breuk na twijfels

Zoals sommige mensen misschien me andere topic hebben gelezen, kampte ik met twijfels over mijn (ex)vriendin. De twijfels heb ik haar nogmaals een keer uitgelegd, ze reageerde hier vrij koel op en tevens ook erg teleurgesteld/verdrietig.



En toen kwam het moment. Op een dinsdag avond kreeg ik een bericht of ik haar ergens kon treffen. Zelf had ik al een bruin vermoeden waarover het ging. Toen ik aankwam schoot ze direct in de tranen. Zelf werd ik ondanks het juiste voorgevoel toch een beetje overdondert. Zij was degene die zo graag verder wou, en ik het iedere keer afhield vanwege substantiële twijfels, en zelf aan het dubben was om ermee te stoppen. Het leek haar beter om er een punt achter te zetten. Ze werd van de huidige situatie niet bepaald vrolijk en wou zo ook niet verder, dat begrijp ik maar al te goed. We hebben voor de rest er goed over gepraat en zijn daarna ook uit elkaar gegaan. Wat nu alweer z'on maand geleden is. (heb me al een poos niet meer zo naar de filistijnen gevoeld als nu).



Na een 3 weken geen contact meer te hebben gehad kreeg ik vanuit het niets weer een bericht of ik zin/tijd had om op een donderdag avond te komen om nog 1x te praten. Het leek haar erg fijn, dus heb ik dit toegezegd.



Vorige week donderdag ben ik naar haar toe geweest, we hebben een goed gesprek gehad, ik heb helaas niet al haar vragen kunnen beantwoorden. Zij leek er overduidelijk klaar mee te zijn, maar gooit tevens alle kansen ook direct weer open. 'we moeten elkaar maar loslaten en kijken wat ervan over blijft, en hopen dat de tijd ons duidelijkheid mag brengen'. Toen kreeg ik een cadeau. Het boek: mannen komen van mars en vrouwen van Venus. Ze vroeg of ik hem wou lezen en wilde kijken of ik haar misschien beter ging begrijpen. Ze was momenteel zelf ook aan het boek begonnen met het zelfde doel.



Wat ik mij nou afvroeg is, of ik het boek nu ook gewoon moet gaan lezen of daar mee moet wachten? Ik snap er zelf niet helemaal de opzet van. Ze zet er een punt achter en dan na bijna een maand geeft ze me een boek, in de hoop dat ik haar beter ga begrijpen en vice versa. Is het daar niet een beetje te laat voor? Of is ze er blijkbaar nog niet helemaal klaar mee en heeft ze nog ergens hoop? Ik ben gewoon bang dat als ik hier mee door ga nooit van haar los te gaan komen. En ik wil haar ook geen valse hoop in balsemen. Kan iemand me wat advies geven?



Groetjes,

Ik vind het zoals nu wel even fijn. Zo heb ik even de ruimte om rustig na te denken (over mijn substantiële getwijfel), zonder dat er druk op me word uitgeoefend.

Probleem is namelijk dat ik twijfels had bij onze relatie. Dit heb ik vanaf het begin al gehad. Wij zijn zulke tegenpolen en zij is nu niet bepaald mijn type waar ik normaal gesproken op zou vallen, wat nu wel het geval is. Zelf gaat dat er bij mij niet in, omdat ik gewoon bang ben dat het in de toekomst uiteindelijk toch een keer stuk zal gaan lopen. Het is nu onderhand al een jaar geleden dat we iets kregen.



Die twijfels zijn nooit echt weg gegaan, en weerhouden mij ervan om te zeggen van: Ik ga er voor de volle 100% voor. Terwijl ik echt 'super' gek van haar ben, tevens heeft ze ook echt een plek in me hart veroverd. En ja, ik hou van haar. Al kan ik dat nooit echt tegen haar zeggen op een of andere manier of het gaat moeizaam. Zelf zag/zie ik die twijfels ook niet verdwijnen in de toekomst, daarom heb ik de afgelopen maanden ook staan twijfelen of ik er een punt achter zou gaan zetten. Nou heeft zij die keuze zelf al gemaakt.



En diep in me hart? Ik weet het niet. En of zij DE vrouw is voor mij? ook geen idee omdat dit me eerste keer is dat ik op z'n soort type vrouw val, en ik het zelf ook nooit had verwacht, maar het uiteindelijk wel gebeurde. En op de een of andere manier gaat dat er bij mij niet in, hoe graag ik het ook wil. Ik kan me daar niet bepaald over heen zetten of het gevoel negeren/weg drukken.