weer, dan kun je laten altijd nog kijken waar de knelpunten lagen. Samen met je man en je kinderen.
woensdag 25 november 2009 om 13:54
Ik beken.....brief 1 zou een brief van mij kunnen zijn!!!
Maar goed, ga zo maar even naar huis bellen om te kijken (aanvoelen) hoe de sfeer is. En om te vragen of hij nog aan het avondeten denkt of dat ik dat zelf zal doen.
Trouwens gisteren op mijn laatste sms geen antwoord gekregen. Hij had gezegd dat de schuld geven aan het bedrijf makkelijk was (van mijn kant) toen heb ik geantwoord
Dat ik het geweldig vind wat hij doet met het bedrijf maar dat hij vanaf die tijd nooit meer thuis is. Dat ik het jammer vind dat het tenkoste gaat van het gezin en dat niet alleen ik, maar ook de kinderen hem missen en dat ik niet het gevoel heb dat het voor hem ook geldt.
Ben benieuwd of hij openstaat voor een gesprek.
Maar goed, ga zo maar even naar huis bellen om te kijken (aanvoelen) hoe de sfeer is. En om te vragen of hij nog aan het avondeten denkt of dat ik dat zelf zal doen.
Trouwens gisteren op mijn laatste sms geen antwoord gekregen. Hij had gezegd dat de schuld geven aan het bedrijf makkelijk was (van mijn kant) toen heb ik geantwoord
Dat ik het geweldig vind wat hij doet met het bedrijf maar dat hij vanaf die tijd nooit meer thuis is. Dat ik het jammer vind dat het tenkoste gaat van het gezin en dat niet alleen ik, maar ook de kinderen hem missen en dat ik niet het gevoel heb dat het voor hem ook geldt.
Ben benieuwd of hij openstaat voor een gesprek.
woensdag 25 november 2009 om 14:00
Ik begrijp heel goed waarom je het zo voelt hoor Waaromdan. Ik heb zelf in mijn huwelijk ook een periode gehad waarin ik dacht whatever, er verandert niets. Maar op de één of andere manier moet je dan toch de weg terug vinden naar elkaar en weer echt met elkaar praten. Beiden volharden in de status quo brengt namelijk ook geen oplossing.
Heel veel succes!
Heel veel succes!
woensdag 25 november 2009 om 15:10
waaromdan, ik wil je aanraden om eens door te vragen bij je man. Je vraagt hem wat hij wil: rust en geen gezeur en dat schiet je vrijwel meteen van tafel. Maar rust is voor iedereen iets anders en gezeur ook. Misschien is rust voor hem wel iets wat je hem heel makkelijk kunt bieden (elke dag 10 minuten met de krant op de wc) of iets wat jullie samen kunnen doen en delen. Vraag hoe je hem kan helpen, maak het specifiek en maak ook specifiek wat jij wilt. Anders vul je dingen voor hem in en hij voor jou en dat helpt meestal niet.
woensdag 25 november 2009 om 20:55
Waaromdan, in tegenstelling tot Alba ( ) kan je erg goed met de kritiek omgaan. Daarvoor wel een dikke pluim. Want wat er gezegd wordt is best confronterend.
Het is niet makkelijk om te buigen naar positief, want jullie zitten er al zo lang in. Mijn advies is, luister naar elkaar. Maar dan echt. En niet alvast klaar voor de start zitten zodat jij je ei kwijt kan en eigenlijk niet hoort wat hij zegt, maar echt HOREN wat hij te zeggen heeft.
Wat jij nodig hebt? Heeft hij in zekere zin ook. Praktisch gezien is alles wel voor de bakker. Maar op emotioneel gebied niet. Hoewel mannen gevoel anders uitten, betekent het niet dat hij gevoelloos is. Probeer de tips eens, een week. Zie wat gebeurt.
Het is niet makkelijk om te buigen naar positief, want jullie zitten er al zo lang in. Mijn advies is, luister naar elkaar. Maar dan echt. En niet alvast klaar voor de start zitten zodat jij je ei kwijt kan en eigenlijk niet hoort wat hij zegt, maar echt HOREN wat hij te zeggen heeft.
Wat jij nodig hebt? Heeft hij in zekere zin ook. Praktisch gezien is alles wel voor de bakker. Maar op emotioneel gebied niet. Hoewel mannen gevoel anders uitten, betekent het niet dat hij gevoelloos is. Probeer de tips eens, een week. Zie wat gebeurt.
donderdag 26 november 2009 om 11:55
Oh, ik weet dat ik zelf ook niet de makkelijkste ben hoor, maar vanuit MIJN kant vind ik natuurlijk wel dat ik gelijk heb
Even een kleine update. Vanmorgen kinderen naar school gebracht, naar huis nog een bakkie koffie. Hoor vriend naar beneden komen richting badkamer. Ik stond klaar om boodschappen te gaan doen. Even gevraagd of hij nog iets wilde hebben en wanneer en of hij tuis zou zijn vandaag. ij is er met het eten...zoooo maar rond 21.30 heeft hij een afspraak.
Kom net thuis, heeft hij hier een afspraak waar hij nu mee weg is, straks naar het pand er komen spullen. Dus tegen de tijd dat hij terug is zijn de kinderen weer uit school. Daarna sporten van de kids, eten, kids naar bed. Hopelijk heb ik dan een uurtje dat ik even kan praten met hem voordat hij weer weggaat.
Heb hem trouwens net wel gezegd dat als hij thuis was ik hem even moest hebben. Hij keek heel verbaasd, heeft volgens mij niet het flauwste benul dat ik er zo mee zit.
Wordt vervolgd
Even een kleine update. Vanmorgen kinderen naar school gebracht, naar huis nog een bakkie koffie. Hoor vriend naar beneden komen richting badkamer. Ik stond klaar om boodschappen te gaan doen. Even gevraagd of hij nog iets wilde hebben en wanneer en of hij tuis zou zijn vandaag. ij is er met het eten...zoooo maar rond 21.30 heeft hij een afspraak.
Kom net thuis, heeft hij hier een afspraak waar hij nu mee weg is, straks naar het pand er komen spullen. Dus tegen de tijd dat hij terug is zijn de kinderen weer uit school. Daarna sporten van de kids, eten, kids naar bed. Hopelijk heb ik dan een uurtje dat ik even kan praten met hem voordat hij weer weggaat.
Heb hem trouwens net wel gezegd dat als hij thuis was ik hem even moest hebben. Hij keek heel verbaasd, heeft volgens mij niet het flauwste benul dat ik er zo mee zit.
Wordt vervolgd
donderdag 26 november 2009 om 12:42
