Relaties
alle pijlers
wat moet ik nou???
dinsdag 2 maart 2010 om 10:40
Ik heb een half jaar geleden een jongen leren kennen, in eerste instantie konden we goed praten en hadden we het heel gezellig.
Ik wist via via dat hij me leuk vond.
Vanaf half december hebben we elkaar bijna elke dag gezien, en we bellen en smsen elke dag. En doen ook veel leuke dingen samen.
Ik vind hem heel lief,leuk en aardig, en dat vind hij van mij ook. In de afgelopen maanden hebben we ook een sterke band opgebouwd, en zijn we veel van elkaar gaan houden. Alleen zijn we niet super verliefd. Het lijkt wel of we dat hebben overgeslagen.
We weten wel dat er meer is dan vriendschap alleen want we kunnen niet meer zonder elkaar.
Maar nu een aantal weken geleden gaf hij aan te twijfelen of hij wel een vaste relatie wilde. Hij vond het een erg moeilijke beslissing om te nemen, want ik was het perfecte meisje voor hem, maar hij wist nog niet zeker wat hij met zijn leven verder wilde. Hij is 28 jr, woont nog bij zijn ouders, wil waarschijnlijk van baan veranderen of een paar maanden naar het buitenland. En wil toch eerst een jaar alleen wonen voor hij wil gaan samenwonen.
Ik ben 26 jr, en wil graag een vaste relatie en als we verder zouden gaan wil ik over 1 a 1,5 jr wel samenwonen en voor mijn 29e kinderen.
Hij ziet dat nu allemaal nog niet zitten, en zegt zelf dat we elkaar beter 2 jr later hadden leren kennen, want dan had hij zeker met mij verder gewild, want hij vind dat we heel erg goed bij elkaar passen.
Hij wil wel gewoon als vrienden met mij om blijven gaan, en hij kan niet zonder mij zegt ie. En hij zegt ook dat het hem heel erg spijt dat hij mij op dit moment niet kan geven wat ik wil. En hij zegt misschien dat dat in de toekomst nog kan veranderen.
Ik vind zijn gedachte zo raar, en kan het niet begrijpen.
Ik denk dat hij bindingsangst heeft(ook nog nooit een vaste relatie gehad langer als 2 mnd). Wat denken jullie?
Ik wist via via dat hij me leuk vond.
Vanaf half december hebben we elkaar bijna elke dag gezien, en we bellen en smsen elke dag. En doen ook veel leuke dingen samen.
Ik vind hem heel lief,leuk en aardig, en dat vind hij van mij ook. In de afgelopen maanden hebben we ook een sterke band opgebouwd, en zijn we veel van elkaar gaan houden. Alleen zijn we niet super verliefd. Het lijkt wel of we dat hebben overgeslagen.
We weten wel dat er meer is dan vriendschap alleen want we kunnen niet meer zonder elkaar.
Maar nu een aantal weken geleden gaf hij aan te twijfelen of hij wel een vaste relatie wilde. Hij vond het een erg moeilijke beslissing om te nemen, want ik was het perfecte meisje voor hem, maar hij wist nog niet zeker wat hij met zijn leven verder wilde. Hij is 28 jr, woont nog bij zijn ouders, wil waarschijnlijk van baan veranderen of een paar maanden naar het buitenland. En wil toch eerst een jaar alleen wonen voor hij wil gaan samenwonen.
Ik ben 26 jr, en wil graag een vaste relatie en als we verder zouden gaan wil ik over 1 a 1,5 jr wel samenwonen en voor mijn 29e kinderen.
Hij ziet dat nu allemaal nog niet zitten, en zegt zelf dat we elkaar beter 2 jr later hadden leren kennen, want dan had hij zeker met mij verder gewild, want hij vind dat we heel erg goed bij elkaar passen.
Hij wil wel gewoon als vrienden met mij om blijven gaan, en hij kan niet zonder mij zegt ie. En hij zegt ook dat het hem heel erg spijt dat hij mij op dit moment niet kan geven wat ik wil. En hij zegt misschien dat dat in de toekomst nog kan veranderen.
Ik vind zijn gedachte zo raar, en kan het niet begrijpen.
Ik denk dat hij bindingsangst heeft(ook nog nooit een vaste relatie gehad langer als 2 mnd). Wat denken jullie?
dinsdag 2 maart 2010 om 10:47
"Hij is 28 jr, woont nog bij zijn ouders, wil waarschijnlijk van baan veranderen of een paar maanden naar het buitenland. En wil toch eerst een jaar alleen wonen voor hij wil gaan samenwonen.
Ik ben 26 jr, en wil graag een vaste relatie en als we verder zouden gaan wil ik over 1 a 1,5 jr wel samenwonen en voor mijn 29e kinderen."
Ligt mijlenver uit elkaar, denk je ook niet? Hij woont nog bij zijn ouders, dus ik snap wel dat hij eerst nog van alles wil ontdekken. En jij hebt voor jezelf een duidelijk plan uitgestippeld: 1,5 jaar samenwonen met iemand en dan voor je 29ste kinderen (ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen dat het leven zich doorgaans niet laat plannen).
Not a match dus. En geen ramp, want jullie zijn toch niet verliefd!
Ik ben 26 jr, en wil graag een vaste relatie en als we verder zouden gaan wil ik over 1 a 1,5 jr wel samenwonen en voor mijn 29e kinderen."
Ligt mijlenver uit elkaar, denk je ook niet? Hij woont nog bij zijn ouders, dus ik snap wel dat hij eerst nog van alles wil ontdekken. En jij hebt voor jezelf een duidelijk plan uitgestippeld: 1,5 jaar samenwonen met iemand en dan voor je 29ste kinderen (ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen dat het leven zich doorgaans niet laat plannen).
Not a match dus. En geen ramp, want jullie zijn toch niet verliefd!
dinsdag 2 maart 2010 om 10:47
Misschien is het juist elkaar toekomstplaatje wat elkaar afschrikt. Jullie lijken allebei behoorlijk gedetailleerd in je hoofd te hebben wát je wil, wanneer je het wil, hoe je het wil. Pff....zou mij behoorlijk afschrikken, eerlijk gezegd. Wat is er mis met: we hebben het geweldig samen en dat is goed. En mocht jij over twee jaar kinderen willen en hij is er nog niet aan toe, dan heb je het er dan wel over. Waarom nu al problemen maken die zich eigenlijk nog helemaal niet voordoen?
dinsdag 2 maart 2010 om 10:48
Ik begrijp het wel, jullie zijn pas een half jaar samen, zijn niet echt verliefd en dan vraagt hij zich af of hij dit wel wil. Zeker omdat jij je plannetje al klaar hebt, over 1,5 jaar samenwonen, kinderen. Geen wonder dat dat hem afschrikt.
Ik denk dat je 2 dingen kan doen: of het gewoon leuk hebben samen, zonder verwachtingen en misschien wil hij dan over een paar jaar wel echt met je verder, of je kan er niet mee leven en gaat alleen verder.
Het hoeft geen bindingsangst te zijn, misschien wil hij hoteldebotel verliefd op iemand zijn voor hij zich echt in een relatie stort en zich helemaal geeft. Hij is in ieder geval wel eerlijk dat hij het niet ziet zitten.
Ik denk dat je 2 dingen kan doen: of het gewoon leuk hebben samen, zonder verwachtingen en misschien wil hij dan over een paar jaar wel echt met je verder, of je kan er niet mee leven en gaat alleen verder.
Het hoeft geen bindingsangst te zijn, misschien wil hij hoteldebotel verliefd op iemand zijn voor hij zich echt in een relatie stort en zich helemaal geeft. Hij is in ieder geval wel eerlijk dat hij het niet ziet zitten.
dinsdag 2 maart 2010 om 10:50
Je bent nog maar een half jaar samen en nu al een complete tijdlijn klaar staan compleet met kinderen en alles en dat met een kerel die nog thuis woont? Ik zou echt verschrikt wegrennen als mijn vriend zulke " eisen" zou hebben. Ik denk niet dat dit bindingsangst is, maar dat jij te snel wil en een compleet ander beeld voor ogen hebt. Heb je zelf wel vaker een lange relatie gehad of is dit ook je eerste?
dinsdag 2 maart 2010 om 10:53
Je klinkt als zo'n vrouw die twaalf jaar geleden al besloot dat er voor haar 29ste kinderen moesten komen, dat er dan eerst samengewoond moest worden, dus dat dat rond je 26ste dan wel geregeld moet zijn.
En met wie, mwah, da's van minder belang. Kan hoor, heb het zien gebeuren, maar deze kerel laat zich denk ik niet voor dit karretje spannen. En terecht.
En met wie, mwah, da's van minder belang. Kan hoor, heb het zien gebeuren, maar deze kerel laat zich denk ik niet voor dit karretje spannen. En terecht.
dinsdag 2 maart 2010 om 10:56
Ik denk dat ie heeft gemerkt dat ie nog niet echt toe is aan huisje-boompje-beestje en dat julie in verschillende levensfases zitten.
Echte bindingsangst is vrij zeldzaam. dan zou je relatie ook een ander ontwikkelings patroon hebben, want echte bindingsangstigen stoten eert af en trekken dan weer aan. dat lees ik niet in jouw verhaal.
Deze meneer is gewoon een beetje laat met volwassen worden, en wat de meeste mensen tussen hun 20e en 25e doen ( uit huis gaan, op zichzelf gaan wonen, eventueel naar het buitenland, relaties ontdekken en feesten) daar lijkt hij nu pas aan toe.
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat jouw strakke planning hem doet schrikken. Hij begint net aan een zelfstandig leven te ruiken, moet zichzelf ontdekken, en jij speigelt m voor dat ie over 1,5 jaar moet samenwonen, en binnen 3 jaar klaar moet zijn om zelf kinderen te krijgen, terwijl hij nu eigenlijk zelf nog in een kind-rol leeft,want woont nog bij zijn ouders. ik denk dat, als je echt met m verder wilt, je dat plan uit je hoofd moet zetten en geduld moet kunnen opbrengen dat hij inderdaad misschien nog eens naar het buitenland vertrekt en de komende 3 jaar misschien nog iet toe is aan samenwonen, en zeker niet aan kinderen.
Als vrienden met elkaar omgaan terwijl je eigenlijk een relatie wil, is het stomste wat je kunt doen. Dat leid alleen tot frustratie en zelfkwelling.
De vraag is dus eigenlijk voral of jij het kunt opbrenge om jouw toekomstplannen zo'n 5 jaar in de ijskast te stellen en een stapje terug te doen, om hem tijd en ruimte te geven zich op zijn tempo te ontwikkelen ( waarbij je ook het risico loopt dat je uitelkaar groeit), of dat jij dit uiteindelijk gaat ervaren als een ongelijkwaardigheid en jij gefrustreerd raakt omdat je toe bent an een volgende stap, maar telkens op hem moet "wachten".
Echte bindingsangst is vrij zeldzaam. dan zou je relatie ook een ander ontwikkelings patroon hebben, want echte bindingsangstigen stoten eert af en trekken dan weer aan. dat lees ik niet in jouw verhaal.
Deze meneer is gewoon een beetje laat met volwassen worden, en wat de meeste mensen tussen hun 20e en 25e doen ( uit huis gaan, op zichzelf gaan wonen, eventueel naar het buitenland, relaties ontdekken en feesten) daar lijkt hij nu pas aan toe.
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat jouw strakke planning hem doet schrikken. Hij begint net aan een zelfstandig leven te ruiken, moet zichzelf ontdekken, en jij speigelt m voor dat ie over 1,5 jaar moet samenwonen, en binnen 3 jaar klaar moet zijn om zelf kinderen te krijgen, terwijl hij nu eigenlijk zelf nog in een kind-rol leeft,want woont nog bij zijn ouders. ik denk dat, als je echt met m verder wilt, je dat plan uit je hoofd moet zetten en geduld moet kunnen opbrengen dat hij inderdaad misschien nog eens naar het buitenland vertrekt en de komende 3 jaar misschien nog iet toe is aan samenwonen, en zeker niet aan kinderen.
Als vrienden met elkaar omgaan terwijl je eigenlijk een relatie wil, is het stomste wat je kunt doen. Dat leid alleen tot frustratie en zelfkwelling.
De vraag is dus eigenlijk voral of jij het kunt opbrenge om jouw toekomstplannen zo'n 5 jaar in de ijskast te stellen en een stapje terug te doen, om hem tijd en ruimte te geven zich op zijn tempo te ontwikkelen ( waarbij je ook het risico loopt dat je uitelkaar groeit), of dat jij dit uiteindelijk gaat ervaren als een ongelijkwaardigheid en jij gefrustreerd raakt omdat je toe bent an een volgende stap, maar telkens op hem moet "wachten".
dinsdag 2 maart 2010 om 10:56
Hij wil eerst zelfstandig worden & wonen (wordt ook hoog tijd als je op je 28e nog steeds bij je ouders woont... ) en wat reizen.
Jij wil binden en aan kinderen beginnen en wel in een bijzonder gedetailleerd tijdspad.
Logisch dat hij het op zijn heupen krijgt. Hij is nog niet eens onder moeders vleugels vandaan (hij woont nog thuis!!!) en jij wil het hebben over samenwonen en tikt op de kalender even af wanneer er aan kinderen begonnen gaat worden.
Dat is geen bindingsangst maar simpelweg de constatering dat hij dat toch allemaal wat rap en verre van vrijblijvend gaat. Gun 't joch de tijd om eens zelfstandig in het leven te gaan staan. Nu moedert zijn moeder, wil jij haar op gaan volgen?
Jij wil binden en aan kinderen beginnen en wel in een bijzonder gedetailleerd tijdspad.
Logisch dat hij het op zijn heupen krijgt. Hij is nog niet eens onder moeders vleugels vandaan (hij woont nog thuis!!!) en jij wil het hebben over samenwonen en tikt op de kalender even af wanneer er aan kinderen begonnen gaat worden.
Dat is geen bindingsangst maar simpelweg de constatering dat hij dat toch allemaal wat rap en verre van vrijblijvend gaat. Gun 't joch de tijd om eens zelfstandig in het leven te gaan staan. Nu moedert zijn moeder, wil jij haar op gaan volgen?
dinsdag 2 maart 2010 om 11:03
quote:Ik vind hem heel lief,leuk en aardig, en dat vind hij van mij ook.
Mijn buurvrouw is ook leuk, lief en aardig. Met leuke, lieve en aardige mensen kan je de gracht dempen. Dat is geen basis voor een relatie/maken van kinderen.
In de afgelopen maanden hebben we ook een sterke band opgebouwd, en zijn we veel van elkaar gaan houden.
Ik houd ook van mijn vrienden. Heb er ook een sterke band mee.
Alleen zijn we niet super verliefd. Het lijkt wel of we dat hebben overgeslagen.
Goede basis om je strakke schema van samenwonen en kinderen maken mee in te vullen...*not*.
We weten wel dat er meer is dan vriendschap alleen want we kunnen niet meer zonder elkaar.
Dat zegt niks, en dat is iets wat je denkt. In de praktijk kan het waarschijnlijk prima. Sterker nog, hij geeft aan te willen reizen en op zich zelf te gaan wonen. Dat wil hij zonder jou gaan doen.
Maar nu een aantal weken geleden gaf hij aan te twijfelen of hij wel een vaste relatie wilde.
Dus hij kan blijkbaar wél zonder jou (als verkering). Klopt dus niet met jouw stelling dat er meer is dan vriendschap en jullie niet zonder elkaar kunnen.
Mijn buurvrouw is ook leuk, lief en aardig. Met leuke, lieve en aardige mensen kan je de gracht dempen. Dat is geen basis voor een relatie/maken van kinderen.
In de afgelopen maanden hebben we ook een sterke band opgebouwd, en zijn we veel van elkaar gaan houden.
Ik houd ook van mijn vrienden. Heb er ook een sterke band mee.
Alleen zijn we niet super verliefd. Het lijkt wel of we dat hebben overgeslagen.
Goede basis om je strakke schema van samenwonen en kinderen maken mee in te vullen...*not*.
We weten wel dat er meer is dan vriendschap alleen want we kunnen niet meer zonder elkaar.
Dat zegt niks, en dat is iets wat je denkt. In de praktijk kan het waarschijnlijk prima. Sterker nog, hij geeft aan te willen reizen en op zich zelf te gaan wonen. Dat wil hij zonder jou gaan doen.
Maar nu een aantal weken geleden gaf hij aan te twijfelen of hij wel een vaste relatie wilde.
Dus hij kan blijkbaar wél zonder jou (als verkering). Klopt dus niet met jouw stelling dat er meer is dan vriendschap en jullie niet zonder elkaar kunnen.
dinsdag 2 maart 2010 om 11:08
Ik heb een relatie gehad van 8 jr, en al 4 jr samengewoond, en het probleem is dat ik idd weet wat ik wil. Ben ook serieuser als hem. En hij heeft eigenlijk geen idee wat hij verder wil in zijn leven, en daarom wil hij nog geen vaste relatie. Hij wil eerst weten wat hij wil, en nog zijn dingen doen.
Maar dan denk ik, ik ben in zijn ogen het perfecte meisje voor hem. Waarom wil hij dan niet verder. Als hij nou een duidelijk doel heeft van, sorry maar ik ga volgende maand voor een paar maanden naar het buitenland zou ik zeggen oke. Maar hij weet niet eens wat hij wil verder met zijn leven.
Maar dan denk ik, ik ben in zijn ogen het perfecte meisje voor hem. Waarom wil hij dan niet verder. Als hij nou een duidelijk doel heeft van, sorry maar ik ga volgende maand voor een paar maanden naar het buitenland zou ik zeggen oke. Maar hij weet niet eens wat hij wil verder met zijn leven.
dinsdag 2 maart 2010 om 11:14
quote:marcaro schreef op 02 maart 2010 @ 11:08:
Ik heb een relatie gehad van 8 jr, en al 4 jr samengewoond, en het probleem is dat ik idd weet wat ik wil. Ben ook serieuser als hem. En hij heeft eigenlijk geen idee wat hij verder wil in zijn leven, en daarom wil hij nog geen vaste relatie. Hij wil eerst weten wat hij wil, en nog zijn dingen doen.
Maar dan denk ik, ik ben in zijn ogen het perfecte meisje voor hem. Waarom wil hij dan niet verder. Als hij nou een duidelijk doel heeft van, sorry maar ik ga volgende maand voor een paar maanden naar het buitenland zou ik zeggen oke. Maar hij weet niet eens wat hij wil verder met zijn leven.
Lieve meid, je geeft het antwoord zelf al. Hij heeft het je ook al gegeven. Je bent helemaal geweldig ware het niet dat jullie toekomstvisies mijlenver uit elkaar liggen.
Jij wil settelen en nestelen. Hij wil de wereld gaan ontdekken. Hij zou bij je blijven (waarschijnlijk) als jij ook de wereld wilde ontdekken of als hij de drang voelde een gezin te stichten. Beide niet het geval dus nu ben je door je toekomstvisie niet het ideale meisje. Hoe vervelend ook.
Hij wil nu in ieder geval géén relatie. Hij wil (eindelijk) zelfstandig worden. Omdat jij je leven blijkbaar tot op de dag wil regisseren wil dat niet zeggen dat anderen dit ook moeten.
Waarom moet hij een vastomlijnd, tijdsgebonden plan hebben om naar het buitenland te gaan? Het is een idee, een plannetje. Misschien kiest hij er wel voor om voor onbepaalde tijd weg te gaan, op Schiphol zijn eerste ticket te kopen naar een nu nog onbekende bestemming. Zijn leven, zijn keuze.
Hij wil gaan ontdekken wat hij wil met zijn leven en jij past daar nu niet in. Misschien in de toekomst wel maar daar zou ik niet op wachten. Vergeet het "goede vrienden" blijven want jij wil meer en hij kan en wil dat niet geven.
Leef je eigen leven en accepteer dat deze relatie geen zin heeft. Jij zit al vanaf je 17e in vaste relaties, kan me voorstellen dat dit gegeven met jouw enorme drang om een gepland een gezin te gaan stichten die jongen de stuipen op het lijf jaagt. Misschien moet je zelf eens een tijdje zelfstandig leven zonder relatie. Maar goed, dat kan je zelf het beste beoordelen.
Ik heb een relatie gehad van 8 jr, en al 4 jr samengewoond, en het probleem is dat ik idd weet wat ik wil. Ben ook serieuser als hem. En hij heeft eigenlijk geen idee wat hij verder wil in zijn leven, en daarom wil hij nog geen vaste relatie. Hij wil eerst weten wat hij wil, en nog zijn dingen doen.
Maar dan denk ik, ik ben in zijn ogen het perfecte meisje voor hem. Waarom wil hij dan niet verder. Als hij nou een duidelijk doel heeft van, sorry maar ik ga volgende maand voor een paar maanden naar het buitenland zou ik zeggen oke. Maar hij weet niet eens wat hij wil verder met zijn leven.
Lieve meid, je geeft het antwoord zelf al. Hij heeft het je ook al gegeven. Je bent helemaal geweldig ware het niet dat jullie toekomstvisies mijlenver uit elkaar liggen.
Jij wil settelen en nestelen. Hij wil de wereld gaan ontdekken. Hij zou bij je blijven (waarschijnlijk) als jij ook de wereld wilde ontdekken of als hij de drang voelde een gezin te stichten. Beide niet het geval dus nu ben je door je toekomstvisie niet het ideale meisje. Hoe vervelend ook.
Hij wil nu in ieder geval géén relatie. Hij wil (eindelijk) zelfstandig worden. Omdat jij je leven blijkbaar tot op de dag wil regisseren wil dat niet zeggen dat anderen dit ook moeten.
Waarom moet hij een vastomlijnd, tijdsgebonden plan hebben om naar het buitenland te gaan? Het is een idee, een plannetje. Misschien kiest hij er wel voor om voor onbepaalde tijd weg te gaan, op Schiphol zijn eerste ticket te kopen naar een nu nog onbekende bestemming. Zijn leven, zijn keuze.
Hij wil gaan ontdekken wat hij wil met zijn leven en jij past daar nu niet in. Misschien in de toekomst wel maar daar zou ik niet op wachten. Vergeet het "goede vrienden" blijven want jij wil meer en hij kan en wil dat niet geven.
Leef je eigen leven en accepteer dat deze relatie geen zin heeft. Jij zit al vanaf je 17e in vaste relaties, kan me voorstellen dat dit gegeven met jouw enorme drang om een gepland een gezin te gaan stichten die jongen de stuipen op het lijf jaagt. Misschien moet je zelf eens een tijdje zelfstandig leven zonder relatie. Maar goed, dat kan je zelf het beste beoordelen.
dinsdag 2 maart 2010 om 11:20
Merk dat ik het bij het lezen van jouw verhaal al benauwd krijgt. Dat schrikt kerels al helemaal af. Er spreekt niets van liefde uit je berichten, het lijkt wel alsof je hem ziet als wandelende zaaddonor die nu door eigenwijs gedrag je planning overhoop schopt.
Raakt het je eigenlijk wel in je hart dat hij geen relatie wil of vind je het vooral vervelend dat je nu niemand hebt om mee samen te zijn en je plan kan uitvoeren? Je berichten komen op mij zo kil over, niets van emotie over het verlies van een liefde. Maar goed, je schrijft ook dat hij "leuk, lief en aardig" is. En dat zijn zoveel mensen....
Raakt het je eigenlijk wel in je hart dat hij geen relatie wil of vind je het vooral vervelend dat je nu niemand hebt om mee samen te zijn en je plan kan uitvoeren? Je berichten komen op mij zo kil over, niets van emotie over het verlies van een liefde. Maar goed, je schrijft ook dat hij "leuk, lief en aardig" is. En dat zijn zoveel mensen....
dinsdag 2 maart 2010 om 11:23
Maar hij weet niet eens wat hij wil verder met zijn leven.
Nou, shame on him!
Sorry hoor, ik vind dit niet zo respectvol klinken. Wat Mips al zegt: gaat het je daadwerkelijk om deze specifieke man, of om een willekeurig iemand om jouw plan mee uit te voeren? Het irriteert je slechts dat hij niet wil meewerken aan jouw planning.
Als je echt van die jongen houdt, laat je hem zichzelf zijn. En zoek je een ander slachtoffer die wél precies doet hoe jij het in je hoofd hebt.
Nou, shame on him!
Sorry hoor, ik vind dit niet zo respectvol klinken. Wat Mips al zegt: gaat het je daadwerkelijk om deze specifieke man, of om een willekeurig iemand om jouw plan mee uit te voeren? Het irriteert je slechts dat hij niet wil meewerken aan jouw planning.
Als je echt van die jongen houdt, laat je hem zichzelf zijn. En zoek je een ander slachtoffer die wél precies doet hoe jij het in je hoofd hebt.
dinsdag 2 maart 2010 om 11:26
Ik denk dat elk persoon wel een levensdoel heeft in zijn leven, de ene wil carriere maken, de ander veel reizen of een reis rond de wereld maken, ik wil graag samen wonen en een gezin stichten. En veel van mijn vriendinnen hebben er jaren over gedaan om kinderen te krijgen, miskramen gehad, nog bezig met ivf enz. Vandaar dat ik over kinderen krijgen anders denk als andere vrouwen misschien.
En het benauwd hem niet dat ik dat graag sneller wil als hem, maar hij geeft zelf aan, jij bent zo dat is jouw doel en dat moet je niet gaan veranderen voor mij.
En het benauwd hem niet dat ik dat graag sneller wil als hem, maar hij geeft zelf aan, jij bent zo dat is jouw doel en dat moet je niet gaan veranderen voor mij.
dinsdag 2 maart 2010 om 11:33
Prima dat jij je aan je strakke planning wil vasthouden (om wat voor reden dan ook), maar hou er dan rekening mee dat het héél moeilijk gaat worden om die planning ook daadwerkelijk uit te voeren. Er zijn maar weinig mannen mensen die zich zo in een keurslijf laten gieten. Dan moet je dus iemand tegenkomen die daar exact hetzelfde over denkt, want anders wordt een relatie niks. Lastig, lijkt mij.
dinsdag 2 maart 2010 om 11:33
En het benauwd hem niet dat ik dat graag sneller wil als hem, maar hij geeft zelf aan, jij bent zo dat is jouw doel en dat moet je niet gaan veranderen voor mij
Dat is mooi, hij laat zich dus niet opjagen! Als je zo overtuigd bent van jouw levensdoel, dan is je conclusie toch bij deze getrokken? Jullie passen niet bij elkaar.
Dat is mooi, hij laat zich dus niet opjagen! Als je zo overtuigd bent van jouw levensdoel, dan is je conclusie toch bij deze getrokken? Jullie passen niet bij elkaar.
dinsdag 2 maart 2010 om 11:37
quote:marcaro schreef op 02 maart 2010 @ 11:26:
Ik denk dat elk persoon wel een levensdoel heeft in zijn leven
Blijkbaar niet, want je zegt zelf dat hij geen doel in het leven heeft (is zijn goed recht, al leeft hij zijn complete leven doelloos).quote:Maar hij weet niet eens wat hij wil verder met zijn leven.de ene wil carriere maken, de ander veel reizen of een reis rond de wereld maken, ik wil graag samen wonen en een gezin stichten.
En dat is jouw goed recht, daar is ook helemaal niets mis mee.
En veel van mijn vriendinnen hebben er jaren over gedaan om kinderen te krijgen, miskramen gehad, nog bezig met ivf enz. Vandaar dat ik over kinderen krijgen anders denk als andere vrouwen misschien.
Is een logische verklaring. Ter zijde: er zijn ook veel vrouwen die in een vloek en een zucht zwanger zijn maar dat doet er nu even niet toe. Als dit voor jou een goed argument is om snel aan kinderen te beginnen is dat prima. Reken er echter op dat het geen garantie is...
En het benauwd hem niet dat ik dat graag sneller wil als hem, maar hij geeft zelf aan, jij bent zo dat is jouw doel en dat moet je niet gaan veranderen voor mij.
Heeft hij ook helemaal gelijk in. Maar als je dit leest TO, dan zie je zelf toch ook dat jullie "relatie" geen enkel toekomstperspectief biedt. Jij wil iets waar hij nog niet eens over nadenkt en nu al helemaal geen zin in heeft. Voor beiden logische gedachtengangen. Maar het past niet bij elkaar. Hoe duidelijk wil je dat hebben? En de vraag in je OP: wat moet ik nou??? lijkt me goed te beantwoorden: ieder je eigen leven gaan leiden. Dat is toch al duidelijk gemaakt door hem, je hebt nu niets te willen. Het besluit is al gevallen.
Ben nog wel benieuwd of je nu baalt dat je plan in de war is geschopt of dat je daadwerkelijk van deze jongen houdt en het verschrikkelijk vindt dat hij de relatie heeft verbroken..
Ik denk dat elk persoon wel een levensdoel heeft in zijn leven
Blijkbaar niet, want je zegt zelf dat hij geen doel in het leven heeft (is zijn goed recht, al leeft hij zijn complete leven doelloos).quote:Maar hij weet niet eens wat hij wil verder met zijn leven.de ene wil carriere maken, de ander veel reizen of een reis rond de wereld maken, ik wil graag samen wonen en een gezin stichten.
En dat is jouw goed recht, daar is ook helemaal niets mis mee.
En veel van mijn vriendinnen hebben er jaren over gedaan om kinderen te krijgen, miskramen gehad, nog bezig met ivf enz. Vandaar dat ik over kinderen krijgen anders denk als andere vrouwen misschien.
Is een logische verklaring. Ter zijde: er zijn ook veel vrouwen die in een vloek en een zucht zwanger zijn maar dat doet er nu even niet toe. Als dit voor jou een goed argument is om snel aan kinderen te beginnen is dat prima. Reken er echter op dat het geen garantie is...
En het benauwd hem niet dat ik dat graag sneller wil als hem, maar hij geeft zelf aan, jij bent zo dat is jouw doel en dat moet je niet gaan veranderen voor mij.
Heeft hij ook helemaal gelijk in. Maar als je dit leest TO, dan zie je zelf toch ook dat jullie "relatie" geen enkel toekomstperspectief biedt. Jij wil iets waar hij nog niet eens over nadenkt en nu al helemaal geen zin in heeft. Voor beiden logische gedachtengangen. Maar het past niet bij elkaar. Hoe duidelijk wil je dat hebben? En de vraag in je OP: wat moet ik nou??? lijkt me goed te beantwoorden: ieder je eigen leven gaan leiden. Dat is toch al duidelijk gemaakt door hem, je hebt nu niets te willen. Het besluit is al gevallen.
Ben nog wel benieuwd of je nu baalt dat je plan in de war is geschopt of dat je daadwerkelijk van deze jongen houdt en het verschrikkelijk vindt dat hij de relatie heeft verbroken..
