Relaties
alle pijlers
Onze dochter en de problematiek..
dinsdag 16 februari 2010 om 08:59
Dag allemaal..
Eigenlijk wist ik niet of ik hier een bericht moest gaan plaatsen, maar omdat tips/adviezen/feedbacks nu meer dan welkom zijn, doe ik het toch maar.
Onze dochter is 19.
Sinds 3jaar(eindexamenklas) voert ze geen donder uit.
Ze is destijds wel geslaagd, en thats it.
Baantjes zoeken heeft ze een broertje dood aan, t komt haar wel aanwaaien.
Opleiding begonnen, na anderhalf jaar gestopt. Nu anderhalf jaar bij huis, en soms een baantje voor 3 week, dan weer niet.
Met allerhande ka u tee smoezen komt ze ervanaf. en onderuit.
Het ligt allemaal aan de werkgevers. Eerst geloof je dat, later niet meer.
Vorig jaar wilde ze op zichzelf.Prima,als jij dat denkt te kunnen..ga maar. Ons voor ogen houden dat ze een job heeft.
Na 4 maand komt ze weer thuis wonen.Want met vriendin wonen werkt niet, is het mom. Prima, kom maar weer thuis.
Dochter heeft ervoor gekozen om bij haar pa in G te wonen, gezien ik in de periode dat ze het huis uit ging ervoor heb gekozen om bij mijn vriend(we zijn nu 4jr bij elkaar) in dorp 10km verder te gaan wonen en zij niet in een dorp wil wonen want daar heeft ze niets. Begrijpelijk en prima.
Afspraken gemaakt met haar vader en zijn vrouw en met ons betreft de regels in huis etc, en betreft werk zoeken en evt opleiding.
Contact tussen mijn ex en mij is goed, en kunnen goed overleggen incl met onze nieuwe partners.
Ze houdt zich nergens aan, liegt bedriegt en manipuleert alles en iedereen.
Met haar pa kan ze niet goed communiceren, dat kan wel kloppen hij is een gesloten man.
Dus de communicatie gaat via mij of mijn vriend waar ze goed mee overweg kan.
Maar ze weet mij ook goed te manipuleren, en daar trap ik niet meer in., Ze is zeer grens overschrijdend, en dat ligt deels ook aan mij natuurlijk dat ik dat zover heb laten komen.
Haar vader en vrouw zijn regelmatig met haar in gesprek geweest betreft de huisregels en dat er wat moet gebeuren betreft werk/opleiding zoeken, en dat dit niet meer zo kan.
Die gesprekken hebben wij ook vaak gevoerd. Ze krijgt allerlei handvaten aangereikt, maar doet er niets mee.
Afgelopen week is ze weer aan dezelfde opleiding begonnen, maar we denken allemaal dat ze dat niet gaat redden, want ze zal met zichzelf geconfronteerd worden, en dan gaat ze afhaken.
Haar vader wil die opleiding nog wel betalen, wij zeggen dat ze dat maar zelf moet doen. Laat haar maar eens zweten om iets te gaan doen.
Ze gaat uit, koopt allerhande dingen, is zelfs een weekend weggeweest in een hotel. Maar van welk geld?? Want dat heeft ze niet.
Inmiddels een 4 gesprek gehad, met ex, zijn vrouw, mijn vriend en ik. En daar is nogal wat uitgekomen. Er is veel geld weggenomen bij hun thuis, en gezien er nog 2 kinderen bij hun in huis wonen zijn er in ieder geval 2 die het moeten hebben gedaan.
Ik heb inmiddels een mail gekregen van haar huisgenoot, en die vertelde daarin dat ze nooit huur heeft betaald en boodschappen toen ze die 4 maand op zichzelf woonde.
Ben erg geschrokken, zo ook haar vader natuurlijk.
Dit kan natuurlijk niet.
En zo kan het niet verder.
Toen ze ook nog bij mij woonde(co-ouderschap)hadden mijn vriend en ik woorden om haar, omdat ze met haar gedrag te ver gaat, en op die manier ook relaties kapot maakt. Mijn ex en vrouw gaan er zo langzamerhand ook aan onderdoor.
Nu heb ik al te horen gekregen dat het vast ligt aan de scheiding(9jaar geleden) dat zou deels kunnen.
Ze kan goed overweg met mijn partner, ze kan redelijk overweg met haar lease-ma.
Maar om alles op de scheiding te gooien??
In de afgelopen jaren zijn er wel verchillende life-events geweest betreft mijn persoontje. Heb een 5 jarige relatie gehad met een man die een (achteraf) narcistiche borderliner is. Veel meegemaakt daaromtrend.
Gezondheids problematiek gehad, 2 x met spoed opgenomen.
Sinds een jaar of 4 i mijn leven rustig en stabiel, met een fijne man.
Dochter heeft vorig jaar ook aangegeven dat ze het wel moeilijk heeft gehad met wat er gebeurd is, betreft mijn ziekenhuis opname's, en wat er gebeurd is betreft de relatie met die man.
Ik heb aangegeven dat ze hulp moet zoeken, om verder te komen, iemand die haar handvaten aan kan geven.
Maar ze denkt het zelf wel te kunnen, en dat is niet zo.
Mijn partner zit zelf in de hulpverlening, en confronteerd haar met dingen en feiten die ze wel aanneemt, maar niets mee doet.
Hij heeft ook met haar vorige werkgevers contact gezocht, om te achterhalen wat er is gebeurd en waarom nu precies ze geen werk meer heeft. En dan blijkt dat ze het gewoon verprutst voor haar zelf. Dat ze haar werk niet doet, alleen maar belt etc.
Wat we nu willen..
Inzicht in alles met wat ze doet, alles laten zien, sollicitaties, rekening, alles.
Zich aan de huisregels houdt.
Doet ze dat niet komend half jaar, dan willen haar vader en vrouw dat ze het huis uitgaat.
Dit is nu een negatief stuk. Maar ze is ook vreselijk sociaal en lief. En daar ga ik vaak het schip mee in.
Een lang en warrig verhaal misschien, maar het zit ook hoog.
Thanx voor het evt luisteren/lezen..
Maho..
Eigenlijk wist ik niet of ik hier een bericht moest gaan plaatsen, maar omdat tips/adviezen/feedbacks nu meer dan welkom zijn, doe ik het toch maar.
Onze dochter is 19.
Sinds 3jaar(eindexamenklas) voert ze geen donder uit.
Ze is destijds wel geslaagd, en thats it.
Baantjes zoeken heeft ze een broertje dood aan, t komt haar wel aanwaaien.
Opleiding begonnen, na anderhalf jaar gestopt. Nu anderhalf jaar bij huis, en soms een baantje voor 3 week, dan weer niet.
Met allerhande ka u tee smoezen komt ze ervanaf. en onderuit.
Het ligt allemaal aan de werkgevers. Eerst geloof je dat, later niet meer.
Vorig jaar wilde ze op zichzelf.Prima,als jij dat denkt te kunnen..ga maar. Ons voor ogen houden dat ze een job heeft.
Na 4 maand komt ze weer thuis wonen.Want met vriendin wonen werkt niet, is het mom. Prima, kom maar weer thuis.
Dochter heeft ervoor gekozen om bij haar pa in G te wonen, gezien ik in de periode dat ze het huis uit ging ervoor heb gekozen om bij mijn vriend(we zijn nu 4jr bij elkaar) in dorp 10km verder te gaan wonen en zij niet in een dorp wil wonen want daar heeft ze niets. Begrijpelijk en prima.
Afspraken gemaakt met haar vader en zijn vrouw en met ons betreft de regels in huis etc, en betreft werk zoeken en evt opleiding.
Contact tussen mijn ex en mij is goed, en kunnen goed overleggen incl met onze nieuwe partners.
Ze houdt zich nergens aan, liegt bedriegt en manipuleert alles en iedereen.
Met haar pa kan ze niet goed communiceren, dat kan wel kloppen hij is een gesloten man.
Dus de communicatie gaat via mij of mijn vriend waar ze goed mee overweg kan.
Maar ze weet mij ook goed te manipuleren, en daar trap ik niet meer in., Ze is zeer grens overschrijdend, en dat ligt deels ook aan mij natuurlijk dat ik dat zover heb laten komen.
Haar vader en vrouw zijn regelmatig met haar in gesprek geweest betreft de huisregels en dat er wat moet gebeuren betreft werk/opleiding zoeken, en dat dit niet meer zo kan.
Die gesprekken hebben wij ook vaak gevoerd. Ze krijgt allerlei handvaten aangereikt, maar doet er niets mee.
Afgelopen week is ze weer aan dezelfde opleiding begonnen, maar we denken allemaal dat ze dat niet gaat redden, want ze zal met zichzelf geconfronteerd worden, en dan gaat ze afhaken.
Haar vader wil die opleiding nog wel betalen, wij zeggen dat ze dat maar zelf moet doen. Laat haar maar eens zweten om iets te gaan doen.
Ze gaat uit, koopt allerhande dingen, is zelfs een weekend weggeweest in een hotel. Maar van welk geld?? Want dat heeft ze niet.
Inmiddels een 4 gesprek gehad, met ex, zijn vrouw, mijn vriend en ik. En daar is nogal wat uitgekomen. Er is veel geld weggenomen bij hun thuis, en gezien er nog 2 kinderen bij hun in huis wonen zijn er in ieder geval 2 die het moeten hebben gedaan.
Ik heb inmiddels een mail gekregen van haar huisgenoot, en die vertelde daarin dat ze nooit huur heeft betaald en boodschappen toen ze die 4 maand op zichzelf woonde.
Ben erg geschrokken, zo ook haar vader natuurlijk.
Dit kan natuurlijk niet.
En zo kan het niet verder.
Toen ze ook nog bij mij woonde(co-ouderschap)hadden mijn vriend en ik woorden om haar, omdat ze met haar gedrag te ver gaat, en op die manier ook relaties kapot maakt. Mijn ex en vrouw gaan er zo langzamerhand ook aan onderdoor.
Nu heb ik al te horen gekregen dat het vast ligt aan de scheiding(9jaar geleden) dat zou deels kunnen.
Ze kan goed overweg met mijn partner, ze kan redelijk overweg met haar lease-ma.
Maar om alles op de scheiding te gooien??
In de afgelopen jaren zijn er wel verchillende life-events geweest betreft mijn persoontje. Heb een 5 jarige relatie gehad met een man die een (achteraf) narcistiche borderliner is. Veel meegemaakt daaromtrend.
Gezondheids problematiek gehad, 2 x met spoed opgenomen.
Sinds een jaar of 4 i mijn leven rustig en stabiel, met een fijne man.
Dochter heeft vorig jaar ook aangegeven dat ze het wel moeilijk heeft gehad met wat er gebeurd is, betreft mijn ziekenhuis opname's, en wat er gebeurd is betreft de relatie met die man.
Ik heb aangegeven dat ze hulp moet zoeken, om verder te komen, iemand die haar handvaten aan kan geven.
Maar ze denkt het zelf wel te kunnen, en dat is niet zo.
Mijn partner zit zelf in de hulpverlening, en confronteerd haar met dingen en feiten die ze wel aanneemt, maar niets mee doet.
Hij heeft ook met haar vorige werkgevers contact gezocht, om te achterhalen wat er is gebeurd en waarom nu precies ze geen werk meer heeft. En dan blijkt dat ze het gewoon verprutst voor haar zelf. Dat ze haar werk niet doet, alleen maar belt etc.
Wat we nu willen..
Inzicht in alles met wat ze doet, alles laten zien, sollicitaties, rekening, alles.
Zich aan de huisregels houdt.
Doet ze dat niet komend half jaar, dan willen haar vader en vrouw dat ze het huis uitgaat.
Dit is nu een negatief stuk. Maar ze is ook vreselijk sociaal en lief. En daar ga ik vaak het schip mee in.
Een lang en warrig verhaal misschien, maar het zit ook hoog.
Thanx voor het evt luisteren/lezen..
Maho..
dinsdag 16 februari 2010 om 09:05
Misschien heel hard, maar geen geld meer geven, geen opleidingen betalen. Geld in huis opbergen waar zij het niet kan vinden, etc. Als ik het zo lees krijgt ze keer op keer alles op een presenteerblaadje en wordt alles weer vergeven en vergeten en kan ze opnieuw beginnen met precies hetzelfde. !9 jaar en al jaren niet werken of een opleiding volgen? Een dak boven haar hoofd kan ze krijgen meer niet. Wil je uit? Prima ga maar werken. Wil je kleren kopen? Prima ga maar werken.
Hoe goed jullie het als ouders ook bedoelen, het komt op mij over alsof dochterlief prima weet hoe ze jullie moet bespelen om elke keer gewoon te kunnen blijven zitten waar ze zit, namelijk op haar gat.
Hoe goed jullie het als ouders ook bedoelen, het komt op mij over alsof dochterlief prima weet hoe ze jullie moet bespelen om elke keer gewoon te kunnen blijven zitten waar ze zit, namelijk op haar gat.
dinsdag 16 februari 2010 om 09:15
Het is inderdaad een wat lang verhaal. Zo te lezen is e.e.a. wel aan de revue gepasseerd voor je dochter. Het lijkt er een beetje op dat ze zich nergens thuis voelt. Ze wisselt tussen huizen, woonplekken en nergens is er een plekje voor haar. De reden dat ze manipuleert is omdat ze geen ruzie wil.
Ik denk dat rust en stabiliteit je dochter het meeste kunnen bieden. Ze heeft een thuis nodig, waaruit ze zich kan ontploioien. En ook professionele hulp.
En je geeft aan dat je wellicht niet alles op de scheiding kan gooien. Maar zo te lezen is er sinds jullie scheiding ngal e.e.a. aan de hand geweest voor haar. Jij kreeg een langdurige relatie met een narcistische borderliner, jouw ziekenhuisopname. Daarnaast is er bij haar vader ook sprake van een samengesteld gezin. Met alle respect, want jullie zullen ongetwijfeld je uiterste best hebben gedaan: dit meisje heeft nogal wat meegemaakt in de laatste 9 jaar. Daar kun je niet zomaar aan voorbij gaan. Ze heeft waarschijnlijk best wat aandacht te kort gehad en/of werd heen en weer geslingerd tussen verschillende huizen. Gelukkig heb je wel goed contact met je ex en is het goed dat jullie genoeg overleggen, ook met de partners. Dat is al een hele grote winst!
Ik denk dat gezinstherapie, waarbij jullie dochter en jij en je ex aanwezig zijn, ook een uitkomst kan bieden. Jullie meisje moet weer het gevoel krijgen dat er stabiele grond (van haar ouders) onder haar voeten is.
Daarnaast heeft ze hulp nodig om uit te zoeken wat haar krachten en talenten zijn, zodat ze vanaf nu kan groeien vanuit zichzelf. Misschien een job- pf studiecoach?
Veel succes en sterkte! Wees geduldig met haar, ze heeft jou nog steeds heel erg nodig!
Ik denk dat rust en stabiliteit je dochter het meeste kunnen bieden. Ze heeft een thuis nodig, waaruit ze zich kan ontploioien. En ook professionele hulp.
En je geeft aan dat je wellicht niet alles op de scheiding kan gooien. Maar zo te lezen is er sinds jullie scheiding ngal e.e.a. aan de hand geweest voor haar. Jij kreeg een langdurige relatie met een narcistische borderliner, jouw ziekenhuisopname. Daarnaast is er bij haar vader ook sprake van een samengesteld gezin. Met alle respect, want jullie zullen ongetwijfeld je uiterste best hebben gedaan: dit meisje heeft nogal wat meegemaakt in de laatste 9 jaar. Daar kun je niet zomaar aan voorbij gaan. Ze heeft waarschijnlijk best wat aandacht te kort gehad en/of werd heen en weer geslingerd tussen verschillende huizen. Gelukkig heb je wel goed contact met je ex en is het goed dat jullie genoeg overleggen, ook met de partners. Dat is al een hele grote winst!
Ik denk dat gezinstherapie, waarbij jullie dochter en jij en je ex aanwezig zijn, ook een uitkomst kan bieden. Jullie meisje moet weer het gevoel krijgen dat er stabiele grond (van haar ouders) onder haar voeten is.
Daarnaast heeft ze hulp nodig om uit te zoeken wat haar krachten en talenten zijn, zodat ze vanaf nu kan groeien vanuit zichzelf. Misschien een job- pf studiecoach?
Veel succes en sterkte! Wees geduldig met haar, ze heeft jou nog steeds heel erg nodig!
Only dead fish go with the flow
dinsdag 16 februari 2010 om 09:17
Professionele hulp inderdaad. Dit kun je zo niet oplossen, ook niet door haar niks meer te geven en het haar maar zelf uit te laten zoeken, dan zoekt ze het straks misschien bij foute vriendjes en andere (criminele) gekkigheid. Als dat nu het geval al niet is..
Verder zou ik eens een praatje maken met haar vrienden/vriendinnen en tot op de bodem uitzoeken hoe ze haar vrije tijd (en da's nogal veel kennelijk) besteedt en hoe ze aan geld komt. Denk dat dat mijn eerste zorg zou zijn.
Sterkte..
Verder zou ik eens een praatje maken met haar vrienden/vriendinnen en tot op de bodem uitzoeken hoe ze haar vrije tijd (en da's nogal veel kennelijk) besteedt en hoe ze aan geld komt. Denk dat dat mijn eerste zorg zou zijn.
Sterkte..
dinsdag 16 februari 2010 om 09:18
dinsdag 16 februari 2010 om 09:20
Wat jammer dat er nu pas ingegrepen wordt....het kind is meerderjarig. Had veel eerder ingegrepen moeten worden.
En idd, ze heeft behoorlijk wat voor de kiezen gekregen. Ook al is ze helemaal zelf verantwoordelijk voor haar daden, vlak niet uit dat ze het behoorlijk moeilijk heeft gehad. Misschien moet je daar (als moeder) ook eens wat mee doen. Ik lees nu vooral dat je vind dat ze daar niet alles op mag gooien.
En idd, ze heeft behoorlijk wat voor de kiezen gekregen. Ook al is ze helemaal zelf verantwoordelijk voor haar daden, vlak niet uit dat ze het behoorlijk moeilijk heeft gehad. Misschien moet je daar (als moeder) ook eens wat mee doen. Ik lees nu vooral dat je vind dat ze daar niet alles op mag gooien.
Ja, dat vind ik echt.
dinsdag 16 februari 2010 om 09:29
Wat een verhaal! Aan elk verhaal zitten twee kanten. Als een 10 jarig meisje te maken krijgt met een scheiding en nieuwe partners, kan er heel veel gebeuren. Ik maak dat wekelijks mee, alleen merk je dan al veel eerder iets aan een kind. Je merkt veranderend gedrag. Dat het er nu pas uit komt, vertelt toch dat zij wel een sterk persoon is. En dat het eruit komt, dat moet. Anders loopt ze over 10 jaar of 20, 30,40 jaar vast.
Ik denk dat de tip van gezinstherapie een goede is. In eerste instantie met elkaar, daarna wellicht ook met de nieuwe partners erbij. En je houden aan de regels! En geen enkele keer denken: ach, wat sneu voor haar. Nee, vasthouden!
heel veel geluk en sterkte.
Ik denk dat de tip van gezinstherapie een goede is. In eerste instantie met elkaar, daarna wellicht ook met de nieuwe partners erbij. En je houden aan de regels! En geen enkele keer denken: ach, wat sneu voor haar. Nee, vasthouden!
heel veel geluk en sterkte.
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 16 februari 2010 om 09:30
Wat hierboven al gezegd werd je dochter heeft veel meegemaakt jarenlang , problemen met je ex, ziekenhuisopnames etc. En dat na de scheiding. Erg onrustig voor een puber en niet wenselijk om op te groeien en te ontwikkelen. Zoals ik het lees heeft ze daar min of meer een achterstand in opgelopen. De aandacht is al die jaren uitgegaan naar jou, je bordeline narcistische ex en de scheiding. Op een vrij kwetsbare leeftijd van je dochter heeft al deze tumult plaatsgevonden. Stellen dat je het daar allemaal niet op kan gooien vind ik daarom ook niet handig op die manier ontken je wat er allemaal gebeurd is en wat dat voor jouw dochter al die jaren betekent heeft. Ze heeft niet echt vaste grond onder de voeten gehad. Haar vader een nieuwe vrouw, het is allemaal niet niks.
Je zegt dat je nu wel een fijne man hebt en er rust is gekomen (?) en nu laat je dochter dit gedrag zien. Probeer dan nu ook wel een goede basis te zijn voor haar , wel regels en consequent zijn maar laat haar niet wegglippen.
Als het allemaal niet lukt met haar vader en jou en jullie partners ( wat niet zo vreemd is gezien ze al 19 is inmiddels) zoek dan hulp van buitenaf, gezinstherapie, begeleid kamer wonen etc
Je zegt dat je nu wel een fijne man hebt en er rust is gekomen (?) en nu laat je dochter dit gedrag zien. Probeer dan nu ook wel een goede basis te zijn voor haar , wel regels en consequent zijn maar laat haar niet wegglippen.
Als het allemaal niet lukt met haar vader en jou en jullie partners ( wat niet zo vreemd is gezien ze al 19 is inmiddels) zoek dan hulp van buitenaf, gezinstherapie, begeleid kamer wonen etc
dinsdag 16 februari 2010 om 09:30
Gemeenten zijn erg bezig met oplossen van jeugdwerkloosheid. Wellicht dat je samen met haar (en je ex) naar de gemeente kan gaan om te kijken wat er gedaan kan worden om haar te activeren. En als ik me niet vergis wordt er dan eventueel ook een link gelegd met houding en gedrag en krijgt ze ook gesprekken en coaching.
En ik vind gezinstherapie ook wel een goede tip. Goed voorbeeld doet goed volgen.
En ik vind gezinstherapie ook wel een goede tip. Goed voorbeeld doet goed volgen.
dinsdag 16 februari 2010 om 09:49
quote:mahogany schreef op 16 februari 2010 @ 08:59:
Wat we nu willen..
Inzicht in alles met wat ze doet, alles laten zien, sollicitaties, rekening, alles.
Zich aan de huisregels houdt.
Doet ze dat niet komend half jaar, dan willen haar vader en vrouw dat ze het huis uitgaat.
Ik denk dat het prima is om regels te stellen en om inzicht te willen hebben in wat ze doet, maar dat laatste dan niet zo zeer om te kunnen controleren als wel om haar te kunnen begeleiden.
Het komt op mij over alsof er de afgelopen jaren te weinig aandacht voor je dochter is geweest en er te weinig richting is gegeven aan de weg naar volwassenheid (correct me if I'm wrong, maar zo lees ik het). Op de middelbare school had ze blijkbaar genoeg stuctuur om zich te kunnen handhaven, nu moet ze zichzelf redden en die vaardigheden mist ze blijkbaar.
Dat ze liegt en manipuleert is heel vervelend, dat maakt waarschijnlijk dat je eerder boos dan bezorgd bent en regelmatig geneigd bent het bijltje er bij neer te gooien (dit was mijn eigen ervaring, tenminste). Ik zou toch proberen die zaken zoveel mogelijk gescheiden te houden en als dat niet goed lukt, daar professionele begeleiding bij te zoeken, in eerste instantie voor jullie als ouders, aangezien jullie wel gemotiveerd zijn om e.e.a. aan te pakken en jullie dochter niet.
Wat we nu willen..
Inzicht in alles met wat ze doet, alles laten zien, sollicitaties, rekening, alles.
Zich aan de huisregels houdt.
Doet ze dat niet komend half jaar, dan willen haar vader en vrouw dat ze het huis uitgaat.
Ik denk dat het prima is om regels te stellen en om inzicht te willen hebben in wat ze doet, maar dat laatste dan niet zo zeer om te kunnen controleren als wel om haar te kunnen begeleiden.
Het komt op mij over alsof er de afgelopen jaren te weinig aandacht voor je dochter is geweest en er te weinig richting is gegeven aan de weg naar volwassenheid (correct me if I'm wrong, maar zo lees ik het). Op de middelbare school had ze blijkbaar genoeg stuctuur om zich te kunnen handhaven, nu moet ze zichzelf redden en die vaardigheden mist ze blijkbaar.
Dat ze liegt en manipuleert is heel vervelend, dat maakt waarschijnlijk dat je eerder boos dan bezorgd bent en regelmatig geneigd bent het bijltje er bij neer te gooien (dit was mijn eigen ervaring, tenminste). Ik zou toch proberen die zaken zoveel mogelijk gescheiden te houden en als dat niet goed lukt, daar professionele begeleiding bij te zoeken, in eerste instantie voor jullie als ouders, aangezien jullie wel gemotiveerd zijn om e.e.a. aan te pakken en jullie dochter niet.
dinsdag 16 februari 2010 om 09:50
Zoek professionele hulp. Doe dit voor jezelf, je ex en beide partners. Je dochter is meerderjarg en kun je helaas niet verplichten. De hulpverlening kunnen jullie misschien wel handvatten geven om uit de negatieve spiraal te komen. Dat kan zijn weerslag hebben op jullie dochter die dan misschien wel ingaat zien dat ze ondersteuning nodig heeft.
Er zijn vele vormen van hulpverlening, misschien past bv. een vorm van creatieve therapie wel bij haar. Of andere vormen waar de nadruk niet zozeer ligt op het praten, maar waar op andere wijzes emoties kunnen worden geuit.
Is begeleid wonen niets voor haar?
Er zijn vele vormen van hulpverlening, misschien past bv. een vorm van creatieve therapie wel bij haar. Of andere vormen waar de nadruk niet zozeer ligt op het praten, maar waar op andere wijzes emoties kunnen worden geuit.
Is begeleid wonen niets voor haar?
dinsdag 16 februari 2010 om 09:52
dinsdag 16 februari 2010 om 10:07
Mahogony, het staat in ieder geval vast dat er nu wat moet gebeuren. Begeleid wonen kan een hele goede zijn. Maar daar moet je niet te lang meer mee wachten, ze is 19 en kan voor sommige hulpverleningstrajecten straks niet meer in aanmerking komen omdat ze dan al te oud is. En dat terwijl ze qua gedrag zeker niet 'te oud' is, sterker nog, ze is erg onvolwassen voor die leeftijd, neemt geen enkele verantwoordelijkheid.
Ik denk dat jullie op een punt zijn aangekomen dat helpen niet meer helpt. Ze moet eigenlijk juist niet meer geholpen worden, want ze moet leren zichzelf te helpen (Give a man a fish and he will eat for a day. Teach a man to fish and he will eat for the rest of his life)
Misschien is het een idee om een interventie te organiseren. Jij, je partner, je ex en zijn partner (en eventueel ook nog andere betrokkenen) komen samen om haar te confronteren. Laat zien dat jullie het beste met haar voor hebben maar dat jullie ook allemaal een grens bereikt hebben. Reik haar dan alternatieven aan, hulpverlening, begeleid wonen, maatschappelijk werk, psycholoog.
Het kan namelijk wel zijn dat je beroerde dingen mee hebt gemaakt in je jeugd (wie niet?) maar dat wil niet zeggen dat je alles daar op af kunt schuiven en achterover moet gaan zitten, dan moet je zorgen voor hulp. En dat kan.
Heel veel sterkte met alles.
Ik denk dat jullie op een punt zijn aangekomen dat helpen niet meer helpt. Ze moet eigenlijk juist niet meer geholpen worden, want ze moet leren zichzelf te helpen (Give a man a fish and he will eat for a day. Teach a man to fish and he will eat for the rest of his life)
Misschien is het een idee om een interventie te organiseren. Jij, je partner, je ex en zijn partner (en eventueel ook nog andere betrokkenen) komen samen om haar te confronteren. Laat zien dat jullie het beste met haar voor hebben maar dat jullie ook allemaal een grens bereikt hebben. Reik haar dan alternatieven aan, hulpverlening, begeleid wonen, maatschappelijk werk, psycholoog.
Het kan namelijk wel zijn dat je beroerde dingen mee hebt gemaakt in je jeugd (wie niet?) maar dat wil niet zeggen dat je alles daar op af kunt schuiven en achterover moet gaan zitten, dan moet je zorgen voor hulp. En dat kan.
Heel veel sterkte met alles.
dinsdag 16 februari 2010 om 11:05
Alles is hier al genoemd denk ik, maar eens met Pannetje: dringend professionele hulp nodig. Al is het alleen maar om uit te sluiten of nog meer speelt wat je dochter niet verteld.
Echt niet om je ongerust te maken, maar ze zou de eerste niet zijn. Heel veel sterkte! Uit je post lees ik dat jullie allemaal je uiterste best doen en daar heb ik respect voor.
Echt niet om je ongerust te maken, maar ze zou de eerste niet zijn. Heel veel sterkte! Uit je post lees ik dat jullie allemaal je uiterste best doen en daar heb ik respect voor.
dinsdag 16 februari 2010 om 13:56
Wauw wat n reacties. Ja ik kan daar zeker wat mee.mijn vriend had al aangekaart om professionele hulp in te schakelen, en ex wil dat nu ook.wij hebben al eerder aan de bel getrokken, maar ze kwam gewoonweg niet opdagen. Ik besef heel goed dat ze heel wat voor de kiezen heeft gehad. Ik denk dat het deels aan d scheiding ligt,maar nog meer aan wat daarna is gebeurd. Dat ze geen aandacht heeft gehad, klopt niet naar mijn inzien.te pas en te onpas stonden wij voor haar klaar. Ben er altijd voor haar. Ik heb zowiezo al dagelijks contact met haar. Zij woont bij haar vader en mist daar warmte en gezelligheid.als ze bij ons komt zie ik haar genieten en is ze thuis.voor ons is t nu absoluut geen optie om
te verhuizen naar g. Om verschillende redenen. Komt bij dat ik dat nu ook niet meer wil. Want zij ging t huis uit en kan zo weer t huis uitgaan. Ik hier later op terug, mort aan t werk.
te verhuizen naar g. Om verschillende redenen. Komt bij dat ik dat nu ook niet meer wil. Want zij ging t huis uit en kan zo weer t huis uitgaan. Ik hier later op terug, mort aan t werk.
dinsdag 16 februari 2010 om 14:01
Net alsof ik dit bericht zelf heb getikt, alleen bij mij gaat het om mijn zoon. Helaas zijn er bij mij ook nog (soft) drugs in het spel.
Ow, en niet geheel onbelangrijk, ik ben nog samen met mijn man.
19 jaar...professionele hulp, zal ze zelf moeten willen, begeleid wonen, werd al geopperd dat ze daar waarschijnlijk al te oud voor is, anders wil ik dat ook...hoe werkt zoiets?
Zelf heb ik op dit moment vooral een gevoel dat we als ouders hebben gefaald.
En wat bedoel je met sociaal en aardig, hoe uit zich dat? Vrienden van ons verwonderen zich ook altijd zo als we vertellen over onze problemen met onze zoon, want het is toch zo een aardige jongen...enz enz.
Ow, en niet geheel onbelangrijk, ik ben nog samen met mijn man.
19 jaar...professionele hulp, zal ze zelf moeten willen, begeleid wonen, werd al geopperd dat ze daar waarschijnlijk al te oud voor is, anders wil ik dat ook...hoe werkt zoiets?
Zelf heb ik op dit moment vooral een gevoel dat we als ouders hebben gefaald.
En wat bedoel je met sociaal en aardig, hoe uit zich dat? Vrienden van ons verwonderen zich ook altijd zo als we vertellen over onze problemen met onze zoon, want het is toch zo een aardige jongen...enz enz.
die ik wilde bestaat al...
dinsdag 16 februari 2010 om 14:55
@mahogany, hulpverlening voor je dochter is moeilijk. Als zij niet wilt houdt het op. Hulpverlening voor jullie zelf is wel mogelijk. Ik denk dat dat verstandig is.
@atrribuutje, een drugsverslaving is vreselijk. Helaas geldt ook voor jouw zoon, als hij niet wilt houdt het op. Ken je het boek "moedige moeders"? Ik weet niet wie de schrijver is. Dit boek is geschreven door een moeder en haar ex-verslaafde zoon. Schijnt heel verhelderend te zijn.
Ga voor jezelf naar maatschappelijk werk, zij kunnen je verder ondersteunen. Begeleid wonen verschilt per gemeente, google eens op begeleid wonen en je woonplaats. Meestal is het voor jongeren tussen 16 en 23 jaar.
@atrribuutje, een drugsverslaving is vreselijk. Helaas geldt ook voor jouw zoon, als hij niet wilt houdt het op. Ken je het boek "moedige moeders"? Ik weet niet wie de schrijver is. Dit boek is geschreven door een moeder en haar ex-verslaafde zoon. Schijnt heel verhelderend te zijn.
Ga voor jezelf naar maatschappelijk werk, zij kunnen je verder ondersteunen. Begeleid wonen verschilt per gemeente, google eens op begeleid wonen en je woonplaats. Meestal is het voor jongeren tussen 16 en 23 jaar.
dinsdag 16 februari 2010 om 16:32
Wij hebben al ondersteuning gehad via accare.
Ik vind zelf dat ze naar een psychotherapeut moet. En van daaruit verder.
Maar wat als zij niet wil?
Kunnen wij dat afdwingen?
Begeleid wonen zijn wij ook al achteraan geweest. Mijn vriend is zelf hulpverlener en kent de wegen.
Zo makkelijk kom je daar niet. Dan moet ze een bepaald traject in.
Dat zal misschien later een optie kunnen zijn..
Attribuutje..
Wat ik met sociaal bedoel is, dat ze leuk met mensen om kan gaan. Iedereen vind haar ook leuk en aardig etc.
En ik vind ook dat je niet alles af kan schuiven op wat ze heeft meegemaakt. Ze is altijd al een flierefluiter geweest. Ging van kleins af aan al haar eigen weg.(tot op zekere hoogte dan).
Ik heb ook tegen haar gezegd vorig jaar, dat als ze het moeilijk heeft, dat het dan nu tijd wordt om daar wat aan te gaan doen.
Misschien moet ze het e.e.a verwerken, en er leren mee om te gaan. Dat kan heel goed.
Niemand van ons wil haar het huis uit gooien, en dat zal ook niet snel gebeuren, Dat is wel gezegd om haar te prikkelen. Maar dat is 2 dagen, en dan gaat het weer als vanouds.
Ik zal haar nooit laten vallen, En ik ga er even vanuit dat haar vader dat ook niet doet. Hij heeft haar nu wel verteld dat ze zelf haar studiekosten moet gaan betalen.
Het gesprek dat ze nog moet ondergaan zal niet mals zijn..
Ik vind zelf dat ze naar een psychotherapeut moet. En van daaruit verder.
Maar wat als zij niet wil?
Kunnen wij dat afdwingen?
Begeleid wonen zijn wij ook al achteraan geweest. Mijn vriend is zelf hulpverlener en kent de wegen.
Zo makkelijk kom je daar niet. Dan moet ze een bepaald traject in.
Dat zal misschien later een optie kunnen zijn..
Attribuutje..
Wat ik met sociaal bedoel is, dat ze leuk met mensen om kan gaan. Iedereen vind haar ook leuk en aardig etc.
En ik vind ook dat je niet alles af kan schuiven op wat ze heeft meegemaakt. Ze is altijd al een flierefluiter geweest. Ging van kleins af aan al haar eigen weg.(tot op zekere hoogte dan).
Ik heb ook tegen haar gezegd vorig jaar, dat als ze het moeilijk heeft, dat het dan nu tijd wordt om daar wat aan te gaan doen.
Misschien moet ze het e.e.a verwerken, en er leren mee om te gaan. Dat kan heel goed.
Niemand van ons wil haar het huis uit gooien, en dat zal ook niet snel gebeuren, Dat is wel gezegd om haar te prikkelen. Maar dat is 2 dagen, en dan gaat het weer als vanouds.
Ik zal haar nooit laten vallen, En ik ga er even vanuit dat haar vader dat ook niet doet. Hij heeft haar nu wel verteld dat ze zelf haar studiekosten moet gaan betalen.
Het gesprek dat ze nog moet ondergaan zal niet mals zijn..
