Relaties
alle pijlers
Alleen verder? En dan?
donderdag 4 februari 2010 om 16:21
Ik ben er bijna zeker van: ik ga mijn relatie verbreken.
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie, waarvan we ook al weer 7,5 jaar samenwonen. Momenteel heb ik een denk- / rustpauze van twee weken genomen, zodat ik alle gedachten en gevoelens voor mijzelf op een rijtje kan zetten. Ook wilde ik voelen of ik hem mis.
Nu kom ik er eigenlijk achter dat ik hem helemaal niet echt mis. Of in andere woorden: ik denk dat ik uiteindelijk beter af ben alleen.
Alleen verbeken.... I'm scared as hell... En dan? Dan ben ik dus alleen en eigenlijk ben ik heel bang om alleen te zijn. Heb altijd een veilige omgeving gekend, hetzij eerst onder de vleugels van mijn ouders, daarna in mijn relatie. Nu zal ik in m'n uppie de wereld weer in moeten.
Daarnaast moeten er veel praktische zaken geregeld worden. We hebben 3 jaar geleden een huis gekocht. De kosten zullen we er niet uit halen en bovendien hoe lang gaat het duren voordat het huis verkocht is? We kunnen het beiden niet alleen opbrengen.
Ook maak ik me zorgen over de toekomst. Straks zijn er geen leuke mannen meer... Het flirten heeft me nooit echt gelegen en ik vind de datingscene maar eng. Bovendien nadert de 30 rap en als ik straks weer opnieuw moet gaan beginnen in een eventueel volgende relatie, moet dat natuurlijk ook weer stapje voor stapje opgebouwd worden. Voor mijn 34e zullen er dan hoogstwaarschijnlijk geen kids zijn.... Wil ik dat? Of blijf ik toch in de relatie, die me niet gelukkig maakt, maar waarvan ik weet dat hij de meest geweldige vader van mijn kinderen zou zijn....
Maak ik wel de juiste keuze? Wat als ik spijt krijg?
Bovenstaande is overigens maar een klein deel van al mijn gedachten. Als ik alles op zou schrijven, ben ik nog uren bezig.
Ik zou graag van medeforum-ers horen, hoe zij het ervaren hebben om een lange relatie te verbreken.
Heb je spijt of was het de beste keuze die je hebt kunnen maken? Heb je alweer een nieuwe liefde of is er geen leuke man te vinden? Hoe hebben jullie de verkoop van het huis aangepakt? Wie is er blijven wonen totdat het huis verkocht was? Hoe zijn jullie omgegaan met de restschuld? etc. etc.
Alle reacties zijn welkom! Alvast bedankt!
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie, waarvan we ook al weer 7,5 jaar samenwonen. Momenteel heb ik een denk- / rustpauze van twee weken genomen, zodat ik alle gedachten en gevoelens voor mijzelf op een rijtje kan zetten. Ook wilde ik voelen of ik hem mis.
Nu kom ik er eigenlijk achter dat ik hem helemaal niet echt mis. Of in andere woorden: ik denk dat ik uiteindelijk beter af ben alleen.
Alleen verbeken.... I'm scared as hell... En dan? Dan ben ik dus alleen en eigenlijk ben ik heel bang om alleen te zijn. Heb altijd een veilige omgeving gekend, hetzij eerst onder de vleugels van mijn ouders, daarna in mijn relatie. Nu zal ik in m'n uppie de wereld weer in moeten.
Daarnaast moeten er veel praktische zaken geregeld worden. We hebben 3 jaar geleden een huis gekocht. De kosten zullen we er niet uit halen en bovendien hoe lang gaat het duren voordat het huis verkocht is? We kunnen het beiden niet alleen opbrengen.
Ook maak ik me zorgen over de toekomst. Straks zijn er geen leuke mannen meer... Het flirten heeft me nooit echt gelegen en ik vind de datingscene maar eng. Bovendien nadert de 30 rap en als ik straks weer opnieuw moet gaan beginnen in een eventueel volgende relatie, moet dat natuurlijk ook weer stapje voor stapje opgebouwd worden. Voor mijn 34e zullen er dan hoogstwaarschijnlijk geen kids zijn.... Wil ik dat? Of blijf ik toch in de relatie, die me niet gelukkig maakt, maar waarvan ik weet dat hij de meest geweldige vader van mijn kinderen zou zijn....
Maak ik wel de juiste keuze? Wat als ik spijt krijg?
Bovenstaande is overigens maar een klein deel van al mijn gedachten. Als ik alles op zou schrijven, ben ik nog uren bezig.
Ik zou graag van medeforum-ers horen, hoe zij het ervaren hebben om een lange relatie te verbreken.
Heb je spijt of was het de beste keuze die je hebt kunnen maken? Heb je alweer een nieuwe liefde of is er geen leuke man te vinden? Hoe hebben jullie de verkoop van het huis aangepakt? Wie is er blijven wonen totdat het huis verkocht was? Hoe zijn jullie omgegaan met de restschuld? etc. etc.
Alle reacties zijn welkom! Alvast bedankt!
zaterdag 27 februari 2010 om 21:33
Sleepy,ik ben helemaal niet zo dapper eigenlijk want heb er zo ontzettend lang over gedaan.... durfde niet of ik weet niet wat het was,weet niet hoe ik het moet noemen. Ik was bijna 19 jaar getrouwd en laatste 7 jaar vreselijk ongelukkig en heb ontzettend veel meegemaakt met deze man.
Ik was (ben) niet bang om alleen verder te moeten want ik was altijd al alleen maar gewoon,,,die hele scheiding...sjonge wat zag ik daar tegenop. Momenteel is nog niets duidelijk en weet ik niet eens waar ik woon over een paar maanden. Als het een beetje meezit en we komen er uit samen zonder toestanden etc zijn we over 3-4 maanden gescheiden. Ik heb enorm veel meegemaakt en het wordt gewoon hoog tijd voor rust!
Heel veel tegenslagen heb ik overwonnen dus uit dit dal kom ik ook wel weer.
Ik heb gelukkig een baan ook al is het partime. Als het meezit krijg ik extra uren,mijn werk is mijn afleiding ......
Ik was (ben) niet bang om alleen verder te moeten want ik was altijd al alleen maar gewoon,,,die hele scheiding...sjonge wat zag ik daar tegenop. Momenteel is nog niets duidelijk en weet ik niet eens waar ik woon over een paar maanden. Als het een beetje meezit en we komen er uit samen zonder toestanden etc zijn we over 3-4 maanden gescheiden. Ik heb enorm veel meegemaakt en het wordt gewoon hoog tijd voor rust!
Heel veel tegenslagen heb ik overwonnen dus uit dit dal kom ik ook wel weer.
Ik heb gelukkig een baan ook al is het partime. Als het meezit krijg ik extra uren,mijn werk is mijn afleiding ......
zondag 28 februari 2010 om 12:38
Sleepy,
Ik vraag me echt af waarom je bang moet zijn om iets te doen in je relatie? Het klinkt mij in de oren alsof jullie heel ver van elkaar af staan en weinig gemeenschappelijks nog hebben.
Monique; veel sterkte in deze moeilijke tijd, hopelijk komt er gauw duidelijkheid voor jou en je kinderen, zodat jullie allemaal het leven weer op kunnen pakken!
Ik vraag me echt af waarom je bang moet zijn om iets te doen in je relatie? Het klinkt mij in de oren alsof jullie heel ver van elkaar af staan en weinig gemeenschappelijks nog hebben.
Monique; veel sterkte in deze moeilijke tijd, hopelijk komt er gauw duidelijkheid voor jou en je kinderen, zodat jullie allemaal het leven weer op kunnen pakken!
zondag 7 maart 2010 om 12:55
Hallo Monique,
bedankt voor je bezorgdheid. Ikzelf ben de afgelopen week behoorlijk ziek geweest, en heb wat minder vaak de mogelijkheid gehad om uitgebreid te forummen. Met mij gaat het zoals steeds met ups en downs. Ik voel dat ik deze week weer tegen een hoop dingen aan ben gelopen (ziek zijn en niet of nauwelijks gesteund worden, totale afwezigheid van enige blijdschap of trots bij het maken van promotie en vooral het gesprek met een persoon die ditzelfde ervaart, maar dan wel al jaaaaaaren getrouwd is en die me heeft verzekerd dat het echt niet zal veranderen). Steeds vaker denk ik dat mijn besluit gemaakt is, maar ook steeds vaker denk ik dat het eigenlijk allemaal nog wel meevalt, dat het niet zo erg is als het lijkt (maar waarom voel ik me dan elke keer opnieuw zo). Een vat vol twijfels en angst dus, ik voel me dan ook constant opgejaagd. Nogmaals bedankt voor je bezorgdheid, dat doet me goed. Nu ga ik vlug het huis poetsen, of er komt vast weer ruzie van als meneer thuiskomt...
Een dikke knuffel voor jullie allen en tot gauw !
bedankt voor je bezorgdheid. Ikzelf ben de afgelopen week behoorlijk ziek geweest, en heb wat minder vaak de mogelijkheid gehad om uitgebreid te forummen. Met mij gaat het zoals steeds met ups en downs. Ik voel dat ik deze week weer tegen een hoop dingen aan ben gelopen (ziek zijn en niet of nauwelijks gesteund worden, totale afwezigheid van enige blijdschap of trots bij het maken van promotie en vooral het gesprek met een persoon die ditzelfde ervaart, maar dan wel al jaaaaaaren getrouwd is en die me heeft verzekerd dat het echt niet zal veranderen). Steeds vaker denk ik dat mijn besluit gemaakt is, maar ook steeds vaker denk ik dat het eigenlijk allemaal nog wel meevalt, dat het niet zo erg is als het lijkt (maar waarom voel ik me dan elke keer opnieuw zo). Een vat vol twijfels en angst dus, ik voel me dan ook constant opgejaagd. Nogmaals bedankt voor je bezorgdheid, dat doet me goed. Nu ga ik vlug het huis poetsen, of er komt vast weer ruzie van als meneer thuiskomt...
Een dikke knuffel voor jullie allen en tot gauw !
zondag 7 maart 2010 om 16:23
Ik snap helemaal wat je bedoeld met een vat vol twijfels en angst.
Hier hangt een vreselijke gespannen sfeer en daarom is het maar goed dat ik veel werk de laatste en komende tijd. Goed voor de afleiding en voor het geld. Tenslotte heb je dat wel nodig als je moet verhuizen.....
Ik ga zometeen de avonddienst in........
Kop op en zoals een vriendin vaak zegt.....alles komt goed
(niet dat ik daar momenteel in geloof hoor)
Hier hangt een vreselijke gespannen sfeer en daarom is het maar goed dat ik veel werk de laatste en komende tijd. Goed voor de afleiding en voor het geld. Tenslotte heb je dat wel nodig als je moet verhuizen.....
Ik ga zometeen de avonddienst in........
Kop op en zoals een vriendin vaak zegt.....alles komt goed
(niet dat ik daar momenteel in geloof hoor)
zondag 7 maart 2010 om 22:00
Monique, vreselijk he, die gespannen sfeer. Fijn dat je wat verstrooiing kan vinden in je werk. Gek overigens dat je dat aanhaalt, mijn werk is een van de redenen waardoor ik er echt met m'n neus op ben gedrukt dat er iets aan de hand was, ik vlucht er ook in weg. Let je er wel voor op dat je jezelf niet tezeer uitput op die manider? Je moet er in ieder geval wel in geloven dat je op je pootjes terecht komt, al is 19 jaar wel een hele tijd. Heb jij dan echt al 7 jaar twijfels gehad? Je klinkt alsof er meer achter zit dan alleen maar "ik werd wakker en kwam tot de conclusie dat het niet meer verder kon zo". Hopelijk vind je de rust die je verdient, en als je je hart eens wil luchten weet je ons te vinden he...
Hoe zou het overigens met Erine en Nylenna zijn?
Hoe zou het overigens met Erine en Nylenna zijn?
zondag 7 maart 2010 om 23:14
Ik neem momenteel de uren over (tijdelijk) van een zieke collega,werk op een PG afdeling van een verpleeghuis. Leuk werk maar soms ook best vermoeiend. Vanavond tot 22.00 gewerkt en morgen een dag vrij. Dat is dan ook gelijk de enige dag,werk dan weer 6 dagen achter elkaar.
Zeven jaar lang ben ik bang geweest (althans banger dan nu) Zeven jaar lang gewoon geen knoop door durven hakken. En nee ik werd s'nachts niet wakker met : het kan zo niet meer verder.....ik sliep (nu nog trouwens) ontzettend weinig.
Man wilde niet scheiden maar wilde dat ik hem accepteerde zoals ie was. Dit gaat me niet lukken,ook ik heb recht op geluk.
Als alles meezit ben ik over 3-4 maanden gescheiden. Ik ben druk bezig met zoeken naar woonruimte en dat valt niet mee.....
Ik weet ook niet hoe het met Erine en Nylenna is.....
Zeven jaar lang ben ik bang geweest (althans banger dan nu) Zeven jaar lang gewoon geen knoop door durven hakken. En nee ik werd s'nachts niet wakker met : het kan zo niet meer verder.....ik sliep (nu nog trouwens) ontzettend weinig.
Man wilde niet scheiden maar wilde dat ik hem accepteerde zoals ie was. Dit gaat me niet lukken,ook ik heb recht op geluk.
Als alles meezit ben ik over 3-4 maanden gescheiden. Ik ben druk bezig met zoeken naar woonruimte en dat valt niet mee.....
Ik weet ook niet hoe het met Erine en Nylenna is.....
dinsdag 9 maart 2010 om 15:23
maandag 15 maart 2010 om 20:00
Sleepy, ik begrijp je gevoelens heel goed, vooral al die wisselende gevoelens. Maar effe serieus krijg je echt ruzie met je man als het huis niet gepoetst is?
Ben je nu wel weer een beetje opgeknapt?
Monique ik heb ook een aantal jaren als bijbaan op een pg afdeling gewerkt, en dat is inderdaad heel vermoeiend, kijk je wel uit dat je jezelf niet voorbij gaat rennen?
Wil je man nu nog steeds niet scheiden?
Soms ook een beetje je pijn toe laten hé..
Tja hoe gaat het met mij?? Best klote eigenlijk. Wij zijn afgelopen Vrijdag opnieuw bij onze advocaat geweest voor het concept convenant. Een paar uur daarna kwam ex met hele serieuze twijfels. De afgelopen weken hebben we het heel gezellig samen dus ik kon me zijn twijfels wel voorstellen. Samen hebben we afspraken gemaakt en afgesproken dat we het verder wel zien. Vandaan ging het echter eigenlijk alweer erg mis. Hij vind het heel moeilijk te begrijpen/accepteren dat ik hem (nog) niet voor 100 % vertrouw (door het verleden). Ik begrijp wel dat dit moeilijk voor hem is, maar ik denk dat dit voor mij ook een stuk zelfbescherming is. Waar we nu staan weet ik echt niet, en of dit nog nut heeft?? Dat weet ik al helemaal niet…
Ben je nu wel weer een beetje opgeknapt?
Monique ik heb ook een aantal jaren als bijbaan op een pg afdeling gewerkt, en dat is inderdaad heel vermoeiend, kijk je wel uit dat je jezelf niet voorbij gaat rennen?
Wil je man nu nog steeds niet scheiden?
Soms ook een beetje je pijn toe laten hé..
Tja hoe gaat het met mij?? Best klote eigenlijk. Wij zijn afgelopen Vrijdag opnieuw bij onze advocaat geweest voor het concept convenant. Een paar uur daarna kwam ex met hele serieuze twijfels. De afgelopen weken hebben we het heel gezellig samen dus ik kon me zijn twijfels wel voorstellen. Samen hebben we afspraken gemaakt en afgesproken dat we het verder wel zien. Vandaan ging het echter eigenlijk alweer erg mis. Hij vind het heel moeilijk te begrijpen/accepteren dat ik hem (nog) niet voor 100 % vertrouw (door het verleden). Ik begrijp wel dat dit moeilijk voor hem is, maar ik denk dat dit voor mij ook een stuk zelfbescherming is. Waar we nu staan weet ik echt niet, en of dit nog nut heeft?? Dat weet ik al helemaal niet…
maandag 15 maart 2010 om 21:23
Vandaag had ik een dag vrij dus ff de tijd om bij te tanken. Dat heb ik geprobeerd tenminste....
Man wil wel scheiden,het gaat ook gebeuren maar doet zo moeilijk over de alimentatie (zowel voor mijn zoon als voor mij)
Hij speelt een vreselijke slachtofferrol momenteel. Morgen naar mediator die ook hypotheek kan berekenen voor hem. Hij blijft in dit huis,ik ben zoekende naar woonruimte......
Wij hebben al ruim 6 jaar problemen en het kan zo gewoon niet meer verder. Er is geen weg terug.
Denk jij ook een beetje aan jezelf?
Man wil wel scheiden,het gaat ook gebeuren maar doet zo moeilijk over de alimentatie (zowel voor mijn zoon als voor mij)
Hij speelt een vreselijke slachtofferrol momenteel. Morgen naar mediator die ook hypotheek kan berekenen voor hem. Hij blijft in dit huis,ik ben zoekende naar woonruimte......
Wij hebben al ruim 6 jaar problemen en het kan zo gewoon niet meer verder. Er is geen weg terug.
Denk jij ook een beetje aan jezelf?
