Relaties
alle pijlers
Ik weet niet of ik kinderen wil met hem
vrijdag 15 januari 2010 om 13:27
Ik denk dat dit een beetje een onduidelijk verhaal word maar ik ga proberen zo duidelijk mogelijk te zijn.
Voor een paar dagen terug ben ik ongesteld geworden, en melde me vriend door te zeggen; schat je word geen vader hoor!
Mijn vriend en ik zijn 3,5 jaar samen en wonen sinds een paar maanden samen. Ik ben aan de pil en ben voorlopig nog niet van plan om kinderen te krijgen en ik dacht dat mijn vriend daar hetzelfde over dacht omdat hij dit een paar maanden geleden nog zei. Nu keek hij ineens wat teleurgesteld. Dus ik vroeg of hij al wel een kindje zou willen.Hij zei dat hij het niet erg zou vinden als ik zwanger zal worden maar dat als hij kon kiezen over ongeveer 2 jaar een kindje zou willen.
Nu is het zo dat mijn vriend van huis uit nooit heeft geleerd om liefde te tonen. Nu gaat het tussen ons wel goed en laat hij wel zien dat hij van me houd. Maar als hij bijvoorbeeld met zijn nichtjes is (kinderen van zijn zus) geeft hij ze nauwelijks aandacht en knuffelt ze niet. Wel praat hij altijd positief en leuk over ze.
Zijn moeder heeft een lichte vorm van Autisme en vind het moeilijk om liefde te tonen, dus mijn vriend en zijn zussen vinden dit ook lastig en dat zie ik nu ook terug in het gedag van mijn nichtjes.
Nou weet ik niet of ik dit wil. Dat mijn kind een vader heeft die het lastig vind om liefde te tonen omdat ik bij mijn schoonfamilie zie hoeveel onbegrip het oplevert. Ik heb hier verder nooit over nagedacht maar ik twijfel nu of ik wel kinderen wil met mijn vriend. Ik wil wel kinderen, alleen weet ik dus niet of ik dat met hem wil.
Ook vind mijn vriend het lastig om over gevoel te praten omdat hij dit nooit heeft gedaan. Het is daardoor moeilijk om een gesprek aan te gaan omdat hij zich snel aangevallen voelt of denkt gelijk dat ik het uit wil maken.
Ik wil mijn vriend vertellen hoe ik me er bij voel, en dat er eerst wat moet veranderen voordat wij kinderen krijgen.
Hoe pak ik dit aan?
xx
Voor een paar dagen terug ben ik ongesteld geworden, en melde me vriend door te zeggen; schat je word geen vader hoor!
Mijn vriend en ik zijn 3,5 jaar samen en wonen sinds een paar maanden samen. Ik ben aan de pil en ben voorlopig nog niet van plan om kinderen te krijgen en ik dacht dat mijn vriend daar hetzelfde over dacht omdat hij dit een paar maanden geleden nog zei. Nu keek hij ineens wat teleurgesteld. Dus ik vroeg of hij al wel een kindje zou willen.Hij zei dat hij het niet erg zou vinden als ik zwanger zal worden maar dat als hij kon kiezen over ongeveer 2 jaar een kindje zou willen.
Nu is het zo dat mijn vriend van huis uit nooit heeft geleerd om liefde te tonen. Nu gaat het tussen ons wel goed en laat hij wel zien dat hij van me houd. Maar als hij bijvoorbeeld met zijn nichtjes is (kinderen van zijn zus) geeft hij ze nauwelijks aandacht en knuffelt ze niet. Wel praat hij altijd positief en leuk over ze.
Zijn moeder heeft een lichte vorm van Autisme en vind het moeilijk om liefde te tonen, dus mijn vriend en zijn zussen vinden dit ook lastig en dat zie ik nu ook terug in het gedag van mijn nichtjes.
Nou weet ik niet of ik dit wil. Dat mijn kind een vader heeft die het lastig vind om liefde te tonen omdat ik bij mijn schoonfamilie zie hoeveel onbegrip het oplevert. Ik heb hier verder nooit over nagedacht maar ik twijfel nu of ik wel kinderen wil met mijn vriend. Ik wil wel kinderen, alleen weet ik dus niet of ik dat met hem wil.
Ook vind mijn vriend het lastig om over gevoel te praten omdat hij dit nooit heeft gedaan. Het is daardoor moeilijk om een gesprek aan te gaan omdat hij zich snel aangevallen voelt of denkt gelijk dat ik het uit wil maken.
Ik wil mijn vriend vertellen hoe ik me er bij voel, en dat er eerst wat moet veranderen voordat wij kinderen krijgen.
Hoe pak ik dit aan?
xx
vrijdag 15 januari 2010 om 13:35
Ben het wel tot zekere hoogte eens met misschicken, bij twijfel niet inhalen, zeg maar.
Maar wat bedoel je precies met; ik zie het "gebrek"aan liefde tonen terug in het gedrag van mijn nichtjes?
Kan me niet voorstellen dat als je kindje met twee open armpjes op je afkomt om een knuffel te halen je als ouder niet smelt.
Maar wat bedoel je precies met; ik zie het "gebrek"aan liefde tonen terug in het gedrag van mijn nichtjes?
Kan me niet voorstellen dat als je kindje met twee open armpjes op je afkomt om een knuffel te halen je als ouder niet smelt.
vrijdag 15 januari 2010 om 13:38
vrijdag 15 januari 2010 om 13:40
Nou mijn nichtjes komen niet naar mijn vriend maar wel naar mij toe om lekker te knuffelen.
Mijn schoonzus knuffelt ze 1x komen ze nog een keer zegt ze op een boze toon: hup nou gaan spelen hoor mama heeft hier geen zin in. En dan moppert ze nog even door en zegt ze bijv. Dat gehang de hele tijd bah heb ik zo hekel aan.
Nou dat is natuurlijk niet leuk voor die kinderen dus komen ze niet zo snel meer naar mensen toe om te knuffelen terwijl het hele leuke en toch wel spontane kinderen zijn.
En mijn vriend knuffelt ze wel alleen zal niet uit zichzelf met ze gaan spelen of wat dan ook.
Mijn schoonzus knuffelt ze 1x komen ze nog een keer zegt ze op een boze toon: hup nou gaan spelen hoor mama heeft hier geen zin in. En dan moppert ze nog even door en zegt ze bijv. Dat gehang de hele tijd bah heb ik zo hekel aan.
Nou dat is natuurlijk niet leuk voor die kinderen dus komen ze niet zo snel meer naar mensen toe om te knuffelen terwijl het hele leuke en toch wel spontane kinderen zijn.
En mijn vriend knuffelt ze wel alleen zal niet uit zichzelf met ze gaan spelen of wat dan ook.
vrijdag 15 januari 2010 om 13:47
vrijdag 15 januari 2010 om 13:52
Gaat het alleen om het knuffelen (tonen genegenheid) of meer?
Hier ook een niet zo knuffelige en zoenerige schoonfamilie en vriendlief is daar ook niet zo van. Die moet ik af en toe echt aansporen om het richting mij te tonen. Maar met onze kinderen doet hij niets liever. En schoonfamilie vindt het wel schattig dat onze oudste bij het weggaan altijd iedereen lief een kusje komt brengen.. en dat is ook bij hen niet normaal want zijn nichtjes doen het ook niet.
Dus als dat het enige is... dan komt dat wel goed, omdat jij een ander voorbeeld geeft.
Hier ook een niet zo knuffelige en zoenerige schoonfamilie en vriendlief is daar ook niet zo van. Die moet ik af en toe echt aansporen om het richting mij te tonen. Maar met onze kinderen doet hij niets liever. En schoonfamilie vindt het wel schattig dat onze oudste bij het weggaan altijd iedereen lief een kusje komt brengen.. en dat is ook bij hen niet normaal want zijn nichtjes doen het ook niet.
Dus als dat het enige is... dan komt dat wel goed, omdat jij een ander voorbeeld geeft.
vrijdag 15 januari 2010 om 13:53
Ik denk overigens dat het beter is wanneer de nichtjes zelf aan geven geknuffeld te willen worden... ipv dat een oom of tante ze ineens om de hals gaan vliegen...
Maar goed, als dit echt het enige is waar je mee zit dan zou ik me er niet druk over maken.. komt vanzelf goed wanneer je het zelf wel toont.
Is er meer aan de hand qua twijfel dan inderdaad niet doen..
Maar goed, als dit echt het enige is waar je mee zit dan zou ik me er niet druk over maken.. komt vanzelf goed wanneer je het zelf wel toont.
Is er meer aan de hand qua twijfel dan inderdaad niet doen..
vrijdag 15 januari 2010 om 13:54
Mijn ouders waren ook niet zo knuffelig, en daar heb ik weinig aan over gehouden. Niet knuffelig zijn wil niet gelijk zeggen dat je een stoornis of wat dan ook aan je broek hebt hangen. Uit je postings tot dusver heb ik persoonlijk nog niks kunnen afleiden waardoor ik denk dat jouw vriend geen goede vader zou kunnen zijn. Hij toont ook liefde tegenover jou. En je eigen kinderen zijn anders dan je neefjes of nichtjes. Waar ben je precies bang voor?
Wel vind ik dat zolang als je twijfels hebt, je in ieder geval nog niet aan kinderen moet beginnen.
Wel vind ik dat zolang als je twijfels hebt, je in ieder geval nog niet aan kinderen moet beginnen.
vrijdag 15 januari 2010 om 13:55
Voor mijn man en ik kinderen hadden, vond iedereen mijn man afstandelijk, koel. "Hij laat nooit eens zijn gevoelens zien." zeiden veel menen tegen mij. Ook hij heeft van huis uit niet geleerd om liefde te tonen. In het begin van onze relatie was hij ook best afstandelijk, maar gaandeweg ontdooide hij. Nee, hij roept nog altijd niet iedere dag dat hij zooooveeeeeel van me houdt, maar hij toont het wel.
Toen onze kinderen geboren werden, was hij meteen helemaal hoteldebotel van ze. Een lievere, leukere vader kan ik me niet indenken voor mijn kinderen, hij gaat voor ze door het vuur. Toen ze kleiner waren, zat hij ermee op de bank en knuffelde ze, nu zijn ze wat groter en gaat hij met ze sporten en speelt spelletjes met ze. Heel erg knuffelig is hij niet, maar onze kinderen weten heel goed hoe belangrijk ze zijn voor papa. Ik ben hier thuis meer de knuffelige, maar dat wil niet zeggen dat ik beter ben voor de kinderen dan mijn man. Hij is een vader uit duizenden en heeft veel mensen verbaast doen staan over de manier waarop hij met de kinderen omgaat. Sterker nog, we vangen ook nog pleegkinderen op en ook daar gaat hij helemaal voor.
Het wil dus niet zeggen dat jouw vriend koel zat doen tegen jullie kinderen, alleen omdat hij van huis uit niet anders gewend is. Praat er met hem over. En dan bedoel ik niet op een verwijtende manier naar hem toe, maar vertel hem dat je het moeilijk vindt dat zijn ouders/zus zo koel zijn naar de kinderen toe.
Als je blijft twijfelen, is het waarschijnlijk beter om niet samen kinderen te krijgen. Maar misschien denkt hij er wel hetzelfde over als jij en vindt hij het ook niet prettig dat zijn moeder zo afstandelijk was naar hem toe en wil hij dit zelf ook graag anders doen als hij zelf vader wordt. Nichtjes zijn leuk, maar het zijn geen eigen kinderen. Dat gevoel is toch wel anders.
Toen onze kinderen geboren werden, was hij meteen helemaal hoteldebotel van ze. Een lievere, leukere vader kan ik me niet indenken voor mijn kinderen, hij gaat voor ze door het vuur. Toen ze kleiner waren, zat hij ermee op de bank en knuffelde ze, nu zijn ze wat groter en gaat hij met ze sporten en speelt spelletjes met ze. Heel erg knuffelig is hij niet, maar onze kinderen weten heel goed hoe belangrijk ze zijn voor papa. Ik ben hier thuis meer de knuffelige, maar dat wil niet zeggen dat ik beter ben voor de kinderen dan mijn man. Hij is een vader uit duizenden en heeft veel mensen verbaast doen staan over de manier waarop hij met de kinderen omgaat. Sterker nog, we vangen ook nog pleegkinderen op en ook daar gaat hij helemaal voor.
Het wil dus niet zeggen dat jouw vriend koel zat doen tegen jullie kinderen, alleen omdat hij van huis uit niet anders gewend is. Praat er met hem over. En dan bedoel ik niet op een verwijtende manier naar hem toe, maar vertel hem dat je het moeilijk vindt dat zijn ouders/zus zo koel zijn naar de kinderen toe.
Als je blijft twijfelen, is het waarschijnlijk beter om niet samen kinderen te krijgen. Maar misschien denkt hij er wel hetzelfde over als jij en vindt hij het ook niet prettig dat zijn moeder zo afstandelijk was naar hem toe en wil hij dit zelf ook graag anders doen als hij zelf vader wordt. Nichtjes zijn leuk, maar het zijn geen eigen kinderen. Dat gevoel is toch wel anders.
Ik geloof niet in bijgeloof, want dat brengt ongeluk.
vrijdag 15 januari 2010 om 13:59
Ik denk dat je "beren"ziet. Ik denk dat je vriend dat juist goed inschat. Als je mijn kinders een knuffel wilt afdwingen rennen ze ook weg, bij wijze van. En hij wacht het af. En vergeet niet voor hem is dit waarschijnlijk ook nieuw. Mijn zwager heeft er ook een jaar of 3 over gedaan om mijn kinderen zelf te benaderen. Hij zegt ook nu versta ik ze en weet wat ze leuk vinden. Met als resultaat dat ze helemaal dol zijn op hun oom. En daarbij komt dat het met je eigen kinderen sowieso anders is.
Maar misschien kan je je nichtjes een uitnodigen om te komen logeren, als een soort test.
Maar misschien kan je je nichtjes een uitnodigen om te komen logeren, als een soort test.
vrijdag 15 januari 2010 om 14:33
je bent toch niet voor niks bij hem? hij toont wel dat ie van jou houdt en zijn gebrek aan 'over emoties praten' zal hij wel goedmaken met andere leuke eigenschappen, anders zou je wel weg gaan bij hem.
dus dan komt het toch ook wel goed met een kind? Hij kan dan toch ook liefde tonen aan z'n kind en andere toffe vader dingen doen?
waarom moet hij nu opeens veranderen omdat je aan een kind denkt en was het daarvoor nog goed tussen jullie?
dus dan komt het toch ook wel goed met een kind? Hij kan dan toch ook liefde tonen aan z'n kind en andere toffe vader dingen doen?
waarom moet hij nu opeens veranderen omdat je aan een kind denkt en was het daarvoor nog goed tussen jullie?
vrijdag 15 januari 2010 om 16:28
Mijn ex vond ook dat ik afstandelijk was naar zijn nichtjes, dat ik ze nooit knuffelde. Hij vroeg zich daarom af of ik wel een warme moeder zou zijn.
Ik werk met kinderen en ben dol op ze, maar zal nooit zomaar een kind uitgebreid knuffelen. Een kind moet zich eerst vertrouwd voelen en dan komt het vanzelf wel. Mijn ex trok dus hele verkerde conclusies en toen hij erachter kwam wat mijn ideeen hierover waren, was het te laat. (er speelde nog wel meer mee hoor)
Ik vond het wel jammer dat hij hier nooit eerder over begonnen was. Mijn tip is; praten, praten, praten
Ik werk met kinderen en ben dol op ze, maar zal nooit zomaar een kind uitgebreid knuffelen. Een kind moet zich eerst vertrouwd voelen en dan komt het vanzelf wel. Mijn ex trok dus hele verkerde conclusies en toen hij erachter kwam wat mijn ideeen hierover waren, was het te laat. (er speelde nog wel meer mee hoor)
Ik vond het wel jammer dat hij hier nooit eerder over begonnen was. Mijn tip is; praten, praten, praten
vrijdag 15 januari 2010 om 16:37
Autisme is in hoge mate erfelijk. Heb je de indruk dat jouw vriend ook autistische trekjes heeft? Kinderen accepteren dingen makkelijker zoals ze zijn dan volwassenen. Als pappa zijn eigen manier heeft om liefde te laten blijken en niet zo knuffelig is, dan houden die kinderen daarom echt niet minder van hem.
(En, advocaat van de duivel, stel dat je kind straks autistisch is en helemaal niet geknuffeld wil worden?)
En verder vraag ik me inderdaad ook af of dit de reden is dt je geen kinderen met m wil, of dat je ergens ook vind dat ie te weinig zijn gevoel naar jou toont, en je eigenlijk twijfelt over de relatie.
(En, advocaat van de duivel, stel dat je kind straks autistisch is en helemaal niet geknuffeld wil worden?)
En verder vraag ik me inderdaad ook af of dit de reden is dt je geen kinderen met m wil, of dat je ergens ook vind dat ie te weinig zijn gevoel naar jou toont, en je eigenlijk twijfelt over de relatie.
