Relaties
alle pijlers
Scheiden????
dinsdag 30 maart 2010 om 16:57
Ik zit met het volgende
Mijn vrouw en ik hebben een relatie van 23 jaar (10jaar getrouwd)
hebben twee mooie kinderen van 8 en 5 jaar.
De laadste 4 jaar is de naarigheid begonnen.Ik ging te veel werken ca 70uur per week ,en had niet echt het idee dat zij het daar heel moeilijk mee had.Na twee jaar had ze er genoeg van om overal naar feestjes,verjaardagen enz alleen naar toe te moeten,omdat ik altijd werken was. Dus heeft ze besloten met andere mensen af te spreken en de kinderen naar de oppas te brengen.Toen zij dan geregeld alleen uit ging vroeg ik waarom zij dat deed, en zij gaf aan dit nodig te hebben. Toen stelde ze mij voor een keuze,of minder werken en meer tijd voor het gezin ,of doorgaan met werken met gevolgen haar kwijt te raken.Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en mij voledig op mijn gezin gestort.Ik wil haar en mijn gezin niet kwijt.Ik had meer tijd voor hun ,maar nu na twee jaar vind ze dat ik haar beknel en zegt dat ze niet genoeg vrijheden heeft. Ik was nog al bezitterig zij ze. Nu wil ze gaan scheiden waar ik het natuurlijk helemaal niet mee eens ben. Ik hou van haar en heb er alles voor over. Ik ben bij de huisarts geweest en bij een psygoloog om over mijn probleemen te praten en om er voor te vechten. Die geven aan dat het mijn verleden te maken ,heeft en de angst heb om verlaten te worden. Ik probeer bij haar nog een kans te krijgen, want 23 jaar gooi je niet zomaar weg vind ik. Maar zij zegt dat ze niet meer van mij houd en dat het niet meer terug komt. Ik vindt dat je niet alles zo maar op moet geven en voor de kinderen en onze relatie moet knokken. Opgeven kan altijd nog. Ik kan mij niet voorstellen dat je na 23jaar zomaar kan zeggen ''ik hou niet meer van jou' zonder er voor te knokken. Ook zijn wij dit de kinderen zeker verschuldigd.
Graag jullie meningen
Kan het echt zo zijn dat je zegt na z'n lange relatie Ik hou niet meer van jou???
Mijn vrouw en ik hebben een relatie van 23 jaar (10jaar getrouwd)
hebben twee mooie kinderen van 8 en 5 jaar.
De laadste 4 jaar is de naarigheid begonnen.Ik ging te veel werken ca 70uur per week ,en had niet echt het idee dat zij het daar heel moeilijk mee had.Na twee jaar had ze er genoeg van om overal naar feestjes,verjaardagen enz alleen naar toe te moeten,omdat ik altijd werken was. Dus heeft ze besloten met andere mensen af te spreken en de kinderen naar de oppas te brengen.Toen zij dan geregeld alleen uit ging vroeg ik waarom zij dat deed, en zij gaf aan dit nodig te hebben. Toen stelde ze mij voor een keuze,of minder werken en meer tijd voor het gezin ,of doorgaan met werken met gevolgen haar kwijt te raken.Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en mij voledig op mijn gezin gestort.Ik wil haar en mijn gezin niet kwijt.Ik had meer tijd voor hun ,maar nu na twee jaar vind ze dat ik haar beknel en zegt dat ze niet genoeg vrijheden heeft. Ik was nog al bezitterig zij ze. Nu wil ze gaan scheiden waar ik het natuurlijk helemaal niet mee eens ben. Ik hou van haar en heb er alles voor over. Ik ben bij de huisarts geweest en bij een psygoloog om over mijn probleemen te praten en om er voor te vechten. Die geven aan dat het mijn verleden te maken ,heeft en de angst heb om verlaten te worden. Ik probeer bij haar nog een kans te krijgen, want 23 jaar gooi je niet zomaar weg vind ik. Maar zij zegt dat ze niet meer van mij houd en dat het niet meer terug komt. Ik vindt dat je niet alles zo maar op moet geven en voor de kinderen en onze relatie moet knokken. Opgeven kan altijd nog. Ik kan mij niet voorstellen dat je na 23jaar zomaar kan zeggen ''ik hou niet meer van jou' zonder er voor te knokken. Ook zijn wij dit de kinderen zeker verschuldigd.
Graag jullie meningen
Kan het echt zo zijn dat je zegt na z'n lange relatie Ik hou niet meer van jou???
dinsdag 30 maart 2010 om 19:04
quote:LotjeLove1 schreef op 30 maart 2010 @ 18:36:
Ik wil ook wel weten wie TO is, kan er zo niet veel zinnigs over kwijt.
Beetje moeilijk, maar als je opeens stopt met werken lijkt dat mij heel benauwend voor je vrouw. Zeker als je eerst 70 uur per week weg bent..
Quote TO: 'Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en..
Hij had dus waarschijnlijk twee banen, en heeft er nu nog een ( denk ik te begrijpen uit de post.) Dus ik denk niet dat hij de hele tijd zn vrouw verstikt.
Ik wil ook wel weten wie TO is, kan er zo niet veel zinnigs over kwijt.
Beetje moeilijk, maar als je opeens stopt met werken lijkt dat mij heel benauwend voor je vrouw. Zeker als je eerst 70 uur per week weg bent..
Quote TO: 'Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en..
Hij had dus waarschijnlijk twee banen, en heeft er nu nog een ( denk ik te begrijpen uit de post.) Dus ik denk niet dat hij de hele tijd zn vrouw verstikt.
dinsdag 30 maart 2010 om 19:59
quote:HansHier schreef op 30 maart 2010 @ 19:04:
[...]
Quote TO: 'Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en..
Hij had dus waarschijnlijk twee banen, en heeft er nu nog een ( denk ik te begrijpen uit de post.) Dus ik denk niet dat hij de hele tijd zn vrouw verstikt.Ah, inderdaad. Helemaal overheen gelezen. Maar dan nog, vind het wel een vaag verhaal
[...]
Quote TO: 'Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en..
Hij had dus waarschijnlijk twee banen, en heeft er nu nog een ( denk ik te begrijpen uit de post.) Dus ik denk niet dat hij de hele tijd zn vrouw verstikt.Ah, inderdaad. Helemaal overheen gelezen. Maar dan nog, vind het wel een vaag verhaal
dinsdag 30 maart 2010 om 20:29
Hee Bedankt voor de reactie's
Nee ik ben geen vrouw,mijn vrouw en ik hebben ons samen hier aangemeld,en ik dacht laat ik eens horen/lezen hoe anderen er tegenover staan.
Mijn vrouw weet hier nog niks van,omdat zij bang is dat er iemand is die ons kent,of die wij kennen.Maar die kans is zeer klein.
Inderdaad heb ik nog een baan van 40 uur. Wij werken beide in ploegen dus is het al moeilijk om de planning rond te krijgen voor ons. Mijn vrouw werkt 32 uur. Omdat wij de kinderen niet te vaak bij de oppas willen brengen, is er vaak een van ons werken. Wij draaien beide weekend diensten en zien elkaar dan ook weinig. Ik heb dit ook op het werk aangegeven ,en afgesproken dat wij onze dienstlijsten naast elkaar leggen, en daar zeker ook een paar vrije dagen samen gaan inplannen. De kinderen kunnen evt een keer vaker overblijven op school. Want hoe het nu loopt kan het volgens mij niet. Als ik bv 7 dagen achter elkaar heb gewerkt zeg ik niet de volgende dag ík ga met mijn vrienden naar de kroeg' dan ben ik blij dat ik een keer een avond samen heb.Óok met het oog op de toekomst, wil zij gaan scheiden wil ze mij te vriend houden en afspraken maken over de diensten ivm de kinderen. Ik ben hier nog niet mee bezig want ik geef pas op als ik ervan overtuigd ben er alles aan te hebben gedaan Toch? Wij hebben geen ruzie of andere nare dingen. Ik heb het ook niet aan zien komen of gemerkt. Tuurlijk is er wel een een menings verschil maar waar is die niet?
Ik wil haar er graag van overtuigen dat scheiden altijd nog kan als er echt geen uitweg meer is. De mensen die het weten bij ons snappen het ook niet dit geef je toch niet zomaar op? Wat doe je de kinderen aan,je eigen huis kwijt,en z'n klootzak ben ik ook niet maar vind wel dat wij er samen wat aan moeten doen. Als zij het ergens niet mee eens is ,kan zij er met mij over praten, en niet pas vertellen als het volgens haar te laat is.
Nee ik ben geen vrouw,mijn vrouw en ik hebben ons samen hier aangemeld,en ik dacht laat ik eens horen/lezen hoe anderen er tegenover staan.
Mijn vrouw weet hier nog niks van,omdat zij bang is dat er iemand is die ons kent,of die wij kennen.Maar die kans is zeer klein.
Inderdaad heb ik nog een baan van 40 uur. Wij werken beide in ploegen dus is het al moeilijk om de planning rond te krijgen voor ons. Mijn vrouw werkt 32 uur. Omdat wij de kinderen niet te vaak bij de oppas willen brengen, is er vaak een van ons werken. Wij draaien beide weekend diensten en zien elkaar dan ook weinig. Ik heb dit ook op het werk aangegeven ,en afgesproken dat wij onze dienstlijsten naast elkaar leggen, en daar zeker ook een paar vrije dagen samen gaan inplannen. De kinderen kunnen evt een keer vaker overblijven op school. Want hoe het nu loopt kan het volgens mij niet. Als ik bv 7 dagen achter elkaar heb gewerkt zeg ik niet de volgende dag ík ga met mijn vrienden naar de kroeg' dan ben ik blij dat ik een keer een avond samen heb.Óok met het oog op de toekomst, wil zij gaan scheiden wil ze mij te vriend houden en afspraken maken over de diensten ivm de kinderen. Ik ben hier nog niet mee bezig want ik geef pas op als ik ervan overtuigd ben er alles aan te hebben gedaan Toch? Wij hebben geen ruzie of andere nare dingen. Ik heb het ook niet aan zien komen of gemerkt. Tuurlijk is er wel een een menings verschil maar waar is die niet?
Ik wil haar er graag van overtuigen dat scheiden altijd nog kan als er echt geen uitweg meer is. De mensen die het weten bij ons snappen het ook niet dit geef je toch niet zomaar op? Wat doe je de kinderen aan,je eigen huis kwijt,en z'n klootzak ben ik ook niet maar vind wel dat wij er samen wat aan moeten doen. Als zij het ergens niet mee eens is ,kan zij er met mij over praten, en niet pas vertellen als het volgens haar te laat is.
dinsdag 30 maart 2010 om 20:37
quote:mirenc schreef op 30 maart 2010 @ 20:29:
Hee Bedankt voor de reactie's
Nee ik ben geen vrouw,mijn vrouw en ik hebben ons samen hier aangemeld,en ik dacht laat ik eens horen/lezen hoe anderen er tegenover staan.
Mijn vrouw weet hier nog niks van,omdat zij bang is dat er iemand is die ons kent,of die wij kennen.Maar die kans is zeer klein.
Beetje raar
.
Hee Bedankt voor de reactie's
Nee ik ben geen vrouw,mijn vrouw en ik hebben ons samen hier aangemeld,en ik dacht laat ik eens horen/lezen hoe anderen er tegenover staan.
Mijn vrouw weet hier nog niks van,omdat zij bang is dat er iemand is die ons kent,of die wij kennen.Maar die kans is zeer klein.
Beetje raar
.
dinsdag 30 maart 2010 om 20:41
Probleem is dat mensen altijd dat willen hebben wat dreigt hen te worden afgenomen. Ook al hebben ze er nooit naar omgekeken. Je kan dan toch kwalijk plotseling de liefhebbende eigenaar/echtgenoot gaan spelen, tenminste niet geloofwaardig. Wat je voelde bleek uit je handelen.
Dat heeft zij tenslotte begrepen, geaccepteerd en verwerkt en nu is het voor haar geschiedenis.
Laat het ook voor jou geschiedenis worden. Gewoon doorgaan met je leven, totdat je de persoon vindt waarvoor je graag tijd vrijmaakt. En hopelijk doet zij dat ook voor jou, anders zijn de rollen omgekeerd
Dat heeft zij tenslotte begrepen, geaccepteerd en verwerkt en nu is het voor haar geschiedenis.
Laat het ook voor jou geschiedenis worden. Gewoon doorgaan met je leven, totdat je de persoon vindt waarvoor je graag tijd vrijmaakt. En hopelijk doet zij dat ook voor jou, anders zijn de rollen omgekeerd
dinsdag 30 maart 2010 om 21:01
Ik heb nu meer tijd,de kinderen liggen in bed. De vrouw is werken,dus reken mij niet af op een paar taal fouten.sorry ik ben niet z'n typ wonder. Maar ik meen dit wel,en ik zit ermee. Mijn vrouw weet dit niet omdat zij tot 23.30 moet werken,maar ik laat haar dit heus wel zien. Ik schaam mij er niet voor. Ik moet toch alles proberen. En als je elkaar 23 jaar kent kom je niet elke dag met een bosje bloemen thuis hoor. Ik denk dat dit erin is geslopen en dat wij hier een oplossing voor moeten zien te vinden.Als zij het gevoel heeft iets in de relatie te missen moet of kan zij dat aangeven. Ik denk dat communicatie heel belangrijk is.
