Relaties
alle pijlers
Beste vriend heeft een affaire
zaterdag 13 februari 2010 om 11:31
Hallo allemaal,
Ik wil eigenlijk gewoon even mijn verhaal kwijt..
Een goede vriend van mij heeft mij een tijd geleden (in vertrouwen) verteld dat hij een affaire heeft met een getrouwde vrouw.
Hij is zelf inmiddels zo'n 5 jaar getrouwd met een 20 jaar jongere vrouw en heeft samen met haar 2 jonge kinderen.
Omdat wij al een behoorlijk lange tijd bevriend zijn ken ik zijn vrouw ook goed, en weet ik uit zijn verhalen dat hij ongelukkig is in dit huwelijk. Zo'n 4 maanden geleden heeft hij een getrouwde vrouw leren kennen die eigenlijk in hetzelfde schuitje zit (ongelukkig getrouwd, 2 kinderen etc.)
Hij verteld mij in vertrouwen dat hij stapelverliefd is op deze nieuwe vrouw en dat hij niets liever zou willen dan met haar verder te gaan. Het enige wat hem hierin tegenhoudt zijn zijn kinderen, en de ellende die hij hun mogelijk bezorgd als hij kiest voor een scheiding.
Als goede vriendin zijnde hoor ik deze verhalen dus constant aan en probeer hem zo af en toe mijn mening te geven en hem weer met beide voeten op de grond te zetten.
Maar ja..eigenlijk vind ik natuurlijk dat hij totaal verkeerd bezig is en dat hij dit zijn vrouw en kinderen ABSOLUUT NIET aan kan doen!!
Aan de andere kant gun ik hem natuurlijk zijn geluk en zie ik dat hij zich met deze nieuwe vrouw veel beter voelt. Ik zit dus steeds tussen deze twee kanten in en weet ondertussen niet goed meer hoe ik met zijn verhalen om moet gaan.
Is er iemand die ooit iets soortgelijks heeft meegemaakt? Wat heb jij in dit geval gedaan?
liefs,
Ik wil eigenlijk gewoon even mijn verhaal kwijt..
Een goede vriend van mij heeft mij een tijd geleden (in vertrouwen) verteld dat hij een affaire heeft met een getrouwde vrouw.
Hij is zelf inmiddels zo'n 5 jaar getrouwd met een 20 jaar jongere vrouw en heeft samen met haar 2 jonge kinderen.
Omdat wij al een behoorlijk lange tijd bevriend zijn ken ik zijn vrouw ook goed, en weet ik uit zijn verhalen dat hij ongelukkig is in dit huwelijk. Zo'n 4 maanden geleden heeft hij een getrouwde vrouw leren kennen die eigenlijk in hetzelfde schuitje zit (ongelukkig getrouwd, 2 kinderen etc.)
Hij verteld mij in vertrouwen dat hij stapelverliefd is op deze nieuwe vrouw en dat hij niets liever zou willen dan met haar verder te gaan. Het enige wat hem hierin tegenhoudt zijn zijn kinderen, en de ellende die hij hun mogelijk bezorgd als hij kiest voor een scheiding.
Als goede vriendin zijnde hoor ik deze verhalen dus constant aan en probeer hem zo af en toe mijn mening te geven en hem weer met beide voeten op de grond te zetten.
Maar ja..eigenlijk vind ik natuurlijk dat hij totaal verkeerd bezig is en dat hij dit zijn vrouw en kinderen ABSOLUUT NIET aan kan doen!!
Aan de andere kant gun ik hem natuurlijk zijn geluk en zie ik dat hij zich met deze nieuwe vrouw veel beter voelt. Ik zit dus steeds tussen deze twee kanten in en weet ondertussen niet goed meer hoe ik met zijn verhalen om moet gaan.
Is er iemand die ooit iets soortgelijks heeft meegemaakt? Wat heb jij in dit geval gedaan?
liefs,
zaterdag 13 februari 2010 om 11:34
Door dit verhaal aan jou te vertellen, maakt hij van zijn leugens ook jouw leugens.
En ik blijf het een slap excuus vinden, ik ben niet gelukkig en we hebben geen sex meer en ik hou niet meer van haar.... maar we blijven bij elkaar voor de kinderen. Alsof die blij zijn met een pa en ma die niet meer van elkaar houden en ongelukkig zijn, dat straalt altijd uit. En om er dan later achter te komen dat paps er een andere relatie op nahield, dat kan ik niet echt een goed voorbeeld vinden.
En ik blijf het een slap excuus vinden, ik ben niet gelukkig en we hebben geen sex meer en ik hou niet meer van haar.... maar we blijven bij elkaar voor de kinderen. Alsof die blij zijn met een pa en ma die niet meer van elkaar houden en ongelukkig zijn, dat straalt altijd uit. En om er dan later achter te komen dat paps er een andere relatie op nahield, dat kan ik niet echt een goed voorbeeld vinden.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 13 februari 2010 om 11:40
Ja Himalaya, zo sta ik er dus ook in!.. Ik probeer hem al steeds aan zijn verstand te brengen dat die kinderen de spanning thuis echt wel aanvoelen en dat ze er echt niet beter van worden als hij besluit dit huwelijk (ondanks alles) te blijven rekken.
Maar ergens denk ik dat hij het wel prima vind zo, en dat hij voorlopig lekker nog even verliefd blijft en dus voor zijn verantwoordelijkheden weg blijft lopen! Ik vind gewoon dat hij al met al behoorlijk onverstandig bezig is.
Maar ja...wie ben ik?...
Maar ergens denk ik dat hij het wel prima vind zo, en dat hij voorlopig lekker nog even verliefd blijft en dus voor zijn verantwoordelijkheden weg blijft lopen! Ik vind gewoon dat hij al met al behoorlijk onverstandig bezig is.
Maar ja...wie ben ik?...
zaterdag 13 februari 2010 om 11:50
quote:MiekjeME schreef op 13 februari 2010 @ 11:40:
Maar ergens denk ik dat hij het wel prima vind zo, en dat hij voorlopig lekker nog even verliefd blijft en dus voor zijn verantwoordelijkheden weg blijft lopen! Ik vind gewoon dat hij al met al behoorlijk onverstandig bezig is.
Hij is gewoon een slappe zak die geen beslissingen wil/duft te nemen en het wel prima vindt om van 2 walletjes te eten.
Maar ergens denk ik dat hij het wel prima vind zo, en dat hij voorlopig lekker nog even verliefd blijft en dus voor zijn verantwoordelijkheden weg blijft lopen! Ik vind gewoon dat hij al met al behoorlijk onverstandig bezig is.
Hij is gewoon een slappe zak die geen beslissingen wil/duft te nemen en het wel prima vindt om van 2 walletjes te eten.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 13 februari 2010 om 11:51
zaterdag 13 februari 2010 om 12:01
als goede vrienden mag je elkaar de waarheid zeggen zonder elkaar te veroordelen vind ik.
Wat heeft hij gedaan om zijn huwelijk beter te maken? Hij moet eerst proberen zijn eigen huwelijk beter te maken, dat is hij verplicht aan zijn vrouw en zijn kinderen. En niet iets weggooien zonder proberen het te maken en je in wat nieuws storten. Hij moet niet vergeten dat hij 2 relaties om zeep helpt, de zijne en die van zijn "liefde" Hij heeft kinderen, dat geeft verantwoording.
Pas als hij echt alles geprobeerd heeft, kan hij gaan nadenken over wat zijn volgende stap is.
Wat heeft hij gedaan om zijn huwelijk beter te maken? Hij moet eerst proberen zijn eigen huwelijk beter te maken, dat is hij verplicht aan zijn vrouw en zijn kinderen. En niet iets weggooien zonder proberen het te maken en je in wat nieuws storten. Hij moet niet vergeten dat hij 2 relaties om zeep helpt, de zijne en die van zijn "liefde" Hij heeft kinderen, dat geeft verantwoording.
Pas als hij echt alles geprobeerd heeft, kan hij gaan nadenken over wat zijn volgende stap is.
zaterdag 13 februari 2010 om 12:40
Mijn beste vriendin heeft ook regelmatig affaires en is echt niet gelukkig in haar relatie. Ze kan bij mij haar verhaal kwijt en hoe ze zich voelt maar...... ik heb haar ook uitgebreid verteld dat ik het af keur. Dat ik niet vind dat je zo met mensen moet omgaan en dat je het eerst hoort uit te maken als je je relatie zo niet leuk meer vindt dat je naar andere mensen op zoek bent.
Als ze soms bij mij een beetje zit te vissen van, dat is wel ok, ofzo om haar geweten te sussen, zeg ik ook altijd alleen, je weet hoe ik erover denk.
Het is wel nog mijn beste vriendin en gek genoeg respecteer ik haar nog enorm.
Als ze soms bij mij een beetje zit te vissen van, dat is wel ok, ofzo om haar geweten te sussen, zeg ik ook altijd alleen, je weet hoe ik erover denk.
Het is wel nog mijn beste vriendin en gek genoeg respecteer ik haar nog enorm.
zaterdag 13 februari 2010 om 13:27
zaterdag 13 februari 2010 om 13:56
Ook binnen een vriendschap kun je je toch 'niet bemoeien' met sommige zaken? Toen mijn vriendin een affaire begon heb ik haar precies gezegd wat ik daar van dacht (waardeloos, laf, triest etc. etc.) en haar tegelijkertijd gezegd dat ze met haar verhalen bij mij terecht kon, en ze hoewel ze niet op steun hoefde te reken wel van mijn discretie opaan kon.
zaterdag 13 februari 2010 om 14:48
quote:Zamirah schreef op 13 februari 2010 @ 14:02:
Maar dan is er wel bemoeienis, toch?
Nee, vind ik niet. Ik heb mijn standpunt kenbaar gemaakt meer niet. Daarna heb ik haar verhalen wanneer ze die wilde delen aangehoord. Maar altijd 'neutraal'. Dus zonder nog te vertellen wat ik er van vond of haar raad gegeven of wat dan ook.
Maar dan is er wel bemoeienis, toch?
Nee, vind ik niet. Ik heb mijn standpunt kenbaar gemaakt meer niet. Daarna heb ik haar verhalen wanneer ze die wilde delen aangehoord. Maar altijd 'neutraal'. Dus zonder nog te vertellen wat ik er van vond of haar raad gegeven of wat dan ook.
zaterdag 13 februari 2010 om 15:34
Toen ik zelf een affaire had met een getrouwde man, hebben mijn vrienden mij wél gezegd, dat ze dit nooit van me hadden verwacht en ze keurden het ook absoluut niet goed.
Maar omdat ze zagen hoe gelukkig ik was, hebben ze het geaccepteerd en we hebben er zelden over gepraat.
Toen het uitging na 2½ jaar, hebben ze me wél gesteund. Ik was toen overigens zelf single (niet dat het dan minder bezwaarlijk is!)
Maar omdat ze zagen hoe gelukkig ik was, hebben ze het geaccepteerd en we hebben er zelden over gepraat.
Toen het uitging na 2½ jaar, hebben ze me wél gesteund. Ik was toen overigens zelf single (niet dat het dan minder bezwaarlijk is!)
zondag 14 februari 2010 om 21:35
MiekeME, ik begrijp dat jij zijn vrouw ook goed kent. Spreek je haar ook vaak? Want dat lijkt me nog het meest ingewikkelde in dit hele verhaal. Je kunt toch niet meer ongedwongen met haar omgaan?
Je kunt het misschien niet eens zijn met zijn handelen ed. maar op deze manier brengt hij jou ook in een lastig pakket.
Ik heb er gelukkig geen ervaring mee maar wel vaak als discussiepunt gehad van 'wat als'. Ik denk dat als ik de partner ook vaak zou ontmoeten ik degene waar het over gaat voor het blok zou zetten: of jij vertelt het haar, of ik vertel het.
Zo denk ik nu maar ik weet niet of ik ook zo zou handelen als het echt zou zijn!
Je kunt het misschien niet eens zijn met zijn handelen ed. maar op deze manier brengt hij jou ook in een lastig pakket.
Ik heb er gelukkig geen ervaring mee maar wel vaak als discussiepunt gehad van 'wat als'. Ik denk dat als ik de partner ook vaak zou ontmoeten ik degene waar het over gaat voor het blok zou zetten: of jij vertelt het haar, of ik vertel het.
Zo denk ik nu maar ik weet niet of ik ook zo zou handelen als het echt zou zijn!
maandag 15 februari 2010 om 18:20
Ik heb geen reacties gelezen.
Hij is niet meer gelukkig met zijn vrouw, dit was geloof ik al zo voordat hij minares ontmoette.
Als je niet meer gelukkig samen bent, moet je niet om je kinderen bij elkaar blijven. Dat heb ik zelf meegemaakt, en ik was juist blij toen ik hoorde dat ze gingen scheiden.
Scheiden is kut, dat weet ieereen, maar bij haar blijven kan alleen wanneer hij minares loslaat en gaat kijken waar het aan ligt dattie het niet meer leuk heeft. Probeer er wat aan te doen. Lukt het niet, of wil hij dat niet, is het huwelijk m.i. einde verhaal. Dus daar heeft minaresje niks mee te maken.
Wat het natuurlijk voor misschienaanstaande ex wel meer moeilijk zal maken is, dat hij dus al een ander heeft en zij zal denken dat het daar aan ligt.
Kinderen voelen dat het niet goed zit. Kinderen denken ook vaak dat het aan HUN ligt.
Ik vind jou in een moeilijke positie zitten, omdat je echtgenote goed kent.
Soms denk ik : Niet mee bemoeien!
Maar het komt toch ALTIJD uit en als dan ook nog blijkt dat jij het wist, is dat wel zuur voor echgenote.
Je zou tegen je vriend kunnen zeggen dat je vindt dattie moet gaan bedenken voor wie hij kiest. En stel een ultimatum en als hij het dan nog niet gezgegd hebt, doe jij het.
Waarschijnlijk doettie anders niks en blijft veilig bij gezin en houdt minares erbij. En DAT is gewoon echt slecht.
Dus help hem en zet er een klein beetje druk achter.
Dit blijven hoe dan ook nare situaties. Ik zou niet kwaad zijn als hij verliefd zou worden. Wel als hij er wat mee zou doen zonder eerst zijn reletie weer op poten proberen te krijgen.
Hij is niet meer gelukkig met zijn vrouw, dit was geloof ik al zo voordat hij minares ontmoette.
Als je niet meer gelukkig samen bent, moet je niet om je kinderen bij elkaar blijven. Dat heb ik zelf meegemaakt, en ik was juist blij toen ik hoorde dat ze gingen scheiden.
Scheiden is kut, dat weet ieereen, maar bij haar blijven kan alleen wanneer hij minares loslaat en gaat kijken waar het aan ligt dattie het niet meer leuk heeft. Probeer er wat aan te doen. Lukt het niet, of wil hij dat niet, is het huwelijk m.i. einde verhaal. Dus daar heeft minaresje niks mee te maken.
Wat het natuurlijk voor misschienaanstaande ex wel meer moeilijk zal maken is, dat hij dus al een ander heeft en zij zal denken dat het daar aan ligt.
Kinderen voelen dat het niet goed zit. Kinderen denken ook vaak dat het aan HUN ligt.
Ik vind jou in een moeilijke positie zitten, omdat je echtgenote goed kent.
Soms denk ik : Niet mee bemoeien!
Maar het komt toch ALTIJD uit en als dan ook nog blijkt dat jij het wist, is dat wel zuur voor echgenote.
Je zou tegen je vriend kunnen zeggen dat je vindt dattie moet gaan bedenken voor wie hij kiest. En stel een ultimatum en als hij het dan nog niet gezgegd hebt, doe jij het.
Waarschijnlijk doettie anders niks en blijft veilig bij gezin en houdt minares erbij. En DAT is gewoon echt slecht.
Dus help hem en zet er een klein beetje druk achter.
Dit blijven hoe dan ook nare situaties. Ik zou niet kwaad zijn als hij verliefd zou worden. Wel als hij er wat mee zou doen zonder eerst zijn reletie weer op poten proberen te krijgen.
dinsdag 16 februari 2010 om 05:48
Ik zou me er op een begeven moment ook niet meer mee bemoeien. Hij komt wel bij je met een zielig verhaal over ongelukkig huwelijk en dat het daarom volgens hem wel toegestaan is om zo om te gaan met zijn vrouw. Hij is bang voor zijn kinderen. Ik kan je vertellen dat als dit uitkomt, de pleuris echt uitbreekt. Jij kunt ook zo weinig meer doen dan aanhoren en hij doet niets er mee. Blijft het in jouw hoofd niet rondmalen? Je opent er immers een topic over. Ik vind dat je best kunt zeggen dat je het er niet meer over wil hebben omdat het een doodlopende straat is en hij niet zelf met een oplossing komt. Jij vindt het ook gewoon heel moeilijk om er mee om te gaan. Anders open je er geen topic over. Denk dus ook aan jezelf en vertel hem op een vriendelijke manier de waarheid. Vrienden moeten er voor mekaar zijn in slechte tijden, maar in dit geval is het geen slechte tijd. Dat is bij scheiding of als zijn ontrouw uitkomt.
dinsdag 16 februari 2010 om 10:28
quote:quattro35 schreef op 13 februari 2010 @ 13:29:
Advies: Niet mee bemoeien.Eens. Je kunt hem, als hij het wil weten, vertellen wat je mening is maar verder zijn het jouw zaken niet. Heb je het moeilijk met weten wat er speelt omdat je ook zijn vrouw kent, vertel hem dit en vraag hem om je niet langer deelgenoot te maken van zijn belevenissen.
Advies: Niet mee bemoeien.Eens. Je kunt hem, als hij het wil weten, vertellen wat je mening is maar verder zijn het jouw zaken niet. Heb je het moeilijk met weten wat er speelt omdat je ook zijn vrouw kent, vertel hem dit en vraag hem om je niet langer deelgenoot te maken van zijn belevenissen.
dinsdag 16 februari 2010 om 10:59
Ben het ook eens met: niet mee bemoeien. Ooit in zo'n situatie gezeten: de vriend van 1 van mn vriendinnen ging vreemd en ik kwam daarachter Een hele hoop tijd, energie en slapeloze nachten in gestoken met als resultaat: zij zijn nog steeds bij elkaar en kunnen mij wel schieten. Ze wilde liever haar ogen ervoor sluiten e.d.
Ik vind het knap als je kan steunen en uit de strijd kan blijven en er ondertussen zelf niet mee zitten. Maar het is een hoop om van iemand te vragen. Prettig voor je goede vriend dat hij zn verhaal kwijt kan. Maar is het ook zo prettig voor jou?
Ik zou het wel weten: niet afwijzen of veroordelen, maar ondertussen wel zo min mogelijk energie in steken en zeker niets van jezelf investeren.
Sterkte!
Ik vind het knap als je kan steunen en uit de strijd kan blijven en er ondertussen zelf niet mee zitten. Maar het is een hoop om van iemand te vragen. Prettig voor je goede vriend dat hij zn verhaal kwijt kan. Maar is het ook zo prettig voor jou?
Ik zou het wel weten: niet afwijzen of veroordelen, maar ondertussen wel zo min mogelijk energie in steken en zeker niets van jezelf investeren.
Sterkte!
dinsdag 16 februari 2010 om 11:13
Eens met een aantal van de adviezen hier: prima om een luisterend oor te bieden, maar ga je hier niet mee bemoeien!
Ik zou je verder ook afraden om hier een (moreel) oordeel over te hebben. Dat is moeilijk, want het gaat om iets waar je vast wel een mening over hebt. Maar je maakt het jezelf ook makkelijker als je een beetje afstand bewaart.
Ik zou je verder ook afraden om hier een (moreel) oordeel over te hebben. Dat is moeilijk, want het gaat om iets waar je vast wel een mening over hebt. Maar je maakt het jezelf ook makkelijker als je een beetje afstand bewaart.
dinsdag 16 februari 2010 om 12:40
Ik vind, dat als het jou zo erg raakt, wat logisch is, je je er wel mee mag bemoeien, want hij zadelt jou nu op met zijn probleem. Wanneer je je er niet mee zal bemoeien, bij wie kan JIJ dan terecht? En durf jij straks echtgenote nog recht aan te kijken als inderdaad de pleuris uitbreekt? En dat gebeurt.
Of afstand nemen. En probleem proberen weg te blazen. Maar dan ben je je maatje kwijt.
Moeilijk.
Ik ben al zo'n 20 jaar met partner. Hij ook een keer vreemd geweest en iederen wist het behalve ik. Ik voelde me erg in de steek gelaten en had gewild dat iemand me het had verteld.
Mijn geluk is dat we nog samen zijn, want ik heb inmiddels zelf ook ervaren dat je vreselijk verliefd op een ander kunt worden (ook als je een goede relatie hebt)
Maar de mensen die mij niks vertelden, daar ben ik super kwaad op geworden. En openlijk gezegd. een paar ben ik kwijt.
Nogmaals, kut voor je, want je leest hier op dit topic heel veel verschillende meningen. Waar allemaal wel een waarheid inzit.
En dan zit iedereen ook nog es anders in elkaar. Let daar wel op. Als jij niet keihard bent en gewoon kan zeggen Niet mee bemoeien en de kous is daarbij af, dan hoort die oplossing niet bij je. Ben je ook weer niet het tegenovergestelde, past die oplosing ook niet. Weet je, het gaat hier nu om JOUW probleem. Op welke manier voel jij je er het beste bij. En is dat shit voor die vriend, dan is dat even pech hebben, maar hij heeft het ernaar gemaakt. Jouw probleem, doe wat je WILT doen.
Sterkte.
Of afstand nemen. En probleem proberen weg te blazen. Maar dan ben je je maatje kwijt.
Moeilijk.
Ik ben al zo'n 20 jaar met partner. Hij ook een keer vreemd geweest en iederen wist het behalve ik. Ik voelde me erg in de steek gelaten en had gewild dat iemand me het had verteld.
Mijn geluk is dat we nog samen zijn, want ik heb inmiddels zelf ook ervaren dat je vreselijk verliefd op een ander kunt worden (ook als je een goede relatie hebt)
Maar de mensen die mij niks vertelden, daar ben ik super kwaad op geworden. En openlijk gezegd. een paar ben ik kwijt.
Nogmaals, kut voor je, want je leest hier op dit topic heel veel verschillende meningen. Waar allemaal wel een waarheid inzit.
En dan zit iedereen ook nog es anders in elkaar. Let daar wel op. Als jij niet keihard bent en gewoon kan zeggen Niet mee bemoeien en de kous is daarbij af, dan hoort die oplossing niet bij je. Ben je ook weer niet het tegenovergestelde, past die oplosing ook niet. Weet je, het gaat hier nu om JOUW probleem. Op welke manier voel jij je er het beste bij. En is dat shit voor die vriend, dan is dat even pech hebben, maar hij heeft het ernaar gemaakt. Jouw probleem, doe wat je WILT doen.
Sterkte.
