Relaties
alle pijlers
teleurgesteld in beste vriendin
zondag 28 februari 2010 om 13:18
Mijn vriendin en ik zijn al 26 jaar vriendinnen. Vanaf baby's tot volwassenen hebben we lief en leed met elkaar gedeeld. Onze band is close.
Sinds 6 weken wisten we ook dat we allebei samen zwanger waren, zij was 1 week verder dan mij. We waren allebei zo happy, samen dromen over de zwangerschap, samen op zwangerschapsyoga etc. De afgelopen week had ik mijn eerste echo, zij had er al een aantal gehad omdat ze bij de gynaecoloog liep. Voor de echo kreeg ik nog een superlief smsje van haar.
Sinds de echo weten we dat ik een miskraam heb gehad. Haar heb ik meteen wat laten weten na de echo, ik was natuurlijk in tranen.
Na dit telefoontje heb ik helemaal niets meer gehoord van haar.
Ik ben teleurgesteld, ik heb haar elke keer gesteund als ze naar de gynaecoloog ging, en nu hoor ik niets. Haar steun kan ik nu hard gebruiken. Ik baal ervan, het doet me pijn. Als zij in mijn schoenen zou staan, weet ik zeker dat ik haar zou willen ondersteunen. Ik heb ook gedacht dat het misschien moeilijk voor haar zou zijn, omdat zij wel zwanger is en ik niet. Maar daarbij kwam meteen de gedachte bij me op dat we elkaar al zolang en zo goed kennen, dat ze wel zou moeten weten dat mij dit echt helemaal niets zou uitmaken. Andere vriendinnen hebben ook kleine kinderen en een vriendin is zwanger en daar heb ik totaal geen moeite mee.
Het is de eerste keer niet gelukt, dat wil niet zeggen dat ik nooit meer zwanger zou kunnen raken...
Ook al ga ik vrij nuchter met mijn miskraam om, toch mis ik haar nu, al is het maar een smsje of een telefoontje.
Ik krijg steun uit onverwachte hoeken, maar van diegene van wie ik het verwacht komt niets....
Ik wilde even mijn verhaal kwijt, misschien stel ik wel te hoge eisen aan de vriendschap of heb ik te hoge verwachtingen...
Sinds 6 weken wisten we ook dat we allebei samen zwanger waren, zij was 1 week verder dan mij. We waren allebei zo happy, samen dromen over de zwangerschap, samen op zwangerschapsyoga etc. De afgelopen week had ik mijn eerste echo, zij had er al een aantal gehad omdat ze bij de gynaecoloog liep. Voor de echo kreeg ik nog een superlief smsje van haar.
Sinds de echo weten we dat ik een miskraam heb gehad. Haar heb ik meteen wat laten weten na de echo, ik was natuurlijk in tranen.
Na dit telefoontje heb ik helemaal niets meer gehoord van haar.
Ik ben teleurgesteld, ik heb haar elke keer gesteund als ze naar de gynaecoloog ging, en nu hoor ik niets. Haar steun kan ik nu hard gebruiken. Ik baal ervan, het doet me pijn. Als zij in mijn schoenen zou staan, weet ik zeker dat ik haar zou willen ondersteunen. Ik heb ook gedacht dat het misschien moeilijk voor haar zou zijn, omdat zij wel zwanger is en ik niet. Maar daarbij kwam meteen de gedachte bij me op dat we elkaar al zolang en zo goed kennen, dat ze wel zou moeten weten dat mij dit echt helemaal niets zou uitmaken. Andere vriendinnen hebben ook kleine kinderen en een vriendin is zwanger en daar heb ik totaal geen moeite mee.
Het is de eerste keer niet gelukt, dat wil niet zeggen dat ik nooit meer zwanger zou kunnen raken...
Ook al ga ik vrij nuchter met mijn miskraam om, toch mis ik haar nu, al is het maar een smsje of een telefoontje.
Ik krijg steun uit onverwachte hoeken, maar van diegene van wie ik het verwacht komt niets....
Ik wilde even mijn verhaal kwijt, misschien stel ik wel te hoge eisen aan de vriendschap of heb ik te hoge verwachtingen...
zondag 28 februari 2010 om 13:22
Snap je reactie maar als jullie elkaar al zo lang kennen dan zou ik niet gelijk het ergste denken. Geen excuus maar misschien vind ze 't moeilijk omdat haar zwangerschap wel goed verloopt of misschien is er iets anders aan de hand. Denk dat het beter is als je dit persoonlijk met haar bespreekt ipv gelijk allerlei dingen in te vullen zonder dat je exact weet wat er aan de hand is.
zondag 28 februari 2010 om 13:28
Wat naar voor je! Allereerst natuurlijk sterkte gewenst met je verlies.
Dan je vriendin, jullie zijn 26 jaar vriendinnen, en het is heel erg dat zij er nu niet voor je is. Zeg eerlijk dat je haar steun nodig hebt en vraag haar waarom ze niks laat horen, waarschijnlijk is ze indendaad bang om je pijn te doen omdat zij wel zwanger is. Maar dat is natuurlijk geen goede reden, misschien is ze er heel erg van geschrokken?
Hebben jullie wel eens eerder zoiets heftig meegemaakt in jullie vriendschap? En hoe reageerde zij toen?
En je stelt trouwens geen hoge eisen hoor, helemaal niet!
Vraag haar gewoon wat er is, en misschien begrijpen jullie elkaar dan beter, 26 jaar vriendschap is niet niks!
Dan je vriendin, jullie zijn 26 jaar vriendinnen, en het is heel erg dat zij er nu niet voor je is. Zeg eerlijk dat je haar steun nodig hebt en vraag haar waarom ze niks laat horen, waarschijnlijk is ze indendaad bang om je pijn te doen omdat zij wel zwanger is. Maar dat is natuurlijk geen goede reden, misschien is ze er heel erg van geschrokken?
Hebben jullie wel eens eerder zoiets heftig meegemaakt in jullie vriendschap? En hoe reageerde zij toen?
En je stelt trouwens geen hoge eisen hoor, helemaal niet!
Vraag haar gewoon wat er is, en misschien begrijpen jullie elkaar dan beter, 26 jaar vriendschap is niet niks!
zondag 28 februari 2010 om 13:29
quote:cappi schreef op 28 februari 2010 @ 13:22:
Snap je reactie maar als jullie elkaar al zo lang kennen dan zou ik niet gelijk het ergste denken. Geen excuus maar misschien vind ze 't moeilijk omdat haar zwangerschap wel goed verloopt of misschien is er iets anders aan de hand. Denk dat het beter is als je dit persoonlijk met haar bespreekt ipv gelijk allerlei dingen in te vullen zonder dat je exact weet wat er aan de hand is.Hier sluit ik me ook bij aan!
Snap je reactie maar als jullie elkaar al zo lang kennen dan zou ik niet gelijk het ergste denken. Geen excuus maar misschien vind ze 't moeilijk omdat haar zwangerschap wel goed verloopt of misschien is er iets anders aan de hand. Denk dat het beter is als je dit persoonlijk met haar bespreekt ipv gelijk allerlei dingen in te vullen zonder dat je exact weet wat er aan de hand is.Hier sluit ik me ook bij aan!
zondag 28 februari 2010 om 13:32
quote:nimmie2007 schreef op 28 februari 2010 @ 13:30:
Ik kan me goed voorstellen dat ze niet weet hoe ze zou moeten reageren, maar aan de andere kant, we kennen elkaar zo goed, dan zou ze toch wel moeten weten dat ik daar geen moeite mee zou hebben dat zij wel zwanger is...Jullie kennen elkaar zó goed.......... dat jij je niet voor kon stellen dat ze zó zou reageren. Dus zij kent jou zo goed dat ze niet weet dat jij geen moeite hebt met haar zwangerschap.
Ik kan me goed voorstellen dat ze niet weet hoe ze zou moeten reageren, maar aan de andere kant, we kennen elkaar zo goed, dan zou ze toch wel moeten weten dat ik daar geen moeite mee zou hebben dat zij wel zwanger is...Jullie kennen elkaar zó goed.......... dat jij je niet voor kon stellen dat ze zó zou reageren. Dus zij kent jou zo goed dat ze niet weet dat jij geen moeite hebt met haar zwangerschap.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 28 februari 2010 om 13:33
Jullie zitten beiden barstensvol hormonen en emoties en dat kan best invloed hebben op hoe je denkt en wat je voelt. Wat voorheen volkomen logisch was, kan daardoor nu ineens heel onzeker aanvoelen. Een vriendschap van 26 jaar hebben jullie niet voor niets en die kan wel wat hebben, lijkt me. Bel haar gewoon zelf op en praat met elkaar! Dan komen jullie er vast wel samen.
Een mening is als een erectie. Je hebt er zo een, maar dan moet je hem nog staande zien te houden. Anders wordt het al snel slap gelul...
zondag 28 februari 2010 om 13:41
Wat naar voor je! Ik wens je heel veel sterkte!
Over je vriendin; bel haar op en uit je gevoel, zonder in de verwijtende sfeer te vallen. Blijf niet rondlopen met dit klagende gevoel. Als je blijft piekeren hierover en jullie nemen beide geen stappen tot toenadering blijft het smeulen en ga je beide vanalles voor elkaar invullen waardoor de schade groter wordt en daarmee ook de verwijdering tussen jullie.
Misschien kan ze er inderdaad niet mee omgaan, of weet ze zich geen houding te geven en vermijd ze daardoor liever contact. Of er is een andere reden. Kortom, blijf niet analyseren en piekeren, gewoon bellen.
Over je vriendin; bel haar op en uit je gevoel, zonder in de verwijtende sfeer te vallen. Blijf niet rondlopen met dit klagende gevoel. Als je blijft piekeren hierover en jullie nemen beide geen stappen tot toenadering blijft het smeulen en ga je beide vanalles voor elkaar invullen waardoor de schade groter wordt en daarmee ook de verwijdering tussen jullie.
Misschien kan ze er inderdaad niet mee omgaan, of weet ze zich geen houding te geven en vermijd ze daardoor liever contact. Of er is een andere reden. Kortom, blijf niet analyseren en piekeren, gewoon bellen.
zondag 28 februari 2010 om 13:42
quote:yasuko schreef op 28 februari 2010 @ 13:34:
Ik denk dat ze bang is voor haar eigen zwangerschap, dat een dergelijk verlies bedreigend is.
Het klinkt raar, maar zo werkt dat soms.Nou dit vind ik een hele rare uitspraak. Ik weet niet hoe lang dit al speelt, heb het idee dat het allemaal zeer recent is en dat de vriendin in kwestie TO niet wil "belasten" omdat zij waarschijnlijk denkt dat TO het moeilijk vindt dat zij nog wel zwanger is
Ik denk dat ze bang is voor haar eigen zwangerschap, dat een dergelijk verlies bedreigend is.
Het klinkt raar, maar zo werkt dat soms.Nou dit vind ik een hele rare uitspraak. Ik weet niet hoe lang dit al speelt, heb het idee dat het allemaal zeer recent is en dat de vriendin in kwestie TO niet wil "belasten" omdat zij waarschijnlijk denkt dat TO het moeilijk vindt dat zij nog wel zwanger is
zondag 28 februari 2010 om 13:46
quote:nimmie2007 schreef op 28 februari 2010 @ 13:30:
Ik kan me goed voorstellen dat ze niet weet hoe ze zou moeten reageren, maar aan de andere kant, we kennen elkaar zo goed, dan zou ze toch wel moeten weten dat ik daar geen moeite mee zou hebben dat zij wel zwanger is...
Heel naar inderdaad om zoiets mee te maken! En het leek nog zo mooi om tegelijkertijd zwanger te zijn.
Maar hoezo moet ze dat weten? Ze is toch niet helderziend? Ook bij beste vriendinnen komt het voor dat ze elkaar niet voor 100% aanvoelen. Je stelt geen hoge eisen wat betreft steun en medeleven, vind ik. Maar wat communicatie betreft heb je wel erg hoge verwachtingen van haar en jullie vriendschap. Spreek het uit!! Alleen dan maak je haar duidelijk wat jouw verwachtingen zijn. En kan zij jou vertellen waarom ze niet eerder contact heeft gezocht, want ook dat weet jij nu niet.
Ik kan me goed voorstellen dat ze niet weet hoe ze zou moeten reageren, maar aan de andere kant, we kennen elkaar zo goed, dan zou ze toch wel moeten weten dat ik daar geen moeite mee zou hebben dat zij wel zwanger is...
Heel naar inderdaad om zoiets mee te maken! En het leek nog zo mooi om tegelijkertijd zwanger te zijn.
Maar hoezo moet ze dat weten? Ze is toch niet helderziend? Ook bij beste vriendinnen komt het voor dat ze elkaar niet voor 100% aanvoelen. Je stelt geen hoge eisen wat betreft steun en medeleven, vind ik. Maar wat communicatie betreft heb je wel erg hoge verwachtingen van haar en jullie vriendschap. Spreek het uit!! Alleen dan maak je haar duidelijk wat jouw verwachtingen zijn. En kan zij jou vertellen waarom ze niet eerder contact heeft gezocht, want ook dat weet jij nu niet.
zondag 28 februari 2010 om 13:55
TO: gewoon bellen/mailen:
"What's up? Ik mis je".
Als jullie al zo lang zulke goede vriendinnen zijn, zal er vast een reden voor zijn waarom ze je nu niet belt. Misschien denkt ze wel degelijk dat jij het moeilijk vindt dat zij nog wel gewoon zwanger is. Jij kunt geen koffiedik kijken, maar zij ook niet. Bel gewoon, laat dit niet tussen jullie in komen te staan, zo zonde.
En sterkte trouwens met je miskraam, wat rot voor je.
"What's up? Ik mis je".
Als jullie al zo lang zulke goede vriendinnen zijn, zal er vast een reden voor zijn waarom ze je nu niet belt. Misschien denkt ze wel degelijk dat jij het moeilijk vindt dat zij nog wel gewoon zwanger is. Jij kunt geen koffiedik kijken, maar zij ook niet. Bel gewoon, laat dit niet tussen jullie in komen te staan, zo zonde.
En sterkte trouwens met je miskraam, wat rot voor je.
.
zondag 28 februari 2010 om 14:12
bedankt voor jullie reacties.
Ik heb haar inderdaad gisteren nog gebeld, maar geen gehoor.
Ik wil dit ook absoluut niet tussen ons in laten komen, maar ik vind het wel moeilijk. Ook omdat ik deze week waarschijnlijk nog gecurreteerd ga worden...Maar goed, het komt allemaal wel goed...
Een miskraam is het laatste wat je verwacht, je wordt van je roze wolk afgedonderd, maar aan de andere kant ben ik niet de enige die die meemaakt....Het komt erg genoeg veels te veel voor, maar mijn instelling is "schouders eronder en doorgaan"...
Ik heb haar inderdaad gisteren nog gebeld, maar geen gehoor.
Ik wil dit ook absoluut niet tussen ons in laten komen, maar ik vind het wel moeilijk. Ook omdat ik deze week waarschijnlijk nog gecurreteerd ga worden...Maar goed, het komt allemaal wel goed...
Een miskraam is het laatste wat je verwacht, je wordt van je roze wolk afgedonderd, maar aan de andere kant ben ik niet de enige die die meemaakt....Het komt erg genoeg veels te veel voor, maar mijn instelling is "schouders eronder en doorgaan"...
zondag 28 februari 2010 om 14:16
quote:nimmie2007 schreef op 28 februari 2010 @ 14:12:
bedankt voor jullie reacties.
Ik heb haar inderdaad gisteren nog gebeld, maar geen gehoor.
Dat vind ik dan wel weer raar. Je doet je best om het contact terug te herstellen, maar het moet natuurlijk ook van haar kant komen. Misschien toch even wachten of ze nog iets laat horen. Zeker dat er ook niets anders speelt? Kan me echt niet voorstellen dat ze je nu zou laten vallen?
bedankt voor jullie reacties.
Ik heb haar inderdaad gisteren nog gebeld, maar geen gehoor.
Dat vind ik dan wel weer raar. Je doet je best om het contact terug te herstellen, maar het moet natuurlijk ook van haar kant komen. Misschien toch even wachten of ze nog iets laat horen. Zeker dat er ook niets anders speelt? Kan me echt niet voorstellen dat ze je nu zou laten vallen?
zondag 28 februari 2010 om 14:16
TO, sterkte voor je met je verlies. .
Ik denk, dat TO te verdrietig/gekwetst is, om de telefoon te pakken, en te zeggen What's up?
Dat doe je volgen mij meer, in een andere situatie, b.v. als je samen een bioscoopje gaat pakken, en vriendin is een kwartier te laat op de afgesproken plek.
Ook ik zou mij heel erg teleurgesteld voelen, en niet in staat zijn als eerste de telefoon te pakken.
Ik denk, dat TO te verdrietig/gekwetst is, om de telefoon te pakken, en te zeggen What's up?
Dat doe je volgen mij meer, in een andere situatie, b.v. als je samen een bioscoopje gaat pakken, en vriendin is een kwartier te laat op de afgesproken plek.
Ook ik zou mij heel erg teleurgesteld voelen, en niet in staat zijn als eerste de telefoon te pakken.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zondag 28 februari 2010 om 14:17
quote:nimmie2007 schreef op 28 februari 2010 @ 14:12:
bedankt voor jullie reacties.
Ik heb haar inderdaad gisteren nog gebeld, maar geen gehoor.
Ik wil dit ook absoluut niet tussen ons in laten komen, maar ik vind het wel moeilijk. Ook omdat ik deze week waarschijnlijk nog gecurreteerd ga worden...Maar goed, het komt allemaal wel goed...
Een miskraam is het laatste wat je verwacht, je wordt van je roze wolk afgedonderd, maar aan de andere kant ben ik niet de enige die die meemaakt....Het komt erg genoeg veels te veel voor, maar mijn instelling is "schouders eronder en doorgaan"...
Wat ontzettend vervelend voor je. Nu je je vriendin zo hard nodig hebt laat ze je zitten. Ik denk dat praten de enige optie is. Soms weten mensen gewoon niet hoe ze met verdriet van anderen moeten omgaan. Dit is geen excuus, maar wellicht wel een verklaring. Misschien is het wel jouw reactie: schouders eronder en doorgaan waar ze wellicht moeite mee heeft. De enige die je een verhelderend antwoord kan geven is je vriendin.
Sterkte!
bedankt voor jullie reacties.
Ik heb haar inderdaad gisteren nog gebeld, maar geen gehoor.
Ik wil dit ook absoluut niet tussen ons in laten komen, maar ik vind het wel moeilijk. Ook omdat ik deze week waarschijnlijk nog gecurreteerd ga worden...Maar goed, het komt allemaal wel goed...
Een miskraam is het laatste wat je verwacht, je wordt van je roze wolk afgedonderd, maar aan de andere kant ben ik niet de enige die die meemaakt....Het komt erg genoeg veels te veel voor, maar mijn instelling is "schouders eronder en doorgaan"...
Wat ontzettend vervelend voor je. Nu je je vriendin zo hard nodig hebt laat ze je zitten. Ik denk dat praten de enige optie is. Soms weten mensen gewoon niet hoe ze met verdriet van anderen moeten omgaan. Dit is geen excuus, maar wellicht wel een verklaring. Misschien is het wel jouw reactie: schouders eronder en doorgaan waar ze wellicht moeite mee heeft. De enige die je een verhelderend antwoord kan geven is je vriendin.
Sterkte!
