
vriendin in de prostitutie
dinsdag 15 juni 2010 om 10:10
Ik weet even niet goed hoe ik moet reageren of wat ik er van moet denken.
Al pratend over "vrienden" in het algemeen meent een collega dat ze een vriendin van me kent. Hoe en wat maakt even niet uit, maar ze beweert dat die vriendin "mannen ontvangt". Ik geloof het niet: keurig, zedig, bijna op het preutse af uit een gezin waar dit niet binnen de normen en waarden (enge woorden....) zou passen.
Sta dus half die collega te beschuldigen van het beschimpen van een vriendin van me, tot die collega een website opent waarop mijn vriendin haar diensten aanbied.
Ik sta perplex, want dit lijkt me zóó niet bij haar te passen.
En erger nog, ik weet me even geen raad hoe ik hier nou mee om moet gaan! Ik weet ook niet hoe ik het moet omschrijven, en wil ook hier niemand aanvallen, maar ik vind betaalde sex zó ranzig dat ik er niet mee wil worden geassocieerd. Ik zou niet graag met haar gezien worden als ze één van haar klanten op straat tegen komt ofzo.
Ik snap het ook gewoon niet omdat het een hele slimme meid is die ook op een "normale" manier haar geld kan verdienen. Waarom doet ze het dan? Wat moet ik nou zeggen als ik haar weer spreek? Hoe moet ik reageren?
Update: Lees alsjeblieft het héle topic door om de ontwikkelingen te lezen, er zijn zo hier en daar wat posts die bovenstaande nuanceren, uitleggen en ook het vervolg weergeven.
Al pratend over "vrienden" in het algemeen meent een collega dat ze een vriendin van me kent. Hoe en wat maakt even niet uit, maar ze beweert dat die vriendin "mannen ontvangt". Ik geloof het niet: keurig, zedig, bijna op het preutse af uit een gezin waar dit niet binnen de normen en waarden (enge woorden....) zou passen.
Sta dus half die collega te beschuldigen van het beschimpen van een vriendin van me, tot die collega een website opent waarop mijn vriendin haar diensten aanbied.
Ik sta perplex, want dit lijkt me zóó niet bij haar te passen.
En erger nog, ik weet me even geen raad hoe ik hier nou mee om moet gaan! Ik weet ook niet hoe ik het moet omschrijven, en wil ook hier niemand aanvallen, maar ik vind betaalde sex zó ranzig dat ik er niet mee wil worden geassocieerd. Ik zou niet graag met haar gezien worden als ze één van haar klanten op straat tegen komt ofzo.
Ik snap het ook gewoon niet omdat het een hele slimme meid is die ook op een "normale" manier haar geld kan verdienen. Waarom doet ze het dan? Wat moet ik nou zeggen als ik haar weer spreek? Hoe moet ik reageren?
Update: Lees alsjeblieft het héle topic door om de ontwikkelingen te lezen, er zijn zo hier en daar wat posts die bovenstaande nuanceren, uitleggen en ook het vervolg weergeven.
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 06:43
quote:ndh86 schreef op 17 juni 2010 @ 10:07:
@Baba: Dank je wel voor je uitgebreide en openhartige bericht. Ik ben blij dat jij in die branche (en dat bedoel ik absoluut niet denigrerend!!) werkt en tegelijk de reacties – hoe overtrokken die soms ook mogen zijn – kan relativeren. In mijn reactie aan escorgot schrijf ik dat ik denk dat je een bepaalde manier moet hebben van het omgaan met “je emoties”. Ik beschrijf de “muur” zoals ik dat dan even beeldend probeer uit te drukken (hoop dat je begrijpt wat ik er mee bedoel) maar ik denk dat er wel heel wat emotionele stabiliteit voor nodig is wil je de juiste balans kunnen houden in intermenselijke relaties. Dat niet iedere persoon een potentiële klant is, dat je je “persoonlijke gedachten” alleen voor je zelf houd en dit niet kan delen met vriend/vriendin. Als ik jouw bericht lees, lijk je mij een hele aardige meid die geestelijk in staat is om alles, ook de negatieve reacties, in de juiste proporties te zien en voor jezelf te beredeneren.
Ik denk dat het ook wel een beetje komt doordat ik me niet 'zo' voel. Ik voel me geen prostituee, ookal ben ik het wel. Want hoe gek het ook klinkt, ik heb daar ook hele andere associaties bij dan bij iemand als mezelf.
Dat iemand dat van mij weet binnen een vriendschap vind ik heel belangrijk, het is namelijk niet niks. Je moet echt goed overwegen wat je met die informatie doet en of de ander er wel mee om kan gaan. Dat het niet ergens out in the open ligt, omdat het beeld van mij plotseling is veranderd.
Voor sommigen is het even wennen, maar ik als persoon ben niet veranderd en dat zien ze wel snel. Gelukkig heeft niemand mij er nog om laten vallen, dus weet ik niet hoe ik dan gereageerd zou hebben. Maar ik ben er zeker van dat dat ook aan mijn eigen instelling ligt. Ik zou als jouw vriendin zijnde zeker niet de deur dichtgooien als het onderwerp ter sprake wordt gebracht.
@Baba: Dank je wel voor je uitgebreide en openhartige bericht. Ik ben blij dat jij in die branche (en dat bedoel ik absoluut niet denigrerend!!) werkt en tegelijk de reacties – hoe overtrokken die soms ook mogen zijn – kan relativeren. In mijn reactie aan escorgot schrijf ik dat ik denk dat je een bepaalde manier moet hebben van het omgaan met “je emoties”. Ik beschrijf de “muur” zoals ik dat dan even beeldend probeer uit te drukken (hoop dat je begrijpt wat ik er mee bedoel) maar ik denk dat er wel heel wat emotionele stabiliteit voor nodig is wil je de juiste balans kunnen houden in intermenselijke relaties. Dat niet iedere persoon een potentiële klant is, dat je je “persoonlijke gedachten” alleen voor je zelf houd en dit niet kan delen met vriend/vriendin. Als ik jouw bericht lees, lijk je mij een hele aardige meid die geestelijk in staat is om alles, ook de negatieve reacties, in de juiste proporties te zien en voor jezelf te beredeneren.
Ik denk dat het ook wel een beetje komt doordat ik me niet 'zo' voel. Ik voel me geen prostituee, ookal ben ik het wel. Want hoe gek het ook klinkt, ik heb daar ook hele andere associaties bij dan bij iemand als mezelf.
Dat iemand dat van mij weet binnen een vriendschap vind ik heel belangrijk, het is namelijk niet niks. Je moet echt goed overwegen wat je met die informatie doet en of de ander er wel mee om kan gaan. Dat het niet ergens out in the open ligt, omdat het beeld van mij plotseling is veranderd.
Voor sommigen is het even wennen, maar ik als persoon ben niet veranderd en dat zien ze wel snel. Gelukkig heeft niemand mij er nog om laten vallen, dus weet ik niet hoe ik dan gereageerd zou hebben. Maar ik ben er zeker van dat dat ook aan mijn eigen instelling ligt. Ik zou als jouw vriendin zijnde zeker niet de deur dichtgooien als het onderwerp ter sprake wordt gebracht.
vrijdag 18 juni 2010 om 06:49
quote:pauwin schreef op 17 juni 2010 @ 10:46:
@ Baba: Dank voor je openhartigheid! Je ouders en overige familieleden? Well...that's a surprise! Heb jij dit zelf verteld of zijn ze erachter gekomen? en in hoeverre heeft dit jullie relatie veranderd? Of zijn zij erg open minded? je schreef dat ze er niet echt van op keken...maar toch kan ik het mij voorstellen dat zij het er in eerste instantie moeilijk mee hadden dat jijbewust gekozen hebt voor dit vak.
Zoals ik ergens eerder al schreef: mijn situatie is volgens mij vrij bijzonder. Ik kan in verband met herkenbaarheid niet teveel in de openbaarheid treden, maar ik kan je zeggen dat ik niet het idee heb dat mijn ouders (welopgevoede mensen die hechten aan morele status!) er een probleem van hebben gemaakt. Dit ligt aan verschillende privacygevoelige factoren die zij zelf in hun leven hebben meegemaakt, waardoor ze achter mij keus staan en vinden dat ik alles moet doen in dit leven wat ik graag wil.
Dat ze het zelf niet zouden doen is een ander verhaal, maar ik kan er goed over praten, ook over wat ik heb meegemaakt.
@ Baba: Dank voor je openhartigheid! Je ouders en overige familieleden? Well...that's a surprise! Heb jij dit zelf verteld of zijn ze erachter gekomen? en in hoeverre heeft dit jullie relatie veranderd? Of zijn zij erg open minded? je schreef dat ze er niet echt van op keken...maar toch kan ik het mij voorstellen dat zij het er in eerste instantie moeilijk mee hadden dat jijbewust gekozen hebt voor dit vak.
Zoals ik ergens eerder al schreef: mijn situatie is volgens mij vrij bijzonder. Ik kan in verband met herkenbaarheid niet teveel in de openbaarheid treden, maar ik kan je zeggen dat ik niet het idee heb dat mijn ouders (welopgevoede mensen die hechten aan morele status!) er een probleem van hebben gemaakt. Dit ligt aan verschillende privacygevoelige factoren die zij zelf in hun leven hebben meegemaakt, waardoor ze achter mij keus staan en vinden dat ik alles moet doen in dit leven wat ik graag wil.
Dat ze het zelf niet zouden doen is een ander verhaal, maar ik kan er goed over praten, ook over wat ik heb meegemaakt.
vrijdag 18 juni 2010 om 10:22
@ Baba: Dank voor je uitleg en wat heerlijk dat je ouders wat dat betreft ruimdenkend zijn op dit gebied. Ik schat zo in dat indien ik met zulk nieuws zou komen, mijn moeder alleen maar zou huilen en mijn vader mij naar een gesticht zou willen sturen. Let wel, dit dient smalend en met een knipoog gelezen te worden but you got my drift!
De ouders van mijn voormalige vriendin hebben na het horen van het nieuws het contact met hun dochter verbroken. Nu weet ik niet of dat voortkwam uit het feit dat ze stelselmatig heeft gelogen, of over het feit dat zij in de prostitutie werkzaam is geweest. Hetzelfde gold voor haar broers en ondanks het feit dat ik dit meisje geen enkele loyaliteit verschuldigd ben, kan ik wel voorstellen hoe erg dat moet zijn geweest...
@ndh86: Ben beniwud hoe het gesprek gisteren verlopen is!
De ouders van mijn voormalige vriendin hebben na het horen van het nieuws het contact met hun dochter verbroken. Nu weet ik niet of dat voortkwam uit het feit dat ze stelselmatig heeft gelogen, of over het feit dat zij in de prostitutie werkzaam is geweest. Hetzelfde gold voor haar broers en ondanks het feit dat ik dit meisje geen enkele loyaliteit verschuldigd ben, kan ik wel voorstellen hoe erg dat moet zijn geweest...
@ndh86: Ben beniwud hoe het gesprek gisteren verlopen is!
vrijdag 18 juni 2010 om 10:42
@mymelody: Je snapt precies wat ik bedoel!
@escorgot: Hetgeen ik bedoel gaat inderdaad geheel niet over "ik heb niet verteld dat ik ruzie had met een collega, omdat we het hadden over het bakken van appeltaart". Als die ruzie met die collega echt ingegrepen had bij mij of mijn vriendin dan was het natuurlijk wél het eerste waar het over zou gaan. Onbelangrijke zaken vergeet je gewoon.
En zaken die voor mijn vriendin "onbelangrijk" zijn, zijn dat voor mij ook, juist omdat je van elkaar wéét wat de ander belangrijk vind.
Als ik "via-via" te horen krijg wanneer de nieuwe collectie bij H&M hangt, zal dat mij volledig worst wezen. Ik weet dat zoiets mijn vriendin wél heel erg boeit en dus stuur ik haar zelfs midden in de nacht een smsje om haar het voor háár belangrijke nieuws te melden.
Verder denk ik dat wij toch echt haaks op elkaar staan, gezien dit stukje uit jouw tekst: quoteOw, en mymelody, ik weet uit ervaring dat het echt zo kán zijn dat het zorgeloze alles delen moeten inleveren om een vriendin te houden voelt als een steen om je nek. Dat je iedere keer als je in haar oprechte ogen kijkt je hart voelt krimpen. Dat is geen foutje, maar een keuze omdat je weet dat je als mens gestraft en verstoten gaat gaat worden om jouw keuze.
Als ik keuzes maak in mijn leven waar mijn vriendin(nen) niet mee zouden kunnen leven en ik zeker weet dat ze het contact met mij zullen verbreken als ze horen welk besluit ik heb genomen, dan kies ik in alle gevallen voor de eerlijkheid.
Hoe hard het ook kan zijn, ik heb liever dat ik "verstoten" wordt om een bewust door mij gemaakte keuze, dan dat men mij "leuk, lief en aardig" vind terwijl ik ze een leugen voorhoud. Sterker nog: tegenover de mensen die ik lief heb, zou ik niet willen liegen. Niet kunnen liegen. Wat voor vriendin maakt dat van me?
Dan houd men niet van mij maar van de leugen die ik vertel. (Ik ben overigens van mening: verzwijgen=liegen) Dan heb ik liever dat iemand oprecht een hekel aan me heeft, me oprecht haat of wat-dan-ook. Ik zal dat dan (moeten) accepteren, want het gaat om mijn keus
Je schrijft quote Je wilt die vriendin niet kwijt omdat zij jou belangrijk vindt in haar leven en andersom maar je vergeet dat zij jou alleen ziet en kent in de hoedanigheid die jij haar voorspiegelt. Kortom, ze vind jou niet belangrijk, maar het beeld wat jij van je zelf geeft, en die is (compleet?) bezijden de waarheid. Immers: a) je bent prostitue en b) je liegt en verzwijgt.
Ik vind het dus egoistisch dat je een onwaarheid de basis laat zijn van "vriendschap" om dat JIJ haar niet kwijt wilt. Je geeft haar niet de keus om zelf te beslissen of ze met de "echte" escorgot vriendinnen wil zijn.
Dat kun je niet wegwimpelen met dat je bang bent "haar iets af te pakken". Dat heb je al gedaan, alleen zie je dat blijkbaar zelf niet. Je hebt haar een vriendin afgepakt en een onwaarheid terug gegeven.
Dit maakt dat ik zeker weet dat wij niet alleen "haaks staan" maar qua opvatting over vriendschap zelfs mijlen ver uit elkaar en wek je door je vriendin zo te bedriegen voor je eigen gerief (jij wil haar niet kwijt) eerder mijn minachting op dan mijn symphatie.
@pauwin: Je geeft aan dat je de zin van escorgot mooi en waar vind. quote"Dat is geen foutje, maar een keuze omdat je weet dat je als mens gestraft en verstoten gaat gaat worden om jouw keuze.". Hoe sta je dan tegenover deze stelling: "accepteer de consequenties van je daden?"
Mijn vriend is 13 jaar ouder, en of het daarmee onder de (mij onbekende term) Agesless-love valt weet ik niet, maar ook ik kreeg hierop veel commentaar en waarschuwingen. Toen ik hem ontmoette was ik 21 en zat ik nog op school. Niet alleen vrienden maar zéééker mijn familie waren er van overtuigd dat onze relatie niets kon zijn (speelt meer mee dan alleen leeftijd, maar hier even niet relevant), verkeerd was en eigenlijk direct verbroken moest worden. Ik maakte de keus om bij hem te blijven en heb die keuze ook nooit verborgen gehouden of er om gelogen. Ik ben ik, en dit is mijn keus.
Juist het feit dat ik vaak zo hard mijn mening moet verdedigen kom ik "zo af en toe" anders op mensen over dan hoe ik daadwerkelijk in elkaar zit. Daar ben ik me van bewust, maar ook dát is een resultaat van de keuze die ik in het leven heb gemaakt. Ik ben voor eerlijkheid en rechtlijnigheid (Sla soms wat door in het héél erg zwart-wit zien van dingen maar probeer me altijd wel weer (een beetje) te nuanceren.) Als mensen me daardoor arrogant, uit de hoogte, neerbuigend of wat-dan-ook vinden.... prima. De mensen die me écht kennen hebben een andere mening, en dát zijn de mensen waar het om gaat: mensen die je écht kennen en je liefhebben om wie/wat je bent. Maar dan komen we weer op het punt: als je je zelf niet láát kennen door te liegen/verzwijgen.......
Overigens, een leugentje om bestwil? "jahoor buurvrouw, die brandnetelburger was héérlijk" :puke:
@Baba: Het is geweldig dat (zeker je ouders) zo open zijn om jouw keuze(s) - hoe niet-voor-de-hand-liggend die ook is - gewoon te accepteren. In tegenstelling tot het gevoel wat ik krijg bij de posts van escorgot sta jij geheel achter de keuze die je hebt gemaakt, ben jij er open over naar de mensen die "dicht bij je staan" en accepteer je dat mensen je "zouden kunnen veroordelen" om die keuze. Ik denk echter dat de acceptatie er veel sneller is doordat je je open opstelt en (waarschijnlijk) kunt beredeneren of onderbouwen waaróm je tot die keuze gekomen bent. Dat vind ik in ieder geval erg "down to earth". Hou ik van!
@Darkman: Tuurlijk zegt MIJN mening over een ander iets over MIJ, "das lowgiess". Iedereen móet ook vooral doen wat 'ie wil. Alleen is het natuurlijk wél zo dat IK me niet bij alles wat een ander doet senang hoef te voelen.
Jammer dat jouw post zo weinig echt inhoudelijks bevat en in geen enkel opzicht de "loop van het topic" volgt. Ik heb anders van je gezien. Misschien als je het hele topic doorleest dat je een relevante opmerking kan plaatsen die ook past "op het punt waar we nu zijn aangeland"? Het lijkt me namelijk wel interessant wat de goed onderbouwde mening is van een man en hoe die in een dergelijke situatie zou staan.
@pauwin: wilde eerst even de voorgaande berichten beantwoorden. Zal zo posten over gisteravond!
@escorgot: Hetgeen ik bedoel gaat inderdaad geheel niet over "ik heb niet verteld dat ik ruzie had met een collega, omdat we het hadden over het bakken van appeltaart". Als die ruzie met die collega echt ingegrepen had bij mij of mijn vriendin dan was het natuurlijk wél het eerste waar het over zou gaan. Onbelangrijke zaken vergeet je gewoon.
En zaken die voor mijn vriendin "onbelangrijk" zijn, zijn dat voor mij ook, juist omdat je van elkaar wéét wat de ander belangrijk vind.
Als ik "via-via" te horen krijg wanneer de nieuwe collectie bij H&M hangt, zal dat mij volledig worst wezen. Ik weet dat zoiets mijn vriendin wél heel erg boeit en dus stuur ik haar zelfs midden in de nacht een smsje om haar het voor háár belangrijke nieuws te melden.
Verder denk ik dat wij toch echt haaks op elkaar staan, gezien dit stukje uit jouw tekst: quoteOw, en mymelody, ik weet uit ervaring dat het echt zo kán zijn dat het zorgeloze alles delen moeten inleveren om een vriendin te houden voelt als een steen om je nek. Dat je iedere keer als je in haar oprechte ogen kijkt je hart voelt krimpen. Dat is geen foutje, maar een keuze omdat je weet dat je als mens gestraft en verstoten gaat gaat worden om jouw keuze.
Als ik keuzes maak in mijn leven waar mijn vriendin(nen) niet mee zouden kunnen leven en ik zeker weet dat ze het contact met mij zullen verbreken als ze horen welk besluit ik heb genomen, dan kies ik in alle gevallen voor de eerlijkheid.
Hoe hard het ook kan zijn, ik heb liever dat ik "verstoten" wordt om een bewust door mij gemaakte keuze, dan dat men mij "leuk, lief en aardig" vind terwijl ik ze een leugen voorhoud. Sterker nog: tegenover de mensen die ik lief heb, zou ik niet willen liegen. Niet kunnen liegen. Wat voor vriendin maakt dat van me?
Dan houd men niet van mij maar van de leugen die ik vertel. (Ik ben overigens van mening: verzwijgen=liegen) Dan heb ik liever dat iemand oprecht een hekel aan me heeft, me oprecht haat of wat-dan-ook. Ik zal dat dan (moeten) accepteren, want het gaat om mijn keus
Je schrijft quote Je wilt die vriendin niet kwijt omdat zij jou belangrijk vindt in haar leven en andersom maar je vergeet dat zij jou alleen ziet en kent in de hoedanigheid die jij haar voorspiegelt. Kortom, ze vind jou niet belangrijk, maar het beeld wat jij van je zelf geeft, en die is (compleet?) bezijden de waarheid. Immers: a) je bent prostitue en b) je liegt en verzwijgt.
Ik vind het dus egoistisch dat je een onwaarheid de basis laat zijn van "vriendschap" om dat JIJ haar niet kwijt wilt. Je geeft haar niet de keus om zelf te beslissen of ze met de "echte" escorgot vriendinnen wil zijn.
Dat kun je niet wegwimpelen met dat je bang bent "haar iets af te pakken". Dat heb je al gedaan, alleen zie je dat blijkbaar zelf niet. Je hebt haar een vriendin afgepakt en een onwaarheid terug gegeven.
Dit maakt dat ik zeker weet dat wij niet alleen "haaks staan" maar qua opvatting over vriendschap zelfs mijlen ver uit elkaar en wek je door je vriendin zo te bedriegen voor je eigen gerief (jij wil haar niet kwijt) eerder mijn minachting op dan mijn symphatie.
@pauwin: Je geeft aan dat je de zin van escorgot mooi en waar vind. quote"Dat is geen foutje, maar een keuze omdat je weet dat je als mens gestraft en verstoten gaat gaat worden om jouw keuze.". Hoe sta je dan tegenover deze stelling: "accepteer de consequenties van je daden?"
Mijn vriend is 13 jaar ouder, en of het daarmee onder de (mij onbekende term) Agesless-love valt weet ik niet, maar ook ik kreeg hierop veel commentaar en waarschuwingen. Toen ik hem ontmoette was ik 21 en zat ik nog op school. Niet alleen vrienden maar zéééker mijn familie waren er van overtuigd dat onze relatie niets kon zijn (speelt meer mee dan alleen leeftijd, maar hier even niet relevant), verkeerd was en eigenlijk direct verbroken moest worden. Ik maakte de keus om bij hem te blijven en heb die keuze ook nooit verborgen gehouden of er om gelogen. Ik ben ik, en dit is mijn keus.
Juist het feit dat ik vaak zo hard mijn mening moet verdedigen kom ik "zo af en toe" anders op mensen over dan hoe ik daadwerkelijk in elkaar zit. Daar ben ik me van bewust, maar ook dát is een resultaat van de keuze die ik in het leven heb gemaakt. Ik ben voor eerlijkheid en rechtlijnigheid (Sla soms wat door in het héél erg zwart-wit zien van dingen maar probeer me altijd wel weer (een beetje) te nuanceren.) Als mensen me daardoor arrogant, uit de hoogte, neerbuigend of wat-dan-ook vinden.... prima. De mensen die me écht kennen hebben een andere mening, en dát zijn de mensen waar het om gaat: mensen die je écht kennen en je liefhebben om wie/wat je bent. Maar dan komen we weer op het punt: als je je zelf niet láát kennen door te liegen/verzwijgen.......
Overigens, een leugentje om bestwil? "jahoor buurvrouw, die brandnetelburger was héérlijk" :puke:
@Baba: Het is geweldig dat (zeker je ouders) zo open zijn om jouw keuze(s) - hoe niet-voor-de-hand-liggend die ook is - gewoon te accepteren. In tegenstelling tot het gevoel wat ik krijg bij de posts van escorgot sta jij geheel achter de keuze die je hebt gemaakt, ben jij er open over naar de mensen die "dicht bij je staan" en accepteer je dat mensen je "zouden kunnen veroordelen" om die keuze. Ik denk echter dat de acceptatie er veel sneller is doordat je je open opstelt en (waarschijnlijk) kunt beredeneren of onderbouwen waaróm je tot die keuze gekomen bent. Dat vind ik in ieder geval erg "down to earth". Hou ik van!
@Darkman: Tuurlijk zegt MIJN mening over een ander iets over MIJ, "das lowgiess". Iedereen móet ook vooral doen wat 'ie wil. Alleen is het natuurlijk wél zo dat IK me niet bij alles wat een ander doet senang hoef te voelen.
Jammer dat jouw post zo weinig echt inhoudelijks bevat en in geen enkel opzicht de "loop van het topic" volgt. Ik heb anders van je gezien. Misschien als je het hele topic doorleest dat je een relevante opmerking kan plaatsen die ook past "op het punt waar we nu zijn aangeland"? Het lijkt me namelijk wel interessant wat de goed onderbouwde mening is van een man en hoe die in een dergelijke situatie zou staan.
@pauwin: wilde eerst even de voorgaande berichten beantwoorden. Zal zo posten over gisteravond!
anoniem_104649 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 10:48
Reden: wát een tikfouten!
Reden: wát een tikfouten!
% gewijzigd
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 11:08
@ndh86: Ik zou willen dat ik destijds zo dapper (lees:eerlijk) zou zijn geweest. Nu jij zelf gaat voor een bepaald doel -in dit geval je partner- heb jij alle consequenties aanvaard.
Ik kan hier alleen maar respect voor hebben. Feit blijft dat veel mensen bang zijn voor negatieve gevoelens van de omgeving en daarom niet alles eerlijk melden of niet vinden dat alles gemeld moet worden. Of dat goed is, is twijfelachtig, maar begrijpelijk vind ik het wel.
Wel begrijp ik je gevoelens ten opzichte van jouw vriendin veel beter nu jij zelf van de "eerlijk en open communicatie bent, ongeacht de gevolgen". Jij had dit ook van jouw vriendin verwacht en mede gelet op jouw eigen handelswijze in het verleden...
Ik kan hier alleen maar respect voor hebben. Feit blijft dat veel mensen bang zijn voor negatieve gevoelens van de omgeving en daarom niet alles eerlijk melden of niet vinden dat alles gemeld moet worden. Of dat goed is, is twijfelachtig, maar begrijpelijk vind ik het wel.
Wel begrijp ik je gevoelens ten opzichte van jouw vriendin veel beter nu jij zelf van de "eerlijk en open communicatie bent, ongeacht de gevolgen". Jij had dit ook van jouw vriendin verwacht en mede gelet op jouw eigen handelswijze in het verleden...
vrijdag 18 juni 2010 om 12:27
Gisteravond met de zenuwen op de bank bij mijn vriend thuis gewacht of mijn vriendin inderdaad langs zou komen. Afgesproken dat mijn vriend zich afzijdig houdt en met laptop op de slaapkamer gaat zitten tot het gesprek "klaar" is.
Gelukkig kwam ze op de afgesproken tijd en nadat mijn vriend ons had voorzien van "een kopje thee met een koekje" trok hij zich terug en bleven wij enigszins ongemakkelijk tegenover elkaar zitten. Mijn niet al te handige opening van het gesprek resulteerde weer in allerhande verwijten van haar kant, gevolgd door verwijten van mijn kant. Dom natuurlijk, maar ik werd emotioneel en zij natuurlijk ook. Mijn vriend brak op een nogal boze manier in het gesprek in en stuurde mij naar de keuken waar ik pas uit mocht komen als ik geroepen werd. Hij deed zelfs de deur achter zich dicht en deed ook de kamerdeur dicht.
Mijn vriendin en mijn vriend hebben meer dan anderhalf uur met elkaar gesproken, waarna mijn vriendin me kwam halen uit de keuken, met een paars hoofd en betraande ogen. Vriend uiterlijk kalm (was ie niet, zag ik aan hem) liet ons alleen, waarna mijn vriendin me uitlegde wat er allemaal aan de hand was (was geweest) en wat haar heeft gedreven in het maken van haar beslissingen. Dit lag allemaal zó anders dan ik me ooit had kunnen voorstellen! We hebben samen zitten huilen en zitten lachen (raar is dat, dat je op zulke momenten zoveel humor hebt) en elkaar een hele dikke knuffel gegeven. Afgesproken dat niet "gewoon alles" maar écht alles bespreekbaar is, ook als het "met de ander" te maken heeft.
Ik wil en ga niet helemaal in detail over het gebeuren (ik hoop dat jullie dat begrijpen) maar in het kort komt het neer op een combinatie van het in de knoop zitten met een verliefdheid, afgewezen voelen en het niet accepteren van haar geaardheid. Door een soort van "bevestiging" te zoeken in de aandacht van mannen haar gevoelens voor vrouwen te kunnen ontkennen.
Haar prepaid telefoon is overigens wèl "ritueel" van drie hoog het raam uit gegaan.
Ze vertelde me dat ze veel had gehad aan het gesprek met mijn vriend en ze hebben de afspraak gemaakt dat ze vanavond (vanmiddag) nog even bij ons langs komt om verder te praten. Zij zorgt voor het eten, dus haal ik patat
Ik ben blij dat ik mijn vriendinnetje niet kwijt ben!
Gelukkig kwam ze op de afgesproken tijd en nadat mijn vriend ons had voorzien van "een kopje thee met een koekje" trok hij zich terug en bleven wij enigszins ongemakkelijk tegenover elkaar zitten. Mijn niet al te handige opening van het gesprek resulteerde weer in allerhande verwijten van haar kant, gevolgd door verwijten van mijn kant. Dom natuurlijk, maar ik werd emotioneel en zij natuurlijk ook. Mijn vriend brak op een nogal boze manier in het gesprek in en stuurde mij naar de keuken waar ik pas uit mocht komen als ik geroepen werd. Hij deed zelfs de deur achter zich dicht en deed ook de kamerdeur dicht.
Mijn vriendin en mijn vriend hebben meer dan anderhalf uur met elkaar gesproken, waarna mijn vriendin me kwam halen uit de keuken, met een paars hoofd en betraande ogen. Vriend uiterlijk kalm (was ie niet, zag ik aan hem) liet ons alleen, waarna mijn vriendin me uitlegde wat er allemaal aan de hand was (was geweest) en wat haar heeft gedreven in het maken van haar beslissingen. Dit lag allemaal zó anders dan ik me ooit had kunnen voorstellen! We hebben samen zitten huilen en zitten lachen (raar is dat, dat je op zulke momenten zoveel humor hebt) en elkaar een hele dikke knuffel gegeven. Afgesproken dat niet "gewoon alles" maar écht alles bespreekbaar is, ook als het "met de ander" te maken heeft.
Ik wil en ga niet helemaal in detail over het gebeuren (ik hoop dat jullie dat begrijpen) maar in het kort komt het neer op een combinatie van het in de knoop zitten met een verliefdheid, afgewezen voelen en het niet accepteren van haar geaardheid. Door een soort van "bevestiging" te zoeken in de aandacht van mannen haar gevoelens voor vrouwen te kunnen ontkennen.
Haar prepaid telefoon is overigens wèl "ritueel" van drie hoog het raam uit gegaan.
Ze vertelde me dat ze veel had gehad aan het gesprek met mijn vriend en ze hebben de afspraak gemaakt dat ze vanavond (vanmiddag) nog even bij ons langs komt om verder te praten. Zij zorgt voor het eten, dus haal ik patat
Ik ben blij dat ik mijn vriendinnetje niet kwijt ben!
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 13:33
Ndh,
goed van je, geweldige afloop en fijn! Ben blij voor je en denk dat je veel hebt gewonnen in deze vriendschap.
En nog even over jouw mening: ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar ik ben al 11 jaar mantelzorger voor die ene vriendin. Ze is bedlegerig en zwaar ziek. Niemand weet of het goed komt. Ik verkies de leugen dan dat zij dit allemaal moet verwerken en een keuze moet maken om een vreemde te hebben die haar doucht. Dat is geen gelijkwaardige relatie, maar geloof me, wel echte vriendschap.
goed van je, geweldige afloop en fijn! Ben blij voor je en denk dat je veel hebt gewonnen in deze vriendschap.
En nog even over jouw mening: ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar ik ben al 11 jaar mantelzorger voor die ene vriendin. Ze is bedlegerig en zwaar ziek. Niemand weet of het goed komt. Ik verkies de leugen dan dat zij dit allemaal moet verwerken en een keuze moet maken om een vreemde te hebben die haar doucht. Dat is geen gelijkwaardige relatie, maar geloof me, wel echte vriendschap.
vrijdag 18 juni 2010 om 13:59
@escorgot: Dat werpt inderdaad een ander licht op hetgeen je hebt geschreven en ik denk dat er in dit geval ook een andere manier van benadering nodig is, omdat je in dit geval niet de leugen laat preveleren voor je eigen gewin, maar om de persoon die van je afhankelijk is niet in een emotionele rollercoaster te storten.
Ik ben in mijn commentaar steeds uitgegaan van een gelijkwaardige relatie en ik hoop dan ook dat je mijn commentaar leest als "reactie op een relatie die wèl gelijkwaardig is".
Ik ben in mijn commentaar steeds uitgegaan van een gelijkwaardige relatie en ik hoop dan ook dat je mijn commentaar leest als "reactie op een relatie die wèl gelijkwaardig is".
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 14:05
Fijn dat jullie (met hulp van je vriend, lief van hem dat hij ingreep ) het hebben kunnen uitpraten. Dat je nu weet hoe het zit, waarom enz. Het klinkt als een heel verwarrende periode voor haar, ik hoop dat ze er snel uitkomt met meer helderheid en overzicht.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou de boel ook wel even behoorlijk op zijn kop heeft gezet. Het kan soms gek zijn wanneer je ideeen hebt over dingen daar "buiten" die plots heel dichtbij blijken te zijn.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou de boel ook wel even behoorlijk op zijn kop heeft gezet. Het kan soms gek zijn wanneer je ideeen hebt over dingen daar "buiten" die plots heel dichtbij blijken te zijn.
vrijdag 18 juni 2010 om 14:22
@feliciaatje: Dit is nou één van die dingen waarom ik ook zoveel van mijn vriend hou. Als het nodig is, dan is ie er ook, en dit is nu al de tweede keer dat hij een (voor mij) heftige situatie op weet te lossen. Het is gewoon een schat en hij is mijn held. (De blauwe plekken van gisteravond vergeef ik hem met graagte.)
Ik heb wel een heleboel "verschillende" dingen meegemaakt. Mijn zusje die verkering krijgt met mijn kapster, zelfmoord door de stalker van een vriendin, mijn eigen vreemde verliefdheid op een vriendin..... alleen is dit de eerste keer dat iemand daar zelf flink van in de war raakte. Geeft niks, lossen we samen wel op!
Ik heb wel een heleboel "verschillende" dingen meegemaakt. Mijn zusje die verkering krijgt met mijn kapster, zelfmoord door de stalker van een vriendin, mijn eigen vreemde verliefdheid op een vriendin..... alleen is dit de eerste keer dat iemand daar zelf flink van in de war raakte. Geeft niks, lossen we samen wel op!
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 14:27
quote:escorgot schreef op 18 juni 2010 @ 13:33:
En nog even over jouw mening: ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar ik ben al 11 jaar mantelzorger voor die ene vriendin. Ze is bedlegerig en zwaar ziek. Niemand weet of het goed komt. Ik verkies de leugen dan dat zij dit allemaal moet verwerken en een keuze moet maken om een vreemde te hebben die haar doucht. Dat is geen gelijkwaardige relatie, maar geloof me, wel echte vriendschap.
Ik breek even in om te zeggen dat ik erg onder de indruk ben van deze post.
Escorgot, ik hoop dat je weet wat voor bijzonder en mooi mens je bent, door dit te doen en er zo over te kunnen en willen denken.
En nog even over jouw mening: ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar ik ben al 11 jaar mantelzorger voor die ene vriendin. Ze is bedlegerig en zwaar ziek. Niemand weet of het goed komt. Ik verkies de leugen dan dat zij dit allemaal moet verwerken en een keuze moet maken om een vreemde te hebben die haar doucht. Dat is geen gelijkwaardige relatie, maar geloof me, wel echte vriendschap.
Ik breek even in om te zeggen dat ik erg onder de indruk ben van deze post.
Escorgot, ik hoop dat je weet wat voor bijzonder en mooi mens je bent, door dit te doen en er zo over te kunnen en willen denken.
vrijdag 18 juni 2010 om 15:01
Ik moet zeggen dat ik de gang van zaken bij het gesprek een vreemd verhaal vindt.... het is jouw vriendin, jullie komen er niet uit, je wordt hardhandig (WTF? Blauwe plekken ) weggestuurd door je vriend en zij komen er wel uit?? En dan is alles goed?
Als het om een willekeurig ander probleem met een vriendin zou gaan en mijn partner zou zich er zo mee bemoeien, zou ik dit een HEEL vreemde manier van omgaan met elkaar vinden....... Ik vermoed toch dat je een vaderfihuur hebt getroffen ipv een gelijkwaardige partner......
Maar goed, jullie zijn er blijkbaar blij mee?
Als het om een willekeurig ander probleem met een vriendin zou gaan en mijn partner zou zich er zo mee bemoeien, zou ik dit een HEEL vreemde manier van omgaan met elkaar vinden....... Ik vermoed toch dat je een vaderfihuur hebt getroffen ipv een gelijkwaardige partner......
Maar goed, jullie zijn er blijkbaar blij mee?
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 18 juni 2010 om 15:16
Ndh, mooi hoor, een mening over een ander is altijd gebaseerd op gebrekkige en daardoor gekleurde informatie, een beetje meer informatie zorgde eerst voor afschuw, veel meer informatie nu voor begrip. Mooi om te lezen dat jullie elkaar alweer hebben gevonden. Met wat je nu van haar weet lijk je me begrip voor haar stap te hebben, wat niet hetzelfde is als dat je die ook zo zou nemen.
Ehhh, blauwe plekken??
Interessant escorgot, maar ik kan zo slecht tegen ongelijkwaardige relaties, dat doet me altijd denken aan van die geliefkoosde maar ozo afhankelijke huisdiertjes. Wil je nog vertellen waar jullie vriendschap op is gebaseerd, waarin vult zij jou aan, waarom is zij zo waardevol voor jou dat er toch een vorm van gelijkwaardigheid bestaat? Waarom weet jij dat ze zich niet afhankelijk en daardoor mogelijk geremd tegenover jou voelt.
Sorry voor de offtopic.
Ehhh, blauwe plekken??
Interessant escorgot, maar ik kan zo slecht tegen ongelijkwaardige relaties, dat doet me altijd denken aan van die geliefkoosde maar ozo afhankelijke huisdiertjes. Wil je nog vertellen waar jullie vriendschap op is gebaseerd, waarin vult zij jou aan, waarom is zij zo waardevol voor jou dat er toch een vorm van gelijkwaardigheid bestaat? Waarom weet jij dat ze zich niet afhankelijk en daardoor mogelijk geremd tegenover jou voelt.
Sorry voor de offtopic.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
vrijdag 18 juni 2010 om 15:33
dank je Robo, lief, en doet me goed.
notme: de vriendschap dateert van de basisschool, toen ze nog "normaal" kon mee doen. We moesten na ons 14e wel vaak naar het ziekenhuis en apotheek in schoolpauzes voor prikjes en blabla, maar don't mention that. Dat zij lichamelijk achteruit is gegaan is geen reden haar te laten vallen, ook al sta ik ook niet te springen om die ongelijkwaardigheid. Zij is mijn vriendin uit loyaliteit, dat ten eerste, zij vraagt niet om dit lichaam. Voor mij is zij waardevol omdat zij mij leert altijd positief te blijven, omdat ze me de meest waanzinnige mails/links/briefjes stuurt, omdat ze discussies met me voert en me wijst op dingen zonder te preken, omdat ze me laat lachen en omdat ik haar midden in de nacht kan bellen omdat ik verdrietig ben.
En ndh, natuurlijk lees ik dat zo, maar het is nu eenmaal niet allemaal zwart-wit in het leven, zoals jij nu ook verbaasd bent over de antwoorden van jouw vriendin. Alles heeft nuances.
notme: de vriendschap dateert van de basisschool, toen ze nog "normaal" kon mee doen. We moesten na ons 14e wel vaak naar het ziekenhuis en apotheek in schoolpauzes voor prikjes en blabla, maar don't mention that. Dat zij lichamelijk achteruit is gegaan is geen reden haar te laten vallen, ook al sta ik ook niet te springen om die ongelijkwaardigheid. Zij is mijn vriendin uit loyaliteit, dat ten eerste, zij vraagt niet om dit lichaam. Voor mij is zij waardevol omdat zij mij leert altijd positief te blijven, omdat ze me de meest waanzinnige mails/links/briefjes stuurt, omdat ze discussies met me voert en me wijst op dingen zonder te preken, omdat ze me laat lachen en omdat ik haar midden in de nacht kan bellen omdat ik verdrietig ben.
En ndh, natuurlijk lees ik dat zo, maar het is nu eenmaal niet allemaal zwart-wit in het leven, zoals jij nu ook verbaasd bent over de antwoorden van jouw vriendin. Alles heeft nuances.
vrijdag 18 juni 2010 om 15:33
@ singlala: Ik was me bewust van het feit dat de gang van zaken niet is zoals in de verwachting ligt. Ook bij mij lag de verwachting van het verloop van het gesprek anders dan hoe het nu verlopen is.
Achteraf bekeken is het voor mij, omdat ik alle details ken, redelijk logisch verlopen.
De blauwe plekken zijn heel simpel vanwege het feit dat mijn vriend mij redelijk hardhandig beetpakte. Dat hij dit doet is op zich niet zo vreemd, ik heb hem enige tijd zelf geleerd hoe hij mij (enigszins) kan immobiliseren. Hij is namelijk niet getraind, terwijl ik verschillende vechtsporten train en van twee in bezit ben van "de zwarte band". Ik stribbelde enigszins tegen en hij zette me de kamer uit. Klaar.
Mijn vriend is 13 resp. 14 jaar ouder dan mij/mijn vriendin. Hij is niet het popie-jopie type en kan zeer vaderlijk overkomen. Ik denk dat dat voor mijn vriendin wellicht makkelijker praten is met hém dan met mij. Zeker omdat ik (zonder het te weten) deel uitmaakte van het oorspronkelijke probleem.
Achteraf bekeken is het voor mij, omdat ik alle details ken, redelijk logisch verlopen.
De blauwe plekken zijn heel simpel vanwege het feit dat mijn vriend mij redelijk hardhandig beetpakte. Dat hij dit doet is op zich niet zo vreemd, ik heb hem enige tijd zelf geleerd hoe hij mij (enigszins) kan immobiliseren. Hij is namelijk niet getraind, terwijl ik verschillende vechtsporten train en van twee in bezit ben van "de zwarte band". Ik stribbelde enigszins tegen en hij zette me de kamer uit. Klaar.
Mijn vriend is 13 resp. 14 jaar ouder dan mij/mijn vriendin. Hij is niet het popie-jopie type en kan zeer vaderlijk overkomen. Ik denk dat dat voor mijn vriendin wellicht makkelijker praten is met hém dan met mij. Zeker omdat ik (zonder het te weten) deel uitmaakte van het oorspronkelijke probleem.
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 15:40
Anyway, ik blijf het raar vinden dat je vriend het gesprek overneemt en je hardhandig de kamer uitzet..... Van beide punten op zich valt mijn bek open, enorm betuttelend en het toont weinig vertrouwen in jou en je probleemoplosskills.
Dat hij vraagt of het goed gaat en zegt dat het misschien beter is om even af te koelen of iets anders adviserends dat is prima. Maar ik zou me echt nooit zo laten behandelen door mijn vriend
Dat hij vraagt of het goed gaat en zegt dat het misschien beter is om even af te koelen of iets anders adviserends dat is prima. Maar ik zou me echt nooit zo laten behandelen door mijn vriend
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 18 juni 2010 om 15:46
quote:singalala schreef op 18 juni 2010 @ 15:40:
Anyway, ik blijf het raar vinden dat je vriend het gesprek overneemt en je hardhandig de kamer uitzet..... Van beide punten op zich valt mijn bek open.
Dat hij vraagt of het goed gaat en zegt dat het misschien beter is om even af te koelen of iets anders adviserends dat is prima. Maar ik zou me echt nooit zo laten behandelen door mijn vriend Ik was het punt van redelijkheid al enigszins gepasseerd en zou niet geluisterd hebben naar "vriendelijke woorden". Uiteindelijk heeft ie wel de juiste beslissing genomen al voelde ik het op dat moment wel als of ik als klein kind "bij kop-en-kont"....... Ik heb er verder geen probleem mee en ben blij dat hij ingreep toen het gesprek fout liep.
Anyway, ik blijf het raar vinden dat je vriend het gesprek overneemt en je hardhandig de kamer uitzet..... Van beide punten op zich valt mijn bek open.
Dat hij vraagt of het goed gaat en zegt dat het misschien beter is om even af te koelen of iets anders adviserends dat is prima. Maar ik zou me echt nooit zo laten behandelen door mijn vriend Ik was het punt van redelijkheid al enigszins gepasseerd en zou niet geluisterd hebben naar "vriendelijke woorden". Uiteindelijk heeft ie wel de juiste beslissing genomen al voelde ik het op dat moment wel als of ik als klein kind "bij kop-en-kont"....... Ik heb er verder geen probleem mee en ben blij dat hij ingreep toen het gesprek fout liep.
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 16:01
Ndh,
ik zou je graag wat willen vragen: je vertelde dat op de eerste confrontatie er nog twee vriendinnen bijgeroepen zijn. Wisten deze "het" al? Blijven zij je vriendin steunen of hoe staan zij er nu in als ze het niet wisten? Of wisten zij het wél vanaf het begin en hoe zie jij dat naar jou toe? Hoe is hun reactie?
ik zou je graag wat willen vragen: je vertelde dat op de eerste confrontatie er nog twee vriendinnen bijgeroepen zijn. Wisten deze "het" al? Blijven zij je vriendin steunen of hoe staan zij er nu in als ze het niet wisten? Of wisten zij het wél vanaf het begin en hoe zie jij dat naar jou toe? Hoe is hun reactie?
vrijdag 18 juni 2010 om 16:11
@escorgot: Ik heb gisteren aan mijn vriendin aangegeven dat het háár zaak is "of, hoe en wanneer" ze zaken aan hun wil gaan uitleggen. Ik heb haar aangeboden om haar bij te staan als ze dat gesprek gaat voeren. Mijn vriend opperde het idee om met z'n vieren ergens heen te gaan - dagje Zwaluwhoeve (wel van gehoord, ken ik verder niet) ofzo - of om de hele club in zijn huis te ontvangen of wat-dan-ook.
Misschien is het wel een idee om ze vanavond na het eten te bellen of ze bij ons langskomen. Hoe eerder de lucht geklaard is, hoe beter het is, denk ik.
(mijn vriend en ik wonen niet samen - ik woon nog bij paps en mams - maar ik heb het toch maar even over "ons")
@singlala: Je paste je bericht aan met enorm betuttelend en het toont weinig vertrouwen in jou en je probleemoplosskills
Dat hij ingreep op het moment dat mijn probleemoplosskills al hopenloos verloren waren noem ik eerder doortastend dan betuttelend. Nou is hij sowieso misschien wel wat "betuttelend en vaderlijk", maar ik ervaar het als liefdevol en zorgzaam.
Misschien is het wel een idee om ze vanavond na het eten te bellen of ze bij ons langskomen. Hoe eerder de lucht geklaard is, hoe beter het is, denk ik.
(mijn vriend en ik wonen niet samen - ik woon nog bij paps en mams - maar ik heb het toch maar even over "ons")
@singlala: Je paste je bericht aan met enorm betuttelend en het toont weinig vertrouwen in jou en je probleemoplosskills
Dat hij ingreep op het moment dat mijn probleemoplosskills al hopenloos verloren waren noem ik eerder doortastend dan betuttelend. Nou is hij sowieso misschien wel wat "betuttelend en vaderlijk", maar ik ervaar het als liefdevol en zorgzaam.
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 16:21
vrijdag 18 juni 2010 om 16:27
@minny: Je hebt niet het hele topic gelezen denk ik. De andere twee meiden hadden het nooit te weten hoeven komen als ze het ze zelf niet had toegeschreeuwd verteld.
Het is nu natuurlijk wel zo juist voor mijn vriendin als ze ook aan deze meiden duidelijk maakt dat dit hele gebeuren nu is opgehelderd, en tot geschiedenis gebombardeerd moet worden.
Overigens had ik mijn vriend niet op de hoogte gebracht van het hele gebeuren, maar wel een tipje van de sluier opgelicht omdat hij zich anders wel heel erg afgevraagd zou hebben waarom ik niet gezellig bij paps-en-mams-thuis-op-de-bank een gesprek met mijn vriendin zou hebben.
Verder is de discussie of dit "haar privé zaken zijn" en of ik me er wel-of-niet mee moet bemoeien nu wel gevoerd, denk ik, tenzij je op het gebied van vriendschappen en de bijbehorende relatieverhoudingen, verwachtingen en verplichtingen nog iets te melden hebt wat nog niet besproken is. Toch?
Het is nu natuurlijk wel zo juist voor mijn vriendin als ze ook aan deze meiden duidelijk maakt dat dit hele gebeuren nu is opgehelderd, en tot geschiedenis gebombardeerd moet worden.
Overigens had ik mijn vriend niet op de hoogte gebracht van het hele gebeuren, maar wel een tipje van de sluier opgelicht omdat hij zich anders wel heel erg afgevraagd zou hebben waarom ik niet gezellig bij paps-en-mams-thuis-op-de-bank een gesprek met mijn vriendin zou hebben.
Verder is de discussie of dit "haar privé zaken zijn" en of ik me er wel-of-niet mee moet bemoeien nu wel gevoerd, denk ik, tenzij je op het gebied van vriendschappen en de bijbehorende relatieverhoudingen, verwachtingen en verplichtingen nog iets te melden hebt wat nog niet besproken is. Toch?
Viva la vida
vrijdag 18 juni 2010 om 16:33
quote:escorgot schreef op 18 juni 2010 @ 16:21:
He, wat snel! Dank je wel.
Dus die twee dames wisten het niet begrijp ik en zijn nog in de modus "ik wil nog wel praten voor ik weet wat ik ga doen", begrijp ik je goed?
Ze wisten inderdaad vóór dat ze binnen kwamen vallen (ze gingen gewoon even op visite) helemaal niets van de (voormalig!) carriere-switch. Dat heeft ze zelf aan hen bekend gemaakt. Nu moet ze dus ook weer aan hen vertellen dat ...... omdat ze anders in de veronderstelling zijn dat er ná dat eerst gesprek niets is veranderd.
(even totaal ge-edit: las je bericht en begreep verkeerd. Herlas, herschreef, "et voila"...
He, wat snel! Dank je wel.
Dus die twee dames wisten het niet begrijp ik en zijn nog in de modus "ik wil nog wel praten voor ik weet wat ik ga doen", begrijp ik je goed?
Ze wisten inderdaad vóór dat ze binnen kwamen vallen (ze gingen gewoon even op visite) helemaal niets van de (voormalig!) carriere-switch. Dat heeft ze zelf aan hen bekend gemaakt. Nu moet ze dus ook weer aan hen vertellen dat ...... omdat ze anders in de veronderstelling zijn dat er ná dat eerst gesprek niets is veranderd.
(even totaal ge-edit: las je bericht en begreep verkeerd. Herlas, herschreef, "et voila"...
anoniem_104649 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 16:49
Reden: ndh, je moet wel leeezen wat er geschreven wordt.
Reden: ndh, je moet wel leeezen wat er geschreven wordt.
% gewijzigd
Viva la vida