Relaties
alle pijlers
Gestoord!
zaterdag 3 april 2010 om 19:39
Mijn "dilemma"..
Ik zal proberen om het zo kort en bondig mogelijk uit te leggen!
Zes jaar een relatie gehad, waarvan twee keer uit en nu voor de derde keer. Het is nu zo'n 4 maanden uit.
In de afgelopen vier maanden elkaar nog regelmatig gezien.
Ik heb het uitgemaakt, omdat ik al zo'n 2,5 jaar gek word van zijn getwijfel. En op dit moment begin ik me af te vragen of hij niet "gestoord" is. Akelig woord, maar zo komt hij zo nu en dan op me over.
Ik zal een paar voorbeelden geven.
Zo af en toe spreken we af. Ik ben meestal degene die initiatief neemt, en vraagt om af te spreken. Laatst heb ik tegen hem gezegd, dat ik het vervelend vond dat ik meestal vroeg. Als reactie kreeg ik dat ik teveel op zijn lip zat, en hij mij wel zou bellen.
Oke, prima. Vervolgens hoor ik een behoorlijke tijd niets, dus op een gegeven moment heb ik hem gestuurd: Ik dacht dat ik nog iets van je zou horen deze week?
Als reactie kreeg ik: Ik wou eigenlijk niets meer van me laten horen, maar nu spreek ik je weer. En daarna: Ik wil alles of niets. Ik kan niet zomaar met je afspreken, of ik wil een echte relatie met je of elkaar helemaal niet meer zien.
Ik dacht: Hee! Hij is eens een keer duidelijk!
Vandaag naar hem toe gegaan, en gevraagd of we over dat telefoongesprek konden praten. Had hij geen zin in. Later kwam er toch wat uit.. Ik wil toch helemaal niets. Vervolgens begint hij er over dat we de afgelopen 4 maanden elkaar zo veel hebben gezien, en dat hij het niet normaal vond dat ik hem zo vrij liet, en dat hoorde volgens hem niet. Maar hallo, ik kan hem toch niets verbieden? Het is uit! Ik heb wel gezegd als je wat met een ander uitspookt, is het voor mij wel gebeurt. Maar als je dat wilt doen, hou ik je niet tegen.
Hij vond het vreemd dat ik hem gewoon uit liet gaan, en zijn vrijheid gaf, maar ondertussen mag ik hem (ook van hem!) niets verbieden!
Hij wil geen relatie, maar hij wil ook niet zonder me.
Hij wil wel afspreken, maar alleen als hij dat wilt, en zodra ik vraag zit ik te veel op zijn lip. Hij zegt dat ik niet communiceer, maar als ik wil praten heeft hij geen zin.
Hij zegt precies te weten hoe ik ben, en dat ik toch niet boos op hem kan worden. En dat als ik boos ben, hij precies weet wat hij moet doen om me weer vrolijk te krijgen. Waar het uiteindelijk op neer kwam, was dat hij gewoon wist dat hij alles kon maken wat hij wou, omdat uiteindelijk hij precies wist wat te doen, zodat ik toch niet meer boos was. Dat zei hij letterlijk!
Ik heb het gevoel alsof er constant spelletjes worden gespeeld, en daar word ik moe van. en hij is vervolgens weer hysterich. Het ene moment wil hij dit, en het andere moment dat. Hij wil "volwassen" zijn, een goede baan en veel verdienen, en het andere moment zou hij thuis willen hangen de hele dag en van een uitkering leven. Het is altijd vol tegenstrijdigheden. Het ene moment, ben ik de perfecte vrouw, en het andere moment, zal ik toch nooit veranderen en is het weer niet goed.
Aaaaaaaaargh! Wat is dat!!! Ik word er zelf bijna gestoord van!
Ik zal proberen om het zo kort en bondig mogelijk uit te leggen!
Zes jaar een relatie gehad, waarvan twee keer uit en nu voor de derde keer. Het is nu zo'n 4 maanden uit.
In de afgelopen vier maanden elkaar nog regelmatig gezien.
Ik heb het uitgemaakt, omdat ik al zo'n 2,5 jaar gek word van zijn getwijfel. En op dit moment begin ik me af te vragen of hij niet "gestoord" is. Akelig woord, maar zo komt hij zo nu en dan op me over.
Ik zal een paar voorbeelden geven.
Zo af en toe spreken we af. Ik ben meestal degene die initiatief neemt, en vraagt om af te spreken. Laatst heb ik tegen hem gezegd, dat ik het vervelend vond dat ik meestal vroeg. Als reactie kreeg ik dat ik teveel op zijn lip zat, en hij mij wel zou bellen.
Oke, prima. Vervolgens hoor ik een behoorlijke tijd niets, dus op een gegeven moment heb ik hem gestuurd: Ik dacht dat ik nog iets van je zou horen deze week?
Als reactie kreeg ik: Ik wou eigenlijk niets meer van me laten horen, maar nu spreek ik je weer. En daarna: Ik wil alles of niets. Ik kan niet zomaar met je afspreken, of ik wil een echte relatie met je of elkaar helemaal niet meer zien.
Ik dacht: Hee! Hij is eens een keer duidelijk!
Vandaag naar hem toe gegaan, en gevraagd of we over dat telefoongesprek konden praten. Had hij geen zin in. Later kwam er toch wat uit.. Ik wil toch helemaal niets. Vervolgens begint hij er over dat we de afgelopen 4 maanden elkaar zo veel hebben gezien, en dat hij het niet normaal vond dat ik hem zo vrij liet, en dat hoorde volgens hem niet. Maar hallo, ik kan hem toch niets verbieden? Het is uit! Ik heb wel gezegd als je wat met een ander uitspookt, is het voor mij wel gebeurt. Maar als je dat wilt doen, hou ik je niet tegen.
Hij vond het vreemd dat ik hem gewoon uit liet gaan, en zijn vrijheid gaf, maar ondertussen mag ik hem (ook van hem!) niets verbieden!
Hij wil geen relatie, maar hij wil ook niet zonder me.
Hij wil wel afspreken, maar alleen als hij dat wilt, en zodra ik vraag zit ik te veel op zijn lip. Hij zegt dat ik niet communiceer, maar als ik wil praten heeft hij geen zin.
Hij zegt precies te weten hoe ik ben, en dat ik toch niet boos op hem kan worden. En dat als ik boos ben, hij precies weet wat hij moet doen om me weer vrolijk te krijgen. Waar het uiteindelijk op neer kwam, was dat hij gewoon wist dat hij alles kon maken wat hij wou, omdat uiteindelijk hij precies wist wat te doen, zodat ik toch niet meer boos was. Dat zei hij letterlijk!
Ik heb het gevoel alsof er constant spelletjes worden gespeeld, en daar word ik moe van. en hij is vervolgens weer hysterich. Het ene moment wil hij dit, en het andere moment dat. Hij wil "volwassen" zijn, een goede baan en veel verdienen, en het andere moment zou hij thuis willen hangen de hele dag en van een uitkering leven. Het is altijd vol tegenstrijdigheden. Het ene moment, ben ik de perfecte vrouw, en het andere moment, zal ik toch nooit veranderen en is het weer niet goed.
Aaaaaaaaargh! Wat is dat!!! Ik word er zelf bijna gestoord van!
zondag 4 april 2010 om 08:05
quote:Chardonnay schreef op 04 april 2010 @ 07:30:
[...]
Meid, je bent echt de enige niet hoor. Er zitten legio vrouwen hier die uit een dergelijke relatie komen. Je moet de adviezen ook niet zien als afbranden van jou of je ex. Er wordt hier doorgaans gesproken uit ervaring. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen.
.
Precies, ik ben ook ervaringsdeskundige zullen we maar zeggen.
En je bent echt meer waard dan een man die zo met je omgaat.
[...]
Meid, je bent echt de enige niet hoor. Er zitten legio vrouwen hier die uit een dergelijke relatie komen. Je moet de adviezen ook niet zien als afbranden van jou of je ex. Er wordt hier doorgaans gesproken uit ervaring. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen.
.
Precies, ik ben ook ervaringsdeskundige zullen we maar zeggen.
En je bent echt meer waard dan een man die zo met je omgaat.
zondag 4 april 2010 om 10:32
quote:Secretly schreef op 04 april 2010 @ 00:30:
De opmerking: Zij wil in ex graag de man van haar dromen zien is absoluut niet van toepassing.
Waar slaat dat op?
Dat was ik, en die opmerking wil ik ook wel even uitleggen hoor
(hij was namelijk echt niet lullig bedoeld)
Je bent verliefd, en in je hoofd maak je een plaatje.
Een plaatje hoe hij was toen je hem net leerde kennen
Toen alles nog mooi en leuk was.
Gaandeweg is hij veranderd blijkbaar, je schrijft het zelf al, dat gebeurt gaandeweg, je hebt er geen erg in.
Het plaatje in je hoofd verandert dus ook niet mee.
EN dan ineens kom je tot de conclusie dat het plaatje wat je in je hoofd hebt van je ex helemaal niet klopt met de werkelijkheid.
EN dat wil je graag veranderen, want je wil die man uit het plaatje weer terug.
En dat lieve TO gaat niet lukken, wat wel gaat lukken is het plaatje in je hoofd aanpassen aan de werkelijkheid
Maar dat doet zeer....want dat betekend een droom opgeven
En ook hier....gesproken als een ware ervaringsdeskundige...
De opmerking: Zij wil in ex graag de man van haar dromen zien is absoluut niet van toepassing.
Waar slaat dat op?
Dat was ik, en die opmerking wil ik ook wel even uitleggen hoor
(hij was namelijk echt niet lullig bedoeld)
Je bent verliefd, en in je hoofd maak je een plaatje.
Een plaatje hoe hij was toen je hem net leerde kennen
Toen alles nog mooi en leuk was.
Gaandeweg is hij veranderd blijkbaar, je schrijft het zelf al, dat gebeurt gaandeweg, je hebt er geen erg in.
Het plaatje in je hoofd verandert dus ook niet mee.
EN dan ineens kom je tot de conclusie dat het plaatje wat je in je hoofd hebt van je ex helemaal niet klopt met de werkelijkheid.
EN dat wil je graag veranderen, want je wil die man uit het plaatje weer terug.
En dat lieve TO gaat niet lukken, wat wel gaat lukken is het plaatje in je hoofd aanpassen aan de werkelijkheid
Maar dat doet zeer....want dat betekend een droom opgeven
En ook hier....gesproken als een ware ervaringsdeskundige...
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 4 april 2010 om 11:02
quote:Summerdance schreef op 04 april 2010 @ 10:32:
[...]
Dat was ik, en die opmerking wil ik ook wel even uitleggen hoor
(hij was namelijk echt niet lullig bedoeld)
Je bent verliefd, en in je hoofd maak je een plaatje.
Een plaatje hoe hij was toen je hem net leerde kennen
Toen alles nog mooi en leuk was.
Gaandeweg is hij veranderd blijkbaar, je schrijft het zelf al, dat gebeurt gaandeweg, je hebt er geen erg in.
Het plaatje in je hoofd verandert dus ook niet mee.
EN dan ineens kom je tot de conclusie dat het plaatje wat je in je hoofd hebt van je ex helemaal niet klopt met de werkelijkheid.
EN dat wil je graag veranderen, want je wil die man uit het plaatje weer terug.
En dat lieve TO gaat niet lukken, wat wel gaat lukken is het plaatje in je hoofd aanpassen aan de werkelijkheid
Maar dat doet zeer....want dat betekend een droom opgeven
En ook hier....gesproken als een ware ervaringsdeskundige...
Hoi Summerdance,
Dank je voor je uitleg. Ik begrijp wat je bedoelt.. Ik vatte het in eerste instantie anders op.
De eerste keer dat het uit ging, had ik idd dat plaatje. Inmiddels niet meer. Dat heeft ook wel even geduurd, voordat dat weg was. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt.
Op dit moment ben ik wel vrij realistisch, en weet ik hoe het er voor staat en wat wel en niet goed is, maar..
De derde keer dat het uit ging, ging het in eerste instantie ook goed. Ik had me voorgenomen om geen contact met hem op te nemen. En toe kreeg ik telefoon van hem, en ik nam op. Het ging zwaar kut met hem, en ik had medelijden. Ik heb hem aangeluisterd, en vond het rot voor hem. Daarna kwam een sms, daarna een keer afspreken tot uiteindelijk samen filmpjes kijken, uit eten, gezellig dit doen, gezellig dat doen..
Die afstand die ik zou wou bewaren, was dus weer weg. Maar we zagen elkaar wel stukken minder toen we nog een relatie hadden en dat ging goed!
Alleen kan ik er niet mee omgaan als hij de ene week elke dag contact zoekt, en ik de week erop in een keer helemaal niets emer hoor. En als ik hem dan wat stuur, dan het verwijt krijg dat ik teveel op zijn lip zit. Ook al kwam het initiatief meestal van mijn kant, hij gaf me ook het gevoel dat hij het leuk vond om me te zien, en hij zei dat ook! En toen werd me ook niet verteld dat ik teveel op zijn lip zat, totdat ik een tijd niets hoorde, en zelf maar ff wat stuurde.
Het ging van, en dit is letterlijk: Ik kan niet zonder je en wil je graag zien naar, ik wil je nooit meer zien.
En ik heb het moeilijk met dat afstoten en aantrekken. Want als het zo leuk is, natuurlijk wil je graag samen zijn.
En vervolgens word je weer keihard weggeduwd. En dat is wel ff een harde klap weer.
[...]
Dat was ik, en die opmerking wil ik ook wel even uitleggen hoor
(hij was namelijk echt niet lullig bedoeld)
Je bent verliefd, en in je hoofd maak je een plaatje.
Een plaatje hoe hij was toen je hem net leerde kennen
Toen alles nog mooi en leuk was.
Gaandeweg is hij veranderd blijkbaar, je schrijft het zelf al, dat gebeurt gaandeweg, je hebt er geen erg in.
Het plaatje in je hoofd verandert dus ook niet mee.
EN dan ineens kom je tot de conclusie dat het plaatje wat je in je hoofd hebt van je ex helemaal niet klopt met de werkelijkheid.
EN dat wil je graag veranderen, want je wil die man uit het plaatje weer terug.
En dat lieve TO gaat niet lukken, wat wel gaat lukken is het plaatje in je hoofd aanpassen aan de werkelijkheid
Maar dat doet zeer....want dat betekend een droom opgeven
En ook hier....gesproken als een ware ervaringsdeskundige...
Hoi Summerdance,
Dank je voor je uitleg. Ik begrijp wat je bedoelt.. Ik vatte het in eerste instantie anders op.
De eerste keer dat het uit ging, had ik idd dat plaatje. Inmiddels niet meer. Dat heeft ook wel even geduurd, voordat dat weg was. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt.
Op dit moment ben ik wel vrij realistisch, en weet ik hoe het er voor staat en wat wel en niet goed is, maar..
De derde keer dat het uit ging, ging het in eerste instantie ook goed. Ik had me voorgenomen om geen contact met hem op te nemen. En toe kreeg ik telefoon van hem, en ik nam op. Het ging zwaar kut met hem, en ik had medelijden. Ik heb hem aangeluisterd, en vond het rot voor hem. Daarna kwam een sms, daarna een keer afspreken tot uiteindelijk samen filmpjes kijken, uit eten, gezellig dit doen, gezellig dat doen..
Die afstand die ik zou wou bewaren, was dus weer weg. Maar we zagen elkaar wel stukken minder toen we nog een relatie hadden en dat ging goed!
Alleen kan ik er niet mee omgaan als hij de ene week elke dag contact zoekt, en ik de week erop in een keer helemaal niets emer hoor. En als ik hem dan wat stuur, dan het verwijt krijg dat ik teveel op zijn lip zit. Ook al kwam het initiatief meestal van mijn kant, hij gaf me ook het gevoel dat hij het leuk vond om me te zien, en hij zei dat ook! En toen werd me ook niet verteld dat ik teveel op zijn lip zat, totdat ik een tijd niets hoorde, en zelf maar ff wat stuurde.
Het ging van, en dit is letterlijk: Ik kan niet zonder je en wil je graag zien naar, ik wil je nooit meer zien.
En ik heb het moeilijk met dat afstoten en aantrekken. Want als het zo leuk is, natuurlijk wil je graag samen zijn.
En vervolgens word je weer keihard weggeduwd. En dat is wel ff een harde klap weer.
zondag 4 april 2010 om 11:13
quote:Secretly schreef op 04 april 2010 @ 11:02:
[...]
Hoi Summerdance,
Dank je voor je uitleg. Ik begrijp wat je bedoelt.. Ik vatte het in eerste instantie anders op.
Dat dacht al vandaar de uitleg
De eerste keer dat het uit ging, had ik idd dat plaatje. Inmiddels niet meer. Dat heeft ook wel even geduurd, voordat dat weg was. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt.
Op dit moment ben ik wel vrij realistisch, en weet ik hoe het er voor staat en wat wel en niet goed is, maar..
Laat die maar nou eens weg lieve meid....het gaat echt niet goed komen, DAT Is het realistische beeld dat je je zelf moet voorhouden!
De derde keer dat het uit ging, ging het in eerste instantie ook goed. Ik had me voorgenomen om geen contact met hem op te nemen.
Dat was een bijzonder goed voornemen meis!
Wat heeft je doen besluiten om toch weer op te nemen?
Ik denk dat je ergens TOCH die twijfel had, misschien si hij deze keer wel veranderd, misschien is het deze keer WEL leuk, misschien gaat het deze keer WEL goed!
En toe kreeg ik telefoon van hem, en ik nam op. Het ging zwaar kut met hem, en ik had medelijden. Ik heb hem aangeluisterd, en vond het rot voor hem. Daarna kwam een sms, daarna een keer afspreken tot uiteindelijk samen filmpjes kijken, uit eten, gezellig dit doen, gezellig dat doen..
Die afstand die ik zou wou bewaren, was dus weer weg. Maar we zagen elkaar wel stukken minder toen we nog een relatie hadden en dat ging goed!
Alleen kan ik er niet mee omgaan als hij de ene week elke dag contact zoekt, en ik de week erop in een keer helemaal niets emer hoor.
Maar hoe lang gaat het dan nog duren voor je door krijgt dat hij gewoon zo in elkaar zit?
Dat hij graag de boel naar zijn hand zet, en dus om het maar met een onaardig woord te zeggen de boel manipuleert!
En als ik hem dan wat stuur, dan het verwijt krijg dat ik teveel op zijn lip zit. Ook al kwam het initiatief meestal van mijn kant, hij gaf me ook het gevoel dat hij het leuk vond om me te zien, en hij zei dat ook! En toen werd me ook niet verteld dat ik teveel op zijn lip zat, totdat ik een tijd niets hoorde, en zelf maar ff wat stuurde.
Het ging van, en dit is letterlijk: Ik kan niet zonder je en wil je graag zien naar, ik wil je nooit meer zien.
En ik heb het moeilijk met dat afstoten en aantrekken. Want als het zo leuk is, natuurlijk wil je graag samen zijn.
En vervolgens word je weer keihard weggeduwd. En dat is wel ff een harde klap weer.
Als je die harde klap niet meer wil voelen ben JIJ de enige die daar voor kan zorgen
Wapen je tegen de klap.
Dis niet meer bellen, niet meer hyven, postduiven, faxen, mailen en smssen...
EN...en die is belangrijk....niet meer opnemen als hij belt.
Durf je eigen zwakte onder ogen te zien, want je weet....als hij belt en je hoort hem aan ga je weer overstag...
Dat geeft niet, das heel menselijk, maar je weet nu ondertussen ook wat het gevolg daarvan gaat zijn....WEER verdriet!
[...]
Hoi Summerdance,
Dank je voor je uitleg. Ik begrijp wat je bedoelt.. Ik vatte het in eerste instantie anders op.
Dat dacht al vandaar de uitleg
De eerste keer dat het uit ging, had ik idd dat plaatje. Inmiddels niet meer. Dat heeft ook wel even geduurd, voordat dat weg was. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt.
Op dit moment ben ik wel vrij realistisch, en weet ik hoe het er voor staat en wat wel en niet goed is, maar..
Laat die maar nou eens weg lieve meid....het gaat echt niet goed komen, DAT Is het realistische beeld dat je je zelf moet voorhouden!
De derde keer dat het uit ging, ging het in eerste instantie ook goed. Ik had me voorgenomen om geen contact met hem op te nemen.
Dat was een bijzonder goed voornemen meis!
Wat heeft je doen besluiten om toch weer op te nemen?
Ik denk dat je ergens TOCH die twijfel had, misschien si hij deze keer wel veranderd, misschien is het deze keer WEL leuk, misschien gaat het deze keer WEL goed!
En toe kreeg ik telefoon van hem, en ik nam op. Het ging zwaar kut met hem, en ik had medelijden. Ik heb hem aangeluisterd, en vond het rot voor hem. Daarna kwam een sms, daarna een keer afspreken tot uiteindelijk samen filmpjes kijken, uit eten, gezellig dit doen, gezellig dat doen..
Die afstand die ik zou wou bewaren, was dus weer weg. Maar we zagen elkaar wel stukken minder toen we nog een relatie hadden en dat ging goed!
Alleen kan ik er niet mee omgaan als hij de ene week elke dag contact zoekt, en ik de week erop in een keer helemaal niets emer hoor.
Maar hoe lang gaat het dan nog duren voor je door krijgt dat hij gewoon zo in elkaar zit?
Dat hij graag de boel naar zijn hand zet, en dus om het maar met een onaardig woord te zeggen de boel manipuleert!
En als ik hem dan wat stuur, dan het verwijt krijg dat ik teveel op zijn lip zit. Ook al kwam het initiatief meestal van mijn kant, hij gaf me ook het gevoel dat hij het leuk vond om me te zien, en hij zei dat ook! En toen werd me ook niet verteld dat ik teveel op zijn lip zat, totdat ik een tijd niets hoorde, en zelf maar ff wat stuurde.
Het ging van, en dit is letterlijk: Ik kan niet zonder je en wil je graag zien naar, ik wil je nooit meer zien.
En ik heb het moeilijk met dat afstoten en aantrekken. Want als het zo leuk is, natuurlijk wil je graag samen zijn.
En vervolgens word je weer keihard weggeduwd. En dat is wel ff een harde klap weer.
Als je die harde klap niet meer wil voelen ben JIJ de enige die daar voor kan zorgen
Wapen je tegen de klap.
Dis niet meer bellen, niet meer hyven, postduiven, faxen, mailen en smssen...
EN...en die is belangrijk....niet meer opnemen als hij belt.
Durf je eigen zwakte onder ogen te zien, want je weet....als hij belt en je hoort hem aan ga je weer overstag...
Dat geeft niet, das heel menselijk, maar je weet nu ondertussen ook wat het gevolg daarvan gaat zijn....WEER verdriet!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 4 april 2010 om 11:27
Nou ja, mijn tel si stuk, en de comp thuis ook, dus wat dat betreft heb ik geluk.. 
Haha.
Jammer genoeg woont meneer 100 meter van me af, en kom ik hem serieus overal tegen. Als ik naar mijn werk moet, kom ik langs zijn huis, en hij langs de mijne.
Hij heeft ook weleens midden in de nacht op mijn slaapkamer raam staan kloppen. Wat dat betreft maakt hij het me ook niet makkelijk.
Pff!
Aangezien jullie zoiets soortgelijks ook hebben meegemaakt, hoe deden jullie dat En vanaf wanneer gaat dat makkelijker?
Haha.
Jammer genoeg woont meneer 100 meter van me af, en kom ik hem serieus overal tegen. Als ik naar mijn werk moet, kom ik langs zijn huis, en hij langs de mijne.
Hij heeft ook weleens midden in de nacht op mijn slaapkamer raam staan kloppen. Wat dat betreft maakt hij het me ook niet makkelijk.
Pff!
Aangezien jullie zoiets soortgelijks ook hebben meegemaakt, hoe deden jullie dat En vanaf wanneer gaat dat makkelijker?
zondag 4 april 2010 om 11:33
2 Summerdance:
Waarom ik toen op mijn besluit terug kwam?
Ik had gehoord dat hij helemaal hysterisch was, en ik maakte me al zorgen. Toen belde hij, en ik dacht laat ik maar opnemen. Hij is wel vaker hysterisch, en vind het leven dan kut en dat hij alles niet meer trekt. Ik kan daar heel slecht tegen en zie de ergste scenarios voor me.
Ik vond het toen heel klote om hem te spreken, maar hij voelde zich beter en ik was weer gerustgesteld dat hij zich weer goed voelde.
Waarom ik toen op mijn besluit terug kwam?
Ik had gehoord dat hij helemaal hysterisch was, en ik maakte me al zorgen. Toen belde hij, en ik dacht laat ik maar opnemen. Hij is wel vaker hysterisch, en vind het leven dan kut en dat hij alles niet meer trekt. Ik kan daar heel slecht tegen en zie de ergste scenarios voor me.
Ik vond het toen heel klote om hem te spreken, maar hij voelde zich beter en ik was weer gerustgesteld dat hij zich weer goed voelde.
zondag 4 april 2010 om 11:35
En toe kreeg ik telefoon van hem, en ik nam op. Het ging zwaar kut met hem, en ik had medelijden. Ik heb hem aangeluisterd, en vond het rot voor hem. Daarna kwam een sms, daarna een keer afspreken tot uiteindelijk samen filmpjes kijken, uit eten, gezellig dit doen, gezellig dat doen..
Die afstand die ik zou wou bewaren, was dus weer weg.
En dit is dus precies waar het fout gaat! Goede vraag van Summerdance, wat heeft je doen besluiten de telefoon op te nemen, en weer het contact met hem aan te gaan? Waarschijnlijk toch de hoop dat het weer goed kwam. En daar leek het ook op, de hoop werd bevestigd.
Maar het lijkt erop dat hem het 'schemergebied' wel goed uitkomt; zo kan hij lekker bepalen of hij je wil zien en zo ja hoe vaak, en dan weer eventjes niet e.d. Het feit dat het zogenoemd 'uit' is biedt hem die speelruimte.
Het lijkt er nu op dat hij het afgekapt heeft, maar het is heel waarschijnlijk dat hij er weer op terugkomt, zoals al zo vaak is gebeurd. Ik begrijp dat het heel moeilijk is, maar dát zal het moment worden waarop JIJ een keus kan maken. Om niet meer mee te gaan in de situatie die jou niet gelukkig maakt. En dat zal je veel moeite en verdriet kosten, na zo een lange tijd die grotendeels ook leuk is geweest! Maar het gevoel dat jij de regie over je leven weer terugneemt, is zo die moeite waard. En dat zeg ik ook uit ervaring.
We zijn er niet op uit om jou af te branden of een schuldige aan te wijzen, al snap ik dat je het soms zo voelt. Wij hebben de hele voorgeschiedenis niet meegemaakt en hebben er geen emoties bij, dat maakt een wereld van verschil!
Het enige wat je op een forum kunt doen, is advies geven over de dingen die je in de hand hebt. En dat gebeurt dan ook. Neem het niet te zwaar op en doe er je voordeel mee (maar volgens mij doe je dat ook al).
Die afstand die ik zou wou bewaren, was dus weer weg.
En dit is dus precies waar het fout gaat! Goede vraag van Summerdance, wat heeft je doen besluiten de telefoon op te nemen, en weer het contact met hem aan te gaan? Waarschijnlijk toch de hoop dat het weer goed kwam. En daar leek het ook op, de hoop werd bevestigd.
Maar het lijkt erop dat hem het 'schemergebied' wel goed uitkomt; zo kan hij lekker bepalen of hij je wil zien en zo ja hoe vaak, en dan weer eventjes niet e.d. Het feit dat het zogenoemd 'uit' is biedt hem die speelruimte.
Het lijkt er nu op dat hij het afgekapt heeft, maar het is heel waarschijnlijk dat hij er weer op terugkomt, zoals al zo vaak is gebeurd. Ik begrijp dat het heel moeilijk is, maar dát zal het moment worden waarop JIJ een keus kan maken. Om niet meer mee te gaan in de situatie die jou niet gelukkig maakt. En dat zal je veel moeite en verdriet kosten, na zo een lange tijd die grotendeels ook leuk is geweest! Maar het gevoel dat jij de regie over je leven weer terugneemt, is zo die moeite waard. En dat zeg ik ook uit ervaring.
We zijn er niet op uit om jou af te branden of een schuldige aan te wijzen, al snap ik dat je het soms zo voelt. Wij hebben de hele voorgeschiedenis niet meegemaakt en hebben er geen emoties bij, dat maakt een wereld van verschil!
Het enige wat je op een forum kunt doen, is advies geven over de dingen die je in de hand hebt. En dat gebeurt dan ook. Neem het niet te zwaar op en doe er je voordeel mee (maar volgens mij doe je dat ook al).
zondag 4 april 2010 om 11:41
quote:Secretly schreef op 04 april 2010 @ 11:33:
2 Summerdance:
Waarom ik toen op mijn besluit terug kwam?
Ik had gehoord dat hij helemaal hysterisch was, en ik maakte me al zorgen. Toen belde hij, en ik dacht laat ik maar opnemen. Hij is wel vaker hysterisch, en vind het leven dan kut en dat hij alles niet meer trekt. Ik kan daar heel slecht tegen en zie de ergste scenarios voor me.
Ik vond het toen heel klote om hem te spreken, maar hij voelde zich beter en ik was weer gerustgesteld dat hij zich weer goed voelde.
En dat is precies de reden waarom hij zo hysterisch doet!
Hij weet dat hij op die manier zijn doel bereikt....jij wordt zwak en gaat overstag!
Je mag best erge scenario's voor je zien als je maar weg kan relativeren dat er echt niets met hem gebeurd.
De kans dat hij zich iets aandoet is echt nihil hoor.
En hoe ik het voor elkaar heb gekregen om de ex uit mijn systeem te krijgen?
Hulp gevraagd van vriendinnen, veel gepraat, veel gehuild en echt afscheid genomen.
Dat klinkt een beetje suf, maar ik ben op het strand gaan zitten en heb tegen mezelf gezegd...nu is het genoeg, niet meer, het is klaar over...af....
Toen nog even een flink potje zitten brullen.
De eerste keer dat hij contact met me opnam heb ik hem een laatste mail gestuurd.
Mijn grote voordeel met mijn ex was dat we ondanks alles erg veel respect voor elkaar hadden.
Dus toen ik hem schreef om uit respect voor mij geen contact meer met me op te nemen heeft hij dat gedaan.
En verder...verder de eerste tijd onze wederzijdse vrienden een beetje gemeden (ik kon het niet steeds over hem hebben) een nieuwe uitdaging gezocht en plekken waar ik hem tegen zoy kunnen komen ook ontweken.
Ik wist dat ik wat hem betreft zwak was, wilde het mezelf dus niet te moeilijk maken.
Dus ook al woont hij bij je om de hoek...ik zou een blokkie om fietsen als ik jou was....
2 Summerdance:
Waarom ik toen op mijn besluit terug kwam?
Ik had gehoord dat hij helemaal hysterisch was, en ik maakte me al zorgen. Toen belde hij, en ik dacht laat ik maar opnemen. Hij is wel vaker hysterisch, en vind het leven dan kut en dat hij alles niet meer trekt. Ik kan daar heel slecht tegen en zie de ergste scenarios voor me.
Ik vond het toen heel klote om hem te spreken, maar hij voelde zich beter en ik was weer gerustgesteld dat hij zich weer goed voelde.
En dat is precies de reden waarom hij zo hysterisch doet!
Hij weet dat hij op die manier zijn doel bereikt....jij wordt zwak en gaat overstag!
Je mag best erge scenario's voor je zien als je maar weg kan relativeren dat er echt niets met hem gebeurd.
De kans dat hij zich iets aandoet is echt nihil hoor.
En hoe ik het voor elkaar heb gekregen om de ex uit mijn systeem te krijgen?
Hulp gevraagd van vriendinnen, veel gepraat, veel gehuild en echt afscheid genomen.
Dat klinkt een beetje suf, maar ik ben op het strand gaan zitten en heb tegen mezelf gezegd...nu is het genoeg, niet meer, het is klaar over...af....
Toen nog even een flink potje zitten brullen.
De eerste keer dat hij contact met me opnam heb ik hem een laatste mail gestuurd.
Mijn grote voordeel met mijn ex was dat we ondanks alles erg veel respect voor elkaar hadden.
Dus toen ik hem schreef om uit respect voor mij geen contact meer met me op te nemen heeft hij dat gedaan.
En verder...verder de eerste tijd onze wederzijdse vrienden een beetje gemeden (ik kon het niet steeds over hem hebben) een nieuwe uitdaging gezocht en plekken waar ik hem tegen zoy kunnen komen ook ontweken.
Ik wist dat ik wat hem betreft zwak was, wilde het mezelf dus niet te moeilijk maken.
Dus ook al woont hij bij je om de hoek...ik zou een blokkie om fietsen als ik jou was....
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 4 april 2010 om 11:42
quote:Secretly schreef op 04 april 2010 @ 11:27:
Aangezien jullie zoiets soortgelijks ook hebben meegemaakt, hoe deden jullie dat En vanaf wanneer gaat dat makkelijker?
Lieverd, bijna iedereen alive heeft dit al meegemaakt. Daarom gaat ook bijna elk liedje op de radio er over. Breaking up is hard to do etc.
Lullevedu, duurt op zijn minst een half jaar, en het gaat sneller als je weer in het afspraak circuit stort, en geef er dan zelf een paar de bons, tot dat, je op een dag, gewoon tot de ontdekking komt ............
Aangezien jullie zoiets soortgelijks ook hebben meegemaakt, hoe deden jullie dat En vanaf wanneer gaat dat makkelijker?
Lieverd, bijna iedereen alive heeft dit al meegemaakt. Daarom gaat ook bijna elk liedje op de radio er over. Breaking up is hard to do etc.
Lullevedu, duurt op zijn minst een half jaar, en het gaat sneller als je weer in het afspraak circuit stort, en geef er dan zelf een paar de bons, tot dat, je op een dag, gewoon tot de ontdekking komt ............
zondag 4 april 2010 om 11:44
Aangezien jullie zoiets soortgelijks ook hebben meegemaakt, hoe deden jullie dat En vanaf wanneer gaat dat makkelijker?
Oma vertelt. Ik heb ook zo'n hysterische man gehad. Kwam midden in de nacht mij mijn huis, haalde me onverwacht van mijn werk op e.d. juist nadat we ruzie hadden gehad. Leek toen allemaal heel groots en meeslepend en romantisch. En telkens liet ik hem weer binnen.
Op een gegeven moment heb ik het besluit genomen dat ik niet meer wilde. Ik zag ineens zo helder dat ik niet gelukkig was en vooral dat hij nooit en nooit zou veranderend, hoeveel liefde ik ook zou geven.
Toen stond hij weer voor de deur met tranen en bloemen. Ik woonde in een etagewoning dus hij had beneden moeten aanbellen, dan had ik wel of niet zelf open kunnen doen. Maar hij had kans gezien samen met een andere bewoner naar binnen te sneaken, zodat ik ongewild oog in oog met hem stond.
Vooral daarover was ik zo woedend!! HIJ wilde mij zien, het draaide weer om zijn behoeften, en hij liet mij geen keus. Ik vond dat zo respectloos. Ik heb de deur voor hem dichtgesmeten en gezegd dat ik hem nooit meer wilde zien.
Het gevoel dat ik sterk genoeg was om hem met zijn bloemen de deur te wijzen, vergeet ik nooit meer. Ik dacht: als ik dit kan, kan ik de wereld aan. Wat een kick was dat, te beseffen dat ik zelf bepaalde wat er gebeurde. En zo'n man of zo'n relatie heb ik sindsdien nooit meer gehad.
Oma vertelt. Ik heb ook zo'n hysterische man gehad. Kwam midden in de nacht mij mijn huis, haalde me onverwacht van mijn werk op e.d. juist nadat we ruzie hadden gehad. Leek toen allemaal heel groots en meeslepend en romantisch. En telkens liet ik hem weer binnen.
Op een gegeven moment heb ik het besluit genomen dat ik niet meer wilde. Ik zag ineens zo helder dat ik niet gelukkig was en vooral dat hij nooit en nooit zou veranderend, hoeveel liefde ik ook zou geven.
Toen stond hij weer voor de deur met tranen en bloemen. Ik woonde in een etagewoning dus hij had beneden moeten aanbellen, dan had ik wel of niet zelf open kunnen doen. Maar hij had kans gezien samen met een andere bewoner naar binnen te sneaken, zodat ik ongewild oog in oog met hem stond.
Vooral daarover was ik zo woedend!! HIJ wilde mij zien, het draaide weer om zijn behoeften, en hij liet mij geen keus. Ik vond dat zo respectloos. Ik heb de deur voor hem dichtgesmeten en gezegd dat ik hem nooit meer wilde zien.
Het gevoel dat ik sterk genoeg was om hem met zijn bloemen de deur te wijzen, vergeet ik nooit meer. Ik dacht: als ik dit kan, kan ik de wereld aan. Wat een kick was dat, te beseffen dat ik zelf bepaalde wat er gebeurde. En zo'n man of zo'n relatie heb ik sindsdien nooit meer gehad.
zondag 4 april 2010 om 11:44
quote:toetyfroety schreef op 04 april 2010 @ 11:42:
[...]
Lieverd, bijna iedereen alive heeft dit al meegemaakt. Daarom gaat ook bijna elk liedje op de radio er over. Breaking up is hard to do etc.
Lullevedu, duurt op zijn minst een half jaar, en het gaat sneller als je weer in het afspraak circuit stort, en geef er dan zelf een paar de bons, tot dat, je op een dag, gewoon tot de ontdekking komt ............
Ho ho, spreek voor jezelf!
In mijn geval werkte dat dus helemaal niet!
Ik heb juist een paar maanden nodig gehad om in alle rust alles een plekje te geven.
Het idee dat ik het afspraken circuit in zou moeten, daar werd ik letterlijk misselijk van!
[...]
Lieverd, bijna iedereen alive heeft dit al meegemaakt. Daarom gaat ook bijna elk liedje op de radio er over. Breaking up is hard to do etc.
Lullevedu, duurt op zijn minst een half jaar, en het gaat sneller als je weer in het afspraak circuit stort, en geef er dan zelf een paar de bons, tot dat, je op een dag, gewoon tot de ontdekking komt ............
Ho ho, spreek voor jezelf!
In mijn geval werkte dat dus helemaal niet!
Ik heb juist een paar maanden nodig gehad om in alle rust alles een plekje te geven.
Het idee dat ik het afspraken circuit in zou moeten, daar werd ik letterlijk misselijk van!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 4 april 2010 om 11:47
quote:Aureel schreef op 04 april 2010 @ 11:44:
Aangezien jullie zoiets soortgelijks ook hebben meegemaakt, hoe deden jullie dat En vanaf wanneer gaat dat makkelijker?
Het gevoel dat ik sterk genoeg was om hem met zijn bloemen de deur te wijzen, vergeet ik nooit meer. Ik dacht: als ik dit kan, kan ik de wereld aan. Wat een kick was dat, te beseffen dat ik zelf bepaalde wat er gebeurde. En zo'n man of zo'n relatie heb ik sindsdien nooit meer gehad.
Precies dat gevoel!
Dat gevoel hem je nodig om je in het vervolge te wapenen tegen dit soort manipulatieve types!
En echt...de golf van trots die op dat moment door je heen gaat is een gevoel wat je je hele leven lang niet meer vergeet!
(ik weet het ook nog precies!)
Aangezien jullie zoiets soortgelijks ook hebben meegemaakt, hoe deden jullie dat En vanaf wanneer gaat dat makkelijker?
Het gevoel dat ik sterk genoeg was om hem met zijn bloemen de deur te wijzen, vergeet ik nooit meer. Ik dacht: als ik dit kan, kan ik de wereld aan. Wat een kick was dat, te beseffen dat ik zelf bepaalde wat er gebeurde. En zo'n man of zo'n relatie heb ik sindsdien nooit meer gehad.
Precies dat gevoel!
Dat gevoel hem je nodig om je in het vervolge te wapenen tegen dit soort manipulatieve types!
En echt...de golf van trots die op dat moment door je heen gaat is een gevoel wat je je hele leven lang niet meer vergeet!
(ik weet het ook nog precies!)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 4 april 2010 om 11:50
Jammer om te zien dat je je zo aangevallen voelde, aangezien dit niet de bedoeling was. Maar een aantal dames voor mij heeft dit misverstand gelukkig al uit de wereld gehaald.
Denk dat hier heel veel ervaringsdeskundigen zijn, die jou willen behoeden voor nog meer pijn. Heb zelf ook in een ongezonde relatie gezeten. Ging er totaal aan onderdoor, maar ja, wat hield ik toch veel van die jongen. Het moment dat mijn ogen open gingen weet ik nog heel goed: hij begon te dreigen met zelfmoord als ik niet linea recta naar hem toe kwam. Ter aanvulling: ik had het enkele dagen daarvoor voor de derde keer uitgemaakt en het was midden in de nacht. Toen was ik er definitief klaar mee. Heel ander verhaal dan dat van jou, maar hoop dat jij ook ooit de kracht vindt om voor jezelf te kiezen. Sterkte!
Denk dat hier heel veel ervaringsdeskundigen zijn, die jou willen behoeden voor nog meer pijn. Heb zelf ook in een ongezonde relatie gezeten. Ging er totaal aan onderdoor, maar ja, wat hield ik toch veel van die jongen. Het moment dat mijn ogen open gingen weet ik nog heel goed: hij begon te dreigen met zelfmoord als ik niet linea recta naar hem toe kwam. Ter aanvulling: ik had het enkele dagen daarvoor voor de derde keer uitgemaakt en het was midden in de nacht. Toen was ik er definitief klaar mee. Heel ander verhaal dan dat van jou, maar hoop dat jij ook ooit de kracht vindt om voor jezelf te kiezen. Sterkte!
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
zondag 4 april 2010 om 11:52
Leuk, summerdance dat je dat herkent! Zo'n moment vergeet je nooit meer, dat zijn van die mijlpalen in je leven.
Ik ben het ook helemaal niet eens met dat je je in het 'afspraken circuit' zou moeten storten. Dat leidt je juist af van waar het om draait: jou zelf, wat wil je, wat is er de afgelopen jaren gebeurd, en wat vind jij nu belangrijk in het leven?
Je moet je juist even helemaal niet met andere bezig houden! Wel leuke dingen doen natuurlijk met vriendinnen enzo. Maar alsjeblieft niet meteen weer de relatiemarkt op. Eerst eens reflecteren op wat er gebeurd is. Anders heb je kans dat je weer in een zelfde soort relatie stapt.
Ik ben het ook helemaal niet eens met dat je je in het 'afspraken circuit' zou moeten storten. Dat leidt je juist af van waar het om draait: jou zelf, wat wil je, wat is er de afgelopen jaren gebeurd, en wat vind jij nu belangrijk in het leven?
Je moet je juist even helemaal niet met andere bezig houden! Wel leuke dingen doen natuurlijk met vriendinnen enzo. Maar alsjeblieft niet meteen weer de relatiemarkt op. Eerst eens reflecteren op wat er gebeurd is. Anders heb je kans dat je weer in een zelfde soort relatie stapt.
zondag 4 april 2010 om 12:40
Dank jullie voor de reacties! Fijn om te lezen!
Ik heb weleens vaker liefdesverdriet gehad, en weet hoe het voelt. Maar dit is zo anders als bij de vorige..
Mijn eerste vriendje was een schat! Ik heb niks op hem aan te merken, en we spreken elkaar zo af en toe ook nog vriendschappelijk. Toen hij het uitmaakte heb ik me echt een half jaar zwaar depri gevoeld, maar hij was duidelijk! Hij wilde niet meer. Hij bleef respectvol, en legde het uit maar trok me niet aan om me daarna weer af te stoten. Het was een kuttijd, maar zoveel makkelijker in vergelijking met dit!
Met mijn "nieuwe" ex, is het zo veel gecompliceerder. En dat maakt het zo ontiegelijk kut! Het ene moment staat je op een voetstuk, om er daarna weer afgetrapt te worden. En natuurlijk, zodra hij zegt dat hij me niet meer wil zien, is hij hier en knuffelen en kusjes en houdt hij zo veel van me. En zegt ook gewoon dat als hij me niet wil zien, dat hij dat alleen maar zegt om dat hij toch niet weet wat hij wil, dus zegt hij dat maar.
Ik weet wel dat ik een keuze moet maken, en ook iemand kan vinden die wel voor me gaat. Dat weet ik allemaal. Maar ik heb zo'n ontzettend zwak voor hem. En vind het moeilijk om dat los te laten, vooral omdat zodra dat eindelijk een beetje lukt, hij wel weer ergens opduikt, en contact zoekt. Hij wil dat ik ga, maar zodra ik die stap zet en het me eindelijk een beetje lukt, hij me weer terugtrekt.
Ik heb weleens vaker liefdesverdriet gehad, en weet hoe het voelt. Maar dit is zo anders als bij de vorige..
Mijn eerste vriendje was een schat! Ik heb niks op hem aan te merken, en we spreken elkaar zo af en toe ook nog vriendschappelijk. Toen hij het uitmaakte heb ik me echt een half jaar zwaar depri gevoeld, maar hij was duidelijk! Hij wilde niet meer. Hij bleef respectvol, en legde het uit maar trok me niet aan om me daarna weer af te stoten. Het was een kuttijd, maar zoveel makkelijker in vergelijking met dit!
Met mijn "nieuwe" ex, is het zo veel gecompliceerder. En dat maakt het zo ontiegelijk kut! Het ene moment staat je op een voetstuk, om er daarna weer afgetrapt te worden. En natuurlijk, zodra hij zegt dat hij me niet meer wil zien, is hij hier en knuffelen en kusjes en houdt hij zo veel van me. En zegt ook gewoon dat als hij me niet wil zien, dat hij dat alleen maar zegt om dat hij toch niet weet wat hij wil, dus zegt hij dat maar.
Ik weet wel dat ik een keuze moet maken, en ook iemand kan vinden die wel voor me gaat. Dat weet ik allemaal. Maar ik heb zo'n ontzettend zwak voor hem. En vind het moeilijk om dat los te laten, vooral omdat zodra dat eindelijk een beetje lukt, hij wel weer ergens opduikt, en contact zoekt. Hij wil dat ik ga, maar zodra ik die stap zet en het me eindelijk een beetje lukt, hij me weer terugtrekt.
zondag 4 april 2010 om 12:48
Je blijft HEM de controle geven over de situatie
Neem ZELF de controle
En al zou hij nog 100x bellen
Dan vertel jij hem 100x, sorry ex, jen hebt kansen genoeg gehad, mijn vertrouwen en respect naar jou is weg..
En juist die twee dingen heb ik nodig voor een goeie relatie!
Neem ZELF de controle
En al zou hij nog 100x bellen
Dan vertel jij hem 100x, sorry ex, jen hebt kansen genoeg gehad, mijn vertrouwen en respect naar jou is weg..
En juist die twee dingen heb ik nodig voor een goeie relatie!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 4 april 2010 om 13:13
Lieve Secretly
Ik herken je gevoel zo goed. Er wel een eind aan willen breien en weten dat dit het beste is... MAAR je voelt zoveel liefde...
Probeer je af te vragen waarop die liefde gebaseerd is. Ik dacht enorm veel liefde te voelen voor mijn hysterische ex, maar toen het over was, bleek de liefde evensnel verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik kan niet zeggen dat het bij jou hetzelfde is. Maar achteraf gezien was het bij mij meer een kwestie van: liefde verwarren met spanning, grote emoties, het wij-tegen-de-wereld-gevoel (in onze omgeving zag niemand de relatie zitten, en terecht), de aandacht, de goedmaak-momenten, en vooral de hoop dat het ooit zo zou zijn als het in mijn dromen was. Hoop doet immers leven. En het gevoel: als het zoveel moeite kost, als er zulke grote gevoelens in het spel zijn, als ik er zoveel in investeer, dan MOET dit toch wel echte liefde zijn?
Nee. Achteraf had het weinig met liefde te maken. We hadden niet daadwerkelijk iets gemeenschappelijks, een fundament, iets wezenlijks dat ons bond en waarop onze relatie gebaseerd was. Eigenlijk pasten we totaal niet bij elkaar en waren het vooral een aantal onverwerkte zaken uit het verleden, die we wederzijds op elkaar aan het botvieren waren. Toen ik dat inzag, had hij al zijn aantrekkingskracht voor mij verloren.
Nogmaals na zo een lange relatie zul je gerust oprecht van iemand houden. Het zal niet hetzelfde zijn als het bij mij was. Maar liefde is geen op zichzelf staand gegeven, iets dat er nu eenmaal is, of niet. Wat is de basis van de liefde die jij voelt, en wat bindt jullie nou werkelijk? Probeer die vraag voor jezelf eerlijk te beantwoorden.
Ik herken je gevoel zo goed. Er wel een eind aan willen breien en weten dat dit het beste is... MAAR je voelt zoveel liefde...
Probeer je af te vragen waarop die liefde gebaseerd is. Ik dacht enorm veel liefde te voelen voor mijn hysterische ex, maar toen het over was, bleek de liefde evensnel verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik kan niet zeggen dat het bij jou hetzelfde is. Maar achteraf gezien was het bij mij meer een kwestie van: liefde verwarren met spanning, grote emoties, het wij-tegen-de-wereld-gevoel (in onze omgeving zag niemand de relatie zitten, en terecht), de aandacht, de goedmaak-momenten, en vooral de hoop dat het ooit zo zou zijn als het in mijn dromen was. Hoop doet immers leven. En het gevoel: als het zoveel moeite kost, als er zulke grote gevoelens in het spel zijn, als ik er zoveel in investeer, dan MOET dit toch wel echte liefde zijn?
Nee. Achteraf had het weinig met liefde te maken. We hadden niet daadwerkelijk iets gemeenschappelijks, een fundament, iets wezenlijks dat ons bond en waarop onze relatie gebaseerd was. Eigenlijk pasten we totaal niet bij elkaar en waren het vooral een aantal onverwerkte zaken uit het verleden, die we wederzijds op elkaar aan het botvieren waren. Toen ik dat inzag, had hij al zijn aantrekkingskracht voor mij verloren.
Nogmaals na zo een lange relatie zul je gerust oprecht van iemand houden. Het zal niet hetzelfde zijn als het bij mij was. Maar liefde is geen op zichzelf staand gegeven, iets dat er nu eenmaal is, of niet. Wat is de basis van de liefde die jij voelt, en wat bindt jullie nou werkelijk? Probeer die vraag voor jezelf eerlijk te beantwoorden.
zondag 4 april 2010 om 13:34
Ik denk dat ik oprecht van hem hou.
Als ik hem verdrietig zie, doet het mij pijn.
In heel veel dingen van hem, herken ik mezelf.
Ik vind het moeilijk om hem los te laten, omdat ik niet kwijt wil raken wat we hebben. Ook al is dat op dit moment nog zo weinig. En ja, ik neem nu genoegen met minder, maar dat voelt altijd nog beter als niets.
Ik ga onvoorwaardelijk voor hem. Ik zou letterlijk mijn leven voor hem geven als het zou moeten.
Toch maakt mij dit niet gelukkig, en wil ik graag dat het ophoudt. Hij is niet perfect, en dat weet ik. Hij is de moeilijkste persoon die ik ken, maar wel de persoon die het dichtste bij mij staat.
Als ik hem verdrietig zie, doet het mij pijn.
In heel veel dingen van hem, herken ik mezelf.
Ik vind het moeilijk om hem los te laten, omdat ik niet kwijt wil raken wat we hebben. Ook al is dat op dit moment nog zo weinig. En ja, ik neem nu genoegen met minder, maar dat voelt altijd nog beter als niets.
Ik ga onvoorwaardelijk voor hem. Ik zou letterlijk mijn leven voor hem geven als het zou moeten.
Toch maakt mij dit niet gelukkig, en wil ik graag dat het ophoudt. Hij is niet perfect, en dat weet ik. Hij is de moeilijkste persoon die ik ken, maar wel de persoon die het dichtste bij mij staat.
zondag 4 april 2010 om 13:38
Éven heel hard gezegd nu......dan moet je stoppen met zeuren!
Als dit de man is die het dichtst bij je staat, als dit de man is voor wie je je leven geeft, dan zal dit de man zijn bij wie jij de rest van je leven wilt blijven...
Dan dus niet meer zeuren....accepteren en hem op dat voetstuk laten staan.
Is ook een keuze.
Als dit de man is die het dichtst bij je staat, als dit de man is voor wie je je leven geeft, dan zal dit de man zijn bij wie jij de rest van je leven wilt blijven...
Dan dus niet meer zeuren....accepteren en hem op dat voetstuk laten staan.
Is ook een keuze.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
