Gezondheid
alle pijlers
wel of geen abortus, deze week beslissen
woensdag 31 maart 2010 om 19:09
De titel zegt vast genoeg. Maar ik zal even wat meer vertellen. Ook om voor mezelf alles wat meer op een rijtje te zetten. Het is een complete chaos in mijn hoofd maar het enge is dat ik niets voel, mensen zeggen tegen me dat ik mijn gevoel moet volgen, maar ik lijk nog steeds verdoofd terwijl ik al weken met dit dilemma loop.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
donderdag 1 april 2010 om 13:40
Fijn dat jij het een goed gesprek vond Cambridgegirl.
Op mij komt het over als redelijk onprofessioneel met allerlei aannames over jou en hoe zíj jou ziet. Daarbij vind ik het een promopraatje voor het houden van het kind en laat ze je zeker niet beide kanten zien.
Ik vind het niet getuigen van objectiviteit. Niet best dus. Eigenlijk moet je nu op zoek naar iemand die je op dezelfde positieve manier laat zien wat er gebeurt als je tot abortus besluit.
Succes.
Op mij komt het over als redelijk onprofessioneel met allerlei aannames over jou en hoe zíj jou ziet. Daarbij vind ik het een promopraatje voor het houden van het kind en laat ze je zeker niet beide kanten zien.
Ik vind het niet getuigen van objectiviteit. Niet best dus. Eigenlijk moet je nu op zoek naar iemand die je op dezelfde positieve manier laat zien wat er gebeurt als je tot abortus besluit.
Succes.
donderdag 1 april 2010 om 13:45
Zoals je het schrijft, klinkt het wel een beetje alsof de psychologe jou een bepaalde richting probeerde uit te sturen (nl. het kind houden).
Niet dat ik dat per se een slechte keus vind, integendeel!!
Maar het lijkt of het allemaal niet erg objectief was. Je zit in een lastige situatie, en het allemaal rustig kunnen doorpraten met een begripvol iemand zorgt er vast voor dat je je nu een stuk beter voelt. Maar probeer je niet te laten meeslepen door wat anderen van je verwachten.
Niet dat ik dat per se een slechte keus vind, integendeel!!
Maar het lijkt of het allemaal niet erg objectief was. Je zit in een lastige situatie, en het allemaal rustig kunnen doorpraten met een begripvol iemand zorgt er vast voor dat je je nu een stuk beter voelt. Maar probeer je niet te laten meeslepen door wat anderen van je verwachten.
donderdag 1 april 2010 om 13:46
donderdag 1 april 2010 om 13:58
donderdag 1 april 2010 om 14:14
Ik ben het eens met de parkeerkant, maar de rest is erg onevenwichtig. Neem nou de kant met hoop. Dan bij deze maar de kant met vrees:
- zorg voor een kind is zoveel zwaarder dan je kunt bedenken. Misschien denk je nu dat je straks lekker met een baby zit te knuffelen en nooit meer denkt aan alles dat je mist, maar je kind zal je ook veel zorgen brengen die je nu nog niet kunt overzien. Zeker als dat kind door jouw gezondheidsproblemen en medicijngebruik bepaalde afwijkingen of gedragsproblemen heeft.
- Je lijkt absoluut niet het type vrouw dat heel weerbaar is. Je hebt geen fatsoenlijke woning, geen fatsoenlijk inkomen en problemen met je gezondheid. Het zal heel zwaar zijn. De kansen op een prima baan zijn behoorlijk gereduceerd met een kind, en de baan die je graag wilt en hebt gekregen zal niet meer mogelijk zijn. Dat kun je je kind gaan verwijten.
- Je lijkt ook niet erg sociaal vaardig in relaties, en het lijkt niet ondenkbaar dat je daar langer last van gaat houden. Je hebt een verstoorde relatie met je familie, en met je partners lijkt het ook niet zo lekker te gaan. Je kansen op een nieuwe partner zijn kleiner met kind, alleen al omdat je meer thuis zit. Als het kind niet gezond is geldt dit nog sterker.
Is de psychologe soms zelf in de vruchtbare leeftijd?
- zorg voor een kind is zoveel zwaarder dan je kunt bedenken. Misschien denk je nu dat je straks lekker met een baby zit te knuffelen en nooit meer denkt aan alles dat je mist, maar je kind zal je ook veel zorgen brengen die je nu nog niet kunt overzien. Zeker als dat kind door jouw gezondheidsproblemen en medicijngebruik bepaalde afwijkingen of gedragsproblemen heeft.
- Je lijkt absoluut niet het type vrouw dat heel weerbaar is. Je hebt geen fatsoenlijke woning, geen fatsoenlijk inkomen en problemen met je gezondheid. Het zal heel zwaar zijn. De kansen op een prima baan zijn behoorlijk gereduceerd met een kind, en de baan die je graag wilt en hebt gekregen zal niet meer mogelijk zijn. Dat kun je je kind gaan verwijten.
- Je lijkt ook niet erg sociaal vaardig in relaties, en het lijkt niet ondenkbaar dat je daar langer last van gaat houden. Je hebt een verstoorde relatie met je familie, en met je partners lijkt het ook niet zo lekker te gaan. Je kansen op een nieuwe partner zijn kleiner met kind, alleen al omdat je meer thuis zit. Als het kind niet gezond is geldt dit nog sterker.
Is de psychologe soms zelf in de vruchtbare leeftijd?
donderdag 1 april 2010 om 14:49
Wat een verbijsterend slechte psycholoog als ze werkelijk psycholoog is. Ze stuurt heel duidelijk, doet daarnaast ook nog medische uitspraken over abortus die verre van wetenschappelijk zijn. Heel slecht, bijna meldingswaardig.
Jammer CG dat je niet ingaat op de vraag wat je wilt met dat vaderschap, je zal de vader toch moeten inlichten en met hem moeten afspreken hoe het ouderschap ingevuld gaat worden, je mag een kind zijn vader niet ontzeggen of vice versa. Ook jammer dat jouw "psycholoog" voorbij gaat aan de schadelijke medicijnen die je hebt geslikt. Je kan jezelf blijkbaar al een leven met kind voorstellen, heb je al eens geprobeerd je een leven voor te stellen met een gehandicapt kind?
Jammer CG dat je niet ingaat op de vraag wat je wilt met dat vaderschap, je zal de vader toch moeten inlichten en met hem moeten afspreken hoe het ouderschap ingevuld gaat worden, je mag een kind zijn vader niet ontzeggen of vice versa. Ook jammer dat jouw "psycholoog" voorbij gaat aan de schadelijke medicijnen die je hebt geslikt. Je kan jezelf blijkbaar al een leven met kind voorstellen, heb je al eens geprobeerd je een leven voor te stellen met een gehandicapt kind?
donderdag 1 april 2010 om 14:58
donderdag 1 april 2010 om 15:08
Wat me vooral opvalt is dat jij (TO) je vooral heel erg richt op meningen van anderen (hier en IRL). Dit is toch echt een beslissing die je zelf op je eigen inzichten moet nemen. Want als je een keuze maakt op basis van de meningen/gedachten van anderen dan ga je in de toekomst geheid een probleem krijgen. Of je nu kiest voor een abortus of om het kindje te houden.
donderdag 1 april 2010 om 15:20
quote:Cambridgegirl schreef op 01 april 2010 @ 13:23:
Een papier met dingen erop die duidelijk zijn:
- psychisch zal een abortus er flink inhakken bij me, ze vroeg zich af of ik daarna werkelijk los kan laten en kan genieten van het vliegen en alle reizen die ik maak. Ze zei hoe voel jij je als je in Dubai loopt en daar loopt met schuldgevoelens en de angst dat je geen kinderen meer kan krijgen.
Dit is wel een soort van self-fulfilling prophecy. Na zo'n gesprek zul je inderdaad nooit meer rustig in Dubai lopen.
Een papier met dingen erop die duidelijk zijn:
- psychisch zal een abortus er flink inhakken bij me, ze vroeg zich af of ik daarna werkelijk los kan laten en kan genieten van het vliegen en alle reizen die ik maak. Ze zei hoe voel jij je als je in Dubai loopt en daar loopt met schuldgevoelens en de angst dat je geen kinderen meer kan krijgen.
Dit is wel een soort van self-fulfilling prophecy. Na zo'n gesprek zul je inderdaad nooit meer rustig in Dubai lopen.
donderdag 1 april 2010 om 15:35
Ook ik vind dat je psycholoog niet objectief is geweest. En ik denk dat jij het een fijn gesprek hebt gevonden omdat je het met haar eens bent. Ik krijg sterk het gevoel dat je je kindje wil houden.
Ik ben het ook wel met haar eens, maar ik ben hier om mijn mening te geven en niet objectief met jou alles door te nemen. Zij wel.
Ik ben het ook wel met haar eens, maar ik ben hier om mijn mening te geven en niet objectief met jou alles door te nemen. Zij wel.
donderdag 1 april 2010 om 17:01
ik had rijles dus vandaar dat ik nu pas reageer. Ik merk juist dat haar woorden me richting de andere kant duwen. Toen ik haar hoorde praten dacht ik ho eens ik heb een keuze hoor! Dus dit was inderdaad wat was blijven hangen, en wat indruk had gemaakt maar het is niet wat ik als zaligmakend beschouw. Ik heb eerder een moeilijk punt met haar gehad omdat ik dus vijf jaar met een islamitische jongen ben gegaan en daar had ze ook haar opvattingen over die mijns inziens totaal niet stroken met de werkelijkheid. Toen ben ik ook gestopt bij haar na drie maal te zijn geweest, maar heb de draad weer bij haar opgepakt omdat zij op de hoogte was van alles en ik dacht als ik bij een nieuw iemand ook weer alles moet vertellen. Maar misschien dat haar mening ook wordt gevormd door haar christelijke achtergrond, ze begon ook over God en daar ben ik allergisch voor dus ik zei gelijk ik geloof niet.
Ik heb het fiom gebeld, morgen afspraak in Zwolle voor een gesprek en dinsdag naar het VBOK in amersfoort en had een heel fijn gesprek met die vrouw, ze zei ook dat het niet klopt wat de psycholoog zei over onvruchtbaar worden van abortus ze zei misschien bedoelde ze niet fysiek maar geestelijk dat sommige vrouwen het na een abortus moeilijk vinden op het gebied van relaties en seksualiteit en daardoor niet snel weer een kind krijgen.
Die vrouw van het vbok was ook heel duidelijk dat 8 of 10 weken denken weinig verschil maakt, ze zei pas bij 12 weken wordt het kritisch want dan wordt de ingreep anders.
over postviraalsyndroom ik word behandeld door een arts die een kliniek heeft met een antiviraalprotocol. Meerdere medicijnen reguliere medicijnen die antivirus zijn en daarnaast vitaminen en voedingssupplementen om mijn weerstand te verhogen.
Ik heb het fiom gebeld, morgen afspraak in Zwolle voor een gesprek en dinsdag naar het VBOK in amersfoort en had een heel fijn gesprek met die vrouw, ze zei ook dat het niet klopt wat de psycholoog zei over onvruchtbaar worden van abortus ze zei misschien bedoelde ze niet fysiek maar geestelijk dat sommige vrouwen het na een abortus moeilijk vinden op het gebied van relaties en seksualiteit en daardoor niet snel weer een kind krijgen.
Die vrouw van het vbok was ook heel duidelijk dat 8 of 10 weken denken weinig verschil maakt, ze zei pas bij 12 weken wordt het kritisch want dan wordt de ingreep anders.
over postviraalsyndroom ik word behandeld door een arts die een kliniek heeft met een antiviraalprotocol. Meerdere medicijnen reguliere medicijnen die antivirus zijn en daarnaast vitaminen en voedingssupplementen om mijn weerstand te verhogen.
donderdag 1 april 2010 om 17:02
quote:nippo schreef op 01 april 2010 @ 15:20:
[...]
Dit is wel een soort van self-fulfilling prophecy. Na zo'n gesprek zul je inderdaad nooit meer rustig in Dubai lopen.ik reageerde als volgt: ik denk dat ik er dan juist extra van zal genieten omdat ik een heel bewuste keuze heb gemaakt om mijn dromen achterna te gaan en dat ik dan er juist van geniet.
[...]
Dit is wel een soort van self-fulfilling prophecy. Na zo'n gesprek zul je inderdaad nooit meer rustig in Dubai lopen.ik reageerde als volgt: ik denk dat ik er dan juist extra van zal genieten omdat ik een heel bewuste keuze heb gemaakt om mijn dromen achterna te gaan en dat ik dan er juist van geniet.
donderdag 1 april 2010 om 17:38
Ik zou alleen een abortus ondergaan als ik GEEN kinderwens zou hebben, jij hebt wel een kinderwens dus waarom zou je dit kindje weghalen omdat het MOMENT niet goed is??? Waarom zou je over pakweg 5 jaar wel een kindje willen??
Er is nooit een goed moment voor het krijgen van een kindje er zullen altijd factoren zijn dat je denkt van nu even geen kind. Ziekte/gezondheid/werk/financieel/verblouwing/geen relatie/slechte relatie e.d.
Als ik jou was zou ik heel goed nadenken want het kan zijn dat dit je laatste kans op een kindje is!
Er is nooit een goed moment voor het krijgen van een kindje er zullen altijd factoren zijn dat je denkt van nu even geen kind. Ziekte/gezondheid/werk/financieel/verblouwing/geen relatie/slechte relatie e.d.
Als ik jou was zou ik heel goed nadenken want het kan zijn dat dit je laatste kans op een kindje is!
donderdag 1 april 2010 om 17:43
quote:Melodie74 schreef op 01 april 2010 @ 17:38:
Ik zou alleen een abortus ondergaan als ik GEEN kinderwens zou hebben, jij hebt wel een kinderwens dus waarom zou je dit kindje weghalen omdat het MOMENT niet goed is???
Het gaat niet om HAAR kinderwens, het gaat om de situatie waar het KIND in opgroeit en die is op dit MOMENT ( wat in dit geval een moment van een aantal jaar zal zijn) niet oke ( want ideaal hoeft niet, maar oke wel)
Er is nooit een goed moment voor het krijgen van een kindje er zullen altijd factoren zijn dat je denkt van nu even geen kind. Ziekte/gezondheid/werk/financieel/verblouwing/geen relatie/slechte relatie e.d.
Als ik jou was zou ik heel goed nadenken want het kan zijn dat dit je laatste kans op een kindje is!Waarom zou dit de laatste kans zijn? TO is pas 27!!!
Ik zou alleen een abortus ondergaan als ik GEEN kinderwens zou hebben, jij hebt wel een kinderwens dus waarom zou je dit kindje weghalen omdat het MOMENT niet goed is???
Het gaat niet om HAAR kinderwens, het gaat om de situatie waar het KIND in opgroeit en die is op dit MOMENT ( wat in dit geval een moment van een aantal jaar zal zijn) niet oke ( want ideaal hoeft niet, maar oke wel)
Er is nooit een goed moment voor het krijgen van een kindje er zullen altijd factoren zijn dat je denkt van nu even geen kind. Ziekte/gezondheid/werk/financieel/verblouwing/geen relatie/slechte relatie e.d.
Als ik jou was zou ik heel goed nadenken want het kan zijn dat dit je laatste kans op een kindje is!Waarom zou dit de laatste kans zijn? TO is pas 27!!!
donderdag 1 april 2010 om 17:46
TO nogmaals de vraag hoe je de vader hierin gaat betrekken als je besluit om een baby te krijgen. Je kan hem echt niet wegpoetsen. Als je besluit over hem te zwijgen dan krijgt je kind daar later problemen mee en het zal je altijd verwijten dat je hem/haar vader hebt ontzegd. Als je besluit wel te vermelden wie de vader is maar je wil de vader verder geen rol laten spelen dan krijg je ook datzelfde verwijt. It takes two to tango, en jouw kind heeft ook recht op een pa en ma.
