Psyche
alle pijlers
Prozac en onverschillig
zaterdag 8 mei 2010 om 22:36
Hallo allemaal
Ik wil graag iets voorleggen en hoop misschien wat herkenning te vinden.
Sinds de geboorte van mijn dochter kreeg ik last van een angststoornis. Ook ben ik altijd wel wat negatief aangelegd geweest, maar vanwege de angststoornis kreeg ik destijds Fluoxetine (Prozac) voorgeschreven, wat me overigens heel goed geholpen heeft.
De angststoornis destijds werd veroorzaakt doordat ik een aantal jaar daarvoor een hartinfarct heb gehad en na de geboorte van mijn dochter bang werd om dood te gaan. Zo erg dat ik alleen maar op bed kon liggen met klachten van pijn op de borst, hoofdpijn en moe, moe, moe.
Aangezien ik ook wat depressieve klachten had en een behoorlijk minderwaardigheidsgevoel, begon ik me op dat vlak ook beter te voelen. Beter dan ik me mijn hele leven gevoeld heb. Ik kon weer van alles genieten en was gewoon vrolijk. Geen wisselende buien meer, niet meer onzeker... in mijn ogen dus een wondermiddel. Dat deed mij besluiten hier nooit meer mee te willen stoppen. De kwaliteit van leven was voor mij zoveel belangrijker dan voor altijd medicijnen te moeten slikken.
Nu 7 jaar later begin ik te twijfelen of dit wel het wondermiddel is dat goed voor mij is. Ik ben namelijk ook enorm onverschillig geworden. Mijn man zegt wel eens: Het lijkt wel of jij gestopt bent met nadenken. En zo voelt het ook. Ik denk nergens meer over na en niets interesseert me meer. Om een voorbeeld te geven kamp ik met een morbide overgewicht en heb een zeer abnormaal eetpatroon. Ik weet heel goed dat dit fataal voor mij kan zijn, maar het kan me niks schelen. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar het lijkt wel of ik me er gewoon bij neer heb gelegd dat ik niet zo oud word. Ook verdrietig zijn ken ik niet meer. Leed van anderen leg ik naast me neer en leef weer vrolijk verder. Het klinkt heel hard maar ik denk dat dit door de Prozac komt, want zo was ik nooit.
Ook heb ik totaal geen zin meer in mensen om me heen, zoals schoonfamilie, collega's of vrienden. Het liefst ben ik gewoon alleen met mijn lieve man en dochter. Maar dat kan niet. Ook tegenover hun kan ik het niet maken. Mijn huis is één grote rommelzolder aan het worden en kan de energie niet vinden om ergens te gaan beginnen met opruimen.
Kortom, ik wil toch stoppen met de Prozac en slik sinds 2 dagen nu 10 mg ipv 20.
Kan iemand mij misschien ook zeggen hoe je dit moet afbouwen na zo'n lange tijd en herkent iemand dat onverschillige gedrag?
Groetjes Daantje
Ik wil graag iets voorleggen en hoop misschien wat herkenning te vinden.
Sinds de geboorte van mijn dochter kreeg ik last van een angststoornis. Ook ben ik altijd wel wat negatief aangelegd geweest, maar vanwege de angststoornis kreeg ik destijds Fluoxetine (Prozac) voorgeschreven, wat me overigens heel goed geholpen heeft.
De angststoornis destijds werd veroorzaakt doordat ik een aantal jaar daarvoor een hartinfarct heb gehad en na de geboorte van mijn dochter bang werd om dood te gaan. Zo erg dat ik alleen maar op bed kon liggen met klachten van pijn op de borst, hoofdpijn en moe, moe, moe.
Aangezien ik ook wat depressieve klachten had en een behoorlijk minderwaardigheidsgevoel, begon ik me op dat vlak ook beter te voelen. Beter dan ik me mijn hele leven gevoeld heb. Ik kon weer van alles genieten en was gewoon vrolijk. Geen wisselende buien meer, niet meer onzeker... in mijn ogen dus een wondermiddel. Dat deed mij besluiten hier nooit meer mee te willen stoppen. De kwaliteit van leven was voor mij zoveel belangrijker dan voor altijd medicijnen te moeten slikken.
Nu 7 jaar later begin ik te twijfelen of dit wel het wondermiddel is dat goed voor mij is. Ik ben namelijk ook enorm onverschillig geworden. Mijn man zegt wel eens: Het lijkt wel of jij gestopt bent met nadenken. En zo voelt het ook. Ik denk nergens meer over na en niets interesseert me meer. Om een voorbeeld te geven kamp ik met een morbide overgewicht en heb een zeer abnormaal eetpatroon. Ik weet heel goed dat dit fataal voor mij kan zijn, maar het kan me niks schelen. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar het lijkt wel of ik me er gewoon bij neer heb gelegd dat ik niet zo oud word. Ook verdrietig zijn ken ik niet meer. Leed van anderen leg ik naast me neer en leef weer vrolijk verder. Het klinkt heel hard maar ik denk dat dit door de Prozac komt, want zo was ik nooit.
Ook heb ik totaal geen zin meer in mensen om me heen, zoals schoonfamilie, collega's of vrienden. Het liefst ben ik gewoon alleen met mijn lieve man en dochter. Maar dat kan niet. Ook tegenover hun kan ik het niet maken. Mijn huis is één grote rommelzolder aan het worden en kan de energie niet vinden om ergens te gaan beginnen met opruimen.
Kortom, ik wil toch stoppen met de Prozac en slik sinds 2 dagen nu 10 mg ipv 20.
Kan iemand mij misschien ook zeggen hoe je dit moet afbouwen na zo'n lange tijd en herkent iemand dat onverschillige gedrag?
Groetjes Daantje
zaterdag 8 mei 2010 om 22:43
Hallo Daantje,
Is het niet een stuk beter voor je om dit met hulp van je huisarts te doen??
Afbouwen van dit soort medicijnen is niet makkelijk en kan wat valkuilen bevatten.
Ook je overgewicht kan dan eens bekeken worden, wie weet kan je daar via de arts ook wat hulp voor krijgen.
Ik wil je veel sterkte wensen,
Gr. Saarchen
Is het niet een stuk beter voor je om dit met hulp van je huisarts te doen??
Afbouwen van dit soort medicijnen is niet makkelijk en kan wat valkuilen bevatten.
Ook je overgewicht kan dan eens bekeken worden, wie weet kan je daar via de arts ook wat hulp voor krijgen.
Ik wil je veel sterkte wensen,
Gr. Saarchen
zaterdag 8 mei 2010 om 23:17
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:44
dinsdag 10 augustus 2010 om 18:37
Ik denk dat stoppen met medicatie niet opeens je huis zal transformeren en je weer een mens dat van gezelschap houdt zal maken. Eerder het tegenovergestelde.
Hoe dan ook, het lijkt me hoog tijd om met je huisarts of evt psychiater te gaan praten.
Hoe dan ook, het lijkt me hoog tijd om met je huisarts of evt psychiater te gaan praten.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
dinsdag 10 augustus 2010 om 20:45
Ik zou sowieso overleggen met je huisarts en melden dat je wilt stoppen. Hij kan je eventueel adviseren over een afbouwschema. Sowieso is het wel goed dat je afbouwt en niet opeens stopt.
Verder zou ik wel kijken of je eventuele problematiek die er nog is kunt aanpakken met therapie. Ik weet niet in hoeverre je van je angsten afgeraakt bent in die 7 jaar of dat de Prozac meer symptomen aanpakt ipv het probleem? Kun je het zeker weten zonder de medicatie ook aan?
Sowieso sterkte gewenst!
Verder zou ik wel kijken of je eventuele problematiek die er nog is kunt aanpakken met therapie. Ik weet niet in hoeverre je van je angsten afgeraakt bent in die 7 jaar of dat de Prozac meer symptomen aanpakt ipv het probleem? Kun je het zeker weten zonder de medicatie ook aan?
Sowieso sterkte gewenst!
