Gezondheid
alle pijlers
wel of geen abortus, deze week beslissen
woensdag 31 maart 2010 om 19:09
De titel zegt vast genoeg. Maar ik zal even wat meer vertellen. Ook om voor mezelf alles wat meer op een rijtje te zetten. Het is een complete chaos in mijn hoofd maar het enge is dat ik niets voel, mensen zeggen tegen me dat ik mijn gevoel moet volgen, maar ik lijk nog steeds verdoofd terwijl ik al weken met dit dilemma loop.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
donderdag 1 april 2010 om 19:33
ik moet er nu vandoor. Heb afgesproken met een goede vriendin die sinds een paar dagen weet dat ze zwanger is. Ze is blij en heeft een vaste relatie en goede baan, dus heel andere situatie. Vind het moeilijk om juist met haar af te spreken, maar ze weet het en daarom gaan we erover praten.
Morgen wil de vader van het kind mee naar het FIOM, is dat verstandig? hij heeft vrij gevraagd voor het geval dat, maar liever ga ik alleen, hij vond me egoistisch.
Morgen wil de vader van het kind mee naar het FIOM, is dat verstandig? hij heeft vrij gevraagd voor het geval dat, maar liever ga ik alleen, hij vond me egoistisch.
donderdag 1 april 2010 om 19:40
was vandaag even in de bieb zag ik het boek baby blues liggen. Heb het meegenomen gaat over het volgende: vrouwen die worstelen met bepaalde dingen. Bijv een vrouw die pas gelukkig kan zijn als ze een baby heeft, maar die koppig weigert te komen. Een andere vrouw die na een slippertje zwanger raakt, mag je een kind op de wereld zetten als je niet van zijn vader houdt is de vraag. En het thema is dus vooral van deze tijd gelukkig worden zonder ooit kinderen te krijgen. Pff weet niet of dit nu het juiste boek voor mij is :s of juist wel..
donderdag 1 april 2010 om 19:41
quote:Cambridgegirl schreef op 01 april 2010 @ 19:33:
ik moet er nu vandoor. Heb afgesproken met een goede vriendin die sinds een paar dagen weet dat ze zwanger is. Ze is blij en heeft een vaste relatie en goede baan, dus heel andere situatie. Vind het moeilijk om juist met haar af te spreken, maar ze weet het en daarom gaan we erover praten.
Morgen wil de vader van het kind mee naar het FIOM, is dat verstandig? hij heeft vrij gevraagd voor het geval dat, maar liever ga ik alleen, hij vond me egoistisch.je kan het alleen doen, maar face it, het gaat ook over zijn toekomst
ik moet er nu vandoor. Heb afgesproken met een goede vriendin die sinds een paar dagen weet dat ze zwanger is. Ze is blij en heeft een vaste relatie en goede baan, dus heel andere situatie. Vind het moeilijk om juist met haar af te spreken, maar ze weet het en daarom gaan we erover praten.
Morgen wil de vader van het kind mee naar het FIOM, is dat verstandig? hij heeft vrij gevraagd voor het geval dat, maar liever ga ik alleen, hij vond me egoistisch.je kan het alleen doen, maar face it, het gaat ook over zijn toekomst
donderdag 1 april 2010 om 19:41
quote:Anna37 schreef op 01 april 2010 @ 19:38:
Het is bijna grappig hoe ze op je ex reageerde. Djesus
Vind ook niet dat het jou taak is om haar te confronteren hoor, jij komt voor hulp.
haha ja ik weet nog dat ik na dat gesprek buiten stond helemaal perplex van my god in wat voor wereld leeft ze
en vandaag zei ik godver en toen zei ik snel erachter oh sorry want dacht ze is natuurlijk erg christelijk
was het niet zo'n noodsituatie dan was ik nu niet bij haar maar bij een ander, was niet voor niets bij haar gestopt. Ach ja, het is niet anders
Het is bijna grappig hoe ze op je ex reageerde. Djesus
Vind ook niet dat het jou taak is om haar te confronteren hoor, jij komt voor hulp.
haha ja ik weet nog dat ik na dat gesprek buiten stond helemaal perplex van my god in wat voor wereld leeft ze
en vandaag zei ik godver en toen zei ik snel erachter oh sorry want dacht ze is natuurlijk erg christelijk
was het niet zo'n noodsituatie dan was ik nu niet bij haar maar bij een ander, was niet voor niets bij haar gestopt. Ach ja, het is niet anders
donderdag 1 april 2010 om 19:43
quote:Cambridgegirl schreef op 01 april 2010 @ 19:33:
ik moet er nu vandoor. Heb afgesproken met een goede vriendin die sinds een paar dagen weet dat ze zwanger is. Ze is blij en heeft een vaste relatie en goede baan, dus heel andere situatie. Vind het moeilijk om juist met haar af te spreken, maar ze weet het en daarom gaan we erover praten.
Morgen wil de vader van het kind mee naar het FIOM, is dat verstandig? hij heeft vrij gevraagd voor het geval dat, maar liever ga ik alleen, hij vond me egoistisch.En daar begint het al. De levenslange relatie met een man die jij niet zit zitten.
ik moet er nu vandoor. Heb afgesproken met een goede vriendin die sinds een paar dagen weet dat ze zwanger is. Ze is blij en heeft een vaste relatie en goede baan, dus heel andere situatie. Vind het moeilijk om juist met haar af te spreken, maar ze weet het en daarom gaan we erover praten.
Morgen wil de vader van het kind mee naar het FIOM, is dat verstandig? hij heeft vrij gevraagd voor het geval dat, maar liever ga ik alleen, hij vond me egoistisch.En daar begint het al. De levenslange relatie met een man die jij niet zit zitten.
donderdag 1 april 2010 om 19:44
donderdag 1 april 2010 om 19:46
quote:meds schreef op 01 april 2010 @ 19:44:
VBOK zal ook wel over god beginnen, dat is namelijk hun stokpaardje. Maar ja God gaat gaat er niet uit straks als het kind de hele nacht ligt te bleren....
(nieuwe baby's janken echt heel veel en heel hard, echt waar, dat is me zo tegengevallen. Niks gezellig, het is gewoon terreur)heb de vrouw vandaag aan de tel gevraagd hoe het zat met hun christelijke invalshoek, of ze per definitie voor abortus zijn. En ze zei dat dat niet zo is, dat ze alle keuzen respecteren. Tja ik wacht af morgen.
VBOK zal ook wel over god beginnen, dat is namelijk hun stokpaardje. Maar ja God gaat gaat er niet uit straks als het kind de hele nacht ligt te bleren....
(nieuwe baby's janken echt heel veel en heel hard, echt waar, dat is me zo tegengevallen. Niks gezellig, het is gewoon terreur)heb de vrouw vandaag aan de tel gevraagd hoe het zat met hun christelijke invalshoek, of ze per definitie voor abortus zijn. En ze zei dat dat niet zo is, dat ze alle keuzen respecteren. Tja ik wacht af morgen.
donderdag 1 april 2010 om 19:46
quote:Cambridgegirl schreef op 01 april 2010 @ 19:46:
[...]
heb de vrouw vandaag aan de tel gevraagd hoe het zat met hun christelijke invalshoek, of ze per definitie voor abortus zijn. En ze zei dat dat niet zo is, dat ze alle keuzen respecteren. Tja ik wacht af morgen.als zij ook maar niet over God begint
[...]
heb de vrouw vandaag aan de tel gevraagd hoe het zat met hun christelijke invalshoek, of ze per definitie voor abortus zijn. En ze zei dat dat niet zo is, dat ze alle keuzen respecteren. Tja ik wacht af morgen.als zij ook maar niet over God begint
donderdag 1 april 2010 om 19:49
donderdag 1 april 2010 om 19:56
quote:Cambridgegirl schreef op 01 april 2010 @ 18:48:
[...]bedankt voor je reactie. Ik viel even uit. Zwangerschapshormonen he
nu ik je laatste reactie heb gelezen, kan ik begrijpen wat je bedoelt. Wat betreft het zinnetje 'ik heb steeds het gevoel dat ik de volwassene moet zijn', daarmee bedoelde ik eigenlijk dat ik me de ouder voel en mijn moeder als het kind zie. En dat ik dat in sommige situaties niet juist vind.
Het klopt dat mijn ouders jarenlang een nogal dominante rol hebben gespeeld. Ik heb dat natuurlijk ook zelf laten gebeuren. Het ergste was toen ik zo ziek werd, en weer thuis moest gaan wonen en dus weer afhankelijk voelde. Dat was echt moeilijk vooor me.
mijn vader is een dominante man. Mijn moeder is heel afhankelijk van hem vind ik. Ach het is complex en daar wil ik het nu niet uitgebreid over hebben, maar ik heb wel altijd bedacht ik wil nooit afhankelijk zijn van een man. Ik wil zelf mijn eigen geld verdienen en het redden in dit leven.Sportieve reactie . Ik begrijp wat je schrijft over je ouders. Je zet het heel duidelijk neer en in je vorige posts bleek dit schemerde dit ook al aardig door.
Ik begrijp dat als je zo'n heftige ziekteperiode achter de rug hebt, dat je weer in een afhankelijkheidsrelatie met je ouders bent geraakt. Wellicht was dit in die jaren ook de enige manier om te overleven.
Ik denk dat wel het nu het wat beter met je gaat belangrijk is om je bewust te zijn van het feit dat zij beslag op jou leggen binnen die relatie. Als jij daar prima onder gedijdt hoeft dat niet erg te zijn. Maar jij voelt je onder druk gezet (en zo te lezen word je dat ook).
Je ouders doen een emotionele claim op je en die kun jij niet waarmaken. Je hebt zelf genoeg aan je hoofd nu. Bovendien is het ook jouw taak niet. Zij zijn je ouders en ze zijn volwassenen, ze moeten zichzelf en elkaar redden.
Probeer niet in de valkuil te trappen dat je mee gaat in een dergelijke relatie met je ouders. Laat je niet verleiden om de ene keer ouder en de andere keer kind voor ze te spelen. Je bent beide niet. Ja, je bent hun kind, maar wel hun volwassen kind.
Het zou fijn zijn als zij je als 'vol' zouden benaderen, maar maak dat niet de basis voor het moment dat JIJ je als vol gaat gedragen én voelen.
Vrouw, regel je leven, en als het niet lukt vraag hulp, maar laat je niet door je ouders niet meezuigen in hún leven en wat zij daarvan verwachten. Jij bent bezig met het opbouwen van jouw eigen leven. En mogelijk dat van een kindje. Zorg dat onder beide een stevig fundament ligt.
[...]bedankt voor je reactie. Ik viel even uit. Zwangerschapshormonen he
nu ik je laatste reactie heb gelezen, kan ik begrijpen wat je bedoelt. Wat betreft het zinnetje 'ik heb steeds het gevoel dat ik de volwassene moet zijn', daarmee bedoelde ik eigenlijk dat ik me de ouder voel en mijn moeder als het kind zie. En dat ik dat in sommige situaties niet juist vind.
Het klopt dat mijn ouders jarenlang een nogal dominante rol hebben gespeeld. Ik heb dat natuurlijk ook zelf laten gebeuren. Het ergste was toen ik zo ziek werd, en weer thuis moest gaan wonen en dus weer afhankelijk voelde. Dat was echt moeilijk vooor me.
mijn vader is een dominante man. Mijn moeder is heel afhankelijk van hem vind ik. Ach het is complex en daar wil ik het nu niet uitgebreid over hebben, maar ik heb wel altijd bedacht ik wil nooit afhankelijk zijn van een man. Ik wil zelf mijn eigen geld verdienen en het redden in dit leven.Sportieve reactie . Ik begrijp wat je schrijft over je ouders. Je zet het heel duidelijk neer en in je vorige posts bleek dit schemerde dit ook al aardig door.
Ik begrijp dat als je zo'n heftige ziekteperiode achter de rug hebt, dat je weer in een afhankelijkheidsrelatie met je ouders bent geraakt. Wellicht was dit in die jaren ook de enige manier om te overleven.
Ik denk dat wel het nu het wat beter met je gaat belangrijk is om je bewust te zijn van het feit dat zij beslag op jou leggen binnen die relatie. Als jij daar prima onder gedijdt hoeft dat niet erg te zijn. Maar jij voelt je onder druk gezet (en zo te lezen word je dat ook).
Je ouders doen een emotionele claim op je en die kun jij niet waarmaken. Je hebt zelf genoeg aan je hoofd nu. Bovendien is het ook jouw taak niet. Zij zijn je ouders en ze zijn volwassenen, ze moeten zichzelf en elkaar redden.
Probeer niet in de valkuil te trappen dat je mee gaat in een dergelijke relatie met je ouders. Laat je niet verleiden om de ene keer ouder en de andere keer kind voor ze te spelen. Je bent beide niet. Ja, je bent hun kind, maar wel hun volwassen kind.
Het zou fijn zijn als zij je als 'vol' zouden benaderen, maar maak dat niet de basis voor het moment dat JIJ je als vol gaat gedragen én voelen.
Vrouw, regel je leven, en als het niet lukt vraag hulp, maar laat je niet door je ouders niet meezuigen in hún leven en wat zij daarvan verwachten. Jij bent bezig met het opbouwen van jouw eigen leven. En mogelijk dat van een kindje. Zorg dat onder beide een stevig fundament ligt.
vrijdag 2 april 2010 om 13:16
vrijdag 2 april 2010 om 19:09
zaterdag 3 april 2010 om 13:59
quote:jojan schreef op 01 april 2010 @ 11:04:
[...]
Dus dan moet TO maar een abortus laten plegen? Omdat jij er niet tegen kan?Wat een idiote opmerking, waar zeg ik dat TO maar voor een abortus moet kiezen, omdat ik niet er niet tegen zou kunnen. Vanwege deze stupide opmerking zou ik de rest van je post al moeten negeren.quote:En je doet net of TO er bewust voor kiest om in deze situatie een kind op de wereld te zetten. TO heeft hier niet voor gekozen, het was een ongelukje. Feit is dat het kindje er nu is. En dat kan je laten weghalen, ja, maar nú bestaat het kindje al.Er is nog geen kind.quote:Als jij ooit werkeloos raakt, of je relatie gaat over terwijl je kinderen hebt, zal jij dan ook nooit gebruik maken van de voorzieningen? Want dat kan je eigenlijk toch niet maken hè?.Hoezo zou ik dat niet kunnen maken? Net zoals TO dat kan doen, kan ik dat doen en jij ook. Ik zou alleen niet bij voorbaat daarop al moeten leunen. Ik zou een kind op de wereld zetten als ik weet dat ik het zelf 100% aankan. Dat is je uitgangspunt, dat is de basis. Dat er een situatie kan ontstaan, waarin je het even niet 100% zelf redt, daar is hulp voor. Maar dat is om bij te springen, om te helpen. Het moet niet bij voorbaat al de basis zijn. Een kind ben je helemaal zelf verantwoordelijk voor, niet je omgeving, niet de gemeenschap en geen collectieve pot.quote:Had je maar van tevoren moeten bedenken dat dat kan gebeuren. We hebben een hoop voorzieningen in dit land, maar het zijn maar asociale mensen die daar gebruik van maken hoor.Dat zijn jouw woorden, niet de mijne. Ik vind dat je heel zwart-wit denkt, maar goed dat is jouw visie.quote:Hoe haal je het in je hoofd om in een niet zo ideale situatie een kind op de wereld te zetten. Je bent niet goed bezig als je geen abortus laat plegen!.Tjonge, wederom een idiote opmerking. Ik vind het inderdaad niet kunnen om een kind op de wereld te zetten als je het zelf niet aankunt, als je een kind weinig te bieden hebt. En dan gaat het niet om grote materiele zaken, maar om de basis. Een huisje, een inkomen, stabiliteit en er emotioneel en mentaal aan toe zijn. Niet als werkelijk alles in je leven overhoop ligt.quote:Zo lees ik jouw reactie.Je hebt aan mijn woorden een geheel eigen draai gegeven.quote:En ik ben het er niet mee eens.Prima, alleen jammer dat je niet goed leest wat ik daadwerkelijk heb geschreven.quote:Ik schrik echt van hoe hard en asociaal sommige mensen kunnen zijn. Want dat is het, als je elkaar niet wilt helpen, en het mensen niet gunt om van voorzieningen gebruik te maken..Dat maak jij ervan. Ik vind een voorziening een hulpmiddel is voor als je het even niet redt. Maar voor sommige mensen, voor heel veel mensen, is het echt hun basis. Ze gaan er vanuit dat ze overal wel hulp kunnen krijgen en een beroep op kunnen doen. Dat vind ik geen basis voor een gezin, voor alleenstaand moederschap en daarbij komt dat die voorzieningen niet eens vanzelfsprekend zijn (gelet op de toekomstige bezuinigingen). Daarmee zeg ik niet dat solidariteit niet mag, ik vind dat juist een groot goed. Alleen mag dit mensen niet afhankelijk maken of het vanzelfsprekend vinden dat er overal wel een instantie voor je klaar staat.quote:Je moet allemaal je eigen boontjes maar doppen! En waag het niet om hulp van buitenaf te vragen. .Weer compleet overdreven reactie. Ik vind inderdaad dat je als volwassen mens voor jezelf moet kunnen zorgen en je leven op orde moet hebben, voordat je de verantwoordelijkheid van een kind op je neemt. Als je eens in een moeilijke situatie zit is hulp van buitenaf een noodzaak, maar nogmaals: dat is niet de basis van je bestaan, de basis van je leven en de basis voor een gezin.quote:En nee, ik ben geen alleenstaande moeder of iets dergelijks. Ik heb wel een stabiele situatie. Maar ik zou nooit zomaar een ander veroordelen en zeggen dat ik het niet 'vind kunnen' dat iemand het kindje laat komen dat er in feite al is.Ik veroordeel niemand, jij daarentegen wel. En er is nog lang geen kind.
[...]
Dus dan moet TO maar een abortus laten plegen? Omdat jij er niet tegen kan?Wat een idiote opmerking, waar zeg ik dat TO maar voor een abortus moet kiezen, omdat ik niet er niet tegen zou kunnen. Vanwege deze stupide opmerking zou ik de rest van je post al moeten negeren.quote:En je doet net of TO er bewust voor kiest om in deze situatie een kind op de wereld te zetten. TO heeft hier niet voor gekozen, het was een ongelukje. Feit is dat het kindje er nu is. En dat kan je laten weghalen, ja, maar nú bestaat het kindje al.Er is nog geen kind.quote:Als jij ooit werkeloos raakt, of je relatie gaat over terwijl je kinderen hebt, zal jij dan ook nooit gebruik maken van de voorzieningen? Want dat kan je eigenlijk toch niet maken hè?.Hoezo zou ik dat niet kunnen maken? Net zoals TO dat kan doen, kan ik dat doen en jij ook. Ik zou alleen niet bij voorbaat daarop al moeten leunen. Ik zou een kind op de wereld zetten als ik weet dat ik het zelf 100% aankan. Dat is je uitgangspunt, dat is de basis. Dat er een situatie kan ontstaan, waarin je het even niet 100% zelf redt, daar is hulp voor. Maar dat is om bij te springen, om te helpen. Het moet niet bij voorbaat al de basis zijn. Een kind ben je helemaal zelf verantwoordelijk voor, niet je omgeving, niet de gemeenschap en geen collectieve pot.quote:Had je maar van tevoren moeten bedenken dat dat kan gebeuren. We hebben een hoop voorzieningen in dit land, maar het zijn maar asociale mensen die daar gebruik van maken hoor.Dat zijn jouw woorden, niet de mijne. Ik vind dat je heel zwart-wit denkt, maar goed dat is jouw visie.quote:Hoe haal je het in je hoofd om in een niet zo ideale situatie een kind op de wereld te zetten. Je bent niet goed bezig als je geen abortus laat plegen!.Tjonge, wederom een idiote opmerking. Ik vind het inderdaad niet kunnen om een kind op de wereld te zetten als je het zelf niet aankunt, als je een kind weinig te bieden hebt. En dan gaat het niet om grote materiele zaken, maar om de basis. Een huisje, een inkomen, stabiliteit en er emotioneel en mentaal aan toe zijn. Niet als werkelijk alles in je leven overhoop ligt.quote:Zo lees ik jouw reactie.Je hebt aan mijn woorden een geheel eigen draai gegeven.quote:En ik ben het er niet mee eens.Prima, alleen jammer dat je niet goed leest wat ik daadwerkelijk heb geschreven.quote:Ik schrik echt van hoe hard en asociaal sommige mensen kunnen zijn. Want dat is het, als je elkaar niet wilt helpen, en het mensen niet gunt om van voorzieningen gebruik te maken..Dat maak jij ervan. Ik vind een voorziening een hulpmiddel is voor als je het even niet redt. Maar voor sommige mensen, voor heel veel mensen, is het echt hun basis. Ze gaan er vanuit dat ze overal wel hulp kunnen krijgen en een beroep op kunnen doen. Dat vind ik geen basis voor een gezin, voor alleenstaand moederschap en daarbij komt dat die voorzieningen niet eens vanzelfsprekend zijn (gelet op de toekomstige bezuinigingen). Daarmee zeg ik niet dat solidariteit niet mag, ik vind dat juist een groot goed. Alleen mag dit mensen niet afhankelijk maken of het vanzelfsprekend vinden dat er overal wel een instantie voor je klaar staat.quote:Je moet allemaal je eigen boontjes maar doppen! En waag het niet om hulp van buitenaf te vragen. .Weer compleet overdreven reactie. Ik vind inderdaad dat je als volwassen mens voor jezelf moet kunnen zorgen en je leven op orde moet hebben, voordat je de verantwoordelijkheid van een kind op je neemt. Als je eens in een moeilijke situatie zit is hulp van buitenaf een noodzaak, maar nogmaals: dat is niet de basis van je bestaan, de basis van je leven en de basis voor een gezin.quote:En nee, ik ben geen alleenstaande moeder of iets dergelijks. Ik heb wel een stabiele situatie. Maar ik zou nooit zomaar een ander veroordelen en zeggen dat ik het niet 'vind kunnen' dat iemand het kindje laat komen dat er in feite al is.Ik veroordeel niemand, jij daarentegen wel. En er is nog lang geen kind.
zaterdag 3 april 2010 om 23:41
Meds,
Ik zei het al eerder tijdens dit topic: Ik ken diverse (niet-christelijke) vrouwen die ervaring hebben met de VBOK, en die bestrijden ten stelligste dat ze een bepaalde (christelijke) kant op werden gestuurd tijdens hun keuzeproces. Ze werden erg prettig en objectief geholpen door de VBOK, óók als ze voor abortus kozen. (En zelfs ná een abortus kun je nog hulp bij hun krijgen.)
Gezien je stellige uitspraken over de VBOK vraag ik me af: Heb je zelf ervaring met hun begeleiding bij ongewenste zwangerschap?
Ik zei het al eerder tijdens dit topic: Ik ken diverse (niet-christelijke) vrouwen die ervaring hebben met de VBOK, en die bestrijden ten stelligste dat ze een bepaalde (christelijke) kant op werden gestuurd tijdens hun keuzeproces. Ze werden erg prettig en objectief geholpen door de VBOK, óók als ze voor abortus kozen. (En zelfs ná een abortus kun je nog hulp bij hun krijgen.)
Gezien je stellige uitspraken over de VBOK vraag ik me af: Heb je zelf ervaring met hun begeleiding bij ongewenste zwangerschap?
zaterdag 3 april 2010 om 23:44
quote:Java schreef op 03 april 2010 @ 23:41:
Meds,
Ik zei het al eerder tijdens dit topic: Ik ken diverse (niet-christelijke) vrouwen die ervaring hebben met de VBOK, en die bestrijden ten stelligste dat ze een bepaalde (christelijke) kant op werden gestuurd tijdens hun keuzeproces. Ze werden erg prettig en objectief geholpen door de VBOK, óók als ze voor abortus kozen. (En zelfs ná een abortus kun je nog hulp bij hun krijgen.)
Gezien je stellige uitspraken over de VBOK vraag ik me af: Heb je zelf ervaring met hun begeleiding bij ongewenste zwangerschap?dat is een nogal persoonlijke vraag waar ik uiteraard niet op zal antwoorden
Meds,
Ik zei het al eerder tijdens dit topic: Ik ken diverse (niet-christelijke) vrouwen die ervaring hebben met de VBOK, en die bestrijden ten stelligste dat ze een bepaalde (christelijke) kant op werden gestuurd tijdens hun keuzeproces. Ze werden erg prettig en objectief geholpen door de VBOK, óók als ze voor abortus kozen. (En zelfs ná een abortus kun je nog hulp bij hun krijgen.)
Gezien je stellige uitspraken over de VBOK vraag ik me af: Heb je zelf ervaring met hun begeleiding bij ongewenste zwangerschap?dat is een nogal persoonlijke vraag waar ik uiteraard niet op zal antwoorden
dinsdag 6 april 2010 om 14:43
Cambridgegirl, ik lees ergens tussendoor dat je cytomegalie hebt gehad. Voor zover ik weet kan een eerste CMV infectie tijdens een zwangerschap ernstige problemen opleveren voor het ongevoren kind. Jij zegt dat het virus nog aanwezig is in je lijf, heb je advies gehad over de kans dat jij het overdraagt aan je kind? Dat zou ik wel uitzoeken, want als je het kind wilt houden moet je wellicht toch nog bepaalde medicatie slikken. En als er niets aan te doen is (ik ben geen arts) dan wil je de kans op een infectie wellicht meenemen in je overweging.
