(te?) achterdochtig door verleden?

Kan er niet door slapen, lig te piekeren...waarover:

De vraag of ik me te druk maak over gedrag van mijn vriend door eerdere ervaring..of dat het juist zo is dat ik de dingen goed aanvoel en mijn intuitie dus serieus moet nemen.

Wat denken jullie?

Mijn ex had er een handje van om me te vernederen met subtiele opmerkingen, waar ik me onzeker door ging voelen. Er ontstond een negatieve spiraal, ik was jong (rond de 20), en begon zelf te denken dat "als ik maar mooier was dan veranderde het wel".. Ik kon lijnen wat ik wilde...uiteraard: hielp niets. De relatie liep op de klippen uiteindelijk. Hij zocht altijd bevestiging in aandacht van andere vrouwen, ging uiteindelijk vreemd. Nu, jaren later heb ik mezelf en mn zelfrespekt hervonden. Eetstoornis overwonnen, een aantal relatie's gehad na hem, en daarin ondervonden dat er niets mis is met mij, qua uiterlijk. Genoeg mannen laten merken me aantrekkelijk te vinden.."just the way i am".

Het gekke is...dat kunnen zij allemaal wel vinden, wat ik belangrijk vind is wat mijn huidige vriend van me vindt. Naast dat ik lief en gezellig gevonden word..vind ik het belangrijk dat juist hij me mooi vind. We hebben nu een half jaar 'iets', en na de losse flodders voor hem is dit iemand waar ik behoorlijk verliefd op ben. Vanaf het begin hoteldebotel. Dit voelt serieuzer. Maarrrr....

Wat me zo af en toe opvalt is dat hij openlijk 'geilt' op andere vrouwen. Zo viel zijn mond zowat open, kwijlde nog net niet, toen hij een vriendin van me ontmoette laatst. Toen haar naam daarna nog eens viel .."ow ja das die mooie meid van laatst toch?.." Wilde bijna vragen of ik een doekje moest gaan halen.

Oke: mannen kijken naar vrouwen. Mij valt een mooie vent ook op, ook al ben ik gek op mn vriend. Maar waar hij bij is lopen kwijlen vind ik zelf iets anders, en zou ik zowiezo niet eens willen: heb genoeg aan hem!. Door zijn gedrag (dit was een voorbeeld..zal jullie andere incidenten besparen) voel ik het oude gevoel wat ik bij die ene ex had naar boven komen. Het geeft me het gevoel dat hij zich (zoals ex destijds) opgeilt aan een ander en mij daarna als afwerkplek gebruikt. Ook al fluistert hij na het vuurwerk dat ie me zo lief vindt.

Is dit een persoon die op den duur steeds verder gaat hiermee, voel ik de signalen snel aan door mijn ervaringen, en doe ik er verstandig aan het nu af te kappen? Die neiging heb ik vanuit een soort van zelfbescherming snel als ik voel dat iets de verkeerde kant op dreigt te gaat.

Aangezien het op eigenlijk alle fronten verder erg klikt wil ik dat niet meteen doen. Wellicht is dit een restje van vroeger wat bij mij zorgt voor teveel achterdocht... Dat wil ik eerst helder proberen te krijgen.

Wat vinden jullie?



X Kitty

quote:qwertu schreef op 09 maart 2010 @ 18:35:

Nou ja, feitelijk herken ik het dus wel en ik denk dat met zo iemand in zee gaan terwijl je op zo'n fundamenteel punt zo van inzicht verschilt JOU uiteindelijk geen leukere partner voor hem maakt...



Qwertu wat je zegt is waarschijnlijk van zijn oogpunt uit ook waar...ik word er niet leuker op als ik ga hier over begin. Ik kom dan waarschijnlijk over als eoa jaloers geval. Hij voelt zich wellicht beperkt in zijn doen en laten, gaat wellicht het gevoel krijgen op zn tenen te moeten lopen. Spontaniteit verdwijnt...

Moeilijk hoor...

Aangezien het verder eigenlijk heel goed klikt vind ik het erg moeilijk hem zonder hier over gesproken te hebben zomaar te 'dumpen'. Heb buiten de 'incidenten' om echt het gevoel een soort van soulmate te hebben gevonden. We zijn met veel dingen hetzelfde. Daarom vind ik dit heel moeilijk.