Relaties
alle pijlers
Afscheid van mijn asperger-mannetje
donderdag 22 april 2010 om 12:26
Ik heb na heel erg getwijfeld te hebben eindelijk de relatie verbroken met mijn vriend die het Syndroom van Asperger heeft. Jarenlang heb ik de kar voor ons beiden kunnen trekken, waar ik steeds verder aan onder door ging.
Hij trok het niet om hulp te zoeken, ik heb dit wel gedaan, gewoon voor mezelf. Hier heb ik meer inzicht gekregen in hoe hij is, en dat het ook absoluut geen onwil is vanuit hem, maar dat bepaalde dingen gewoon niet mogelijk zijn. Dit gaf mij in het begin een goed gevoel, ik begreep hem hierdoor beter. Alleen kwam daarna het besef bij mij dat dit aan de situatie nooit iets zou kunnen veranderen. Hij blijft zoals hij is, mijn lieve asperger-mannetje, en ik moet hem niet willen veranderen in iemand die hij niet is.
Het is teveel een verzorgende rol geworden en er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie. Ik heb me nu zover aangepast dat ik mezelf niet meer was, en dat trok ik niet meer. Het voelt ontzettend egoïstisch dat ik het na al die jaren opgeef, maar ik kies nu voor mezelf en dat lucht ergens ontzettend op.
De pijn is alleen zo groot op dit moment omdat ik nog steeds zo ontzettend veel van hem hou.
Ik moet het even van me af praten, weet ook verder niet wat ik wil met dit topic, maar het lucht even op.
Hij trok het niet om hulp te zoeken, ik heb dit wel gedaan, gewoon voor mezelf. Hier heb ik meer inzicht gekregen in hoe hij is, en dat het ook absoluut geen onwil is vanuit hem, maar dat bepaalde dingen gewoon niet mogelijk zijn. Dit gaf mij in het begin een goed gevoel, ik begreep hem hierdoor beter. Alleen kwam daarna het besef bij mij dat dit aan de situatie nooit iets zou kunnen veranderen. Hij blijft zoals hij is, mijn lieve asperger-mannetje, en ik moet hem niet willen veranderen in iemand die hij niet is.
Het is teveel een verzorgende rol geworden en er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie. Ik heb me nu zover aangepast dat ik mezelf niet meer was, en dat trok ik niet meer. Het voelt ontzettend egoïstisch dat ik het na al die jaren opgeef, maar ik kies nu voor mezelf en dat lucht ergens ontzettend op.
De pijn is alleen zo groot op dit moment omdat ik nog steeds zo ontzettend veel van hem hou.
Ik moet het even van me af praten, weet ook verder niet wat ik wil met dit topic, maar het lucht even op.
donderdag 22 april 2010 om 13:05
quote:Omen schreef op 22 april 2010 @ 13:03:
[...]
Ik zie een handicap ook niet als iets dat per definitie negatief is.
Ik voel me niet beperkt in wat dan ook doordat ik asperger ben. Dus waarom zou het een handicap zijn? Een blinde kan niet zien. Een dove kan niet horen. Maar wat zou ik dan niet kunnen?
Als ik uitga van mijn vader, dan zou ik antwoorden met "je kunt geen relatie onderhouden waarin de ander zich dermate prettig voelt dat ie het bij je uithoudt".
Maar ik ken jou niet, de ene asperger is de ander niet, en dan is er nog het verschil in aspergereigenschappen tussen mannen en vrouwen.
[...]
Ik zie een handicap ook niet als iets dat per definitie negatief is.
Ik voel me niet beperkt in wat dan ook doordat ik asperger ben. Dus waarom zou het een handicap zijn? Een blinde kan niet zien. Een dove kan niet horen. Maar wat zou ik dan niet kunnen?
Als ik uitga van mijn vader, dan zou ik antwoorden met "je kunt geen relatie onderhouden waarin de ander zich dermate prettig voelt dat ie het bij je uithoudt".
Maar ik ken jou niet, de ene asperger is de ander niet, en dan is er nog het verschil in aspergereigenschappen tussen mannen en vrouwen.
donderdag 22 april 2010 om 13:07
Het vormt je persoonlijkheid.
Heeft voor een groot deel ook met acceptatie te maken hoe je het noemt. Als je het accepteert hoort het bij je, heb je er voor gekozen om er mee om te gaan in je leven en ben je het.
Als je het niet accepteert is het moeilijk om te zeggen dat je het bent, je zou jezelf er dan te kort mee doen.
Heeft voor een groot deel ook met acceptatie te maken hoe je het noemt. Als je het accepteert hoort het bij je, heb je er voor gekozen om er mee om te gaan in je leven en ben je het.
Als je het niet accepteert is het moeilijk om te zeggen dat je het bent, je zou jezelf er dan te kort mee doen.
donderdag 22 april 2010 om 13:07
Helaas, maar iemand met asperger is dat helemaal.
Het maakt een onlosmakelijk deel uit van de persoonlijkheid en is nergens los van te zien.
Het is een hele opgave om een relatie met iemand met asperger aan te gaan en ik hoop dat Wussypussy er snel overheen komt, hoe onmogelijk het op een gegeven moment ook wordt om met dergelijke persoon te leven, er zit tegelijkertijd geen kwaad bij ze, dus ik kan me voorstellen dat het een moeilijk besluit is geweest.
Sterkte.
Het maakt een onlosmakelijk deel uit van de persoonlijkheid en is nergens los van te zien.
Het is een hele opgave om een relatie met iemand met asperger aan te gaan en ik hoop dat Wussypussy er snel overheen komt, hoe onmogelijk het op een gegeven moment ook wordt om met dergelijke persoon te leven, er zit tegelijkertijd geen kwaad bij ze, dus ik kan me voorstellen dat het een moeilijk besluit is geweest.
Sterkte.
donderdag 22 april 2010 om 13:08
quote:iones schreef op 22 april 2010 @ 13:03:
[...]
Vormt asperger dan bij jou geen beperking of hindernis in relaties?
[..]Nee. Ik maak gebruik van mijn mogelijkheden en vaar daar wel bij. En doordat ik asperger ben, is mijn behoefte aan relaties verschillend van de behoefte die neurotypicals hebben. De relaties die ik aanga, zijn de relaties die bij mij passen.
[...]
Vormt asperger dan bij jou geen beperking of hindernis in relaties?
[..]Nee. Ik maak gebruik van mijn mogelijkheden en vaar daar wel bij. En doordat ik asperger ben, is mijn behoefte aan relaties verschillend van de behoefte die neurotypicals hebben. De relaties die ik aanga, zijn de relaties die bij mij passen.
donderdag 22 april 2010 om 13:11
quote:iones schreef op 22 april 2010 @ 13:05:
[...]
Als ik uitga van mijn vader, dan zou ik antwoorden met "je kunt geen relatie onderhouden waarin de ander zich dermate prettig voelt dat ie het bij je uithoudt".
[..]Het hebben van relaties waarbij ik ervoor moet zorgdragen dat een ander 'het met mij uithoudt' is ook niet bepaald mijn streven
[...]
Als ik uitga van mijn vader, dan zou ik antwoorden met "je kunt geen relatie onderhouden waarin de ander zich dermate prettig voelt dat ie het bij je uithoudt".
[..]Het hebben van relaties waarbij ik ervoor moet zorgdragen dat een ander 'het met mij uithoudt' is ook niet bepaald mijn streven
donderdag 22 april 2010 om 13:11
quote:Omen schreef op 22 april 2010 @ 13:08:
[...]
Nee. Ik maak gebruik van mijn mogelijkheden en vaar daar wel bij. En doordat ik asperger ben, is mijn behoefte aan relaties verschillend van de behoefte die neurotypicals hebben. De relaties die ik aanga, zijn de relaties die bij mij passen.Kun je even uitleggen wat neurotypicals zijn? Bedoel je daarmee de "gangbare" mensen en dat mensen met een vorm van autisme dus niet "typical" zijn?
[...]
Nee. Ik maak gebruik van mijn mogelijkheden en vaar daar wel bij. En doordat ik asperger ben, is mijn behoefte aan relaties verschillend van de behoefte die neurotypicals hebben. De relaties die ik aanga, zijn de relaties die bij mij passen.Kun je even uitleggen wat neurotypicals zijn? Bedoel je daarmee de "gangbare" mensen en dat mensen met een vorm van autisme dus niet "typical" zijn?
donderdag 22 april 2010 om 13:13
quote:Jala5 schreef op 22 april 2010 @ 13:11:
[...]
Het zijn geen zwakzinnige, om zo over ze te schrijven
Zeer beslist niet nee. Want naar buiten toe kunnen ze heel goed communiceren en functioneren en mee komen in de maatschappij.
Alleen in relatie tot mensen die heel dichtbij ze staan, ondervinden ze vaak problemen. En dat zijn problemen die de buitenwacht totaal niet mee krijgt.
[...]
Het zijn geen zwakzinnige, om zo over ze te schrijven
Zeer beslist niet nee. Want naar buiten toe kunnen ze heel goed communiceren en functioneren en mee komen in de maatschappij.
Alleen in relatie tot mensen die heel dichtbij ze staan, ondervinden ze vaak problemen. En dat zijn problemen die de buitenwacht totaal niet mee krijgt.
donderdag 22 april 2010 om 13:15
donderdag 22 april 2010 om 13:17
Ik merk dat de titel en het verhaal nogal veel stof doet opwaaien over hoe ik mijn vriend hier genoemd heb. Nogmaals, hier is absoluut niets vervelends mee bedoeld. Mijn excuus als ik mensen hiermee beledig. Dit komt even puur uit mijn hart, en dat is ook zoals ik het opgeschreven heb. Het is niet anders dan liefkozend bedoeld.
Ook bedankt voor jullie steun! Ik ben blij dat veel van jullie weten wat het precies is. En hoeveel moeite deze beslissing mij gekost heeft. Hij is een ongelofelijk goed mens en ik weet zeker dat er maar weinigen zijn die zo eerlijk en oprecht zijn als dat hij dat is.
Ook bedankt voor jullie steun! Ik ben blij dat veel van jullie weten wat het precies is. En hoeveel moeite deze beslissing mij gekost heeft. Hij is een ongelofelijk goed mens en ik weet zeker dat er maar weinigen zijn die zo eerlijk en oprecht zijn als dat hij dat is.
donderdag 22 april 2010 om 13:18
quote:traincha2 schreef op 22 april 2010 @ 13:01:
[...]
Doe eens even normaal zeg! Het syndroom van Asperger IS geen handicap!
*ik word hier zo ongeloofelijk pissig van en dan kijk ik naar mijn zoon van 6, die gewoon vriendjes heeft en goed op school functioneert WAT NOU HANDICAP!*
Ik doe normaal en je hoeft dus helemaal niet pissig te zijn.
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?
[...]
Doe eens even normaal zeg! Het syndroom van Asperger IS geen handicap!
*ik word hier zo ongeloofelijk pissig van en dan kijk ik naar mijn zoon van 6, die gewoon vriendjes heeft en goed op school functioneert WAT NOU HANDICAP!*
Ik doe normaal en je hoeft dus helemaal niet pissig te zijn.
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?
donderdag 22 april 2010 om 13:20
quote:Jala5 schreef op 22 april 2010 @ 13:15:
Ik heb al twaalf jaar een relatie met een Asperger, mijn zoon nl.
ouders kunnen van een kind heel wat meer hebben dan een man van een vrouw of vice versa.
De rol van de ouder is al de "wijste", de "verzorgende" etc. Daarbij is de liefde van ouders voor kinderen over het algemeen onvoorwaardelijk, het is een van de meest onvoorwaardelijke vormen van liefde die er is, zo niet de onvoorwaardelijkste. Uitzonderingen natuurlijk altijd daargelaten zowel in positieve als negatieve zin. Daarnaast kun je niet ophouden met vader of moeder te zijn van je kind.
Mensen kunnen echter wel scheiden of uit elkaar gaan. Verwacht dus niet dat de toekomstige liefde van je zoon van hem verdraagt, wat jij als moeder van hem kunt verdragen.
Ik heb al twaalf jaar een relatie met een Asperger, mijn zoon nl.
ouders kunnen van een kind heel wat meer hebben dan een man van een vrouw of vice versa.
De rol van de ouder is al de "wijste", de "verzorgende" etc. Daarbij is de liefde van ouders voor kinderen over het algemeen onvoorwaardelijk, het is een van de meest onvoorwaardelijke vormen van liefde die er is, zo niet de onvoorwaardelijkste. Uitzonderingen natuurlijk altijd daargelaten zowel in positieve als negatieve zin. Daarnaast kun je niet ophouden met vader of moeder te zijn van je kind.
Mensen kunnen echter wel scheiden of uit elkaar gaan. Verwacht dus niet dat de toekomstige liefde van je zoon van hem verdraagt, wat jij als moeder van hem kunt verdragen.
donderdag 22 april 2010 om 13:21
quote:iris1969 schreef op 22 april 2010 @ 13:18:
[...]
Ik doe normaal en je hoeft dus helemaal niet pissig te zijn.
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?Omdat de cognitieve vermogens gemiddeld zijn, of in ieder geval binnen het kader van "normaal"liggen, maar het is wel degelijk een handicap.
[...]
Ik doe normaal en je hoeft dus helemaal niet pissig te zijn.
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?Omdat de cognitieve vermogens gemiddeld zijn, of in ieder geval binnen het kader van "normaal"liggen, maar het is wel degelijk een handicap.
donderdag 22 april 2010 om 13:22
quote:iris1969 schreef op 22 april 2010 @ 13:18:
[...]
Ik doe normaal en je hoeft dus helemaal niet pissig te zijn.
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?
Mee eens.
Er zijn er bij die d.m.v. negatieve ervaringen het als een handicap beschouwen, en anderen niet. Ik heb dat eerder ook al uitgelegd waarom ik het zo zie.
[...]
Ik doe normaal en je hoeft dus helemaal niet pissig te zijn.
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?
Mee eens.
Er zijn er bij die d.m.v. negatieve ervaringen het als een handicap beschouwen, en anderen niet. Ik heb dat eerder ook al uitgelegd waarom ik het zo zie.
donderdag 22 april 2010 om 13:25
quote:iones schreef op 22 april 2010 @ 13:20:
[...]
Mensen kunnen echter wel scheiden of uit elkaar gaan. Verwacht dus niet dat de toekomstige liefde van je zoon van hem verdraagt, wat jij als moeder van hem kunt verdragen.
Niemand hoeft als volwassene welk ander volwassen mens dan ook 'te verdragen'. Een asperger hoeft dat niet van een neurotypical en andersom uiteraard ook niet.
Wat uitermate handig is, is dat aspergers goed zichzelf leren kennen. Net als het goed is voor neurotypicals om zichzelf goed te leren kennen. Wanneer je dan een relatie aangaat, welke relatie dan ook (al denk ik dat jij doelt op een partnerrelatie) dan weet je waar je aan begint, waar je grenzen en behoeften liggen en dan ben je daar duidelijk in.
[...]
Mensen kunnen echter wel scheiden of uit elkaar gaan. Verwacht dus niet dat de toekomstige liefde van je zoon van hem verdraagt, wat jij als moeder van hem kunt verdragen.
Niemand hoeft als volwassene welk ander volwassen mens dan ook 'te verdragen'. Een asperger hoeft dat niet van een neurotypical en andersom uiteraard ook niet.
Wat uitermate handig is, is dat aspergers goed zichzelf leren kennen. Net als het goed is voor neurotypicals om zichzelf goed te leren kennen. Wanneer je dan een relatie aangaat, welke relatie dan ook (al denk ik dat jij doelt op een partnerrelatie) dan weet je waar je aan begint, waar je grenzen en behoeften liggen en dan ben je daar duidelijk in.
donderdag 22 april 2010 om 13:26
quote:iris1969 schreef op 22 april 2010 @ 13:18:
[...]
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?Ik zei het net al, maar ik denk echt dat het in de mate waarin het geaccepteerd wordt zit.
[...]
Ik vroeg zojuist (echt 1 minuut geleden) aan mijn collega met Asperger hoe hij dit ziet en hij ziet het als een handicap. Blijkbaar zijn de meningen hierover verdeeld.
Waarom is het woord "handicap" in dit kader zo gevoelig?Ik zei het net al, maar ik denk echt dat het in de mate waarin het geaccepteerd wordt zit.
donderdag 22 april 2010 om 13:27
quote:Omen schreef op 22 april 2010 @ 13:25:
[...]
Niemand hoeft als volwassene welk ander volwassen mens dan ook 'te verdragen'. Een asperger hoeft dat niet van een neurotypical en andersom uiteraard ook niet.
Wat uitermate handig is, is dat aspergers goed zichzelf leren kennen. Net als het goed is voor neurotypicals om zichzelf goed te leren kennen. Wanneer je dan een relatie aangaat, welke relatie dan ook (al denk ik dat jij doelt op een partnerrelatie) dan weet je waar je aan begint, waar je grenzen en behoeften liggen en dan ben je daar duidelijk in.
misschien geldt dat voor mensen met asperger van nu, bij wie het geconstateerd is terwijl ze nog jong zijn.
Maar niet als dat gebeurt bij een man van 70 jaar, die zijn hele leven toch al geen enkele bereidheid tot aanpassen vertoonde, noch begrip of inlevingsvermogen liet zien. En die zich zelf helemaal niet kent, en ook niet zijn naasten.
[...]
Niemand hoeft als volwassene welk ander volwassen mens dan ook 'te verdragen'. Een asperger hoeft dat niet van een neurotypical en andersom uiteraard ook niet.
Wat uitermate handig is, is dat aspergers goed zichzelf leren kennen. Net als het goed is voor neurotypicals om zichzelf goed te leren kennen. Wanneer je dan een relatie aangaat, welke relatie dan ook (al denk ik dat jij doelt op een partnerrelatie) dan weet je waar je aan begint, waar je grenzen en behoeften liggen en dan ben je daar duidelijk in.
misschien geldt dat voor mensen met asperger van nu, bij wie het geconstateerd is terwijl ze nog jong zijn.
Maar niet als dat gebeurt bij een man van 70 jaar, die zijn hele leven toch al geen enkele bereidheid tot aanpassen vertoonde, noch begrip of inlevingsvermogen liet zien. En die zich zelf helemaal niet kent, en ook niet zijn naasten.
donderdag 22 april 2010 om 13:27
quote:WussyPussy schreef op 22 april 2010 @ 13:17:
Ik merk dat de titel en het verhaal nogal veel stof doet opwaaien over hoe ik mijn vriend hier genoemd heb. Nogmaals, hier is absoluut niets vervelends mee bedoeld. Mijn excuus als ik mensen hiermee beledig. Dit komt even puur uit mijn hart, en dat is ook zoals ik het opgeschreven heb. Het is niet anders dan liefkozend bedoeld.
Ook bedankt voor jullie steun! Ik ben blij dat veel van jullie weten wat het precies is. En hoeveel moeite deze beslissing mij gekost heeft. Hij is een ongelofelijk goed mens en ik weet zeker dat er maar weinigen zijn die zo eerlijk en oprecht zijn als dat hij dat is.Sorry Wussy, dat het topic verwordt tot een gesprek over aspergers. Hou je taai.
Ik merk dat de titel en het verhaal nogal veel stof doet opwaaien over hoe ik mijn vriend hier genoemd heb. Nogmaals, hier is absoluut niets vervelends mee bedoeld. Mijn excuus als ik mensen hiermee beledig. Dit komt even puur uit mijn hart, en dat is ook zoals ik het opgeschreven heb. Het is niet anders dan liefkozend bedoeld.
Ook bedankt voor jullie steun! Ik ben blij dat veel van jullie weten wat het precies is. En hoeveel moeite deze beslissing mij gekost heeft. Hij is een ongelofelijk goed mens en ik weet zeker dat er maar weinigen zijn die zo eerlijk en oprecht zijn als dat hij dat is.Sorry Wussy, dat het topic verwordt tot een gesprek over aspergers. Hou je taai.
donderdag 22 april 2010 om 13:29
quote:Cateautje schreef op 22 april 2010 @ 13:21:
[...]
Omdat de cognitieve vermogens gemiddeld zijn, of in ieder geval binnen het kader van "normaal" liggen, maar het is wel degelijk een handicap.
Aha, blijkbaar wordt hier gedacht dat ik verstandelijk gehandicapt bedoel, maar dat bedoel ik dus niet.
Het is gewoon een variant van de menselijke brein (ik durf het nu geen stoornis meer te noemen, want dan vallen daar vast weer mensen over ).
[...]
Omdat de cognitieve vermogens gemiddeld zijn, of in ieder geval binnen het kader van "normaal" liggen, maar het is wel degelijk een handicap.
Aha, blijkbaar wordt hier gedacht dat ik verstandelijk gehandicapt bedoel, maar dat bedoel ik dus niet.
Het is gewoon een variant van de menselijke brein (ik durf het nu geen stoornis meer te noemen, want dan vallen daar vast weer mensen over ).
donderdag 22 april 2010 om 13:31
quote:WussyPussy schreef op 22 april 2010 @ 13:17:
Ik merk dat de titel en het verhaal nogal veel stof doet opwaaien over hoe ik mijn vriend hier genoemd heb. Nogmaals, hier is absoluut niets vervelends mee bedoeld. Mijn excuus als ik mensen hiermee beledig. Dit komt even puur uit mijn hart, en dat is ook zoals ik het opgeschreven heb. Het is niet anders dan liefkozend bedoeld.
Ook bedankt voor jullie steun! Ik ben blij dat veel van jullie weten wat het precies is. En hoeveel moeite deze beslissing mij gekost heeft. Hij is een ongelofelijk goed mens en ik weet zeker dat er maar weinigen zijn die zo eerlijk en oprecht zijn als dat hij dat is.Sorry meid, vergeten wij jou helemaal! Echt ik weet precies hoe je je nu voelt en dat het nu ongelofelijke pijn doet.
Ik merk dat de titel en het verhaal nogal veel stof doet opwaaien over hoe ik mijn vriend hier genoemd heb. Nogmaals, hier is absoluut niets vervelends mee bedoeld. Mijn excuus als ik mensen hiermee beledig. Dit komt even puur uit mijn hart, en dat is ook zoals ik het opgeschreven heb. Het is niet anders dan liefkozend bedoeld.
Ook bedankt voor jullie steun! Ik ben blij dat veel van jullie weten wat het precies is. En hoeveel moeite deze beslissing mij gekost heeft. Hij is een ongelofelijk goed mens en ik weet zeker dat er maar weinigen zijn die zo eerlijk en oprecht zijn als dat hij dat is.Sorry meid, vergeten wij jou helemaal! Echt ik weet precies hoe je je nu voelt en dat het nu ongelofelijke pijn doet.
