Werk & Studie
alle pijlers
Ja Maar!!
zaterdag 19 juni 2010 om 12:27
Hoi allemaal,
Meestal lees ik mee en reageer op topics heel weinig. Maar nu toch een probleem waar jullie mij misschien kunnen helpen.
Ik doe op dit moment een bbl opleiding in de zorg. Ben al wat ouder en heb oudere kinderen. Op zich allemaal goed. De stages gaan ook goed maar nu het probleem. Onlangs een gesprek gehad met leidinggevende. Die kaarte aan dat ik teveel "ja maar", zeg. Dat dit een verdediging is en dat ik meer mijn gevoel moet laten zien en dat kritiek niet persoonlijk is.
Nu heb ik erover nagedacht en het klopt wel. Nu ik over mijn hele loopbaan denk is dat vaak zo gebeurd. Ik zeg idd vaak "ja maar", voor mij voelt dit terech en trek dan vaak toch mijn eigen plan.
Een vriendin zei laatst dat ik dit kan ombuigen tot iets positiefs en het anders moet formuleren. En hier heb ik juist moeite mee. Hoe doe ik dat?
In het verleden ben ik weggepest door een werkgever. Dit had grote inpact op mijn gevoel en eigenwaarde. Inmiddels wel verbeterd maar nu merk ik dat ik in moeilijke situaties toch verstar. Trek een masker en laat weinig emoties zien. Aan de buitenkant lijkt dit dan desintresse. Terwijl dit voor mij een verdedigingsmechanisme is. Hoe doorbreek ik dit.
Alle tips zijn welkom en ervaring van andere ook.
Meestal lees ik mee en reageer op topics heel weinig. Maar nu toch een probleem waar jullie mij misschien kunnen helpen.
Ik doe op dit moment een bbl opleiding in de zorg. Ben al wat ouder en heb oudere kinderen. Op zich allemaal goed. De stages gaan ook goed maar nu het probleem. Onlangs een gesprek gehad met leidinggevende. Die kaarte aan dat ik teveel "ja maar", zeg. Dat dit een verdediging is en dat ik meer mijn gevoel moet laten zien en dat kritiek niet persoonlijk is.
Nu heb ik erover nagedacht en het klopt wel. Nu ik over mijn hele loopbaan denk is dat vaak zo gebeurd. Ik zeg idd vaak "ja maar", voor mij voelt dit terech en trek dan vaak toch mijn eigen plan.
Een vriendin zei laatst dat ik dit kan ombuigen tot iets positiefs en het anders moet formuleren. En hier heb ik juist moeite mee. Hoe doe ik dat?
In het verleden ben ik weggepest door een werkgever. Dit had grote inpact op mijn gevoel en eigenwaarde. Inmiddels wel verbeterd maar nu merk ik dat ik in moeilijke situaties toch verstar. Trek een masker en laat weinig emoties zien. Aan de buitenkant lijkt dit dan desintresse. Terwijl dit voor mij een verdedigingsmechanisme is. Hoe doorbreek ik dit.
Alle tips zijn welkom en ervaring van andere ook.
zaterdag 19 juni 2010 om 12:30
Ik kan me dat helemaal voorstellen van jouw leidinggevende. Ik heb er ook een ontzettende hekel aan wanneer ik feedback geef dat ik ja maar... krijg te horen. Het is opbouwende kritiek, aandachtspunten waar je iets mee kunt doen, niet iets dat je moet verdedigen. Jouw leidinggevende is iemand met veel meer ervaring, wees blij dat je te horen krijgt wat je kunt verbeteren, doe er iets mee en wees niet eigenwijs door toch je eigen plan te trekken. Probeer volgende keer echt te luisteren en te zeggen dat je de kritiek/feedback waardeert en dat je er iets mee zult doen.
Cum non tum age
zaterdag 19 juni 2010 om 12:34
Als je gelijk 'Ja, maar' roept, geef je de ander niet het gevoel dat je luistert, laat staan dat je er wat mee doet.
Als iemand iets zegt, probeer dan echt te begrijpen wat iemand zegt en waarom iemand het zegt. Vraag verduidelijking: waarom denk je dat? Wanneer deed ik dat?
Bedenk dán pas of je het er al dan niet mee eens bent en of je er iets mee wilt doen.
Als iemand iets zegt, probeer dan echt te begrijpen wat iemand zegt en waarom iemand het zegt. Vraag verduidelijking: waarom denk je dat? Wanneer deed ik dat?
Bedenk dán pas of je het er al dan niet mee eens bent en of je er iets mee wilt doen.
zaterdag 19 juni 2010 om 12:37
ja maar, is iid een verdediging. Je krijgt kritiek, of verbeterpunten, waar meestal wel overna gedacht is, en dan antwoord je met: ja maar........................
hoe denk je dat dat overkomt.: het is goed en wel wat je zegt, maar doe toch lekker wat ik zelf wil/mijn manier is beter.
Een beetje eigenwijs, ze geven je niet voor niets begeleiding en aanwijzingen.
hoe denk je dat dat overkomt.: het is goed en wel wat je zegt, maar doe toch lekker wat ik zelf wil/mijn manier is beter.
Een beetje eigenwijs, ze geven je niet voor niets begeleiding en aanwijzingen.
zaterdag 19 juni 2010 om 12:42
Vaak heb ik het gevoel dat er niet geluisterd wordt omdat ik toch maar een leerling ben. Vooral in het begin van de stage werd ik totaal niet begeleidt. Heb dit ook aangegeven maar Lg vond dat ik dit maar moet achterlaten en verder moet gaan. Ik heb ook gezegd dat ze gelijk heeft en dat ik hieraan zal gaan werken. Maar blijkbaar geef ik toch de indruk dat het me weinig doet. Een vriendin opperde dat ik me dan lagere in rangorde stel dan haar. Dat het geen gelijkwaardig gesprek meer is. Ik klap dicht, ben het er mee eens maar kan dan alleen , ja, zeggen en knikken.
zaterdag 19 juni 2010 om 12:44
"Maar" duidt er meestal op dat je het er niet mee eens bent en dat geeft een negatieve impressie. De manier om dat te omzeilen is door vragen te stellen.
Een voorbeeldje:
"Dat moet je echt sneller doen want dat is voor de patiënt heel oncomfortabel."
"Ja maar, de patiënt werkte tegen dus..."
of
"Ok, en hoe zou ik dat dan het beste aan kunnen pakken als de patiënt niet goed mee werkt?"
De eerste reactie is verdedigend, de tweede reactie laat zien dat je de feedback serieus neemt en er graag van wilt leren. Terwijl je in beide gevallen eigenlijk dezelfde boodschap geeft, namelijk dat het je niet lukt omdat de patiënt niet goed meewerkt.
Een voorbeeldje:
"Dat moet je echt sneller doen want dat is voor de patiënt heel oncomfortabel."
"Ja maar, de patiënt werkte tegen dus..."
of
"Ok, en hoe zou ik dat dan het beste aan kunnen pakken als de patiënt niet goed mee werkt?"
De eerste reactie is verdedigend, de tweede reactie laat zien dat je de feedback serieus neemt en er graag van wilt leren. Terwijl je in beide gevallen eigenlijk dezelfde boodschap geeft, namelijk dat het je niet lukt omdat de patiënt niet goed meewerkt.
zaterdag 19 juni 2010 om 13:20
zaterdag 19 juni 2010 om 13:22
Heel herkenbaar!! Ik ben er ook vaak tegenaan gelopen, tijdens een vergelijkbaar opleidingstraject. Was het ook vaak niet eens met feedback. Zeker als de argumenten niet sterk waren. En een leidinggevende of stagebegeleider die alleen maar zegt: ik wil gewoon dat je het zus en zo doet, terwijl het ook anders kan, of nog erger, het moet zo en niet anders!! Argh, word ik erg opstandig van en dan voel ik me niet serieus genomen .
Maar woordkeuze scheelt al een heel stuk (niet dat dat mij gelukt is, ik verviel ook altijd in "ja, maar...").
Je kan bijv. zeggen: ik snap je punt, ik kan er alleen niet zoveel mee. Of: ik hoor wat je zegt, alleen herken ik mezelf daar niet in.
En inderdaad wat nummerzoveel zegt: accepteer en vraag tips.
Ik merkte bij mezelf dat ik vooral erg veel moeite had om weer leerling te zijn en steeds overgeleverd zijn aan de genade het oordeel van mijn steeds wisselende begeleiders (met elk een totaal andere werkwijze).
Sterkte!
Maar woordkeuze scheelt al een heel stuk (niet dat dat mij gelukt is, ik verviel ook altijd in "ja, maar...").
Je kan bijv. zeggen: ik snap je punt, ik kan er alleen niet zoveel mee. Of: ik hoor wat je zegt, alleen herken ik mezelf daar niet in.
En inderdaad wat nummerzoveel zegt: accepteer en vraag tips.
Ik merkte bij mezelf dat ik vooral erg veel moeite had om weer leerling te zijn en steeds overgeleverd zijn aan de genade het oordeel van mijn steeds wisselende begeleiders (met elk een totaal andere werkwijze).
Sterkte!
zaterdag 19 juni 2010 om 13:28
Als je het er niet mee eens bent, dan kun je dat ook ondervangen door open vragen te stellen:
"Waarom vind je dat?"
"Hoezo denk je dat?"
"Waarom doe jij dat dan zo in plaats van zoals ik het doe?"
Probeer je eigen mening en oordeel er gewoon buiten te laten(zoals "ik zie dat anders", "ik ben het er niet mee eens", enz.), want dan zeg je eigenlijk ook "ja, maar..." En feitelijk doet jouw mening er ook niet toe, want het gaat er juist om dat jij nieuwe dingen leert in plaats van vast te houden aan datgene wat je zelf zou doen.
"Waarom vind je dat?"
"Hoezo denk je dat?"
"Waarom doe jij dat dan zo in plaats van zoals ik het doe?"
Probeer je eigen mening en oordeel er gewoon buiten te laten(zoals "ik zie dat anders", "ik ben het er niet mee eens", enz.), want dan zeg je eigenlijk ook "ja, maar..." En feitelijk doet jouw mening er ook niet toe, want het gaat er juist om dat jij nieuwe dingen leert in plaats van vast te houden aan datgene wat je zelf zou doen.
zaterdag 19 juni 2010 om 13:51
@MissBliss, dat gevoel heb ik ook, ik word er opstandig van. Begeleiding was in het begin van de stage echt waardeloos. Lees; niet. Het was gewoon hup mee werken. Ik heb dat wel aangegeven dat dit zo niet werkt. En ik val vaak terug op, ja maar, er was geen begeleiding.
Ik merk ook dat het vaak aan de woordkeuze en de toon ligt. De tijd die ervoor getrokken wordt om iets duidelijk te maken. In de zorg is die tijd er vaak niet. Maar ook dat is weer een leerproces voor mij. Tijdgebrek is geen excuus.
@nummerzoveel,deze voorbeelden bedoel ik. Het anders leren zeggen wat ik bedoel. Duidelijkheid vragen en het anders formuleren. Het woordje Maar uit mijn woordenschat halen.
Valt niet mee als ik lees dat ik het weer gebruik.....
Maar ik kan veel met jullie reacties en ga serieus aan de slag. Vanavond werken en zal gelijk een doelstelling maken met mijn collega, geen ja maren.
Ik merk ook dat het vaak aan de woordkeuze en de toon ligt. De tijd die ervoor getrokken wordt om iets duidelijk te maken. In de zorg is die tijd er vaak niet. Maar ook dat is weer een leerproces voor mij. Tijdgebrek is geen excuus.
@nummerzoveel,deze voorbeelden bedoel ik. Het anders leren zeggen wat ik bedoel. Duidelijkheid vragen en het anders formuleren. Het woordje Maar uit mijn woordenschat halen.
Valt niet mee als ik lees dat ik het weer gebruik.....
Maar ik kan veel met jullie reacties en ga serieus aan de slag. Vanavond werken en zal gelijk een doelstelling maken met mijn collega, geen ja maren.
zaterdag 19 juni 2010 om 14:08
quote:suzukie70 schreef op 19 juni 2010 @ 13:51:
@MissBliss, dat gevoel heb ik ook, ik word er opstandig van. Begeleiding was in het begin van de stage echt waardeloos. Lees; niet. Het was gewoon hup mee werken. Ik heb dat wel aangegeven dat dit zo niet werkt. En ik val vaak terug op, ja maar, er was geen begeleiding.
Zoals je het nu opschrijft, leg je het heel erg bij de ander neer. Je zegt dus "Ja maar, de begeleiding was niet goed". "Ja maar, er is niet genoeg tijd voor mij". "Ja maar, ik moest het doen zonder dat iemand de tijd nam (of had) om uit te leggen hoe". Enz.
Het is niet raar dat je daar gefrustreerd en boos om wordt, want op deze manier ligt de controle volledig buiten jou en ligt het allemaal aan de omstandigheden. En mensen raken over het algemeen nu eenmaal gefrustreerd als ze geen grip op de situatie hebben.
De manier om dat op te lossen, is door wel grip op de zaak te krijgen en dat doe je door zelf het heft in handen te nemen. Er zijn vast manieren om dat te bereiken. Als er bijvoorbeeld geen tijd is om direct jouw vragen te beantwoorden, schrijf ze dan op en stel ze op een later moment als het wel uit komt (ik denk aan: tijdens pauzes aan collega's, voor of na werktijd aan de leidinggevende, op vaste momenten aan je studiebegeleider, enz).
Je zult moeten werken met het systeem, daar kun je weinig aan veranderen. Maar je hebt wel zelf in de hand hoe je met het systeem kunt werken. Je zult zien dat het leren een stuk minder frustrerend wordt als jij een manier hebt gevonden om beter met je leeromgeving om te gaan.
@MissBliss, dat gevoel heb ik ook, ik word er opstandig van. Begeleiding was in het begin van de stage echt waardeloos. Lees; niet. Het was gewoon hup mee werken. Ik heb dat wel aangegeven dat dit zo niet werkt. En ik val vaak terug op, ja maar, er was geen begeleiding.
Zoals je het nu opschrijft, leg je het heel erg bij de ander neer. Je zegt dus "Ja maar, de begeleiding was niet goed". "Ja maar, er is niet genoeg tijd voor mij". "Ja maar, ik moest het doen zonder dat iemand de tijd nam (of had) om uit te leggen hoe". Enz.
Het is niet raar dat je daar gefrustreerd en boos om wordt, want op deze manier ligt de controle volledig buiten jou en ligt het allemaal aan de omstandigheden. En mensen raken over het algemeen nu eenmaal gefrustreerd als ze geen grip op de situatie hebben.
De manier om dat op te lossen, is door wel grip op de zaak te krijgen en dat doe je door zelf het heft in handen te nemen. Er zijn vast manieren om dat te bereiken. Als er bijvoorbeeld geen tijd is om direct jouw vragen te beantwoorden, schrijf ze dan op en stel ze op een later moment als het wel uit komt (ik denk aan: tijdens pauzes aan collega's, voor of na werktijd aan de leidinggevende, op vaste momenten aan je studiebegeleider, enz).
Je zult moeten werken met het systeem, daar kun je weinig aan veranderen. Maar je hebt wel zelf in de hand hoe je met het systeem kunt werken. Je zult zien dat het leren een stuk minder frustrerend wordt als jij een manier hebt gevonden om beter met je leeromgeving om te gaan.
zaterdag 19 juni 2010 om 14:35
@nummerzoveel.
Dat is het woord: frusterend.
Ik ga mijn doelstelling van te voren formuleren en overleg dit meteen als ik mijn collega zie. Aan het eind van de dag een evaluatie over hoe het die dag is gegaan. Ik denk dat ik hierdoor meer grip op de situatie krijg. Want dat gevoel is groot aanwezig. Heb soms het gevoel dat het door mijn vingers glipt en ik zo geen inspraak heb op de situatie. Daardoor schiet ik in de verdediging ( denk ik). Volgens mij reageer ik ook te gevoelig op situaties.
Ik ga zo werken en ga alvast oefenen hoe het anders kan.
Thanks voor de feedback
Dat is het woord: frusterend.
Ik ga mijn doelstelling van te voren formuleren en overleg dit meteen als ik mijn collega zie. Aan het eind van de dag een evaluatie over hoe het die dag is gegaan. Ik denk dat ik hierdoor meer grip op de situatie krijg. Want dat gevoel is groot aanwezig. Heb soms het gevoel dat het door mijn vingers glipt en ik zo geen inspraak heb op de situatie. Daardoor schiet ik in de verdediging ( denk ik). Volgens mij reageer ik ook te gevoelig op situaties.
Ik ga zo werken en ga alvast oefenen hoe het anders kan.
Thanks voor de feedback
zaterdag 19 juni 2010 om 18:09
Jouw situatie is voor mij heel herkenbaar Suzuki!
Ik ben zelf bbl leerling in de zorg en herken het van begeleiding die te wensen overhoudt en reageren met 'ja maar'.
Ook ik ben hier een aantal keren op aangesproken, waardoor ik mij eigenlijk pas bewust geworden ben hoe vaak ik het eigenlijk zeg. "
Een collega van mij zei een keer; als je 'ja maar' zegt zeg je eigenlijk gewoon nee.
Dit was voor mij vooral een eye opener. Nu reageer ik vaak door te zeggen dat ik het volgende keer mee zal nemen (meen ik ook echt) of ik zeg dat ik blij ben dat ze het rechtstreeks tegen mij zeggen, omdat ik mij er niet bewust van ben. Op het moment dat ik het er niet mee eens ben, zeg ik vaak iets in de trant van; Bedankt dat je het zegt tegen mij, maar .... (verdere uitleg)
Ik heb er zelf namelijk een hekel aan dat collega's achter mijn rug om dingen over mij tegen mijn begeleider zeggen. En op het moment dat je aangeeft dat je het waardeert dat ze het rechtstreeks tegen jou zeggen (is voor hun vaak ook al een hele stap) voelen ze wel dat jij het serieus neemt.
Hopelijk heb je hier iets aan! Ik weet uit ervaring hoe lastig het is zo'n gewoonte af te leren, maar er is hoop
Ik ben zelf bbl leerling in de zorg en herken het van begeleiding die te wensen overhoudt en reageren met 'ja maar'.
Ook ik ben hier een aantal keren op aangesproken, waardoor ik mij eigenlijk pas bewust geworden ben hoe vaak ik het eigenlijk zeg. "
Een collega van mij zei een keer; als je 'ja maar' zegt zeg je eigenlijk gewoon nee.
Dit was voor mij vooral een eye opener. Nu reageer ik vaak door te zeggen dat ik het volgende keer mee zal nemen (meen ik ook echt) of ik zeg dat ik blij ben dat ze het rechtstreeks tegen mij zeggen, omdat ik mij er niet bewust van ben. Op het moment dat ik het er niet mee eens ben, zeg ik vaak iets in de trant van; Bedankt dat je het zegt tegen mij, maar .... (verdere uitleg)
Ik heb er zelf namelijk een hekel aan dat collega's achter mijn rug om dingen over mij tegen mijn begeleider zeggen. En op het moment dat je aangeeft dat je het waardeert dat ze het rechtstreeks tegen jou zeggen (is voor hun vaak ook al een hele stap) voelen ze wel dat jij het serieus neemt.
Hopelijk heb je hier iets aan! Ik weet uit ervaring hoe lastig het is zo'n gewoonte af te leren, maar er is hoop
zaterdag 19 juni 2010 om 21:04
vrijdag 2 juli 2010 om 12:57
Ik worstel ook met 'ja maar'. Ik vind zelf niet dat het 'nee' betekent, ik bedoel ermee dat het wel klopt wat de ander zegt, maar dat er ook nog andere aspecten aan de zaak zitten of dat het ook anders kan zijn/lopen.
Ik begrijp wel dat het irritant is. Mijn oudste zoontje heeft er de laatste tjid een handje van om telkens 'ja maar mama...' te roepen en dat ergert me enorm.
De andere woordkeuzes die hier geopperd worden vind ik verhelderend, iemand nog een aantal suggesties?
xYella.
Ik begrijp wel dat het irritant is. Mijn oudste zoontje heeft er de laatste tjid een handje van om telkens 'ja maar mama...' te roepen en dat ergert me enorm.
De andere woordkeuzes die hier geopperd worden vind ik verhelderend, iemand nog een aantal suggesties?
xYella.
zaterdag 3 juli 2010 om 00:46
Herkenbaar, dit was mijn grootste kritiekpunt tijdens mijn stage in de psychiatrie. Ik zei ook vaak 'ja maar', omdat ik het vaak niet geheel eens wat met de omschreven situatie, zo kreeg ik bijv feedback op een situatie die anders werd omschreven dan werkelijk heeft plaatsgevonden. Dit had ik vooral met 1 bepaalde collega, die snel conclusies trok en mijn gedrag verklaarde naar haar normen en waarden, heel frustrerend.
Het liep zo uit de hand dat ik in het kantoortje van mijn begeleider in snikken uitbarstte en meteen huilend riep: ja maar.....Heb de stage wel gehaald en kan er nu om lachen.
PS: mocht je het echt niet eens zijn met feedback of kritiek, zeg dan: ik waardeer je feedback/eerlijkheid/openheid, maar ik herken mijzelf hier niet in.
Het liep zo uit de hand dat ik in het kantoortje van mijn begeleider in snikken uitbarstte en meteen huilend riep: ja maar.....Heb de stage wel gehaald en kan er nu om lachen.
PS: mocht je het echt niet eens zijn met feedback of kritiek, zeg dan: ik waardeer je feedback/eerlijkheid/openheid, maar ik herken mijzelf hier niet in.
