Liefdesverdriet!
zondag 1 november 2009 om 08:39
Donderdagavond heeft mijn vriend onze realtie verbroken... Hij is moe, zijn energie is op en kan het dus niet meer opbrengen om voor ons te vechten. De afgelopen weken is het wat rommelig geweest is onze relatie. MIjn vriend was erg in de war, voelde zich vaak rot en kon mij niet de reden geven waarom... Leuke dingen deden we niet meer, we zaten alleen nog maar thuis te huilen en te praten.
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
maandag 5 april 2010 om 14:37
Hey meiden, (en e_dentifier welkom!)
Best heftig verhaal! Ik geloof ook echt niet dat alle mannen er zo overheen zijn hoor. Alleen doen mannen vaak sneller de stap naar een nieuwe scharrel om over de ex heen te komen. Jij niet en dat laat zien dat de liefde wel diep zat. Ik begrijp ook uit je verhaal dat je echt moeite hebt gedaan om je aan te passen. Vind ik best goed. Misschien was het niet genoeg voor haar, misschien horen jullie gewoon niet bij elkaar. Wat het ook is, jij moet nu verder. Ik vind het sowieso al heel knap dat je je verhaal hier zo neer zet.
Sorry heb verder niet echt een goed advies, ben een beetje leeg op het moment.
Even de update hier, ik ben echt helemaal klaar met ex. Natuurlijk zit de liefde er nog steeds, maar hij heeft een ander. Kan nu echt zeggen dat mijn gevoel ook zegt: het is goed zo, klaar nu. Hij gaat nu trouwens terugkrabbelen, zegt dat ie alleen met haar gezoent heeft en er verder niks mee wil.. maar dat boeit me niet meer. Al ligt ie elke avond bij haar, hij doet maar. Ik mis hem niet nu, voel me niet vreselijk verdrietig en weet toch dat ie spijt gaat krijgen. Maar nu is het lekker te laat.
@ Girlie, je doet het goed hoor! Ook al huil je jezelf in slaap, dan nog doe je het goed door geen contact op te nemen. Nu je hem verwijderd hebt van msn kan hij jou wel aanspreken maar hoef jij iig niet te zien wanneer hij online komt en dat soort dingen. Goed van je!
Fly hoe gaat het met jou nu? En met jou Broc?
En CL ben ook erg benieuwd hoe het met jou gaat nu..
Best heftig verhaal! Ik geloof ook echt niet dat alle mannen er zo overheen zijn hoor. Alleen doen mannen vaak sneller de stap naar een nieuwe scharrel om over de ex heen te komen. Jij niet en dat laat zien dat de liefde wel diep zat. Ik begrijp ook uit je verhaal dat je echt moeite hebt gedaan om je aan te passen. Vind ik best goed. Misschien was het niet genoeg voor haar, misschien horen jullie gewoon niet bij elkaar. Wat het ook is, jij moet nu verder. Ik vind het sowieso al heel knap dat je je verhaal hier zo neer zet.
Sorry heb verder niet echt een goed advies, ben een beetje leeg op het moment.
Even de update hier, ik ben echt helemaal klaar met ex. Natuurlijk zit de liefde er nog steeds, maar hij heeft een ander. Kan nu echt zeggen dat mijn gevoel ook zegt: het is goed zo, klaar nu. Hij gaat nu trouwens terugkrabbelen, zegt dat ie alleen met haar gezoent heeft en er verder niks mee wil.. maar dat boeit me niet meer. Al ligt ie elke avond bij haar, hij doet maar. Ik mis hem niet nu, voel me niet vreselijk verdrietig en weet toch dat ie spijt gaat krijgen. Maar nu is het lekker te laat.
@ Girlie, je doet het goed hoor! Ook al huil je jezelf in slaap, dan nog doe je het goed door geen contact op te nemen. Nu je hem verwijderd hebt van msn kan hij jou wel aanspreken maar hoef jij iig niet te zien wanneer hij online komt en dat soort dingen. Goed van je!
Fly hoe gaat het met jou nu? En met jou Broc?
En CL ben ook erg benieuwd hoe het met jou gaat nu..
anoniem_100515 wijzigde dit bericht op 05-04-2010 15:02
Reden: spelfoutje
Reden: spelfoutje
% gewijzigd
maandag 5 april 2010 om 14:57
Bedankt voor je reactie Diay en ja, de liefde zat idd heel diep ja. Ik kan het praktisch nog voelen en een scharrel zoeken om over je liefdesverdriet heen komen lijkt me niet gezond. Maargoed, ik weet wel, dat gebeurt ook. Mij niet gezien. Niks voor mij.
En mijn verhaal hier kwijt kunnen? Ik ben er blij mee. Van je af tikken is soms weleens fijn en helpt ook met verwerken. En kijken of mensen je een hart onder de riem kunnen steken en tot zover lukt dat aardig.
Zo te zien heb jij ook aardig wat meegemaakt. Sterkte daarmee, en zal zeker het gebeuren hier in de gaten houden
En mijn verhaal hier kwijt kunnen? Ik ben er blij mee. Van je af tikken is soms weleens fijn en helpt ook met verwerken. En kijken of mensen je een hart onder de riem kunnen steken en tot zover lukt dat aardig.
Zo te zien heb jij ook aardig wat meegemaakt. Sterkte daarmee, en zal zeker het gebeuren hier in de gaten houden
Heel het leven is strijd, en vallen is te vergeven, als men maar eerst gestreden heeft. Vallen zonder strijd is verrotting van de ziel.
maandag 5 april 2010 om 16:25
diay, wat goed van je dat je zo sterk bent! trots op je! Hij verdient jouw liefde echt niet en dat weet hij ook. Wat een gast, en dan nog terugkrabbelen ook. Hij weet echt niet wat hij wil, maar als jij maar weet dat je dit absoluut niet kan pikken dan komt het echt goed meis. Je doet het goed.
Met mij is het vooral erg wazig. Gister gehoord dat hij het nog een kans wil geven, maar waarom kom ik dan niet uit die dip? Die dip van afwachten, invullen en verdrietig zijn. Ik wil hem geloven, maar ik moet het maar zien. Iedereen zegt doe rustig aan het is toch positief, en ja dat is het ook, maar waarom voel ik me dan niet beter. Kent iemand dat gevoel? Ik kan het gewoon niet plaatsen dat gevoel. Wellicht heeft het tijd nodig om te bezinken en te zien of het werkt, maar als ik al mijn berichten terug lees is het ook niet zo gek dat ik me nog niet goed voel, het is zo'n rot tijd geweest de laatste 1,5 maand in onzekerheid. Ik wil me goed voelen!! Ga weg rot gevoel!! Geef mijn leven terug, want op deze manier gaat het echt niet. Ik moet blij zijn, toch? Morgen zie ik hem weer, vraag me af of ik ervoor nog iets hoor van hem.
Met mij is het vooral erg wazig. Gister gehoord dat hij het nog een kans wil geven, maar waarom kom ik dan niet uit die dip? Die dip van afwachten, invullen en verdrietig zijn. Ik wil hem geloven, maar ik moet het maar zien. Iedereen zegt doe rustig aan het is toch positief, en ja dat is het ook, maar waarom voel ik me dan niet beter. Kent iemand dat gevoel? Ik kan het gewoon niet plaatsen dat gevoel. Wellicht heeft het tijd nodig om te bezinken en te zien of het werkt, maar als ik al mijn berichten terug lees is het ook niet zo gek dat ik me nog niet goed voel, het is zo'n rot tijd geweest de laatste 1,5 maand in onzekerheid. Ik wil me goed voelen!! Ga weg rot gevoel!! Geef mijn leven terug, want op deze manier gaat het echt niet. Ik moet blij zijn, toch? Morgen zie ik hem weer, vraag me af of ik ervoor nog iets hoor van hem.
maandag 5 april 2010 om 18:05
Zucht....en dan die momenten dat je aan je ex denkt ... je probeert het weg te dringen maar nee, het komt en overheerst meteen al je gedachten. En wegdrukken gaat niet... op dat soort momenten word ik echt gek. Zit ook heel de tijd in m`n hoofd met: Ik kom nooit meer iemand tegen zoals zij... echt... bah...ellende...
Maargoed het zal er wel bij horen...
Maargoed het zal er wel bij horen...
Heel het leven is strijd, en vallen is te vergeven, als men maar eerst gestreden heeft. Vallen zonder strijd is verrotting van de ziel.
maandag 5 april 2010 om 18:14
@e_dentifier: welkom! Doe je verhaal. En reageer gerust op onze posts! Wil het mannenvolk niet over één kam scheren hoor, maar een mannen-oog kijkt vaak toch anders tegen ons vrouwelijk hersen gekraak aan...
Wil je heel veel sterkte wensen. Goeie raad heb ik eigenlijk niet. Waar ik wel meteen aan moest denken: zij was toch bij jouw ingetrokken? En dan vond ze dat jij je als een gast gedroeg? Begrijp ik dat goed?
Vind dat een beetje vreemd. Jij zegt dat je geleerd hebt: als je bij een ander bent, ben je in iemand anders huis.... (of iets in die trant), maar ze was toch bij jouw thuis toen ze dat zei?
Kan het niet zo zijn dat ze niet kon aarden in jouw huis? Dat het toch niet echt 'haar' huis was, ook al woonden jullie er samen?
Ik en ex hebben het daar namelijk erg vaak over gehad. Hij zat bijna 5 dagen in de week bij mij, maar toch was het zijn 'thuis' niet... kon toch niet aarden, lekker zijn gang gaan enz. Daarom zeiden we ook, dat we 'ooit' samen iets anders gingen kopen. Ik zou zijn huis namelijk ook niet zo snel als "mijn' thuis kunnen zien!
Spreek je haar nu nog wel eens? Of hoor en zie je niets meer van haar?
Effe update van mijn kant:
gisteren heb ik een paar keer met ex zitten mailen. Hij had het er erg moeilijk mee. Was naar een verjaardag geweest en dat voelde 'alleen'. Checkte constant zijn mail (deed hij nooit) enz. Ik heb flink zitten janken gisteren... zat er zo doorheen!
's Avonds vroeg hij of ik ff op msn kwam (deden we nooit meer). En... stom mss.... hebben toen heel lang zitten chatten. Eigenlijk merkte ik aan alles dat hij nog wel verder zou willen... Mss moest hij alle pluspunten nog maar eens op een rijtje zetten. Of ik ook nog hoop had.... Pffff... hij klonk zo wanhopig, zo of hij er hard aan wilde werken....maakte me echt aan het twijfelen.
Maar ik heb duidelijk geschreven dat het uit was... wat volgens hem nog niet zo uitgesproken was... Zucht: hoe duidelijk kun je zijn als alle spullen terug zijn, sleutels weer terug gegeven zijn....? Heb nog duidelijk gezegd wat ik zou willen, wat er in mijn ogen niet lekker ging... Maar ik kreeg weer geen duidelijke antwoorden/oplossingen... Hij reageerde zelfs een beetje geïrriteerd... dat hij nu wel wist wat 'hij' fout had gedaan. Maar keeg dus wel het idee dat hij goed over alles ging nadenken...
En nu? Hmmmm.... ik wil geen hoop hebben! Maar ik mis hem wel...! Zo slecht was het niet! Vanmiddag met zijn dochtertje op msn gezeten... Arme meid weet nog van niets. Bleek ze bij haar vader te zitten... onverwachts...Vond het wel ff moeilijk.
Hij heeft zijn msn nu ook open staan... was nooit online... maar ik doe niets! Sta off-line.
Vind het zoooo moeilijk.
Nee Broc, ik heb het tegen niemand verteld. Schoonzus vroeg wel of Mr. CL niet mee was naar de brunch bij mijn ma... heb alleen maar 'nee' gezegd. Brok in mijn keel verhinderde me te praten...En tegen mijn kids heb ik ook uitgelegd dat alle spulletjes weer terug zijn en dat hij niet meer komt.... Maar 'uit'.... ik krijg het mijn strot niet uit!
Vriendinnen heb ik niet echt... niet zulke vaste vriendinnen die ik hiervoor ga bellen/smsen... Helaas!!
Vandaag ging wel aardig, maar voel me nu weer in een dipje raken. Bah!!
Wil je heel veel sterkte wensen. Goeie raad heb ik eigenlijk niet. Waar ik wel meteen aan moest denken: zij was toch bij jouw ingetrokken? En dan vond ze dat jij je als een gast gedroeg? Begrijp ik dat goed?
Vind dat een beetje vreemd. Jij zegt dat je geleerd hebt: als je bij een ander bent, ben je in iemand anders huis.... (of iets in die trant), maar ze was toch bij jouw thuis toen ze dat zei?
Kan het niet zo zijn dat ze niet kon aarden in jouw huis? Dat het toch niet echt 'haar' huis was, ook al woonden jullie er samen?
Ik en ex hebben het daar namelijk erg vaak over gehad. Hij zat bijna 5 dagen in de week bij mij, maar toch was het zijn 'thuis' niet... kon toch niet aarden, lekker zijn gang gaan enz. Daarom zeiden we ook, dat we 'ooit' samen iets anders gingen kopen. Ik zou zijn huis namelijk ook niet zo snel als "mijn' thuis kunnen zien!
Spreek je haar nu nog wel eens? Of hoor en zie je niets meer van haar?
Effe update van mijn kant:
gisteren heb ik een paar keer met ex zitten mailen. Hij had het er erg moeilijk mee. Was naar een verjaardag geweest en dat voelde 'alleen'. Checkte constant zijn mail (deed hij nooit) enz. Ik heb flink zitten janken gisteren... zat er zo doorheen!
's Avonds vroeg hij of ik ff op msn kwam (deden we nooit meer). En... stom mss.... hebben toen heel lang zitten chatten. Eigenlijk merkte ik aan alles dat hij nog wel verder zou willen... Mss moest hij alle pluspunten nog maar eens op een rijtje zetten. Of ik ook nog hoop had.... Pffff... hij klonk zo wanhopig, zo of hij er hard aan wilde werken....maakte me echt aan het twijfelen.
Maar ik heb duidelijk geschreven dat het uit was... wat volgens hem nog niet zo uitgesproken was... Zucht: hoe duidelijk kun je zijn als alle spullen terug zijn, sleutels weer terug gegeven zijn....? Heb nog duidelijk gezegd wat ik zou willen, wat er in mijn ogen niet lekker ging... Maar ik kreeg weer geen duidelijke antwoorden/oplossingen... Hij reageerde zelfs een beetje geïrriteerd... dat hij nu wel wist wat 'hij' fout had gedaan. Maar keeg dus wel het idee dat hij goed over alles ging nadenken...
En nu? Hmmmm.... ik wil geen hoop hebben! Maar ik mis hem wel...! Zo slecht was het niet! Vanmiddag met zijn dochtertje op msn gezeten... Arme meid weet nog van niets. Bleek ze bij haar vader te zitten... onverwachts...Vond het wel ff moeilijk.
Hij heeft zijn msn nu ook open staan... was nooit online... maar ik doe niets! Sta off-line.
Vind het zoooo moeilijk.
Nee Broc, ik heb het tegen niemand verteld. Schoonzus vroeg wel of Mr. CL niet mee was naar de brunch bij mijn ma... heb alleen maar 'nee' gezegd. Brok in mijn keel verhinderde me te praten...En tegen mijn kids heb ik ook uitgelegd dat alle spulletjes weer terug zijn en dat hij niet meer komt.... Maar 'uit'.... ik krijg het mijn strot niet uit!
Vriendinnen heb ik niet echt... niet zulke vaste vriendinnen die ik hiervoor ga bellen/smsen... Helaas!!
Vandaag ging wel aardig, maar voel me nu weer in een dipje raken. Bah!!
maandag 5 april 2010 om 18:17
quote:flyleaf schreef op 05 april 2010 @ 16:25:
Met mij is het vooral erg wazig. Gister gehoord dat hij het nog een kans wil geven, maar waarom kom ik dan niet uit die dip? Die dip van afwachten, invullen en verdrietig zijn. Ik wil hem geloven, maar ik moet het maar zien. Iedereen zegt doe rustig aan het is toch positief, en ja dat is het ook, maar waarom voel ik me dan niet beter. Kent iemand dat gevoel? Ik kan het gewoon niet plaatsen dat gevoel. Wellicht heeft het tijd nodig om te bezinken en te zien of het werkt...
Ja Fly... herken dat gevoel maar al te goed!
Toen wij twee weken geleden besloten toch nog verder te gaan, had ik net zo'n gevoel. Het was niet meer hetzelfde. Relatie had een deuk opgelopen en we gingen op een andere voet verder. De hele 'situatie' stond toch tussen ons in. Hoe graag ik dat ook wilde vergeten, hoe erg ik mijn best ook deed.... Het liefst wiste ik de weken ervoor uit, maar dat ging natuurlijk niet... Voelde me net als jij allerminst beter...
Sorry! Herken beetje te veel...
Met mij is het vooral erg wazig. Gister gehoord dat hij het nog een kans wil geven, maar waarom kom ik dan niet uit die dip? Die dip van afwachten, invullen en verdrietig zijn. Ik wil hem geloven, maar ik moet het maar zien. Iedereen zegt doe rustig aan het is toch positief, en ja dat is het ook, maar waarom voel ik me dan niet beter. Kent iemand dat gevoel? Ik kan het gewoon niet plaatsen dat gevoel. Wellicht heeft het tijd nodig om te bezinken en te zien of het werkt...
Ja Fly... herken dat gevoel maar al te goed!
Toen wij twee weken geleden besloten toch nog verder te gaan, had ik net zo'n gevoel. Het was niet meer hetzelfde. Relatie had een deuk opgelopen en we gingen op een andere voet verder. De hele 'situatie' stond toch tussen ons in. Hoe graag ik dat ook wilde vergeten, hoe erg ik mijn best ook deed.... Het liefst wiste ik de weken ervoor uit, maar dat ging natuurlijk niet... Voelde me net als jij allerminst beter...
Sorry! Herken beetje te veel...
maandag 5 april 2010 om 18:24
Ha allemaal, ik ben er weer..
Poe poe wat een hoop bij te lezen! Ik zal even proberen op jullie allemaal te reageren als het niet is gelukt, excusez moi.
Girlie: Heb je het een beetje overleeft de afgelopen dagen? is het leren gelukt? Wat naar dat je je zo in slaap moet huilen etc! Bah!
E_dentifier: Welkom; liefdesverdriet sucks dus kom hier lekker van je afschrijven. Tuurlijk kom je wel weer iemand tegen zoals haar. Iemand die goed bij je past en je neit zo behandeld! Maar stap voor stap , dus eerst dit verwerken.
Vogel: was de tweede avond in de stad beter? Hoe gaat het nu met je?
CL: gaat het een beetje met je, de dagen doorgekomen?
Diay: Ik ben in shock!!! Wat een ontzettende eikel zeg! ik hoop dat de deur echt goed dicht zit met een hangslot er om heen bij wijze van spreken. Want serieus dit kan echt niet. En laat hem nu niet terugkrabbelen. Alsof jij zo'n man verdient, die zo met je omgaat. Je bent een geweldige vrouw, super sterk, je komt voor jezelf op en dan gaat ie zo met je om, Ik ben echt vanaf hier laaiend. Hoe gaat het met je? ben je al een beetje van de schok bekomen? Kan je het verdriet toestaan. Ik hoop dat de woede die je voelt je er een beetje door heen helpt om snel klaar met hem te zijn, want ik vind echt dat ie je behandelt als oud vuil en dat ben je echt niet waard
fly: Het is inderdaad een behoorlijke omschakeling. Ik snap dat je niet meteen blij en vrolijk kan zijn .Ik zou als ik jou was nog even de kat uit de boom kijken. Dus ik zou nog niet teveel van je laten horen hoor. Laat het maar een beetje van beide kanten komen.
Broc: ook al terug? Bruin? Heb je de blues? Ik vind het zo moedig dat je ons voorziet van al die goede adviezen! En trouwens ik zou dat gesprek ook nog wat verschuiven. het loopt niet weg en je moet het echt doen als jij er klaar voor bent.
Ik kom net terug van een weekend weg. Vrijdag dus in amsterdam geweest. Daarna met mn broer en de rest van de familie is ook gekomen het hele paasweekend weg geweest. lekker 3 nachten met allemaal mensen in bed gelegen. heel hard gelachen en plezier gehad. lekker veel geknuffeld door mn grote broer. Ik was blij dat ik daar zonder vriend was, het voelde goed. Wel heel veel smsen van ex gehad. Ik heb er helemaal niet meer op gereageerd. Ik heb aangegeven geen contact meer te willen, en als ik het vriendelijk aan hem vraag doet ie het niet, dan maar niet meer reageren. Ik vind het erg lomp, maar als hij het niet respecteert, dan moet hij het maar voelen. Maar vannaochtend een sms gehad dat ie het jammer vond dat ik niks meer van mij liet horen, hij was er immers altijd voor mij geweest. WTF; ik wilde zo graag terug sturen: LAAT ME MET RUST!!!! (wat begrijpt er niet aan.) Maar goed niet gedaan, moeilijk!! MAar zelfs negatieve aandacht gebruikt hij weer als excuus om contact te hebben. Dus laat niks van me horen. Hoe graag ik ook door de telefoon wil schreeuwen dat ie me eindelijk met rust moet laten.
Nu (na zo'n gezellig weeekend) is het wel weer slikken om alleen in mn stille huis te komen. Om vanaaf alleen op de bank te zitten. Niet meer mensen om me heen en gezellig eten! Bah..
Poe poe wat een hoop bij te lezen! Ik zal even proberen op jullie allemaal te reageren als het niet is gelukt, excusez moi.
Girlie: Heb je het een beetje overleeft de afgelopen dagen? is het leren gelukt? Wat naar dat je je zo in slaap moet huilen etc! Bah!
E_dentifier: Welkom; liefdesverdriet sucks dus kom hier lekker van je afschrijven. Tuurlijk kom je wel weer iemand tegen zoals haar. Iemand die goed bij je past en je neit zo behandeld! Maar stap voor stap , dus eerst dit verwerken.
Vogel: was de tweede avond in de stad beter? Hoe gaat het nu met je?
CL: gaat het een beetje met je, de dagen doorgekomen?
Diay: Ik ben in shock!!! Wat een ontzettende eikel zeg! ik hoop dat de deur echt goed dicht zit met een hangslot er om heen bij wijze van spreken. Want serieus dit kan echt niet. En laat hem nu niet terugkrabbelen. Alsof jij zo'n man verdient, die zo met je omgaat. Je bent een geweldige vrouw, super sterk, je komt voor jezelf op en dan gaat ie zo met je om, Ik ben echt vanaf hier laaiend. Hoe gaat het met je? ben je al een beetje van de schok bekomen? Kan je het verdriet toestaan. Ik hoop dat de woede die je voelt je er een beetje door heen helpt om snel klaar met hem te zijn, want ik vind echt dat ie je behandelt als oud vuil en dat ben je echt niet waard
fly: Het is inderdaad een behoorlijke omschakeling. Ik snap dat je niet meteen blij en vrolijk kan zijn .Ik zou als ik jou was nog even de kat uit de boom kijken. Dus ik zou nog niet teveel van je laten horen hoor. Laat het maar een beetje van beide kanten komen.
Broc: ook al terug? Bruin? Heb je de blues? Ik vind het zo moedig dat je ons voorziet van al die goede adviezen! En trouwens ik zou dat gesprek ook nog wat verschuiven. het loopt niet weg en je moet het echt doen als jij er klaar voor bent.
Ik kom net terug van een weekend weg. Vrijdag dus in amsterdam geweest. Daarna met mn broer en de rest van de familie is ook gekomen het hele paasweekend weg geweest. lekker 3 nachten met allemaal mensen in bed gelegen. heel hard gelachen en plezier gehad. lekker veel geknuffeld door mn grote broer. Ik was blij dat ik daar zonder vriend was, het voelde goed. Wel heel veel smsen van ex gehad. Ik heb er helemaal niet meer op gereageerd. Ik heb aangegeven geen contact meer te willen, en als ik het vriendelijk aan hem vraag doet ie het niet, dan maar niet meer reageren. Ik vind het erg lomp, maar als hij het niet respecteert, dan moet hij het maar voelen. Maar vannaochtend een sms gehad dat ie het jammer vond dat ik niks meer van mij liet horen, hij was er immers altijd voor mij geweest. WTF; ik wilde zo graag terug sturen: LAAT ME MET RUST!!!! (wat begrijpt er niet aan.) Maar goed niet gedaan, moeilijk!! MAar zelfs negatieve aandacht gebruikt hij weer als excuus om contact te hebben. Dus laat niks van me horen. Hoe graag ik ook door de telefoon wil schreeuwen dat ie me eindelijk met rust moet laten.
Nu (na zo'n gezellig weeekend) is het wel weer slikken om alleen in mn stille huis te komen. Om vanaaf alleen op de bank te zitten. Niet meer mensen om me heen en gezellig eten! Bah..
maandag 5 april 2010 om 18:26
quote:ColaLightXX schreef op 05 april 2010 @ 18:14:
Waar ik wel meteen aan moest denken: zij was toch bij jouw ingetrokken? En dan vond ze dat jij je als een gast gedroeg? Begrijp ik dat goed?
Nou, in 1e instantie woonde zij bij mij....staat ook in het lange bericht wat ik heb geschreven en na een half jaar wilde zij dus weer op haar zelf. En dus bij haar thuis vond ze dat ik me als gast gedroeg.
Waar ik wel meteen aan moest denken: zij was toch bij jouw ingetrokken? En dan vond ze dat jij je als een gast gedroeg? Begrijp ik dat goed?
Nou, in 1e instantie woonde zij bij mij....staat ook in het lange bericht wat ik heb geschreven en na een half jaar wilde zij dus weer op haar zelf. En dus bij haar thuis vond ze dat ik me als gast gedroeg.
Heel het leven is strijd, en vallen is te vergeven, als men maar eerst gestreden heeft. Vallen zonder strijd is verrotting van de ziel.
maandag 5 april 2010 om 18:29
quote:ColaLightXX schreef op 05 april 2010 @ 18:14:
Spreek je haar nu nog wel eens? Of hoor en zie je niets meer van haar?
Weet niet wat ik doen moet op dit punt. Geen contact zoeken? Ze staat nog in mijn msn lijst maar zij zegt ook niks uit haar zelf. En de laatste keer toen het net uit was was ze wel redelijk bot tegen me aan het doen. Heb me eigen ook ingehouden geen smsje te sturen. Weet eigenlijk niet zo goed wat te doen dus op dit moment.
Spreek je haar nu nog wel eens? Of hoor en zie je niets meer van haar?
Weet niet wat ik doen moet op dit punt. Geen contact zoeken? Ze staat nog in mijn msn lijst maar zij zegt ook niks uit haar zelf. En de laatste keer toen het net uit was was ze wel redelijk bot tegen me aan het doen. Heb me eigen ook ingehouden geen smsje te sturen. Weet eigenlijk niet zo goed wat te doen dus op dit moment.
Heel het leven is strijd, en vallen is te vergeven, als men maar eerst gestreden heeft. Vallen zonder strijd is verrotting van de ziel.
maandag 5 april 2010 om 18:32
Hey meiden! alweer ff geleden dat ik hier postte, lees nog wel mee hoor.. zie jullie gevecht en herken nog steeds veel. Het gaat met mij iets beter zeker als ik geen contact heb met ex. Dat kan ik jullie ook echt aanraden, je leest het maar bij sommige van jullie dat die exen je uiteindelijk weer teleurstellen, bij mij was dit ook het geval maar van schade en schande wordt je wel weer wijzer, hoe pijnlijk ook.. maar meiden (en heer) mag ik jullie een tip geven het komt misschien afgezaagd over maar ik adviseer jullie het echt om 's te doen. Kijk naar de afleveringen van "over mijn lijk" op BNN deze kun je ook via uitzending gemist terugkijken, het gaat over jongeren die ongeneeslijk ziek zijn en gevolg worden tot hun dood.. mijn eerste reactie toen iemand mij het aanraadde was zo van jaaaa ik weet wel dat er ergere dingen zijn.. maar ik heb het toch gedaan en flink zitten brullen.. meiden als je dat ziet, dan realiseer je je wel even wat de essentie van het leven is.. en dat is zeker niet blijven hangen aan een ex.. we hebben allemaal nog een heel leven voor ons, onze toekomst kan nog een hele mooie wending krijgen, die kans krijgen wij! en die moet je aangrijpen door te stoppen met het hangen in het verleden en in de trein te stappen naar de volgende halte. Wij krijgen die kans namelijk wel, die jongeren krijgen die kans niet meer en toch zitten die een stuk sterker in hun vel.. ik vond het een eye opener..
wat niet betekent dat jullie verdriet niet gevoeld mag worden hoor!! been there.. dus weet hoe k*t het is.. maar laten we er niet in blijven hangen.. en dankbaar zijn voor de kansen die we nog krijgen..
Niet zweverig bedoelt hoor allemaal!! het deed mij veel en helpt me wel ff die schop onder mijn kont te geven..
wat niet betekent dat jullie verdriet niet gevoeld mag worden hoor!! been there.. dus weet hoe k*t het is.. maar laten we er niet in blijven hangen.. en dankbaar zijn voor de kansen die we nog krijgen..
Niet zweverig bedoelt hoor allemaal!! het deed mij veel en helpt me wel ff die schop onder mijn kont te geven..
maandag 5 april 2010 om 18:33
quote:ColaLightXX schreef op 05 april 2010 @ 18:14:
Vriendinnen heb ik niet echt... niet zulke vaste vriendinnen die ik hiervoor ga bellen/smsen... Helaas!!
Dat heb ik dan weer met vrienden. Heel weinig...ik sta er zogezegd alleen voor , maar heb veel steun aan m`n zus en haar man. Dat is eigenlijk ook de reden dat ik even een forum opzocht. Helpt ook wel mee.
Vriendinnen heb ik niet echt... niet zulke vaste vriendinnen die ik hiervoor ga bellen/smsen... Helaas!!
Dat heb ik dan weer met vrienden. Heel weinig...ik sta er zogezegd alleen voor , maar heb veel steun aan m`n zus en haar man. Dat is eigenlijk ook de reden dat ik even een forum opzocht. Helpt ook wel mee.
Heel het leven is strijd, en vallen is te vergeven, als men maar eerst gestreden heeft. Vallen zonder strijd is verrotting van de ziel.
maandag 5 april 2010 om 18:35
CL, ja herkenbaar he.. Ik voel me gewoon niet happy hierover, kan het nog geen plek geven omdat het zo slecht aan voelt. Wat jij schrijft is ook herkenbaar. Als vriend opeens aandacht wil, wil smsen en msnen, bellen etc. dan staan we altijd maar weer voor ze klaar, komen we online, sturen we iets terug en hebben zij hun hart weer gelucht en kunnen wij weer hopen op meer. Daarom is het knap van je dat je nu niet toegeeft en online gaat want zoals je schrijft antwoorden krijg je toch niet. Ik heb precies hetzelfde, meneer zal nooit zelf zich gaan uitten over de gehele situatie, hij wacht het maar af en ik zit hier maar te denken of alles nog wel gaat werken, terwijl hij maar lekker verder gaat met zijn leventje opbouwen terwijl ik het gevoel heb dat die van mij aan het aftakelen is. Ik wil hem niet kwijt, maar ik wil wel mezelf kunnen zijn. Hem nu spontaan bellen is wat ik wil, vragen hoe zijn feest was gisteravond en de afspraak van morgen definitief maken. Maar het lijkt alsof hij zo niet in elkaar zit (meer) We hebben elkaar vanaf dag 1 iedere dag gesproken en bijna iedere dag gezien dus ja dit is moeilijk voor me want ik ben niet gewend aan deze afstand tussen ons. Hij zal als jongen zeker zoiets hebben van 'leuk ik zie haar morgen weer' maar ik voel me alleen maar onzeker nog en wil dat tegen hem zeggen.. Bluh wat een brok in mn keel heb ik. x
maandag 5 april 2010 om 18:41
Sann!
Wat leuk dat je hier weer even post! Leuk om te horen dat het goed met je gaat.
En mbt 'over mijn lijk' mijn eerste liefde is overleden aan leukemie, toen ik nog iets met hem had, en alhoewel het relativerend werkt. (ik kan nu bedenken dat er erge dingen zijn) doet de situatie waar ik nu in zit net zo goed heel erg veel pijn. Het is niet het allerergste op de wereld pijn.. Maar toch.. het doet net zo goed pijn, al is het nu wel een andere soort, waar ik waarschijnlijk eerder overheen ben.
Ik wil alleen zeggen dat het logisch is dat er ergere dingen zijn.. Alleen verdriet, pijn, is moeilijk vergelijkbaar..En sommige situaties die misschien niet zo erg zijn als andere kosten evengoed veel moeite, verdriet en acceptatie.
Maar evengoed heb je gelijk, met betrekking tot het feit dat de wereld neit vergaat..
En leuk om te horen dat het beter met je gaat. De vakantie heeft je goed gedaan
(en btw ik weet natuurlijk niet hoe mn post op papier overkomt maar ik bedoel het niet stom)
Wat leuk dat je hier weer even post! Leuk om te horen dat het goed met je gaat.
En mbt 'over mijn lijk' mijn eerste liefde is overleden aan leukemie, toen ik nog iets met hem had, en alhoewel het relativerend werkt. (ik kan nu bedenken dat er erge dingen zijn) doet de situatie waar ik nu in zit net zo goed heel erg veel pijn. Het is niet het allerergste op de wereld pijn.. Maar toch.. het doet net zo goed pijn, al is het nu wel een andere soort, waar ik waarschijnlijk eerder overheen ben.
Ik wil alleen zeggen dat het logisch is dat er ergere dingen zijn.. Alleen verdriet, pijn, is moeilijk vergelijkbaar..En sommige situaties die misschien niet zo erg zijn als andere kosten evengoed veel moeite, verdriet en acceptatie.
Maar evengoed heb je gelijk, met betrekking tot het feit dat de wereld neit vergaat..
En leuk om te horen dat het beter met je gaat. De vakantie heeft je goed gedaan
(en btw ik weet natuurlijk niet hoe mn post op papier overkomt maar ik bedoel het niet stom)
maandag 5 april 2010 om 18:50
nee meis ik snap je reactie heel goed, zo was mijn reactie ook toen iemand mij de tip gaf.. mijn verdriet heb ik ook zo vreselijk ervaren als het ergste tot nu toe.. echt!! maar ik realiseer me hierdoor wel dat ik in ieder geval nog wel een kans krijg, dat mijn toekomst nog open ligt en dat ik daar wel dankbaar voor moet zijn.. zo is het eigenlijk meer bedoeld.. natuurlijk mag je je verdriet voelen dat moet ook om hierdoorheen te komen maar in je achterhoofd houden dat je nog wel een toekomst hebt en er zelf wat van moet maken helpt misschien wel, zo was het bedoeld ik weet namelijk hoe je erin vast kan blijven zitten.. snap je? wel heftig trouwens dat je iemand verloren bent zeg.. pff.. kan me daar geen voorstelling van maken, jank al met een onbekende mee.. Vind het super dat je een lekker weekend hebt gehad meis!! en ok nu weer ff stil maar daar is dit forum ook voor en je zult zien dat er straks meerdere momenten komen dat je die gezelligheid weer ervaart.. goed van je dat je ex op een afstand houdt! wat is dat toch met die kerels... sukkels zijn het of ze zoeken de eerste de beste scharrel ("die van mij staat ook al actief op datingssite) of ze zoeken de aandacht weer bij jou om je vervolgens weer te laten vallen, alsof ze daar zelf sterker van worden ofzo.. zucht..
maandag 5 april 2010 om 18:56
Haha je hebt helemaal gelijk hoor met dat toekomstperspectief!
Ik houd me ook staande, door altijd te denken dat ik niet zo moet zeuren. Ik heb erger gekend, en meestal geeft me dat wel weer een snelle boost. Maar soms is het ook lekker om even te sippen of er bij stil te staan. Hoort ook een beetje bij het verwerkingsproces.
Zo'n programma's kunnen zeker ook een ontzettende eyeopener zijn. Walgelijk zeg dat ie van jou alweer op een datingsite staat! Blegh mannen; heb eigenlijk er even geen zin meer in!
Een fijne vrijgezelle zomer tegemoet.. Hihi! Here comes the summer Gaan we eens flink de bloemetjes buiten zetten!
Ik houd me ook staande, door altijd te denken dat ik niet zo moet zeuren. Ik heb erger gekend, en meestal geeft me dat wel weer een snelle boost. Maar soms is het ook lekker om even te sippen of er bij stil te staan. Hoort ook een beetje bij het verwerkingsproces.
Zo'n programma's kunnen zeker ook een ontzettende eyeopener zijn. Walgelijk zeg dat ie van jou alweer op een datingsite staat! Blegh mannen; heb eigenlijk er even geen zin meer in!
Een fijne vrijgezelle zomer tegemoet.. Hihi! Here comes the summer Gaan we eens flink de bloemetjes buiten zetten!
maandag 5 april 2010 om 19:00
maandag 5 april 2010 om 20:07
Zo daar ben ik weer. Ben lekker bij een vriendin gaan eten, ze had voor me gekookt. Erg lekker en erg gezellig. Hoe ik me op dit moment voel? Beetje leeg. Ben niet boos op hem, ben niet verdrietig, ben niet vrolijk.. ik ga gewoon door. De deur zit echt helemaal dicht ja. Hangslot nog net niet maar ik heb hem echt dicht gesmeten. Was gister vreselijk moeilijk maar nu hij terug gaat krabbelen kan ik er steeds meer om lachen. Hij kan mij niet los laten en ik denk dat het echte verwerken voor hem nu pas begint. Vandaag veel smsjes en telefoontjes van hem gehad maar uiteindelijk niet meer gereageerd. Het is goed zo.. Ik mis hem wel hoor.. maar ik mis de "hem" die met mij samenwoonde, waar ik gelukkig mee was. Niet deze kwal van een vent die mij alleen maar verdriet doet. Die mag lekker weg blijven. Ik hou mezelf rustig met de gedachte dat hij heel veel spijt zal krijgen en als wij echt voor elkaar bestemd zijn, zullen we elkaar ooit weer tegen komen en zal hij dan wel zijn best doen. Ik ben er namelijk nog steeds van overtuigd dat we goed bij elkaar passen. Alleen nu even niet. Nu ben ik iig klaar, hoef hem niet te spreken en geen behoefte om hem te zien en dat voelt goed.
@ Sloopthard, fijn dat je zo'n heerlijk weekend hebt gehad. Ik vond het gisteravond (na een vreselijk gezellige avond met vriendin) ook even heel moeilijk om weer thuis te komen. Dat gevoel word steeds minder, merk je dat ook al? Ik voel wel dat dat gevoel steeds iets minder word namelijk.
Bedankt voor je post trouwens, ik vind mezelf niet zo heel sterk maar vind het wel fijn om te horen dat anderen zo over me denken.
@ E_d, als het je helpt om hier van je af te schrijven, gewoon doen! En ook ik ben best benieuwd hoe mannen over sommige dingen denken..
@ Sann, heb weinig tegen je te zeggen want je komt heel goed en sterk over.. goed van je. Hoe lang is het voor jou geleden dat het uit ging? Ik hoorde trouwens ook dat het een hele warme zomer zou worden.. nou kom maar op.. ik ben er klaar voor!!
@ CL, ik vind dat je echt trots op jezelf mag zijn dat je het vol houd. Jullie zijn al een keer eerder uit elkaar geweest en blijkbaar werkt het gewoon niet. Het is nu even heel zwaar maar je weet waar je voor gekozen hebt. Voor jezelf en je kids! Goed onthouden he?! Je bent een hele sterke vrouw dus je kan dit!
@ Fly, hij weet ook niet wat hij wil. Daarom gaat ie nu terug krabbelen. Maar voor mij is het te laat hoor. Ik ga never nooit meer terug naar hoe ik me de laatste maanden heb gevoeld. Verdien zeker weten meer dan dat!!
Over hoe jij je voelt durf ik niet teveel te zeggen omdat ik bang ben dat ik meer naar mezelf kijk. Mijn ex wilde het ook nog een keer proberen, 2 weken nadat het uit was. Maar uiteindelijk heb ik dus bijna 3 maanden voor jan l*l zitten wachten en me ellendig zitten voelen helemaal voor niks. Heb er niks mee gewonnen. Hoop dat jij dus niet hetzelfde krijgt want dat gun ik niemand. Hoop dat je wel je ogen open houd..
@ Sloopthard, fijn dat je zo'n heerlijk weekend hebt gehad. Ik vond het gisteravond (na een vreselijk gezellige avond met vriendin) ook even heel moeilijk om weer thuis te komen. Dat gevoel word steeds minder, merk je dat ook al? Ik voel wel dat dat gevoel steeds iets minder word namelijk.
Bedankt voor je post trouwens, ik vind mezelf niet zo heel sterk maar vind het wel fijn om te horen dat anderen zo over me denken.
@ E_d, als het je helpt om hier van je af te schrijven, gewoon doen! En ook ik ben best benieuwd hoe mannen over sommige dingen denken..
@ Sann, heb weinig tegen je te zeggen want je komt heel goed en sterk over.. goed van je. Hoe lang is het voor jou geleden dat het uit ging? Ik hoorde trouwens ook dat het een hele warme zomer zou worden.. nou kom maar op.. ik ben er klaar voor!!
@ CL, ik vind dat je echt trots op jezelf mag zijn dat je het vol houd. Jullie zijn al een keer eerder uit elkaar geweest en blijkbaar werkt het gewoon niet. Het is nu even heel zwaar maar je weet waar je voor gekozen hebt. Voor jezelf en je kids! Goed onthouden he?! Je bent een hele sterke vrouw dus je kan dit!
@ Fly, hij weet ook niet wat hij wil. Daarom gaat ie nu terug krabbelen. Maar voor mij is het te laat hoor. Ik ga never nooit meer terug naar hoe ik me de laatste maanden heb gevoeld. Verdien zeker weten meer dan dat!!
Over hoe jij je voelt durf ik niet teveel te zeggen omdat ik bang ben dat ik meer naar mezelf kijk. Mijn ex wilde het ook nog een keer proberen, 2 weken nadat het uit was. Maar uiteindelijk heb ik dus bijna 3 maanden voor jan l*l zitten wachten en me ellendig zitten voelen helemaal voor niks. Heb er niks mee gewonnen. Hoop dat jij dus niet hetzelfde krijgt want dat gun ik niemand. Hoop dat je wel je ogen open houd..
maandag 5 april 2010 om 20:24
@ Diay gister precies 3 maanden.. en ik heb ook nog wel mn dipjes hoor, vandaag ook weer de ogen uit mn kop gejankt toen ik zag dat hij actief op een datingssite staat, terwijl hij me had verteld dat hij er niet meer op stond omdat hij zo van mij hield.. blabla.. maar het gaat ook echt beter in vergelijking met een maand geleden, heb het wel echt nog nooit zo heftig meegemaakt als deze keer dus hoop echt dat dit voor het laatst was, laat nu mr right zich maar aandienen.. en Diay jij bent net zo sterk hoor! kijk nu maar hoe je staat tov je ex, heel goed dat je hem nu afhoudt, dit proces heb je nodig gehad om het echt een plek te kunnen geven (hoe pijnlijk ook).. nu is het jouw tijd hoor meis!! Je verdient beter! you go girl, you can do it!!!
maandag 5 april 2010 om 20:36
@Sann: Fijn dat het goed met je gaat en dat je de toekomst zo vol vertrouwen tegemoed ziet.
@Diay: Knap hoor, dat je de knop zo hebt omgezet en er al zo positief tegenover staat.
@CL: Moeilijk hè! Vertellen lukte mij in het begin ook bijna niet. Ik heb het ook in etapes verteld, elke dag weer iemand...Sterkte en je kunt het!
@de man: goed dat je hier schrijft, hopelijk vind je er herkenning.
@de rest: Volgens mij gaat het wel redelijk goed met jullie, dat is heel fijn!
@Diay: Knap hoor, dat je de knop zo hebt omgezet en er al zo positief tegenover staat.
@CL: Moeilijk hè! Vertellen lukte mij in het begin ook bijna niet. Ik heb het ook in etapes verteld, elke dag weer iemand...Sterkte en je kunt het!
@de man: goed dat je hier schrijft, hopelijk vind je er herkenning.
@de rest: Volgens mij gaat het wel redelijk goed met jullie, dat is heel fijn!
maandag 5 april 2010 om 20:41
trouwens meiden.. doordat je dit hebt meegemaakt he, hebben jullie dan ook het gevoel minder van jezelf te houden? dat het lijkt alsof de man enkel je dit gevoel kan geven van waardering? in plaats van jijzelf? de angst dat je jezelf moet veranderen om dit niet nog een keer te moeten meemaken!? Het "het moet een aanvulling zijn ipv invulling" en dat je dan denkt aan bezoekje aan psycholoog of haptonoom? of gaat dit dan vanzelf over?? ik ben daar soms wel onzeker over omdat ik het soms heel moeilijk vindt om weer alleen te zijn en angst heb naar een toekomstige relatie..
maandag 5 april 2010 om 21:08
hey sann,
ik heb juist het idee, dit nooit meer. Ik hou nu ik alleen ben juist extra veel van mezelf. Als ik door het zonnetje fiets kan ik juist extra blij met mezelf. Of als ik juist dingen doe, die ik niet meer kon doen of waar ik me eerst niet zo heel gemakkelijk bij voelde kan ik nu meer dingen doe, waar ik extra van geniet. Ik denk alleen maar dat ik niet zoveel of minder van mezelf hield door langer in die verschrikkelijke relatie te blijven. ik ben niet bang dat ik weer moet veranderen.. Ik verander niet meer.. Ik voel me prettig bij de persoon wie ik ben, ik heb meer angst dat ik wel verander en dat wil ik absoluut niet meer...
En ik looop sowieso bij een psych.. Kan het je aanraden om gewoon een gesprekje te voeren als je angst hebt... Gewoon fijn om je hart te kunnen luchten!
ik heb juist het idee, dit nooit meer. Ik hou nu ik alleen ben juist extra veel van mezelf. Als ik door het zonnetje fiets kan ik juist extra blij met mezelf. Of als ik juist dingen doe, die ik niet meer kon doen of waar ik me eerst niet zo heel gemakkelijk bij voelde kan ik nu meer dingen doe, waar ik extra van geniet. Ik denk alleen maar dat ik niet zoveel of minder van mezelf hield door langer in die verschrikkelijke relatie te blijven. ik ben niet bang dat ik weer moet veranderen.. Ik verander niet meer.. Ik voel me prettig bij de persoon wie ik ben, ik heb meer angst dat ik wel verander en dat wil ik absoluut niet meer...
En ik looop sowieso bij een psych.. Kan het je aanraden om gewoon een gesprekje te voeren als je angst hebt... Gewoon fijn om je hart te kunnen luchten!
maandag 5 april 2010 om 21:28
jeetje wat geweldig sloopthard, weet je dat dit echt een gave is als je je zo goed kunt voelen met jezelf!? Ik wou dat ik dat zo ervaarde, ik ben juist mega kristisch naar mezelf en moedig mezelf aan te veranderen en aan mezelf te werken. Terwijl dat eigenlijk helemaal niet goed is.. Ik loop bij een haptonoom en die wil dit nu gaan aanpakken maar krijg van mijn omgeving ook te horen dat dan een psycholoog weer beter is.. mijn huisarts ziet mijn probleem meer als coaching en geeft aan dat de wachtlijst voor een psycholoog 3 maanden duurt! dus dan probeer ik het wel met mijn haptonoom..
maandag 5 april 2010 om 22:04
Dat van die 3 maanden is vervelend ja.. Maar een psycholoog is echt wel fijn. Dus ik zou me maar op de wachtlijst zetten.
ik ben ook erg kritisch op mezelf hoor, maar leer steedss beter om lief voor mezelf te zijn. Ik wil ook veranderen maar niet meer op essentiele punten...Ik zou wel wat minder chaotisch willen zijn, en wat minder slordig.. Maar verder wil ik mezelf niet meer kwijt raken in een relatie. Ik wil een gezonde gelijkwaardige relatie en ik weet dat ik dan mezelf neit hoef te veranderen..
ik ben ook erg kritisch op mezelf hoor, maar leer steedss beter om lief voor mezelf te zijn. Ik wil ook veranderen maar niet meer op essentiele punten...Ik zou wel wat minder chaotisch willen zijn, en wat minder slordig.. Maar verder wil ik mezelf niet meer kwijt raken in een relatie. Ik wil een gezonde gelijkwaardige relatie en ik weet dat ik dan mezelf neit hoef te veranderen..