Relaties
alle pijlers
Help! relatie 15 jaar naar de Kl......
donderdag 26 november 2009 om 09:45
Lief Paardje,
Wat een ellende voor jou.
Er zijn op dit forum vele vrouwen die net als jij na jaren ongewild gaan scheiden, of inmiddels al gescheiden zijn...
Hij heeft gevoelens voor een collega lees ik. Het is voor veel mannen blijkbaar een kwestie van "nieuwe schoenen aanschaffen voor je de andere wegdoet'
Lieve paardje het is keihard.
Denk dat je dingen moet gaan regelen. Hij gaat leuke dingen doen met zijn collega? En jij dan?
Woont hij nog gewoon bij jou?
Misschien moet hij dan maar weg gaan, als hij al zover is dat hij het respect niet kan opbrengen om rekenening te houden met jou en jouw gevoelens...
Jij gaat kapot en hij doet leuke dingen..... dat kan niet he,...
Hij zegt nog geen relatie met haar aan te gaan. Maar hoe noem je dat dan?
Kom nou toch... en hij gelooft het zelf? Daden zeggen meer dan woorden, meid, neem het heft zelf in handen...
Lees anders eens het topic van Sabeltandcavia In nachtmerrie belandt"
Je staat aan het begin van een lange weg, en met veel vallen en opstaan kom jij er ook wel weer, alleen is het nu nog veel te vroeg om zover te zijn.
Goed dat je naar een psycholoog gaat, maar hier schrijven is ook prima therapie hoor. Het heeft mij enorm geholpen!
Sterkte meid, en gooi het er allemaal maar uit hier!
Wat een ellende voor jou.
Er zijn op dit forum vele vrouwen die net als jij na jaren ongewild gaan scheiden, of inmiddels al gescheiden zijn...
Hij heeft gevoelens voor een collega lees ik. Het is voor veel mannen blijkbaar een kwestie van "nieuwe schoenen aanschaffen voor je de andere wegdoet'
Lieve paardje het is keihard.
Denk dat je dingen moet gaan regelen. Hij gaat leuke dingen doen met zijn collega? En jij dan?
Woont hij nog gewoon bij jou?
Misschien moet hij dan maar weg gaan, als hij al zover is dat hij het respect niet kan opbrengen om rekenening te houden met jou en jouw gevoelens...
Jij gaat kapot en hij doet leuke dingen..... dat kan niet he,...
Hij zegt nog geen relatie met haar aan te gaan. Maar hoe noem je dat dan?
Kom nou toch... en hij gelooft het zelf? Daden zeggen meer dan woorden, meid, neem het heft zelf in handen...
Lees anders eens het topic van Sabeltandcavia In nachtmerrie belandt"
Je staat aan het begin van een lange weg, en met veel vallen en opstaan kom jij er ook wel weer, alleen is het nu nog veel te vroeg om zover te zijn.
Goed dat je naar een psycholoog gaat, maar hier schrijven is ook prima therapie hoor. Het heeft mij enorm geholpen!
Sterkte meid, en gooi het er allemaal maar uit hier!
donderdag 26 november 2009 om 09:58
Paardje, ik heb het zelf niet meegemaakt, maar mijn man wel, in zijn eerste huwelijk (21 jaar).
Net als jouw man, beweerde zijn toenmalige vrouw dat ze geen relatie met haar nieuwe vlam had. Zelfs toen ze al een paar jaren gescheiden waren en zij met haar nieuwe vriend samenwoonde, beweerde ze nog dat ze geen relatie hadden. De kinderen van mijn man zwegen angstvallig over moeders vriend, waarschijnlijk mochten ze over hem niet praten.
Net zoals jij, had mijn man het niet voelen aankomen en dacht hij dat hij een goed huwelijk had (met weliswaar enkele mindere punten, maar ja, weet heeft die niet? - dacht hij) .
Het eerste jaar na de scheiding voelde hij zich ellendig, het tweede jaar begon hij van zijn vrijheid te genieten. Het derde jaar ontmoette hij mij en nu is hij blij dat zijn ex toen het initiatief genomen heeft om te scheiden, zodat wij een relatie met elkaar konden krijgen.
Ik weet dat je je nu ellendig voelt, maar je komt er doorheen hoor!
Sterkte!
Net als jouw man, beweerde zijn toenmalige vrouw dat ze geen relatie met haar nieuwe vlam had. Zelfs toen ze al een paar jaren gescheiden waren en zij met haar nieuwe vriend samenwoonde, beweerde ze nog dat ze geen relatie hadden. De kinderen van mijn man zwegen angstvallig over moeders vriend, waarschijnlijk mochten ze over hem niet praten.
Net zoals jij, had mijn man het niet voelen aankomen en dacht hij dat hij een goed huwelijk had (met weliswaar enkele mindere punten, maar ja, weet heeft die niet? - dacht hij) .
Het eerste jaar na de scheiding voelde hij zich ellendig, het tweede jaar begon hij van zijn vrijheid te genieten. Het derde jaar ontmoette hij mij en nu is hij blij dat zijn ex toen het initiatief genomen heeft om te scheiden, zodat wij een relatie met elkaar konden krijgen.
Ik weet dat je je nu ellendig voelt, maar je komt er doorheen hoor!
Sterkte!
donderdag 26 november 2009 om 10:02
Hey Paardje,
Heel veel sterkte. Ik vind je man heel erg laf om zo weg te vluchten naar zijn collega.
Maar hij wil graag scheiden dus dan zou ik ook zsm zorgen dat hij het huis uit gaat. Of dat jij iig een leuk huisje vindt voor jezelf. Op deze manier werkt het niet als hij wel lekker in t huis kan blijven wonen en ondertussen zijn gang maar kan gaan met die andere vrouw.
Heel veel sterkte..
Heel veel sterkte. Ik vind je man heel erg laf om zo weg te vluchten naar zijn collega.
Maar hij wil graag scheiden dus dan zou ik ook zsm zorgen dat hij het huis uit gaat. Of dat jij iig een leuk huisje vindt voor jezelf. Op deze manier werkt het niet als hij wel lekker in t huis kan blijven wonen en ondertussen zijn gang maar kan gaan met die andere vrouw.
Heel veel sterkte..
donderdag 26 november 2009 om 10:16
Makkelijk gezegd; "ik ga een nachtje weg, maar ik heb niets met haar hoor!!". Kom op, denkt hij nou echt dat dit een geloofwaardig verhaal is?
Het kan en mag natuurlijk niet zo zijn dat jij met lede ogen mag toekijken hoe meneer inmiddels een gezellig leventje met een ander opbouwt, terwijl hij drie weken geleden jouw leven aan gruzelementen heeft gegooid. Neem het heft in eigen handen!
Hoe moeilijk het ook is voor jou, je moet nu echt voor jezelf kiezen. Hij heeft blijkbaar zijn keuze gemaakt. Dat is prima, maar dan mag hij ook op de blaren zitten. Ga zo snel mogelijk apart wonen (liefst mag hij natuurlijk elders onderdak zoeken, hij wil ook uit elkaar) en zet alles in gang (advocaat of mediator, net wat je wil) om alles legaal te maken.
Heel veel sterkte de komende tijd!
Het kan en mag natuurlijk niet zo zijn dat jij met lede ogen mag toekijken hoe meneer inmiddels een gezellig leventje met een ander opbouwt, terwijl hij drie weken geleden jouw leven aan gruzelementen heeft gegooid. Neem het heft in eigen handen!
Hoe moeilijk het ook is voor jou, je moet nu echt voor jezelf kiezen. Hij heeft blijkbaar zijn keuze gemaakt. Dat is prima, maar dan mag hij ook op de blaren zitten. Ga zo snel mogelijk apart wonen (liefst mag hij natuurlijk elders onderdak zoeken, hij wil ook uit elkaar) en zet alles in gang (advocaat of mediator, net wat je wil) om alles legaal te maken.
Heel veel sterkte de komende tijd!
donderdag 26 november 2009 om 10:26
Helemaal eens met de reacties hiervoor.
Vreselijk kut dat iemand 'geen gevoelens' meer heeft, maar volledig waardeloos en onrespectvol om dan maar meteen in een ander gespreid bedje te kruipen. Misschien helpt het je om gewoon boos op je man, bijna ex-man te worden? En hem inderdaad maar even het huis uit te schoppen zodat jij een en ander op een rijtje kunt krijgen. Of hij je nou begrijpt of niet, jullie hebben vanaf nu verschillende belangen. Aangezien hij zich niet meer druk zal maken om jouw belang, moet je dat vooral zelf gaan doen.
Heel veel sterkte, maar je komt er door heen hoor!!
Vreselijk kut dat iemand 'geen gevoelens' meer heeft, maar volledig waardeloos en onrespectvol om dan maar meteen in een ander gespreid bedje te kruipen. Misschien helpt het je om gewoon boos op je man, bijna ex-man te worden? En hem inderdaad maar even het huis uit te schoppen zodat jij een en ander op een rijtje kunt krijgen. Of hij je nou begrijpt of niet, jullie hebben vanaf nu verschillende belangen. Aangezien hij zich niet meer druk zal maken om jouw belang, moet je dat vooral zelf gaan doen.
Heel veel sterkte, maar je komt er door heen hoor!!
donderdag 26 november 2009 om 10:35
donderdag 26 november 2009 om 10:36
Hallo allemaal,
Wat fijn dat er al zo snel reactie's zijn. Doet me erg goed.
We wonen al niet meer samen. Hij is die avond ook gelijk naar zijn ouders gegaan. Nu woont hij in een huis van een andere collega die te koop staat. Daar kan hij blijven totdat dat huis verkocht is.
Heb gelukkig hele lieve vriendinnen en ouders die me goed steunen. Maar elke avond als ik in bed lig ben ik toch alleen. De relatie die ik met hem had was eigenlijk heel goed. Dat vind hij ook. Maar ja, dat gevoel van hem he..... Ik heb ook besloten om hem helemaal niet meer te zien. We hebben alleen nog contact via de mail over zakelijke dingen en onze honden. Die willen we alle 2 blijven zien.
Ik woon nog in ons huis en daar zitten heel veel herinneringen in. Ben ik ook niet echt blij mee. Het huis moet ook verkocht worden. Ik wil zo graag dat dit gevoel weg gaat.... Ik kan nergens meer van genieten. Ben 8 kilo afgevallen. Ik was al niet te dik en nu ben ik een wandelend skelet. Iedereen vraagt ook of ik afgevallen ben. Inmiddels eet ik gelukkig al wel weer.
Waarom zijn mannen zo? Ik dacht echt dat ik een man had die ik helemaal kon vertrouwen. Ben verdomme al mijn halve leven bij hem. En ik wilde heel graag een gezinnetje. Hopelijk krijg ik die ooit nog. Tegen de tijd dat ik ooit een andere leuke man vind zijn mijn eieren al rot.
Iedereen zegt ook dat hij zich zelf nog wel tegen gaat komen. maar ja, wat heb ik daar aan. Ook al staat ie over paar maand weer aan de deur. Dan kan ik hem echt niet terug nemen.
Alles staat misschien een beetje door elkaar, maar ik type wat er in me opkomt.
En ik heb hier ook al andere topics gelezen. Maar wilde ook mijn eigen verhaal kwijt. Merk nu al dat het helpt.
Wat fijn dat er al zo snel reactie's zijn. Doet me erg goed.
We wonen al niet meer samen. Hij is die avond ook gelijk naar zijn ouders gegaan. Nu woont hij in een huis van een andere collega die te koop staat. Daar kan hij blijven totdat dat huis verkocht is.
Heb gelukkig hele lieve vriendinnen en ouders die me goed steunen. Maar elke avond als ik in bed lig ben ik toch alleen. De relatie die ik met hem had was eigenlijk heel goed. Dat vind hij ook. Maar ja, dat gevoel van hem he..... Ik heb ook besloten om hem helemaal niet meer te zien. We hebben alleen nog contact via de mail over zakelijke dingen en onze honden. Die willen we alle 2 blijven zien.
Ik woon nog in ons huis en daar zitten heel veel herinneringen in. Ben ik ook niet echt blij mee. Het huis moet ook verkocht worden. Ik wil zo graag dat dit gevoel weg gaat.... Ik kan nergens meer van genieten. Ben 8 kilo afgevallen. Ik was al niet te dik en nu ben ik een wandelend skelet. Iedereen vraagt ook of ik afgevallen ben. Inmiddels eet ik gelukkig al wel weer.
Waarom zijn mannen zo? Ik dacht echt dat ik een man had die ik helemaal kon vertrouwen. Ben verdomme al mijn halve leven bij hem. En ik wilde heel graag een gezinnetje. Hopelijk krijg ik die ooit nog. Tegen de tijd dat ik ooit een andere leuke man vind zijn mijn eieren al rot.
Iedereen zegt ook dat hij zich zelf nog wel tegen gaat komen. maar ja, wat heb ik daar aan. Ook al staat ie over paar maand weer aan de deur. Dan kan ik hem echt niet terug nemen.
Alles staat misschien een beetje door elkaar, maar ik type wat er in me opkomt.
En ik heb hier ook al andere topics gelezen. Maar wilde ook mijn eigen verhaal kwijt. Merk nu al dat het helpt.
donderdag 26 november 2009 om 10:39
Hoi Paardje,
Jouw verhaal is een kopie van mijn verhaal. Alleen was de collega hier het buurmeisje van 16.
Hij zat ook in een dip en kwam er ineens achter dat hij wilde stappen en jonge vrienden en vriendinnen wilde. Wij waren toen beide halverwege 20 en waren bezig met kinderen.
Omdat hij steeds meer stiekum ging doen was het uiteindelijk een zegen dat we uit elkaar gingen....nadat ik over de eerste shock heen was (lees 6 maanden later). Ik hoefde toen niet meer te denken wat hij allemaal aan het uitspoken was en of ik nog harder mijn best moest doen om mee te gaan in zijn veranderingen...
Ik heb in die tijd een gescheiden jongen leren kennen die heel veel herkende en mij als geen ander begreep...inmiddels zijn wij 6 maanden getrouwd en hebben we een zoontje van 2,5 jaar.
Dat laatste stukje zal nu nog ver-van-je-bed-show zijn maar wat ik probeer te zeggen is dat je voor jezelf moet kiezen en probeer niet vast te klampen aan een relatie waar jij alleen voor vecht, dat ga je verliezen....sorry!
Heel veel sterkte en accepteer dat je soms heel verdrietig bent, dat is heel normaal en gaat vanzelf weer over.
Jouw verhaal is een kopie van mijn verhaal. Alleen was de collega hier het buurmeisje van 16.
Hij zat ook in een dip en kwam er ineens achter dat hij wilde stappen en jonge vrienden en vriendinnen wilde. Wij waren toen beide halverwege 20 en waren bezig met kinderen.
Omdat hij steeds meer stiekum ging doen was het uiteindelijk een zegen dat we uit elkaar gingen....nadat ik over de eerste shock heen was (lees 6 maanden later). Ik hoefde toen niet meer te denken wat hij allemaal aan het uitspoken was en of ik nog harder mijn best moest doen om mee te gaan in zijn veranderingen...
Ik heb in die tijd een gescheiden jongen leren kennen die heel veel herkende en mij als geen ander begreep...inmiddels zijn wij 6 maanden getrouwd en hebben we een zoontje van 2,5 jaar.
Dat laatste stukje zal nu nog ver-van-je-bed-show zijn maar wat ik probeer te zeggen is dat je voor jezelf moet kiezen en probeer niet vast te klampen aan een relatie waar jij alleen voor vecht, dat ga je verliezen....sorry!
Heel veel sterkte en accepteer dat je soms heel verdrietig bent, dat is heel normaal en gaat vanzelf weer over.
donderdag 26 november 2009 om 10:56
hey mamamuis,
Jeetje, dat is ook vreselijk voor je. Wel heel goed om te lezen dat je nu weer een lieve man en een zoontje hebt. Kan het nu nog niet geloven, maar hoop dat ik dat ook ooit krijg.
Het liefste wil ik gewoon niet meer vanhem houden. Maar dat kan niet. Ik mis hem. We deden ook zoveel leuke dingen. Lekker wandelen met de honden, samen gezellig filmpje kijken met wijntje ed. Samen in bad met wijntje. Samen stappen. Ontbijten en noem maar op. Voor mij gevoel kon het niet beter. En hij was altijd super lief voor mij. En tuurlijk waren er ook wel eens meningsversschillen. Maar toch. Ik snap het niet.
Jeetje, dat is ook vreselijk voor je. Wel heel goed om te lezen dat je nu weer een lieve man en een zoontje hebt. Kan het nu nog niet geloven, maar hoop dat ik dat ook ooit krijg.
Het liefste wil ik gewoon niet meer vanhem houden. Maar dat kan niet. Ik mis hem. We deden ook zoveel leuke dingen. Lekker wandelen met de honden, samen gezellig filmpje kijken met wijntje ed. Samen in bad met wijntje. Samen stappen. Ontbijten en noem maar op. Voor mij gevoel kon het niet beter. En hij was altijd super lief voor mij. En tuurlijk waren er ook wel eens meningsversschillen. Maar toch. Ik snap het niet.
donderdag 26 november 2009 om 11:10
Ja, je mist hem en je houdt nog van hem de persoon die hij was.
Wat hij nu heeft gedaan, zal je nooit meer vergeten en daarmee is hij ook niet meer diegene die hij (in jouw ogen en in jouw gevoel) was.
Hoop dat je heel snel goede momenten/dagen krijgt, waardoor je energie krijgt dit alles te gaan verwerken en een plek te geven.
Sterkte/succes
Wat hij nu heeft gedaan, zal je nooit meer vergeten en daarmee is hij ook niet meer diegene die hij (in jouw ogen en in jouw gevoel) was.
Hoop dat je heel snel goede momenten/dagen krijgt, waardoor je energie krijgt dit alles te gaan verwerken en een plek te geven.
Sterkte/succes
donderdag 26 november 2009 om 11:21
Lief Paardje,
Als ik je reacties zo lees ben ik ervan overtuigd dat het wel goed komt met jou. Je bent ook al op de goede weg.
Tegen mij zeiden mensen ook 'hij komt wel weer terug als hij wakker wordt'. Eigenlijk moet ik zeggen 'gelukkig niet!'. Echt, het heeft geen zin daarover na te denken.
Wat ik je wel als tip mee wil geven: het is heel verleidelijk te gaan daten, aandacht, intimiteit, sex, allemaal dingen die je daarmee kunt krijgen. Doe het alsjeblieft niet, aangezien je ook voor je het weet weer in een nieuwe relatie belandt, omdat je 'het zo graag wilt'. En dat is de slechtste reden om in een relatie te stappen (weet ik ook uit ervaring).
Als ik je reacties zo lees ben ik ervan overtuigd dat het wel goed komt met jou. Je bent ook al op de goede weg.
Tegen mij zeiden mensen ook 'hij komt wel weer terug als hij wakker wordt'. Eigenlijk moet ik zeggen 'gelukkig niet!'. Echt, het heeft geen zin daarover na te denken.
Wat ik je wel als tip mee wil geven: het is heel verleidelijk te gaan daten, aandacht, intimiteit, sex, allemaal dingen die je daarmee kunt krijgen. Doe het alsjeblieft niet, aangezien je ook voor je het weet weer in een nieuwe relatie belandt, omdat je 'het zo graag wilt'. En dat is de slechtste reden om in een relatie te stappen (weet ik ook uit ervaring).
donderdag 26 november 2009 om 11:33
Kastanjez,
Ja daar ben ik ook een beetje bang voor dat ik dat ga doen. Wil graag iemand om me heen die me lief heeft. Ben bang dat ik dan in een relatie duik waar ik helemaal niet achter sta. Ik probeer hiervoor te waken.
En iedereen zegt dat het wel weer goed komt met mij. Mijn vriendinnen vinden me sterk. Ook omdat ik niet thuis ga zitten in een hoekje. Ik ga eten bij vriendinnen en bij mijn ouders. Vorige week ben ik met vriendinnen uit eten geweest. Ga naar de kapper en ik heb ook nog een paard waar ik heerlijk mee de bossen in ga. Maar toch ben ik stiekem bang dat het ergste nog gaat komen. En hoe reageer ik dan.
Mag ik vragen wat jou verhaal is?
Ja daar ben ik ook een beetje bang voor dat ik dat ga doen. Wil graag iemand om me heen die me lief heeft. Ben bang dat ik dan in een relatie duik waar ik helemaal niet achter sta. Ik probeer hiervoor te waken.
En iedereen zegt dat het wel weer goed komt met mij. Mijn vriendinnen vinden me sterk. Ook omdat ik niet thuis ga zitten in een hoekje. Ik ga eten bij vriendinnen en bij mijn ouders. Vorige week ben ik met vriendinnen uit eten geweest. Ga naar de kapper en ik heb ook nog een paard waar ik heerlijk mee de bossen in ga. Maar toch ben ik stiekem bang dat het ergste nog gaat komen. En hoe reageer ik dan.
Mag ik vragen wat jou verhaal is?
donderdag 26 november 2009 om 11:55
Hoi Paardje,
ik heb precies een jaar geleden min of meer hetzelfde meegemaakt. Ook mijn inmmidels ex-man zat in de knoop met zichzelf, heeft therapie gevolgd en vanaf dat moment ging het helemaal mis. Hij had tijd voor zichzelf nodig en wilde daarom een paar dagen per week op zichzelf wonen om tot rust te komen. Achteraf bleek dat hij die paar dagen per week al bij een andere vrouw woonde. Daar ben ik op een hele nare manier achtergekomen. Alle vertrouwen was toen weg, maar toch heb ik nog van alles geprobeerd om het "goed" te krijgen omdat ik zoveel van hem hield (en ik dacht hij ook van mij). Maar hij bleef bij die andere vrouw komen en naar later bleek, ook met andere vrouwen afspreken.
We hebben nog wel een tijd in hetzelfde huis gewoond, maar het ging gewoon niet meer, ik ging daar kapot aan. Uiteindelijk zijn we gescheiden. Hij woont al lang niet meer bij de vrouw waar het mee begon, maar inmiddels weer bij een andere vrouw die ook een kind heeft. Dat doet ook pijn omdat wij graag kinderen wilde, maar dat nooit gelukt is helaas.
Nu ben ik een jaar verder, heb inmiddels een nieuwe vriend, spreek mijn ex zo nu en dan nog wel. We hebben ons huis nl. nog steeds niet verkocht (willen we voorlopig ook niet) en we hebben gezamenlijk ook honden. De erste pijn is er nu wel vanaf, maar zo nu en dan valt het me allemaal nog steeds zwaar. Ik gebruik medicijnen en volg therapie en ook mijn nieuwe relatie is niet helemaal wat ik er van gehoopt had, maar misschien heb ik wel de fout gemaakt om me er te snel in te storten.
Het ergste van alles vind ik dat mijn vertrouwen zo beschaamd is door mijn ex en dat terwijl ik dacht dat we veel van elkaar hielden ondanks alle problemen waar hij in het verleden (en nu nog denk ik) mee te kampen heeft. Ik ben dus veel wantrouwender geworden naar mannen toe en mijn eigenwaarde is er ook niet op vooruit gegaan.
Maar... ik ben ervan overtuigd dat het weer beter gaat komen met me en dat zal voor jou op den duur ook gelden. Maar het zal best wel een tijdje duren nadat je zoveel jaar samen bent geweest. Mijn relatie heeft overigens 8 jaar geduurd, waarvan 6 jaar getrouwd.
Ik wens je veel sterkte toe!
groetjes, Fleurtje
ik heb precies een jaar geleden min of meer hetzelfde meegemaakt. Ook mijn inmmidels ex-man zat in de knoop met zichzelf, heeft therapie gevolgd en vanaf dat moment ging het helemaal mis. Hij had tijd voor zichzelf nodig en wilde daarom een paar dagen per week op zichzelf wonen om tot rust te komen. Achteraf bleek dat hij die paar dagen per week al bij een andere vrouw woonde. Daar ben ik op een hele nare manier achtergekomen. Alle vertrouwen was toen weg, maar toch heb ik nog van alles geprobeerd om het "goed" te krijgen omdat ik zoveel van hem hield (en ik dacht hij ook van mij). Maar hij bleef bij die andere vrouw komen en naar later bleek, ook met andere vrouwen afspreken.
We hebben nog wel een tijd in hetzelfde huis gewoond, maar het ging gewoon niet meer, ik ging daar kapot aan. Uiteindelijk zijn we gescheiden. Hij woont al lang niet meer bij de vrouw waar het mee begon, maar inmiddels weer bij een andere vrouw die ook een kind heeft. Dat doet ook pijn omdat wij graag kinderen wilde, maar dat nooit gelukt is helaas.
Nu ben ik een jaar verder, heb inmiddels een nieuwe vriend, spreek mijn ex zo nu en dan nog wel. We hebben ons huis nl. nog steeds niet verkocht (willen we voorlopig ook niet) en we hebben gezamenlijk ook honden. De erste pijn is er nu wel vanaf, maar zo nu en dan valt het me allemaal nog steeds zwaar. Ik gebruik medicijnen en volg therapie en ook mijn nieuwe relatie is niet helemaal wat ik er van gehoopt had, maar misschien heb ik wel de fout gemaakt om me er te snel in te storten.
Het ergste van alles vind ik dat mijn vertrouwen zo beschaamd is door mijn ex en dat terwijl ik dacht dat we veel van elkaar hielden ondanks alle problemen waar hij in het verleden (en nu nog denk ik) mee te kampen heeft. Ik ben dus veel wantrouwender geworden naar mannen toe en mijn eigenwaarde is er ook niet op vooruit gegaan.
Maar... ik ben ervan overtuigd dat het weer beter gaat komen met me en dat zal voor jou op den duur ook gelden. Maar het zal best wel een tijdje duren nadat je zoveel jaar samen bent geweest. Mijn relatie heeft overigens 8 jaar geduurd, waarvan 6 jaar getrouwd.
Ik wens je veel sterkte toe!
groetjes, Fleurtje
donderdag 26 november 2009 om 12:09
Hoi Paardje,
Erg herkenbaar je verhaal. Ook mijn vriend heeft onze relatie van 11 jaar een paar weken geleden verbroken. Hij zit in therapie voor een depressie en angststoornis. Wilde een paar weken terug tijd voor zichzelf en geen relatie meer...Dacht hij hij het helder zag door zijn medicatie. Inmiddels is hij aan het afbouwen met zijn medicatie en begint hij weer terug te krabbelen en krijgt hij twijfels of hij wel zonder mij wil.
Voor mij hoeft het nu niet meer. Hij heeft mij zo voorgelogen over alles dat ik denk dat ik hem toch niet meer kan vertrouwen. Hij heeft mij zoveel pijn gedaan en voor mijn gevoel in de steek gelaten. Zo een man wil ik niet. Het zal voor mij nog lang duren voor ik erover heen ben,maar voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat ik ook gelukkig kan zijn zonder hem.
Veel sterkte Paardje en blijf steun zoeken bij je familie en vrienden. Die heb je hard nodig!
Groetjes Jubelteen
Erg herkenbaar je verhaal. Ook mijn vriend heeft onze relatie van 11 jaar een paar weken geleden verbroken. Hij zit in therapie voor een depressie en angststoornis. Wilde een paar weken terug tijd voor zichzelf en geen relatie meer...Dacht hij hij het helder zag door zijn medicatie. Inmiddels is hij aan het afbouwen met zijn medicatie en begint hij weer terug te krabbelen en krijgt hij twijfels of hij wel zonder mij wil.
Voor mij hoeft het nu niet meer. Hij heeft mij zo voorgelogen over alles dat ik denk dat ik hem toch niet meer kan vertrouwen. Hij heeft mij zoveel pijn gedaan en voor mijn gevoel in de steek gelaten. Zo een man wil ik niet. Het zal voor mij nog lang duren voor ik erover heen ben,maar voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat ik ook gelukkig kan zijn zonder hem.
Veel sterkte Paardje en blijf steun zoeken bij je familie en vrienden. Die heb je hard nodig!
Groetjes Jubelteen
donderdag 26 november 2009 om 12:25
Paardje,
In verband met herkenbaarheid wil ik mijn verhaal niet helemaal hier kwijt, ook omdat ik denk dat jij er weinig herkenning in vind. Wat ik echter herken in jouw verhaal, is het gemis van 'iemand', zeker als je zo lang bij elkaar bent geweest. Ik ben daar dus één keer in getrapt en in een relatie gestapt met iemand die eigenlijk niet voor mij koos. Na 3,5 jaar koos hij wél voor een ander. Dat deed vreselijk pijn, maar nog meer pijn deed het, om achteraf te ontdekken dat ik mezelf zo kwijt was geraakt. Het was moeilijk om mezelf te vergeven dat ik zo stom was geweest om 3,5 jaar in een relatie te zitten die eigenlijk alleen maar 'een doekje voor het bloeden' was, als je begrijpt wat ik bedoel. Daar wil ik jou heel graag voor beschermen!
In verband met herkenbaarheid wil ik mijn verhaal niet helemaal hier kwijt, ook omdat ik denk dat jij er weinig herkenning in vind. Wat ik echter herken in jouw verhaal, is het gemis van 'iemand', zeker als je zo lang bij elkaar bent geweest. Ik ben daar dus één keer in getrapt en in een relatie gestapt met iemand die eigenlijk niet voor mij koos. Na 3,5 jaar koos hij wél voor een ander. Dat deed vreselijk pijn, maar nog meer pijn deed het, om achteraf te ontdekken dat ik mezelf zo kwijt was geraakt. Het was moeilijk om mezelf te vergeven dat ik zo stom was geweest om 3,5 jaar in een relatie te zitten die eigenlijk alleen maar 'een doekje voor het bloeden' was, als je begrijpt wat ik bedoel. Daar wil ik jou heel graag voor beschermen!
donderdag 26 november 2009 om 14:23
@ kastanjez. Ik begrijp het. Zal er voor waken dat ik niet gelijk in een andere relatie spring. Al kan ik me het nu ook nog niet voorstellen. Ik wist niet dat een mens zoveel van iemand kon houden en hoe frustrerend het dan is dat hij niet meer van mij is. Hoe gaat het nu met jou dan?
@ Fleurtje. Jeetje. Jou verhaal lijkt wel erg op de mijne. Mijn ex zegt alleen dat hij pas wat met zijn gevoelens gedaan heeft toen hij al bij mij weg was. 2 dagen later dus... Hij zegt niet vreemd te zijn gegaan en dat hij dat wilde voorkomen. Maar ja, het voelt nog wel zo. 15 jaar lang samen en dan 2 dagen nadat je uit elkaar bent met een ander er vandoor gaan.
Ook ben ik bang dat ons huis nog lang niet verkocht is. De huizenmarkt loopt niet zo goed. Er zijn hier veel huizen die al lang te koop staan. Ik ben dus nog lang niet van hem af. En dan de scheiding nog. Geen idee hoe dat werkt en hoe lang dat duur.
Hoor het bij meer mensen om mij heen dat als mensen in therapie gaan ze de weg kwijt raken en de relatie uit maken. Dat is toch niet de bedoeling van therapie neem ik aan. Ik heb hem al die jaren zo gesteund. En wat zegt hij..... dat zijn nieuwe "vriendin" hem zo goed begrijpt en hem steun. Ik voel me echt als oud vuil aan de kant gezet.
Voelde jij het aankomen? Bij mij was het zo dat we een paar dagen voor de breuk nog kinder namen zaten te bedenken op de bank. En hij dacht vrolijk mee hoor.
Hoezo willen jullie je huis niet verkopen? En hoe doen jullie dat met de honden?
@jubelteen. Je hebt gelijk. Ik moet hem eigenlijk ook niet meer willen. Maar het is allemaal nog zo onbegrijpelijk. Wel goed dat jij al echt voor jezelf kiest. Respect hoor!
@ Fleurtje. Jeetje. Jou verhaal lijkt wel erg op de mijne. Mijn ex zegt alleen dat hij pas wat met zijn gevoelens gedaan heeft toen hij al bij mij weg was. 2 dagen later dus... Hij zegt niet vreemd te zijn gegaan en dat hij dat wilde voorkomen. Maar ja, het voelt nog wel zo. 15 jaar lang samen en dan 2 dagen nadat je uit elkaar bent met een ander er vandoor gaan.
Ook ben ik bang dat ons huis nog lang niet verkocht is. De huizenmarkt loopt niet zo goed. Er zijn hier veel huizen die al lang te koop staan. Ik ben dus nog lang niet van hem af. En dan de scheiding nog. Geen idee hoe dat werkt en hoe lang dat duur.
Hoor het bij meer mensen om mij heen dat als mensen in therapie gaan ze de weg kwijt raken en de relatie uit maken. Dat is toch niet de bedoeling van therapie neem ik aan. Ik heb hem al die jaren zo gesteund. En wat zegt hij..... dat zijn nieuwe "vriendin" hem zo goed begrijpt en hem steun. Ik voel me echt als oud vuil aan de kant gezet.
Voelde jij het aankomen? Bij mij was het zo dat we een paar dagen voor de breuk nog kinder namen zaten te bedenken op de bank. En hij dacht vrolijk mee hoor.
Hoezo willen jullie je huis niet verkopen? En hoe doen jullie dat met de honden?
@jubelteen. Je hebt gelijk. Ik moet hem eigenlijk ook niet meer willen. Maar het is allemaal nog zo onbegrijpelijk. Wel goed dat jij al echt voor jezelf kiest. Respect hoor!
donderdag 26 november 2009 om 14:33
Paardje,
Jij komt over als een sterke meid, jij komt er wel uit, heus. Nu ben je nog half in shock, logisch. Maar zodra je gaat laten doordringen dat jullie enkele dagen daarvoor samen op de bank over kindernamen fantaseerden, besef je wat een huichelaar er naast je heeft gezeten. En ook een egoist. Die man spoort niet. Ik heb ook meegemaakt dat mijn man 'zichzelf' moest vinden en vertrok. Of het hem ooit is gelukt weet hij zelf nu nog niet, geloof ik
. Feit was wel dat toen mijn leventje weer op de rit kwam en ik eenmaal vol zelfvertrouwen en plezier bezig was, hij achteraf probeerde toch weer aan te pappen. Heb ik niet gedaan. Nooit spijt van gehad. Ik wens je verdraaid veel sterkte, want je moet nog even door de shit, meid! Maar daarna wordt het weer leuk hoor!
Jij komt over als een sterke meid, jij komt er wel uit, heus. Nu ben je nog half in shock, logisch. Maar zodra je gaat laten doordringen dat jullie enkele dagen daarvoor samen op de bank over kindernamen fantaseerden, besef je wat een huichelaar er naast je heeft gezeten. En ook een egoist. Die man spoort niet. Ik heb ook meegemaakt dat mijn man 'zichzelf' moest vinden en vertrok. Of het hem ooit is gelukt weet hij zelf nu nog niet, geloof ik
. Feit was wel dat toen mijn leventje weer op de rit kwam en ik eenmaal vol zelfvertrouwen en plezier bezig was, hij achteraf probeerde toch weer aan te pappen. Heb ik niet gedaan. Nooit spijt van gehad. Ik wens je verdraaid veel sterkte, want je moet nog even door de shit, meid! Maar daarna wordt het weer leuk hoor!
donderdag 26 november 2009 om 15:03
Hey Spirioli,
Doet me goed om te horen. Verheug me al op de leuke tijd. En ik weet dat ik er door heen moet. Maar ik voel me nu zo K.. Ik mis hem ook echt. En ons leven samen. Ik moet mijn hele leven na 15 jaar aan passen.
En als ik ooit iemand leer kennen die dichter bij zijn gevoel moet komen schop ik hem gelijk de deur uit.Stiekem hoop ik ook dat hij over een half jaar voor mijn neus staat en dat ik dan de deur voor zijn neus dicht kan gooien.
Weet je wat het stomme is. Ik kan niet boos zijn op hem. Hoe graag ik het ook wil. Ik denk elke keer maar hoe lief hij wel niet voor mij was en dat ik dat terug wil.
En hoe lang heb jij erover gedaan om weer een beetje gelukkig te worden?
Doet me goed om te horen. Verheug me al op de leuke tijd. En ik weet dat ik er door heen moet. Maar ik voel me nu zo K.. Ik mis hem ook echt. En ons leven samen. Ik moet mijn hele leven na 15 jaar aan passen.
En als ik ooit iemand leer kennen die dichter bij zijn gevoel moet komen schop ik hem gelijk de deur uit.Stiekem hoop ik ook dat hij over een half jaar voor mijn neus staat en dat ik dan de deur voor zijn neus dicht kan gooien.
Weet je wat het stomme is. Ik kan niet boos zijn op hem. Hoe graag ik het ook wil. Ik denk elke keer maar hoe lief hij wel niet voor mij was en dat ik dat terug wil.
En hoe lang heb jij erover gedaan om weer een beetje gelukkig te worden?
donderdag 26 november 2009 om 15:10
Ik begrijp heel goed wat je nu voelt. Want je kunt de knop van je gevoelens toch niet zomaar omdraaien omdat hij dat kennelijk wel kan? Je zult merken dat je een tijd heen en weer geslingerd wordt tussen 'ik wil hem terug' en 'opdonderen' . Daar zit nog van alles tussen. Je wordt kwaad, je huilt eens, je voelt je depri en een dag later brul je weer met de radio mee. Dat wisselt een tijdje. Gewoon laten gebeuren. En je trots zo hoog houden als nu. Want hij heeft je een achterbakse streek geleverd en jij bent TOCH nog overeind. Hartstikke goed! Wanneer je weer een beetje gelukkig wordt? Zodra je inziet dat je alles ook zonder hem kunt en je zelfvertrouwen groeit door reacties van andere leuke mannen. Daar hoef je niet gelijk wat mee, maar het sterkt je. Hou het bij mij destijds maar op 'een klein halfjaar'. Toen had ik geaccepteerd dat ik weer single was.
. Daar zit nog van alles tussen. Je wordt kwaad, je huilt eens, je voelt je depri en een dag later brul je weer met de radio mee. Dat wisselt een tijdje. Gewoon laten gebeuren. En je trots zo hoog houden als nu. Want hij heeft je een achterbakse streek geleverd en jij bent TOCH nog overeind. Hartstikke goed! Wanneer je weer een beetje gelukkig wordt? Zodra je inziet dat je alles ook zonder hem kunt en je zelfvertrouwen groeit door reacties van andere leuke mannen. Daar hoef je niet gelijk wat mee, maar het sterkt je. Hou het bij mij destijds maar op 'een klein halfjaar'. Toen had ik geaccepteerd dat ik weer single was.
donderdag 26 november 2009 om 15:33
Pff....... een half jaar. Dat klinkt zo ver weg. Maar ik geloof er wel in hoor. Heb het gevoel dat ik nu mijn tijd moet uit zitten en wachten tot het beter gaat.
En dan heb je straks ook nog alle feestdagen. Daar zie ik erg tegen op.
En weet je wat ik ook moeilijk vind. Het idee dat hij al die lieve dingen die tegen mij zei en hoe hij mij aan raakte. Dat hij dat nu allemaal bij haar doet. Ik zie het gewoon voor me en kan er niet mee stoppen. Ik weet namelijk ook hoe zij eruit ziet. Een week voordat het uit ging heeft ie me nog aan haar (en andere collega's) voor gesteld. Erg he!
En dan heb je straks ook nog alle feestdagen. Daar zie ik erg tegen op.
En weet je wat ik ook moeilijk vind. Het idee dat hij al die lieve dingen die tegen mij zei en hoe hij mij aan raakte. Dat hij dat nu allemaal bij haar doet. Ik zie het gewoon voor me en kan er niet mee stoppen. Ik weet namelijk ook hoe zij eruit ziet. Een week voordat het uit ging heeft ie me nog aan haar (en andere collega's) voor gesteld. Erg he!
