Gezondheid
alle pijlers
wel of geen abortus, deze week beslissen
woensdag 31 maart 2010 om 19:09
De titel zegt vast genoeg. Maar ik zal even wat meer vertellen. Ook om voor mezelf alles wat meer op een rijtje te zetten. Het is een complete chaos in mijn hoofd maar het enge is dat ik niets voel, mensen zeggen tegen me dat ik mijn gevoel moet volgen, maar ik lijk nog steeds verdoofd terwijl ik al weken met dit dilemma loop.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
woensdag 31 maart 2010 om 21:08
Ik kan je me gevoel wel voorstellen ook al heb ik nooit in deze situatie gezeten maar ik vind het eerlijk gezegd nogal wat dat je op deze leeftijd al 2x voor een keuze staat om een abortus te plegen, sorry zal ongetwijfeld door gebeurtenissen in mijn omgeving zijn dat ik zo reageer en het feit dat ik zelf graag kinderen had willen hebben maar ik kan niets aan mijn tegenstrijdige gevoel doen, er bekruipt me toch een gevoel van onrechtvaardigheid, er zijn zoveel vrouwen die kinderen willen en ze voor wat voor reden ook niet kunnen krijgen, en jij gaat nu voor de 2x keer beslissen of je een abortus wilt laten uitvoeren? Wens je in ieder geval veel sterkte met je beslissing.
woensdag 31 maart 2010 om 21:09
quote:Sellena schreef op 31 maart 2010 @ 21:06:
Fijn dat je blij met de reacties bent.
Ik hoop dat je eruit komt, maar dat komt vast goed.
Bedenk goed dat een kind je hele leven op zijn kop zet, het is anders dan oppasen en vergt 24 uur van je per dag.
Heb je nog wensen m.b.t. scholing, reizen, genieten?Ik ben nog niet toegekomen aan alles te lezen, reageer eerst even op jouw berichtje. Bedankt voor je reactie. Ik besef inderdaad dat het mijn hele leven zal veranderen. Ik denk ook aan alle vrijheden die ik dan kwijt ben. Ik heb nog geen idee wat ik wil qua werk, heb het gevoel dat ik me nog moet ontplooien, wil inderdaad nog wat meer van de wereld zien, mezelf ontdekken etc.
Fijn dat je blij met de reacties bent.
Ik hoop dat je eruit komt, maar dat komt vast goed.
Bedenk goed dat een kind je hele leven op zijn kop zet, het is anders dan oppasen en vergt 24 uur van je per dag.
Heb je nog wensen m.b.t. scholing, reizen, genieten?Ik ben nog niet toegekomen aan alles te lezen, reageer eerst even op jouw berichtje. Bedankt voor je reactie. Ik besef inderdaad dat het mijn hele leven zal veranderen. Ik denk ook aan alle vrijheden die ik dan kwijt ben. Ik heb nog geen idee wat ik wil qua werk, heb het gevoel dat ik me nog moet ontplooien, wil inderdaad nog wat meer van de wereld zien, mezelf ontdekken etc.
woensdag 31 maart 2010 om 21:11
woensdag 31 maart 2010 om 21:14
Klopt, maar besef je wel dat dat ook later kan?
Je hebt geen deadline, he?
Ik denk dat je eerst bepalde fases in je leven moet afsluiten en niet bv later weer dingen in wilt halen. Dan zorgt voor ontevredenheid en zelfs erger.
Ik snap dat het moeilijk is, zeker omdat het de 2e keer is.
Maar zie het niet als een laatste kans of zo, want dat is het echt niet!
Als je straks verliefd bent is het toch hartstikke leuk om daar een baby van te dragen, heb je ook meer zin erin en een goeie vent naast je. (alleen is echt superzwaar)
Je hebt geen deadline, he?
Ik denk dat je eerst bepalde fases in je leven moet afsluiten en niet bv later weer dingen in wilt halen. Dan zorgt voor ontevredenheid en zelfs erger.
Ik snap dat het moeilijk is, zeker omdat het de 2e keer is.
Maar zie het niet als een laatste kans of zo, want dat is het echt niet!
Als je straks verliefd bent is het toch hartstikke leuk om daar een baby van te dragen, heb je ook meer zin erin en een goeie vent naast je. (alleen is echt superzwaar)
woensdag 31 maart 2010 om 21:14
quote:Sellena schreef op 31 maart 2010 @ 21:08:
Het is wel mogelijk, maar de voorkeur is wel kinderloos.
Denk dat het voor jezelf ook makkelijker is.
Is toch ook veel leuker of niet?en een leven zonder kind is mijns inziens niet per definitie leuker, alleen omdat je dan meer vrijheden hebt. Daar ben ik het niet mee eens. Het ligt er ook aan wat voor persoon je bent. Ik ben zelf gek op kinderen. Ik ben goed met kinderen. Mijn moeder zegt weleens dat ik begin te stralen als ik met mijn oppaskids ben. Ik vergeet al mijn zorgen als ik de kinderen om me heen heb. Het is soms druk en rennen en vliegen en haasten, het koken, naar hockey brengen en halen, de ander naar tennis en weer terug, spelen, vriendjes over de vloer, in bad doen, ruziemakende kinderen uit elkaar halen, maar daarentegen geniet ik van alles; het kletsen met ze, het lachen met ze, de opmerkingen die uit hun komen en me soms echt verbaasd doen staan, samen koekjes bakken, naar de eendjes, ijsje halen, fietsen, voetballen, de kippen eten geven etc. Ik vind het heerlijk.
Het is wel mogelijk, maar de voorkeur is wel kinderloos.
Denk dat het voor jezelf ook makkelijker is.
Is toch ook veel leuker of niet?en een leven zonder kind is mijns inziens niet per definitie leuker, alleen omdat je dan meer vrijheden hebt. Daar ben ik het niet mee eens. Het ligt er ook aan wat voor persoon je bent. Ik ben zelf gek op kinderen. Ik ben goed met kinderen. Mijn moeder zegt weleens dat ik begin te stralen als ik met mijn oppaskids ben. Ik vergeet al mijn zorgen als ik de kinderen om me heen heb. Het is soms druk en rennen en vliegen en haasten, het koken, naar hockey brengen en halen, de ander naar tennis en weer terug, spelen, vriendjes over de vloer, in bad doen, ruziemakende kinderen uit elkaar halen, maar daarentegen geniet ik van alles; het kletsen met ze, het lachen met ze, de opmerkingen die uit hun komen en me soms echt verbaasd doen staan, samen koekjes bakken, naar de eendjes, ijsje halen, fietsen, voetballen, de kippen eten geven etc. Ik vind het heerlijk.
woensdag 31 maart 2010 om 21:17
woensdag 31 maart 2010 om 21:19
quote:Notebook schreef op 31 maart 2010 @ 20:51:
Droog beredeneerd: gezien je gezondheid, je medicijngebruik, je gemoedstoestand, je praktische situatie qua werk, inkomen en huisvesting, gezien het ongewenste gedrag van de vader zou ik voor abortus kiezen. Je bent jong, zorg dat je gezond wordt, dat je je praktische zaken regelt, dat je stabiel wordt en ga dan met 'n leuke, stabiele partner voor 'n kindje. Dat dat na 2 abortussen niet mogelijk zou zijn is onzin. Zorg goed voor jezelf, veel sterkte.
Ik zou hetzelfde zeggen als Notebook.
Vooral het levenslang vastzitten aan zo'n vreselijke vader zou voor mij de doorslag geven.
En in je eentje een kind grootbrengen terwijl je postviraal syndroom hebt is sowieso ondoenlijk.
Droog beredeneerd: gezien je gezondheid, je medicijngebruik, je gemoedstoestand, je praktische situatie qua werk, inkomen en huisvesting, gezien het ongewenste gedrag van de vader zou ik voor abortus kiezen. Je bent jong, zorg dat je gezond wordt, dat je je praktische zaken regelt, dat je stabiel wordt en ga dan met 'n leuke, stabiele partner voor 'n kindje. Dat dat na 2 abortussen niet mogelijk zou zijn is onzin. Zorg goed voor jezelf, veel sterkte.
Ik zou hetzelfde zeggen als Notebook.
Vooral het levenslang vastzitten aan zo'n vreselijke vader zou voor mij de doorslag geven.
En in je eentje een kind grootbrengen terwijl je postviraal syndroom hebt is sowieso ondoenlijk.
woensdag 31 maart 2010 om 21:20
Nogmaals wens je heel veel sterkte met je beslissing maar denk er wel goed over na, dat je nu misschien voor 2e keer een abortus laat plegen is uiteraard geheel aan jou, jouw keuze, jouw lichaam en jouw leven maar wellicht komt er geen 3e zwangerschap meer. Ik reageer een beetje heftig maar nogmaals ik sta erg te kijken van het feit dat iemand na 1x abortus te hebben gepleegd er nu weer serieus over aan het nadenken is en dat met name over het feit dat je je wilt ontplooien, harstikke goed maar het is wel ten koste van iets wat niet gegarandeerd weer een keer gaat gebeuren.
woensdag 31 maart 2010 om 21:25
quote:Sellena schreef op 31 maart 2010 @ 21:21:
Op zich zit je niet aan de vader vast.
Er zijn veel ouders niet bij elkaar en hebben vrijwel geen contact. Maar dan betekent het wel dat je alleenstaand bent en dat is verre van ideaal.Zoals CG de vader beschrijft, ziet het er niet naar uit dat hij dit kind (en CG) zomaar uit zijn leven zal laten gaan. Sterker nog, CG is bang dat hij de volledige voogdij voor dit kind gaat opeisen.
Op zich zit je niet aan de vader vast.
Er zijn veel ouders niet bij elkaar en hebben vrijwel geen contact. Maar dan betekent het wel dat je alleenstaand bent en dat is verre van ideaal.Zoals CG de vader beschrijft, ziet het er niet naar uit dat hij dit kind (en CG) zomaar uit zijn leven zal laten gaan. Sterker nog, CG is bang dat hij de volledige voogdij voor dit kind gaat opeisen.
woensdag 31 maart 2010 om 21:26
quote:Cambridgegirl schreef op 31 maart 2010 @ 21:14:
[...]
en een leven zonder kind is mijns inziens niet per definitie leuker, alleen omdat je dan meer vrijheden hebt. Daar ben ik het niet mee eens. Het ligt er ook aan wat voor persoon je bent. Ik ben zelf gek op kinderen. Ik ben goed met kinderen. Mijn moeder zegt weleens dat ik begin te stralen als ik met mijn oppaskids ben. Ik vergeet al mijn zorgen als ik de kinderen om me heen heb. Het is soms druk en rennen en vliegen en haasten, het koken, naar hockey brengen en halen, de ander naar tennis en weer terug, spelen, vriendjes over de vloer, in bad doen, ruziemakende kinderen uit elkaar halen, maar daarentegen geniet ik van alles; het kletsen met ze, het lachen met ze, de opmerkingen die uit hun komen en me soms echt verbaasd doen staan, samen koekjes bakken, naar de eendjes, ijsje halen, fietsen, voetballen, de kippen eten geven etc. Ik vind het heerlijk.
Je zou in elk geval een heel erg leuke moeder zijn, Cambridge.
Sterkte met je beslissing. Ik denk dat niemand hier je daar advies in kan geven, dat is zo persoonlijk.
[...]
en een leven zonder kind is mijns inziens niet per definitie leuker, alleen omdat je dan meer vrijheden hebt. Daar ben ik het niet mee eens. Het ligt er ook aan wat voor persoon je bent. Ik ben zelf gek op kinderen. Ik ben goed met kinderen. Mijn moeder zegt weleens dat ik begin te stralen als ik met mijn oppaskids ben. Ik vergeet al mijn zorgen als ik de kinderen om me heen heb. Het is soms druk en rennen en vliegen en haasten, het koken, naar hockey brengen en halen, de ander naar tennis en weer terug, spelen, vriendjes over de vloer, in bad doen, ruziemakende kinderen uit elkaar halen, maar daarentegen geniet ik van alles; het kletsen met ze, het lachen met ze, de opmerkingen die uit hun komen en me soms echt verbaasd doen staan, samen koekjes bakken, naar de eendjes, ijsje halen, fietsen, voetballen, de kippen eten geven etc. Ik vind het heerlijk.
Je zou in elk geval een heel erg leuke moeder zijn, Cambridge.
Sterkte met je beslissing. Ik denk dat niemand hier je daar advies in kan geven, dat is zo persoonlijk.
woensdag 31 maart 2010 om 21:28
Er zijn zat mannen die geen probleem hebben met een vrouw met kind.
Daar hoef je je niet druk over te maken.
Ik weet niet wat die ziekte van je inhoud, ik ken het niet.
Is dat iets dat nooit meer over gaat?
Verder, praktische dingen als meubeltjes en kleertjes komen wel goed.
Daar zijn zat oplossingen voor.
De vader, tja, wat wil je zelf?
Wil je een co ouderschap?
Wil je hem er buiten houden?
Zie dat eens heel duidelijk te krijgen.
Daar hoef je je niet druk over te maken.
Ik weet niet wat die ziekte van je inhoud, ik ken het niet.
Is dat iets dat nooit meer over gaat?
Verder, praktische dingen als meubeltjes en kleertjes komen wel goed.
Daar zijn zat oplossingen voor.
De vader, tja, wat wil je zelf?
Wil je een co ouderschap?
Wil je hem er buiten houden?
Zie dat eens heel duidelijk te krijgen.
woensdag 31 maart 2010 om 21:34
Ik sta zo te kijken van de reacties hier, 1x abortus ok, ik heb ook weleens gedacht toen ik 18 was dat ik zwanger was en kan met alle eerlijkheid zeggen dat ik het misschien toen ook gedaan had, maar nu bijna 10 jaar later ga je wellicht dezelfde keuze maken. En ik hoor hier alleen maar begripvolle reacties dat je een hele leuke moeder zou zijn etc, ik vind het onbegrijpelijk. Je wilt je nu nog ontplooien, scenario, wat als je over 2 jaar weer zwanger bent en al op weg bent om jezelf te ontplooien maar nog niet genoeg naar jouw idee ga je dan weer serieus nadenken over een abortus? Een kind krijgen is een gunst, wat wellicht niet past in je huidige leventje etc maar het is niet voor iedereen weggelegd en ik moet eerlijk bekennen na jouw verhaal dat ik het erg zuur zou vinden als je weer zwanger zou worden wanneer het jou wel uitkomt. Ik reageer bitter maar dat is puur vanwege het feit dat je door omstandigheden onvoorzichtig bent geweest en het gevoel hebt dat het je allemaal wel weer overkomt wanneer het wel in je leven past.
woensdag 31 maart 2010 om 21:35
quote:El_lebel schreef op 31 maart 2010 @ 19:21:
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit een vreselijk moeilijke periode is. Ten eerste vind ik het goed van je dat je met een psycholoog gaat praten. Die persoon zal geen mening geven, maar waarschijnlijk wel helpen jouw gedachten te ordenen. Ik denk dat het handig is als je je niet teveel probeert te laten beïnvloeden. Jouw ouders hebben niks te zeggen over jouw lichaam en de mening van je vriendinnen is lief bedoeld, maar niet heilig. Uiteindelijk moet je zelf die keuze maken.
Wat ik mij afvraag: voel je enige blijheid over deze zwangerschap? Heb je een moment gehad dat je dacht van: "wow, wat bijzonder, een kindje voor mij"?
Bovendien is het inderdaad belangrijk om te weten wat de invloed van de medicijnen op de kindje kan zijn. Ik begrijp dat je daar tot nu toe nog geen duidelijk antwoord op heb. Probeer hier toch achter te komen, want het is nogal belangrijk is je keuze. Sterkte.
vind het ook heel fijn dat ik morgen met de psycholoog ga praten. Ze is heel direct maar wel iemand waar je wat aan hebt. Helaas zat ze helemaal vol en had pas over twee weken plek, ik heb gezegd dat het dringend is een noodsituatie, en ze kan morgen 3 kwartier voor me vrijmaken. Pff 3 kwartier om alles op een rijtje te zetten
wat betreft de medicijnen. Ik ben vandaag gebeld maar het werd me nog steeds niet veel duidelijker. Het rivm die alles weet over medicijnen heeft mijn hele lijst bestudeerd. Er zijn er een aantal die ik in de eerste twee weken van mijn zwangerschap heb geslikt omdat ik toen nog niet wist dat ik zwanger was. Mijn arts die me behandeld voor het postviraalsyndroom/ME zei dat ik direct met een aantal medicijnen moest stoppen, waarop ik dat direct heb gedaan. Risico is dus dat ik ze twee weken wel heb geslikt. Ik moest van hem een drietal medicijnen nog doorslikken en nu hoor ik van het rivm/de assistente van de gyneacoloog dat deze volgens het rivm onmiddelijk gestopt moesten worden terwijl mijn eigen arts zegt dat ik ze nog wel moet slikken ivm mijn virus. Ik ga zo mijn arts mailen en hem dit vraagstuk voorleggen. Ik vroeg de assistente hoe groot de kans op schade van het kind is en ze kon er niets over zeggen, ze zei bij een 20 weken echo kunnen we meer zien. Het is erg moeilijk en nog steeds niet veel duidelijker voor mij dus.
ja ik voelde zeker af en toe blijheid. Ik fietste buiten en dacht wow er groeit wat in mijn buik. Ik voelde me trots ook. Ik vraag me af of het een jongen of een meisje zal zijn, of het een druk of stil kindje is, of hij of zij de bruine ogen van mij of de groene ogen van zijn of haar vader heeft. Ik vind het alleen erg jammer dat ik niet meer kan genieten ervan. Normaal is een zwangerschap iets wat je viert en wat niet gepaard gaat met zoveel onzekerheden, twijfels en verdriet. Ik ben ook bang dat dit alles invloed heeft op het kind. Net zoals je voedingsstoffen doorgeeft, geef je toch ook gedachten en gevoelens door? Ik ervaar zoveel stress op dit moment dat ik bang ben dat dit allemaal het kind beinvloed.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit een vreselijk moeilijke periode is. Ten eerste vind ik het goed van je dat je met een psycholoog gaat praten. Die persoon zal geen mening geven, maar waarschijnlijk wel helpen jouw gedachten te ordenen. Ik denk dat het handig is als je je niet teveel probeert te laten beïnvloeden. Jouw ouders hebben niks te zeggen over jouw lichaam en de mening van je vriendinnen is lief bedoeld, maar niet heilig. Uiteindelijk moet je zelf die keuze maken.
Wat ik mij afvraag: voel je enige blijheid over deze zwangerschap? Heb je een moment gehad dat je dacht van: "wow, wat bijzonder, een kindje voor mij"?
Bovendien is het inderdaad belangrijk om te weten wat de invloed van de medicijnen op de kindje kan zijn. Ik begrijp dat je daar tot nu toe nog geen duidelijk antwoord op heb. Probeer hier toch achter te komen, want het is nogal belangrijk is je keuze. Sterkte.
vind het ook heel fijn dat ik morgen met de psycholoog ga praten. Ze is heel direct maar wel iemand waar je wat aan hebt. Helaas zat ze helemaal vol en had pas over twee weken plek, ik heb gezegd dat het dringend is een noodsituatie, en ze kan morgen 3 kwartier voor me vrijmaken. Pff 3 kwartier om alles op een rijtje te zetten
wat betreft de medicijnen. Ik ben vandaag gebeld maar het werd me nog steeds niet veel duidelijker. Het rivm die alles weet over medicijnen heeft mijn hele lijst bestudeerd. Er zijn er een aantal die ik in de eerste twee weken van mijn zwangerschap heb geslikt omdat ik toen nog niet wist dat ik zwanger was. Mijn arts die me behandeld voor het postviraalsyndroom/ME zei dat ik direct met een aantal medicijnen moest stoppen, waarop ik dat direct heb gedaan. Risico is dus dat ik ze twee weken wel heb geslikt. Ik moest van hem een drietal medicijnen nog doorslikken en nu hoor ik van het rivm/de assistente van de gyneacoloog dat deze volgens het rivm onmiddelijk gestopt moesten worden terwijl mijn eigen arts zegt dat ik ze nog wel moet slikken ivm mijn virus. Ik ga zo mijn arts mailen en hem dit vraagstuk voorleggen. Ik vroeg de assistente hoe groot de kans op schade van het kind is en ze kon er niets over zeggen, ze zei bij een 20 weken echo kunnen we meer zien. Het is erg moeilijk en nog steeds niet veel duidelijker voor mij dus.
ja ik voelde zeker af en toe blijheid. Ik fietste buiten en dacht wow er groeit wat in mijn buik. Ik voelde me trots ook. Ik vraag me af of het een jongen of een meisje zal zijn, of het een druk of stil kindje is, of hij of zij de bruine ogen van mij of de groene ogen van zijn of haar vader heeft. Ik vind het alleen erg jammer dat ik niet meer kan genieten ervan. Normaal is een zwangerschap iets wat je viert en wat niet gepaard gaat met zoveel onzekerheden, twijfels en verdriet. Ik ben ook bang dat dit alles invloed heeft op het kind. Net zoals je voedingsstoffen doorgeeft, geef je toch ook gedachten en gevoelens door? Ik ervaar zoveel stress op dit moment dat ik bang ben dat dit allemaal het kind beinvloed.
woensdag 31 maart 2010 om 21:45
Cappi, ben het voor een heel groot deel met je eens, alleen zegt TO niet dat ze later wel even leuk een kindje neemt als het haar beter uitkomt, dat wordt eerder gesuggereerd door een paar andere reacties. Zie ook de laatste regel van de openingspost.
Cambridgegirl, ik vind dat je heel goed en uitgebreid hierover nadenkt. Heb net als een paar andere mensen het idee dat je in je hart wel weet wat je wilt, namelijk houden. Natuurlijk zijn er heel veel praktische bezwaren en beren op de weg, maar daar is allemaal een oplossing voor. Die is er niet voor het gevoel van spijt dat je riskeert als je een beslissing neemt waar je niet achter staat.
Heel veel sterkte met je beslissing.
Cambridgegirl, ik vind dat je heel goed en uitgebreid hierover nadenkt. Heb net als een paar andere mensen het idee dat je in je hart wel weet wat je wilt, namelijk houden. Natuurlijk zijn er heel veel praktische bezwaren en beren op de weg, maar daar is allemaal een oplossing voor. Die is er niet voor het gevoel van spijt dat je riskeert als je een beslissing neemt waar je niet achter staat.
Heel veel sterkte met je beslissing.
woensdag 31 maart 2010 om 21:45
iedereen heeft een mening. Hier ook.
Je bent baas over je eigen buik. Laat je niet onder druk zetten. Je hebt nog 2 weken want vergeet de 5 dagen bedenktijd niet in de abortuskliniek!!
Het VBOK is gevallen voor advies. Zij zijn pro zwangerschap.
Zeggen niet direct van wel waarschijnlijk maar duwen je wel in die richting. "Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind" De naam zegt t al.
Moeilijk hoor. Ik denk dat t handig is je rust te zoeken en bedenken waar jij over 5 jaar wil staan, zonder of met kind en hoe je dat voor je ziet. Ook met je gezondheid.
Je leeftijd zegt niks. Je kan kinderen krijgen tot je 40e.
Sterkte met je keus..
Je bent baas over je eigen buik. Laat je niet onder druk zetten. Je hebt nog 2 weken want vergeet de 5 dagen bedenktijd niet in de abortuskliniek!!
Het VBOK is gevallen voor advies. Zij zijn pro zwangerschap.
Zeggen niet direct van wel waarschijnlijk maar duwen je wel in die richting. "Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind" De naam zegt t al.
Moeilijk hoor. Ik denk dat t handig is je rust te zoeken en bedenken waar jij over 5 jaar wil staan, zonder of met kind en hoe je dat voor je ziet. Ook met je gezondheid.
Je leeftijd zegt niks. Je kan kinderen krijgen tot je 40e.
Sterkte met je keus..
woensdag 31 maart 2010 om 21:49
quote:Cambridgegirl schreef op 31 maart 2010 @ 19:09:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie.
Goede leeftijd maar geen goede situatie; geen werk/niet in staat tot werken, gezondheidsproblemen, geen stabiele relatie en geen relatie met de vader. Onvruchtbaar wordt je niet van een abortus, ook niet van een tweede. Blij zul je ermee zijn, vast wel, met zoveel goede en ellende van de afgelopen jaren, zal je je vastklampen aan 1 lichtpuntje. Is dat eerlijk voor een kind, om in deze situatie gesmeten te worden. Instabiele labiele moeder die haar leven nog lang niet stevig op de rails heeft (sorry, dat klinkt heel hard maar zo is het hoe je het zelf omschrijft).
tegen het houden van een kind:
quote:- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
Een kind zonder vader op laten groeien, dat gebeurt helaas wel vaker. Het is geen fijn uitgangspunt, je wilt toch graag een gezin met twee ouders voor je kind. Maar het kan ook prima anders, in jouw geval zou de dagelijkse steun van een partner in de verzorging wel hard nodig zijn. Je hebt je leven helemaal niet op de rit en die raakt ook niet meer op de rit met een kind erbij. Dat is eerder egoistisch, om daarin een kind te laten komen. Je bent een eenouder gezin en je kunt het eigenlijk al niet eens voor jezelf rooien. Hoe moet dat nou? Meer geld van de overheid en nog meer steun van omgeving? Hoe zie je het zelf voor je?
quote:
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel. Een kind erbij biedt geen soelaas maar alleen maar meer zorgen, ook vreugde, maar moet je niet eerst zelf voor vreugde zorgen in je leven en zorgen dat je zelf gelukkig kunt zijn, voordat een kind wordt geboren. Een kind kan je veel geluk bezorgen, maar heeft in jouw geval meteen die last op de schouders, mag het ook in geluk, stabiliteit en vreugde geboren worden? Dat lijkt mij de prioriteit.quote:ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.Nu maar in deze situatie een kind krijgen, uit angst geen kinderen meer te kunnen krijgen. Is angst een goede raadgever? Mag een kind in een wereld komen, die al complex genoeg is, in een situatie waarin het gerust moet stellen dat iemand toch nog moeder wordt. Daarom krijg je geen kind. Die krijg je vanuit een diepe wens en omdat je denkt er klaar voor te zijn het allerbeste van jezelf en je partner te kunnen bieden. Het spijt me, maar ik twijfel er ernstig aan of jij dit kunt. Ik zie in mijn eigen omgeving het enorme verschil tussen de kindjes, die in een roerige instabiele situatie terecht komen, waarin de volwassene die de ouder is, het voor zichzelf helemaal niet op de rit heeft. En het kind, inmiddels twee kindjes, die geboren worden in een stabiele situatie waarin ouders ze stabiliteit en rust kunnen bieden. Ik vind het niet fair voor een kind, dat mag je een hard oordeel vinden, maar ik vind het niet kunnen.
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie.
Goede leeftijd maar geen goede situatie; geen werk/niet in staat tot werken, gezondheidsproblemen, geen stabiele relatie en geen relatie met de vader. Onvruchtbaar wordt je niet van een abortus, ook niet van een tweede. Blij zul je ermee zijn, vast wel, met zoveel goede en ellende van de afgelopen jaren, zal je je vastklampen aan 1 lichtpuntje. Is dat eerlijk voor een kind, om in deze situatie gesmeten te worden. Instabiele labiele moeder die haar leven nog lang niet stevig op de rails heeft (sorry, dat klinkt heel hard maar zo is het hoe je het zelf omschrijft).
tegen het houden van een kind:
quote:- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
Een kind zonder vader op laten groeien, dat gebeurt helaas wel vaker. Het is geen fijn uitgangspunt, je wilt toch graag een gezin met twee ouders voor je kind. Maar het kan ook prima anders, in jouw geval zou de dagelijkse steun van een partner in de verzorging wel hard nodig zijn. Je hebt je leven helemaal niet op de rit en die raakt ook niet meer op de rit met een kind erbij. Dat is eerder egoistisch, om daarin een kind te laten komen. Je bent een eenouder gezin en je kunt het eigenlijk al niet eens voor jezelf rooien. Hoe moet dat nou? Meer geld van de overheid en nog meer steun van omgeving? Hoe zie je het zelf voor je?
quote:
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel. Een kind erbij biedt geen soelaas maar alleen maar meer zorgen, ook vreugde, maar moet je niet eerst zelf voor vreugde zorgen in je leven en zorgen dat je zelf gelukkig kunt zijn, voordat een kind wordt geboren. Een kind kan je veel geluk bezorgen, maar heeft in jouw geval meteen die last op de schouders, mag het ook in geluk, stabiliteit en vreugde geboren worden? Dat lijkt mij de prioriteit.quote:ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.Nu maar in deze situatie een kind krijgen, uit angst geen kinderen meer te kunnen krijgen. Is angst een goede raadgever? Mag een kind in een wereld komen, die al complex genoeg is, in een situatie waarin het gerust moet stellen dat iemand toch nog moeder wordt. Daarom krijg je geen kind. Die krijg je vanuit een diepe wens en omdat je denkt er klaar voor te zijn het allerbeste van jezelf en je partner te kunnen bieden. Het spijt me, maar ik twijfel er ernstig aan of jij dit kunt. Ik zie in mijn eigen omgeving het enorme verschil tussen de kindjes, die in een roerige instabiele situatie terecht komen, waarin de volwassene die de ouder is, het voor zichzelf helemaal niet op de rit heeft. En het kind, inmiddels twee kindjes, die geboren worden in een stabiele situatie waarin ouders ze stabiliteit en rust kunnen bieden. Ik vind het niet fair voor een kind, dat mag je een hard oordeel vinden, maar ik vind het niet kunnen.
woensdag 31 maart 2010 om 21:51
quote:Aaatje schreef op 31 maart 2010 @ 21:45:Natuurlijk zijn er heel veel praktische bezwaren en beren op de weg, maar daar is allemaal een oplossing voor.Als het nou zo simpel was, dat er allemaal wel een oplossing voor was, dan zou TO toch haar leven inmiddels al lang op de rit hebben. Dan had ze het toch allemaal wel opgelost als er wel allemaal een oplossing voor te vinden was. Ik denk dat je het echt veel te simpel stelt en ik weet dat veel mensen zo willen denken. Kindje staat gelijk aan vreugde en liefde, heeft niets anders nodig dan liefde en aandacht en de rest komt allemaal vanzelf wel goed. Nogmaals, als er allemaal wel een oplossing voor zou zijn, dan was het leven van TO al heel anders geweest. Blijkbaar is het allemaal lang niet zo makkelijk op te lossen.
woensdag 31 maart 2010 om 21:52
www.vbok.nl Zij helpen je om dingen op een rijtje te zetten.
Ik heb niet alle racties gelezen, maar stél dat de verwekker nu ineens superenthousiast zou zijn, de babykamer gaat verven, een kinderwagenrijtest gaat doen etc. Vervolgens laat hij je zitten als je acht maanden zwanger bent, of na je bevalling. Dan zou je toch ook 100 % voor je kindje gaan ?
Ik wens je veel wijsheid en rust.
Ik heb niet alle racties gelezen, maar stél dat de verwekker nu ineens superenthousiast zou zijn, de babykamer gaat verven, een kinderwagenrijtest gaat doen etc. Vervolgens laat hij je zitten als je acht maanden zwanger bent, of na je bevalling. Dan zou je toch ook 100 % voor je kindje gaan ?
Ik wens je veel wijsheid en rust.
woensdag 31 maart 2010 om 21:57
Aaatje, dat realiseer ik me ook, ik wil niemand de les lezen en TO dus ook niet het is haar leven tenslotte maar ik wordt er wel verdrietig van, dat nu bij 2x keer weer serieus een abortus wordt overwogen. Wil niet bitter overkomen en zo wil ik ook niet zijn maar het is en blijft oneerlijk verdeeld in het leven. Er zijn zoveel vrouwen die kinderen willen maar ze niet kunnen krijgen en dan hebben we hier iemand die nu voor 2x keer een abortus overweegd en ik weet niet goed hoe ik er tegenaan moet kijken. Het is iedereen zijn eigen keuze maar dat neemt niet mijn gevoel weg.
woensdag 31 maart 2010 om 21:58
[quote]ziva schreef op 31 maart 2010 @ 21:45:
iedereen heeft een mening. Hier ook.
Je bent baas over je eigen buik. Laat je niet onder druk zetten. Je hebt nog 2 weken want vergeet de 5 dagen bedenktijd niet in de abortuskliniek!!
Het VBOK is gevallen voor advies. Zij zijn pro zwangerschap.
Zeggen niet direct van wel waarschijnlijk maar duwen je wel in die richting. "Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind" De naam zegt t al.
Zo! Heb alles doorgelezen. En ook wat dingen genoteerd voor mezelf, ik heb namelijk echt een voor/tegen lijst in een boekje waarin ik ook andere dingen opschrijf wat ik denk en voel. Om zo hopelijk alles wat meer op een rijtje te krijgen. Wat is nu eigenlijk het verschil tussen het VBOK en het FIOM? ik heb thuis wel op de site van het VBOK gekeken maar durf hier op het oppasadres niet te kijken, bang dat het in de history van de computer blijft staan.
en hoe zit het precies met die 5 dagen bedenktijd? als ik er dan ben geweest voor een gesprek (of mag ik ook gebeld hebben naar een kliniek?) moet ik dan verplicht 5 dagen wachten? heel stom maar dit kan ik me allemaal niet meer herinneren van toen ik 18 was het ging toen ook als een waas voorbij die periode. Nu ik hier veel mee bezig ben komen steeds meer (nare) herinneringen boven. Hoe ik daar lag, hoe onpersoonlijk en kil de artsen waren, hoe lief een verpleegster was, hoe ik in de uitslaapkamer naast een enorm huilend en overstuur Marokkaans meisje lag, hoe alleen en eenzaam ik me voelde, dat ik een nieuwe pyama had gekocht, dat ik zo moest rillen van angst en de kou toen ik op de tafel lag, hoe verdoofd ik me de dagen er na voelde....
Ik moet inderdaad mijn rust zoeken maar merk dat ik die niet kan vinden. Ben ook zo moe van alles. Ik ben bang als ik lees dat na je 30e je vruchtbaarheid afneemt, en dat ik voor altijd spijt krijg als ik straks geen kinderen meer kan krijgen.
iedereen heeft een mening. Hier ook.
Je bent baas over je eigen buik. Laat je niet onder druk zetten. Je hebt nog 2 weken want vergeet de 5 dagen bedenktijd niet in de abortuskliniek!!
Het VBOK is gevallen voor advies. Zij zijn pro zwangerschap.
Zeggen niet direct van wel waarschijnlijk maar duwen je wel in die richting. "Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind" De naam zegt t al.
Zo! Heb alles doorgelezen. En ook wat dingen genoteerd voor mezelf, ik heb namelijk echt een voor/tegen lijst in een boekje waarin ik ook andere dingen opschrijf wat ik denk en voel. Om zo hopelijk alles wat meer op een rijtje te krijgen. Wat is nu eigenlijk het verschil tussen het VBOK en het FIOM? ik heb thuis wel op de site van het VBOK gekeken maar durf hier op het oppasadres niet te kijken, bang dat het in de history van de computer blijft staan.
en hoe zit het precies met die 5 dagen bedenktijd? als ik er dan ben geweest voor een gesprek (of mag ik ook gebeld hebben naar een kliniek?) moet ik dan verplicht 5 dagen wachten? heel stom maar dit kan ik me allemaal niet meer herinneren van toen ik 18 was het ging toen ook als een waas voorbij die periode. Nu ik hier veel mee bezig ben komen steeds meer (nare) herinneringen boven. Hoe ik daar lag, hoe onpersoonlijk en kil de artsen waren, hoe lief een verpleegster was, hoe ik in de uitslaapkamer naast een enorm huilend en overstuur Marokkaans meisje lag, hoe alleen en eenzaam ik me voelde, dat ik een nieuwe pyama had gekocht, dat ik zo moest rillen van angst en de kou toen ik op de tafel lag, hoe verdoofd ik me de dagen er na voelde....
Ik moet inderdaad mijn rust zoeken maar merk dat ik die niet kan vinden. Ben ook zo moe van alles. Ik ben bang als ik lees dat na je 30e je vruchtbaarheid afneemt, en dat ik voor altijd spijt krijg als ik straks geen kinderen meer kan krijgen.
