Relaties
alle pijlers
Verloven
maandag 12 april 2010 om 22:02
Allereerst even dit: dit topic is niet bedoeld om te discussieren over de Bijbel of het geloof, maar om verloven, geen ander doel heb ik hiermee.
Ik vroeg mij dit af en daar ik bijna geen ongelovige vrienden heb vraag ik het jullie.
Hoe zit het 'tegenwoordig' met verloven? is dat nog 'in'? wordt dat nog gedaan?
Zo ja, hoe dan? en is het officieel op de een of andere manier?
Zijn hier mensen officieel verloofd voordat ze gingen trouwen? hoe en waarom deed je dat en hoe gaf je dat vorm?
Gewoon dus een paar vragen over verloven, hoe kijk je er tegenaan en hoe belangrijk is het?
Ik was iets aan het lezen over verloven en vandaar mijn vragen.
Bedankt!
Ik vroeg mij dit af en daar ik bijna geen ongelovige vrienden heb vraag ik het jullie.
Hoe zit het 'tegenwoordig' met verloven? is dat nog 'in'? wordt dat nog gedaan?
Zo ja, hoe dan? en is het officieel op de een of andere manier?
Zijn hier mensen officieel verloofd voordat ze gingen trouwen? hoe en waarom deed je dat en hoe gaf je dat vorm?
Gewoon dus een paar vragen over verloven, hoe kijk je er tegenaan en hoe belangrijk is het?
Ik was iets aan het lezen over verloven en vandaar mijn vragen.
Bedankt!
dinsdag 13 april 2010 om 09:59
Ik kan me echt met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat als je niet gelukkig bent je kosten wat het kost bij elkaar moet blijven.
Je kan niet van iemand houden als je niet van jezelf houdt. En hoe kan je nou van jezelf houden als je niet gelukkig bent?
Ik heb het niet over opgeven bij de minste of geringste tegenslag. Maar ik kan me wel situaties voorstellen waarbij je het vechten opgeeft.
Wat nu als je er achter komt dat je partner een voorliefde heeft voor bestialisme? Zou je dat dan accepteren onder het mom van: We hebben een levensbelofte gedaan?? Ik zou dat niet kunnen... Je moet samen vechten voor je huwelijk.. maar de grond van een huwelijk moet liefde zijn imho en niets anders.
Je kan niet van iemand houden als je niet van jezelf houdt. En hoe kan je nou van jezelf houden als je niet gelukkig bent?
Ik heb het niet over opgeven bij de minste of geringste tegenslag. Maar ik kan me wel situaties voorstellen waarbij je het vechten opgeeft.
Wat nu als je er achter komt dat je partner een voorliefde heeft voor bestialisme? Zou je dat dan accepteren onder het mom van: We hebben een levensbelofte gedaan?? Ik zou dat niet kunnen... Je moet samen vechten voor je huwelijk.. maar de grond van een huwelijk moet liefde zijn imho en niets anders.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 13 april 2010 om 10:04
quote:biol schreef op 13 april 2010 @ 09:48:
[...]
wat is dan het fundament van jullie huwelijk? Voor mij is dat geluk. Samen gelukkig zijn is het fundament en als we dat niet meer samen kunnen dan zie ik het nut niet van samen zijn/blijven.
Tja ik wilde het geloof liever erbuiten houden, maar omdat dat juist het fundament is van ons huwelijk kan ik niet anders als ik deze vraag beantwoord.
Het fundament van ons huwelijk is Jezus.
Leren om onvoorwaardelijk lief te hebben en om te groeien in heiligheid en 'Christus-gelijkheid' daarmee bedoel ik, lijken op Jezus.
Om liefde en barmhartigheid te leren en om juist egoisme en zelfgerichtheid 'af te leren' (staat er een beetje stom, maar ik weet niet hoe ik het anders zeggen moet)
Ons doel is groeien in heiligheid en barmhartigheid, als alles koek en ei is en je hebt een partner die aan al je behoefte voorziet en die je altijd gelukkig maakt dan groei je niet in heiligheid ed.
Als je met iemand trouwt die niet altijd bij je past dan heb je dat wel.
Er kunnen moeilijke tijden komen, maar wij geloven dat het doel daarvan is dat je meer op Jezus gaat lijken en meer aan Hem gelijkvormig wordt.
Dat is het fundament van ons huwelijk.
Zoals dat citaat wat ik al zei:
"The primary purpose of marriage is to make you holy, not merely happy. Nothing challenges our self-centeredness more."
Dat is het fundament van ons huwelijk, dus als er stormen komen en dingen niet gaan zoals we willen kunnen we daarop terugvallen.
Dat is het fundament, dat is niet ons hele huwelijk.
We zijn ook gelukkig, we willen elkaar ook gelukkig maken en verder verschild ons huwelijk niet veel van ieder ander huwelijk.
We willen ook fijn hebben met elkaar en samen gelukkig zijn, ook daar streven we naar.
Maar is niet ons doel opzich.
Ons geloof is dus wel allesomvattend en de basis.
(Sorry, daarom kon ik er even niet onderuit, ik wil verder geen geloofsdiscussie)
[...]
wat is dan het fundament van jullie huwelijk? Voor mij is dat geluk. Samen gelukkig zijn is het fundament en als we dat niet meer samen kunnen dan zie ik het nut niet van samen zijn/blijven.
Tja ik wilde het geloof liever erbuiten houden, maar omdat dat juist het fundament is van ons huwelijk kan ik niet anders als ik deze vraag beantwoord.
Het fundament van ons huwelijk is Jezus.
Leren om onvoorwaardelijk lief te hebben en om te groeien in heiligheid en 'Christus-gelijkheid' daarmee bedoel ik, lijken op Jezus.
Om liefde en barmhartigheid te leren en om juist egoisme en zelfgerichtheid 'af te leren' (staat er een beetje stom, maar ik weet niet hoe ik het anders zeggen moet)
Ons doel is groeien in heiligheid en barmhartigheid, als alles koek en ei is en je hebt een partner die aan al je behoefte voorziet en die je altijd gelukkig maakt dan groei je niet in heiligheid ed.
Als je met iemand trouwt die niet altijd bij je past dan heb je dat wel.
Er kunnen moeilijke tijden komen, maar wij geloven dat het doel daarvan is dat je meer op Jezus gaat lijken en meer aan Hem gelijkvormig wordt.
Dat is het fundament van ons huwelijk.
Zoals dat citaat wat ik al zei:
"The primary purpose of marriage is to make you holy, not merely happy. Nothing challenges our self-centeredness more."
Dat is het fundament van ons huwelijk, dus als er stormen komen en dingen niet gaan zoals we willen kunnen we daarop terugvallen.
Dat is het fundament, dat is niet ons hele huwelijk.
We zijn ook gelukkig, we willen elkaar ook gelukkig maken en verder verschild ons huwelijk niet veel van ieder ander huwelijk.
We willen ook fijn hebben met elkaar en samen gelukkig zijn, ook daar streven we naar.
Maar is niet ons doel opzich.
Ons geloof is dus wel allesomvattend en de basis.
(Sorry, daarom kon ik er even niet onderuit, ik wil verder geen geloofsdiscussie)
dinsdag 13 april 2010 om 10:09
Mijn zus heeft zich nog wel officieel verloofd, inderdaad met kaarten rondsturen en (huishoudelijke) kadootjes geven. Jaren later was dat al hopeloos ouderwets en wij hebben ons dus niet meer verloofd. Ik praat dan over de tijd vanaf 1978. Ik weet nog wel hoe familie daar in begin raar tegen aan keek als een nichtje bv voor het eerst aangaf zich niet te gaan verloven. Een oom die verontwaardigd uitriep " hoe denk jij dan aan je uitzet te komen?" lol.
En vanaf die tijd ken ik geen stel meer dat zich heeft verloofd, ik had eerder toen ik dit topic zag iets van " goh doen ze daar nog aan?"
Het ging er dus net zo toe als bij Bianca, soms werd er zelfs wel een feest gegeven, mijn zus heeft bv nog een feest gegeven.
En vanaf die tijd ken ik geen stel meer dat zich heeft verloofd, ik had eerder toen ik dit topic zag iets van " goh doen ze daar nog aan?"
Het ging er dus net zo toe als bij Bianca, soms werd er zelfs wel een feest gegeven, mijn zus heeft bv nog een feest gegeven.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 13 april 2010 om 10:14
Ik denk dat je die waarde evengoed er aan kunt geven ook zonder geloof. Mijn gevoel dat ik met mijn man oud wil worden en dat hij mijn keuze is zal ook maken dat ik niet zomaar opgeef. In voor en tegenspoed dat beloofd je elkaar min of meer met trouwen en het moet wel heel erg worden wil ik die belofte breken. Je kiest voor iemand.
Maar dat kan voor mij zonder verloving. Dat zie ik meer in de trouwbelofte
Maar dat kan voor mij zonder verloving. Dat zie ik meer in de trouwbelofte
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 13 april 2010 om 10:26
Bij ons was het ontzettend simpel, maar wel lief. Vriendlief kwam met een verhaaltje over de mooie voorgaande jaren en de toekomst. Kreeg toen een hele mooie ring (effen goud met diamantje er in) die hij zelf ook draagt (maar dan zonder diamant). Binnenin heeft hij onze namen laten graveren. We noemen het verloven, maar of het dat nu echt is? We zien het eigenlijk meer als teken van liefde en dat we bij elkaar willen blijven. Dat trouwen zal er ooit wel van komen, maar wanneer?
(draag die ring overigens al 3 jaar!)
(draag die ring overigens al 3 jaar!)
Carpe diem
dinsdag 13 april 2010 om 12:33
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 09:03:
Nee ik heb mijn man inderdaad beter leren kennnen tijdens onze verloving en natuurlijk nog veel beter toen we getrouwd waren.
[…]
Ik ben pas écht helemaal verliefd geworden op mijn man toen we al verloofd waren.
Waarom zou je in vredesnaam willen verloven en trouwen met iemand die je niet kent en waar je niet eens verliefd op bent? Ligt het aan mij, of is dat best wel een beetje naïef?
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 09:12:
Ik zeg ook niet dat je niet bewust voor elkaar kunt kiezen als je niet verloofd of getrouwd bent, wel dat het dan officieel is, toch?
Nee hoor, er is namelijk helemaal niets officieel aan verloven. Bij samenwonen sta je tenminste nog samen op 1 adres ingeschreven, bij verloven wordt er niets eens iets vastgelegd. Dus hoezo officieel?
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 09:53:
Maar ik vind 'voor jezelf kiezen' heel egoistisch, je bent getrouwd en hebt een levenslange belofte gedaan, of het nu moeilijk of makkelijk is.
Geweld buiten beschouwing gelaten he, want dat kan niet.En waarom is lichamelijk geweld wel een reden om je belofte te verbreken, en psychisch geweld niet? Waarom mag een vrouw die geslagen wordt haar man wel verlaten, en een vrouw die slecht behandeld wordt of gewoon niet gelukkig is niet?
Nee ik heb mijn man inderdaad beter leren kennnen tijdens onze verloving en natuurlijk nog veel beter toen we getrouwd waren.
[…]
Ik ben pas écht helemaal verliefd geworden op mijn man toen we al verloofd waren.
Waarom zou je in vredesnaam willen verloven en trouwen met iemand die je niet kent en waar je niet eens verliefd op bent? Ligt het aan mij, of is dat best wel een beetje naïef?
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 09:12:
Ik zeg ook niet dat je niet bewust voor elkaar kunt kiezen als je niet verloofd of getrouwd bent, wel dat het dan officieel is, toch?
Nee hoor, er is namelijk helemaal niets officieel aan verloven. Bij samenwonen sta je tenminste nog samen op 1 adres ingeschreven, bij verloven wordt er niets eens iets vastgelegd. Dus hoezo officieel?
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 09:53:
Maar ik vind 'voor jezelf kiezen' heel egoistisch, je bent getrouwd en hebt een levenslange belofte gedaan, of het nu moeilijk of makkelijk is.
Geweld buiten beschouwing gelaten he, want dat kan niet.En waarom is lichamelijk geweld wel een reden om je belofte te verbreken, en psychisch geweld niet? Waarom mag een vrouw die geslagen wordt haar man wel verlaten, en een vrouw die slecht behandeld wordt of gewoon niet gelukkig is niet?
dinsdag 13 april 2010 om 12:53
Ik ben afgelopen zomer ten huwelijk gevraagd en volgend jaar februari geven we ons ja-woord aan elkaar. Wij zitten nu dus in de verlovingstijd,voor praktische redenen een prettig gevoel dat je een hoop dingen kan regelen,het gevoel van verlovingstijd is een fijne periode.Je kijkt samen ergens naar uit en je voelt je nog meer verbonden met elkaar en je bouwt iets op. Zo ervaren wij dit. Maar hoe het ook genoemd wordt wel of geen 'verlovingsperiode' het is een keimooie ervaring die er ook zonder die benoeming is. Wij hebben wel een feestje gegeven, omdat we van feestjes houden
dinsdag 13 april 2010 om 13:51
quote:Twinkel14 schreef op 13 april 2010 @ 12:53:
Ik ben afgelopen zomer ten huwelijk gevraagd en volgend jaar februari geven we ons ja-woord aan elkaar. Wij zitten nu dus in de verlovingstijd,voor praktische redenen een prettig gevoel dat je een hoop dingen kan regelen,het gevoel van verlovingstijd is een fijne periode.Je kijkt samen ergens naar uit en je voelt je nog meer verbonden met elkaar en je bouwt iets op. Zo ervaren wij dit. Maar hoe het ook genoemd wordt wel of geen 'verlovingsperiode' het is een keimooie ervaring die er ook zonder die benoeming is. Wij hebben wel een feestje gegeven, omdat we van feestjes houden Dat fijne gevoel herken ik erg ja! Hoewel al het gezeik met familie er wel een beetje een zwart randje aan gegeven heeft.
Ik ben afgelopen zomer ten huwelijk gevraagd en volgend jaar februari geven we ons ja-woord aan elkaar. Wij zitten nu dus in de verlovingstijd,voor praktische redenen een prettig gevoel dat je een hoop dingen kan regelen,het gevoel van verlovingstijd is een fijne periode.Je kijkt samen ergens naar uit en je voelt je nog meer verbonden met elkaar en je bouwt iets op. Zo ervaren wij dit. Maar hoe het ook genoemd wordt wel of geen 'verlovingsperiode' het is een keimooie ervaring die er ook zonder die benoeming is. Wij hebben wel een feestje gegeven, omdat we van feestjes houden Dat fijne gevoel herken ik erg ja! Hoewel al het gezeik met familie er wel een beetje een zwart randje aan gegeven heeft.
dinsdag 13 april 2010 om 13:58
quote:Capibara schreef op 13 april 2010 @ 12:33:
[...]
Waarom zou je in vredesnaam willen verloven en trouwen met iemand die je niet kent en waar je niet eens verliefd op bent? Ligt het aan mij, of is dat best wel een beetje naïef?
Vast wel, dit wordt in vele culturen al eeuwen zo gedaan, waarom niet, als iedereen ermee instemt.
[...]
Nee hoor, er is namelijk helemaal niets officieel aan verloven. Bij samenwonen sta je tenminste nog samen op 1 adres ingeschreven, bij verloven wordt er niets eens iets vastgelegd. Dus hoezo officieel?
[...]
En waarom is lichamelijk geweld wel een reden om je belofte te verbreken, en psychisch geweld niet? Waarom mag een vrouw die geslagen wordt haar man wel verlaten, en een vrouw die slecht behandeld wordt of gewoon niet gelukkig is niet?Geluk is relatief, als jij besluit om bij je man te blijven for better or worse, dan zorg je ervoor dat je tevreden bent en dus niet in een ongelukkig huwelijk blijft, je werkt er aan, beide trouwens anders is het idd niet haalbaar.
[...]
Waarom zou je in vredesnaam willen verloven en trouwen met iemand die je niet kent en waar je niet eens verliefd op bent? Ligt het aan mij, of is dat best wel een beetje naïef?
Vast wel, dit wordt in vele culturen al eeuwen zo gedaan, waarom niet, als iedereen ermee instemt.
[...]
Nee hoor, er is namelijk helemaal niets officieel aan verloven. Bij samenwonen sta je tenminste nog samen op 1 adres ingeschreven, bij verloven wordt er niets eens iets vastgelegd. Dus hoezo officieel?
[...]
En waarom is lichamelijk geweld wel een reden om je belofte te verbreken, en psychisch geweld niet? Waarom mag een vrouw die geslagen wordt haar man wel verlaten, en een vrouw die slecht behandeld wordt of gewoon niet gelukkig is niet?Geluk is relatief, als jij besluit om bij je man te blijven for better or worse, dan zorg je ervoor dat je tevreden bent en dus niet in een ongelukkig huwelijk blijft, je werkt er aan, beide trouwens anders is het idd niet haalbaar.
dinsdag 13 april 2010 om 15:46
quote:Capibara schreef op 13 april 2010 @ 12:33:
[...]
Waarom zou je in vredesnaam willen verloven en trouwen met iemand die je niet kent en waar je niet eens verliefd op bent? Ligt het aan mij, of is dat best wel een beetje naïef?
[...]
Nee hoor, er is namelijk helemaal niets officieel aan verloven. Bij samenwonen sta je tenminste nog samen op 1 adres ingeschreven, bij verloven wordt er niets eens iets vastgelegd. Dus hoezo officieel?
[...]
En waarom is lichamelijk geweld wel een reden om je belofte te verbreken, en psychisch geweld niet? Waarom mag een vrouw die geslagen wordt haar man wel verlaten, en een vrouw die slecht behandeld wordt of gewoon niet gelukkig is niet?
Capibara: Zoals wij het doen/deden zo werd het eeeuwen lang gedaan en er zijn nog steeds veel (sub)culturen die het nog steeds op deze manier doen.
Die zijn allemaal naief?
Of is eerst samenwonen ed de beste manier?
Het is gewoon een cultuurverschil, lijkt me niks te maken hebben met naief zijn.
En ik zei geweld, of dat nou lichamelijk, seksueel of psychisch is heb ik er niet bij gezet omdat beide geweld is.
Dus dat is jouw conclusie, niet mijn woorden.
[...]
Waarom zou je in vredesnaam willen verloven en trouwen met iemand die je niet kent en waar je niet eens verliefd op bent? Ligt het aan mij, of is dat best wel een beetje naïef?
[...]
Nee hoor, er is namelijk helemaal niets officieel aan verloven. Bij samenwonen sta je tenminste nog samen op 1 adres ingeschreven, bij verloven wordt er niets eens iets vastgelegd. Dus hoezo officieel?
[...]
En waarom is lichamelijk geweld wel een reden om je belofte te verbreken, en psychisch geweld niet? Waarom mag een vrouw die geslagen wordt haar man wel verlaten, en een vrouw die slecht behandeld wordt of gewoon niet gelukkig is niet?
Capibara: Zoals wij het doen/deden zo werd het eeeuwen lang gedaan en er zijn nog steeds veel (sub)culturen die het nog steeds op deze manier doen.
Die zijn allemaal naief?
Of is eerst samenwonen ed de beste manier?
Het is gewoon een cultuurverschil, lijkt me niks te maken hebben met naief zijn.
En ik zei geweld, of dat nou lichamelijk, seksueel of psychisch is heb ik er niet bij gezet omdat beide geweld is.
Dus dat is jouw conclusie, niet mijn woorden.
dinsdag 13 april 2010 om 15:47
quote:zusenzo schreef op 13 april 2010 @ 13:58:
[...]
Geluk is relatief, als jij besluit om bij je man te blijven for better or worse, dan zorg je ervoor dat je tevreden bent en dus niet in een ongelukkig huwelijk blijft, je werkt er aan, beide trouwens anders is het idd niet haalbaar.
Inderdaad, een huwelijk is ook eraan blijven werken tot de dood ons scheidt.
Blijven communiceren en blijven oplossingen zoeken.
En die zijn er heus wel.
[...]
Geluk is relatief, als jij besluit om bij je man te blijven for better or worse, dan zorg je ervoor dat je tevreden bent en dus niet in een ongelukkig huwelijk blijft, je werkt er aan, beide trouwens anders is het idd niet haalbaar.
Inderdaad, een huwelijk is ook eraan blijven werken tot de dood ons scheidt.
Blijven communiceren en blijven oplossingen zoeken.
En die zijn er heus wel.
dinsdag 13 april 2010 om 15:48
quote:nazife schreef op 13 april 2010 @ 13:51:
[...]
Dat fijne gevoel herken ik erg ja! Hoewel al het gezeik met familie er wel een beetje een zwart randje aan gegeven heeft.
Oei, hoe dat?
Was je familie het er niet mee eens ofzo?
Hoe is het nu?
Hoelang waren jullie samen toen hij je ten huwelijk vroeg en hoelang zijn jullie nu getrouwd?
[...]
Dat fijne gevoel herken ik erg ja! Hoewel al het gezeik met familie er wel een beetje een zwart randje aan gegeven heeft.
Oei, hoe dat?
Was je familie het er niet mee eens ofzo?
Hoe is het nu?
Hoelang waren jullie samen toen hij je ten huwelijk vroeg en hoelang zijn jullie nu getrouwd?
dinsdag 13 april 2010 om 16:00
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 15:43:
[...]
Nee het gaat om verloven en trouwen.
Laten we het vooral daar over hebben.
Dat is goed, maar alleen op voorwaarde dat je dat respect in andere discussies ook opbrengt.
Verder is verloven... niets. Je geeft aan dat je voornemens bent met elkaar te huwen, maar daar is niets officieels aan verder. Het voornemen wordt pas officieel als je in ondertrouw gaat. Tot die tijd heb je gewoon verkering, of dat voornemen om te gaan trouwen er nu wel of niet is. Ik vind het zelf totaal overbodig om te spreken van een verloving. Ouderwets, uit de tijd en nietszeggend. Als je al wilt trouwen, dan is dat nog steeds met je vriend. Beetje onbenullig om daar dan opeens een andere naam aan te geven, vind ik zelf.
[...]
Nee het gaat om verloven en trouwen.
Laten we het vooral daar over hebben.
Dat is goed, maar alleen op voorwaarde dat je dat respect in andere discussies ook opbrengt.
Verder is verloven... niets. Je geeft aan dat je voornemens bent met elkaar te huwen, maar daar is niets officieels aan verder. Het voornemen wordt pas officieel als je in ondertrouw gaat. Tot die tijd heb je gewoon verkering, of dat voornemen om te gaan trouwen er nu wel of niet is. Ik vind het zelf totaal overbodig om te spreken van een verloving. Ouderwets, uit de tijd en nietszeggend. Als je al wilt trouwen, dan is dat nog steeds met je vriend. Beetje onbenullig om daar dan opeens een andere naam aan te geven, vind ik zelf.
dinsdag 13 april 2010 om 18:20
Mijn man heeft mij nooit ten huwelijk gevraagd. Hij vroeg op een gegeven moment 'wil je je leven met mij delen?' en daarop heb ik ja gezegd. Toen we gingen uitzoeken hoe het handigst dingen te regelen voor het samenwonen, bleek dat trouwen te zijn (voor ons, in onze situatie). Dat kan op dinsdagochtend gratis, dus dat hebben we gedaan, binnen 10min stonden we weer buiten.
De belofte, de wens om het samen met elkaar te rooien, die hadden we maanden daarvoor al uitgesproken.
Mrscarios, ik begrijp dat je snel trouwt met elkaar op basis van... tja, van normen en waarden die je denkt te kennen ofzo. Maar wat nou als je man een alcoholist blijkt te zijn, of iemand die je iedere dag alle hoeken van de kamer laat zien? Er zijn vrouwen zat die daar pas na een, twee of drie jaar achter komen. Hoe blij ben je dan nog met een man die koste wat kost zijn belofte houdt? Dan
De belofte, de wens om het samen met elkaar te rooien, die hadden we maanden daarvoor al uitgesproken.
Mrscarios, ik begrijp dat je snel trouwt met elkaar op basis van... tja, van normen en waarden die je denkt te kennen ofzo. Maar wat nou als je man een alcoholist blijkt te zijn, of iemand die je iedere dag alle hoeken van de kamer laat zien? Er zijn vrouwen zat die daar pas na een, twee of drie jaar achter komen. Hoe blij ben je dan nog met een man die koste wat kost zijn belofte houdt? Dan
dinsdag 13 april 2010 om 19:47
quote:Kastanjez schreef op 13 april 2010 @ 18:20:
Mrscarios, ik begrijp dat je snel trouwt met elkaar op basis van... tja, van normen en waarden die je denkt te kennen ofzo. Maar wat nou als je man een alcoholist blijkt te zijn, of iemand die je iedere dag alle hoeken van de kamer laat zien? Er zijn vrouwen zat die daar pas na een, twee of drie jaar achter komen. Hoe blij ben je dan nog met een man die koste wat kost zijn belofte houdt? Dan
'Wat als' vragen zijn altijd van die situatie's die zelden of nooit voorkomen.
Wat als mijn man dit of dat.....
Ik wist echt wel met wie ik ging trouwen, we hebben veel gepraat en gedeeld en ik wist genoeg.
'Wat als' vragen vind ik eigenlijk onnodig.
Het is niet zo, dus waarom zou ik er dan over nadeken of druk maken?
Daarbij weet je toch niet van te voren hoe je reageert in een situatie.
Ik weet alleen dat ik mijn belofte nakom en mijn man ook en dat we beide heel graag onvoorwaardelijke liefde willen leren, steeds meer en meer.
Das genoeg voor ons.
Mrscarios, ik begrijp dat je snel trouwt met elkaar op basis van... tja, van normen en waarden die je denkt te kennen ofzo. Maar wat nou als je man een alcoholist blijkt te zijn, of iemand die je iedere dag alle hoeken van de kamer laat zien? Er zijn vrouwen zat die daar pas na een, twee of drie jaar achter komen. Hoe blij ben je dan nog met een man die koste wat kost zijn belofte houdt? Dan
'Wat als' vragen zijn altijd van die situatie's die zelden of nooit voorkomen.
Wat als mijn man dit of dat.....
Ik wist echt wel met wie ik ging trouwen, we hebben veel gepraat en gedeeld en ik wist genoeg.
'Wat als' vragen vind ik eigenlijk onnodig.
Het is niet zo, dus waarom zou ik er dan over nadeken of druk maken?
Daarbij weet je toch niet van te voren hoe je reageert in een situatie.
Ik weet alleen dat ik mijn belofte nakom en mijn man ook en dat we beide heel graag onvoorwaardelijke liefde willen leren, steeds meer en meer.
Das genoeg voor ons.
dinsdag 13 april 2010 om 19:55
quote:Kastanjez schreef op 13 april 2010 @ 18:20:
De belofte, de wens om het samen met elkaar te rooien, die hadden we maanden daarvoor al uitgesproken.
Ik snap dat die belofte, de wens die jullie samen hadden uitgesproken voor jullie beide veel waarde had, misschien wel evenveel als een huwelijk zelf niet?
Maar voor mij is dat "niks" een belofte is goed, maar ik wilde die belofte openbaar, publiekelijk en wettelijk, dat was voor mij een belofte van waarde.
En daarna bevestigd en ingezegend in de kerk.
Dat maakt het tot een huwelijk vind ik.
De belofte, de wens om het samen met elkaar te rooien, die hadden we maanden daarvoor al uitgesproken.
Ik snap dat die belofte, de wens die jullie samen hadden uitgesproken voor jullie beide veel waarde had, misschien wel evenveel als een huwelijk zelf niet?
Maar voor mij is dat "niks" een belofte is goed, maar ik wilde die belofte openbaar, publiekelijk en wettelijk, dat was voor mij een belofte van waarde.
En daarna bevestigd en ingezegend in de kerk.
Dat maakt het tot een huwelijk vind ik.
