Thuis
alle pijlers
Ik word gek van m'n kat....
zondag 11 april 2010 om 13:01
Geen idee of er al een topic is, maar ik word helemaal gek van m'n kat de laatste tijd....
Hij is enorm plakkerig en aanhankelijk geworden en wil de hele dag bij je liggen. Nu vind ik dat wel gezellig, maar hij ligt dus ook vaak in de weg.
Zo zit ik nu achter de laptop, en poes moet en zal in m'n armen liggen, en dus ligt ie half op het toetsenbord. Ik kan hem oppakken en wegzetten en dan komt ie gewoon weer terug, loopt over het toetsenbord en gaat gezellig terug liggen.
Als je hem oppakt om bij je te komen liggen vind ie dat heerlijk, zo heerlijk dat hij met z'n nagels in je gaat hangen en je hem dus niet meer makkelijk weg kan zetten.
En als ik opsta loopt ie de hele tijd achter me aan te mauwen.
Ik heb geen idee meer wat ik er mee moet... Ik heb hem al een jaar of 10, en ik denk dat het misschien wel eens iets met m'n zwangerschap te maken kan hebben. Tenminste, vanaf toen is hij zo'n beetje dit gedrag gaan vertonen. Hij is verder in elk geval niet ziek of zo.
Zijn er misschien anderen die dit herkennen? En weten wat ik er mee aanmoet?? Kan dat straks nog wel goed gaan als de baby er is?
Hij is enorm plakkerig en aanhankelijk geworden en wil de hele dag bij je liggen. Nu vind ik dat wel gezellig, maar hij ligt dus ook vaak in de weg.
Zo zit ik nu achter de laptop, en poes moet en zal in m'n armen liggen, en dus ligt ie half op het toetsenbord. Ik kan hem oppakken en wegzetten en dan komt ie gewoon weer terug, loopt over het toetsenbord en gaat gezellig terug liggen.
Als je hem oppakt om bij je te komen liggen vind ie dat heerlijk, zo heerlijk dat hij met z'n nagels in je gaat hangen en je hem dus niet meer makkelijk weg kan zetten.
En als ik opsta loopt ie de hele tijd achter me aan te mauwen.
Ik heb geen idee meer wat ik er mee moet... Ik heb hem al een jaar of 10, en ik denk dat het misschien wel eens iets met m'n zwangerschap te maken kan hebben. Tenminste, vanaf toen is hij zo'n beetje dit gedrag gaan vertonen. Hij is verder in elk geval niet ziek of zo.
Zijn er misschien anderen die dit herkennen? En weten wat ik er mee aanmoet?? Kan dat straks nog wel goed gaan als de baby er is?
zondag 11 april 2010 om 13:46
quote:19juni schreef op 11 april 2010 @ 13:33:
Wat een hoop reacties al, fijn om te lezen dat er mensen zijn die het herkennen!
Over wegdoen: daar heb ik niets over gezegd. Er zal een hele hoop moeten gebeuren voor ik mijn beessie wegdoe, ik heb hem al zo lang en ben verder nog steeds hartstikke gek op hem (meestal dan dus).
En dat ik niet tegen het 'lieve gedrag' kan, dat is het dus ook niet. Ik vind het nog steeds gezellig als ie bij me komt liggen, ik vind het alleen irritant dat als ik hem weg wil pakken, hij echt z'n nagels in me klauwt om maar te kunnen blijven liggen. Zo vind ik het ook gezellig als hij bij m'n toetsenbord ligt, maar iedere keer dat ligt ie ook op de muis, en dan verschuif ik hem wat en gaat ie iedere keer weer terugliggen. Tja, en dat wordt dan op den duur wel irritant natuurlijk.
Wat hij bijvoorbeeld ook vaak doet (en eerst eigenlijk nooit deed) is op je gaan staan, als je bijv. op de bank/op bed ligt. Dan gaat ie op je borst of buik staan en blijft daar staan. Als je hem dan neerlegt gaat ie weg en komt ie weer staan. Dat is een beetje wat ik bedoel met irritant gedrag...
En waarom ik me afvraag of het dalijk met de baby wel goed gaat, ik heb nog een katje die ook wel eens bij me ligt (die vertoont ook niet dit van dit gedrag, maar die heb ik pas een paar jaar en het is een beetje een gek beestje), en die oude kater gaat er gewoon bovenop liggen als hij bij mij wil liggen. Kijk, en hij kan natuurlijk niet bovenop de baby gaan liggen straks als hij bij mij wil liggen. Vandaar dat ik er een beetje bang voor ben...Nou ja, daar ben je zelf bij. Dieren en kinderen, en zeker baby's zou ik nooit alleen met elkaar laten. Dus dan heb je het probleem toch niet? Gewoon ook zorgen dat de dieren veel aandacht krijgen. Als het even kan ook van het bezoek voor de baby dat ze geen reden hebben om jaloers te worden. Nou ja, minder dan. Ja makkelijk gezegd, dat snap ik hoor, maar het kan wel, je moet er alleen wel achter staan dat ze zich niet achtergesteld hoeven te voelen.
Wat een hoop reacties al, fijn om te lezen dat er mensen zijn die het herkennen!
Over wegdoen: daar heb ik niets over gezegd. Er zal een hele hoop moeten gebeuren voor ik mijn beessie wegdoe, ik heb hem al zo lang en ben verder nog steeds hartstikke gek op hem (meestal dan dus).
En dat ik niet tegen het 'lieve gedrag' kan, dat is het dus ook niet. Ik vind het nog steeds gezellig als ie bij me komt liggen, ik vind het alleen irritant dat als ik hem weg wil pakken, hij echt z'n nagels in me klauwt om maar te kunnen blijven liggen. Zo vind ik het ook gezellig als hij bij m'n toetsenbord ligt, maar iedere keer dat ligt ie ook op de muis, en dan verschuif ik hem wat en gaat ie iedere keer weer terugliggen. Tja, en dat wordt dan op den duur wel irritant natuurlijk.
Wat hij bijvoorbeeld ook vaak doet (en eerst eigenlijk nooit deed) is op je gaan staan, als je bijv. op de bank/op bed ligt. Dan gaat ie op je borst of buik staan en blijft daar staan. Als je hem dan neerlegt gaat ie weg en komt ie weer staan. Dat is een beetje wat ik bedoel met irritant gedrag...
En waarom ik me afvraag of het dalijk met de baby wel goed gaat, ik heb nog een katje die ook wel eens bij me ligt (die vertoont ook niet dit van dit gedrag, maar die heb ik pas een paar jaar en het is een beetje een gek beestje), en die oude kater gaat er gewoon bovenop liggen als hij bij mij wil liggen. Kijk, en hij kan natuurlijk niet bovenop de baby gaan liggen straks als hij bij mij wil liggen. Vandaar dat ik er een beetje bang voor ben...Nou ja, daar ben je zelf bij. Dieren en kinderen, en zeker baby's zou ik nooit alleen met elkaar laten. Dus dan heb je het probleem toch niet? Gewoon ook zorgen dat de dieren veel aandacht krijgen. Als het even kan ook van het bezoek voor de baby dat ze geen reden hebben om jaloers te worden. Nou ja, minder dan. Ja makkelijk gezegd, dat snap ik hoor, maar het kan wel, je moet er alleen wel achter staan dat ze zich niet achtergesteld hoeven te voelen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 11 april 2010 om 13:48
@ troeta, nou dus bijv met de wandelwagen en reiswieg, de enige manier waarop ik dat tot nu toe heb weten te voorkomen is door ze weg te zetten. En dan bedoel ik de wagen en de wieg. Poezebeest kan ik zo vaak wegzetten als ik wil, die blijft gewoon terugkomen (dat doen ze dus wel alletwee)...
Op de babykamer mogen ze ook niet, tenminste, daar is de deur altijd al van dicht.
Op de babykamer mogen ze ook niet, tenminste, daar is de deur altijd al van dicht.
zondag 11 april 2010 om 13:53
@ mylene, ik vraag me dan dus ook af hoe ik lief blijf tegen poes als hij op de baby wil klimmen. Het spreekt voor zich dat ik ze niet met elkaar alleen laat natuurlijk.
Maar stel dat ik zit en de baby op schoot heb. Als poes er dan op wil klimmen en ik moet hem wegzetten voelt hij zich misschien automatisch al afgewezen. Zeker in combinatie wat hierboven al werd gezegd, als poes een knuffelbui heeft kun je hem blijven wegzetten maar hij blijft toch terugkomen... En ik moet hem dan steeds blijven wegzetten. Dan voelt hij toch zelf al wel aan dat hij anders aandacht krijgt dan voorheen??
Vandaar dat ik me dus afvraag hoe ik dat moet doen.
Maar stel dat ik zit en de baby op schoot heb. Als poes er dan op wil klimmen en ik moet hem wegzetten voelt hij zich misschien automatisch al afgewezen. Zeker in combinatie wat hierboven al werd gezegd, als poes een knuffelbui heeft kun je hem blijven wegzetten maar hij blijft toch terugkomen... En ik moet hem dan steeds blijven wegzetten. Dan voelt hij toch zelf al wel aan dat hij anders aandacht krijgt dan voorheen??
Vandaar dat ik me dus afvraag hoe ik dat moet doen.
zondag 11 april 2010 om 13:56
quote:19juni schreef op 11 april 2010 @ 13:43:
[...]
Maar hoe doe ik dit straks dan? Of is dat alleen een kwestie van net zo veel aandacht blijven geven als eerst??
Zie mijn andere bericht. Je weet zelf wel wanneer alle aandacht naar 1 gaat dat de ander het ook wilt.
Probeer compromissen te sluiten. Niet te dicht bij de baby maar mag de kat straks misschien ook vlakbij liggen dat hij het idee heeft er ook bij te horen?
Nogmaals, dieren en kinderen zou ik niet samen alleen laten, alleen als je erbij bent.
Ik heb geen kind, maar wel een jaloerse kat. Als de visite iets aandacht geeft heb je geen kind aan hem. De andere katten gaan op hun achterpootjes staan als ze aandacht willen dus dat zeg ik dan ook wel eens. Maar volgens mij na een aaitje is het goed, dan "horen" ze erbij.
1 kat is alleen jaloers als ik telefoneer. Ook al mag hij dan op mijn schoot, hij blijft het niet leuk vinden als ik bel. En dat laat hij horen. Maar bij visite is het de liefste kat hoor, als hij maar aandacht krijgt.
Ik weet niet hoe jouw situatie is, maar dat je bijv. die kat 1 uur als je echt bezig moet zijn en hem niet kan gebruiken even in een andere kamer zet? Dat jij even zonder irritatie je ding kan doen, en als het tijd is voor een kopje thee op de bank dat je hem er weer bij roept? Dan heb je EN de tijd, en wat je moest doen is gedaan.
[...]
Maar hoe doe ik dit straks dan? Of is dat alleen een kwestie van net zo veel aandacht blijven geven als eerst??
Zie mijn andere bericht. Je weet zelf wel wanneer alle aandacht naar 1 gaat dat de ander het ook wilt.
Probeer compromissen te sluiten. Niet te dicht bij de baby maar mag de kat straks misschien ook vlakbij liggen dat hij het idee heeft er ook bij te horen?
Nogmaals, dieren en kinderen zou ik niet samen alleen laten, alleen als je erbij bent.
Ik heb geen kind, maar wel een jaloerse kat. Als de visite iets aandacht geeft heb je geen kind aan hem. De andere katten gaan op hun achterpootjes staan als ze aandacht willen dus dat zeg ik dan ook wel eens. Maar volgens mij na een aaitje is het goed, dan "horen" ze erbij.
1 kat is alleen jaloers als ik telefoneer. Ook al mag hij dan op mijn schoot, hij blijft het niet leuk vinden als ik bel. En dat laat hij horen. Maar bij visite is het de liefste kat hoor, als hij maar aandacht krijgt.
Ik weet niet hoe jouw situatie is, maar dat je bijv. die kat 1 uur als je echt bezig moet zijn en hem niet kan gebruiken even in een andere kamer zet? Dat jij even zonder irritatie je ding kan doen, en als het tijd is voor een kopje thee op de bank dat je hem er weer bij roept? Dan heb je EN de tijd, en wat je moest doen is gedaan.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 11 april 2010 om 14:00
quote:19juni schreef op 11 april 2010 @ 13:53:
@ mylene, ik vraag me dan dus ook af hoe ik lief blijf tegen poes als hij op de baby wil klimmen. Het spreekt voor zich dat ik ze niet met elkaar alleen laat natuurlijk.
Maar stel dat ik zit en de baby op schoot heb. Als poes er dan op wil klimmen en ik moet hem wegzetten voelt hij zich misschien automatisch al afgewezen. Zeker in combinatie wat hierboven al werd gezegd, als poes een knuffelbui heeft kun je hem blijven wegzetten maar hij blijft toch terugkomen... En ik moet hem dan steeds blijven wegzetten. Dan voelt hij toch zelf al wel aan dat hij anders aandacht krijgt dan voorheen??
Vandaar dat ik me dus afvraag hoe ik dat moet doen.
Hoe dan ook niet op de baby klimmen. Hier werkt het wel met compromissen sluiten. Dus dat hij aan de andere kant van jou aan de zijkant op de bank mag liggen. Iets op een afstand maar dan kan je wel met hem praten of af en toe een aai geven?
Zeker niet toegeven dat hij op de baby gaat klimmen, dat sowieso niet. Zet hem naast je neer, geef hem een snoepje en dat hij zoet zo is. Katten vinden het vaak al goed als ze er maar bij mogen zijn, in de buurt.
@ mylene, ik vraag me dan dus ook af hoe ik lief blijf tegen poes als hij op de baby wil klimmen. Het spreekt voor zich dat ik ze niet met elkaar alleen laat natuurlijk.
Maar stel dat ik zit en de baby op schoot heb. Als poes er dan op wil klimmen en ik moet hem wegzetten voelt hij zich misschien automatisch al afgewezen. Zeker in combinatie wat hierboven al werd gezegd, als poes een knuffelbui heeft kun je hem blijven wegzetten maar hij blijft toch terugkomen... En ik moet hem dan steeds blijven wegzetten. Dan voelt hij toch zelf al wel aan dat hij anders aandacht krijgt dan voorheen??
Vandaar dat ik me dus afvraag hoe ik dat moet doen.
Hoe dan ook niet op de baby klimmen. Hier werkt het wel met compromissen sluiten. Dus dat hij aan de andere kant van jou aan de zijkant op de bank mag liggen. Iets op een afstand maar dan kan je wel met hem praten of af en toe een aai geven?
Zeker niet toegeven dat hij op de baby gaat klimmen, dat sowieso niet. Zet hem naast je neer, geef hem een snoepje en dat hij zoet zo is. Katten vinden het vaak al goed als ze er maar bij mogen zijn, in de buurt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 11 april 2010 om 14:00
Ik denk dat het wel mee zal vallen dat de kat op je baby zal gaan klimmen. De meeste katten snuffelen een beetje maar zijn eerder wat voorzichtig dan dat ze er zomaar op jumpen. Niet teveel drukmaken hierover, als je zo met zijn gedrag bezig bent word je daar alleen maar inteloranter voor. Gewoon ontspannen mee omgaan, dan is het voor de diertjes ook minder interessant om jou te claimen.
zondag 11 april 2010 om 14:09
Ja misschien moet ik idd maar afwachten hoe het gaat straks. Mijn vriend heeft een zoontje van ruim twee die iedere week bij ons is, en daar blijft poes toch ook wel vanzelf bij uit de buurt.
Maar naast me liggen, daar ben ik dan nog wel benieuwd naar! Zoals ik al zei, hij moet en zal op schoot liggen en klimt gewoon weer terug als je hem wegzet. Zo wil hij ook altijd bij visite op schoot liggen, liefst bij mensen die niet zo van katten houden.
Ik vond in elk geval de tip om hem straks als het nodig is even een uurtje ergens anders te zetten ook wel een goede!
Maar naast me liggen, daar ben ik dan nog wel benieuwd naar! Zoals ik al zei, hij moet en zal op schoot liggen en klimt gewoon weer terug als je hem wegzet. Zo wil hij ook altijd bij visite op schoot liggen, liefst bij mensen die niet zo van katten houden.
Ik vond in elk geval de tip om hem straks als het nodig is even een uurtje ergens anders te zetten ook wel een goede!
zondag 11 april 2010 om 14:14
Hier ziet mijn kat het wel als straf. Als hij echt zo ontzettend vervelend is met zijn gezeur dan zet ik hem even op de gang een uurtje. Dan kan hij ook naar boven hoor, dus niets zieligs aan. Maar dan ziet hij het als een straf want die andere 2 mogen wel in de huiskamer zitten.
Nu heeft hij ook door dat als ik zijn naam schreeuw dat het echt over moet zijn, dan komt hij miauwend naar mij toe gerend. En als hij dan heel lang doorgaat dan heel af en toe dan mag hij voor straf even op de gang. Ik heb ramen van de gang naar de huiskamer vanaf de grond, dus dan zit hij ook echt heel zielig naar binnen te kijken. En daarna is hij ook weer heel mak.
Jeetje wat klinkt dit streng. Dit komt niet zo vaak voor hoor. Maar ik heb een vrij jaloerse kat, en af en toe moet ik echt op mijn strepen staan, ik blijf nog wel altijd het baasje. En weiger helemaal als personeel bij hem in dienst te komen .
Nu heeft hij ook door dat als ik zijn naam schreeuw dat het echt over moet zijn, dan komt hij miauwend naar mij toe gerend. En als hij dan heel lang doorgaat dan heel af en toe dan mag hij voor straf even op de gang. Ik heb ramen van de gang naar de huiskamer vanaf de grond, dus dan zit hij ook echt heel zielig naar binnen te kijken. En daarna is hij ook weer heel mak.
Jeetje wat klinkt dit streng. Dit komt niet zo vaak voor hoor. Maar ik heb een vrij jaloerse kat, en af en toe moet ik echt op mijn strepen staan, ik blijf nog wel altijd het baasje. En weiger helemaal als personeel bij hem in dienst te komen .
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 11 april 2010 om 14:15
zondag 11 april 2010 om 15:21
@ nijntje, ja dat is het misschien ook wel hoor. Al was deze wel altijd al een knuffelkat.
Maar ik heb dus nog een kat, die is wat jonger (een jaar of 3,4) en die doet dus niet zo. Die is wel wat knuffeliger, maar dat is meer als hij dan toevallig langskomt wil hij wel even kopjes geven. Die komt niet echt ineens veel meer naar je toe. Dus misschien dat leeftijd er ook wel wat mee te maken heeft.
Maar ik heb dus nog een kat, die is wat jonger (een jaar of 3,4) en die doet dus niet zo. Die is wel wat knuffeliger, maar dat is meer als hij dan toevallig langskomt wil hij wel even kopjes geven. Die komt niet echt ineens veel meer naar je toe. Dus misschien dat leeftijd er ook wel wat mee te maken heeft.
zondag 11 april 2010 om 17:32
quote:kiddootje schreef op 11 april 2010 @ 13:24:
Veertien jaar geleden ging mijn kat voor het eerst op mijn buik liggen.
Iets wat hij dus nooit gedaan had.
Ik bleek dus inderdaad zwanger. Mijn kat lag de hele zwangerschap heerlijk op mijn buik te knorren.
toen mijn zoon er was ,was het over.
Zes jaar later ging hij ineens weer op mijn buik liggen.
Ik zei tegen mijn man; Ik ben zwanger!!
Heb een test gehaald en ja hoor,ik was zwanger!
Gelukkig is hij na deze zwangerschap wel blijven knorren op schoot,is inmiddels 16 jaar oud en zeurt om het leven! De hele dag door! En is overal waar ik ben,jat alles door dementie van je bord en aanrecht,en plast regelmatig in huis(verre van leuk) Maar geniet nog elke dag van zijn geknor
Inderdaad schattig!!
Jouw kat is een predictor op 4 pootjes.
Veertien jaar geleden ging mijn kat voor het eerst op mijn buik liggen.
Iets wat hij dus nooit gedaan had.
Ik bleek dus inderdaad zwanger. Mijn kat lag de hele zwangerschap heerlijk op mijn buik te knorren.
toen mijn zoon er was ,was het over.
Zes jaar later ging hij ineens weer op mijn buik liggen.
Ik zei tegen mijn man; Ik ben zwanger!!
Heb een test gehaald en ja hoor,ik was zwanger!
Gelukkig is hij na deze zwangerschap wel blijven knorren op schoot,is inmiddels 16 jaar oud en zeurt om het leven! De hele dag door! En is overal waar ik ben,jat alles door dementie van je bord en aanrecht,en plast regelmatig in huis(verre van leuk) Maar geniet nog elke dag van zijn geknor
Inderdaad schattig!!
Jouw kat is een predictor op 4 pootjes.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
