Psyche
alle pijlers
De dood
donderdag 4 februari 2010 om 21:01
Hallo,
Wat gebeurt er na de dood? Houd jou deze vraag soms ook bezig?
Misschieen lijk ik wel raar, maar ik ben me zo bewust van de dood. Uiteindelijk zal het ons allemaal treffen. Er is geen ontkomen aan.
Het is niet zo dat deze bewustwording mijn dagelijks leven belemmerd, toch denk ik er soms over na.
In mijn omgeving heb ik gemerkt, zijn er mensen helemaal niet mee bezig.
Heb jij dat ook? Houd jou de dood soms ook bezig?
Misschieen wel rare vragen, maar ben er wel benieuwd naar....
Wat gebeurt er na de dood? Houd jou deze vraag soms ook bezig?
Misschieen lijk ik wel raar, maar ik ben me zo bewust van de dood. Uiteindelijk zal het ons allemaal treffen. Er is geen ontkomen aan.
Het is niet zo dat deze bewustwording mijn dagelijks leven belemmerd, toch denk ik er soms over na.
In mijn omgeving heb ik gemerkt, zijn er mensen helemaal niet mee bezig.
Heb jij dat ook? Houd jou de dood soms ook bezig?
Misschieen wel rare vragen, maar ben er wel benieuwd naar....
maandag 8 februari 2010 om 20:03
quote:meds schreef op 07 februari 2010 @ 19:29:
[...]
weet ik veel, maar ik denk omdat doodgaan gewoon een pijnlijk proces is. Hou je neus maar eens dicht je voelt je afschuwelijk als je geen lucht krijgt, totdat je bijna dood gaat dan wordt je licht in het hoofd.
Nou, ik hoop het niet!
Je kan ook gelijdelijk wegzakken...hoef je niets van te merken.
[...]
weet ik veel, maar ik denk omdat doodgaan gewoon een pijnlijk proces is. Hou je neus maar eens dicht je voelt je afschuwelijk als je geen lucht krijgt, totdat je bijna dood gaat dan wordt je licht in het hoofd.
Nou, ik hoop het niet!
Je kan ook gelijdelijk wegzakken...hoef je niets van te merken.
dinsdag 9 februari 2010 om 23:27
Ik zal hier een paar stellingen ontkrachtigen. Toen mijn meiske op 11 jarige leeftijd overleed had ze geen pijn en ze kreeg geen morfine. En toch ben ik ervan overtuigd dat ze is gehaald. Ze ging zitten, keek ergens naar waar niets te zien was. Zei "Ja" en ging weer liggen. Toen werd ze onrustig. Pas toen ik zei dat het goed was en dat ze naar opa mocht, zei ze nog eens ja, begon te lachen en stopte met ademen. Ze is gestorven met een lach op haar lippen. Iedereen die haar zag zei het. Omdat ze nogal humor had, zei iedereen dat ze ons in de maling nam en straks weer gewoon op zou staan.
Sindsdien ben ik niet meer bang voor de dood. Er moet iets moois zijn hierna.
Sindsdien ben ik niet meer bang voor de dood. Er moet iets moois zijn hierna.
dinsdag 9 februari 2010 om 23:39
quote:elize schreef op 04 februari 2010 @ 22:02:
Lieve medeforummers!
wat ik jullie echt zou willen aanraden is het boek:
Eindeloos bewustzijn van Pim van Lommel.
Het is een wetenschappelijke visie op de bijna dood ervaring.
Geloof me je wordt heel erg gerustgesteld.Mijn moeder heeft redactiewerk van dit boek gedaan. Ik weet niet precies of ze dit boek nou gecorrigeerd heeft of dat ze een register heeft gemaakt of i.d. of beide (ze doet meerdere dingen). Zij was er ook erg van onder de indruk.
Lieve medeforummers!
wat ik jullie echt zou willen aanraden is het boek:
Eindeloos bewustzijn van Pim van Lommel.
Het is een wetenschappelijke visie op de bijna dood ervaring.
Geloof me je wordt heel erg gerustgesteld.Mijn moeder heeft redactiewerk van dit boek gedaan. Ik weet niet precies of ze dit boek nou gecorrigeerd heeft of dat ze een register heeft gemaakt of i.d. of beide (ze doet meerdere dingen). Zij was er ook erg van onder de indruk.
Whatever, I do what I want
woensdag 10 februari 2010 om 00:53
quote:Zoebie schreef op 09 februari 2010 @ 23:27:
Ik zal hier een paar stellingen ontkrachtigen. Toen mijn meiske op 11 jarige leeftijd overleed had ze geen pijn en ze kreeg geen morfine. En toch ben ik ervan overtuigd dat ze is gehaald. Ze ging zitten, keek ergens naar waar niets te zien was. Zei "Ja" en ging weer liggen. Toen werd ze onrustig. Pas toen ik zei dat het goed was en dat ze naar opa mocht, zei ze nog eens ja, begon te lachen en stopte met ademen. Ze is gestorven met een lach op haar lippen. Iedereen die haar zag zei het. Omdat ze nogal humor had, zei iedereen dat ze ons in de maling nam en straks weer gewoon op zou staan.
Sindsdien ben ik niet meer bang voor de dood. Er moet iets moois zijn hierna.Zelfde met mijn vader. Hij keek ook ergens en begroette mensen/overledenen?? Had ook geen morfine oid.
Ik zal hier een paar stellingen ontkrachtigen. Toen mijn meiske op 11 jarige leeftijd overleed had ze geen pijn en ze kreeg geen morfine. En toch ben ik ervan overtuigd dat ze is gehaald. Ze ging zitten, keek ergens naar waar niets te zien was. Zei "Ja" en ging weer liggen. Toen werd ze onrustig. Pas toen ik zei dat het goed was en dat ze naar opa mocht, zei ze nog eens ja, begon te lachen en stopte met ademen. Ze is gestorven met een lach op haar lippen. Iedereen die haar zag zei het. Omdat ze nogal humor had, zei iedereen dat ze ons in de maling nam en straks weer gewoon op zou staan.
Sindsdien ben ik niet meer bang voor de dood. Er moet iets moois zijn hierna.Zelfde met mijn vader. Hij keek ook ergens en begroette mensen/overledenen?? Had ook geen morfine oid.
woensdag 10 februari 2010 om 07:19
quote:shoppen schreef op 06 februari 2010 @ 22:52:
Ik denk weleens, stel je hebt een donorcodesil
schrijf ik dat goed?
En ze gebruiken wat ze nodig hebben
bv je ogen
en stel er is meer na de dood, zit je dan zonder ogen of huid of wat dan ook
Daar heb ik ook weleens aan gedacht! Dat als je dus donor bent, of je die delen dan niet mist, bij wat er na de dood is. Ik geloof nml (als een van de weinigen) in iets na de dood. Wat dat precies is weet ik niet. Maar dat er iets is, ben ik van overtuigd.
Er is niet niks na de dood. Als er niks zou zijn dan zouden er ook geen verhalen zijn van mensen die geesten zien / BDE / mensen die zeggen dat ze een teken zullen geven (terugkomen als witte vlinder, bijv).
Iemand die ik ken, kan geesten zien. En hij heeft bij mijn ex ook eens iets gezien (en ik ook een keertje, dat was best wel een enge ervaring).
Ik denk weleens, stel je hebt een donorcodesil
schrijf ik dat goed?
En ze gebruiken wat ze nodig hebben
bv je ogen
en stel er is meer na de dood, zit je dan zonder ogen of huid of wat dan ook
Daar heb ik ook weleens aan gedacht! Dat als je dus donor bent, of je die delen dan niet mist, bij wat er na de dood is. Ik geloof nml (als een van de weinigen) in iets na de dood. Wat dat precies is weet ik niet. Maar dat er iets is, ben ik van overtuigd.
Er is niet niks na de dood. Als er niks zou zijn dan zouden er ook geen verhalen zijn van mensen die geesten zien / BDE / mensen die zeggen dat ze een teken zullen geven (terugkomen als witte vlinder, bijv).
Iemand die ik ken, kan geesten zien. En hij heeft bij mijn ex ook eens iets gezien (en ik ook een keertje, dat was best wel een enge ervaring).
woensdag 10 februari 2010 om 20:20
quote:Zoebie schreef op 09 februari 2010 @ 23:27:
Ik zal hier een paar stellingen ontkrachtigen. Toen mijn meiske op 11 jarige leeftijd overleed had ze geen pijn en ze kreeg geen morfine. En toch ben ik ervan overtuigd dat ze is gehaald. Ze ging zitten, keek ergens naar waar niets te zien was. Zei "Ja" en ging weer liggen. Toen werd ze onrustig. Pas toen ik zei dat het goed was en dat ze naar opa mocht, zei ze nog eens ja, begon te lachen en stopte met ademen. Ze is gestorven met een lach op haar lippen. Iedereen die haar zag zei het. Omdat ze nogal humor had, zei iedereen dat ze ons in de maling nam en straks weer gewoon op zou staan.
Sindsdien ben ik niet meer bang voor de dood. Er moet iets moois zijn hierna.
Wow, je zult wel veel verdriet hebben, maar jouw dochter met een glimlach zien gaan is wel heel bijzonder.
Sterkte
Ik zal hier een paar stellingen ontkrachtigen. Toen mijn meiske op 11 jarige leeftijd overleed had ze geen pijn en ze kreeg geen morfine. En toch ben ik ervan overtuigd dat ze is gehaald. Ze ging zitten, keek ergens naar waar niets te zien was. Zei "Ja" en ging weer liggen. Toen werd ze onrustig. Pas toen ik zei dat het goed was en dat ze naar opa mocht, zei ze nog eens ja, begon te lachen en stopte met ademen. Ze is gestorven met een lach op haar lippen. Iedereen die haar zag zei het. Omdat ze nogal humor had, zei iedereen dat ze ons in de maling nam en straks weer gewoon op zou staan.
Sindsdien ben ik niet meer bang voor de dood. Er moet iets moois zijn hierna.
Wow, je zult wel veel verdriet hebben, maar jouw dochter met een glimlach zien gaan is wel heel bijzonder.
Sterkte
donderdag 11 februari 2010 om 22:17
Brummetje en Shoppen, ik ben ervan overtuigd dat je elk leven in een ander lichaam zit. Je lichaam is slechts een omhulsel en je ziel gaat verder met leven.
Zo gauw toen ik het wettelijk mocht (leeftijd ed) ben ik donor. Van mij mogen ze alles hebben behalve ogen (erg slecht) en longen omdat ik rook.
Zo gauw toen ik het wettelijk mocht (leeftijd ed) ben ik donor. Van mij mogen ze alles hebben behalve ogen (erg slecht) en longen omdat ik rook.
vrijdag 12 februari 2010 om 09:01
Ik ben als kind wel 1000x in mijn slaap (nachtmerries) "overleden",
soms voelde ik gewoon de pijn, van headshot tot gekruizigd worden. Soms ben ik vredig gestorven, en soms heb ik mijn zelf opgeofferd om iemand anders te redden.
Ik heb er moeite mee, met wat er na de dood gebeurd, maarja je kan het niet tegen houden, het raakt je uiteindelijk toch.
Soms heb ik het idee gehad dat deze dromen mij iets probeerde te vertellen, maar ik weet nog steeds niet wat er dan mee bedoeld zou worden.
Ik ben licht paranormaal, en ik voel ook geesten aan maar ik sluit me er voor af, soms zeg ik gewoon "laat me met rust in mijn gedachte" dat voelt voor mij vaak beter. Het lijkt er op dat ze me wat willen vertellen, maar ik wil hier niet voor openstaan want ik vind het erg eng, vooral na al dat soort dromen van vroeger.
soms voelde ik gewoon de pijn, van headshot tot gekruizigd worden. Soms ben ik vredig gestorven, en soms heb ik mijn zelf opgeofferd om iemand anders te redden.
Ik heb er moeite mee, met wat er na de dood gebeurd, maarja je kan het niet tegen houden, het raakt je uiteindelijk toch.
Soms heb ik het idee gehad dat deze dromen mij iets probeerde te vertellen, maar ik weet nog steeds niet wat er dan mee bedoeld zou worden.
Ik ben licht paranormaal, en ik voel ook geesten aan maar ik sluit me er voor af, soms zeg ik gewoon "laat me met rust in mijn gedachte" dat voelt voor mij vaak beter. Het lijkt er op dat ze me wat willen vertellen, maar ik wil hier niet voor openstaan want ik vind het erg eng, vooral na al dat soort dromen van vroeger.
dinsdag 6 juli 2010 om 23:37
Ik ben er van overtuigd dat er meer is na de dood. Ik ben vorig jaar gereanimeerd na een hartstilstand. Het is een van de mooiste ervaringen van mijn leven geweest. Het was er zo mooi en zo licht, maar wat het meest overweldigend was, was de intense rust en vrede. Er was geen tijd en geen ruimte voor negatieve emoties. Uit eindelijk ben ik door mijn dochtertje wat overleden is terug gestuurd. Sindsdien ben ik niet meer bang om dood te gaan. Ik zou het wel moeilijk vinden voor de mensen die ik achter laat. Ik denk er nog vaak aan, en het zorgt er nu wel voor dat ik dingen makkelijker kan relativeren.
woensdag 7 juli 2010 om 00:36
Interessant en mooi topic, heb ik helemaal gemist begin dit jaar. Ik denk veel na over de dood. Het hield me als kind al erg bezig. In bed kreeg ik, voor het slapen gaan, regelmatig een paniekaanval. De angst voor het niet bestaan. Ik heb heel veel geprobeerd om er vanaf te komen.
Sinds kort probeer ik 'gewoon' te accepteren, de angst toe te laten in plaats van me er tegen te verzetten en te proberen niet meer negatief of paniekerig te reageren wanneer ik er aan denk. Ik wil er niet aan denken omdat ik er bang voor ben, maar inmiddels ben ik er wel veel minder bang voor dan vroeger.
Ik hoop eigenlijk maar dat ik oud word en steeds minder zin heb om te leven. Klinkt misschien een beetje negatief, maar ik hoop dat ik de dood kan gaan accepteren naarmate ik ouder word.
Ik vond een stukje op internet waar ik me goed in kon vinden:
"Je kunt ONMOGELIJK bang zijn voor iets dat je nooit hebt ervaren. En iets dat je NOOIT zúlt ervaren!!
Het is namelijk niet mogelijk het verschil te beseffen tussen leven en dood. Wij zijn alleen in staat om te leven.
Zonder tussenkomst van het denken weet jouw lichaam niet of het leeft of dood is. In de natuur bestaat dood ook helemaal niet.
Er bestaat alleen een herschikking van moleculen. Het enige dat je weet wanneer iemand anders dood gaat, is dat jouw relatie of contact met die persoon ten einde is. Dat is alles. Voor de rest is er niets aan dood te ervaren of te beleven. Je kán er niet bang voor zijn, want je kunt dood zijn niet ervaren. Jij en ik zijn alleen in staat om te leven!!!"
Sinds kort probeer ik 'gewoon' te accepteren, de angst toe te laten in plaats van me er tegen te verzetten en te proberen niet meer negatief of paniekerig te reageren wanneer ik er aan denk. Ik wil er niet aan denken omdat ik er bang voor ben, maar inmiddels ben ik er wel veel minder bang voor dan vroeger.
Ik hoop eigenlijk maar dat ik oud word en steeds minder zin heb om te leven. Klinkt misschien een beetje negatief, maar ik hoop dat ik de dood kan gaan accepteren naarmate ik ouder word.
Ik vond een stukje op internet waar ik me goed in kon vinden:
"Je kunt ONMOGELIJK bang zijn voor iets dat je nooit hebt ervaren. En iets dat je NOOIT zúlt ervaren!!
Het is namelijk niet mogelijk het verschil te beseffen tussen leven en dood. Wij zijn alleen in staat om te leven.
Zonder tussenkomst van het denken weet jouw lichaam niet of het leeft of dood is. In de natuur bestaat dood ook helemaal niet.
Er bestaat alleen een herschikking van moleculen. Het enige dat je weet wanneer iemand anders dood gaat, is dat jouw relatie of contact met die persoon ten einde is. Dat is alles. Voor de rest is er niets aan dood te ervaren of te beleven. Je kán er niet bang voor zijn, want je kunt dood zijn niet ervaren. Jij en ik zijn alleen in staat om te leven!!!"
woensdag 7 juli 2010 om 02:27
dood, 'mooi' onderwerp indeed.
Ik zwerf tussen 'genieten van het leven' & 'dood willen' in.
Enerzijds wil er nog wel 'n deel, anderszijds kan het lichaam eigenlijk niet meer & verlang ik zelf naar de dood om al die fysieke pijn van lichamelijke slijtage niet meer te hoeven voelen.
Bijzonder is toch wel dat mijn omgeving merendeels niet beseft hoe dichtbij de dood voor mij eigenlijk is.
Filosofisch is de discussie echter niet of je terugkomt na je dood.
dat hoop je als lichamelijke eenheid wel, fysiologisch echter onmogelijk.
anderszinds is het natuurlijk wel zo dat je in fysieke zin wel in andere lichamen terecht komt.
of je nu stoffelijk wordt opgenomen door mieren e.a andere insecten óf gieren, je blijft (meren)deels gewoon in de cyclus van het leven echter wel in andere vorm & daarmee wordt 'n deel voor de velen zo ongrijpbare toekomst deels weer gevormd.
uiteindelijk kan je best wel terugkeren als mens zijnde, die tijd duurt echter wel lang puur wiskundig gezien althans.
lekker plastische omschrijving van de feiten, maargoed..
ik zie er al naar uit om over 3 wereldzeeen uit gestrooid te worden..
even herstellen van de natuurlijke onbalans waar ik toe verworden ben over het wereldse oppervlak. :puke:
Ik zwerf tussen 'genieten van het leven' & 'dood willen' in.
Enerzijds wil er nog wel 'n deel, anderszijds kan het lichaam eigenlijk niet meer & verlang ik zelf naar de dood om al die fysieke pijn van lichamelijke slijtage niet meer te hoeven voelen.
Bijzonder is toch wel dat mijn omgeving merendeels niet beseft hoe dichtbij de dood voor mij eigenlijk is.
Filosofisch is de discussie echter niet of je terugkomt na je dood.
dat hoop je als lichamelijke eenheid wel, fysiologisch echter onmogelijk.
anderszinds is het natuurlijk wel zo dat je in fysieke zin wel in andere lichamen terecht komt.
of je nu stoffelijk wordt opgenomen door mieren e.a andere insecten óf gieren, je blijft (meren)deels gewoon in de cyclus van het leven echter wel in andere vorm & daarmee wordt 'n deel voor de velen zo ongrijpbare toekomst deels weer gevormd.
uiteindelijk kan je best wel terugkeren als mens zijnde, die tijd duurt echter wel lang puur wiskundig gezien althans.
lekker plastische omschrijving van de feiten, maargoed..
ik zie er al naar uit om over 3 wereldzeeen uit gestrooid te worden..
even herstellen van de natuurlijke onbalans waar ik toe verworden ben over het wereldse oppervlak. :puke:
woensdag 7 juli 2010 om 14:09
