Relaties
alle pijlers
Verliefd op een ander
vrijdag 29 januari 2010 om 14:42
Ik heb advies nodig, want ik zit met mijn handen in het haar. Ik heb het aan vriendinnen gevraagd, maar die zijn partijdig. Mijn ene vriendin ziet me liever zonder m'n huidige vriend en de ander met. Ik heb advies nodig van mensen die onpartijdig zijn. Het zal wel een lang verhaal worden, wat ik jullie ga vertellen, maar ik hoop dat jullie de moeite nemen om het te lezen.
Ik zal bij het allerbegin beginnen.
Ongeveer 2 jaar geleden ontmoette ik een jongen via internet en daar heb ik een korte tijd een heftige relatie mee gehad. Hij is depressief en het was moeilijk om afspraken met hem te maken. Ik was tot over m'n oren verliefd op hem en had de wereld voor hem over. Hij was ook erg verliefd op mij, maar zijn depressie heeft de relatie genekt. Ik heb toen alle banden van connecties tussen ons verbroken, om mij nog meer pijn te besparen.
De avond dat het uitging zat ik in de kroeg met m'n beste vriendin in de kroeg alle jongens te vervloeken. Toen ontmoette ik mijn huidige vriend. Dit ging allemaal heel snel, binnen een week was ik samen met hem. Het ging ontzettend goed en we waren dolgelukkig. Eindelijk iemand zonder gezeik, dacht ik. Mijn exen hadden verslavingen, losse handjes en dus depressies.
Op aandringen van mijn vader en mijn vriend (die woonde erg klein en betaalde veel te veel) zijn we al na een aantal maanden gaan samenwonen. Sinds toen is het eigenlijk mis gegaan. Bij mij dan.. hij is nog steeds erg gelukkig. Ik was eigenlijk nog niet aan samenwonen toe, maar door de verliefdheid leek het me toen een goed idee. Een veel voorkomend probleem, geloof ik.. Mijn vriend werkt veel 's avonds (in de horeca) en ik zat ontzettend veel alleen thuis. Een beetje internetten, tv kijken.. en dat 5 avonden per week. Ik was ontzettend ongelukkig. Na een paar maanden besloot ik het aan te kaarten bij hem en hij zag er de ernst absoluut niet van in. Ik voelde me onbegrepen en vanaf toen is echt alles mis gegaan. Ik begon me ook aan hem te ergeren. Aan de dingen die hij deed, die hij zei en zelfs aan z'n gezicht. Het klinkt stom, maar ik had soms gewoon geen zin om naar hem te kijken.
Ik kwam weer in contact met mijn ex, waar ik in het begin over heb verteld. Ik wist dat als ik hem weer zou spreken ik weer gevoelens voor hem zou ontwikkelen en dat was ook het geval. Hij begreep me wel en het was overduidelijk dat hij nog gevoelens voor mij had. We hebben een aantal keer afgesproken (er is niks gebeurd) en er hing een fikse spanning tussen ons. Het was ook weer net zo leuk en gezellig als in het begin van onze relatie.
Vanaf toen begonnen mijn twijfels of ik het wel of niet moest uitmaken met m'n huidige vriend. Moest ik voor mijn vrijheid kiezen? Moest ik voor mijn ex kiezen? Moest ik aan m'n relatie gaan werken?
Ik werd moe, chagrijnig en gemeen tegen m'n vriend. Ik wilde geen seks meer, ik wilde sowieso niets meer. Hij begon eindelijk te merken dat ik echt ongelukkig was. We hebben veel gepraat en ik heb voorgesteld dat ik een tijdje naar m'n ouders ga, om te kijken hoe dat is voor ons. Dat wilt hij absoluut niet. Ik heb toen voor mezelf besloten om voor hem te kiezen en het contact met m'n ex te verbreken. Dat heb ik nu ongeveer een week geleden gedaan en m'n hart is gebroken. Ik mis hem ontzettend. Ik weet niet of ik het juiste heb gedaan en ik wil hem dolgraag zeggen dat ik voor hem kies en hier wegga. Maar dat gaat niet zo makkelijk. We zitten tot juni vast aan het huurcontract, hebben 2 katten en alles samen. Ik denk ook dat als we dat niet hadden gehad, ik allang weg was weggeweest.
Dus nu zit ik nog steeds doodongelukkig thuis bij hem. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Als ik denk aan het uitmaken met m'n vriend word ik verdrietig. Als ik denk aan m'n ex nooit meer spreken word ik verdrietig. Ik weet het echt niet meer. Elke middag in de bus naar huis, besluit ik om het uit te maken. Als ik dan de deur binnenloop verander ik weer van besluit.
Ik hoop dat jullie het verhaal een beetje snappen. Het zal wel wat door elkaar lopen en als jullie vragen hebben hoor ik het graag. Ik hoop echt dat iemand een goed advies heeft, want dit gaat zo niet langer. Ik ga hieraan onderdoor.
In ieder geval alvast bedankt voor het lezen!
Ik zal bij het allerbegin beginnen.
Ongeveer 2 jaar geleden ontmoette ik een jongen via internet en daar heb ik een korte tijd een heftige relatie mee gehad. Hij is depressief en het was moeilijk om afspraken met hem te maken. Ik was tot over m'n oren verliefd op hem en had de wereld voor hem over. Hij was ook erg verliefd op mij, maar zijn depressie heeft de relatie genekt. Ik heb toen alle banden van connecties tussen ons verbroken, om mij nog meer pijn te besparen.
De avond dat het uitging zat ik in de kroeg met m'n beste vriendin in de kroeg alle jongens te vervloeken. Toen ontmoette ik mijn huidige vriend. Dit ging allemaal heel snel, binnen een week was ik samen met hem. Het ging ontzettend goed en we waren dolgelukkig. Eindelijk iemand zonder gezeik, dacht ik. Mijn exen hadden verslavingen, losse handjes en dus depressies.
Op aandringen van mijn vader en mijn vriend (die woonde erg klein en betaalde veel te veel) zijn we al na een aantal maanden gaan samenwonen. Sinds toen is het eigenlijk mis gegaan. Bij mij dan.. hij is nog steeds erg gelukkig. Ik was eigenlijk nog niet aan samenwonen toe, maar door de verliefdheid leek het me toen een goed idee. Een veel voorkomend probleem, geloof ik.. Mijn vriend werkt veel 's avonds (in de horeca) en ik zat ontzettend veel alleen thuis. Een beetje internetten, tv kijken.. en dat 5 avonden per week. Ik was ontzettend ongelukkig. Na een paar maanden besloot ik het aan te kaarten bij hem en hij zag er de ernst absoluut niet van in. Ik voelde me onbegrepen en vanaf toen is echt alles mis gegaan. Ik begon me ook aan hem te ergeren. Aan de dingen die hij deed, die hij zei en zelfs aan z'n gezicht. Het klinkt stom, maar ik had soms gewoon geen zin om naar hem te kijken.
Ik kwam weer in contact met mijn ex, waar ik in het begin over heb verteld. Ik wist dat als ik hem weer zou spreken ik weer gevoelens voor hem zou ontwikkelen en dat was ook het geval. Hij begreep me wel en het was overduidelijk dat hij nog gevoelens voor mij had. We hebben een aantal keer afgesproken (er is niks gebeurd) en er hing een fikse spanning tussen ons. Het was ook weer net zo leuk en gezellig als in het begin van onze relatie.
Vanaf toen begonnen mijn twijfels of ik het wel of niet moest uitmaken met m'n huidige vriend. Moest ik voor mijn vrijheid kiezen? Moest ik voor mijn ex kiezen? Moest ik aan m'n relatie gaan werken?
Ik werd moe, chagrijnig en gemeen tegen m'n vriend. Ik wilde geen seks meer, ik wilde sowieso niets meer. Hij begon eindelijk te merken dat ik echt ongelukkig was. We hebben veel gepraat en ik heb voorgesteld dat ik een tijdje naar m'n ouders ga, om te kijken hoe dat is voor ons. Dat wilt hij absoluut niet. Ik heb toen voor mezelf besloten om voor hem te kiezen en het contact met m'n ex te verbreken. Dat heb ik nu ongeveer een week geleden gedaan en m'n hart is gebroken. Ik mis hem ontzettend. Ik weet niet of ik het juiste heb gedaan en ik wil hem dolgraag zeggen dat ik voor hem kies en hier wegga. Maar dat gaat niet zo makkelijk. We zitten tot juni vast aan het huurcontract, hebben 2 katten en alles samen. Ik denk ook dat als we dat niet hadden gehad, ik allang weg was weggeweest.
Dus nu zit ik nog steeds doodongelukkig thuis bij hem. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Als ik denk aan het uitmaken met m'n vriend word ik verdrietig. Als ik denk aan m'n ex nooit meer spreken word ik verdrietig. Ik weet het echt niet meer. Elke middag in de bus naar huis, besluit ik om het uit te maken. Als ik dan de deur binnenloop verander ik weer van besluit.
Ik hoop dat jullie het verhaal een beetje snappen. Het zal wel wat door elkaar lopen en als jullie vragen hebben hoor ik het graag. Ik hoop echt dat iemand een goed advies heeft, want dit gaat zo niet langer. Ik ga hieraan onderdoor.
In ieder geval alvast bedankt voor het lezen!
vrijdag 29 januari 2010 om 14:47
vrijdag 29 januari 2010 om 14:53
Volgens mij laat je de beslissingen in je leven veel te veel afhangen van anderen, zoals je vriend, je ex-vriend en ook je vader.
Op de dag dat het uit gaat met je ex, ontmoet je je huidige vriend. (Moest er eerst niet iets verwerkt worden?) Vervolgens ga je binnen no-time samenwonen. Oke, dat kan goed gaan, maar hier is de basis al wat vreemd en de reden ook.
Samenwonen nadat het zo kort uit was met je ex en dan ook nog om financiele redenen.
Waarom die haast? Waarom niet eerst zelf uitzoeken wat je wil, in je eentje?
O, ja; en dat je met je ex contact hebt (ghead) achter de rug van je vriend om is natuurlijk ook niet zo netjes.
Word volwassen! (Bedoel ik niet lullig.)
Op deze manier creeer je keer op keer voer voor drama..
Op de dag dat het uit gaat met je ex, ontmoet je je huidige vriend. (Moest er eerst niet iets verwerkt worden?) Vervolgens ga je binnen no-time samenwonen. Oke, dat kan goed gaan, maar hier is de basis al wat vreemd en de reden ook.
Samenwonen nadat het zo kort uit was met je ex en dan ook nog om financiele redenen.
Waarom die haast? Waarom niet eerst zelf uitzoeken wat je wil, in je eentje?
O, ja; en dat je met je ex contact hebt (ghead) achter de rug van je vriend om is natuurlijk ook niet zo netjes.
Word volwassen! (Bedoel ik niet lullig.)
Op deze manier creeer je keer op keer voer voor drama..
vrijdag 29 januari 2010 om 15:00
Je hebt helemaal gelijk, Almosthappy. Het is veel, en dan ook echt veel te snel gegaan! Daar ben ik me van bewust en ik heb van veel dingen spijt.
En er is ook geen haast. M'n ex begrijpt het als ik alleen wil zijn. Maar als ik alleen wil zijn, moet ik weg van m'n vriend. Én ik weet ook al niet of ik dat wil, in deze situatie. Ik laat hem dan achter met een te groot huis wat hij niet in z'n eentje kan betalen.
En er is ook geen haast. M'n ex begrijpt het als ik alleen wil zijn. Maar als ik alleen wil zijn, moet ik weg van m'n vriend. Én ik weet ook al niet of ik dat wil, in deze situatie. Ik laat hem dan achter met een te groot huis wat hij niet in z'n eentje kan betalen.
vrijdag 29 januari 2010 om 15:00
Ben het eens met Spannend1984.
Vind het raar dat je ff bij je ouders wil gaan wonen en dat hij dat dan niet wil. Het is jouw leven, jouw gevoel en hij heeft niets te willen. Je zegt dat als je het uit zou maken heel verdrietig zou zijn, maar als je geen katten had gehad en dat huis je allang bij hem weg zou zijn. Klinkt niet echt logisch.
Lees nou nog eens wat je hebt geschreven en dan denk ik dat je er zelf wel uitkomt.
Vind het raar dat je ff bij je ouders wil gaan wonen en dat hij dat dan niet wil. Het is jouw leven, jouw gevoel en hij heeft niets te willen. Je zegt dat als je het uit zou maken heel verdrietig zou zijn, maar als je geen katten had gehad en dat huis je allang bij hem weg zou zijn. Klinkt niet echt logisch.
Lees nou nog eens wat je hebt geschreven en dan denk ik dat je er zelf wel uitkomt.
vrijdag 29 januari 2010 om 15:03
Het is natuurlijk heel vervelend dat als je weggaat hij met een groot huis achterblijft, maar daar is ook wel een oplossing voor. Hij kan altijd nog een huisgenoot ofzo nemen. Voor jou is het ook vervelend want jij moet wat anders gaan zoeken. Vind het gewoon weer een excuus om niet voor jezelf te kiezen.
vrijdag 29 januari 2010 om 15:09
quote:Spannend1984 schreef op 29 januari 2010 @ 14:47:
Even los van je ex... maar van wat ik hier lees zit het tussen jou en je huidige vriend absoluut niet goed. Erg kort door de bocht natuurlijk, maar zou je niet liever gewoon even helemaal alleen zijn? Gewoon geen van beide mannen en voor jezelf kiezen!
Precies.
Het kan best zijn dat je je nu tot je ex voelt aangetrokken, omdat het met je huidige vriend niet goed zit. Maar je weet (wist) ook al, dat het met je ex niks is.
Je huidige vriend bagatelliseert je gevoel, terwijl 5 avonden per week alleen thuis zitten, helemaal niet niks is.
quote:gemini21 schreef op 29 januari 2010 @ 15:04:
Ik zou verdrietig zijn om de pijn die ik hem doe. Hij is nu zo gelukkig, hij heeft alles wat ie wilt. Ik houd van hem, en wil hem die pijn niet doen.Dan ben je maar ff verdrietig. Volg je eigen gevoel, leef je eigen leven. Laat het niet zo van de ander afhangen.
Even los van je ex... maar van wat ik hier lees zit het tussen jou en je huidige vriend absoluut niet goed. Erg kort door de bocht natuurlijk, maar zou je niet liever gewoon even helemaal alleen zijn? Gewoon geen van beide mannen en voor jezelf kiezen!
Precies.
Het kan best zijn dat je je nu tot je ex voelt aangetrokken, omdat het met je huidige vriend niet goed zit. Maar je weet (wist) ook al, dat het met je ex niks is.
Je huidige vriend bagatelliseert je gevoel, terwijl 5 avonden per week alleen thuis zitten, helemaal niet niks is.
quote:gemini21 schreef op 29 januari 2010 @ 15:04:
Ik zou verdrietig zijn om de pijn die ik hem doe. Hij is nu zo gelukkig, hij heeft alles wat ie wilt. Ik houd van hem, en wil hem die pijn niet doen.Dan ben je maar ff verdrietig. Volg je eigen gevoel, leef je eigen leven. Laat het niet zo van de ander afhangen.
vrijdag 29 januari 2010 om 15:16
vrijdag 29 januari 2010 om 15:24
Wij kunnen toch niet gaan bepalen wat jij moet gaan doen. Je vriend en je vader bepalen al genoeg voor je. Nu is het aan jou wat je gaat doen en volgens mij weet je het allemaal wel maar durf je niet. Logisch maar je leeft maar 1 x (tenminste daar ga ik vanuit) dus moet je er ook voor zorgen dat je zo'n leuk mogelijk leven heb.
vrijdag 29 januari 2010 om 15:25
quote:gemini21 schreef op 29 januari 2010 @ 15:16:
Maar wat raden jullie me aan om te doen? Ik moet voor mezelf kiezen, dat was mij ook al duidelijk en nu al helemaal. Het is moeilijk voor me om anderen weg te cijferen, maar dat is nu wel nodig. Maar moet ik er een punt achter zetten? Een break inlassen en een tijdje weggaan?
Optie 1 is altijd praten en een oplossing zoeken waarbij je je gelukkig voelt. Maar als het voor jou niet goed voelt, en praten is onbegonnen werk, dan kun je er inderdaad een punt achter zetten.
Dat kun je onder het mom van een "break" doen, maar dan heb je de kans dat je vriend je niet serieus neemt. En ook al voelt het als een break, ik zou dat op de achtergrond houden. Als jullie echt bij elkaar "horen", dan komt dat vanzelf wel weer goed. En zo niet, dan niet.
Volg je gevoel en doe wat jij denkt dat goed is, voor jezelf.
Maar wat raden jullie me aan om te doen? Ik moet voor mezelf kiezen, dat was mij ook al duidelijk en nu al helemaal. Het is moeilijk voor me om anderen weg te cijferen, maar dat is nu wel nodig. Maar moet ik er een punt achter zetten? Een break inlassen en een tijdje weggaan?
Optie 1 is altijd praten en een oplossing zoeken waarbij je je gelukkig voelt. Maar als het voor jou niet goed voelt, en praten is onbegonnen werk, dan kun je er inderdaad een punt achter zetten.
Dat kun je onder het mom van een "break" doen, maar dan heb je de kans dat je vriend je niet serieus neemt. En ook al voelt het als een break, ik zou dat op de achtergrond houden. Als jullie echt bij elkaar "horen", dan komt dat vanzelf wel weer goed. En zo niet, dan niet.
Volg je gevoel en doe wat jij denkt dat goed is, voor jezelf.
vrijdag 29 januari 2010 om 15:30
quote:gemini21 schreef op 29 januari 2010 @ 15:00:
Je hebt helemaal gelijk, Almosthappy. Het is veel, en dan ook echt veel te snel gegaan! Daar ben ik me van bewust en ik heb van veel dingen spijt.
En er is ook geen haast. M'n ex begrijpt het als ik alleen wil zijn. Maar als ik alleen wil zijn, moet ik weg van m'n vriend. Én ik weet ook al niet of ik dat wil, in deze situatie. Ik laat hem dan achter met een te groot huis wat hij niet in z'n eentje kan betalen.Als ik het goed lees huren jullie. Hij kan ook huurtoeslag aanvragen als jij andere woonruimte kiest. Je bent duidelijk niet gelukkig met hem en verzint excuses om geen beslissing te nemen. Het feit dat julie katten hebben is bijvoorbeeld niet echt een reden om niet bij hem weg te gaan en dat je hem verdriet doet ook niet.
Je hebt helemaal gelijk, Almosthappy. Het is veel, en dan ook echt veel te snel gegaan! Daar ben ik me van bewust en ik heb van veel dingen spijt.
En er is ook geen haast. M'n ex begrijpt het als ik alleen wil zijn. Maar als ik alleen wil zijn, moet ik weg van m'n vriend. Én ik weet ook al niet of ik dat wil, in deze situatie. Ik laat hem dan achter met een te groot huis wat hij niet in z'n eentje kan betalen.Als ik het goed lees huren jullie. Hij kan ook huurtoeslag aanvragen als jij andere woonruimte kiest. Je bent duidelijk niet gelukkig met hem en verzint excuses om geen beslissing te nemen. Het feit dat julie katten hebben is bijvoorbeeld niet echt een reden om niet bij hem weg te gaan en dat je hem verdriet doet ook niet.
vrijdag 29 januari 2010 om 16:18
quote:gemini21 schreef op 29 januari 2010 @ 15:04:
Ik zou verdrietig zijn om de pijn die ik hem doe. Hij is nu zo gelukkig, hij heeft alles wat ie wilt. Ik houd van hem, en wil hem die pijn niet doen.Lieve gemini, zo gelukkig zal hij niet zijn.. Hij zal je dat misschien wel zeggen, maar dat zal dan vooral zijn om je niet kwijt te willen raken. Jullie waren gelukkig in het begin, dat is heel wat anders.
Ik zou verdrietig zijn om de pijn die ik hem doe. Hij is nu zo gelukkig, hij heeft alles wat ie wilt. Ik houd van hem, en wil hem die pijn niet doen.Lieve gemini, zo gelukkig zal hij niet zijn.. Hij zal je dat misschien wel zeggen, maar dat zal dan vooral zijn om je niet kwijt te willen raken. Jullie waren gelukkig in het begin, dat is heel wat anders.
vrijdag 29 januari 2010 om 16:24
quote:gemini21 schreef op 29 januari 2010 @ 15:16:
Maar wat raden jullie me aan om te doen? Ik moet voor mezelf kiezen, dat was mij ook al duidelijk en nu al helemaal. Het is moeilijk voor me om anderen weg te cijferen, maar dat is nu wel nodig. Maar moet ik er een punt achter zetten? Een break inlassen en een tijdje weggaan?
Je denkt dat je anderen moet wegcijferen, maar dat is niet waar. Want je weet nooit hoe goed een beslissing (welke dan ook) voor een ander op den duur kan uitpakken. Wat nu belangrijk is, is dat je voor jezelf eerlijk duidelijk moet maken wat je nu, op dit moment, het liefst zou willen doen. En dat bedenken zonder alles en iedereen erbij te betrekken. Alleen jezelf, je eigen gevoel en je eigen wens je gelukkig te voelen/maken.
Het gaat uiteindelijk om jezelf, nu je ongelukkig bent met de situatie is er geen sprake van dat je iemand anders (in deze situatie) ergens gelukkig mee kunt maken. Jezelf wel, als je voor jezelf durft te gaan. (wat de beslissing ook moge zijn).
Maar wat raden jullie me aan om te doen? Ik moet voor mezelf kiezen, dat was mij ook al duidelijk en nu al helemaal. Het is moeilijk voor me om anderen weg te cijferen, maar dat is nu wel nodig. Maar moet ik er een punt achter zetten? Een break inlassen en een tijdje weggaan?
Je denkt dat je anderen moet wegcijferen, maar dat is niet waar. Want je weet nooit hoe goed een beslissing (welke dan ook) voor een ander op den duur kan uitpakken. Wat nu belangrijk is, is dat je voor jezelf eerlijk duidelijk moet maken wat je nu, op dit moment, het liefst zou willen doen. En dat bedenken zonder alles en iedereen erbij te betrekken. Alleen jezelf, je eigen gevoel en je eigen wens je gelukkig te voelen/maken.
Het gaat uiteindelijk om jezelf, nu je ongelukkig bent met de situatie is er geen sprake van dat je iemand anders (in deze situatie) ergens gelukkig mee kunt maken. Jezelf wel, als je voor jezelf durft te gaan. (wat de beslissing ook moge zijn).
vrijdag 29 januari 2010 om 18:15
Je moet zelf beslissen wat je verder wil..
Maar als ik je verhaal zo lees..
Was je niet gelukkig met je ex.. en misschien ben je dat nu vergeten omdat het met je huidige vriend nu niet zo goed gaat..
Dan ga je je vorige relatie misschien wel mooier maken dan dat hij was ( maar het is niet voor niks je ex).
En met je huidige vriend ben je nu ook niet gelukkig..
Meid neem even tijd voor jezelf..
En ga alles op een rijtje zetten,..
En niet denken Wat Als.. Wat Als.. gewoon een keer aan jezelf denken en aan je eigen geluk
Maar als ik je verhaal zo lees..
Was je niet gelukkig met je ex.. en misschien ben je dat nu vergeten omdat het met je huidige vriend nu niet zo goed gaat..
Dan ga je je vorige relatie misschien wel mooier maken dan dat hij was ( maar het is niet voor niks je ex).
En met je huidige vriend ben je nu ook niet gelukkig..
Meid neem even tijd voor jezelf..
En ga alles op een rijtje zetten,..
En niet denken Wat Als.. Wat Als.. gewoon een keer aan jezelf denken en aan je eigen geluk
vrijdag 29 januari 2010 om 19:28
Er zijn al heel goede adviezen hier gegeven, en ik sluit me bij de meeste aan.
Natuurlijk zal je vriend verdrietig zijn als jij besluit om de knoop door te hakken. Maar als je alleen maar bij hem blijft omwille van de katten/de huur/whatever, daar wordt niemand gelukkig van.
Zou jij het fijn vinden als iemand alleen maar om die reden bij jou bleef?
Als je echt zo ongelukkig bent, is het misschien niet verkeerd om aan jezelf te denken. En wat hier ook gezegd is; je moet eerst gelukkig worden met jezelf.
Veel sterkte met het nemen van je beslissing.
Natuurlijk zal je vriend verdrietig zijn als jij besluit om de knoop door te hakken. Maar als je alleen maar bij hem blijft omwille van de katten/de huur/whatever, daar wordt niemand gelukkig van.
Zou jij het fijn vinden als iemand alleen maar om die reden bij jou bleef?
Als je echt zo ongelukkig bent, is het misschien niet verkeerd om aan jezelf te denken. En wat hier ook gezegd is; je moet eerst gelukkig worden met jezelf.
Veel sterkte met het nemen van je beslissing.
zaterdag 30 januari 2010 om 19:34
http://www.psycholoog.net/forum/viewtop ... =7&t=12303
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
