Relaties
alle pijlers
Ex – Exit- Exitistisch?
donderdag 22 april 2010 om 22:54
Even een vraag over het niet te verklaren gedrag van mijn ex-vriend. Watskebeurt?
Na een jaar vol tegenslag en ziekte, heb ik onze relatie verbroken, omdat ik het geheel niet meer kon verdragen en er niet aan onderdoor wilde gaan. Heel heel erg, want we waren al 6 jaar bij elkaar en op het punt beslissingen te maken omtrent samenwonen etc. Door de frustraties die bij ziekte komen kijken (waren beiden ziek) werd hij best geïrriteerd en agressief, wilde ook totaal niet meer spreken over samenwonen. Erger was, dat ik voor mijn gevoel geen contact meer kon krijgen door zijn muur van frustratie. Kortom, na maanden wikken en wegen: exit relatie, puur uit zelfbescherming.
Sindsdien bellen we af en toe, en zien elkaar af en toe. Krijg best veel sms-en waarin hij belangstelling toont.
Gaat als volgt: Eerst wil hij het contact verminderen, maar verbreekt dan zelf als eerste zijn eigen regel. Als hij zich rot voelt, belt hij en pep ik op, komt andersom ook voor. Ja, en ik ben ook een mens, als hij dan vraagt of hij mag langskomen, vind ik dat ook wel weer leuk. Meestal komt dan een groter voorstel van zijn kant: nog samen in een huisje weggaan, of samen een dag erop uit gaan. Mijn actie: bedenktijd vragen.
Maar nu al twee keer passiert: als ik ja zeg, trekt hij zich terug en wil ineens niet meer. Om daarna weer aan de deur te staan met een duur cadeau. (heb wel duidelijk laten weten dat ik me zo niet laat behandelen, als een soort schemerlamp die je naar believen aan en uitknipt)
Heb natuurlijk geprobeerd te spreken hierover, maar man zit duidelijk in zijn hol, en ‘weet het niet’ en ‘wordt gek van zichzelf’ en ‘is bang zijn leven lang spijt te hebben als hij me laat gaan’, maar vind een ‘nieuwe relatie misschien ook waardevol’.
Ik doe niks, voer geen druk uit, manipuleer niet, probeer mezelf er lichamelijk en geestelijk bovenop te krijgen.
Dat dit niet lang meer kan duren is mijzelf ook al duidelijk, maar zijn er dames die dit gedrag herkennen? Waar komt het vandaan? Waar gaat het naartoe? Waar SLAAT HET IN GODSNAAM op?
Zamirah, Blijfgewoonbianca, elmervrouw, vlin43r, very cherry, bring it on?
(ben reeds lang mee-lezer, maar nooit het lef gehad TO-er te worden)
Na een jaar vol tegenslag en ziekte, heb ik onze relatie verbroken, omdat ik het geheel niet meer kon verdragen en er niet aan onderdoor wilde gaan. Heel heel erg, want we waren al 6 jaar bij elkaar en op het punt beslissingen te maken omtrent samenwonen etc. Door de frustraties die bij ziekte komen kijken (waren beiden ziek) werd hij best geïrriteerd en agressief, wilde ook totaal niet meer spreken over samenwonen. Erger was, dat ik voor mijn gevoel geen contact meer kon krijgen door zijn muur van frustratie. Kortom, na maanden wikken en wegen: exit relatie, puur uit zelfbescherming.
Sindsdien bellen we af en toe, en zien elkaar af en toe. Krijg best veel sms-en waarin hij belangstelling toont.
Gaat als volgt: Eerst wil hij het contact verminderen, maar verbreekt dan zelf als eerste zijn eigen regel. Als hij zich rot voelt, belt hij en pep ik op, komt andersom ook voor. Ja, en ik ben ook een mens, als hij dan vraagt of hij mag langskomen, vind ik dat ook wel weer leuk. Meestal komt dan een groter voorstel van zijn kant: nog samen in een huisje weggaan, of samen een dag erop uit gaan. Mijn actie: bedenktijd vragen.
Maar nu al twee keer passiert: als ik ja zeg, trekt hij zich terug en wil ineens niet meer. Om daarna weer aan de deur te staan met een duur cadeau. (heb wel duidelijk laten weten dat ik me zo niet laat behandelen, als een soort schemerlamp die je naar believen aan en uitknipt)
Heb natuurlijk geprobeerd te spreken hierover, maar man zit duidelijk in zijn hol, en ‘weet het niet’ en ‘wordt gek van zichzelf’ en ‘is bang zijn leven lang spijt te hebben als hij me laat gaan’, maar vind een ‘nieuwe relatie misschien ook waardevol’.
Ik doe niks, voer geen druk uit, manipuleer niet, probeer mezelf er lichamelijk en geestelijk bovenop te krijgen.
Dat dit niet lang meer kan duren is mijzelf ook al duidelijk, maar zijn er dames die dit gedrag herkennen? Waar komt het vandaan? Waar gaat het naartoe? Waar SLAAT HET IN GODSNAAM op?
Zamirah, Blijfgewoonbianca, elmervrouw, vlin43r, very cherry, bring it on?
(ben reeds lang mee-lezer, maar nooit het lef gehad TO-er te worden)
vrijdag 23 april 2010 om 01:03
vrijdag 23 april 2010 om 07:59
vrijdag 23 april 2010 om 13:55
Hey ladies,
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb zelf ook al besloten om het contact tot een minimum te beperken, dus qua advies kan ik het allemaal wel volgen. Wilde gewoon eens horen hoe dat meestal gaat, als het uit is, misschien dat het een soort standaard reactie van mannen kan zijn? Ik denk, om er beter mee om te kunnen gaan (gaat makkelijker als je afstand neemt en begrijpt wat er gebeurd). Anyway, dat wordt schrijven op het liefdesverdriet-forum nu (Aarrrrgh)
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb zelf ook al besloten om het contact tot een minimum te beperken, dus qua advies kan ik het allemaal wel volgen. Wilde gewoon eens horen hoe dat meestal gaat, als het uit is, misschien dat het een soort standaard reactie van mannen kan zijn? Ik denk, om er beter mee om te kunnen gaan (gaat makkelijker als je afstand neemt en begrijpt wat er gebeurd). Anyway, dat wordt schrijven op het liefdesverdriet-forum nu (Aarrrrgh)
vrijdag 23 april 2010 om 13:58
Hij gedaagd zich alsof hij zelf niet weet wat hij wil....wat vind jij zelf?
Uit verhaal komt hij op mij over als iemand die onzeker over zijn eigen gevoelens is.
Dus wat doe jij dan? Jij zit te wachten tot dat hij het wel weet.
En hoe lang wil je nog op hem wachten? Hoe lang laat je jezelf als een schemerlampje nog behandelen. Want hij doet het niet - jij laat het toe!!
Meid waar zijn jouw andere dates gebleven? Jij hebt het uitgemaakt, maar nu zit je te wachten tot dat hij beslist hoe jouw leven gaat verlopen.
Ik kan mij goed voorstellen dat hij zelf denkt zo iets van ...ho zij heeft het wel uitgemaakt, maar laat mij steeds "voor een gedeelte" terug komen , dus ja waarom daar geen gebruik van maken als zij het zelf toch wil.
Ga daten. En niet hij jouw , maar jij hem met rust wil laten.
Uit verhaal komt hij op mij over als iemand die onzeker over zijn eigen gevoelens is.
Dus wat doe jij dan? Jij zit te wachten tot dat hij het wel weet.
En hoe lang wil je nog op hem wachten? Hoe lang laat je jezelf als een schemerlampje nog behandelen. Want hij doet het niet - jij laat het toe!!
Meid waar zijn jouw andere dates gebleven? Jij hebt het uitgemaakt, maar nu zit je te wachten tot dat hij beslist hoe jouw leven gaat verlopen.
Ik kan mij goed voorstellen dat hij zelf denkt zo iets van ...ho zij heeft het wel uitgemaakt, maar laat mij steeds "voor een gedeelte" terug komen , dus ja waarom daar geen gebruik van maken als zij het zelf toch wil.
Ga daten. En niet hij jouw , maar jij hem met rust wil laten.
vrijdag 23 april 2010 om 14:09
Hoi elizey
Ik begrijp je reactie, maar wanhopig op zoek gaan naar een rebound en acuut daten terwijl ik daar zelf niet aan toe ben is ook heel schadelijk. Maar wees maar niet bang, ik doe genoeg leuke dingen met vrienden-vriendinnen
Ik ging meer even uit van `wie geschoren wordt moet stilzitten` en geen paniekvoetbal.
Uit jullie reacties maak ik op, dat dit wel hoort binnen het normale mannengedrag, dus ik stel voor dit topic hierbij te laten.
Ik begrijp je reactie, maar wanhopig op zoek gaan naar een rebound en acuut daten terwijl ik daar zelf niet aan toe ben is ook heel schadelijk. Maar wees maar niet bang, ik doe genoeg leuke dingen met vrienden-vriendinnen
Ik ging meer even uit van `wie geschoren wordt moet stilzitten` en geen paniekvoetbal.
Uit jullie reacties maak ik op, dat dit wel hoort binnen het normale mannengedrag, dus ik stel voor dit topic hierbij te laten.
