Relaties
alle pijlers
Nooit tijd voor mij!
woensdag 3 maart 2010 om 21:45
Ik moet het effe kwijt hoor, maar ik ben zo teleurgesteld in een vriendin van mij. Eerst woonden we in dezelfde stad en zagen we elkaar elke dag, maar nu ik in een andere stad woon lijkt het onmogelijk om nog vriendinnen te zijn.
Ik ga zaterdag naar mijn oude woonplaats en mailde haar of we misschien een hapje konden gaan eten. Eerst kon het wel, mail ik haar vandaag "nee, kan ineens niet meer, want manlief had al iets met andere kennissen afgesproken...of we dan s'middags iets konden afspreken". Prima zeg ik, maar omdat mijn kinderen er dan bij zijn liever wel bij haar thuis en niet in een cafe (niet zo handig met 4 kids). Antwoord terug: manlief heeft haar ineens nodig bij het maken van de hapjes en dat is niet handig met wijndrinkende vrouwen en 4 extra kids (zij hebben zelf ook twee kids).
Ik weet, klinkt op zich allemaal niet zo erg, maar dit is de zoveelste keer dat ik afgewimpeld wordt. We hebben het er ookal eens over gehad, dat ik vond dat alles meer prioriteit had boven mij. Dat geeft zo'n klotegevoel. Het is ook echt niet dat ze daar de enige is die ik bezoek. Ga ook vaak bij andere vriendinnen langs en die hebben wel tijd. Ik denk dat ik haar af moet schrijven als vriendin, het initiatief bij haar leggen, maar weetje, als zij dan bij mij langs zou komen na een hele tijd, zou ik toch ook die tijd vrij maken voor haar. En ik weet niet of ik daar dan nog zo'n zin in zou hebben. Voel me er echt slecht over. Heb helemaal geen zin om ruzie te maken. Maar sinds wanneer gaat hapjes maken met je echtgenoot voor een wijntje drinken met een vriendin die je al een maand of drie niet hebt gezien. Bovendien sluit het één het ander toch niet uit, of zie ik dat nu verkeerd???? Ik weet het niet hoor!
Ik ga zaterdag naar mijn oude woonplaats en mailde haar of we misschien een hapje konden gaan eten. Eerst kon het wel, mail ik haar vandaag "nee, kan ineens niet meer, want manlief had al iets met andere kennissen afgesproken...of we dan s'middags iets konden afspreken". Prima zeg ik, maar omdat mijn kinderen er dan bij zijn liever wel bij haar thuis en niet in een cafe (niet zo handig met 4 kids). Antwoord terug: manlief heeft haar ineens nodig bij het maken van de hapjes en dat is niet handig met wijndrinkende vrouwen en 4 extra kids (zij hebben zelf ook twee kids).
Ik weet, klinkt op zich allemaal niet zo erg, maar dit is de zoveelste keer dat ik afgewimpeld wordt. We hebben het er ookal eens over gehad, dat ik vond dat alles meer prioriteit had boven mij. Dat geeft zo'n klotegevoel. Het is ook echt niet dat ze daar de enige is die ik bezoek. Ga ook vaak bij andere vriendinnen langs en die hebben wel tijd. Ik denk dat ik haar af moet schrijven als vriendin, het initiatief bij haar leggen, maar weetje, als zij dan bij mij langs zou komen na een hele tijd, zou ik toch ook die tijd vrij maken voor haar. En ik weet niet of ik daar dan nog zo'n zin in zou hebben. Voel me er echt slecht over. Heb helemaal geen zin om ruzie te maken. Maar sinds wanneer gaat hapjes maken met je echtgenoot voor een wijntje drinken met een vriendin die je al een maand of drie niet hebt gezien. Bovendien sluit het één het ander toch niet uit, of zie ik dat nu verkeerd???? Ik weet het niet hoor!
woensdag 3 maart 2010 om 21:54
woensdag 3 maart 2010 om 21:56
Normaal ga ik ook zonder mijn kids langs, ik heb ze eigenlijk nooit bij als ik bij haar langs ga, maar omdat het haar s'middags nu beter uit kwam, dan heb ik ze toevallig bij me. En toen we elkaar elke dag zagen vormden de kids geen enkel probleem. Sterker nog, haar dochters en de mijne zijn ook bevriend, dus die zouden het alleen maar leuk vinden elkaar weer te zien. Maar ik snap je insteek.
woensdag 3 maart 2010 om 21:58
Ivy heeft 2 kids.
Ik denk dat die vriendin eerlijk gezegt gewoon geen zin heeft om af te spreken anders doe je niet zo.
Laat het initiatief nu maar gewoon van haar afhangen.
Dat is dan ook een soort test voor jou: belt ze jou op om iets af te spreken, dan had ze het blijkbaar gewoon echt een periode druk.
Belt ze je niet meer, dan weet je ook genoeg blijkbaar ben je niet meer zo belangrijk voor haar.
Ik denk dat die vriendin eerlijk gezegt gewoon geen zin heeft om af te spreken anders doe je niet zo.
Laat het initiatief nu maar gewoon van haar afhangen.
Dat is dan ook een soort test voor jou: belt ze jou op om iets af te spreken, dan had ze het blijkbaar gewoon echt een periode druk.
Belt ze je niet meer, dan weet je ook genoeg blijkbaar ben je niet meer zo belangrijk voor haar.
woensdag 3 maart 2010 om 21:59
woensdag 3 maart 2010 om 22:05
Even voor de duidelijkheid: Ivy heeft 4 kinderen, zij 2. Maargoed, die kids zijn volgens mij niet echt het issue.
Ik heb al een keer eerder het initiatief aan haar gelaten, maar toen kreeg ik dus na een tijdje een mailtje of er iets was en of het wel allemaal goed zat tussen ons etc.etc. en dan spraken we dus weer iets af, wat ze dan weer op het laatste moment af zegde. Dat vind ik zo gruwelijk irri! Ik ben dan toch weer degene die zit te wachten tot mevrouw komt opdagen, heb taartje gekocht, mijn dag er op ingedeeld (4 kids en vriendinnen vergen nogal wat planning vandaar) en dan op het laatste moment smsje, sorry heb heel erge hoofdpijn of iets dergelijks. Misschien wil ze inderdaad niet met mij afspreken, ook prima, maar waarom stuurt ze me naar een tijdje dan van die uitpraat/is alles nog goed mailtjes??? Wat moet ik daar dan mee?
Ik heb al een keer eerder het initiatief aan haar gelaten, maar toen kreeg ik dus na een tijdje een mailtje of er iets was en of het wel allemaal goed zat tussen ons etc.etc. en dan spraken we dus weer iets af, wat ze dan weer op het laatste moment af zegde. Dat vind ik zo gruwelijk irri! Ik ben dan toch weer degene die zit te wachten tot mevrouw komt opdagen, heb taartje gekocht, mijn dag er op ingedeeld (4 kids en vriendinnen vergen nogal wat planning vandaar) en dan op het laatste moment smsje, sorry heb heel erge hoofdpijn of iets dergelijks. Misschien wil ze inderdaad niet met mij afspreken, ook prima, maar waarom stuurt ze me naar een tijdje dan van die uitpraat/is alles nog goed mailtjes??? Wat moet ik daar dan mee?
woensdag 3 maart 2010 om 22:21
Dank je Bubbles. Is waarschijnlijk inderdaad wat ik zou moeten doen, maar dat kan ik dus echt niet. Heb altijd al heel veel moeite om open en bloot over mijn gevoelens te praten. Leuke gevoelens gaat prima, andere helpen met problems is ook geen problem, maar toegeven dat iets me pijn doet, vind ik uiterst moeilijk alsmede de confrontatie aangaan. Toen we elkaar elke dag zagen, kon ik het nog wel redelijk, maar nu we op deze voet staan, vind ik dat echt heel moeilijk (een onmogelijkheid bijna).
woensdag 3 maart 2010 om 22:34
Ik zou opnieuw een afspraak maken, zonder kids inderdaad. En kijken of ze die afspraak afzegt. Als dat zo is dan is ze 'Not that into you'.
Ben niet zo'n voorstander van Een Gesprek over De Vriendschap. Maar je kan het proberen.
Zo gaat dan met vriendschappen. Ik heb ook mensen die ik een beetje laat verwateren. Heb niet zo'n behoefte meer aan ze.
Ben niet zo'n voorstander van Een Gesprek over De Vriendschap. Maar je kan het proberen.
Zo gaat dan met vriendschappen. Ik heb ook mensen die ik een beetje laat verwateren. Heb niet zo'n behoefte meer aan ze.
woensdag 3 maart 2010 om 22:35
O sorry, je hebt wel 4 kinderen, verkeerd begrepen.
Ik zou nu wachten op haar initiatief. En als dat weer zo'n mailtje is waarin ze vraagt of alles nog goed is tussen jullie zou ik daarop antwoorden dat ik het niet weet omdat het allemaal zo moeizaam gaat en ik me afvraag of zij er nog wel zin in heeft gezien het feit dat ze vaak afzegt.
Ik zou nu wachten op haar initiatief. En als dat weer zo'n mailtje is waarin ze vraagt of alles nog goed is tussen jullie zou ik daarop antwoorden dat ik het niet weet omdat het allemaal zo moeizaam gaat en ik me afvraag of zij er nog wel zin in heeft gezien het feit dat ze vaak afzegt.
woensdag 3 maart 2010 om 22:45
Als ze toch een waardevolle vriendin is zou ik ook het gesprek niet aangaan. Wat wil je daarmee bereiken? Als je al iets wil doen zou ikzelf het positief verpakken. Nodig haar uit voor een etentje met z'n tweeën bak een taart voor haar ik noem maar een dwarsstraat. Ik heb zo bepaalde irritaties ook bij mijzelf weggehaald. Ik deed iets positiefs voor vriendin zij kwam langs en we hadden het gezellig. Vriendschappen veranderen, daar doe je niet zoveel aan. Maar als je op t moment dat je elkaar weer ziet gaat lopen zagen over hoe jullie vriendschap zich ontwikkeld maak je jezelf nAtuurlijk ook niet geliefd. Ik heb een keer een vriendschap verbroken en dat zou ik nu anders doen.
woensdag 3 maart 2010 om 22:50
Ivy, herkenbaar. Heb oa 2 vriendinnen (zussen van elkaar). Ik snap je geirriteerdheid wel. Vooral als je dan een bericht krijgt of er iets aan de hand is.....terwijl diegene zelf dus afzegt of geen initiatief verder/meer toont.
In mijn geval heb ik de boel laten varen. Oudste zus is nog steeds hartstikke welkom en dat weet ze ook. Twee jaar geleden is ze bevallen van een tweeling.....ik heb die jongens nog steeds niet gezien. Wel heel regelmatig voicemail ingesproken, sms gestuurd etc. Gewoon luchtig. Jammer? Ja zeker wel.
Jongste zus zie ik heel regelmatig (heeft zelf ook 2 kinderen). Oudste zus weet dat en heeft aangegeven dat de eerstvolgende keer dat haar zus een wijntje bij mij komt drinken, dat ze dan ook meekomt. Dat is inmiddels een behoorlijke tijd geleden.
Tsja, dan houdt het van mijn kant ook wel een beetje op qua initatief nemen, eerlijk gezegd. Ik snap heel goed dat tijden veranderen, andere prioriteiten etc. Echter dat continue toezeggen om af te spreken en daar niets mee/aan doen...daar word ik flauw van.
Toch weet ik wel dat als ze weer eens langs zou komen, dan krijgt ze wel gelijk een dikke knuffel van me en ben ik blij dat ze er is.
In mijn geval heb ik de boel laten varen. Oudste zus is nog steeds hartstikke welkom en dat weet ze ook. Twee jaar geleden is ze bevallen van een tweeling.....ik heb die jongens nog steeds niet gezien. Wel heel regelmatig voicemail ingesproken, sms gestuurd etc. Gewoon luchtig. Jammer? Ja zeker wel.
Jongste zus zie ik heel regelmatig (heeft zelf ook 2 kinderen). Oudste zus weet dat en heeft aangegeven dat de eerstvolgende keer dat haar zus een wijntje bij mij komt drinken, dat ze dan ook meekomt. Dat is inmiddels een behoorlijke tijd geleden.
Tsja, dan houdt het van mijn kant ook wel een beetje op qua initatief nemen, eerlijk gezegd. Ik snap heel goed dat tijden veranderen, andere prioriteiten etc. Echter dat continue toezeggen om af te spreken en daar niets mee/aan doen...daar word ik flauw van.
Toch weet ik wel dat als ze weer eens langs zou komen, dan krijgt ze wel gelijk een dikke knuffel van me en ben ik blij dat ze er is.
donderdag 4 maart 2010 om 07:58
Ja dat is pijnlijk, maar ik denk dat heel veel mensen dit wel herkennen (en wellicht ook van beide kanten).
In dit geval is de vriendschap veranderd omdat jullie niet meer in dezelfde stad wonen. Uit het oog uit het hart.
Ze doet het waarschijnlijk niet eens bewust en wil wellicht ook helemaal niet bewust van de vriendschap af. Maar het loopt zo en je bent inderdaad geen topprioriteit (meer).
Pijnlijk, maar helaas vaak wel het natuurlijk verloop van vriendschappen.
In dit geval is de vriendschap veranderd omdat jullie niet meer in dezelfde stad wonen. Uit het oog uit het hart.
Ze doet het waarschijnlijk niet eens bewust en wil wellicht ook helemaal niet bewust van de vriendschap af. Maar het loopt zo en je bent inderdaad geen topprioriteit (meer).
Pijnlijk, maar helaas vaak wel het natuurlijk verloop van vriendschappen.
donderdag 4 maart 2010 om 08:58
@Dibbes1
Inderdaad dat toezeggen om vervolgens weer af te zeggen op het laatste moment, daar raak ik zo geirriteerd van. Je snapt wat ik bedoel. Maar wat jij schrijft over die vriendin die je nooit meer ziet, als die langs komt dat ze dan meteen weer een dikke knuffel krijgt, dat kan ik niet hoor. Misschien ben ik iets wrokkiger. Klinkt niet fijn om dat over mezelf te schrijven.
@Impala
Wat betreft langs gaan met 4 kinderen. Ik weet dat veel mensen een roze bril ophebben wat betreft hun eigen kinderen, maar als ik ergens goed in ben, is het opvoeden (vriendschappen iets minder!). Die houden zich dus zelf bezig en gedragen zich zonder dat ik de hele tijd er boven op moet zitten (meestal natuurlijk). Klinkt misschien ook niet zo fijn, maar meestal hebben we meer last van haar 2 kinderen die constant iets vragen, door gesprekken heen gillen en aan haar vastgeplakt lijken te zitten. Dat ik dit zwaar irritant vind, laat ik overigens nooit merken, want opvoedkwesties zijn altijd een zeer teer onderwerp. Geef haar alleen raad omtrent de opvoeding als ze daar om vraagt en daar heeft ze in het verleden heel vaak om gevraagd.
Misschien moet ik accepteren dat vriendschappen veranderen en het gewoon laten gaan. Het is ook niet dat ik daar zo'n moeite mee heb, maar dat afzeggedrag dat blijft mij kwetsen.
Inderdaad dat toezeggen om vervolgens weer af te zeggen op het laatste moment, daar raak ik zo geirriteerd van. Je snapt wat ik bedoel. Maar wat jij schrijft over die vriendin die je nooit meer ziet, als die langs komt dat ze dan meteen weer een dikke knuffel krijgt, dat kan ik niet hoor. Misschien ben ik iets wrokkiger. Klinkt niet fijn om dat over mezelf te schrijven.
@Impala
Wat betreft langs gaan met 4 kinderen. Ik weet dat veel mensen een roze bril ophebben wat betreft hun eigen kinderen, maar als ik ergens goed in ben, is het opvoeden (vriendschappen iets minder!). Die houden zich dus zelf bezig en gedragen zich zonder dat ik de hele tijd er boven op moet zitten (meestal natuurlijk). Klinkt misschien ook niet zo fijn, maar meestal hebben we meer last van haar 2 kinderen die constant iets vragen, door gesprekken heen gillen en aan haar vastgeplakt lijken te zitten. Dat ik dit zwaar irritant vind, laat ik overigens nooit merken, want opvoedkwesties zijn altijd een zeer teer onderwerp. Geef haar alleen raad omtrent de opvoeding als ze daar om vraagt en daar heeft ze in het verleden heel vaak om gevraagd.
Misschien moet ik accepteren dat vriendschappen veranderen en het gewoon laten gaan. Het is ook niet dat ik daar zo'n moeite mee heb, maar dat afzeggedrag dat blijft mij kwetsen.
donderdag 4 maart 2010 om 09:08
Kan me jouw gevoel heel gevoel voorstellen!
Ik vind ook dat zij als goede vriendin rekening houdt met jouw gevoelens en dat ze jouw teleurstelling ook moet opmerken. Ik zou idd haar duidelijk vertellen dat je teleurgesteld bent hierin. Mocht ze dit niet begrijpen of hier niets aan veranderen dan zou ik wat meer afstand nemen. Laat haar maar met het initiatief komen. Hoe jammer ook maar je moet beiden investeren in een goede vriendschap.
Ik vind ook dat zij als goede vriendin rekening houdt met jouw gevoelens en dat ze jouw teleurstelling ook moet opmerken. Ik zou idd haar duidelijk vertellen dat je teleurgesteld bent hierin. Mocht ze dit niet begrijpen of hier niets aan veranderen dan zou ik wat meer afstand nemen. Laat haar maar met het initiatief komen. Hoe jammer ook maar je moet beiden investeren in een goede vriendschap.
donderdag 4 maart 2010 om 09:27
Ik heb ook zo'n 'vriendin'. Was eerst ontzettend goed bevriend met haar, spraken elkaar ongeveer elke dag. Nu zegt ze constant afspraken af 'omdat het zo regent' en dat soort onzin. We hebben nooit ruzie gehad, er is geen onvertogen woord gevallen. Ik begrijp het dus ook niet, maar inmiddels haal ik m'n schouders ervoor op. Dan niet, denk ik dan.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
donderdag 4 maart 2010 om 10:03
Erg herkenbaar, helaas!
Heeft niks met twee of vier of zes kinderen te maken.
Vriendin heeft doet gewoon weinig moeite om redenen die alleen zij kent, ( of misschien niet eens.)
Ik zou ook geen 'gesprek over onze vriendschap' aangaan.
Als Vriendin niet uit zichzelf begrijpt dat ze zich onbeschoft , want dat is het: afspraken afzeggen ,( per sms nog wel, niet eens een echt telefoontje ( Aahrrg !! Ik ben oud, mijn generatie belt gewoon!) en verder geen initiatief tonen is gewoon niet respectvol.
Ik zou gewoon het initatief van haar kant laten komen, en me er mentaal op voorbereiden dat ze geen contakt meer opneemt. Niet leuk natuurlijk, wel zo realistisch.
Heeft niks met twee of vier of zes kinderen te maken.
Vriendin heeft doet gewoon weinig moeite om redenen die alleen zij kent, ( of misschien niet eens.)
Ik zou ook geen 'gesprek over onze vriendschap' aangaan.
Als Vriendin niet uit zichzelf begrijpt dat ze zich onbeschoft , want dat is het: afspraken afzeggen ,( per sms nog wel, niet eens een echt telefoontje ( Aahrrg !! Ik ben oud, mijn generatie belt gewoon!) en verder geen initiatief tonen is gewoon niet respectvol.
Ik zou gewoon het initatief van haar kant laten komen, en me er mentaal op voorbereiden dat ze geen contakt meer opneemt. Niet leuk natuurlijk, wel zo realistisch.
donderdag 4 maart 2010 om 11:53
quote:lichtbron schreef op 04 maart 2010 @ 07:50:
Uh,Dibbes,je bent dus niet op kraamvisite geweest toen je vriendin bevallen is?
vind ik heel raar,of het moet zijn dat ik je posting verkeerd lees..Lichtbron, we hadden diverse keren een afspraak staan voor kraambezoek en die werden door haar afgezegd, vandaar.
Uh,Dibbes,je bent dus niet op kraamvisite geweest toen je vriendin bevallen is?
vind ik heel raar,of het moet zijn dat ik je posting verkeerd lees..Lichtbron, we hadden diverse keren een afspraak staan voor kraambezoek en die werden door haar afgezegd, vandaar.
donderdag 4 maart 2010 om 12:12
