Relaties
alle pijlers
Scheiding
maandag 29 december 2025 om 14:34
Na een lang huwelijk heb ik enkele maanden geleden aangegeven dat ik wil scheiden van mijn man. Voor hem kwam dit naar eigen zeggen als donderslag bij heldere hemel, terwijl ik al lange tijd heb aangegeven waar ik tegenaan loop en dat ik niet verder wil met de relatie. Ik ben al jaren ongelukkig en voel me niet gezien.
Na het gesprek over een scheiding zijn we samen in therapie gegaan en daar werd voor mij duidelijk dat ik het huwelijk echt wil beëindigen. De therapeut herkende dit en heeft dit ook zo tegen mijn man uitgesproken, waarna de therapie werd beëindigd.
Mijn partner was erg geschrokken, maar doet inmiddels alsof er niets aan de hand is. Hij zegt dat hij van me houdt en zijn best wil doen, maar gaat een gesprek moeilijk aan. Ik heb hem direct tijdens het eerste gesprek al verteld dat er voor mij iemand anders in beeld is waar ik gevoelens voor heb, maar ook daar reageert hij niet op.
Hij doet ondertussen van alles voor mij: koopt dingen voor me, verzorgt me en vraagt continu of ik het naar mijn zin heb. Hoewel dit goed bedoeld is, voelt het voor mij verstikkend. Ik worstel met veel schuldgevoelens. Ik wil hem de tijd geven om aan het idee te wennen, maar ondertussen loop ik zelf steeds verder vast.
Wat kan ik nu het beste doen, de scheiding doorzetten met alle (emotionele) gevolgen van dien of hem meer tijd geven?
Heeft iemand ervaringen of tips?
Na het gesprek over een scheiding zijn we samen in therapie gegaan en daar werd voor mij duidelijk dat ik het huwelijk echt wil beëindigen. De therapeut herkende dit en heeft dit ook zo tegen mijn man uitgesproken, waarna de therapie werd beëindigd.
Mijn partner was erg geschrokken, maar doet inmiddels alsof er niets aan de hand is. Hij zegt dat hij van me houdt en zijn best wil doen, maar gaat een gesprek moeilijk aan. Ik heb hem direct tijdens het eerste gesprek al verteld dat er voor mij iemand anders in beeld is waar ik gevoelens voor heb, maar ook daar reageert hij niet op.
Hij doet ondertussen van alles voor mij: koopt dingen voor me, verzorgt me en vraagt continu of ik het naar mijn zin heb. Hoewel dit goed bedoeld is, voelt het voor mij verstikkend. Ik worstel met veel schuldgevoelens. Ik wil hem de tijd geven om aan het idee te wennen, maar ondertussen loop ik zelf steeds verder vast.
Wat kan ik nu het beste doen, de scheiding doorzetten met alle (emotionele) gevolgen van dien of hem meer tijd geven?
Heeft iemand ervaringen of tips?
maandag 29 december 2025 om 15:40
De scheiding doorzetten. Want jij wilt niet verder toch? Dan kun je er beter gelijk mee doorgaan, dan door blijven modderen. Want eigenlijk houd je hem dan aan het lijntje, ook al doe je het met 'goede' intenties, namelijk hem de tijd geven. Maar door er echt mee door te gaan, geef je aan dat het serieus is en kan hij ook verder.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 29 december 2025 om 15:43
Ergens anders gaan wonen wordt op de korte termijn lastig, want er zijn puber kinderen in het spel en ik heb geen familie of vrienden met voldoende ruimte in de buurt wonen. Omdat er geen ruzie is kan dat ook nog wel een tijdje, maar ik zou zo graag willen dat hij mijn grenzen ziet en snapt dat er geen kans is dat het nog goed komt. Zodat we samen constructief aan een toekomst kunnen gaan werken.
maandag 29 december 2025 om 15:45
maandag 29 december 2025 om 15:48
Jeetje, wat lastig dit.
Je wilt ook niet dat de sfeer omslaat naar negatief, maar kun je hem dit niet gewoon zeggen?
Dat hij met zijn aandacht kan stoppen en zijn focus moet leggen op de toekomst die apart van elkaar gaat zijn?
Hoe denken jullie over verhuizen bijv?
Hebben jullie een koophuis?
Wie blijft, of wordt het verkopen?
Ik zou zakelijke dingen gaan bespreken en ouderschapsplannen maken.
Zeker niet tijd (en lijden) rekken.
Sterkte.
Je wilt ook niet dat de sfeer omslaat naar negatief, maar kun je hem dit niet gewoon zeggen?
Dat hij met zijn aandacht kan stoppen en zijn focus moet leggen op de toekomst die apart van elkaar gaat zijn?
Hoe denken jullie over verhuizen bijv?
Hebben jullie een koophuis?
Wie blijft, of wordt het verkopen?
Ik zou zakelijke dingen gaan bespreken en ouderschapsplannen maken.
Zeker niet tijd (en lijden) rekken.
Sterkte.
maandag 29 december 2025 om 15:51
Lastig dat je niet al fysiek bij hem weg kunt gaan. Ik snap dat het dan lastig voor hem kan zijn. Je bent er toch nog en het was toch gezellig vandaag zal hij misschien wel denken. Of misschien kan hij het nog niet aan dat het echt over is.
Maar:
- Weten de pubers wel dat jullie gaan scheiden?
- Slapen jullie wel al apart?
- Zijn er al praktische zaken die je kunt gaan regelen qua verdeling?
- Alvast nu gesprekken gaan voeren over omgangsregeling?
- Duidelijke plannen om deze lente/zomer dus apart op vakantie te gaan, eventueel hoe jullie dat gaan verdelen met de zomervakantie. Start het gesprek.
Misschien zorgt dit er dan voor dat hij echt gaat beseffen dat het niet uitmaakt hoeveel hij zijn best gaat doen. Ik hoop alleen wel dat hij zich dan niet 360 graden anders gaat gedragen.
Maar:
- Weten de pubers wel dat jullie gaan scheiden?
- Slapen jullie wel al apart?
- Zijn er al praktische zaken die je kunt gaan regelen qua verdeling?
- Alvast nu gesprekken gaan voeren over omgangsregeling?
- Duidelijke plannen om deze lente/zomer dus apart op vakantie te gaan, eventueel hoe jullie dat gaan verdelen met de zomervakantie. Start het gesprek.
Misschien zorgt dit er dan voor dat hij echt gaat beseffen dat het niet uitmaakt hoeveel hij zijn best gaat doen. Ik hoop alleen wel dat hij zich dan niet 360 graden anders gaat gedragen.
maandag 29 december 2025 om 15:52
Als je zeker weet dat je het huwelijk wilt beëindigen, neem dan concrete stappen. Al is het maar om aparte slaapkamers te creëren. Hem de tijd geven klinkt sympathiek, maar het is als een pleister langzaam van de wonde trekken. Je verlengt het pijnlijke proces enkel.
Accepteer gewoon dat jij de kwade pier gaat zijn die het huwelijk opblaast en dat je partner op momenten minder redelijk kan reageren.
Accepteer gewoon dat jij de kwade pier gaat zijn die het huwelijk opblaast en dat je partner op momenten minder redelijk kan reageren.
maandag 29 december 2025 om 16:03
Ja het rare is dat we het hier dus al wel over gehad hebben. Als het even kan blijft partner in de woning, maar we moeten nog uitzoeken of en hoe dit kan. Ik ben al best ver geweest met een andere woning, maar helaas is dat niet door gegaan. Toen hebben we dergelijke gesprekken al wel gevoerd.justagirly schreef: ↑29-12-2025 15:48Jeetje, wat lastig dit.
Je wilt ook niet dat de sfeer omslaat naar negatief, maar kun je hem dit niet gewoon zeggen?
Dat hij met zijn aandacht kan stoppen en zijn focus moet leggen op de toekomst die apart van elkaar gaat zijn?
Hoe denken jullie over verhuizen bijv?
Hebben jullie een koophuis?
Wie blijft, of wordt het verkopen?
Ik zou zakelijke dingen gaan bespreken en ouderschapsplannen maken.
Zeker niet tijd (en lijden) rekken.
Sterkte.
Ik ben zeker bang dat de sfeer negatief wordt, maar dat zal onvermijdelijk zijn, zo realistisch ben ik wel.
maandag 29 december 2025 om 16:09
We slapen nog niet apart, omdat de kinderen het nog niet weten. Uiteraard is er geen lichamelijk contact en heb ik ook al eerder aangegeven dit absoluut niet meer te willen.Ravintola schreef: ↑29-12-2025 15:52Als je zeker weet dat je het huwelijk wilt beëindigen, neem dan concrete stappen. Al is het maar om aparte slaapkamers te creëren. Hem de tijd geven klinkt sympathiek, maar het is als een pleister langzaam van de wonde trekken. Je verlengt het pijnlijke proces enkel.
Accepteer gewoon dat jij de kwade pier gaat zijn die het huwelijk opblaast en dat je partner op momenten minder redelijk kan reageren.
Na de jaarwisseling maar eens kijken of ik naar een andere kamer ga verhuizen en wat we de kinderen dan kunnen vertellen. Ik wil hun er pas bij betrekken als voor ons een beetje duidelijk is hoe of wat.
maandag 29 december 2025 om 16:19
maandag 29 december 2025 om 16:22
maandag 29 december 2025 om 16:23
maandag 29 december 2025 om 16:32
Ik snap wel dat het nog niet door lijkt te dringen tot je man. Of dat hij hoopt dat het nog goed komt.
Je zégt wel van alles maar handelt in praktisch opzicht niet. Is het gesprek, de relatietherapie en daarna je beslissing mededelen het enige concrete wat je hebt ondernomen?
De kinderen weten nog van niets, je gaat na de jaarwisseling wel kijken of je apart gaat slapen. Die stappen had je kunnen zetten, zo geef je je man hoop.
Laat je je nieuwe liefde nog wel in de coulissen of dat dan weer niet?
Je zégt wel van alles maar handelt in praktisch opzicht niet. Is het gesprek, de relatietherapie en daarna je beslissing mededelen het enige concrete wat je hebt ondernomen?
De kinderen weten nog van niets, je gaat na de jaarwisseling wel kijken of je apart gaat slapen. Die stappen had je kunnen zetten, zo geef je je man hoop.
Laat je je nieuwe liefde nog wel in de coulissen of dat dan weer niet?
maandag 29 december 2025 om 16:35
Ik was er tijdens het lezen van je eerste post al bang voor dat je zou gaan schrijven dat de kinderen het nog niet weten. Tja, als een soort van magisch denken zal je man wel bedacht hebben: de kinderen weten van niks, dus dan is er nog hoop en als ik dan maar hard genoeg mijn best doe dan komt het wel weer goed.
A question that sometimes drives me hazy: Am I or are the others crazy?
maandag 29 december 2025 om 16:42
Jullie hebben gelijk. Door de feestdagen wou ik de rust bewaren thuis. Ik wil niet dat de kinderen denken 'kerst is de periode waarin mijn ouders uit elkaar gingen'. Wij zijn zo lang samen geweest, ik wou nu niet alles versneld door drukken en hem in schok achterlaten, althans zo voelt het. Zeker met de feestdagen niet.
Hoewel ik hem nergens aanleiding geef om te denken dat het goed komt moet ik inderdaad meer concrete stappen gaan nemen.
En laatst but not least ben ik gewoon heel laf, want ondanks dat ik zeker weet dat ik niet meer van hem houd vind ik het ook doodeng allemaal.
Hoewel ik hem nergens aanleiding geef om te denken dat het goed komt moet ik inderdaad meer concrete stappen gaan nemen.
En laatst but not least ben ik gewoon heel laf, want ondanks dat ik zeker weet dat ik niet meer van hem houd vind ik het ook doodeng allemaal.
maandag 29 december 2025 om 16:43
Jammer dat jullie niet veel eerder in therapie zijn gegaan.
Tijdens jullie eerste sessie heb je verteld dat je gevoelens hebt voor een ander ? Ik denk dat je man er met een heel andere intentie zat dan jij : die wilde voor zijn huwelijk gaan. Het lijkt er op dat jij er zogenaamd , voor de buitenwereld, alles aan gedaan hebt zodat niemand je wat kan verwijten.
Ik vind dat je nu ook je grote mensen broek aan moet trekken en desnoods op een luchtbed moet gaan liggen. Je man loopt ( misschien wel voor het eerst ; wij weten het niet ) het vuur uit zijn sloffen en blijft hoop houden.
Zou je zonder die ander ook deze stappen genomen hebben ? En is de liefde wederzijds ?
Tijdens jullie eerste sessie heb je verteld dat je gevoelens hebt voor een ander ? Ik denk dat je man er met een heel andere intentie zat dan jij : die wilde voor zijn huwelijk gaan. Het lijkt er op dat jij er zogenaamd , voor de buitenwereld, alles aan gedaan hebt zodat niemand je wat kan verwijten.
Ik vind dat je nu ook je grote mensen broek aan moet trekken en desnoods op een luchtbed moet gaan liggen. Je man loopt ( misschien wel voor het eerst ; wij weten het niet ) het vuur uit zijn sloffen en blijft hoop houden.
Zou je zonder die ander ook deze stappen genomen hebben ? En is de liefde wederzijds ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 29 december 2025 om 16:53
Eens. Ik snap ook niet goed dat je schrijft dat tijdens de relatietherapie pas duidelijk is geworden dat je niet met hem verder wilde. Je hebt hem tijdens sessie 1 verteld dat er een ander in beeld is, met welk doel meldde je dat dan? Nu niet doorpakken omdat je laf bent is behoorlijk gemeen tegenover hem, ik snap wel dat hij zo hoop blijft houden. Helemaal omdat je, behalve tijdens relatietherapie vertellen dat het klaar is, nog nul concrete stappen hebt ondernomen om daadwerkelijk een begin met de scheiding te maken. Op een luchtbed hoeft zo te horen niet eens, dus ik zou vanavond nog naar de logeerkamer verkassen. En inderdaad zo snel mogelijk de kinderen inlichten. Als je het in februari vertelt denken ze misschien ook dat die laatste kerst samen een leugen was, wacht je tot de zomervakantie dan is dat weer een probleem, etc. Er is hier - helaas - nooit een goed moment voor.blijfgewoonbianca schreef: ↑29-12-2025 16:43Jammer dat jullie niet veel eerder in therapie zijn gegaan.
Tijdens jullie eerste sessie heb je verteld dat je gevoelens hebt voor een ander ? Ik denk dat je man er met een heel andere intentie zat dan jij : die wilde voor zijn huwelijk gaan. Het lijkt er op dat jij er zogenaamd , voor de buitenwereld, alles aan gedaan hebt zodat niemand je wat kan verwijten.
Ik vind dat je nu ook je grote mensen broek aan moet trekken en desnoods op een luchtbed moet gaan liggen. Je man loopt ( misschien wel voor het eerst ; wij weten het niet ) het vuur uit zijn sloffen en blijft hoop houden.
Zou je zonder die ander ook deze stappen genomen hebben ? En is de liefde wederzijds ?
maandag 29 december 2025 om 16:55
Die therapie wou hij eerder niet, ik heb dit al vaker voorgesteld. Ik ben vanaf het eerste moment eerlijk geweest over mijn gevoelens voor een ander, zowel naar hem als in die therapie. Ook heb ik voorafgaand aan de therapie aangegeven met welke intentie ik er zat, ook bij mijn man. 'Die ander' is voor mij nu de laatste druppel om te willen scheiden. Dat ik zulke sterke gevoelens kan hebben voor iemand anders zegt genoeg. Zodra ik daar achter was ben ik met mijn man gaan praten. En ja, de gevoelens zijn wederzijds en heel serieus, maar na de scheiding wil ik eerst op mezelf en rust krijgen met mijn kinderen. Ik ga hun zeker niet gelijk confronteren met een nieuwe partner (als die er tegen die tijd nog is).blijfgewoonbianca schreef: ↑29-12-2025 16:43Jammer dat jullie niet veel eerder in therapie zijn gegaan.
Tijdens jullie eerste sessie heb je verteld dat je gevoelens hebt voor een ander ? Ik denk dat je man er met een heel andere intentie zat dan jij : die wilde voor zijn huwelijk gaan. Het lijkt er op dat jij er zogenaamd , voor de buitenwereld, alles aan gedaan hebt zodat niemand je wat kan verwijten.
Ik vind dat je nu ook je grote mensen broek aan moet trekken en desnoods op een luchtbed moet gaan liggen. Je man loopt ( misschien wel voor het eerst ; wij weten het niet ) het vuur uit zijn sloffen en blijft hoop houden.
Zou je zonder die ander ook deze stappen genomen hebben ? En is de liefde wederzijds ?
En van mijn part slaap ik op een houten vloer, dat heb ik verdiend. Maar de kinderen gaan vragen stellen als ik ergens anders ga slapen, wat ik overigens in het verleden al vaker gedaan heb. Mijn partner gaf aan er niet aan toe te zijn met de kinderen te gaan praten, vandaar die keuze.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
