Gezondheid
alle pijlers
Hartkatheterisatie.. Wie kan mij meer vertellen?
dinsdag 12 januari 2010 om 14:36
Mijn partner {zal hem vanaf nu voor het gemak Prins noemen} loopt al enige tijd bij de cardioloog. Nu hebben wij gisteren te horen gekregen dat de uitslagen van de onderzoeken die hij tot op heden gehad heeft niet duidelijk genoeg zijn om één en ander vast te stellen of uit te sluiten.
Dit heeft zijn cardioloog doen besluiten om een hartkatheterisatie bij mijn partner te laten doen.
We hebben folders mee naar huis gekregen en ik ben wat rond gaan neuzen op het wereld wijde web. Nu zou ik graag eens jullie ervaringen lezen als jullie zelf een hartkatheterisatie ondergaan hebben of een naaste hebben die dit ondergaan heeft.
Blijf het een heftig iets vinden. Helemaal omdat hij nog zo jong is. {tussen de 30-35 jaar}
Hoop dat jullie mij hiermee kunnen helpen.
Liefs Roosje
Dit heeft zijn cardioloog doen besluiten om een hartkatheterisatie bij mijn partner te laten doen.
We hebben folders mee naar huis gekregen en ik ben wat rond gaan neuzen op het wereld wijde web. Nu zou ik graag eens jullie ervaringen lezen als jullie zelf een hartkatheterisatie ondergaan hebben of een naaste hebben die dit ondergaan heeft.
Blijf het een heftig iets vinden. Helemaal omdat hij nog zo jong is. {tussen de 30-35 jaar}
Hoop dat jullie mij hiermee kunnen helpen.
Liefs Roosje
dinsdag 12 januari 2010 om 14:44
Bij een hartkatheteristatie brengt men de kransslagaders in beeld en kan de druk in het hart (lees de pompwerking) gemeten worden. De behandeling wordt meestal via dagopname uitgevoerd. Een kennis van mij heeft een aantal jaren geleden ook deze behandeling ondergaan, hij was toen rond de 40 jaar, ook nog erg jong dus. Deze vriend heeft toen zijn levenswijze finaal aangepast, is gestopt met roken, minder gaan drinken en meer gaan bewegen.
Heeft je vriend een familiaire voorgeschiedenis met hartklachten of een ongezonde levensstijl? 30-35 jaar is inderdaad wel heel erg jong voor dit soort klachten...
Heeft je vriend een familiaire voorgeschiedenis met hartklachten of een ongezonde levensstijl? 30-35 jaar is inderdaad wel heel erg jong voor dit soort klachten...
dinsdag 12 januari 2010 om 14:49
quote:Chiki schreef op 12 januari 2010 @ 14:44:
Heeft je vriend een familiaire voorgeschiedenis met hartklachten of een ongezonde levensstijl? 30-35 jaar is inderdaad wel heel erg jong voor dit soort klachten...
Hij heeft geen familiaire voorgeschiedenis met hartklachten. Wel is zijn levenswijze niet altijd even gezond te noemen.....
Hij is topsporter geweest tot 4 jaar geleden aan toe. Niet afgetrained en toen flink aangekomen. Begin 2009 heb ik hem eindelijk zover kunnen krijgen dat hij weer is gaan sporten en is nu inmiddels zijn overgewicht kwijt. Hij rookt {pakje per dag} , en we hebben een bewogen jaar achter de rug op privé vlak maar ook zakelijk.
Heeft je vriend een familiaire voorgeschiedenis met hartklachten of een ongezonde levensstijl? 30-35 jaar is inderdaad wel heel erg jong voor dit soort klachten...
Hij heeft geen familiaire voorgeschiedenis met hartklachten. Wel is zijn levenswijze niet altijd even gezond te noemen.....
Hij is topsporter geweest tot 4 jaar geleden aan toe. Niet afgetrained en toen flink aangekomen. Begin 2009 heb ik hem eindelijk zover kunnen krijgen dat hij weer is gaan sporten en is nu inmiddels zijn overgewicht kwijt. Hij rookt {pakje per dag} , en we hebben een bewogen jaar achter de rug op privé vlak maar ook zakelijk.
dinsdag 12 januari 2010 om 14:49
Mijn moeder heeft onlangs een spoedcathetrisatie gehad omdat het niet duidelijk was of ze nou maag of hartklachten had. Viel haar alles mee (en haar kransslagaders waren schoon)
Vraag wel of ze via je pols kunnen gaan ipv via je lies, dan ben je daarna een stuk mobieler en heb je minder risico op nabloeden uit de prikplek. Soms lukt het niet via je pols en moeten ze alsnog in je lies zijn, dus niet alle artsen doen dit standaard.
Vraag wel of ze via je pols kunnen gaan ipv via je lies, dan ben je daarna een stuk mobieler en heb je minder risico op nabloeden uit de prikplek. Soms lukt het niet via je pols en moeten ze alsnog in je lies zijn, dus niet alle artsen doen dit standaard.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
dinsdag 12 januari 2010 om 14:50
Mijn vader heeft dit onderzoek volgens mij een aantal keren gehad. Hij vond het erg vervelend, maar ik geloof niet dat het pijnlijk was. Hij heeft het gewoon niet zo op ziekenhuizen, naalden of bloed.
Wat wel fijn is aan een katherisatie, is dat je zekerheid hebt. Als er iets mis is, dan zien ze dat meteen. Bij andere onderzoeken, zoals een fietstest, blijf je vaak met onduidelijkheden zitten. Bij dit onderzoek niet, je kunt meteen op het scherm zien of er een probleem is en waar dat zit.
Je partner is wel erg jong voor een hartpatiënt. Mijn vader was al jong maar was wel een jaar of 10 ouder dan jouw partner. Is er een erfelijke oorzaak? In ons geval is die er waarschijnlijk wel.
Het leven met een hartpatiënt is niet altijd even makkelijk, je maakt je snel zorgen over iemand (is hij gewoon moe? of speelt zijn hart weer op?) je houdt alles extra goed in de gaten. Ik zal er niet te diep op ingaan, ik wil je niet nog ongeruster maken...
Ik wil jou en je partner in ieder geval heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Wat wel fijn is aan een katherisatie, is dat je zekerheid hebt. Als er iets mis is, dan zien ze dat meteen. Bij andere onderzoeken, zoals een fietstest, blijf je vaak met onduidelijkheden zitten. Bij dit onderzoek niet, je kunt meteen op het scherm zien of er een probleem is en waar dat zit.
Je partner is wel erg jong voor een hartpatiënt. Mijn vader was al jong maar was wel een jaar of 10 ouder dan jouw partner. Is er een erfelijke oorzaak? In ons geval is die er waarschijnlijk wel.
Het leven met een hartpatiënt is niet altijd even makkelijk, je maakt je snel zorgen over iemand (is hij gewoon moe? of speelt zijn hart weer op?) je houdt alles extra goed in de gaten. Ik zal er niet te diep op ingaan, ik wil je niet nog ongeruster maken...
Ik wil jou en je partner in ieder geval heel veel sterkte wensen de komende tijd!
dinsdag 12 januari 2010 om 14:52
quote:Pilous schreef op 12 januari 2010 @ 14:45:
Hey Doornroosje, wat heftig voor je Prins zeg.
Mijn vader heeft het gehad en hij vond het meevallen.
Maar weet de details niet meer.
Hey Pilous!
Bedankt voor jouw reactie. Mag hopen dat de uitslag bij jouw vader goed was?
Cardioloog van Prins zei ookal dat het meevalt. Het is en blijft aan de ene kant heftig aangezien het om zijn hart gaat,maar aan de andere kant zijn ze tegenwoordig al zo ver met de moderne technieken dat het allemaal wel meevalt MITS het juist gebeurt. Maargoed, dat is met alles zo natuurlijk...
Hey Doornroosje, wat heftig voor je Prins zeg.
Mijn vader heeft het gehad en hij vond het meevallen.
Maar weet de details niet meer.
Hey Pilous!
Bedankt voor jouw reactie. Mag hopen dat de uitslag bij jouw vader goed was?
Cardioloog van Prins zei ookal dat het meevalt. Het is en blijft aan de ene kant heftig aangezien het om zijn hart gaat,maar aan de andere kant zijn ze tegenwoordig al zo ver met de moderne technieken dat het allemaal wel meevalt MITS het juist gebeurt. Maargoed, dat is met alles zo natuurlijk...
dinsdag 12 januari 2010 om 14:55
Ik heb ablatie gehad, wat ongeveer op dezelfde manier gaat, al is het bij Prins bedoeld om een diagnose te kunnen stellen. Bij mij was het geval dat ik een hartritmestoornis had, in zekere zin onschuldig, maar door een veel te hoge hartslag erg naar en vermoeiend.
Ik werd voor een dagje opgenomen en onder plaatselijke verdoving op een tafel gelegd. Ze gingen toen via mijn lies in een ader met de catheter omhoog naar mijn hart, soms doen ze dit ook in de hoofdslagader of vanuit de oksel. Je voelt daar niets van, maar wel als ze je hart binnengaan. Dat zorgde bij mij voor een reactie door het even overslaan van je hart.
Het klinkt allemaal eng, maar het is een fantastische manier waarop ze tegenwoordig je hart kunnen 'bezoeken', je ligt daarbij aan allerlei monitoren, dus dat was voor mijn gevoel extra veilig.
Bij mij hebben ze in mijn hart het slechte stukje 'dichtgebrand' waarna mijn klachten verholpen waren. Je mag daarna terug naar je kamer en blijft een nachtje slapen, 1 omdat je vanwege het wondje een paar uur plat moet liggen en om het is ook prettig omdat je erg moe kunt zijn erna. Ik in ieder geval wel, omdat je 'bij' bent en ze je hart soms stimuleren om dingen beter te kunnen zien.
Kortweg: Het is eng omdat het je hart is, maar het stelt eigenlijk niet zoveel voor. Ik was overigens 20 volgens mij.
Ik werd voor een dagje opgenomen en onder plaatselijke verdoving op een tafel gelegd. Ze gingen toen via mijn lies in een ader met de catheter omhoog naar mijn hart, soms doen ze dit ook in de hoofdslagader of vanuit de oksel. Je voelt daar niets van, maar wel als ze je hart binnengaan. Dat zorgde bij mij voor een reactie door het even overslaan van je hart.
Het klinkt allemaal eng, maar het is een fantastische manier waarop ze tegenwoordig je hart kunnen 'bezoeken', je ligt daarbij aan allerlei monitoren, dus dat was voor mijn gevoel extra veilig.
Bij mij hebben ze in mijn hart het slechte stukje 'dichtgebrand' waarna mijn klachten verholpen waren. Je mag daarna terug naar je kamer en blijft een nachtje slapen, 1 omdat je vanwege het wondje een paar uur plat moet liggen en om het is ook prettig omdat je erg moe kunt zijn erna. Ik in ieder geval wel, omdat je 'bij' bent en ze je hart soms stimuleren om dingen beter te kunnen zien.
Kortweg: Het is eng omdat het je hart is, maar het stelt eigenlijk niet zoveel voor. Ik was overigens 20 volgens mij.
dinsdag 12 januari 2010 om 14:56
quote:singalala schreef op 12 januari 2010 @ 14:49:
Mijn moeder heeft onlangs een spoedcathetrisatie gehad omdat het niet duidelijk was of ze nou maag of hartklachten had. Viel haar alles mee (en haar kransslagaders waren schoon)
Vraag wel of ze via je pols kunnen gaan ipv via je lies, dan ben je daarna een stuk mobieler en heb je minder risico op nabloeden uit de prikplek. Soms lukt het niet via je pols en moeten ze alsnog in je lies zijn, dus niet alle artsen doen dit standaard.
Ten eerste natuurlijk fijn om te lezen dat bij jouw moeder alles goed was!
Bij Prins gaan ze het via zijn lies doen. Het kon niet via zijn pols, weet alleen niet meer waarom.
Hij mag na de ingreep aantal uren niet bewegen. Daarna langzaamaan proberen te lopen in de gang van het ziekenhuis en dan mag hij naar huis waar hij nog 4 á 5 dagen bedrust moet houden.
Mijn moeder heeft onlangs een spoedcathetrisatie gehad omdat het niet duidelijk was of ze nou maag of hartklachten had. Viel haar alles mee (en haar kransslagaders waren schoon)
Vraag wel of ze via je pols kunnen gaan ipv via je lies, dan ben je daarna een stuk mobieler en heb je minder risico op nabloeden uit de prikplek. Soms lukt het niet via je pols en moeten ze alsnog in je lies zijn, dus niet alle artsen doen dit standaard.
Ten eerste natuurlijk fijn om te lezen dat bij jouw moeder alles goed was!
Bij Prins gaan ze het via zijn lies doen. Het kon niet via zijn pols, weet alleen niet meer waarom. Hij mag na de ingreep aantal uren niet bewegen. Daarna langzaamaan proberen te lopen in de gang van het ziekenhuis en dan mag hij naar huis waar hij nog 4 á 5 dagen bedrust moet houden.
dinsdag 12 januari 2010 om 14:58
Mijn man heeft het vorig jaar gehad.
Hij was toen 40 en had een infarct gehad.
Het onderzoek valt wel mee, hij moest wel erg lang nadien blijven liggen (volgens mij wel de hele dag) vanwege de vloeistof die ze gebruiken.
Dat vond hij nog het vervelends van het hele onderzoek.
Maar ik weet het niet meer precies. Er is veel langs me heen gegaan in die periode.
In de wond schieten ze een prop, en je mag dan de eerste week dacht ik niet zwaar tillen.
Hij was toen 40 en had een infarct gehad.
Het onderzoek valt wel mee, hij moest wel erg lang nadien blijven liggen (volgens mij wel de hele dag) vanwege de vloeistof die ze gebruiken.
Dat vond hij nog het vervelends van het hele onderzoek.
Maar ik weet het niet meer precies. Er is veel langs me heen gegaan in die periode.
In de wond schieten ze een prop, en je mag dan de eerste week dacht ik niet zwaar tillen.
dinsdag 12 januari 2010 om 14:58
Via de lies is goed te doen meestal hoor! Alleen staat daar natuurlijk veel druk op, dus mocht ik ook zes uur alleen maar liggen. Daarna bleven de wondjes (denk streepjes van een milimeter) mooi dicht en kon ik weer naar huis. Je moet daarna alleen even niet fietsen enzo, zodat het goed kan helen. Ik ken wel iemand die er een infectie heeft gehad, maar dat is volgens mij uitzonderlijk.
dinsdag 12 januari 2010 om 15:06
quote:Immaculata schreef op 12 januari 2010 @ 14:50:
Mijn vader heeft dit onderzoek volgens mij een aantal keren gehad. Hij vond het erg vervelend, maar ik geloof niet dat het pijnlijk was. Hij heeft het gewoon niet zo op ziekenhuizen, naalden of bloed. Heel herkenbaar. Heeft Prins ook last van. Mannen...watjes..
Wat wel fijn is aan een katherisatie, is dat je zekerheid hebt. Als er iets mis is, dan zien ze dat meteen. Bij andere onderzoeken, zoals een fietstest, blijf je vaak met onduidelijkheden zitten. Bij dit onderzoek niet, je kunt meteen op het scherm zien of er een probleem is en waar dat zit. Klopt! De fietstest heeft hij al gehad. En die was dus onder andere niet duidelijk genoeg om uitsluitsel te geven...
Je partner is wel erg jong voor een hartpatiënt. Mijn vader was al jong maar was wel een jaar of 10 ouder dan jouw partner. Is er een erfelijke oorzaak? In ons geval is die er waarschijnlijk wel.Nee, geen erfelijke oorzaak waarschijnlijk.
Het leven met een hartpatiënt is niet altijd even makkelijk, je maakt je snel zorgen over iemand (is hij gewoon moe? of speelt zijn hart weer op?) je houdt alles extra goed in de gaten. Ik zal er niet te diep op ingaan, ik wil je niet nog ongeruster maken...Geeft niet hoor! Is heel herkenbaar. Heb dat zelf ook heel erg momenteel. Als hij bijvoorbeeld naar mijn idee al wel erg lang op het toilet zit ga ik altijd even "kijken" of alles ok is... Ben als de dood { wat een woordkeuze....} dat er iets met hem gebeurt...
Ik wil jou en je partner in ieder geval heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Dank je wel!
Jij heel erg bedankt voor jouw uitgebreide reactie!
Mijn vader heeft dit onderzoek volgens mij een aantal keren gehad. Hij vond het erg vervelend, maar ik geloof niet dat het pijnlijk was. Hij heeft het gewoon niet zo op ziekenhuizen, naalden of bloed. Heel herkenbaar. Heeft Prins ook last van. Mannen...watjes..
Wat wel fijn is aan een katherisatie, is dat je zekerheid hebt. Als er iets mis is, dan zien ze dat meteen. Bij andere onderzoeken, zoals een fietstest, blijf je vaak met onduidelijkheden zitten. Bij dit onderzoek niet, je kunt meteen op het scherm zien of er een probleem is en waar dat zit. Klopt! De fietstest heeft hij al gehad. En die was dus onder andere niet duidelijk genoeg om uitsluitsel te geven...
Je partner is wel erg jong voor een hartpatiënt. Mijn vader was al jong maar was wel een jaar of 10 ouder dan jouw partner. Is er een erfelijke oorzaak? In ons geval is die er waarschijnlijk wel.Nee, geen erfelijke oorzaak waarschijnlijk.
Het leven met een hartpatiënt is niet altijd even makkelijk, je maakt je snel zorgen over iemand (is hij gewoon moe? of speelt zijn hart weer op?) je houdt alles extra goed in de gaten. Ik zal er niet te diep op ingaan, ik wil je niet nog ongeruster maken...Geeft niet hoor! Is heel herkenbaar. Heb dat zelf ook heel erg momenteel. Als hij bijvoorbeeld naar mijn idee al wel erg lang op het toilet zit ga ik altijd even "kijken" of alles ok is... Ben als de dood { wat een woordkeuze....} dat er iets met hem gebeurt...
Ik wil jou en je partner in ieder geval heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Dank je wel!
Jij heel erg bedankt voor jouw uitgebreide reactie!
dinsdag 12 januari 2010 om 15:11
quote:lola68 schreef op 12 januari 2010 @ 14:58:
Mijn man heeft het vorig jaar gehad.
Hij was toen 40 en had een infarct gehad.
Het onderzoek valt wel mee, hij moest wel erg lang nadien blijven liggen (volgens mij wel de hele dag) vanwege de vloeistof die ze gebruiken.
Dat vond hij nog het vervelends van het hele onderzoek.
Maar ik weet het niet meer precies. Er is veel langs me heen gegaan in die periode.
In de wond schieten ze een prop, en je mag dan de eerste week dacht ik niet zwaar tillen.
Hoop dat jouw man inmiddels aan de beterende hand is?
Is ook nog jong hoor; 40 jaar...
Ik begrijp het dat er veel langs je heen is gegaan. Maakt op zo'n moment niet uit hoe ze het doen volgens mij, zolang ze hem maar levend houden.....
In ieder geval bedankt voor jouw reactie.
Mijn man heeft het vorig jaar gehad.
Hij was toen 40 en had een infarct gehad.
Het onderzoek valt wel mee, hij moest wel erg lang nadien blijven liggen (volgens mij wel de hele dag) vanwege de vloeistof die ze gebruiken.
Dat vond hij nog het vervelends van het hele onderzoek.
Maar ik weet het niet meer precies. Er is veel langs me heen gegaan in die periode.
In de wond schieten ze een prop, en je mag dan de eerste week dacht ik niet zwaar tillen.
Hoop dat jouw man inmiddels aan de beterende hand is?
Is ook nog jong hoor; 40 jaar...
Ik begrijp het dat er veel langs je heen is gegaan. Maakt op zo'n moment niet uit hoe ze het doen volgens mij, zolang ze hem maar levend houden.....
In ieder geval bedankt voor jouw reactie.
dinsdag 12 januari 2010 om 15:13
dinsdag 12 januari 2010 om 15:14
quote:PlayingTheAngel schreef op 12 januari 2010 @ 15:00:
Btw, succes gewenst natuurlijk! Wel fijn dat ze dingen zo op kunnen sporen, want het is natuurlijk eng als er iets dichtslibt oid zonder dat je het weet! Wat zijn de klachten van je partner?
Dank je wel!
De klachten van Prins zijn een drukkend gevoel op zijn barst, zijn hart lijkt wel uit zijn borstkas te slaan, zo snel gaat hij. Hij word duizelig, benauwd, bleek/grauw van kleur, zweetpareltjes op voorhoofd en bovenlip.
Klinkt niet al te best... Ik weet het.. Maar de cardioloog weet dit alles en heeft de katheterisatie pas over 2 weken geplanned, dus dan denk ik dat het wel mee zal vallen...
Btw, succes gewenst natuurlijk! Wel fijn dat ze dingen zo op kunnen sporen, want het is natuurlijk eng als er iets dichtslibt oid zonder dat je het weet! Wat zijn de klachten van je partner?
Dank je wel!
De klachten van Prins zijn een drukkend gevoel op zijn barst, zijn hart lijkt wel uit zijn borstkas te slaan, zo snel gaat hij. Hij word duizelig, benauwd, bleek/grauw van kleur, zweetpareltjes op voorhoofd en bovenlip.
Klinkt niet al te best... Ik weet het.. Maar de cardioloog weet dit alles en heeft de katheterisatie pas over 2 weken geplanned, dus dan denk ik dat het wel mee zal vallen...
dinsdag 12 januari 2010 om 15:17
Hmm dat lijkt wel redelijk ernstig idd, tenminste het lijkt te wijzen in de richting van een vernauwing. Dat zit bij mijn vriend ook in de familie, zogenaamde slechte vaten schijn je te kunnen hebben. Het wordt dus nog wat met onze toekomstige kinderen.... Het goede nieuws is iig dat ze nu zoveel kunnen doen, terwijl zulke mensen vroeger niet oud werden omdat ze niets konden vinden!
dinsdag 12 januari 2010 om 15:50
Mijn man heeft dit vorig jaar gehad, hij was 30 jaar en had een infarct gehad tijdens zijn werk. De cardioloog kon niets vinden dmv echo's en besloot ook tot een hartkatheterisatie.
Hij was verschrikkelijk zenuwachtig. Bij hem is het onder plaatselijke verdoving gedaan en via zijn pols gebeurd. Hij kon alles volgen via de televisie en vond alleen het gevoel alsof er iets in zijn aders kroop naar.
Verder is hij redelijk hersteld. Hij heeft in totaal een week op cardiologie gelegen en kon toen weer met medicatie naar huis. Hij moet nu aan de bloedverdunners en vaatverwijders blijven voor de rest van zijn leven. Hij is een half jaar thuisgebleven (had ook met zijn tak van beroep te maken). Inmiddels weer aan het werk en alles gaat goed!
Veel succes, het is niet niks..
Hij was verschrikkelijk zenuwachtig. Bij hem is het onder plaatselijke verdoving gedaan en via zijn pols gebeurd. Hij kon alles volgen via de televisie en vond alleen het gevoel alsof er iets in zijn aders kroop naar.
Verder is hij redelijk hersteld. Hij heeft in totaal een week op cardiologie gelegen en kon toen weer met medicatie naar huis. Hij moet nu aan de bloedverdunners en vaatverwijders blijven voor de rest van zijn leven. Hij is een half jaar thuisgebleven (had ook met zijn tak van beroep te maken). Inmiddels weer aan het werk en alles gaat goed!
Veel succes, het is niet niks..
dinsdag 12 januari 2010 om 17:39
quote:Doornroosje80 schreef op 12 januari 2010 @ 15:14:
[...]
Dank je wel!
De klachten van Prins zijn een drukkend gevoel op zijn barst, zijn hart lijkt wel uit zijn borstkas te slaan, zo snel gaat hij. Hij word duizelig, benauwd, bleek/grauw van kleur, zweetpareltjes op voorhoofd en bovenlip.
Klinkt niet al te best... Ik weet het.. Maar de cardioloog weet dit alles en heeft de katheterisatie pas over 2 weken geplanned, dus dan denk ik dat het wel mee zal vallen...
De catheterisatie zelf heb je al het een en ander over gehoord, en ik neem aan dat je daar info genoeg over kan vinden.
Wel goed om te weten is dat dergelijke klachten zeker perse niet een hartkwaal of afwijking hoeven te betekenen.
Er zijn legio andere oorzaken die dergelijke klachten kunnen veroorzaken, ik denk dat de cardioloog wellicht wil catheteriseren om dat uit te sluiten.
Ik werk op de hartbewaking en ik zie ontzettend veel mensen met dergelijke klachten die uiteindelijk een andere oorzaak blijken te hebben. Dus maak je nou niet meteen te sappel, het kan heel goed meevallen.
En een pakje per dag roken, das nooit slim om te doen he....
Misschien is dit een goed moment voor hem om daar mee te stoppen?
[...]
Dank je wel!
De klachten van Prins zijn een drukkend gevoel op zijn barst, zijn hart lijkt wel uit zijn borstkas te slaan, zo snel gaat hij. Hij word duizelig, benauwd, bleek/grauw van kleur, zweetpareltjes op voorhoofd en bovenlip.
Klinkt niet al te best... Ik weet het.. Maar de cardioloog weet dit alles en heeft de katheterisatie pas over 2 weken geplanned, dus dan denk ik dat het wel mee zal vallen...
De catheterisatie zelf heb je al het een en ander over gehoord, en ik neem aan dat je daar info genoeg over kan vinden.
Wel goed om te weten is dat dergelijke klachten zeker perse niet een hartkwaal of afwijking hoeven te betekenen.
Er zijn legio andere oorzaken die dergelijke klachten kunnen veroorzaken, ik denk dat de cardioloog wellicht wil catheteriseren om dat uit te sluiten.
Ik werk op de hartbewaking en ik zie ontzettend veel mensen met dergelijke klachten die uiteindelijk een andere oorzaak blijken te hebben. Dus maak je nou niet meteen te sappel, het kan heel goed meevallen.
En een pakje per dag roken, das nooit slim om te doen he....
Misschien is dit een goed moment voor hem om daar mee te stoppen?
dinsdag 12 januari 2010 om 20:40
Mijn vader heeft het vorig jaar gehad. Hij kreeg een nieuwe hartklep. De katheterisatie zelf deed geen pijn. Maar bij mijn vader is er wel iets mis gegaan. Ze hadden het vat beschadigd en daardoor is er een lek ontstaan. Mijn vader is naar huis gestuurd en heeft toen 4/5 dagen ontzettend veel pijn gehad, tussendoor nog even gebeld om te vragen of het wel normaal was, en hij had ook een hele grote bloeduitstorting (tot onder zn knie) en na 5 dagen toch terug naar het ziekenhuis. Daar hebben ze toen geluisterd maar konden niets horen dat wees op een lek, maar na een echo toch een lek geconstateerd. Dit is toen dicht gemaakt met een bepaald spulletje.. alleen dat was vreselijk, want ze hadden hem niet verdooft (de arts dacht dat het maar eventjes zou duren maar duurde langer dan verwacht). Mijn vader heeft die hele kamer bij elkaar gescheeuwt zei hij, zoveel pijn deed het..
Maar dit gebeurd natuurlijk zelden.. maar wilde het toch even melden...
Heel veel sterkte! Hopelijk heeft hij er niet veel last van en valt het allemaal mee
Maar dit gebeurd natuurlijk zelden.. maar wilde het toch even melden...
Heel veel sterkte! Hopelijk heeft hij er niet veel last van en valt het allemaal mee
woensdag 13 januari 2010 om 07:37
quote:NewWoman schreef op 12 januari 2010 @ 17:39:
[...]
En een pakje per dag roken, das nooit slim om te doen he....
Misschien is dit een goed moment voor hem om daar mee te stoppen?Ga jij hem ervan overtuigen? Haha! Ik rook zelf ook,maar vanaf het moment dat hij de klachten kreeg ben ik begonnen over stoppen met roken. Ben inmiddels zelf gestopt, dacht dat het dan misschien voor hem gemakkelijker zou zijn. Maar niks is minder waar; hij paft gerust verder,alsof het hem niks doet...
[...]
En een pakje per dag roken, das nooit slim om te doen he....
Misschien is dit een goed moment voor hem om daar mee te stoppen?Ga jij hem ervan overtuigen? Haha! Ik rook zelf ook,maar vanaf het moment dat hij de klachten kreeg ben ik begonnen over stoppen met roken. Ben inmiddels zelf gestopt, dacht dat het dan misschien voor hem gemakkelijker zou zijn. Maar niks is minder waar; hij paft gerust verder,alsof het hem niks doet...
woensdag 13 januari 2010 om 08:55
Vanaf mijn 24e heb ik hartcatheterisaties gehad.
Ben nu ruim 6 jaar ouder.
Het onderzoek klinkt altijd heftig en ik ben van te voren altijd nerveus. Ik denk dat het idee van het onderzoek enger is dan de uitvoering ervan.
Het doet geen pijn, maar voelt wel raar. Je hart reageert vreemd, omdat ze daar natuurlijk zitten, maar als je daarop voorbereid bent valt het reuze mee.
In mijn ziekenhuis gebeurt het niet meer via de lies, maar via de hals.
Succes en sterkte.
Ben nu ruim 6 jaar ouder.
Het onderzoek klinkt altijd heftig en ik ben van te voren altijd nerveus. Ik denk dat het idee van het onderzoek enger is dan de uitvoering ervan.
Het doet geen pijn, maar voelt wel raar. Je hart reageert vreemd, omdat ze daar natuurlijk zitten, maar als je daarop voorbereid bent valt het reuze mee.
In mijn ziekenhuis gebeurt het niet meer via de lies, maar via de hals.
Succes en sterkte.
zaterdag 23 januari 2010 om 19:49
Ik heb vorig jaar op mijn 33 ste een hartcatheterisatie gehad.
Ik kwam binnen in het ziekenhuis met levensbedreigende ritmestoornissen. Hiervoor heb ik onder een roesje twee cardioshocks gehad.
Na een paar dagen heb ik een catheterisatie gehad. Mijn aderen waren schoon en ze hebben daarmee dus niks kunnen vinden. Ik heb vooraf aangegeven dat ik bang was en dat ik graag wilde dat ze tegen me praatten en dat iemand af en toe mijn hand vast hield. Dit was allemaal mogelijk en achteraf viel het daardoor erg mee. Ze waren erg aardig en daardoor voelde ik me prettig.
Na afloop deed mijn pols zeer doordat het bandje erg strak zat.
's Avonds mocht het bandje er weer af.
Ik weet inmiddels dat ik cardiomyopathie heb en hartfalen en voor de ritme stoornissen heb ik een ICD gekregen.
Ook slik ik meerdere medicijnen. Mijn hartspier zit vol litteken weefsel van een ooit doorgemaakte hartspierontsteking en hier is niks aan te doen. Niks familiairs, gewoon pech.
Ik kwam binnen in het ziekenhuis met levensbedreigende ritmestoornissen. Hiervoor heb ik onder een roesje twee cardioshocks gehad.
Na een paar dagen heb ik een catheterisatie gehad. Mijn aderen waren schoon en ze hebben daarmee dus niks kunnen vinden. Ik heb vooraf aangegeven dat ik bang was en dat ik graag wilde dat ze tegen me praatten en dat iemand af en toe mijn hand vast hield. Dit was allemaal mogelijk en achteraf viel het daardoor erg mee. Ze waren erg aardig en daardoor voelde ik me prettig.
Na afloop deed mijn pols zeer doordat het bandje erg strak zat.
's Avonds mocht het bandje er weer af.
Ik weet inmiddels dat ik cardiomyopathie heb en hartfalen en voor de ritme stoornissen heb ik een ICD gekregen.
Ook slik ik meerdere medicijnen. Mijn hartspier zit vol litteken weefsel van een ooit doorgemaakte hartspierontsteking en hier is niks aan te doen. Niks familiairs, gewoon pech.
