12 weken uit de running

quote:Elskefiederelske schreef op 02 juni 2010 @ 16:31:

Ahjee wat rot voor je Hans!

Moet je nu intensiever aan de fysiotherapie? Heb je mss teveel gedaan?

Nee, de chirurg zei dat de snelheid van het genezen niet afwijkt. Ik heb met beide scenario's rekening gehouden:

- Het is voldoende genezen en een operatie volgt waarbij de pinnen eruitgehaald worden;

- Het is onvoldoende genezen dus de pinnen blijven er nog inzitten.

Het tweede scenario is realiteit geworden. Ik neem morgen contact op met de fysiotherapeut, maar ik doe nog steeds trouw de oefeningen. Ik denk dat de genezing niet erg afhangt van de beweging. Daar heb ik de chirurg niet naar gevraagd.

Ik ben vrijwel niet meer fysiek gehandicapt. Ik kan een hoop ding met twee handen.



quote:Hier gaat het ook niet zoals het hoort, vanmorgen weer naar de fysiotherapie geweest, en ik moet nu zo onderhand mijn elleboog weer een flink stuk kunnen strekken, maar dat lukt dus niet. Strekken doet itt buigen geen pijn, maar het wil gewoon niet, alsof het tegengehouden word.

Strekken lukt bij mij ook niet. Buigen moet ik voorlopig niet doen, al denk ik dat - wanneer de pinnen eruit zijn - ik met enige kracht wel kan buigen. Maar nu wordt me dat ontraden.

De fysiotherapeut zal binnenkort enig geweld gebruiken om de arm 180 graden te strekken, vermoed ik. Dat is zeer pijnlijk, maar daarna is de beperking totaal weg.



quote:Mijn vingers moet ik helemaal kunnen buigen, en dat lukt redelijk, op mijn middel en ringvinger na. De rest lukt met behulp van mijn andere hand wel, dat ik met links mijn rechterhand ahw dichtknijp, maar middel en ring vinger doen enorm pijn. Volgens de fysio kan dat wel, dat de zenuwen een flinke opdonder hebben gehad, maar dan had ik diezelfde pijn ook bij de zenuwuiteinden van de elleboog moeten hebben,en daar voel ik dus niks..

Door de vochtophoping in het begin kon ik niet goed een vuist maken, en konden de pink en de duim elkaar niet raken. Ik heb geen beperkingen aan mijn hand. Ik typ en game (World of Warcraft) dat het een lust is, zonder dat ik pijn krijg. Ik hou wel van afwisseling, dus door het heen en weer lopen krijgen mijn handen ook weer rust: heen en weer lopen, TV kijken, wat huishoudelijke taken doen.



quote:Eenmaal thuisgekomen schrok ik er eigenlijk van dat het de fysio tegenviel, en heb dus eindelijk alle frustraties er flink uit gehuild! En meteen een afspraak bij de kapper gemaakt, mijn haar zoals het was was niet meer in model te brengen met maar 1 hand, dus mezelf lekker verwend met een leuk kort kapsel!!

Ja, het is flink wennen. Misschien is het een goed idee om de frustraties hier van je af te schrijven.



En het is balen dat je tijdelijk lichamelijk gehandicapt werd. Ik heb me erdoorheen gewerkt. Door de tijdelijke handicap werd ik geprikkeld: Hoe kan ik dit (wat ik normaal met twee handen doe) nu met één hand doen? Doordat de pijn één dag na de operatie verdween, en daarna tot begin mei geen pijn meer heb gehad, keek ik de zaken van de positieve kant. Ik werd weer snel relaxed, geduldig en positief. Ondanks het negatieve bericht van de chirurg ben ik nog steeds positief. Ik ouwehoer op mijn werk met mijn collega's, etc. Ik werk nu 4 uur per dag.



Komend weekend wil ik een klein stukje gaan fietsen. Mijn medebewoner heeft een hometrainer waarop ik een paar minuten gefietst hebt, met beide handen aan het stuur. Dat ging goed. Maar ik moet niet te veel op mijn linker arm leunen. Dat is die arm niet meer gewend. Ik probeer die arm wel steeds meer te laten doen. Het pijnlijkste nog is... de arm laten hangen en tijdens het lopen laten zwaaien. Dingen vasthouden, handelingen, kan allemaal zonder pijn, maar laten hangen doet wel pijn. Ik houd de arm vast.



Ik wenst jou in elk geval sterkte. Kop op, meisje.

Elske,



Heb jij oefeningen meegekregen van je fysiotherapeut? Zo ja, kun je ze omschrijven. Die van mij zijn:



1. Ga aan de tafel zitten en vouw een theedoek een aantal keren dubbel. Leg de onderarm haaks op de tafelrand. Bovenarm vertikaal. Beweeg de arm met de theedoek in de hand 90 graden naar rechts en weer terug. Doe dat 60 seconden.



2. Gebruik de opgevouwen theedoek en strek de elleboog door de theedoek zover mogelijk van je af te duwen. Doe dat 60 seconden.



3. Ga naar een deur met een theedoek en strek de elleboog door de theedoek zover mogelijk naar boven te duwen. Bij een deur van 2 meter moet je met de theedoek de bovenkant van de deur raken. Doe dat 60 seconden.



4. Gebruik het volgende:



Klem het zwarte lipje tussen de bovenkant van de deur en het deurkozijn. Doe de oefening die de vrouw rechtsboven in het plaatje ook doet. Varieer de richting van het strekken en buigen. Doe dat 3 minuten.

verplaatst naar gezondheid

Waarschijnlijk kan dit topic ook worden samengevoegd met Gebroken elleboog, ook al gaat dat topic hoofdzakelijk over mij, maar anderen die nu een gebroken elleboog hebben (zoals bijvoorbeeld Elskefiederelske) of zojuist daarvan volledig genezen zijn kunnen daar eveneens reageren.

quote:Elskefiederelske schreef op 03 juni 2010 @ 08:40:

Mijn elleboog moet ik oefenen door op een stoel met rechte leuning te zitten, zodat ik goed rechtop zit en mijn schouder niet naar achter kan draaien. Dan mag ik met de linkerhand mijn rechterbovenarm vastpakken, zodat ook deze op zn plek blijft,en dan moet ik mijn onderarm laten zakken, zodat de elleboog niet meer in een hoek van 90 graden zit, maar dat die hoek groter word. En dat lukt dus niet. Ik krijg hem mss tot 100 graden, maar dan stopt het. Doet geen pijn ofzo, het lijkt gewoon niet verder te willen/kunnen.

Ik denk dat deze hoek geleidelijk aan groter zal worden. Toen het "verbod" van de arts opgeheven was, was 100 graden de maximum hoek. Toen ging ik naar de fysio en die boog even flink de onderarm heen en weer, maar dat deed geen pijn. Een dag daarna zat ik op 135 graden. De winst per dag neemt wel geleidelijk af. Nu zit ik met een maximum strekking van - ik schat - 165 à 170 graden. Ik ben dan ongeveer 2 maand verder.



O ja, de bovenstaande oefeningen doe ik 3 keer per dag. Soms vergeet ik het en dan is het 2 keer per dag, wat feitelijk niet de bedoeling is.

Elskefiederelske,



Hoe is het nu met jou?



Ik lijk aan de pinnen te wennen. Ik sluit niet uit dat als de pinnen eenmaal eruit zijn (over enkele maanden vermoed ik) dat dat misschien een raar gevoel geeft dat daarna weer zal verdwijnen.

quote:[message=6039362,noline]Elskefiederelske schreef op

Ben inmiddels beplakt met foamstickers, volgens dochter (5) ben ik dan sneller beter, haha.

Dat gaat ongetwijfeld heel goed werken!



Ik heb niet alles gelezen, maar zal proberen mijn 'aandeel' aan die oppepper te leveren: je wordt heel handig met één hand. Ik heb meer dan een jaar één arm helemaal niet kunnen gebruiken, en daarvoor was het al zeer beperkt. En mijn 'goede' arm is ook eigenlijk helemaal niet 'goed' te noemen, maar je staat er soms verbaasd van wat je allemaal leert uit pure nood. Ik kan zelfs m'n veters strikken met één hand, geen probleem. Kost ietsje meer tijd, maar ook daarin word je handiger. Als je tips nodig hebt tav éénhandig funtioneren, roep dan maar! Ken inmiddels genoeg trucjes.



Even voor nu: het gaat snel beter worden, al lijkt me éénhandig gedoe ontzettend lastig als je de zorg voor een kind hebt hoor. Die duizeligheid en lamlendigheid van de eerste week zal wel komen door pijn en/of pijnmedicatie, of misschien nog naweeën van de narcose, maar als dat opknapt, zul je zien dat het snel beter gaat. Je wordt heel snel handiger met je ene arm, al moet je ook weer oppassen dat je niet gaat overbelasten natuurlijk.



Blijf even aan jezelf denken en stel niet te hoge eisen aan je eigen functioneren. Het is tijdelijk, dus als bepaalde dingen je niet lukken: zo zij het. EN, niet gemakkelijk: vraag hulp als dat nodig is. Als je jezelf niet kunt aankleden, of als je jezelf niet kunt douchen, zou je - indien nodig - thuiszorg aan kunnen vragen. Dat zeg ik niet omdat ik denk of vind dat je jezelf door iemand moet laten helpen, maar puur om even aan te geven dat er hulp mogelijk is als dat nodig mocht zijn. Ik hoop ook dat je vrienden of familie in de buurt hebt, zodat je kunt regelen dat ze je even af en toe komen helpen met het huishouden of je kunnen ontlasten door eens een tijdje weg te gaan met dochterlief zodat je wat kunt rusten. Als je alleenstaand bent en geen mantelzorg hebt, kun je ook huishoudelijke hulp regelen via de WMO (als je een partner hebt, kom je daar niet voor in aanmerking). En misschien (hopelijk) is dat allemaal helemaal niet nodig, maar ik wil alleen even gezegd hebben dat je je energie nodig hebt voor je herstel, en dat er hulp te regelen is voor die dingen die je zónder niet lukken. Bepaalde dingen zul je even uit handen moeten geven; gelukkig is dat maar tijdelijk.



Dat typen met één hand zal ook snel beter gaan hoor . Ik typ met één hand sneller dan menig secretaresse. Maar let wel op je houding en wissel veel af, want je wilt geen extra klachten krijgen aan je 'goede' kant door overbelasting.



Veel beterschap, en nogmaals, als je specifieke vragen hebt mbt handigheidjes voor éénhandig functioneren, dan roep je maar. Er zijn ongetwijfeld meer forummers die dat ooit hebben moeten uitvogelen, dus adviezen zijn er altijd wel. Maar meestal is het een kwestie van oefenen: wat vandaag absoluut niet wil lukken met één hand, gaat morgen per ongeluk toch een keer redelijk goed, en is overmorgen al bijna normaal. 12 weken is een lange tijd, maar het zal snel allemaal al wat makkelijker zijn, en uiteindelijk gaat het ook weer voorbij.



Sterkte!

Gut, ik had op de datum van het bericht moeten letten, zie ik..

quote:Sent schreef op 16 juni 2010 @ 16:25:

Gut, ik had op de datum van het bericht moeten letten, zie ik..Ik denk het niet. Het breken van een elleboog en de tijdelijke handicap is niet afhankelijk van tijd. Ik kan nu heel erg veel met mijn linkerhand, alleen het fanatieke dweilen van de keukenvloer moet ik aan een begeleidster overlaten (als je in een woonvorm woont) of aan een Thuiszorg-medewerker (als je niet in een woonvorm woont). Voor mij is het een stuk gemakkelijker, omdat ik met indicatie autismespectrumstoornis daar woon. Wat jij zegt is nog steeds heel erg van toepassing voor Elske, en een paar maand geleden ook voor mij. En ook van toepassing voor iedereen die in de toekomst zijn arm breekt, en jouw adviezen goed kan gebruiken.



Juist op het moment dat ik erg handig werd met een hand, kon ik langzaam aan weer twee handen gebruiken, echter zonder mijn linkerarm te overbelasten. De genezing van het bot gaat iets langzamer dan ik gehoopt had, maar de fysiotherapie gaat erg goed. Mijn chirurg zei, dat het op normaal tempo geneest. Een langzamere of geen genezing zou een complicatie zijn. Ik bekijk de zaak van de zonnige kant: het gaat helemaal goedkomen.

De fysiotherapeut zei gisteren dat het goed ging. Arm is - afgezien van huidbobbel door de pin - volledig genezen, m.u.v. het bot. Ik zou niet te veel gaan buigen, maar voor de rest kan ik alles. Het strekken gaat ook, maar niet 180 graden. Ik schat een graad of 170. Elke week schijnt er een graad bij te komen. Eind juli gaat mijn fysiotherapeut op vakantie, dus hij zei dat ik maar op 16 augustus hem op moest bellen en vertellen wat de chirurg mij op 28 juli verteld heeft. Stijfheid van vingers heb ik niet. Schouder en pols waren stijf, maar nu allang niet meer.



Na de zomervakantie zou ik weer ongeveer 8 uur per dag kunnen werken, wat voor de breuk ook het geval was.