Psyche
alle pijlers
Ik ben het probleem
donderdag 18 maart 2010 om 21:57
eyey,
tjongejongejonge... tis net of ik mezelf hoor van een jaar of twee geleden. ik ben inmiddels al uitbehandeld maar ik heb diagnose PDD-NOS en ADD gekregen. sinds ik ritalin slik gaat het een stuk beter met situaties inschatten en naast me neer leggen als die mij niet of nauwelijks aangaan.
een paar tips die misschien wel een beetje helpen:
- leg een persoonlijk dagboek aan waar je ALLE frustraties en gedachten in kwijt kan en die je eventueel kan bespreken met je psych (ik heb nu wel een hekel aan die lui :p)
- zoek iemand met wie je over dit soort dingen kan praten en bij wie je je veilig voelt
- kijk eens een paar omschrijvingen door van dingen als autisme en misschien ook wel ADD
- leer tot tien tellen voor je reageert op een opmerking of vraag die niet voor jou is bedoeld
- kijk of je een ritme kan vinden waarin je genoeg tijd heb om dingen te doen die voor jou belangrijk zijn, ritme helpt bij mij enorm
- kijk elke avond terug op je dag en bekijk ook eens wat wel enorm goed ging
- durf jezelf te zijn, er zijn genoeg anderen...
ik hoop dat je er wat aan heb en als je meer wil weten vraag je maar raak..
PS. mijn vriendin heeft borderline en die reageert toch echt heel anders. ga er niet van uit dat je bent wat je diagnose is, je kent jezelf toch echt het beste. etiketten zijn soms handig, maar hecht er niet teveel waarde aan
tjongejongejonge... tis net of ik mezelf hoor van een jaar of twee geleden. ik ben inmiddels al uitbehandeld maar ik heb diagnose PDD-NOS en ADD gekregen. sinds ik ritalin slik gaat het een stuk beter met situaties inschatten en naast me neer leggen als die mij niet of nauwelijks aangaan.
een paar tips die misschien wel een beetje helpen:
- leg een persoonlijk dagboek aan waar je ALLE frustraties en gedachten in kwijt kan en die je eventueel kan bespreken met je psych (ik heb nu wel een hekel aan die lui :p)
- zoek iemand met wie je over dit soort dingen kan praten en bij wie je je veilig voelt
- kijk eens een paar omschrijvingen door van dingen als autisme en misschien ook wel ADD
- leer tot tien tellen voor je reageert op een opmerking of vraag die niet voor jou is bedoeld
- kijk of je een ritme kan vinden waarin je genoeg tijd heb om dingen te doen die voor jou belangrijk zijn, ritme helpt bij mij enorm
- kijk elke avond terug op je dag en bekijk ook eens wat wel enorm goed ging
- durf jezelf te zijn, er zijn genoeg anderen...
ik hoop dat je er wat aan heb en als je meer wil weten vraag je maar raak..
PS. mijn vriendin heeft borderline en die reageert toch echt heel anders. ga er niet van uit dat je bent wat je diagnose is, je kent jezelf toch echt het beste. etiketten zijn soms handig, maar hecht er niet teveel waarde aan
dinsdag 23 maart 2010 om 08:51
Hoi woonverweg,
ik loop niet in een ziekenhuis in Utrecht?!
Woon elders in het land. Coach was groot succes; wat een herkenning, het niet alles tot in detail uit moeten leggen was echt een verademing. Alleen is het zooooooo duur... Maar goed, dat is dan niet anders.
Wil zo graag weer met mezelf door een deur kunnen.
ik loop niet in een ziekenhuis in Utrecht?!
Woon elders in het land. Coach was groot succes; wat een herkenning, het niet alles tot in detail uit moeten leggen was echt een verademing. Alleen is het zooooooo duur... Maar goed, dat is dan niet anders.
Wil zo graag weer met mezelf door een deur kunnen.
This is not kosher!
woensdag 24 maart 2010 om 17:51
quote:Wellhello schreef op 24 maart 2010 @ 17:31:
@Arthemis; wat bedoel je?
Er zijn hier heeel veel topics over Hoogsensitiviteit langsgekomen.
Sinds de term uitgekauwd en uitgejouwd is, is bijna iedereen allergisch geworden voor HSP.
In het begin vond ik de symptomen nog enigzins begrijpelijk, maar met een kenmerk als ´rechtvaardigheidsgevoel´ kun je niet aankomen bij een psycholoog.
Onrechtvaardigheid vind ik ook vreselijk en ik kom vaak met mensen in conflict, maar wat doe je er meer mee dan het te accepteren ?
@Arthemis; wat bedoel je?
Er zijn hier heeel veel topics over Hoogsensitiviteit langsgekomen.
Sinds de term uitgekauwd en uitgejouwd is, is bijna iedereen allergisch geworden voor HSP.
In het begin vond ik de symptomen nog enigzins begrijpelijk, maar met een kenmerk als ´rechtvaardigheidsgevoel´ kun je niet aankomen bij een psycholoog.
Onrechtvaardigheid vind ik ook vreselijk en ik kom vaak met mensen in conflict, maar wat doe je er meer mee dan het te accepteren ?
Viva naar de knoppen.
donderdag 25 maart 2010 om 02:57
Inderdaad Malibu.
En ik wil me al helemaal niet op het gladde ijs wat HSP is begeven...En al helemaal geen discussie erover.
Ja, ik ben wel gevoelig, maar dat komt meer door het snelle begrijpen van situaties, conflicten etc. Ik onthoud veel (zoniet alles) en kan moeilijk relevant en irrelevant /details en het grote geheel van elkaar los zien. Dat zorgt dat ik snel overloop; alles komt op een grote hoop en ik kan na verloop van tijd er echt niets meer bij hebben, waardoor ik in de ogen van anderen, heel snel gefrustreerd raak.
Sorry, misschien beetje vage tekst (het was een erg gezellige avond en geen ideeeeeee waarom ik nu zit te posten...!)
En ik wil me al helemaal niet op het gladde ijs wat HSP is begeven...En al helemaal geen discussie erover.
Ja, ik ben wel gevoelig, maar dat komt meer door het snelle begrijpen van situaties, conflicten etc. Ik onthoud veel (zoniet alles) en kan moeilijk relevant en irrelevant /details en het grote geheel van elkaar los zien. Dat zorgt dat ik snel overloop; alles komt op een grote hoop en ik kan na verloop van tijd er echt niets meer bij hebben, waardoor ik in de ogen van anderen, heel snel gefrustreerd raak.
Sorry, misschien beetje vage tekst (het was een erg gezellige avond en geen ideeeeeee waarom ik nu zit te posten...!)
This is not kosher!
maandag 9 augustus 2010 om 10:53
Hoi Wellhello,
Via google vond ik jouw verhaal. Een en al herkenning. Ik loop er nu ook weer enorm tegenaan, dat extreme rechtvaardigheidsgevoel. De afgelopen week 2 keer best heftig.
Ik heb net iets gemeld bij een officiele instelling wat ik niet vond kloppen, waar gemeenschapsgeld bij betrokken was. In dit gesprek heb ik gezegd dat het misschien ook aan mijn rechtvaardigheidsgevoel lag en dat werd beaamd. Het was wel heel netjes en zorgvuldig van me maar ik moest me er verder niet te druk over maken. Sh..! Geen idee waarom ik me zo druk maak over dat soort dingen, geen idee wie ik denk dat ik ben dat ik het zo nodig aan moet kaarten...
Misschien kom ik daar nog wel eens achter... ben jij er al achter gekomen met hulp van je coach?
Ik heb ook BPS en ik ben ook opgenomen geweest, toen hadden ze het ineens weer over bipolair en ik herken me ook in autistische trekken. Hooggevoelig, nieuwetijdskind, dat doet ook bellen rinkelen.
Ik weet ook al een paar jaar dat ik hoogbegaaft ben maar ik kan daar eigenlijk niks mee, ik vind het maar niks (komt misschien omdat ik zo onzeker ben over mezelf). Een sterk rechtvaardigheidsgevoel wordt daar vaak verenigd met hoogbegaafdheid.
Misschien komt dat omdat je hersens in de 6e versnelling staan als je hersenen meer aankunnen en je daarom meer nadenkt over alles wat je meemaakt en beleefd. Ik heb mijn man wel eens uitgelegd wat ik over een bepaalde zin zo allemaal gedacht had en waar ik uitkwam binnen een paar seconden, daar werd ie al moe van .
Mijn behandelaar heeft me uitgelegd dat men tegenwoordig geneigd is om niet meer te kijken naar een aspect of diagnose maar om meer te spreken van welke stoornis er trekken zijn.
Ik heb bijvoorbeeld de meeste trekken van Borderline (hoogpresterend Borderline) en maar ook van een persoonlijkheidsstoornis NAO. In crisis, alleen in crisis, heb ik ook trekken van bipolair. Dat is wat er officieel vastgesteld is. In praktijk herken ik me dus in meer dingen en dat kan dus prima.
Die rare hersenpannen van ons zijn gevormd door nature en nurture en ervaringen en geen enkele is dus gelijk, je kunt niet iedereen in hetzelfde hokje zetten (bovendien is het ook nog veranderlijk).
Eigenlijk best logisch dus maar heel onhandig, voor het gemak en om voor mezelf een kapstok en richting te hebben, richt ik me het meest op Borderline.
Het lijkt zo net of een diagnose niet zo belangrijk is en sommige hulpverleners zijn ook geneigd zo te denken maar ik vind een diagnose wel heel belangrijk.
Als je weet wat je hebt, weet je ook wat je er aan kunt doen en erover lezen, inzicht in jezelf krijgen, technieken leren, heeft mij ook veel goeds gebracht (bijvoorbeeld gedachtenschema's uit het Borderline Hulpboek).
Ik moet misschien ook maar eens aan de slag met wat die hoogbegaafdheid nou betekend voor mij, mijn therepeut heeft het daar ook al over gehad en peutert er zo links en rechts aan. Ik vind het eigenlijk...eng. Het botst allemaal met gevoel en gedachten, ik geloof het ook nog steeds niet, ook al is het al drie keer vastgesteld met een IQ-onderzoek (ze zullen wel een foutje gemaakt hebben, zal wel geen goede betrouwbare test geweest zijn (Menza zit er ook tussen, eentje officieel door een psycholoog en dan nog...)).
Misschien neem ik ook nog wel eens contact op met zo'n coach, eerst even kijken of ik er met m'n behandelaar uitkom. Het lijkt me niet handig om vanalles door elkaar heen te laten lopen enne...pfff.. dan heb ik ook weer zoveel om over na te denken tegelijk...
.
Via google vond ik jouw verhaal. Een en al herkenning. Ik loop er nu ook weer enorm tegenaan, dat extreme rechtvaardigheidsgevoel. De afgelopen week 2 keer best heftig.
Ik heb net iets gemeld bij een officiele instelling wat ik niet vond kloppen, waar gemeenschapsgeld bij betrokken was. In dit gesprek heb ik gezegd dat het misschien ook aan mijn rechtvaardigheidsgevoel lag en dat werd beaamd. Het was wel heel netjes en zorgvuldig van me maar ik moest me er verder niet te druk over maken. Sh..! Geen idee waarom ik me zo druk maak over dat soort dingen, geen idee wie ik denk dat ik ben dat ik het zo nodig aan moet kaarten...
Misschien kom ik daar nog wel eens achter... ben jij er al achter gekomen met hulp van je coach?
Ik heb ook BPS en ik ben ook opgenomen geweest, toen hadden ze het ineens weer over bipolair en ik herken me ook in autistische trekken. Hooggevoelig, nieuwetijdskind, dat doet ook bellen rinkelen.
Ik weet ook al een paar jaar dat ik hoogbegaaft ben maar ik kan daar eigenlijk niks mee, ik vind het maar niks (komt misschien omdat ik zo onzeker ben over mezelf). Een sterk rechtvaardigheidsgevoel wordt daar vaak verenigd met hoogbegaafdheid.
Misschien komt dat omdat je hersens in de 6e versnelling staan als je hersenen meer aankunnen en je daarom meer nadenkt over alles wat je meemaakt en beleefd. Ik heb mijn man wel eens uitgelegd wat ik over een bepaalde zin zo allemaal gedacht had en waar ik uitkwam binnen een paar seconden, daar werd ie al moe van .
Mijn behandelaar heeft me uitgelegd dat men tegenwoordig geneigd is om niet meer te kijken naar een aspect of diagnose maar om meer te spreken van welke stoornis er trekken zijn.
Ik heb bijvoorbeeld de meeste trekken van Borderline (hoogpresterend Borderline) en maar ook van een persoonlijkheidsstoornis NAO. In crisis, alleen in crisis, heb ik ook trekken van bipolair. Dat is wat er officieel vastgesteld is. In praktijk herken ik me dus in meer dingen en dat kan dus prima.
Die rare hersenpannen van ons zijn gevormd door nature en nurture en ervaringen en geen enkele is dus gelijk, je kunt niet iedereen in hetzelfde hokje zetten (bovendien is het ook nog veranderlijk).
Eigenlijk best logisch dus maar heel onhandig, voor het gemak en om voor mezelf een kapstok en richting te hebben, richt ik me het meest op Borderline.
Het lijkt zo net of een diagnose niet zo belangrijk is en sommige hulpverleners zijn ook geneigd zo te denken maar ik vind een diagnose wel heel belangrijk.
Als je weet wat je hebt, weet je ook wat je er aan kunt doen en erover lezen, inzicht in jezelf krijgen, technieken leren, heeft mij ook veel goeds gebracht (bijvoorbeeld gedachtenschema's uit het Borderline Hulpboek).
Ik moet misschien ook maar eens aan de slag met wat die hoogbegaafdheid nou betekend voor mij, mijn therepeut heeft het daar ook al over gehad en peutert er zo links en rechts aan. Ik vind het eigenlijk...eng. Het botst allemaal met gevoel en gedachten, ik geloof het ook nog steeds niet, ook al is het al drie keer vastgesteld met een IQ-onderzoek (ze zullen wel een foutje gemaakt hebben, zal wel geen goede betrouwbare test geweest zijn (Menza zit er ook tussen, eentje officieel door een psycholoog en dan nog...)).
Misschien neem ik ook nog wel eens contact op met zo'n coach, eerst even kijken of ik er met m'n behandelaar uitkom. Het lijkt me niet handig om vanalles door elkaar heen te laten lopen enne...pfff.. dan heb ik ook weer zoveel om over na te denken tegelijk...
.
maandag 9 augustus 2010 om 14:22
ai ai ai wellhello...ik zou jouw verhaal geschreven kunnen hebben..
Overal waar ik in aanraking kom met autoriteit, beleid, instituten en dat soort dingen, heb ik in no time veranderingen aangebracht, omdat ik het op de een of andere manier niet kan laten om me te bemoeien met de leiding. Ik doe het niet omdat ik dat leuk vind, maar omdat ik persoonlijk lijd onder inconsequenties in het beleid. Ik lijd er persoonlijk onder. Serieus. Zo kan het zijn dat ik er als cliënt of werknemer uiteindelijk voor zorg dat bepaalde veranderingen doorgevoerd worden in het systeem, waar daarvoor nog nooit iemand zich mee bezig had gehouden. Dit is dan nog positief, maar de conflicten die het geeft zijn minder leuk. Ik snap niet hoe ik het elke weer weer voor elkaar krijg, want eigenlijk ben ik van mezelf uit vrij verlegen en beheerst. Ondanks die twee eigenschappen kom ik ook privé steeds weer in dit soort situaties terecht.
Inmiddels weet ik dat veel mensen niet zitten te wachten op een wijsneus die wel eens eventjes zal zeggen wat ze allemaal wel niet verkeerd doen en hoe het beter kan.
Ik heb een IQ van 136 en ben HSP en het is verdomde lastig om mee te leven. Ik leer inmiddels hoe er mee om te gaan.
Overal waar ik in aanraking kom met autoriteit, beleid, instituten en dat soort dingen, heb ik in no time veranderingen aangebracht, omdat ik het op de een of andere manier niet kan laten om me te bemoeien met de leiding. Ik doe het niet omdat ik dat leuk vind, maar omdat ik persoonlijk lijd onder inconsequenties in het beleid. Ik lijd er persoonlijk onder. Serieus. Zo kan het zijn dat ik er als cliënt of werknemer uiteindelijk voor zorg dat bepaalde veranderingen doorgevoerd worden in het systeem, waar daarvoor nog nooit iemand zich mee bezig had gehouden. Dit is dan nog positief, maar de conflicten die het geeft zijn minder leuk. Ik snap niet hoe ik het elke weer weer voor elkaar krijg, want eigenlijk ben ik van mezelf uit vrij verlegen en beheerst. Ondanks die twee eigenschappen kom ik ook privé steeds weer in dit soort situaties terecht.
Inmiddels weet ik dat veel mensen niet zitten te wachten op een wijsneus die wel eens eventjes zal zeggen wat ze allemaal wel niet verkeerd doen en hoe het beter kan.
Ik heb een IQ van 136 en ben HSP en het is verdomde lastig om mee te leven. Ik leer inmiddels hoe er mee om te gaan.
