Kapot van verdriet

Gebruik je gevoelens als opbouwend: je hebt er niks aan om je slecht te blijven voelen over je beslissingen van toen, maar je weet nu wel wat er belangrijk voor je is. Je hebt er het eea van geleerd en dat kun je gebruiken in jouw verdere leven.



Dat het over is tussen jullie is vrij duidelijk, ook voor jou, zo begrijp ik. Het heeft dus ook geen zin om daar nog over te piekeren: je verandert niks aan wat er gebeurd is, je kunt alleen vanaf hier verder.

Okee wat ik haal uit jouw posting is een heleboel zelfmedelijden en jaloezie naar je partner toe. Dat koken bijvoorbeeld haar hobby is wil niet zeggen dat zij maar altijd moet koken, jij zat hele dagen thuis en zij was aan het werk, en als je dan thuiskomt in een bende en er is niet eens eten gemaakt terwijl jij thuis hebt gezeten de hele dag, ja dat zou bij mij ook in het verkeerde keelgat schieten.



Daarnaast het zinnetje; zij alles, ik niks



Hieruit haal ik een enorm gevoel van misplaatste jaloezie. Het is heel vervelend dat jij je baan kwijt bent maar misschien ipv zoeken naar banen op jouw niveau had je je kunnen richten op het vinden van een baan in een wat lager segment. Dan had je in ieder geval werk gehad, en had je van daaruit verder kunnen zoeken.



Dat je haar verjaardag vergeet vind ik gewoon ontzettend lullig, daar is geen excuus voor.

En je hebt haar destijds gezegd dat ze best mee mocht, als het maar voor het land zelf was. Nu heeft zij wel succes in dat land( waar ze naar ik begrijp keihard voor gewerkt heeft) en verwijt je haar dat ze jou als opstapje heeft gebruikt. Hoe dan? Jij zat immers werkloos thuis te niksen

Mooi verhaal Robert, wel triest en jammer. Ik denk dat er bij haar echt een grens is bereikt en haar liefde voor jou weg is hoe jammer ook. En ik denk niet dat ze je heeft gebruikt. Anders was ze al veel eerder vertrokken.

Twijfel niet aan jezelf en ben blij dat je nu iniedergeval weer bij je emoties kan. Zie dat als winst. Die baan komt wel, de economie werkt als een golfbeweging, op een gegeven moment hebben ze weer mensen tekort zo werkt dat!! Ga dingen doen waar je je goed bij goed. Ga sporten, wandelen of genieten van de natuur of wat het land waar je nu woont ook maar te bieden heeft. Ga vrijwilligerswerk doen, zoek contacten op. Ga, ga naar buiten, verrijk jezelf. Geniet van de tijd die je nu hebt voor je hobbys of bedenk weer eens wat je als kind leuk vond, vissen? fietsen? Ik noem maar wat.....

Straks heb je weer een baan en zit je weer in het stramien van het dagelijkse leven....



Heel veel sterkte en kijk vooruit. Leer van je fouten, leef, groei....liefs Betty

Pffff.....ik zou ook passen voor een lapzwans thuis die geen flikker uitvoerd en ook nog eens jaloers is op mijn succes.

quote:EdRob schreef op 27 april 2010 @ 08:57:

Ik voel me steeds vaker gebruikt. Gebruikt om makkelijk een ander ver land binnen te komen waar ze nog niemand kende en waar ze kon promoveren aan de universiteit. Met mij erbij was woning vinden en auto en al dat soort dingen wel zo makkelijk. Nu ze d'r draai gevonden heeft ben ik niet meer nodig. Zo voelt het althans.





Je bent niet gebruikt. Jullie gingen samen een avontuur aan en jij (ook) hebt je relatie laten verslonzen. Je zei nooit dat je van haar houdt, kookte niet, deed niets in huis, vergat haar verjaardag en je bent jaloers. Na maanden in een negatieve spiraal geeft zij het op. Niet omdat jij haar hebt geholpen een auto te kopen en ze nu zelf wel rondjes kan rijden, maar omdat jij haar niet het gevoel gaf dat ze speciaal voor je is. En andersom zal dat ook wel zo geweest zijn, maar jij schrijft dit nu en zij niet...

Dus kop op! Leren van je fouten. Excuses aanbieden aan haar en jezelf een schop onder de kont geven. Ga op zoek naar 'een' baan en niet 'de' baan, misschien moet je terug naar NL of door naar een ander land, maar doe iets en blijf niet hangen in zelfmedelijden. Al mag je best verdrietig zijn over een verbroken relatie. Kijk eerlijk naar je eigen aandeel daarin en zoek nu dingen waar je weer energie en positiviteit uit kunt halen en stort je vooral niet te snel in een nieuwe relatie.

Sterkte!

Je klinkt inderdaad jaloers.

Jij zou het wel even gaan maken daar en het is je tot nu toe nog niet gelukt en haar wel. Je vat dat op als tekortkoming en ik lees vooral veel ego problemen die je niet bij haar mag neerleggen.

Allereerst een



Maar ik ben het wel met mijn voorgangers eens.

Zij is met jou meegegaan omdat ze verliefd op je was, niet om van je te profiteren.

Zij kon ook niet van te voren weten dat jij je baan kwijt zou raken en een jaar lang despressief thuis zou komen te zitten.

Ik zou daarnaast ook boos zijn als mijn vriend hele dagen thuis zou zitten en ik evengoed nog moest koken en het huishouden moest doen. Het lijkt wel een soort strijdspelletje: "jij niet zeggen dat je van me houdt, ik niet voor jou koken".



Je bent vooral jaloers dat zij haar draai wel heeft weten te vinden en jij niet. Had je niet een baan op een ander niveau kunnen zoeken? In de horeca is altijd wel werk te vinden.



Accepteer dat zij de relatie heeft verbroken. Echt gezellig klinkt jullie relatie overigens ook niet. Ga eerst een proberen om zelf je draai te vinden, misschien ben je dan weer aantrekkelijke voor haar/andere vrouwen.

He gedver dat er werkelijk mensen zo in het leven staan, ook tov mensen van wie ze zog. houden.



En dan heb ik het niet over je vriendin TO.



Verder eens met Suus.

Als je geen baan kunt vinden in de richting van je studie, dan zou ik maar eens iets anders proberen te vinden.

Ik voel me steeds vaker gebruikt. Gebruikt om makkelijk een ander ver land binnen te komen waar ze nog niemand kende en waar ze kon promoveren aan de universiteit. Met mij erbij was woning vinden en auto en al dat soort dingen wel zo makkelijk. Nu ze d'r draai gevonden heeft ben ik niet meer nodig. Zo voelt het althans.



Als ze dit allemaal met voorbedachte rade heeft gedaan vind ik dat heel erg knap!

Jullie pasten bij elkaar in een bepaalde fase van jullie levens, en nu niet meer. Dit voelt klote, maar het is iets wat iedereen denk ik wel een keer meemaakt in zijn of haar leven. Het helpt daarbij ook niet echt om er heel lang over te gaan treuren. Probeer iets anders op te pakken; als het nog geen baan is, dan een hobby of sport, bij voorkeur iets waarmee je onder de mensen bent. Sterkte, het gaat wel weer over.

Volledig eens met Suus.

Ik 'voel' me gebruikt. k lees het zo vaak, maar 'gebruikt is GEEN GEVOEL! Het is een gedachte, en eentje die je maar beter snel los kunt laten.



Dus, zij heeft haar draai gevonden en jij (nog) niet. Lekker belangrijk. Jullie relatie klinkt (eerlijk gezegd) nogal als een wedstrijd in prestatiedrang en niet zozeer als een liefdevol thuis voor beiden. Hoezo na een jaar nog gen vrienden gemaakt? Hoezo geen werk, dus ook niets gedaan maar hele dagen achter de PC? Is er werkelijk NIETS te doen in het land waar je nu woont? Of niets wat jou aanspreekt. Als het niet lukt om betaald werk te vinden, kun je altijd nog een posje als vrijwilliger aan de slag. Goed voor je perspectief in de wereld.



Iemands verjaardag vergeten is natuurlijk nooit goed. Als dat een indicatie mag zijn, ben je niet heel erg bezig geweest met haar beleving. En ja ze heeft woonruimte gezocht. Ze heeft erder al aangegeven niet meer happy te zijn in jullie relatie. Wat hebben jullie TOEN gedaan om dit te veranderen?



Ik heb ook een ex die pas NADAT ik verhuisd was, opeens 'maar ik houd echt van jou' uit zijn mond kon krijgen. Voor mij hoefde dat toen niet meer. Ik had 5 jaar met hem samen gewoond en nooit iets van dien aard, nooit aardigheidjes, nooit toekomstplannen. Dan hoeft dat ook niet meer nadat de keuze gemaakt is. Neem van mij aan dat het geen lichte beslissing is om uiteindelijk op te stappen. Als die echt genomen is (en die indruk heb ik toch), heeft het weinig zin en maakt ook weinig indruk om jezelf nu nog aan haar voeten te werpen. Focus op jezelf. Ga voor dingen die jou gelukkig maken. Pas als je zover bent, dat jou leven naar genoegen is ingericht, en jij tevreden bent met jou en met wat jij bereikt hebt, pas dan ben je klaar om een ander in dat leven te verwelkomen. Het is niet gezegd dat dat dan weer deze vrouw zou zijn, maar het is ook niet onmogelijk. Zorg eerst voor jezelf en geef jezelf tijd om over deze breuk heen te komen. Leer ervan en ga door met je leven.



Veel sterkte gewenst.

Behalve het poetsen en koken kon ik nog wel een eind met je meegaan , maar op de 1 na laatste alinea knap ik enorm af. Jammer.

Ik vind dat je je wel heel slachtofferig opsteld.

Toen ik las dat zij nooit zei 'ik hou van je' dacht ik, jeetje pijnlijk! Todat ik las dat je het zelf ook nooit zei!! Ik zou zeggen begin daar eens aan te werken, want ik vind het niet gezond dat jij niks durft te zeggen voordat je zeker weet dat die ander het ook terug gaat zeggen. (julie hadden dan misschien maanden terug al een goed gesprek gehad over jullie relatie en was dit misschien niet gebeurd).

Dat jij niet schoonmaakte en niet kookte omdat koken haar hobby is, is echt belachelijk! En je weet zelf hopelijk ook wel dat het een slappe smoes is, omdat je er eigenlijk gewoon geen zin in had.

Zoals ik het lees heb je heel veel aan je eigen gedrag te danken en hoef je je niet op te stellen alsof zij je alles heeft aangedaan.

En waarom zou ze je gebruikt hebben?? Word volwassen! Je bent 39 maar gedraagt je als iemand van 19!

Oh en trouwens na 4 jaar je vriendins verjaardag vergeten omdat ze niet thuis is en je eraan herinnert vind ik ook echt te erg.

Verder lijk je alles aan haar over te laten; 'tijdens de conferentie heeft ze maar 2x contact gezocht'

Beschik jij niet over een telefoon dan?

Je kan zelf ook bellen.

Je kunt zelf schoonmaken/koken.

Je kunt zelf als eerste zeggen ik hou van je.

etc

Als je daadwerkelijk wilt leren van deze situatie, stop dan met de slachtoffer-rol waar je in zit. Je komt zo verongelijkt over, zo bitter en boos. Dat zij wel een carriere ( kan het streepje niet vinden) heeft gemaakt is natuurlijk fantastisch voor haar, en ik kan me voorstellen dat het voor jou niet leuk is aangezien het jouw plan was om daar een leven op te bouwen en dit bijzonder moeizaam gaat.



Ik proef wederom jalouzie en afgunst, en dat siert je niet. Wat let je nu nog om terug te gaan naar Nederland of je succes in een ander land te beproeven?



Wat die verjaardag betreft, als je er zoveel moeite mee had dat zij jou alleen feliciteerde en verder niets dan had je dit bij haar moeten aankaarten. En je zou je argumenten keihard onderuit gehaald hebben met het vergeten van haar verjaardag. Als je daadwerkelijk zoveel waarde hecht aan dit soort dingen, waarom doe je er dan niets aan op het moment dat zij jarig is?



Een stukje zelfreflectie zou niet verkeerd zijn in deze. Is niet leuk maar ondertussen wel een keertje tijd. En dan druk ik me nog voorzichtig uit. Je bent verdorie 39 jaar, mijn 8 jarige dochter gaat nog beter met teleurstellingen om.

En dat je hobbymatig in je vakgebied bezig bent geweest is heel leuk hoor, maar daarnaast had je echt het huishouden e.d wel voor jouw rekening kunnen nemen ( voor een deel dan he, ik ben van mening dat ook zij haar bijdrage hoort te leveren)



Mag ik vragen wie er al die tijd financieel voor jullie gezorgd heeft? Als zij dat is geweest, dan kan ik me voorstellen dat zij zich gebruikt voelt , want jij lekker thuis hobby-en en niet eens koken of de boel doen, en zij maar ploeteren om voor jullie allebei een inkomen te verkrijgen.

Lees je stukje zelf gewoon eens terug, met als insteek dat jij dit niet bent.

quote:EdRob schreef op 27 april 2010 @ 08:57:

Hallo,



Ik (39) leerde 4 jaar geleden een meisje kennen (28)Ik zou een volwassen vrouw niet met "meisje" aanduiden, zeker niet als je zelf 11 jaar ouder bent.quote:via mijn werk, zij had daar een bijbaantje als secretaresse terwijl ze afstudeerde aan de uiniversiteit. We kregen al snel een relatie en we waren gek op elkaar. Ik had echter al 1.5 jaar emigratieplannen en na 3 maanden relatie haar verteld dat ik ging emigreren. Een week later vroeg ze hoe ik het zou vinden als ze mee zou gaan! Ik zei haar dat ze dat moest doen als ze wilde maar wel voornamelijk vanwege dat land en niet vanwege mij, ik wilde namelijk niet dat mocht het fout gaan, het was nog zo pril op dat moment, ze alleen en afhankelijk van mij in dat andere land was.Vind je dat niet een klein beetje paternalistisch, naar dat "meisje"? Waarom mag ze niet zelf beslissen op welke gronden ze een keuze maakt?quote:Toen sloeg een jaar geleden de financiele crisis toe en ik kwam (met ook mijn universitaire studie) werkloos thuis te zitten.Dacht je dat een universitaire studie enige garantie was? Of denk je dat je "recht" hebt op iets, dankzij die studie?



Geen idee in welk land je zit, maar er zijn maar weinig landen waar immigranten niet als eerste op de keien gaan, en waar het voor immigranten niet volmaakt normaal is dat ze, zeker als de nood aan de man komt, gewoon vakken gaan vullen, borden wassen, of loempia's vouwen. Universitaire opleiding of niet.



quote:Ik ben nu al een jaar werkloos en het is zeer moeilijk hier momenteel aan werk te komen.Echt? Of is het zeer moeilijk aan werk te komen dat jij goed genoeg vindt?quote:Vanaf dat ik werkloos werd ging het langzaam bergafwaarts met ons. Ik zat hele dagen thuis achter de pc, proberen werk te vinden en anders wat internetten.Baantjes als bordenwasser vind je in jouw emigratie-land via internet? Of wacht, bedoel je dat je gewoon je tijd zit te verdoen, en werk zoeken als excuus gebruikt?quote:Als zij 's avonds thuis kwam van de universiteit had ik niets gepoetst in het huis of voor haar gekookt (koken is echter haar hobby en ze is er een ster in, ik niet echt). Dat verweet ze mij.Terecht. Lamlul.quote:Ik aan de andere kant heb nog nooit in onze relatie de woorden 'ik hou van je' of 'ik mis je' of ook maar iets van die strekking gehoord. Ook niet na de sex een 'dat was heerlijk lieverd' of iets dergelijks.En sinds wanneer is dat een probleem? Ben je gaan emigreren met iemand waarmee de relatie niet lekker zat, of ben je sinds je werkloos bent en geen flikker uitvoert in jullie gezamelijke huishouden op zoek naar iets om haar verwijten te kunnen maken?quote:Ze is een ontzettende beta-nerd, kan zeer slecht communiceren of haar gevoelens uiten.Communiceren doe je per definitie met minimaal twee. Dat jullie communicatie niet loopt zegt dus minstens zoveel over jou als over haar.quote:Bang me kwetsbaar op te stellen heb ik mezelf altijd voorgehouden niet uit mezelf met 'ik hou van je' te komen, pas als zij daar mee zou komen, wat dus nooit gebeurd is.Kijk aan, daar heb je het al. Dus ZIJ kan niet communiceren omdat JIJ een zo kwetsbaar egootje hebt dat je je niet kwetsbaar wenst op te stellen.quote:Omdat ik ook erg onzeker werd van het geen baan hebben (je voelt je waardeloos en wil juist zo graag haar waardering voor je werk horen)Je HEBT geen werk, en je verzet in huis kennelijk niet tot nauwelijks werk. Dus waar wil je waardering voor horen? Dat je zo knap achter de pc hebt gezeten de hele dag?quote:en het feit dat ze nog maar zeer weinig sex wilde hebben (wat in het begin van de relatie wel totaal anders was) heb ik me ook meer voor haar afgesloten.Je weet het leuk te zeggen, maar de korte samenvatting is dat JIJ geen 'provider' bent, dat JIJ angst hebt je kwetsbaar op te stellen, dat JIJ niet wilde dat ze om jou mee naar het buitenland zou gaan en dat JIJ geen donder in huis doet maar een beetje voor de pc hangt. En nu doet zij het dus fout?quote:Ze stortte zich volledig op haar promoveren waar ze zelfs in de weekenden naar toe ging. Ik voelde me steeds minder interessant voor haarZo te horen was je inderdaad volmaakt oninteressant voor haar. Een huilie die zelf niet presteert, en dan háár verwijten maakt, dat is niet echt iemand waar je graag tijd mee door brengt.quote:nog steeds geen baan en in het nieuwe land ook nog steeds geen vriendenDus na enkele jaren ben JIJ niet eens in staat vriendschappen op te bouwen, maar ZIJ is de communicatief gestoorde beta-nerd? Aha.quote:terwijl zij voor haar promoveren een aantal maal de wereld is over kunnen vliegen voor conferenties en dergelijke en tevens enkele prijzen won voor haar uitstekende werk dat ze doet. Oftewel, zij alle succes van de wereld, ik niks. Ik was wanhopig op zoek naar waardering, van haar met een 'ik geef om je' of van een bedrijf dat me een baan wilde geven. Kreeg geen van beide.Omdta je, zo te lezen, ook werkelijk niets presteert, noch in werksfeer, noch in privesfeer, dat dergelijke waardering verdient. Heb je al eens overwogen jezelf eens goed in de spiegel te bekijken en je af te vragen wat jou zo te waarderen maakt?quote:Begin dit jaar zij ze plotseling 'we moeten praten'. Ze geloofde niet dat we elkaar gelukkig konden maken en wilde die avond in de woonkamer slapen. Ik zei 'doe niet zo gek' en heb haar gewoon in bed gehaald waar ik haar heb geknuffeld als nooit tevoren om haar maar duidelijk te maken hoeveel in van haar hou.Dus weer je paternalistische gedrag.quote:'s Ochtends heb ik haar verteld dat ik echt niet wilde dat ze me zou verlaten, dat ze daarvoor teveel voor me betende enzo. Haar antwoord was 'wat doe je toch raar'. Ze wist zich er geen raad mee hoe ik deed.Dus jij wil dat ze bij je blijft, niet omdat jij háár iets te bieden hebt, maar omdat zij voor jou belangrijk is. Onthou dat even, voor als je je nog eens afvraagt waarom het mis ging.quote:We bleven toch nog bij elkaar en ik probeerde haar steeds met kleine dingen te laten zien wat ze voor me betekende maar het had geen enkel resultaat. Ze zocht gewoon naar allerlei kleine dingen om zich maar aan te ergeren. Ik kon weinig goed doen.huilie. Je moet geen kleine dingen doen, je moet gaan werken, en als je niet werkt het huishouden doen. En haar niet als een klein kind met communicatiestoornissen behandelen, maar haar waarderen om wie ze is en wat ze presteert. Zij wel.quote:Een maand geleden weer een 'we moeten praten' gesprek waarin ze me vertelde dat ze na de volgende conferentie waar ze naar toe moest (nu zo'n 3 weken geleden) langzaam naar een nieuwe woonruimte ging zoeken. Tijdens haar conferentie heeft ze 2x contact gezocht, 1x om te laten weten dat ze in het hotel was aangekomen en nog een keer om te zeggen dat ik niet moest vergeten wanneer haar op te halen van vliegveld bij terugkomst. Afgelopen maandag heb ik haar opgehaald van vliegveld, we komen thuis en ik blijk haar verjaardag vergeten te zijnJa, met kleine dingetjes laten zien hoe belangrijk ze is, dat werkt. Verjaardagen zijn natuurlijk onbelangrijk. Hoe dom ben je eigenlijk?quote:(die was tijdens haar conferentie, had ze het zelf vooraf ook niet meer over gehad en aangezien ik werkloos thuis zit en alle dagen hetzelfde zijn ben ik het werkelijk totaal vergeten, in tegenstelling tot vorig jaar toen ik haar hele kamer met balonnen versierd had en tal van cadeaus voor haar had).Ja, je bent een held hoor.quote:Ik schrok me kapot, heb haar meteen alsnog gefeliciteerd en zei dat ik nog even boodschappen moest doen. Uiteraard geen boodschappen gedaan maar meteen cadeaus voor haar gaan kopen.Je snapt er echt he-le-maal niets van he? Denk je nu echt dat ze geïnteresseerd is in cadeaus (die ze waarschijnlijk makkelijker zelf kan betalen dan jij), en dat je zo simpel kan afkopen dat je je domme voor de pc hangen belangrijker vond dan haar verjaardag?quote:Kom ik thuis en verontschuldig me nogmaals, wil de cadeaus geven, zegt ze me dat ze voor ze naar de conferentie ging al naar een andere woonruimte is wezen kijken en tijdens de conferentie de woonruimte ook daadwerkelijk geboekt heeft en er per direct in kan. Dus wel over de zeik vanwege het vergeten van haar verjaardag maar wel al stiekem een andere woonruimte geregeld. Overigens heeft zij zelf ook nog nooit stil gestaan bij 1,2,3 jaar relatie etc.Ja, JIJ bent hier de zielepiet, dat is duidelijk. Wat een onmens is ze toch, schop haar eruit! Oh wacht, nee, dat idee had ze dus zelf al. Waarom zou dat nou toch zo zijn he?quote:Die avond heb ik voor het eerst in onze relatie gehuild (zij nog nooit) omdat ik haar daadwerkelijk zou verliezen. Ze was verbaasd want kende die kant van mij niet. Ik heb haar bijna gesmeekt niet weg te gaan, gezegd (eindelijk dan toch, als eerste) dat ik van haar hou en niet zonder haar wilde. Ze moest toen zelf ook huilen (ook voor het eerst dus) en zei dat ze er van overtuigd was dat we elkaar niet gelukkig konden maken.Verstandige vrouw.quote:Ik vertelde haar dat we ons beiden hebben afgesloten voor emotiesJIJ vertelde HAAR dus dat ze zich heeft afgesloten voor emoties? Was ze blij met dat wijze inzicht? Als meisje en beta-nerd was ze vast heel gelukkig met zo'n wijze man die haar kon vertellen hoe ze in elkaar zit.quote:(ik uit angst na eerdere verbroken relaties om gekwetst te worden, ook dom, ik weet het nu) en zei omdat ze dat sowieso moeilijk kan en omdat ze op mijn emoties zat te wachten.Nou, fijn voor haar hoor, gratis psycho-analyse.quote:Dus beiden wachten tot de andere de 1e emotionele stap zet. Beiden wachtend op liefde, een 'ik hou van je' etc. Ik zei haar dat nu dit eindelijk was uitgesproken en ze mij met haar besluit over de emotionele streep had getrokken het ideale moment was om er juist wat van te maken. Om er juist aan te werken! We zijn beiden te afwachtend geweest maar wilden in ons hart niets liever dan liefde en waardering. en geloofde ze daar in? Sterker, geloofde je daar zelf in? Als je dit soort geklets nou eens gebruikt om een baan te vinden?quote:Ik kan die nu weer geven (mijn emotionele kant waar ik vroeger juist zo om bekend stond is terug) en zie het juist als iets positiefs, zij gelooft echter niet in 'werken aan een relatie' en vind dat het vanzelf moet gaan (ik was haar 3e relatie).



We hebben de dag er op nog erg veel samen gehuild, geknuffeld zoals we nog nooit gedaan hadden. Gezoend, gestreeld, gevreeen, lieve woordjes. Het was intenser en mooier dan ooit. Dit was wat we al die tijd zochten. Maar toch ging ze weg.En met al je mooie verhalen, en al je paternalisme, ben jij degene die het nog steeds niet snapt he.quote:Ik heb haar nog helpen inpakken en gezegd dat ze niet lang weg moest blijven en dat we anders maar een lat-relatie moesten beginnen. Ze grapte nog dat het maar goed was dat de verhuizing voor haar bijna niets kostte (hintend op dat ze dan ook makkelijk weer terug kon zijn) en ik had initieel het idee dat ze een verzoening niet uitsloot.Dus ze probeerde aardig te zijn, en jij snapte nog steeds niet hoe je het in jaren zelf kapot hebt gemaakt.quote:Het was een 'ja, we hadden ook mooie momenten, je bent een goede jongen maar de liefde is weg, het ga je goed' brief. Wel aan het eind nog een 'zullen we over een tijdje eens wat afspreken, gewoon om bij te kletsen'.klop, klop, de waarheid staat voor de deur.quote:Nou daar heb ik dus geen behoefte aan. We zijn beiden fout geweest door niet onze gevoelens te tonen maar wilden dat beiden juist wel zo graag. Ik wil voor iedere relatie vechten en zie het als een punt om de relatie ten goede te keren en elkaar vanaf nu wel te laten weten dat we van elkaar houden etc. Zij gooit de handdoek in de ring en het hoeft niet meer. Voor mij is het alles of niets. Ik heb geen behoefte om 'bij te kletsen', dat doet mij alleen verdriet. Ik wil haar nog steeds terug want ik hou echt van haar en wil op zijn minst echt kijken hoe het nu zou gaan.Het Is Voorbij. Voorbij! Voorbij!quote:Ik voel me steeds vaker gebruikt.Sneu.quote:Gebruikt om makkelijk een ander ver land binnen te komen waar ze nog niemand kende en waar ze kon promoveren aan de universiteit.Oh ja, wat ben je toch een slachtoffer zeg.quote:Met mij erbij was woning vinden en auto en al dat soort dingen wel zo makkelijk. Nu ze d'r draai gevonden heeft ben ik niet meer nodig. Zo voelt het althans.Jouw gevoel is in deze een beroerde raadgever.quote:Weet niet wat ik nu moet en ben overmand door emoties. Raad, hulp, advies wordt erg op prijs gesteld. Sorry voor het lange verhaal.Wedden dat je het helemaal niet op prijs gaat stellen?



Hoe dan ook:



1. zoek werk. Niet zeuren, maar van jezelf eisen dat je binnen een maand betaald werk verricht. Maakt niet uit wat.

2. Stop met de huilie uithangen. Je gedraagt je als een paternalistische zeikerd, en je hele verhaal doet je kennen als iemand die géén prettig gezelschap is. Doe daar wat aan.

3. Accepteer dat jij jullie relatie verkloot hebt. Zij is met je mee gegaan naar het buitenland, ze heeft overduidelijk moeite gedaan, en jij hebt het finaal verkloot. Kan gebeuren, leer er van, volgende keer je normaal gedragen.

quote:dangeensuus schreef op 27 april 2010 @ 09:14:

En je hebt haar destijds gezegd dat ze best mee mocht, als het maar voor het land zelf was. Nu heeft zij wel succes in dat land( waar ze naar ik begrijp keihard voor gewerkt heeft) en verwijt je haar dat ze jou als opstapje heeft gebruikt. Hoe dan? Jij zat immers werkloos thuis te niksenhttp://www.youtube.com/watch?v=A9ol1qLyYwE

Rider ik ben het echt elke letter met je eens