Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 22 augustus 2007 om 20:06
woensdag 22 augustus 2007 om 20:22
Dubio en Nicole, Mamzelle...een dikke knuffel van mij.... Ik heb net alles op mijn gemak doorgelezen, daarom knuf.....(Mijn poppetjes zijn onvindbaar hier op dit forum daarom een geschreven knuf)
Iseo...dank je wel dat je hebt gevraagd hoe het nu met me gaat. Het gaat nu goed met me. Het is op het moment gelijkwaardig hier, geen spoor dreiging, ongelijkwaardigheid. We hebben op vakantie 2 keer een kleine ruzie(woordenwisseling) gehad, maar ik kon daar gewoon reageren zoals ik wilde. Ik werd boos om zijn onredelijke gedrag en kon me zo ook uiten.
Dus net als vrouwtje klets heb ik nu niet meer de onrust om een punt achter de relatie te zetten. Ook ik ben op mijn hoede, maar geniet op het moment van hoe we nu in de relatie staan.
Wel heb ik al 2 keer een nare droom gehad, met name hoe ik me voel wanneer ik bang voor hem ben of wanneer ik merk dat een ruzie beklemmend wordt zodat ik weet dat ik op mijn hoede moet zijn. Die gevoelens, angst, waakzaamheid doen me 'smorgens met een naar gevoel wakker worden, met de vraag waarom ik dit soort dingen droom terwijl er helemaal geen reden voor is. Zou het verwerking zijn, mijn onbewuste gevoelens dat ik ondanks alles op mijn hoede ben? Ik weet het niet, wacht het alemaal maar af. Ik geniet van de rust in mijn lijf, de rust in mijn hoofd. Ik ben ook weer 2 kilo aangekomen...
Iseo...dank je wel dat je hebt gevraagd hoe het nu met me gaat. Het gaat nu goed met me. Het is op het moment gelijkwaardig hier, geen spoor dreiging, ongelijkwaardigheid. We hebben op vakantie 2 keer een kleine ruzie(woordenwisseling) gehad, maar ik kon daar gewoon reageren zoals ik wilde. Ik werd boos om zijn onredelijke gedrag en kon me zo ook uiten.
Dus net als vrouwtje klets heb ik nu niet meer de onrust om een punt achter de relatie te zetten. Ook ik ben op mijn hoede, maar geniet op het moment van hoe we nu in de relatie staan.
Wel heb ik al 2 keer een nare droom gehad, met name hoe ik me voel wanneer ik bang voor hem ben of wanneer ik merk dat een ruzie beklemmend wordt zodat ik weet dat ik op mijn hoede moet zijn. Die gevoelens, angst, waakzaamheid doen me 'smorgens met een naar gevoel wakker worden, met de vraag waarom ik dit soort dingen droom terwijl er helemaal geen reden voor is. Zou het verwerking zijn, mijn onbewuste gevoelens dat ik ondanks alles op mijn hoede ben? Ik weet het niet, wacht het alemaal maar af. Ik geniet van de rust in mijn lijf, de rust in mijn hoofd. Ik ben ook weer 2 kilo aangekomen...
woensdag 22 augustus 2007 om 20:48
Elfje!
Wat fijn dat het goed met je is!
Je dromen, ik begrijp dat je ze niet zomaar aan ons vertelt?
Eerlijk gezegd is mijn eerste reactie, op dit stukje van je:
'de vraag waarom ik dit soort dingen droom terwijl er helemaal geen reden voor is'
hoezo geen reden?
Omdat het nu een tijdje goed gaat?
Je hebt genoeg redenen, genoeg met deze man meegemaakt om elke dag op je hoede te zijn, om erge behoefte te hebben aan oogkleppen, of bevestiging van hem dat het echt goed is.
Wat wacht je af? Wacht je het moment af dat jij echt rust vindt in deze relatie of wacht je het moment af dat het fout gaat?
Verder denk ik wel dat je veel te verwerken heb, jarenlang spanningen, zoveel emoties, dagen die zo slecht waren. Ook al gaat het nu een tijd goed, ik denk dat het echte verwerken pas kan beginnen als je echt rust hebt, in de relatie of als je op jezelf zou zijn.
Dus als deze goed periode lang gaat aanhouden, zou het me niets verbazen als jij een heftige periode zou krijgen waarin je aan het verwerken gaat.
Kun je dan van hem op aan? Dat hij er voor je is?
Het spijt me, ook telkens als Vrouwtje hier schrijft heb ik van die dubbele gevoelens. Ik kan gewoon niet geloven dat deze man jou geeft wat je diep van binnen nodig hebt, dat hij daar naar op zoek gaat.
Ik vind jou echt bijzonder, en ik hoop heel erg dat als het nu goed met je gaat, het zo gaat blijven en alleen maar beter wordt.
Hele dikke , veel liefs!!
PS boven het reageervenster staat een zin met daarin het woord 'reageer' geschreven met rode letters. Als je dat aanklikt krijg je een nieuw venster waar je wel smilies kunt vinden, rechtsbovenin.
Wat fijn dat het goed met je is!
Je dromen, ik begrijp dat je ze niet zomaar aan ons vertelt?
Eerlijk gezegd is mijn eerste reactie, op dit stukje van je:
'de vraag waarom ik dit soort dingen droom terwijl er helemaal geen reden voor is'
hoezo geen reden?
Omdat het nu een tijdje goed gaat?
Je hebt genoeg redenen, genoeg met deze man meegemaakt om elke dag op je hoede te zijn, om erge behoefte te hebben aan oogkleppen, of bevestiging van hem dat het echt goed is.
Wat wacht je af? Wacht je het moment af dat jij echt rust vindt in deze relatie of wacht je het moment af dat het fout gaat?
Verder denk ik wel dat je veel te verwerken heb, jarenlang spanningen, zoveel emoties, dagen die zo slecht waren. Ook al gaat het nu een tijd goed, ik denk dat het echte verwerken pas kan beginnen als je echt rust hebt, in de relatie of als je op jezelf zou zijn.
Dus als deze goed periode lang gaat aanhouden, zou het me niets verbazen als jij een heftige periode zou krijgen waarin je aan het verwerken gaat.
Kun je dan van hem op aan? Dat hij er voor je is?
Het spijt me, ook telkens als Vrouwtje hier schrijft heb ik van die dubbele gevoelens. Ik kan gewoon niet geloven dat deze man jou geeft wat je diep van binnen nodig hebt, dat hij daar naar op zoek gaat.
Ik vind jou echt bijzonder, en ik hoop heel erg dat als het nu goed met je gaat, het zo gaat blijven en alleen maar beter wordt.
Hele dikke , veel liefs!!
PS boven het reageervenster staat een zin met daarin het woord 'reageer' geschreven met rode letters. Als je dat aanklikt krijg je een nieuw venster waar je wel smilies kunt vinden, rechtsbovenin.
woensdag 22 augustus 2007 om 21:14
Hey Iseo, ik zat niet achter de computer maar had dus niet uitgelogd. Een "drukke" dag, laatste vrije dag
Heb nu wat lekkers in de oven staan voor morgen
Elfje fijn iets van je te lezen, ben blij dat je het zelf als goed ervaart, ik heb nog steeds wel alarmbellen hoor, zeker omdat je zelf ook nog steeds op je hoede bent. Voel je je echt vrij genoeg om te zeggen wat je wilt?
Dubiootje, hoe gaat het lieverd?
Superstar gewoon beginnen te schrijven zou ik zeggen, dubiootje heeft gelijk, het hoeft helemaal niet samenhangend.
Ik ben weer bijgekomen van de stress van zondag, het was vervelend en toen ik rustig op de bank zat voelde ik me trillen van angst. Zondagnacht ook direkt weer slecht geslapen, zo houdt het me dan toch wel weer bezig. Gelukkig is het nu weer op de achtergrond, maar vanwege de onvoorspelbaarheid blijft het dus lastig. Ik wil niet in details, maar het had dus te maken met mijn ex en de kinderen.
Thirza en Eleonora, ik moet jullie nog bedanken, ik snapte in eerste instantie al niets van jullie berichtjes op het topic maar ik ben bijgepraat
Heb nu wat lekkers in de oven staan voor morgen
Elfje fijn iets van je te lezen, ben blij dat je het zelf als goed ervaart, ik heb nog steeds wel alarmbellen hoor, zeker omdat je zelf ook nog steeds op je hoede bent. Voel je je echt vrij genoeg om te zeggen wat je wilt?
Dubiootje, hoe gaat het lieverd?
Superstar gewoon beginnen te schrijven zou ik zeggen, dubiootje heeft gelijk, het hoeft helemaal niet samenhangend.
Ik ben weer bijgekomen van de stress van zondag, het was vervelend en toen ik rustig op de bank zat voelde ik me trillen van angst. Zondagnacht ook direkt weer slecht geslapen, zo houdt het me dan toch wel weer bezig. Gelukkig is het nu weer op de achtergrond, maar vanwege de onvoorspelbaarheid blijft het dus lastig. Ik wil niet in details, maar het had dus te maken met mijn ex en de kinderen.
Thirza en Eleonora, ik moet jullie nog bedanken, ik snapte in eerste instantie al niets van jullie berichtjes op het topic maar ik ben bijgepraat
woensdag 22 augustus 2007 om 21:21
Hoi Iseo
zoals je ziet heb ik je aanwijzingen opgevolgd.
Mijn dromen wil ik best vertellen. De eerste droom was een week geleden, er was ruzie en ik merkte dat die ruzie ging escaleren, ik was heel bang in die droom, want ik wist dat hij elk moment zijn zelfbeheersing ging verliezen en dat ik een klap ging krijgen. Op dat moment dat het ging escaleren werd ik wakker. De hele dag heb ik die droom herbeleefd en dan vooral het gevoel, de angst...die zo reeel was in mijn droom.
De 2e nare droom had ik afgelopen nacht. Wederom een ruzie, maar nu was ik mezelf helemaal aan het verdedigen tegenover hem. Zijn woord tegen het mijne, uitleggen wat ik bedoelde, sussen...Ook deze droom was heel naar en toen ik wakker werd dat verbaasde, maar ook weer niet verbaasd, omdat ik denk dat ik mijn ware gevoelens heb verborgen, of omdat ik hoop dat dit echt niet meer terug komt.
zoals je ziet heb ik je aanwijzingen opgevolgd.
Mijn dromen wil ik best vertellen. De eerste droom was een week geleden, er was ruzie en ik merkte dat die ruzie ging escaleren, ik was heel bang in die droom, want ik wist dat hij elk moment zijn zelfbeheersing ging verliezen en dat ik een klap ging krijgen. Op dat moment dat het ging escaleren werd ik wakker. De hele dag heb ik die droom herbeleefd en dan vooral het gevoel, de angst...die zo reeel was in mijn droom.
De 2e nare droom had ik afgelopen nacht. Wederom een ruzie, maar nu was ik mezelf helemaal aan het verdedigen tegenover hem. Zijn woord tegen het mijne, uitleggen wat ik bedoelde, sussen...Ook deze droom was heel naar en toen ik wakker werd dat verbaasde, maar ook weer niet verbaasd, omdat ik denk dat ik mijn ware gevoelens heb verborgen, of omdat ik hoop dat dit echt niet meer terug komt.
woensdag 22 augustus 2007 om 22:02
Het was geen dreigement, Dubio, dat is het bizarre van die relatie toen: ik had te maken met een onmens en een betrokken man. In één persoon.
Hij was geschokt dat ik de kinderen had laten gaan en zei me ze direct terug te halen. Dat het een foute beslissing was. Dat hij liever zelf zou weggaan dan zien dat ik mijn kinderen in de steek liet -exacte woorden weet ik niet meer, maar in die richting-
Een dag later of een uur later kon hij weer in zijn egoïsme vervallen, en ik, vertrouwde niet meer op mijn eigen kracht, dacht niet zonder hem te kunnen, ben bij mijn besluit gebleven.
Er was toen nog wel netwerk om me heen. Of was het al uit elkaar aan het vallen en verbeeld ik me dat maar. Ik had nog wel contact met mijn moeder en zus
Nee, ik geloofde niet meer in hulp van hen, dacht dat ik het helemaal alleen moest opknappen.
Zeker is dat er niemand achteraf naar me toe kwam om me te vragen of ze me konden helpen.
Misschien hadden ze mij ook al opgegeven, mij met die onbetrouwbare vent van me. Het zijn geen praters, die familie van me.
Mijn kinderen hier hebben geen familie en mijn kinderen daar hebben geen moeder. Puinhoop.
Hij was geschokt dat ik de kinderen had laten gaan en zei me ze direct terug te halen. Dat het een foute beslissing was. Dat hij liever zelf zou weggaan dan zien dat ik mijn kinderen in de steek liet -exacte woorden weet ik niet meer, maar in die richting-
Een dag later of een uur later kon hij weer in zijn egoïsme vervallen, en ik, vertrouwde niet meer op mijn eigen kracht, dacht niet zonder hem te kunnen, ben bij mijn besluit gebleven.
Er was toen nog wel netwerk om me heen. Of was het al uit elkaar aan het vallen en verbeeld ik me dat maar. Ik had nog wel contact met mijn moeder en zus
Nee, ik geloofde niet meer in hulp van hen, dacht dat ik het helemaal alleen moest opknappen.
Zeker is dat er niemand achteraf naar me toe kwam om me te vragen of ze me konden helpen.
Misschien hadden ze mij ook al opgegeven, mij met die onbetrouwbare vent van me. Het zijn geen praters, die familie van me.
Mijn kinderen hier hebben geen familie en mijn kinderen daar hebben geen moeder. Puinhoop.
woensdag 22 augustus 2007 om 22:03
Nou dan doe ik maar eens een poging om ergens te beginnen...
Ik had een relatie met een narcist althans dat denk ik zelf want hij vertoond alle kenmerken die ik op internet bij narcistische persoonlijkheidsstoornis kon vinden..
We hebben samen een zoontje van bijna een jaar...
Hij liet mij zwanger en wel achter want heeft geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel...
Het is zelf nogal een problematisch iemand maar loopt daar graag voor weg en legt de verantwoordelijkheid voor zijn problemen bij anderen neer,die moeten het maar oplossen...
Alles wat er in zijn leven gebeurd is is de schuld van anderen en dan met name zijn moeder...
Wat moet ik nog meer zeggen?
Het is een overheersend type,emotionele chantage,soms erg agressief en dan vooral als de dingen niet gaan zoals hij wil,woede uitbarstingen enz...
Hij moet altijd gelijk hebben en vooral ook krijgen...
Van de week nog ging hij bij mij in huis tekeer als een psychopaat..
Ik heb hem vriendelijk gevraagd om op te rotten en dan zegt hij gewoon met grijns op zijn gezicht: dit huis is van de woningstichting dus laten die mij er maar uitzetten,als het je niet bevalt dan ga jij maar weg...(hij heeft ook zijn eigen huis waar hij ook woont)
Hij kan in de meest belachelijke dingen compleet doordraven...
Hij is geweldig en zo intelligent en de rest van zijn omgeving zijn allemaal losers waar hij eigenlijk een heel eind boven staat...
Ik stop nu eerst even,ik hoop dat jullie er iets van snappen maar stel gerust vragen als er iets niet duidelijk is...
Bedankt alvast voor het lezen....
Ik had een relatie met een narcist althans dat denk ik zelf want hij vertoond alle kenmerken die ik op internet bij narcistische persoonlijkheidsstoornis kon vinden..
We hebben samen een zoontje van bijna een jaar...
Hij liet mij zwanger en wel achter want heeft geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel...
Het is zelf nogal een problematisch iemand maar loopt daar graag voor weg en legt de verantwoordelijkheid voor zijn problemen bij anderen neer,die moeten het maar oplossen...
Alles wat er in zijn leven gebeurd is is de schuld van anderen en dan met name zijn moeder...
Wat moet ik nog meer zeggen?
Het is een overheersend type,emotionele chantage,soms erg agressief en dan vooral als de dingen niet gaan zoals hij wil,woede uitbarstingen enz...
Hij moet altijd gelijk hebben en vooral ook krijgen...
Van de week nog ging hij bij mij in huis tekeer als een psychopaat..
Ik heb hem vriendelijk gevraagd om op te rotten en dan zegt hij gewoon met grijns op zijn gezicht: dit huis is van de woningstichting dus laten die mij er maar uitzetten,als het je niet bevalt dan ga jij maar weg...(hij heeft ook zijn eigen huis waar hij ook woont)
Hij kan in de meest belachelijke dingen compleet doordraven...
Hij is geweldig en zo intelligent en de rest van zijn omgeving zijn allemaal losers waar hij eigenlijk een heel eind boven staat...
Ik stop nu eerst even,ik hoop dat jullie er iets van snappen maar stel gerust vragen als er iets niet duidelijk is...
Bedankt alvast voor het lezen....
woensdag 22 augustus 2007 om 22:22
Superstar
gaat dit ook over mijn ex? komt direkt in mijn hoofd op, is niet zo hoor, er bestaan dus meerdere exemplaren. Helaas. Ik begrijp er veel van hoor, en herken ook veel. Vooral dat overheersende, en die emotionele chantage. En dat hij nog steeds wil dat we (ik en mijn kinderen) naar zijn pijpen blijven dansen. Nou mooi niet hoor! Kost soms wat moeite maar is wel het beste.
Hoe voel je je nu, nu je wat geschreven hebt. Heb je jezelf al weer teruggevonden of is dat nog te snel?
gaat dit ook over mijn ex? komt direkt in mijn hoofd op, is niet zo hoor, er bestaan dus meerdere exemplaren. Helaas. Ik begrijp er veel van hoor, en herken ook veel. Vooral dat overheersende, en die emotionele chantage. En dat hij nog steeds wil dat we (ik en mijn kinderen) naar zijn pijpen blijven dansen. Nou mooi niet hoor! Kost soms wat moeite maar is wel het beste.
Hoe voel je je nu, nu je wat geschreven hebt. Heb je jezelf al weer teruggevonden of is dat nog te snel?
woensdag 22 augustus 2007 om 22:26
Mijn berichtje was geschreven voor ik de jouwe las, Suup.
Als ik het goed begrijp wonen jullie niet samen, of is hij toch meestentijds bij jou? Weet je al wat je wil, doorgaan of de relatie -ooit- beëindigen?
Narcisme, borderline, uiteindelijk blijkt het niet zoveel uit te maken. Ik herken veel in wat je beschrijft van jouw partner.
Jij hebt wel wat te zeggen in jouw huis hoor. Zolang hij daar niet woont dan. Als jij hem aangeeft dat je wilt dat 'ie vertrekt heeft 'ie dat te doen als je er vervolgens politie bij haalt. Helaas kan hij met dezelfde rotvaart terugkomen als ze jou en je probleem niet erg serieus nemen, of als hij zich niets aantrekt van de politie.
Waar het op aankomt is je eigen kracht te vinden, jouw pad te bepalen, steeds minder geleefd te worden door hem omdat jij zelf wilt kiezen, wilt leven. Niet makkelijk, maar wel mogelijk.
Als ik het goed begrijp wonen jullie niet samen, of is hij toch meestentijds bij jou? Weet je al wat je wil, doorgaan of de relatie -ooit- beëindigen?
Narcisme, borderline, uiteindelijk blijkt het niet zoveel uit te maken. Ik herken veel in wat je beschrijft van jouw partner.
Jij hebt wel wat te zeggen in jouw huis hoor. Zolang hij daar niet woont dan. Als jij hem aangeeft dat je wilt dat 'ie vertrekt heeft 'ie dat te doen als je er vervolgens politie bij haalt. Helaas kan hij met dezelfde rotvaart terugkomen als ze jou en je probleem niet erg serieus nemen, of als hij zich niets aantrekt van de politie.
Waar het op aankomt is je eigen kracht te vinden, jouw pad te bepalen, steeds minder geleefd te worden door hem omdat jij zelf wilt kiezen, wilt leven. Niet makkelijk, maar wel mogelijk.
woensdag 22 augustus 2007 om 23:00
Bedankt allemaal voor de knuffels dat doet mij heel erg goed...
fijn om te weten dat er mensen zijn die mij begrijpen...
Het is allemaal heel verwarrend...
Zijn eigenlijke probleem is zijn moeder en niet ik...
Hij heeft een soort ziekelijke obsessie voor haar...
Hij is een paar jaar geleden in financiële problemen gekomen en dat is de schuld van zijn moeder (volgens hem dan)
En hij heeft maar bedacht dat ik diegene ben die die rpoblemen tussen hem en haar moet oplossen...
Een relatie is er wat mij betreft al een hele tijd niet meer maar daar denkt hij anders over...
Hij wordt niet gedumpt punt.
Ik heb hem al meerdere malen gezegt dat ik spuugzat van hem ben en dan krijg ik als antwoord: Dan moet je eindelijk de problemen met mijn moeder maar eens gaan oplossen maar dat doe je niet want je bent gewoon bang voor haar...
Als je gewoon had gezorgt dat de problemen opgelost waren dan had je van mij nu geen last gehad oorzaak en gevolg weet je wel...
Jij wilt de problemen niet oplossen dus is dit er het gevolg van...
Ik heb ook al meerdere keren gezegt dat hij psychiatrische hulp moet zoeken maar ook dan krijg ik als antwoord: En mijn moeder dan? Gaat zo'n vent zorgen dan dat mijn problemen opgelost worden? Nee? nou dan heb ik er niks te zoeken...
fijn om te weten dat er mensen zijn die mij begrijpen...
Het is allemaal heel verwarrend...
Zijn eigenlijke probleem is zijn moeder en niet ik...
Hij heeft een soort ziekelijke obsessie voor haar...
Hij is een paar jaar geleden in financiële problemen gekomen en dat is de schuld van zijn moeder (volgens hem dan)
En hij heeft maar bedacht dat ik diegene ben die die rpoblemen tussen hem en haar moet oplossen...
Een relatie is er wat mij betreft al een hele tijd niet meer maar daar denkt hij anders over...
Hij wordt niet gedumpt punt.
Ik heb hem al meerdere malen gezegt dat ik spuugzat van hem ben en dan krijg ik als antwoord: Dan moet je eindelijk de problemen met mijn moeder maar eens gaan oplossen maar dat doe je niet want je bent gewoon bang voor haar...
Als je gewoon had gezorgt dat de problemen opgelost waren dan had je van mij nu geen last gehad oorzaak en gevolg weet je wel...
Jij wilt de problemen niet oplossen dus is dit er het gevolg van...
Ik heb ook al meerdere keren gezegt dat hij psychiatrische hulp moet zoeken maar ook dan krijg ik als antwoord: En mijn moeder dan? Gaat zo'n vent zorgen dan dat mijn problemen opgelost worden? Nee? nou dan heb ik er niks te zoeken...
woensdag 22 augustus 2007 om 23:05
quote:zonlicht2 schreef op 22 augustus 2007 @ 22:22:
Superstar
gaat dit ook over mijn ex? komt direkt in mijn hoofd op, is niet zo hoor, er bestaan dus meerdere exemplaren. Helaas. Ik begrijp er veel van hoor, en herken ook veel. Vooral dat overheersende, en die emotionele chantage. En dat hij nog steeds wil dat we (ik en mijn kinderen) naar zijn pijpen blijven dansen.Aaaah heel herkenbaar,alles onder controle willen houden Nou mooi niet hoor! Kost soms wat moeite maar is wel het beste.
Hoe voel je je nu, nu je wat geschreven hebt. Heb je jezelf al weer teruggevonden of is dat nog te snel?Het voelt heel goed om het eindelijk eens opgeschreven te hebben..
Elke keer als ik denk dat ik weer een beetje op de goede weg ben dan gebeurd er weer iets waardoor ik weer terug bij af ben...
Toch hoop ik dat ik ooit voorgoed van hem verlost ben...
Superstar
gaat dit ook over mijn ex? komt direkt in mijn hoofd op, is niet zo hoor, er bestaan dus meerdere exemplaren. Helaas. Ik begrijp er veel van hoor, en herken ook veel. Vooral dat overheersende, en die emotionele chantage. En dat hij nog steeds wil dat we (ik en mijn kinderen) naar zijn pijpen blijven dansen.Aaaah heel herkenbaar,alles onder controle willen houden Nou mooi niet hoor! Kost soms wat moeite maar is wel het beste.
Hoe voel je je nu, nu je wat geschreven hebt. Heb je jezelf al weer teruggevonden of is dat nog te snel?Het voelt heel goed om het eindelijk eens opgeschreven te hebben..
Elke keer als ik denk dat ik weer een beetje op de goede weg ben dan gebeurd er weer iets waardoor ik weer terug bij af ben...
Toch hoop ik dat ik ooit voorgoed van hem verlost ben...
woensdag 22 augustus 2007 om 23:09
Lieve Mamz,
Ik weet niet of ik het helemaal kan volgen. Waar waren jouw kinderen op dat moment? Uit huis geplaatst, bij je ex?
Had je ex werkelijk twee gezichten of alleen zijn ware gezicht en een masker? Mijn ex is minder extreem maar ik merk wel dat er eigenlijk maar één man is, ondanks die twee gezichten. De egoïstische, manipulerende persoon zit er altijd achter. Hij dóet wel betrokken en redelijk als het hem zo uitkomt of als hij er zin in heeft. Dat is wat anders dan betrokken zíjn. Het is ook een manier om iets gedaan te krijgen, heb ik het idee. Hij weet dat ik eerder geneigd ben naar hem te luisteren als hij zijn redelijke gezicht opzet, en dat ik geneigd ben hem gelijk en zijn zin te geven.
Als ik het goed begrijp, had je op dat moment niet het gevoel dat je op je omgeving kon rekenen voor steun als je je kinderen weer terugnam. Hoe denk je, achteraf gezien, dat je het had kunnen redden? Welke dingen had je kunnen doen om toch zelf voor ze te kunnen zorgen, in de situatie van dat moment? Hoe was je eraan toe? Had je mensen met wie je kon praten over je situatie, die een arm om je heen sloegen? Hoe was het financieel, had je geld om je kinderen en jezelf te onderhouden? Waren je kinderen veilig bij jou in huis, was je ex nog een bedreiging?
slaap lekker
dubio
Ik weet niet of ik het helemaal kan volgen. Waar waren jouw kinderen op dat moment? Uit huis geplaatst, bij je ex?
Had je ex werkelijk twee gezichten of alleen zijn ware gezicht en een masker? Mijn ex is minder extreem maar ik merk wel dat er eigenlijk maar één man is, ondanks die twee gezichten. De egoïstische, manipulerende persoon zit er altijd achter. Hij dóet wel betrokken en redelijk als het hem zo uitkomt of als hij er zin in heeft. Dat is wat anders dan betrokken zíjn. Het is ook een manier om iets gedaan te krijgen, heb ik het idee. Hij weet dat ik eerder geneigd ben naar hem te luisteren als hij zijn redelijke gezicht opzet, en dat ik geneigd ben hem gelijk en zijn zin te geven.
Als ik het goed begrijp, had je op dat moment niet het gevoel dat je op je omgeving kon rekenen voor steun als je je kinderen weer terugnam. Hoe denk je, achteraf gezien, dat je het had kunnen redden? Welke dingen had je kunnen doen om toch zelf voor ze te kunnen zorgen, in de situatie van dat moment? Hoe was je eraan toe? Had je mensen met wie je kon praten over je situatie, die een arm om je heen sloegen? Hoe was het financieel, had je geld om je kinderen en jezelf te onderhouden? Waren je kinderen veilig bij jou in huis, was je ex nog een bedreiging?
slaap lekker
dubio
Ga in therapie!
woensdag 22 augustus 2007 om 23:11
Hoi lieve Superstar (straks mag ik ook Suup zeggen toch? )
Dit is behoorlijk ernstig.
Het redeneren in kringetjes van hem is mij heel bekend, geen speld tussen te krijgen, de kern wel enigzins te volgen, maar je kunt er niet op reageren en niet tussenkomen.
Dit kan zo heel lang doorgaan...
Hoe lang kan jij de situatie zoals die nu is nog aan?
Hebben jullie een co-ouderschap oid? Hoe vaak komt hij bij je langs, is dat onverwachts?
Ik begrijp dat er, toen jullie nog echt samen waren, veel is gebeurd. Heb je al eens rustig de tijd gehad om te helen, bij te komen...
Of wordt je nog steeds meegenomen door hem in dit ingewikkelde ge-heen-en-weer? Ontzettend vermoeiend.
Hoe gaat het nou echt met je?
Dit is behoorlijk ernstig.
Het redeneren in kringetjes van hem is mij heel bekend, geen speld tussen te krijgen, de kern wel enigzins te volgen, maar je kunt er niet op reageren en niet tussenkomen.
Dit kan zo heel lang doorgaan...
Hoe lang kan jij de situatie zoals die nu is nog aan?
Hebben jullie een co-ouderschap oid? Hoe vaak komt hij bij je langs, is dat onverwachts?
Ik begrijp dat er, toen jullie nog echt samen waren, veel is gebeurd. Heb je al eens rustig de tijd gehad om te helen, bij te komen...
Of wordt je nog steeds meegenomen door hem in dit ingewikkelde ge-heen-en-weer? Ontzettend vermoeiend.
Hoe gaat het nou echt met je?
woensdag 22 augustus 2007 om 23:14
Het narcisme spettert van je post af. Voor zover ik dat dan als ongeschoolde kan beoordelen. Met voluit narcisme heb ik dan weer geen ervaring, dus weet niet of ik je goede tips kan geven.
Ga er in elk geval van uit, bij elke beslissing die je neemt, dat je hierover met hem geen rationele discussie kunt voeren. Reken daar ook niet meer op, hij zit in zijn wereld en wat jij zegt klopt daar niet. Jij hoeft hem niet te overtuigen van hetgeen jij wilt, om dat wat je wilt te gaan doen.
Psychiatrische hulp: als hij het al aangaat is het een traject dat jaren kan duren voordat het vruchten afwerpt, if any. Heb jij zoveel geduld?
Dumpen: tuurlijk wordt 'ie gedumpt, als jij er klaar voor bent. Je zal alleen stelliger moeten zijn dan bij de gemiddelde persoon. Alle emotioneel geladen contact verbreken, heel concreet alleen afspraken aangaan met betrekking tot je zoontje.
Voordat je zover bent kun je al oefenen op 'ik ga niet bemiddelen tussen jou en je moeder, nu niet meer en nooit meer, da's jouw pakkie aan'. In een stuk of twintig varianten.
Ik hou het even hierbij, ben moe, wil naar bed.
Ik hoop dat het je oplucht om te blijven schrijven. Gewoon van je afschrijven. Misschien is dat al genoeg en komen de inzichten bij je terwijl je schrijft, en anders zijn er hier vrouwen die precies de juiste vragen weten te stellen.
Ga er in elk geval van uit, bij elke beslissing die je neemt, dat je hierover met hem geen rationele discussie kunt voeren. Reken daar ook niet meer op, hij zit in zijn wereld en wat jij zegt klopt daar niet. Jij hoeft hem niet te overtuigen van hetgeen jij wilt, om dat wat je wilt te gaan doen.
Psychiatrische hulp: als hij het al aangaat is het een traject dat jaren kan duren voordat het vruchten afwerpt, if any. Heb jij zoveel geduld?
Dumpen: tuurlijk wordt 'ie gedumpt, als jij er klaar voor bent. Je zal alleen stelliger moeten zijn dan bij de gemiddelde persoon. Alle emotioneel geladen contact verbreken, heel concreet alleen afspraken aangaan met betrekking tot je zoontje.
Voordat je zover bent kun je al oefenen op 'ik ga niet bemiddelen tussen jou en je moeder, nu niet meer en nooit meer, da's jouw pakkie aan'. In een stuk of twintig varianten.
Ik hou het even hierbij, ben moe, wil naar bed.
Ik hoop dat het je oplucht om te blijven schrijven. Gewoon van je afschrijven. Misschien is dat al genoeg en komen de inzichten bij je terwijl je schrijft, en anders zijn er hier vrouwen die precies de juiste vragen weten te stellen.
woensdag 22 augustus 2007 om 23:18
Lieve meiden,
Ik ben een paar dagen niet geweest. Druk met sociale kontakten, ook nwe. kontakten, langs gaan bij irl vriendinnen, wat me overigens deugt doet en dan lees ik hier weer zoveel nare dingen. En het erge is... ik ben zo hard aan het denken hoe ik een aantal van jullie een hart onder de riem kan steken, maar kan de juiste woorden niet vinden, terwijl jullie mij wel altijd met raad en daad bijstaan.
Ik vind alleen al het feit dat jullie zo duidelijk kunnen verwoorden wat jullie voelen, al zo knap. Ik kan dat namelijk nog niet. Ben daar blijkbaar nog niet klaar voor. Ik vlucht liever in "gezelligheid" om afleiding te vinden. Maar dat is niet de juiste weg omdat ik voel dat ik daar ook geen bevrediging in vind en mezelf ergens ook tekort doe. Ik zoek ook de gezelligheid en afleiding, maar vooral hoop, bij mijn nieuwe "liefde" maar als ik dan lees wat Dubio allemaal doormaakt realiseer ik me dat mij hetzelfde staat te wachten, vroeg of laat. Hoe je gevoel zo met je aan de loop kan gaan wanneer je zó verliefd ben! Verdriet om een liefde doet zo verdomd zeer, dat is bijna niet te verwoorden.
Dubio, meid... ik begrijp je zo. Jouw verdriet, hoe je je vlucht vond in de liefde waarvan je nu weer los moet komen. Jouw "help" noodkreet deed me eventjes zeer! Bij mij ben je ook harstikke welkom hoor, en dat meen ik heel oprecht.
Hier gaat ie niet zo lekker. X is nog altijd op vakantie en de rust vind ik zalig. Maar ja, een deze dagen zal hij wel weer voor mijn deur staan. De haat die ik jegens hem voel vind ik wel eng. Waarschijnlijk heb ik te lang gewacht en teveel gepikt waardoor ik vaak heel slecht denk over hem. Ik gun hem zoveel ergs toe, wat gewoon beangstigend is. Ik gun hem het licht in zijn ogen nog niet. Loop nu ook tegen dingen aan, behalve de scheiding, wat met mijn nwe. liefde te maken heeft. Ik maak eigenlijk zelf zo'n puinzooi van mijn leven. Zo huil ik constant en troosten mijn meiden me en zo ben ik vrolijk, doe gek, zing en dans met mijn meiden, etc... Echt de wereld op zijn kop soms.
Maar ook als ik dan lees over anderen op dit forum, dan denk ik weer "waar heb ik het in Godsnaam over"? Dan voel ik me weer heel klein en een zeur. Ik heb een keus, en die ook gemaakt inmiddels, hoe moeilijk en ingewikkelt dan ook. En nog fijner en een groot geluk voor ons. Mijn kinderen hoeven geen keus te maken en hoeven ook niet bang te zijn dat x ze claimt in de toekomst. Puur omdat zijn kinderen hem totaal niet boeien en dat dat ook (vooralsnog) geen weerslag op hen heeft. Wel apart, als kinderen zich verheugen op het definitief worden van de scheiding. Zo gaat het hier. Als kinderen hun vader zo zat zijn dat ze hem graag zien vertrekken.
Dubio, Mamzelle, Iseo, Zonlicht en alle anderen...........
Liefs, Thirza
Ik ben een paar dagen niet geweest. Druk met sociale kontakten, ook nwe. kontakten, langs gaan bij irl vriendinnen, wat me overigens deugt doet en dan lees ik hier weer zoveel nare dingen. En het erge is... ik ben zo hard aan het denken hoe ik een aantal van jullie een hart onder de riem kan steken, maar kan de juiste woorden niet vinden, terwijl jullie mij wel altijd met raad en daad bijstaan.
Ik vind alleen al het feit dat jullie zo duidelijk kunnen verwoorden wat jullie voelen, al zo knap. Ik kan dat namelijk nog niet. Ben daar blijkbaar nog niet klaar voor. Ik vlucht liever in "gezelligheid" om afleiding te vinden. Maar dat is niet de juiste weg omdat ik voel dat ik daar ook geen bevrediging in vind en mezelf ergens ook tekort doe. Ik zoek ook de gezelligheid en afleiding, maar vooral hoop, bij mijn nieuwe "liefde" maar als ik dan lees wat Dubio allemaal doormaakt realiseer ik me dat mij hetzelfde staat te wachten, vroeg of laat. Hoe je gevoel zo met je aan de loop kan gaan wanneer je zó verliefd ben! Verdriet om een liefde doet zo verdomd zeer, dat is bijna niet te verwoorden.
Dubio, meid... ik begrijp je zo. Jouw verdriet, hoe je je vlucht vond in de liefde waarvan je nu weer los moet komen. Jouw "help" noodkreet deed me eventjes zeer! Bij mij ben je ook harstikke welkom hoor, en dat meen ik heel oprecht.
Hier gaat ie niet zo lekker. X is nog altijd op vakantie en de rust vind ik zalig. Maar ja, een deze dagen zal hij wel weer voor mijn deur staan. De haat die ik jegens hem voel vind ik wel eng. Waarschijnlijk heb ik te lang gewacht en teveel gepikt waardoor ik vaak heel slecht denk over hem. Ik gun hem zoveel ergs toe, wat gewoon beangstigend is. Ik gun hem het licht in zijn ogen nog niet. Loop nu ook tegen dingen aan, behalve de scheiding, wat met mijn nwe. liefde te maken heeft. Ik maak eigenlijk zelf zo'n puinzooi van mijn leven. Zo huil ik constant en troosten mijn meiden me en zo ben ik vrolijk, doe gek, zing en dans met mijn meiden, etc... Echt de wereld op zijn kop soms.
Maar ook als ik dan lees over anderen op dit forum, dan denk ik weer "waar heb ik het in Godsnaam over"? Dan voel ik me weer heel klein en een zeur. Ik heb een keus, en die ook gemaakt inmiddels, hoe moeilijk en ingewikkelt dan ook. En nog fijner en een groot geluk voor ons. Mijn kinderen hoeven geen keus te maken en hoeven ook niet bang te zijn dat x ze claimt in de toekomst. Puur omdat zijn kinderen hem totaal niet boeien en dat dat ook (vooralsnog) geen weerslag op hen heeft. Wel apart, als kinderen zich verheugen op het definitief worden van de scheiding. Zo gaat het hier. Als kinderen hun vader zo zat zijn dat ze hem graag zien vertrekken.
Dubio, Mamzelle, Iseo, Zonlicht en alle anderen...........
Liefs, Thirza
woensdag 22 augustus 2007 om 23:24
quote:dubiootje schreef op 22 augustus 2007 @ 23:09:
Lieve Mamz,
Ik weet niet of ik het helemaal kan volgen. Waar waren jouw kinderen op dat moment? Uit huis geplaatst, bij je ex?
Dit gesprek speelde een dag, of een paar dagen, nadat ik de kinderen bij hun vader had gelaten.
Had je ex werkelijk twee gezichten of alleen zijn ware gezicht en een masker? Mijn ex is minder extreem maar ik merk wel dat er eigenlijk maar één man is, ondanks die twee gezichten. De egoïstische, manipulerende persoon zit er altijd achter. Hij dóet wel betrokken en redelijk als het hem zo uitkomt of als hij er zin in heeft. Dat is wat anders dan betrokken zíjn. Het is ook een manier om iets gedaan te krijgen, heb ik het idee. Hij weet dat ik eerder geneigd ben naar hem te luisteren als hij zijn redelijke gezicht opzet, en dat ik geneigd ben hem gelijk en zijn zin te geven.
Ik durf hier geen uitspraak over te doen. Laten we zeggen dat hij heel overtuigend overkwam met zijn goede gezicht. Later in de relatie ben ik wel gaan inzien dat hij manipulerend was, deed hij misschien ook minder moeite, ik weet het niet. Ik vind het in elk geval heel moeilijk om me voor te stellen dat het iets anders was dan betrokkenheid wat hem bewoog om mij te laten kiezen voor mijn kinderen.
Als ik het goed begrijp, had je op dat moment niet het gevoel dat je op je omgeving kon rekenen voor steun als je je kinderen weer terugnam. Hoe denk je, achteraf gezien, dat je het had kunnen redden? Welke dingen had je kunnen doen om toch zelf voor ze te kunnen zorgen, in de situatie van dat moment? Hoe was je eraan toe? Had je mensen met wie je kon praten over je situatie, die een arm om je heen sloegen? Hoe was het financieel, had je geld om je kinderen en jezelf te onderhouden? Waren je kinderen veilig bij jou in huis, was je ex nog een bedreiging?
Ex was een slechte invloed, niet perse een bedreiging. In fysieke zin dan. Hij zorgde steeds slechter voor ons en voor zichzelf, we kwamen in financiële problemen, hij kwam zo vaak dronken thuis. Ik kan me een keer herinneren dat hij mijn kinderen vroeg om zijn voeten te masseren en dat ik daar afkeer van had, dat ik vond dat 'ie dat niet aan ze hoorde te vragen.
Ik voelde me aan alle kanten alleen. Zelfs dat Boddaert centrum stelde eisen aan me waaraan ik niet kon voldoen -medewerking van mijn partner-, en ik was nog niet mondig genoeg om te zeggen 'kan niet, lukt niet, maar ik heb jullie wel nodig'
slaap lekker
Slaap ook lekker, als je kunt.
dubio
Lieve Mamz,
Ik weet niet of ik het helemaal kan volgen. Waar waren jouw kinderen op dat moment? Uit huis geplaatst, bij je ex?
Dit gesprek speelde een dag, of een paar dagen, nadat ik de kinderen bij hun vader had gelaten.
Had je ex werkelijk twee gezichten of alleen zijn ware gezicht en een masker? Mijn ex is minder extreem maar ik merk wel dat er eigenlijk maar één man is, ondanks die twee gezichten. De egoïstische, manipulerende persoon zit er altijd achter. Hij dóet wel betrokken en redelijk als het hem zo uitkomt of als hij er zin in heeft. Dat is wat anders dan betrokken zíjn. Het is ook een manier om iets gedaan te krijgen, heb ik het idee. Hij weet dat ik eerder geneigd ben naar hem te luisteren als hij zijn redelijke gezicht opzet, en dat ik geneigd ben hem gelijk en zijn zin te geven.
Ik durf hier geen uitspraak over te doen. Laten we zeggen dat hij heel overtuigend overkwam met zijn goede gezicht. Later in de relatie ben ik wel gaan inzien dat hij manipulerend was, deed hij misschien ook minder moeite, ik weet het niet. Ik vind het in elk geval heel moeilijk om me voor te stellen dat het iets anders was dan betrokkenheid wat hem bewoog om mij te laten kiezen voor mijn kinderen.
Als ik het goed begrijp, had je op dat moment niet het gevoel dat je op je omgeving kon rekenen voor steun als je je kinderen weer terugnam. Hoe denk je, achteraf gezien, dat je het had kunnen redden? Welke dingen had je kunnen doen om toch zelf voor ze te kunnen zorgen, in de situatie van dat moment? Hoe was je eraan toe? Had je mensen met wie je kon praten over je situatie, die een arm om je heen sloegen? Hoe was het financieel, had je geld om je kinderen en jezelf te onderhouden? Waren je kinderen veilig bij jou in huis, was je ex nog een bedreiging?
Ex was een slechte invloed, niet perse een bedreiging. In fysieke zin dan. Hij zorgde steeds slechter voor ons en voor zichzelf, we kwamen in financiële problemen, hij kwam zo vaak dronken thuis. Ik kan me een keer herinneren dat hij mijn kinderen vroeg om zijn voeten te masseren en dat ik daar afkeer van had, dat ik vond dat 'ie dat niet aan ze hoorde te vragen.
Ik voelde me aan alle kanten alleen. Zelfs dat Boddaert centrum stelde eisen aan me waaraan ik niet kon voldoen -medewerking van mijn partner-, en ik was nog niet mondig genoeg om te zeggen 'kan niet, lukt niet, maar ik heb jullie wel nodig'
slaap lekker
Slaap ook lekker, als je kunt.
dubio
woensdag 22 augustus 2007 om 23:26
Lieve Iseo (jij mag suup zeggen hoor )
Je hebt zeker gelijk er is geen speld tussen te krijgen...
Hij heeft een mening en dat is de enige goede....
Andere mensen mogen best een mening hebben zolang ze die van hem maar volgen....
Hoe ging dat bij jou dan?
Hoe heb je een einde aan die relatie gemaakt of zit je er nog steeds midden in?
Hij komt langs wanneer hem dat uit komt,dat kan iedere dag zijn maar ook dagenlang niet...
Hij kan ook hele dagen op zijn bed liggen en er niet uit komen...
Je hebt zeker gelijk er is geen speld tussen te krijgen...
Hij heeft een mening en dat is de enige goede....
Andere mensen mogen best een mening hebben zolang ze die van hem maar volgen....
Hoe ging dat bij jou dan?
Hoe heb je een einde aan die relatie gemaakt of zit je er nog steeds midden in?
Hij komt langs wanneer hem dat uit komt,dat kan iedere dag zijn maar ook dagenlang niet...
Hij kan ook hele dagen op zijn bed liggen en er niet uit komen...
woensdag 22 augustus 2007 om 23:27
Hee lieve Thirz, fijn dat je er even bent!
Je maakt helemaal geen puinzooi van je leven, je bent het juist aan het maken naar jouw wens. Alleen de weg die je moet afleggen is vol verwarring en tegenstrijdige gevoelens en dagen dat het allemaal niet lijkt te lukken en dagen dat je niet weet waar je het moet zoeken...
Maar uiteindelijk, straks ga je zo trots zijn en je rust vinden en opladen en ontspannen en helen en genieten van je nieuwe leven, met jou geweldige lieve schatten, echt!!!!
Het onder woorden brengen van gevoelens en van dagen zoals jij nu meemaakt is echt ontzettend moeilijk....
Ook vaak, achteraf pas mogelijk. Vind het altijd heel knap hoe jij toch in staat bent te vertellen wat je doormaakt, hoe het ongeveer met je gaat, waar je mee zit.
Ga door, je bent een kei!
Je maakt helemaal geen puinzooi van je leven, je bent het juist aan het maken naar jouw wens. Alleen de weg die je moet afleggen is vol verwarring en tegenstrijdige gevoelens en dagen dat het allemaal niet lijkt te lukken en dagen dat je niet weet waar je het moet zoeken...
Maar uiteindelijk, straks ga je zo trots zijn en je rust vinden en opladen en ontspannen en helen en genieten van je nieuwe leven, met jou geweldige lieve schatten, echt!!!!
Het onder woorden brengen van gevoelens en van dagen zoals jij nu meemaakt is echt ontzettend moeilijk....
Ook vaak, achteraf pas mogelijk. Vind het altijd heel knap hoe jij toch in staat bent te vertellen wat je doormaakt, hoe het ongeveer met je gaat, waar je mee zit.
Ga door, je bent een kei!
woensdag 22 augustus 2007 om 23:34
quote:superstar_2 schreef op 22 augustus 2007 @ 23:26:
Lieve Iseo (jij mag suup zeggen hoor )
Je hebt zeker gelijk er is geen speld tussen te krijgen...
Hij heeft een mening en dat is de enige goede....
Andere mensen mogen best een mening hebben zolang ze die van hem maar volgen....
Hoe ging dat bij jou dan?
Hoe heb je een einde aan die relatie gemaakt of zit je er nog steeds midden in?
Hij komt langs wanneer hem dat uit komt,dat kan iedere dag zijn maar ook dagenlang niet...
Hij kan ook hele dagen op zijn bed liggen en er niet uit komen...
Lieve Suup!
Ik begrijp je, dit is voor mij echt bekend, zo was het.
Was, ja, ik ben nu twee jaar geleden weg gegaan.
En nu pas, sinds de laatste paar maanden dat ik op dit topic meeschrijf begint alles zijn plek te vinden, ben ik rustiger aan het worden.
Het doet me wel veel hoor, zo te lezen dat jij nog zo erg middenin dit ingewikkelde proces zit.
Want dat is toch waar?
Overgeleverd aan zijn grillen.
Ik hoop dat we erover schrijven, wanneer jij dat wilt natuurlijk, en dat je steeds meer je eigen ruimte kunt gaan nemen, en ernaar toe kunt gaan werken dat jij je eigen leven weer kunt oppakken, leven zoals jij het wilt.
Je kunt niet van hem op aan, je kunt niet wachten op het licht wat nooit bij hem gaat schijnen...
Lieve Iseo (jij mag suup zeggen hoor )
Je hebt zeker gelijk er is geen speld tussen te krijgen...
Hij heeft een mening en dat is de enige goede....
Andere mensen mogen best een mening hebben zolang ze die van hem maar volgen....
Hoe ging dat bij jou dan?
Hoe heb je een einde aan die relatie gemaakt of zit je er nog steeds midden in?
Hij komt langs wanneer hem dat uit komt,dat kan iedere dag zijn maar ook dagenlang niet...
Hij kan ook hele dagen op zijn bed liggen en er niet uit komen...
Lieve Suup!
Ik begrijp je, dit is voor mij echt bekend, zo was het.
Was, ja, ik ben nu twee jaar geleden weg gegaan.
En nu pas, sinds de laatste paar maanden dat ik op dit topic meeschrijf begint alles zijn plek te vinden, ben ik rustiger aan het worden.
Het doet me wel veel hoor, zo te lezen dat jij nog zo erg middenin dit ingewikkelde proces zit.
Want dat is toch waar?
Overgeleverd aan zijn grillen.
Ik hoop dat we erover schrijven, wanneer jij dat wilt natuurlijk, en dat je steeds meer je eigen ruimte kunt gaan nemen, en ernaar toe kunt gaan werken dat jij je eigen leven weer kunt oppakken, leven zoals jij het wilt.
Je kunt niet van hem op aan, je kunt niet wachten op het licht wat nooit bij hem gaat schijnen...
woensdag 22 augustus 2007 om 23:46
quote:superstar_2 schreef op 22 augustus 2007 @ 23:26:
Lieve Iseo (jij mag suup zeggen hoor )
Hallo Superstar, ik gebruik deze post aan Iseo even hoor
Je hebt zeker gelijk er is geen speld tussen te krijgen...
Hij heeft een mening en dat is de enige goede....
Andere mensen mogen best een mening hebben zolang ze die van hem maar volgen....Zo herkenbaar, en toch moet je je hierdoor niet meer laten leiden. Vele mensen zullen anders denken en ik hoop dat je in staat bent dat inmiddels te zien. Het is een vorm van manipuleren en alles onder controle willen houdenHoe ging dat bij jou dan?
Hoe heb je een einde aan die relatie gemaakt of zit je er nog steeds midden in? Gelukkig is de relatie ten einde maar de realiteit is dat door het hebben van kinderen samen maakt dat er altijd een (ongewenste) band blijft en dat je dus altijd sterk moet zijn en bedacht op het onverwachte, maar dat zal je inmiddels zelf wel al doorhebbenHij komt langs wanneer hem dat uit komt,dat kan iedere dag zijn maar ook dagenlang niet...
Hij kan ook hele dagen op zijn bed liggen en er niet uit komen...Misschien depressief of zo? Maar realiseer je goed dat dat jouw probleem niet meer is, laat die verantwoordelijkheid echt bij hem liggenLieve Superstar, ik wil niet teveel in details treden ivm herkenbaarheid maar waarom laat je hem toe in je huis? Het is belangrijk dat jij voor jezelf de grenzen bepaalt en hem daar niet meer over heen laat komen. Natuurlijk is hij dan eerst boos en zal proberen je te intimideren maar laat je dan liever niet leiden door je angst. Die angst kun je hier uiten en bespreekbaar maken, toon je richting hem niet zwak en emotioneel kwetsbaar. Realiseer je dat JIJ niet meer verantwoordelijk bent voor hem en zijn gedrag. Dat is echt zijn probleem en dat kun, hoef en wil jij niet oplossen.
Voor nu even genoeg, ik ga slapen maar als je meer wilt weten vraag maar hoor
liefs Zonlicht
Lieve Iseo (jij mag suup zeggen hoor )
Hallo Superstar, ik gebruik deze post aan Iseo even hoor
Je hebt zeker gelijk er is geen speld tussen te krijgen...
Hij heeft een mening en dat is de enige goede....
Andere mensen mogen best een mening hebben zolang ze die van hem maar volgen....Zo herkenbaar, en toch moet je je hierdoor niet meer laten leiden. Vele mensen zullen anders denken en ik hoop dat je in staat bent dat inmiddels te zien. Het is een vorm van manipuleren en alles onder controle willen houdenHoe ging dat bij jou dan?
Hoe heb je een einde aan die relatie gemaakt of zit je er nog steeds midden in? Gelukkig is de relatie ten einde maar de realiteit is dat door het hebben van kinderen samen maakt dat er altijd een (ongewenste) band blijft en dat je dus altijd sterk moet zijn en bedacht op het onverwachte, maar dat zal je inmiddels zelf wel al doorhebbenHij komt langs wanneer hem dat uit komt,dat kan iedere dag zijn maar ook dagenlang niet...
Hij kan ook hele dagen op zijn bed liggen en er niet uit komen...Misschien depressief of zo? Maar realiseer je goed dat dat jouw probleem niet meer is, laat die verantwoordelijkheid echt bij hem liggenLieve Superstar, ik wil niet teveel in details treden ivm herkenbaarheid maar waarom laat je hem toe in je huis? Het is belangrijk dat jij voor jezelf de grenzen bepaalt en hem daar niet meer over heen laat komen. Natuurlijk is hij dan eerst boos en zal proberen je te intimideren maar laat je dan liever niet leiden door je angst. Die angst kun je hier uiten en bespreekbaar maken, toon je richting hem niet zwak en emotioneel kwetsbaar. Realiseer je dat JIJ niet meer verantwoordelijk bent voor hem en zijn gedrag. Dat is echt zijn probleem en dat kun, hoef en wil jij niet oplossen.
Voor nu even genoeg, ik ga slapen maar als je meer wilt weten vraag maar hoor
liefs Zonlicht
