Relaties
alle pijlers
vriendin in de prostitutie
dinsdag 15 juni 2010 om 10:10
Ik weet even niet goed hoe ik moet reageren of wat ik er van moet denken.
Al pratend over "vrienden" in het algemeen meent een collega dat ze een vriendin van me kent. Hoe en wat maakt even niet uit, maar ze beweert dat die vriendin "mannen ontvangt". Ik geloof het niet: keurig, zedig, bijna op het preutse af uit een gezin waar dit niet binnen de normen en waarden (enge woorden....) zou passen.
Sta dus half die collega te beschuldigen van het beschimpen van een vriendin van me, tot die collega een website opent waarop mijn vriendin haar diensten aanbied.
Ik sta perplex, want dit lijkt me zóó niet bij haar te passen.
En erger nog, ik weet me even geen raad hoe ik hier nou mee om moet gaan! Ik weet ook niet hoe ik het moet omschrijven, en wil ook hier niemand aanvallen, maar ik vind betaalde sex zó ranzig dat ik er niet mee wil worden geassocieerd. Ik zou niet graag met haar gezien worden als ze één van haar klanten op straat tegen komt ofzo.
Ik snap het ook gewoon niet omdat het een hele slimme meid is die ook op een "normale" manier haar geld kan verdienen. Waarom doet ze het dan? Wat moet ik nou zeggen als ik haar weer spreek? Hoe moet ik reageren?
Update: Lees alsjeblieft het héle topic door om de ontwikkelingen te lezen, er zijn zo hier en daar wat posts die bovenstaande nuanceren, uitleggen en ook het vervolg weergeven.
Al pratend over "vrienden" in het algemeen meent een collega dat ze een vriendin van me kent. Hoe en wat maakt even niet uit, maar ze beweert dat die vriendin "mannen ontvangt". Ik geloof het niet: keurig, zedig, bijna op het preutse af uit een gezin waar dit niet binnen de normen en waarden (enge woorden....) zou passen.
Sta dus half die collega te beschuldigen van het beschimpen van een vriendin van me, tot die collega een website opent waarop mijn vriendin haar diensten aanbied.
Ik sta perplex, want dit lijkt me zóó niet bij haar te passen.
En erger nog, ik weet me even geen raad hoe ik hier nou mee om moet gaan! Ik weet ook niet hoe ik het moet omschrijven, en wil ook hier niemand aanvallen, maar ik vind betaalde sex zó ranzig dat ik er niet mee wil worden geassocieerd. Ik zou niet graag met haar gezien worden als ze één van haar klanten op straat tegen komt ofzo.
Ik snap het ook gewoon niet omdat het een hele slimme meid is die ook op een "normale" manier haar geld kan verdienen. Waarom doet ze het dan? Wat moet ik nou zeggen als ik haar weer spreek? Hoe moet ik reageren?
Update: Lees alsjeblieft het héle topic door om de ontwikkelingen te lezen, er zijn zo hier en daar wat posts die bovenstaande nuanceren, uitleggen en ook het vervolg weergeven.
Viva la vida
woensdag 16 juni 2010 om 23:47
Madhe: Dat is heftig zeg, je pa met een vriendin die prostituee is. Knap dat je dat kon handelen!
Ndh86: Ben erg benieuwd hoe jullie verdere gesprekken hierover zullen verlopen. Ik probeer er maar een positieve draai aan te geven; stel ik zou een dergelijk beroep hebben, dan zou ik het juist mijn meest dierbaren niet vertellen.. Voor hen zou het wel eens heel moeilijk zijn. Degene die het hardst schreeuwen hoe braaf ze zijn doen dat natuurlijk ook niet voor niks...
Ndh86: Ben erg benieuwd hoe jullie verdere gesprekken hierover zullen verlopen. Ik probeer er maar een positieve draai aan te geven; stel ik zou een dergelijk beroep hebben, dan zou ik het juist mijn meest dierbaren niet vertellen.. Voor hen zou het wel eens heel moeilijk zijn. Degene die het hardst schreeuwen hoe braaf ze zijn doen dat natuurlijk ook niet voor niks...
donderdag 17 juni 2010 om 01:44
donderdag 17 juni 2010 om 08:37
quote:ndh86 schreef op 16 juni 2010 @ 10:11:
Baba --> "mosterd" dus is het voor mij lastig om te reageren op jouw post, omdat ik niet weet waar het overgaat.
Ja sorry, ik had een behoorlijk verhaal geschreven, maar we plaatsten tegelijkertijd de reactie, waardoor de mijne nogal achterhaald was en de jouwe een nieuw licht op de zaak werpt.
Je bent inmiddels bij haar langs gegaan voor een gesprek wat niet goed is verlopen. Hoe het precies gegaan is, begrijp ik niet helemaal, dat komt voor mij een beetje verwarrend over.
Zoals eerder gezegd; ik doe ook aan betaalde sex en ik doe het vrijwillig, vol overtuiging en met plezier. En absoluut niet uit financieel oogpunt, want ik heb er een reguliere baan naast.
In tegenstelling tot veel anderen weet mijn naaste omgeving ervan, ouders, broer, zus, beste vrienden.
Mijn collega's weten het niet, maar dat is meer omdat ik niet weet hoe hogerop in de organisatie wordt gereageerd. Ik wil mijn baan niet kwijt.
Niemand in mijn omgeving keek ervan op, in jouw geval is dat blijkbaar anders. Jouw vriendin heeft een hele andere instelling erop na gehouden voordat duidelijk was wat ze doet. Dat steekt jou en dat vind ik logisch. Zou ik ook heel onrechtvaardig vinden. Een ander wijzen op normen en waarden, maar ondertussen naast de paden gaan lopen, dat zou ik ook zeker niet kunnen waarderen.
Ik had het met een vriendin over jouw topic en was toen nog behoorlijk verbaasd over het gemak waarmee er ineens op een andere manier over iemand geoordeeld werd. Zolang je van niets weet, is er niks aan de hand? Maar als je het weet is de vriendschap voorbij? Hypocriet vond ik het!
Totdat mijn vriendin zei dat niet de persoon verandert bij die wetenschap, maar misschien wel het beeld wat je van die persoon hebt.
Dat is ook wel zo, denk ik.
Het onderwerp (niet over mij persoonlijk) kwam een keer ter sprake bij collega's. Een van de meest degelijke collega's zei een vriendin te hebben in de prostitutie. Dat vond ik bijzonder, omdat ik van haar die tolerantie niet echt had verwacht.
Een andere collega waar ik heel leuk mee omga zei doodleuk dat ze er niet aan moest denken, omdat zoiets dan veel te dichtbij zou komen. En terwijl ik erbij zat werd maar weer eens duidelijk hoe makkelijk mensen oordelen zolang ze niet weten wat er speelt. Het staat niet op mijn voorhoofd geschreven
Een van mijn beste vrienden had het er ook heel erg moeilijk mee. Hij wilde er liever niet mee te maken hebben. Toen ik het hem net verteld had, kwam de schok hard aan. Hij zei: "Jij wil toch ook niet omgaan met een drugsdealer?"
Een vergelijking die kant noch wal raakte (vond ik). Maar ook daarvan begreep ik later de vergelijking. Het ging er namelijk niet om dat hij mij vergelijkte met een drugsdealer, maar met het omgaan met iemand die iets doet waar je principieel tegen bent.
Ik kon hem niet anders dan gelijk geven.
Ik ben geen drugsdealer, ik doe niemand kwaad en heb het prima naar mijn zin. Maar dat wil niet zeggen dat wil niet zeggen dat een ander er moreel geen probleem mee zou hebben.
Het is weer een heel verhaal geworden, maar ik vind het dapper dat je nogmaals wil proberen om toch een gesprek met haar aante gaan.
Probeer te kijken naar haar als persoon, zoals je haar kent. Mocht ze geen verklaring willen geven omtrent haar moralistische gedrag en haar eigen levenswijze, dan kun je altijd nog overwegen de vriendschap op te geven.
Baba --> "mosterd" dus is het voor mij lastig om te reageren op jouw post, omdat ik niet weet waar het overgaat.
Ja sorry, ik had een behoorlijk verhaal geschreven, maar we plaatsten tegelijkertijd de reactie, waardoor de mijne nogal achterhaald was en de jouwe een nieuw licht op de zaak werpt.
Je bent inmiddels bij haar langs gegaan voor een gesprek wat niet goed is verlopen. Hoe het precies gegaan is, begrijp ik niet helemaal, dat komt voor mij een beetje verwarrend over.
Zoals eerder gezegd; ik doe ook aan betaalde sex en ik doe het vrijwillig, vol overtuiging en met plezier. En absoluut niet uit financieel oogpunt, want ik heb er een reguliere baan naast.
In tegenstelling tot veel anderen weet mijn naaste omgeving ervan, ouders, broer, zus, beste vrienden.
Mijn collega's weten het niet, maar dat is meer omdat ik niet weet hoe hogerop in de organisatie wordt gereageerd. Ik wil mijn baan niet kwijt.
Niemand in mijn omgeving keek ervan op, in jouw geval is dat blijkbaar anders. Jouw vriendin heeft een hele andere instelling erop na gehouden voordat duidelijk was wat ze doet. Dat steekt jou en dat vind ik logisch. Zou ik ook heel onrechtvaardig vinden. Een ander wijzen op normen en waarden, maar ondertussen naast de paden gaan lopen, dat zou ik ook zeker niet kunnen waarderen.
Ik had het met een vriendin over jouw topic en was toen nog behoorlijk verbaasd over het gemak waarmee er ineens op een andere manier over iemand geoordeeld werd. Zolang je van niets weet, is er niks aan de hand? Maar als je het weet is de vriendschap voorbij? Hypocriet vond ik het!
Totdat mijn vriendin zei dat niet de persoon verandert bij die wetenschap, maar misschien wel het beeld wat je van die persoon hebt.
Dat is ook wel zo, denk ik.
Het onderwerp (niet over mij persoonlijk) kwam een keer ter sprake bij collega's. Een van de meest degelijke collega's zei een vriendin te hebben in de prostitutie. Dat vond ik bijzonder, omdat ik van haar die tolerantie niet echt had verwacht.
Een andere collega waar ik heel leuk mee omga zei doodleuk dat ze er niet aan moest denken, omdat zoiets dan veel te dichtbij zou komen. En terwijl ik erbij zat werd maar weer eens duidelijk hoe makkelijk mensen oordelen zolang ze niet weten wat er speelt. Het staat niet op mijn voorhoofd geschreven
Een van mijn beste vrienden had het er ook heel erg moeilijk mee. Hij wilde er liever niet mee te maken hebben. Toen ik het hem net verteld had, kwam de schok hard aan. Hij zei: "Jij wil toch ook niet omgaan met een drugsdealer?"
Een vergelijking die kant noch wal raakte (vond ik). Maar ook daarvan begreep ik later de vergelijking. Het ging er namelijk niet om dat hij mij vergelijkte met een drugsdealer, maar met het omgaan met iemand die iets doet waar je principieel tegen bent.
Ik kon hem niet anders dan gelijk geven.
Ik ben geen drugsdealer, ik doe niemand kwaad en heb het prima naar mijn zin. Maar dat wil niet zeggen dat wil niet zeggen dat een ander er moreel geen probleem mee zou hebben.
Het is weer een heel verhaal geworden, maar ik vind het dapper dat je nogmaals wil proberen om toch een gesprek met haar aante gaan.
Probeer te kijken naar haar als persoon, zoals je haar kent. Mocht ze geen verklaring willen geven omtrent haar moralistische gedrag en haar eigen levenswijze, dan kun je altijd nog overwegen de vriendschap op te geven.
donderdag 17 juni 2010 om 08:42
quote:Madhe schreef op 16 juni 2010 @ 23:29:
En als reactie op de openingspost. Ik vond vroegah, toen ik nog jong was, hoeren nogal ehm, tja.. vies. Waarom? Omdat ze met allerlei vieze enge mannen het bed in doken.
Tot de dag dat een vriendin (die niet vies was) vertelde dat ze dit werk deed. Ik bleef haar zien als de persoon die ze was, en moest mijn beeld bijstellen.
Op de dag, dat ze met veel pijn en moeite vertelde dat ze bij mijn vader was geweest (waarvan ze pas achteraf door kreeg dat dat mijn vader was), heb ik zelfs mijn beeld van vieze enge mannen moeten bijstellen.
Dat vind ik knap, van alle partijen; van jou, je vriendin en je pa.
En dat van de vieze mannen kan ik inderdaad ontkrachten. Mijn doelgroep zijn de hoger opgeleide, aantrekkelijke mannen, waarvan zelfs ik me soms afvraag waarom ze me vragen.
Spanning is daarop vaak het antwoord. Een nieuw lijf, weer begeerd worden, zonder daarmee een geestelijke relatie aan te gaan. Geen verwachtingen, gewoon leuk.
En als reactie op de openingspost. Ik vond vroegah, toen ik nog jong was, hoeren nogal ehm, tja.. vies. Waarom? Omdat ze met allerlei vieze enge mannen het bed in doken.
Tot de dag dat een vriendin (die niet vies was) vertelde dat ze dit werk deed. Ik bleef haar zien als de persoon die ze was, en moest mijn beeld bijstellen.
Op de dag, dat ze met veel pijn en moeite vertelde dat ze bij mijn vader was geweest (waarvan ze pas achteraf door kreeg dat dat mijn vader was), heb ik zelfs mijn beeld van vieze enge mannen moeten bijstellen.
Dat vind ik knap, van alle partijen; van jou, je vriendin en je pa.
En dat van de vieze mannen kan ik inderdaad ontkrachten. Mijn doelgroep zijn de hoger opgeleide, aantrekkelijke mannen, waarvan zelfs ik me soms afvraag waarom ze me vragen.
Spanning is daarop vaak het antwoord. Een nieuw lijf, weer begeerd worden, zonder daarmee een geestelijke relatie aan te gaan. Geen verwachtingen, gewoon leuk.
donderdag 17 juni 2010 om 10:07
@escorgot: Je beschrijft de manier waarop jij vriendschap beleefd en benoemd daarbij jouw “regels” waaraan jouw vriendschappen voldoen. Jouw vriendin krijgt niet te horen als je uitslag op je kont hebt. Op dat soort informatie heeft jouw vriendin geen “recht”. Je geeft aan dat je het eens bent met Heejhallo, dat vriendschap geen “ruilhandel” is.
Prima, dat is jullie definitie van vriendschap.
Er bestaan ook andere vriendschappen, die heel open zijn en geheel op basis van gelijkwaardigheid. Waar vriendinnen wèl aan elkaar vertellen als ze last hebben van het één of ander. Wèl vertellen over de ruzie met een collega/ouders/relatie.
De vriendschap zoals jij die beschrijft valt bij mij onder het begrip “kennissen”. Mijn buren vertel ik niets over de uitslag op mijn kont, mijn vriendin juist weer wèl. Zij vertelde dat ook aan mij. En niet een “korte termijn vriendschap” maar 17 jaar lang.
Wellicht zijn veel reacties over het wel of niet menen “recht te hebben op“ gebaseerd op het feit dat iedereen een andere invulling geeft aan het begrip “vriendschap”.
Dit is denk ik ook precies waarvoor ik een sterke afkeer voel voor het begrip “prostitutie”. Je deelt iets persoonlijks (je lichaam) met een ander, zonder dat hieraan enige emotionele binding ten grondslag ligt. Zoals al eerder aangehaald in dit topic heb ik een (voor mij vreemdsoortige) verliefdheid gehad voor een meisje, die tevens vriendin van me is. We hebben seks gehad, maar toen wás er al een emotionele binding (en die is er nog steeds overigens).
Hypocrisie en het hebben van een dubbele moraal is in de huidige maatschappij eerder regel dan uitzondering. Ik stap daar dan ook zonder moeite overheen en “lieg” zelf ook wel tegen de groenteboer dat ik geen bloemkool lust als ik hem gewoon te duur vind. Knik braaf mee als er weer wordt gesproken over hoe schattig kinderen zijn, terwijl ik mijn hart aan de meeste kinderen een bloedhekel heb en totaal geen moedergevoelens voel borrelen als er een kleintje in de wandelwagen ligt te slapen.
Binnen vriendschap zoals ik vriendschap ervaar is voor hypocrisie en het hebben van een dubbele moraal echter geen plaats, en in de vriendschap tussen mijn vriendin en mij is dat er ook nooit geweest. Juist dat zal de basis zijn voor een hechte vriendschap, omdat je elkaars standpunten en beredenering kent. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar als je maar eerlijk bent.
Juist het feit dat je aangeeft in die branche werkzaam te zijn, en daarbij jouw visie op vriendschap geeft, maakt dat ik de conclusie trek dat jij een bepaalde emotionele muur om jezelf heen nodig hebt om het werk te kunnen doen. Die muur zal het hebben van een vriendschap zoals ik die met mijn vriendin heb onmogelijk maken, omdat je niet bereid bent volledige eerlijkheid en vertrouwen te geven en ook te eisen.
Overigens ben je zelf ook overtuigd van het feit dat velen met mij “iets hebben tegen prostitutie” omdat je zelf ook al aangeeft bang te zijn voor “veroordeling” en verlies van werk, familie en vrienden. Toch beoordeel je mijn “kattige en korte houding” terwijl je die van de mensen in je omgeving gewoon verwacht.
Kan het zijn dat het confronterend is om te lezen dat iemand prostitutie veroordeeld? Dat iemand durft te zeggen dat een High Class Escortgirl gewoon een hoer is?
@heejhallo: Ik hoop dat ik met bovenstaande voldoende duidelijk heb gemaakt hoe ik aankijk tegen hypocrisie.
@mymelody: Ik ben het met je eens. Er zijn in iedere vorm van “relaties” bepaalde regels. Ongeschreven regels die ontstaan zijn door de manier van omgang tussen die mensen. Ik denk dat iedereen het er over eens is dat een ongeschreven regel in vriendschap is dat je elkaar groet als je elkaar onverwacht tegenkomt op straat. Tuurlijk staat nergens geschreven dat groeten verplicht is, maar ik denk dat je wel raar staat te kijken als je beste vriendin haar hoofd omdraait als ze langs je loopt om ’s avonds aan de telefoon te hangen over haar nieuwste paar schoenen.
@ skwieieiek: Ik heb lang voorgewend dat ik een lange negerin was, maar uiteindelijk viel ik tóch door de mand
@pauwin: Ik hoop dat je mijn post over het gesprek met mijn vriendin hebt gelezen. – Ja dus, zie je post aan Mylenevalerie
@Ninas: We hebben een afspraak gemaakt op “neutraal” terrein, dus vanavond neem ik bezit van het huis van mijn vriend, die al heeft aangegeven ons alle ruimte te zullen geven.
@Quattro35: De vraag is inderdaad al (enigszins) beantwoord, ergens rond pagina 8 geloof ik.
@rugbykuip: Je schrijft: ”Mijn normen en waarden zijn je niet te bemoeien met andermans keuzes”. Dat vind ik prima, zo denk ik er ook over als het gaat om iemand die ik niet of héél oppervlakkig ken.
@Baba: Dank je wel voor je uitgebreide en openhartige bericht. Ik ben blij dat jij in die branche (en dat bedoel ik absoluut niet denigrerend!!) werkt en tegelijk de reacties – hoe overtrokken die soms ook mogen zijn – kan relativeren. In mijn reactie aan escorgot schrijf ik dat ik denk dat je een bepaalde manier moet hebben van het omgaan met “je emoties”. Ik beschrijf de “muur” zoals ik dat dan even beeldend probeer uit te drukken (hoop dat je begrijpt wat ik er mee bedoel) maar ik denk dat er wel heel wat emotionele stabiliteit voor nodig is wil je de juiste balans kunnen houden in intermenselijke relaties. Dat niet iedere persoon een potentiële klant is, dat je je “persoonlijke gedachten” alleen voor je zelf houd en dit niet kan delen met vriend/vriendin. Als ik jouw bericht lees, lijk je mij een hele aardige meid die geestelijk in staat is om alles, ook de negatieve reacties, in de juiste proporties te zien en voor jezelf te beredeneren.
Voor mij is dit de eerste keer dat ik met een dergelijke carrière wordt geconfronteerd, en heb al schrijvend, lezend en overdenkend toch vooral veel over mijn eigen instelling en mijn zicht op vriendschap geleerd. Voor iedere positieve bijdrage wil ik iedereen dan ook bedanken!!
Prima, dat is jullie definitie van vriendschap.
Er bestaan ook andere vriendschappen, die heel open zijn en geheel op basis van gelijkwaardigheid. Waar vriendinnen wèl aan elkaar vertellen als ze last hebben van het één of ander. Wèl vertellen over de ruzie met een collega/ouders/relatie.
De vriendschap zoals jij die beschrijft valt bij mij onder het begrip “kennissen”. Mijn buren vertel ik niets over de uitslag op mijn kont, mijn vriendin juist weer wèl. Zij vertelde dat ook aan mij. En niet een “korte termijn vriendschap” maar 17 jaar lang.
Wellicht zijn veel reacties over het wel of niet menen “recht te hebben op“ gebaseerd op het feit dat iedereen een andere invulling geeft aan het begrip “vriendschap”.
Dit is denk ik ook precies waarvoor ik een sterke afkeer voel voor het begrip “prostitutie”. Je deelt iets persoonlijks (je lichaam) met een ander, zonder dat hieraan enige emotionele binding ten grondslag ligt. Zoals al eerder aangehaald in dit topic heb ik een (voor mij vreemdsoortige) verliefdheid gehad voor een meisje, die tevens vriendin van me is. We hebben seks gehad, maar toen wás er al een emotionele binding (en die is er nog steeds overigens).
Hypocrisie en het hebben van een dubbele moraal is in de huidige maatschappij eerder regel dan uitzondering. Ik stap daar dan ook zonder moeite overheen en “lieg” zelf ook wel tegen de groenteboer dat ik geen bloemkool lust als ik hem gewoon te duur vind. Knik braaf mee als er weer wordt gesproken over hoe schattig kinderen zijn, terwijl ik mijn hart aan de meeste kinderen een bloedhekel heb en totaal geen moedergevoelens voel borrelen als er een kleintje in de wandelwagen ligt te slapen.
Binnen vriendschap zoals ik vriendschap ervaar is voor hypocrisie en het hebben van een dubbele moraal echter geen plaats, en in de vriendschap tussen mijn vriendin en mij is dat er ook nooit geweest. Juist dat zal de basis zijn voor een hechte vriendschap, omdat je elkaars standpunten en beredenering kent. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar als je maar eerlijk bent.
Juist het feit dat je aangeeft in die branche werkzaam te zijn, en daarbij jouw visie op vriendschap geeft, maakt dat ik de conclusie trek dat jij een bepaalde emotionele muur om jezelf heen nodig hebt om het werk te kunnen doen. Die muur zal het hebben van een vriendschap zoals ik die met mijn vriendin heb onmogelijk maken, omdat je niet bereid bent volledige eerlijkheid en vertrouwen te geven en ook te eisen.
Overigens ben je zelf ook overtuigd van het feit dat velen met mij “iets hebben tegen prostitutie” omdat je zelf ook al aangeeft bang te zijn voor “veroordeling” en verlies van werk, familie en vrienden. Toch beoordeel je mijn “kattige en korte houding” terwijl je die van de mensen in je omgeving gewoon verwacht.
Kan het zijn dat het confronterend is om te lezen dat iemand prostitutie veroordeeld? Dat iemand durft te zeggen dat een High Class Escortgirl gewoon een hoer is?
@heejhallo: Ik hoop dat ik met bovenstaande voldoende duidelijk heb gemaakt hoe ik aankijk tegen hypocrisie.
@mymelody: Ik ben het met je eens. Er zijn in iedere vorm van “relaties” bepaalde regels. Ongeschreven regels die ontstaan zijn door de manier van omgang tussen die mensen. Ik denk dat iedereen het er over eens is dat een ongeschreven regel in vriendschap is dat je elkaar groet als je elkaar onverwacht tegenkomt op straat. Tuurlijk staat nergens geschreven dat groeten verplicht is, maar ik denk dat je wel raar staat te kijken als je beste vriendin haar hoofd omdraait als ze langs je loopt om ’s avonds aan de telefoon te hangen over haar nieuwste paar schoenen.
@ skwieieiek: Ik heb lang voorgewend dat ik een lange negerin was, maar uiteindelijk viel ik tóch door de mand
@pauwin: Ik hoop dat je mijn post over het gesprek met mijn vriendin hebt gelezen. – Ja dus, zie je post aan Mylenevalerie
@Ninas: We hebben een afspraak gemaakt op “neutraal” terrein, dus vanavond neem ik bezit van het huis van mijn vriend, die al heeft aangegeven ons alle ruimte te zullen geven.
@Quattro35: De vraag is inderdaad al (enigszins) beantwoord, ergens rond pagina 8 geloof ik.
@rugbykuip: Je schrijft: ”Mijn normen en waarden zijn je niet te bemoeien met andermans keuzes”. Dat vind ik prima, zo denk ik er ook over als het gaat om iemand die ik niet of héél oppervlakkig ken.
@Baba: Dank je wel voor je uitgebreide en openhartige bericht. Ik ben blij dat jij in die branche (en dat bedoel ik absoluut niet denigrerend!!) werkt en tegelijk de reacties – hoe overtrokken die soms ook mogen zijn – kan relativeren. In mijn reactie aan escorgot schrijf ik dat ik denk dat je een bepaalde manier moet hebben van het omgaan met “je emoties”. Ik beschrijf de “muur” zoals ik dat dan even beeldend probeer uit te drukken (hoop dat je begrijpt wat ik er mee bedoel) maar ik denk dat er wel heel wat emotionele stabiliteit voor nodig is wil je de juiste balans kunnen houden in intermenselijke relaties. Dat niet iedere persoon een potentiële klant is, dat je je “persoonlijke gedachten” alleen voor je zelf houd en dit niet kan delen met vriend/vriendin. Als ik jouw bericht lees, lijk je mij een hele aardige meid die geestelijk in staat is om alles, ook de negatieve reacties, in de juiste proporties te zien en voor jezelf te beredeneren.
Voor mij is dit de eerste keer dat ik met een dergelijke carrière wordt geconfronteerd, en heb al schrijvend, lezend en overdenkend toch vooral veel over mijn eigen instelling en mijn zicht op vriendschap geleerd. Voor iedere positieve bijdrage wil ik iedereen dan ook bedanken!!
Viva la vida
donderdag 17 juni 2010 om 10:36
Oh, ik ben daar heel resoluut in.
Prostitutie is wat mij betreft een schaduwwereld en ik associeer het met vrouwenhandel, criminaliteit en ranzigheid. Het past niet in mijn wereld en hou me verre daarvan. Net als dat ik geen enkele verwantschap voel met pvv 'ers, homohaters, satanisten, xtc-gebruikers, sjacheraars, tokkies, belastingontduikers en fraudeurs heb ik niets met prostituees. Ik ben wars van zulk soort geheimen in vriendschappen en dat zou voor mij dus ook een dealbreker zijn.
Jammer, maar wij matchen niet meer. Ik ben tenslotte ook niet met haar getrouwd en heb haar geen eeuwige trouw beloofd. (nb! de meeste huwelijken standen nog voor minder) Dus ja, wat mij betreft is het uit.
Prostitutie is wat mij betreft een schaduwwereld en ik associeer het met vrouwenhandel, criminaliteit en ranzigheid. Het past niet in mijn wereld en hou me verre daarvan. Net als dat ik geen enkele verwantschap voel met pvv 'ers, homohaters, satanisten, xtc-gebruikers, sjacheraars, tokkies, belastingontduikers en fraudeurs heb ik niets met prostituees. Ik ben wars van zulk soort geheimen in vriendschappen en dat zou voor mij dus ook een dealbreker zijn.
Jammer, maar wij matchen niet meer. Ik ben tenslotte ook niet met haar getrouwd en heb haar geen eeuwige trouw beloofd. (nb! de meeste huwelijken standen nog voor minder) Dus ja, wat mij betreft is het uit.
donderdag 17 juni 2010 om 10:46
@ ndh86: Ik begrijp wel dat het een enorme schok voor je was om er achter te komen en dan ook via een collega. Ben dan ook benieuwd hoe het gesprek vanavond gaat lopen. Begrijp ook jouw opvattingen over vriendschap, eerlijkheid en openheid maar ook voor haar zwijgen valt wat te zeggen, of in ieder geval te verklaren waarom ze je dit niet verteld heeft. Ben je van mening dat je van meet af aan recht had op de waarheid? Of ben je van mening dat de waarheid die je nu kent de relatie met haar veranderd omdat je anders naar haar kijkt c.q. anders over haar denkt?
Ik weet nog dat "Harlot" mij in eerste instantie vertelde dat zij dinner date was (en er geen seksuele handelingen aan te pas kwamen). Toen ik een paar weken later doorvroeg bleek het om puur escort / protitutie te gaan en ook ik was aanvankelijk geschokt. Dit geschokte gevoel heeft uiteindelijk plaats gemaakt voor een zekere nieuwsgierigheid naar haar verborgen leven. Al moet ik toegeven dat ik mijzelf altijd voorhield dat ik anders naar mijzelf zou kijken als ik zoveel mannen "in" mij zou hebben gehad voor een financiele vergoeding. Mijn gevoel was wat dat betreft altijd een beetje dubbel. Ik heb door haar verhalen kennis kunnen maken met de leuke kanten van het "vak". Shoppen met klanten in exclusieve winkels, eten in sterren restaurants, het op handen gedragen worden, maar natuurlijk ook met de klappen van de spreekwoordelijke zweep: het leven in een leugen, de angst dat het uitkomt, klanten die niet aardig, onbeschoft en vervelend zijn, en een verlies van een gevoel van eigenwaarde bij haar dat zij probeerde op te vijzelen door een ander naar beneden te halen om te winnen (lees: een gevoel van eigenwaarde terug te krijgen) en de altijd terugkerende angst dat het verleden nog wel eens een nadeel kan vormen voor de toekomst.
@ Baba: Dank voor je openhartigheid! Je ouders en overige familieleden? Well...that's a surprise! Heb jij dit zelf verteld of zijn ze erachter gekomen? en in hoeverre heeft dit jullie relatie veranderd? Of zijn zij erg open minded? je schreef dat ze er niet echt van op keken...maar toch kan ik het mij voorstellen dat zij het er in eerste instantie moeilijk mee hadden dat jijbewust gekozen hebt voor dit vak.
In het geval van "Harlot" zijn haar ouders erachter gekomen op een minder fraaie manier, en impliciet heb ik daarbij een rol gespeeld (niet bewust - maar desondanks wel vervelend). "Harlot" heeft zichzelf destijds bewust in een moeilijke postite gebracht, waardoor het onvermijdbaar was dat de familie op de hoogte werd gebracht. Bovendien had zij haar inkomsten nooit opgegeven aan de fiscus hetgeen haar wellicht (erg) duur is komen te staan. Tja, people who live in glass houses shouldn't throw stones, nietwaar?! Haar ouders hebben de relatie met hun enige dochter na het horen van de begane "misstappen" verbroken. Of dat contact inmiddels hersteld is weet ik niet, maar precair blijft het zeker...
Ik weet nog dat "Harlot" mij in eerste instantie vertelde dat zij dinner date was (en er geen seksuele handelingen aan te pas kwamen). Toen ik een paar weken later doorvroeg bleek het om puur escort / protitutie te gaan en ook ik was aanvankelijk geschokt. Dit geschokte gevoel heeft uiteindelijk plaats gemaakt voor een zekere nieuwsgierigheid naar haar verborgen leven. Al moet ik toegeven dat ik mijzelf altijd voorhield dat ik anders naar mijzelf zou kijken als ik zoveel mannen "in" mij zou hebben gehad voor een financiele vergoeding. Mijn gevoel was wat dat betreft altijd een beetje dubbel. Ik heb door haar verhalen kennis kunnen maken met de leuke kanten van het "vak". Shoppen met klanten in exclusieve winkels, eten in sterren restaurants, het op handen gedragen worden, maar natuurlijk ook met de klappen van de spreekwoordelijke zweep: het leven in een leugen, de angst dat het uitkomt, klanten die niet aardig, onbeschoft en vervelend zijn, en een verlies van een gevoel van eigenwaarde bij haar dat zij probeerde op te vijzelen door een ander naar beneden te halen om te winnen (lees: een gevoel van eigenwaarde terug te krijgen) en de altijd terugkerende angst dat het verleden nog wel eens een nadeel kan vormen voor de toekomst.
@ Baba: Dank voor je openhartigheid! Je ouders en overige familieleden? Well...that's a surprise! Heb jij dit zelf verteld of zijn ze erachter gekomen? en in hoeverre heeft dit jullie relatie veranderd? Of zijn zij erg open minded? je schreef dat ze er niet echt van op keken...maar toch kan ik het mij voorstellen dat zij het er in eerste instantie moeilijk mee hadden dat jijbewust gekozen hebt voor dit vak.
In het geval van "Harlot" zijn haar ouders erachter gekomen op een minder fraaie manier, en impliciet heb ik daarbij een rol gespeeld (niet bewust - maar desondanks wel vervelend). "Harlot" heeft zichzelf destijds bewust in een moeilijke postite gebracht, waardoor het onvermijdbaar was dat de familie op de hoogte werd gebracht. Bovendien had zij haar inkomsten nooit opgegeven aan de fiscus hetgeen haar wellicht (erg) duur is komen te staan. Tja, people who live in glass houses shouldn't throw stones, nietwaar?! Haar ouders hebben de relatie met hun enige dochter na het horen van de begane "misstappen" verbroken. Of dat contact inmiddels hersteld is weet ik niet, maar precair blijft het zeker...
donderdag 17 juni 2010 om 12:44
ja huwelijken stranden om minder inderdaad...
ik kan zelf heel hard zijn naar vriendinnen die niet eerlijk zijn en niet eerlijk handelen, nog afgezien van hun werk waar ik wel of niet van walg. (ik ben ook niet dol op bepaalde andere beroepen) Ik heb dan liever een handvol betrouwbare vriendinnen met wie ik overal over kan praten dan tien waarvan je maar nooit weet in hoeverre zij zich eerlijk en open naar je opstellen omdat je weet dat hun imago belangrijker is voor hen dan jouw gevoelens....
Ik zou blij zijn met een vriendin als ndh86, liever een tikkie arrogant dan hypocriet en in onzekerheid wild om zich heen beschuldigend...
ik kan zelf heel hard zijn naar vriendinnen die niet eerlijk zijn en niet eerlijk handelen, nog afgezien van hun werk waar ik wel of niet van walg. (ik ben ook niet dol op bepaalde andere beroepen) Ik heb dan liever een handvol betrouwbare vriendinnen met wie ik overal over kan praten dan tien waarvan je maar nooit weet in hoeverre zij zich eerlijk en open naar je opstellen omdat je weet dat hun imago belangrijker is voor hen dan jouw gevoelens....
Ik zou blij zijn met een vriendin als ndh86, liever een tikkie arrogant dan hypocriet en in onzekerheid wild om zich heen beschuldigend...
donderdag 17 juni 2010 om 13:25
quote:ndh86 schreef op 17 juni 2010 @ 10:07:
@escorgot: Je beschrijft de manier waarop jij vriendschap beleefd en benoemd daarbij jouw “regels” waaraan jouw vriendschappen voldoen. Jouw vriendin krijgt niet te horen als je uitslag op je kont hebt. Op dat soort informatie heeft jouw vriendin geen “recht”. Je geeft aan dat je het eens bent met Heejhallo, dat vriendschap geen “ruilhandel” is.
Prima, dat is jullie definitie van vriendschap.
Er bestaan ook andere vriendschappen, die heel open zijn en geheel op basis van gelijkwaardigheid. Waar vriendinnen wèl aan elkaar vertellen als ze last hebben van het één of ander. Wèl vertellen over de ruzie met een collega/ouders/relatie.
De vriendschap zoals jij die beschrijft valt bij mij onder het begrip “kennissen”. Mijn buren vertel ik niets over de uitslag op mijn kont, mijn vriendin juist weer wèl. Zij vertelde dat ook aan mij. En niet een “korte termijn vriendschap” maar 17 jaar lang.
Ik begrijp je conclusie maar hij klopt niet, iig niet voor mij ondanks dat ik het volkomen eens ben met Heejhallo's opmerking.
Voor mij is vertrouwen iets anders dan praten over alles. Het laatste kan voortkomen uit het eerste, maar het hoeft voor mij niet. Vertrouwen is een gevoel dat ik vanzelfsprekend ervaar met sommige mensen en met de meeste andere mensen veel minder. Het is juist iets woordeloos voor mij grappig genoeg . Ik voel niet de behoefte alles te delen. Mijn vrienden ook niet (soort zoekt soort denk ik dan maar). Het kan wel, in theorie kan ik over alles met hen praten. Maar ik heb dat verlangen niet en zij net zo min.
Dat maakt ze geen kennissen, we kennen elkaar door en door. Met het vertrouwen zit het wel snor. Hooguit weet ik niet alles van ze maar dat maakt ze niet opeens "anders", het is hooguit soms een verrassing. En daar hou ik dan wel weer van.
Niet dat we in stilte op de bank zitten samen hoor, zo erg is het nou ook weer niet . Maar ik weet zeker dat ik niet alles tot in de puntjes en details weet van mijn beste vrienden. En zij net zo min van mij. Maar we kennen elkaar wel heel goed. Het een is niet per se het ander.
@escorgot: Je beschrijft de manier waarop jij vriendschap beleefd en benoemd daarbij jouw “regels” waaraan jouw vriendschappen voldoen. Jouw vriendin krijgt niet te horen als je uitslag op je kont hebt. Op dat soort informatie heeft jouw vriendin geen “recht”. Je geeft aan dat je het eens bent met Heejhallo, dat vriendschap geen “ruilhandel” is.
Prima, dat is jullie definitie van vriendschap.
Er bestaan ook andere vriendschappen, die heel open zijn en geheel op basis van gelijkwaardigheid. Waar vriendinnen wèl aan elkaar vertellen als ze last hebben van het één of ander. Wèl vertellen over de ruzie met een collega/ouders/relatie.
De vriendschap zoals jij die beschrijft valt bij mij onder het begrip “kennissen”. Mijn buren vertel ik niets over de uitslag op mijn kont, mijn vriendin juist weer wèl. Zij vertelde dat ook aan mij. En niet een “korte termijn vriendschap” maar 17 jaar lang.
Ik begrijp je conclusie maar hij klopt niet, iig niet voor mij ondanks dat ik het volkomen eens ben met Heejhallo's opmerking.
Voor mij is vertrouwen iets anders dan praten over alles. Het laatste kan voortkomen uit het eerste, maar het hoeft voor mij niet. Vertrouwen is een gevoel dat ik vanzelfsprekend ervaar met sommige mensen en met de meeste andere mensen veel minder. Het is juist iets woordeloos voor mij grappig genoeg . Ik voel niet de behoefte alles te delen. Mijn vrienden ook niet (soort zoekt soort denk ik dan maar). Het kan wel, in theorie kan ik over alles met hen praten. Maar ik heb dat verlangen niet en zij net zo min.
Dat maakt ze geen kennissen, we kennen elkaar door en door. Met het vertrouwen zit het wel snor. Hooguit weet ik niet alles van ze maar dat maakt ze niet opeens "anders", het is hooguit soms een verrassing. En daar hou ik dan wel weer van.
Niet dat we in stilte op de bank zitten samen hoor, zo erg is het nou ook weer niet . Maar ik weet zeker dat ik niet alles tot in de puntjes en details weet van mijn beste vrienden. En zij net zo min van mij. Maar we kennen elkaar wel heel goed. Het een is niet per se het ander.
donderdag 17 juni 2010 om 13:26
Ndh,
Natuurlijk is dat mijn definitie van vriendschap! Mijn beste vriendin en ik vertellen niet altijd over uitslag en pukkels, maar vinden elkaar toch elkaars beste vriendin en dat gaat heel diep. Soms is dat niet aan de orde of komt er iets belangrijkers, en zij neemt het mij niet kwalijk als het is blijven liggen of vergeten. Jij ziet dat als kennis, wij zien dat als irrelevant. Dat heeft niets met een muur te maken, wij hebben over onze voor ons heel diepe vriendschap onze verwachtingen besproken. Onze definities verschillen dus blijkbaar, want ik ontleen geen rechten aan alle informatie van haar. Mijn conclusie was dan ook dat het top van je is om het gesprek nog een keer aan te gaan en dat je dan zelf moet beslissen wat je wilt, doorgaan, incasseren en nieuwe afspraken maken over wat vriendschap voor jou inhoudt, of het achter je laten en gaan voor je principes en rust. En verder vind ik het top dat je iedereen antwoord geeft.
Natuurlijk is dat mijn definitie van vriendschap! Mijn beste vriendin en ik vertellen niet altijd over uitslag en pukkels, maar vinden elkaar toch elkaars beste vriendin en dat gaat heel diep. Soms is dat niet aan de orde of komt er iets belangrijkers, en zij neemt het mij niet kwalijk als het is blijven liggen of vergeten. Jij ziet dat als kennis, wij zien dat als irrelevant. Dat heeft niets met een muur te maken, wij hebben over onze voor ons heel diepe vriendschap onze verwachtingen besproken. Onze definities verschillen dus blijkbaar, want ik ontleen geen rechten aan alle informatie van haar. Mijn conclusie was dan ook dat het top van je is om het gesprek nog een keer aan te gaan en dat je dan zelf moet beslissen wat je wilt, doorgaan, incasseren en nieuwe afspraken maken over wat vriendschap voor jou inhoudt, of het achter je laten en gaan voor je principes en rust. En verder vind ik het top dat je iedereen antwoord geeft.
donderdag 17 juni 2010 om 13:47
De ultieme vraag is natuurlijk: heeft iemand het recht om alles te weten en zo nee zegt dit dan iets over de vriendschap? Is die minder diepgaand omdat we niet ALLES delen? Zelfs niet de dingen waarvan we vinden dat ze gedeeld moeten worden zoals bepaalde bijverdiensten? I very much doubt it!
P.S. Mooie post Felicaatje! Compliments!
P.S. Mooie post Felicaatje! Compliments!
donderdag 17 juni 2010 om 14:01
quote:Feliciaatje schreef op 17 juni 2010 @ 13:25:
[...]
Ik begrijp je conclusie maar hij klopt niet, iig niet voor mij ondanks dat ik het volkomen eens ben met Heejhallo's opmerking.
Voor mij is vertrouwen iets anders dan praten over alles. Het laatste kan voortkomen uit het eerste, maar het hoeft voor mij niet. Vertrouwen is een gevoel dat ik vanzelfsprekend ervaar met sommige mensen en met de meeste andere mensen veel minder. Het is juist iets woordeloos voor mij grappig genoeg . Ik voel niet de behoefte alles te delen. Mijn vrienden ook niet (soort zoekt soort denk ik dan maar). Het kan wel, in theorie kan ik over alles met hen praten. Maar ik heb dat verlangen niet en zij net zo min.
Dat maakt ze geen kennissen, we kennen elkaar door en door. Met het vertrouwen zit het wel snor. Hooguit weet ik niet alles van ze maar dat maakt ze niet opeens "anders", het is hooguit soms een verrassing. En daar hou ik dan wel weer van.
Niet dat we in stilte op de bank zitten samen hoor, zo erg is het nou ook weer niet . Maar ik weet zeker dat ik niet alles tot in de puntjes en details weet van mijn beste vrienden. En zij net zo min van mij. Maar we kennen elkaar wel heel goed. Het een is niet per se het ander.
Dat is precies wat ik zeg! Iedereen heeft een andere definitie van vriendschap. Daarom zou ik met escorgot géén vriendinnen kunnen zijn en met mymelody wél.
@escorgot: Dank je voor het compliment: ik probeer zo veel mogelijk op alle "relevante" posts te reageren.... en wie weet zou het in het echte leven wèl enorm klikken......
[...]
Ik begrijp je conclusie maar hij klopt niet, iig niet voor mij ondanks dat ik het volkomen eens ben met Heejhallo's opmerking.
Voor mij is vertrouwen iets anders dan praten over alles. Het laatste kan voortkomen uit het eerste, maar het hoeft voor mij niet. Vertrouwen is een gevoel dat ik vanzelfsprekend ervaar met sommige mensen en met de meeste andere mensen veel minder. Het is juist iets woordeloos voor mij grappig genoeg . Ik voel niet de behoefte alles te delen. Mijn vrienden ook niet (soort zoekt soort denk ik dan maar). Het kan wel, in theorie kan ik over alles met hen praten. Maar ik heb dat verlangen niet en zij net zo min.
Dat maakt ze geen kennissen, we kennen elkaar door en door. Met het vertrouwen zit het wel snor. Hooguit weet ik niet alles van ze maar dat maakt ze niet opeens "anders", het is hooguit soms een verrassing. En daar hou ik dan wel weer van.
Niet dat we in stilte op de bank zitten samen hoor, zo erg is het nou ook weer niet . Maar ik weet zeker dat ik niet alles tot in de puntjes en details weet van mijn beste vrienden. En zij net zo min van mij. Maar we kennen elkaar wel heel goed. Het een is niet per se het ander.
Dat is precies wat ik zeg! Iedereen heeft een andere definitie van vriendschap. Daarom zou ik met escorgot géén vriendinnen kunnen zijn en met mymelody wél.
@escorgot: Dank je voor het compliment: ik probeer zo veel mogelijk op alle "relevante" posts te reageren.... en wie weet zou het in het echte leven wèl enorm klikken......
Viva la vida
donderdag 17 juni 2010 om 14:02
quote:mymelody schreef op 17 juni 2010 @ 12:44:
ja huwelijken stranden om minder inderdaad...
ik kan zelf heel hard zijn naar vriendinnen die niet eerlijk zijn en niet eerlijk handelen, nog afgezien van hun werk waar ik wel of niet van walg. (ik ben ook niet dol op bepaalde andere beroepen) Ik heb dan liever een handvol betrouwbare vriendinnen met wie ik overal over kan praten dan tien waarvan je maar nooit weet in hoeverre zij zich eerlijk en open naar je opstellen omdat je weet dat hun imago belangrijker is voor hen dan jouw gevoelens....
Ik zou blij zijn met een vriendin als ndh86, liever een tikkie arrogant dan hypocriet en in onzekerheid wild om zich heen beschuldigend...
ja huwelijken stranden om minder inderdaad...
ik kan zelf heel hard zijn naar vriendinnen die niet eerlijk zijn en niet eerlijk handelen, nog afgezien van hun werk waar ik wel of niet van walg. (ik ben ook niet dol op bepaalde andere beroepen) Ik heb dan liever een handvol betrouwbare vriendinnen met wie ik overal over kan praten dan tien waarvan je maar nooit weet in hoeverre zij zich eerlijk en open naar je opstellen omdat je weet dat hun imago belangrijker is voor hen dan jouw gevoelens....
Ik zou blij zijn met een vriendin als ndh86, liever een tikkie arrogant dan hypocriet en in onzekerheid wild om zich heen beschuldigend...
Viva la vida
?
donderdag 17 juni 2010 om 14:10
quote:pauwin schreef op 17 juni 2010 @ 13:47:
De ultieme vraag is natuurlijk: heeft iemand het recht om alles te weten en zo nee zegt dit dan iets over de vriendschap? Is die minder diepgaand omdat we niet ALLES delen? Zelfs niet de dingen waarvan we vinden dat ze gedeeld moeten worden zoals bepaalde bijverdiensten? I very much doubt it!
P.S. Mooie post Felicaatje! Compliments!
Ik denk dat het recht om alles te weten gewoon compleet afhangt van wat je zelf wil geven en voor je eigen gevoel "moet" krijgen om de relatie te kunnen bestempelen als "vriendschap".
Het is heel persoonlijk wat iemand als "hecht" of "diepgaand" beschouwt, waardoor het onmogelijk is om die "persoonlijke ervaringen" tegen elkaar af te wegen.
Als escorgot en ik elkaar in het dagelijks leven zouden ontmoeten, en bevriend zouden raken, dan zou zij wellicht (heel misschien...) vriendschap zien in onze omgang die ik nog maar beschouw als "vage kennis".
Dat is juist ook wat vriendschappen zo uniek maakt: een buitenstaander hoeft er niets van te snappen: hoe de verhoudingen liggen en wat je wel of niet deelt, dat is voor ieder "vriendenpaar" verschillend.
De ultieme vraag is natuurlijk: heeft iemand het recht om alles te weten en zo nee zegt dit dan iets over de vriendschap? Is die minder diepgaand omdat we niet ALLES delen? Zelfs niet de dingen waarvan we vinden dat ze gedeeld moeten worden zoals bepaalde bijverdiensten? I very much doubt it!
P.S. Mooie post Felicaatje! Compliments!
Ik denk dat het recht om alles te weten gewoon compleet afhangt van wat je zelf wil geven en voor je eigen gevoel "moet" krijgen om de relatie te kunnen bestempelen als "vriendschap".
Het is heel persoonlijk wat iemand als "hecht" of "diepgaand" beschouwt, waardoor het onmogelijk is om die "persoonlijke ervaringen" tegen elkaar af te wegen.
Als escorgot en ik elkaar in het dagelijks leven zouden ontmoeten, en bevriend zouden raken, dan zou zij wellicht (heel misschien...) vriendschap zien in onze omgang die ik nog maar beschouw als "vage kennis".
Dat is juist ook wat vriendschappen zo uniek maakt: een buitenstaander hoeft er niets van te snappen: hoe de verhoudingen liggen en wat je wel of niet deelt, dat is voor ieder "vriendenpaar" verschillend.
Viva la vida
donderdag 17 juni 2010 om 14:12
Ndh, je vriendin heeft je onbedoeld aan het denken gezet over iets waar je al een duidelijke mening over had. Ze heeft jou met haar geheim iets afgenomen, je bent een belangrijk en voor jou vaststaand beeld kwijtgeraakt en bij kwijtraken horen verschillende emoties, kwaad worden is er een van. Ik denk dat ook ik je woede van die fase onterecht als arrogant heb opgevat en vind je berichten van nu zoveel vriendelijker te lezen dat het op mij echt overkomt alsof je die vriendin nog wel een oprechte kans geeft op je vriendschap. Of zij dat ook aan kan en durft is een tweede, succes.
Hou in gedachten dat ze het waarschijnlijk heeft verzwegen om je juist níet kwijt te raken en ze dus bereid is geweest om het zorgeloze ‘alles delen’ in te leveren om je als vriendin te houden.
Ps, je bent toch gewoon allergisch voor katten dat je dat beest in de slaapkamer wilde hebben?
Hou in gedachten dat ze het waarschijnlijk heeft verzwegen om je juist níet kwijt te raken en ze dus bereid is geweest om het zorgeloze ‘alles delen’ in te leveren om je als vriendin te houden.
Ps, je bent toch gewoon allergisch voor katten dat je dat beest in de slaapkamer wilde hebben?
Let's play Twister, let's play Risk yeah
donderdag 17 juni 2010 om 14:34
@ not_me:
Ik ben blij dat je begrijpt dat de eerste posts vooral emoties bevatten. Mede door alle relevante posts ben ik wat meer gaan na denken over wat me nou precies zo boos en verdrietig, kortom "emotioneel" maakte...
Owja ik ben inderdaad allergisch voor katten. Mijn lijf discrimineert: ik kan wel tegen honden
Ik ben blij dat je begrijpt dat de eerste posts vooral emoties bevatten. Mede door alle relevante posts ben ik wat meer gaan na denken over wat me nou precies zo boos en verdrietig, kortom "emotioneel" maakte...
Owja ik ben inderdaad allergisch voor katten. Mijn lijf discrimineert: ik kan wel tegen honden
Viva la vida
donderdag 17 juni 2010 om 15:20
@notme
deze quote;
Hou in gedachten dat ze het waarschijnlijk heeft verzwegen om je juist níet kwijt te raken en ze dus bereid is geweest om het zorgeloze alles delen; in te leveren om je als vriendin te houden.is echt naief té positief. Het recept voor teleurstellingen in de toekomst. NDM's vriendin is zo lief geweest om voor NDH te beslissen dat die het nieuws niet aan zou kunnen waarna ze iets ging doen wat de relatie met met NDH nog verder zou kunnen beschadigen namelijk iets belangrijks verzwijgen. Voor iemand die NDM al 17 jaar kent is dat geen 'oeps, foutje' hoor.
Ik ben ook heel benieuwd hoe dit afloopt, of er de volgende keer wel te praten valt met haar...
deze quote;
Hou in gedachten dat ze het waarschijnlijk heeft verzwegen om je juist níet kwijt te raken en ze dus bereid is geweest om het zorgeloze alles delen; in te leveren om je als vriendin te houden.is echt naief té positief. Het recept voor teleurstellingen in de toekomst. NDM's vriendin is zo lief geweest om voor NDH te beslissen dat die het nieuws niet aan zou kunnen waarna ze iets ging doen wat de relatie met met NDH nog verder zou kunnen beschadigen namelijk iets belangrijks verzwijgen. Voor iemand die NDM al 17 jaar kent is dat geen 'oeps, foutje' hoor.
Ik ben ook heel benieuwd hoe dit afloopt, of er de volgende keer wel te praten valt met haar...
donderdag 17 juni 2010 om 20:13
Mooie post Notme, en ook ik ben blij om te lezen dat TO wat verzacht of zichzelf begrijpelijker uitdrukt. Ik krijg ook de indruk dat ze ook echt iets doét met alle posts, welke kant dan op, zo mooi. Leuk om me af te vragen welke rol dit topic heeft gehad en of we haar zo mis hebben ingeschat, want hoe ze de laatste posts tijd schrijft lijkt ze me een betrokken, loyale vriendin.
En Ndh: ik denk ook dat de soep niet zo heet gegeten wordt als opgediend, en dat jij en ik uiteindelijk heus niet zo ver van elkaar af staan als hier zo verwoord is, want echte vriendschap is onbeschrijflijk mooi en niet oppervlakkig. Ik hoef van mijn vriendin niet te weten of ze ruzie had met iemand als we net een mooi gesprek hebben over iets anders en ze kiest voor dat andere onderwerp of als de ruzie nog te vers voor haar is. En dat ze het de volgende keer niet meer meldt, want lang geleden of opgelost, tja, dat ligt toch niet aan een slechte vriendschap als ik erachter kom? Ze vond het er niet meer toe doen voor ons samen blijkbaar. Ik accepteer dat, en als het me dwars blijft zitten vraag ik het later nog wel eens. Als je dit begrijpt, denk ik dat wij helemaal niet zo haaks staan (uitdaging!). Waar jij nu tegen aan loopt is veel meer dan waar wij het hier over hebben! (oa dubbele moraal en afwijzing). Heb je haar trouwens al weer gesproken?
Ow, en mymelody, ik weet uit ervaring dat het echt zo kán zijn dat het zorgeloze alles delen moeten inleveren om een vriendin te houden voelt als een steen om je nek. Dat je iedere keer als je in haar oprechte ogen kijkt je hart voelt krimpen. Dat is geen foutje, maar een keuze omdat je weet dat je als mens gestraft en verstoten gaat gaat worden om jouw keuze. Je wilt die vriendin niet kwijt omdat zij jou belangrijk vindt in haar leven en andersom, maar je pakt haar wel iets af van hoe zij denkt dat het is en geeft haar ook iets terug wat zij wil dat het is. Wat is etisch? Die discussie voerde ik iedere keer weer met mezelf als ik haar zag. En dan komt de vraag van Pauwin naar voren (13.47u), maar dat is een hele verdere discussie.... nieuw topic?
En Ndh: ik denk ook dat de soep niet zo heet gegeten wordt als opgediend, en dat jij en ik uiteindelijk heus niet zo ver van elkaar af staan als hier zo verwoord is, want echte vriendschap is onbeschrijflijk mooi en niet oppervlakkig. Ik hoef van mijn vriendin niet te weten of ze ruzie had met iemand als we net een mooi gesprek hebben over iets anders en ze kiest voor dat andere onderwerp of als de ruzie nog te vers voor haar is. En dat ze het de volgende keer niet meer meldt, want lang geleden of opgelost, tja, dat ligt toch niet aan een slechte vriendschap als ik erachter kom? Ze vond het er niet meer toe doen voor ons samen blijkbaar. Ik accepteer dat, en als het me dwars blijft zitten vraag ik het later nog wel eens. Als je dit begrijpt, denk ik dat wij helemaal niet zo haaks staan (uitdaging!). Waar jij nu tegen aan loopt is veel meer dan waar wij het hier over hebben! (oa dubbele moraal en afwijzing). Heb je haar trouwens al weer gesproken?
Ow, en mymelody, ik weet uit ervaring dat het echt zo kán zijn dat het zorgeloze alles delen moeten inleveren om een vriendin te houden voelt als een steen om je nek. Dat je iedere keer als je in haar oprechte ogen kijkt je hart voelt krimpen. Dat is geen foutje, maar een keuze omdat je weet dat je als mens gestraft en verstoten gaat gaat worden om jouw keuze. Je wilt die vriendin niet kwijt omdat zij jou belangrijk vindt in haar leven en andersom, maar je pakt haar wel iets af van hoe zij denkt dat het is en geeft haar ook iets terug wat zij wil dat het is. Wat is etisch? Die discussie voerde ik iedere keer weer met mezelf als ik haar zag. En dan komt de vraag van Pauwin naar voren (13.47u), maar dat is een hele verdere discussie.... nieuw topic?
donderdag 17 juni 2010 om 22:33
@ escorgot: Wat een ontzettend mooie en vooral "ware" zin: "Dat is geen foutje, maar een keuze omdat je weet dat je als mens gestraft en verstoten gaat gaat worden om jouw keuze."
Hoewel ik zelf niet in de prostitutie heb gezeten heb ik lange tijd een Age-less love gehad (de man was meer dan 20 jaar ouder). Als vriendinnen mij vroegen naar mijn relatie-status heb ik dat ook lange tijd voor mezelf gehouden, puur uit angst om veroordeeld te worden voor de keuze die ik destijds gemaakt had en de liefde tussen ons. Ook stuitte ik op onbegrip van de omgeving. Mijn inner-circle vriendinnen waren mij continue aan het waarschuwen dat ik hier spijt van zou krijgen, de lange termijn, etc. Hoe goed bedoeld ook, het werkte voor mij zeer frustrerend en ik voelde mij geisoleerd en had zelfs spijt van het feit dat ik hun erover had ingelicht!
Hoewel het topic gaat over je vriendin in de prostitutie en niet over age-less love geldt een en ander mutatis mutandis natuurlijk ook voor iemand die in de prostitutie werkzaam is, want de prostitutie is toch een branche waar veel mensen bepaalde associaties bij hebben. En waarin zoals escorgot al aangeeft men bang is veroordeeld/anders bekeken te worden door de omgeving.
@ndh86: Begrijp jouw kant van het verhaal ook steeds beter, te meer nu je wat genuanceerder overkomt en je je oprecht gekwetst voelt, wat ook logisch is. Ben benieuwd hoe je gesprek is verlopen. Hoe dan ook, suc6 vanavond!
Hoewel ik zelf niet in de prostitutie heb gezeten heb ik lange tijd een Age-less love gehad (de man was meer dan 20 jaar ouder). Als vriendinnen mij vroegen naar mijn relatie-status heb ik dat ook lange tijd voor mezelf gehouden, puur uit angst om veroordeeld te worden voor de keuze die ik destijds gemaakt had en de liefde tussen ons. Ook stuitte ik op onbegrip van de omgeving. Mijn inner-circle vriendinnen waren mij continue aan het waarschuwen dat ik hier spijt van zou krijgen, de lange termijn, etc. Hoe goed bedoeld ook, het werkte voor mij zeer frustrerend en ik voelde mij geisoleerd en had zelfs spijt van het feit dat ik hun erover had ingelicht!
Hoewel het topic gaat over je vriendin in de prostitutie en niet over age-less love geldt een en ander mutatis mutandis natuurlijk ook voor iemand die in de prostitutie werkzaam is, want de prostitutie is toch een branche waar veel mensen bepaalde associaties bij hebben. En waarin zoals escorgot al aangeeft men bang is veroordeeld/anders bekeken te worden door de omgeving.
@ndh86: Begrijp jouw kant van het verhaal ook steeds beter, te meer nu je wat genuanceerder overkomt en je je oprecht gekwetst voelt, wat ook logisch is. Ben benieuwd hoe je gesprek is verlopen. Hoe dan ook, suc6 vanavond!
