Gezondheid
alle pijlers
Alles tegelijk
zondag 20 juni 2010 om 22:39
Meestal bemoei ik me hier vooral met de arbeidsrechtelijke onderwerpen en zeg ik niet zoveel over mijzelf, maar nu voel ik me echt rot!
Gisteren is mijn nicht overleden na een oneerlijke strijd. Zo ontzettend oneerlijk en verschrikkelijk *&^% die ^&%* ziekte!
Morgen moet ik met mijn dochter naar de huisarts omdat ze op het consternatiebureau een ruisje bij het hart hebben gehoord. De arts zei dat als het iets ernstigs was geweest, dat allang had moeten blijken. Dus geen paniek en waarschijnlijk niets ernstigs, maar toch...
Ik heb het vreselijk naar mijn zin op mijn werk en ze hebben daar ook superveel begrip! Een betere werkgever kan ik niet verzinnen. Maar toevallig is het de komende week nogal druk. Ik weet even niet hoe ik het in moet passen.
Het verdriet om nicht en om hoe zij zich gevoeld heeft in de laatste dagen zit me als een lading en brok enorm dwars. Ik loop maar een beetje te dralen en kan ook niet echt afleiding vinden (de hele voetbalwedstrijd gaat langs me heen). Ik heb het gevoel dat ik geen tijd en gelegenheid heb om stil te staan bij de dingen die er toe doen zoals het afscheid van mijn nicht en dat ik niet 'zwak' kan en mag zijn vanwege dat er een kleintje is dat mijn aandacht vraagt.
Ik ben alleenstaand en dat merk je op zulke momenten zo erg...
Gelukkig heb ik wel veel steun en helpende handjes en gaat kleintje een paar daagjes naar oma en naar papa (met wie ik gelukkig goed contact heb) maar toch... dan voel je je daar weer schuldig over. En je denkt toch: stel dat er nader onderzoek nodig is, hoe moet dat dan?
Donderdag is de crematie van mijn nicht.
Het gaat heel zwaar worden en ik denk dat ik, nu ik mezelf zo hoor, goed ga stilstaan bij het afscheid van iemand die geen keuze meer had, en als een leeuw gevochten heeft en hopelijk nu rust.. Ik hoop dat ze nu vanaf een wolkje naar beneden kijkt en oude bekenden tegenkomt. En dat ze denkt:' heb ik me daar nu zo druk om gemaakt?' En lekker een biertje neemt!
Wish me luck voor de komende week...
Gisteren is mijn nicht overleden na een oneerlijke strijd. Zo ontzettend oneerlijk en verschrikkelijk *&^% die ^&%* ziekte!
Morgen moet ik met mijn dochter naar de huisarts omdat ze op het consternatiebureau een ruisje bij het hart hebben gehoord. De arts zei dat als het iets ernstigs was geweest, dat allang had moeten blijken. Dus geen paniek en waarschijnlijk niets ernstigs, maar toch...
Ik heb het vreselijk naar mijn zin op mijn werk en ze hebben daar ook superveel begrip! Een betere werkgever kan ik niet verzinnen. Maar toevallig is het de komende week nogal druk. Ik weet even niet hoe ik het in moet passen.
Het verdriet om nicht en om hoe zij zich gevoeld heeft in de laatste dagen zit me als een lading en brok enorm dwars. Ik loop maar een beetje te dralen en kan ook niet echt afleiding vinden (de hele voetbalwedstrijd gaat langs me heen). Ik heb het gevoel dat ik geen tijd en gelegenheid heb om stil te staan bij de dingen die er toe doen zoals het afscheid van mijn nicht en dat ik niet 'zwak' kan en mag zijn vanwege dat er een kleintje is dat mijn aandacht vraagt.
Ik ben alleenstaand en dat merk je op zulke momenten zo erg...
Gelukkig heb ik wel veel steun en helpende handjes en gaat kleintje een paar daagjes naar oma en naar papa (met wie ik gelukkig goed contact heb) maar toch... dan voel je je daar weer schuldig over. En je denkt toch: stel dat er nader onderzoek nodig is, hoe moet dat dan?
Donderdag is de crematie van mijn nicht.
Het gaat heel zwaar worden en ik denk dat ik, nu ik mezelf zo hoor, goed ga stilstaan bij het afscheid van iemand die geen keuze meer had, en als een leeuw gevochten heeft en hopelijk nu rust.. Ik hoop dat ze nu vanaf een wolkje naar beneden kijkt en oude bekenden tegenkomt. En dat ze denkt:' heb ik me daar nu zo druk om gemaakt?' En lekker een biertje neemt!
Wish me luck voor de komende week...
zondag 20 juni 2010 om 22:48
Veel sterkte....dit zijn inderdaad moeilijke tijden. Probeer het 1 voor 1 te nemen, voor zo ver mogelijk. Dus probeer morgen het afscheid van je nichtje donderdag even uit je gedachten te zetten en wees bij je kindje. Als je daar de uitslag van hebt (en hopelijk valt dat gewoon mee en ben je dan van die zorg af), richt je je op je werk. Als er daar inderdaad zo begripvol gereageerd wordt (wat heel fijn is, want dat gebeurt niet overal), kun je je zorgen misschien even overleggen en kunnen je collega's/leidinggevende die wat van je af praten. Da's dan weer een zorg minder...en zo blijft er 1 over, het afscheid van je nichtje. Daar kan ik helaas niets zinnigs over zeggen, want afscheid nemen van iemand is vreselijk moeilijk. Daarvoor dus een . Veel sterkte deze week!
zondag 20 juni 2010 om 23:03
Dank jullie wel voor de lieve reacties! Echt superlief!
@hatseklats: het voelt als ik met andere dingen bezig ga, ik mijn nicht in de steek laat... Heb het gevoel dat ik in gedachten bij haar moet zijn en het lijkt net of, als het leven 'gewoon doorgaat', je daar haast een soort verraad mee pleegt. Ik bedoel: wat zijn mijn zorgen en dossiertjes op het werk eigenlijk t.o.v. dat?
(sounds overigens of je ervaringsdeskundige bent in het in de lucht houden van alle ballen als single parent
)
@hatseklats: het voelt als ik met andere dingen bezig ga, ik mijn nicht in de steek laat... Heb het gevoel dat ik in gedachten bij haar moet zijn en het lijkt net of, als het leven 'gewoon doorgaat', je daar haast een soort verraad mee pleegt. Ik bedoel: wat zijn mijn zorgen en dossiertjes op het werk eigenlijk t.o.v. dat?
(sounds overigens of je ervaringsdeskundige bent in het in de lucht houden van alle ballen als single parent
)
zondag 20 juni 2010 om 23:34
quote:Zwanger02 schreef op 20 juni 2010 @ 23:03:
Dank jullie wel voor de lieve reacties! Echt superlief!
@hatseklats: het voelt als ik met andere dingen bezig ga, ik mijn nicht in de steek laat... Heb het gevoel dat ik in gedachten bij haar moet zijn en het lijkt net of, als het leven 'gewoon doorgaat', je daar haast een soort verraad mee pleegt. Ik bedoel: wat zijn mijn zorgen en dossiertjes op het werk eigenlijk t.o.v. dat?
(sounds overigens of je ervaringsdeskundige bent in het in de lucht houden van alle ballen als single parent)
Man werkt op zee, dus ik sta er inderdaad ook meer dan eens alleen voor, vooral tijdens de moeilijke momenten.
Ik kan me trouwens voorstellen dat je je schuldig zou voelen t.o.v. je nichtje, maar bedenk je dan dat je bezig bent alles waar je wel controle over hebt op een rijtje te krijgen, zodat je je juist bezig kunt houden met haar verlies.
Dank jullie wel voor de lieve reacties! Echt superlief!
@hatseklats: het voelt als ik met andere dingen bezig ga, ik mijn nicht in de steek laat... Heb het gevoel dat ik in gedachten bij haar moet zijn en het lijkt net of, als het leven 'gewoon doorgaat', je daar haast een soort verraad mee pleegt. Ik bedoel: wat zijn mijn zorgen en dossiertjes op het werk eigenlijk t.o.v. dat?
(sounds overigens of je ervaringsdeskundige bent in het in de lucht houden van alle ballen als single parent
)Man werkt op zee, dus ik sta er inderdaad ook meer dan eens alleen voor, vooral tijdens de moeilijke momenten.
Ik kan me trouwens voorstellen dat je je schuldig zou voelen t.o.v. je nichtje, maar bedenk je dan dat je bezig bent alles waar je wel controle over hebt op een rijtje te krijgen, zodat je je juist bezig kunt houden met haar verlies.
maandag 21 juni 2010 om 22:27
Gelukkig was er niets aan de hand. Huisarts was heel stellig dat het gewoon 'nieuwigheid' is en zeker niet gevaarlijk of alarmerend. Het klepje sluit waarschijnlijk niet helemaal goed, dat moet eenvoudig nog volgroeien. Gebeurt heel veel bij jonge kinderen en zelfs als hij doorverwijst (waar hij geen reden toe zag) doet de kinderarts vaak nog niets en zegt 'wacht maar af'.' Ze moet wel over een half jaar terugkomen, waarop ik natuurlijk vroeg waarom, er is immers toch niets ernstigs? Dat was alleen om het in de gaten te houden en uit te sluiten dat ze bij die paar enkele gevallen hoort waarbij het niet goedkomt. En ook dan kunnen ze gewoon behandelen.
Inmiddels weet ik ook dat als er echt een probleem is je dat al wel eerder had moeten merken. En die van mij kreeg natuurlijk weer een nee-zeg bui toen we vertrokken, dus de huisarts zag ook dat ze zich probleemloos vreselijk kan inspannen
Niks aan de hand dus gelukkig!
Op mijn werk waren ze echt superlief en supportive! Een collega heeft vrijdag al direct een zaak van mij overgenomen die spoed had en een andere collega heeft vandaag met mij van cursusdag geruild zodat ik woensdag niet extra hoef te gaan werken. Ze droegen zelfs aan dat ik misschien ook vrijdag maar even moest kijken en thuis moest blijven. En zelfs vandaag, als het niet zou gaan. Familie en medische dingen gaan gewoon voor. Ik zei dat ik het gevoel had dat ik niet verdrietig mocht en kon zijn, maar dat mag daar dus wél en ze vinden het belangrijk dat ik ik er wél goed bij stilta. Ik heb mijn leidinggevende echt bedankt dat ze zo super reageren en gezegd dat het zeker niet overal zo is. Waarop ze zei:' maar hier wel.'
Tot zover dus allemaal meevallers.
Nu nog donderdag en de komende tijd..... Bedankt voor de goede tips Hatseklats, en je hebt gelijk.... Nu kan ik er echt de tijd voor nemen en dat ga ik donderdag ook doen....
Het is echt super dat allemaal mensen zijn gaan antwoorden op de mails die werden rondgestuurd. Ookal kennen ze elkaar niet, op een gegeven moment ging iedereen 'reply all' doen. Eén vertelde een mooi verhaal en dat vond iedereen zo onroerend en lief. Iedereen is verslagen en verdrietig en wenst elkaar zoveel sterkte. Wij zijn nu van plan al die mails aan de directe familie aan te gaan bieden in een mooie map.
Thanks allemaal voor de lieve woorden en goede tips!
En hatseklats, lastig voor je dat man vaak weg is.. Dan weet je het wel hoe het soms gaat, altijd in de spagaat..... Jij ook veel sterkte en als er een keer wat is, zien we je berichtjes wel, OK?
Inmiddels weet ik ook dat als er echt een probleem is je dat al wel eerder had moeten merken. En die van mij kreeg natuurlijk weer een nee-zeg bui toen we vertrokken, dus de huisarts zag ook dat ze zich probleemloos vreselijk kan inspannen
Niks aan de hand dus gelukkig!
Op mijn werk waren ze echt superlief en supportive! Een collega heeft vrijdag al direct een zaak van mij overgenomen die spoed had en een andere collega heeft vandaag met mij van cursusdag geruild zodat ik woensdag niet extra hoef te gaan werken. Ze droegen zelfs aan dat ik misschien ook vrijdag maar even moest kijken en thuis moest blijven. En zelfs vandaag, als het niet zou gaan. Familie en medische dingen gaan gewoon voor. Ik zei dat ik het gevoel had dat ik niet verdrietig mocht en kon zijn, maar dat mag daar dus wél en ze vinden het belangrijk dat ik ik er wél goed bij stilta. Ik heb mijn leidinggevende echt bedankt dat ze zo super reageren en gezegd dat het zeker niet overal zo is. Waarop ze zei:' maar hier wel.'
Tot zover dus allemaal meevallers.
Nu nog donderdag en de komende tijd..... Bedankt voor de goede tips Hatseklats, en je hebt gelijk.... Nu kan ik er echt de tijd voor nemen en dat ga ik donderdag ook doen....
Het is echt super dat allemaal mensen zijn gaan antwoorden op de mails die werden rondgestuurd. Ookal kennen ze elkaar niet, op een gegeven moment ging iedereen 'reply all' doen. Eén vertelde een mooi verhaal en dat vond iedereen zo onroerend en lief. Iedereen is verslagen en verdrietig en wenst elkaar zoveel sterkte. Wij zijn nu van plan al die mails aan de directe familie aan te gaan bieden in een mooie map.
Thanks allemaal voor de lieve woorden en goede tips!
En hatseklats, lastig voor je dat man vaak weg is.. Dan weet je het wel hoe het soms gaat, altijd in de spagaat..... Jij ook veel sterkte en als er een keer wat is, zien we je berichtjes wel, OK?
maandag 21 juni 2010 om 23:08
Wat fijn voor je dat er niets met je kindje aan de hand is en dat iedereen zo reageert! Dat heb je dan gewoon echt nodig hè? Nu kun je rustig met je verdriet aan de slag. En wat een mooi idee om herinneringen in een map aan de directe familie te gaan geven. Daar zullen ze nog heel veel troost uit kunnen halen.
Jij heel veel sterkte. Ik ben blij dat het wat rustiger is geworden. Heel veel sterkte ook aanstaande donderdag!
Jij heel veel sterkte. Ik ben blij dat het wat rustiger is geworden. Heel veel sterkte ook aanstaande donderdag!
woensdag 23 juni 2010 om 00:07
Vandaag weer in mineur....
Rouwkaart van nicht ontvangen. Ik ben niet snel onder de indruk, maar deze was zo mooi met zo'n mooie foto.... Die paste ook helemaal bij de tekst en bij hoe zij invulling heeft gegeven aan die laatste jaren. De kaart was lief en teder en kwetsbaar tegelijk. Zodat, als mijn dochter niet direct alle aandacht had gevraagd en mijn huis een bende was omdat de oppas denkt dat de kaboutertjes wel opruimen (wat doen natte hydrofielluiers op een tapijt, tezamen met de kleren die of in de wasmand of in de kast horen en waarom is mijn keuken verbouwd?) gelijk in tranen uitbarste. Wat dus eigenlijk weer niet kon!
Ik was zo onder de indruk van die kaart. Het had ook iets vredigs, maar tegelijk ook heel verdrietig. Van dat verdriet wat je zo dwarszit en er uit moet, net als wanneer je moet overgeven. Shitzooi! #%&^**!!!!
Merk toch ook dat ik er niet helemaal bij ben met werk, en heb natuurlijk weer een aantal termijnen op korte termijn...
Het voelt nu allemaal even vreselijk zwaar, oh wat heftig is het toch.... Hoop echt dat nicht het nu goed heeft en lekker op een wolkje zit! En denkt: wel chill hier!
Rouwkaart van nicht ontvangen. Ik ben niet snel onder de indruk, maar deze was zo mooi met zo'n mooie foto.... Die paste ook helemaal bij de tekst en bij hoe zij invulling heeft gegeven aan die laatste jaren. De kaart was lief en teder en kwetsbaar tegelijk. Zodat, als mijn dochter niet direct alle aandacht had gevraagd en mijn huis een bende was omdat de oppas denkt dat de kaboutertjes wel opruimen (wat doen natte hydrofielluiers op een tapijt, tezamen met de kleren die of in de wasmand of in de kast horen en waarom is mijn keuken verbouwd?) gelijk in tranen uitbarste. Wat dus eigenlijk weer niet kon!
Ik was zo onder de indruk van die kaart. Het had ook iets vredigs, maar tegelijk ook heel verdrietig. Van dat verdriet wat je zo dwarszit en er uit moet, net als wanneer je moet overgeven. Shitzooi! #%&^**!!!!
Merk toch ook dat ik er niet helemaal bij ben met werk, en heb natuurlijk weer een aantal termijnen op korte termijn...
Het voelt nu allemaal even vreselijk zwaar, oh wat heftig is het toch.... Hoop echt dat nicht het nu goed heeft en lekker op een wolkje zit! En denkt: wel chill hier!
maandag 28 juni 2010 om 01:18
Ha Hatseklats,
Het was natuurlijk superheftig donderdag. Maar het bleek dat mijn nicht zulke leuke mensen als vrienden had die er allemaal waren. En samen hebben ze er iets heel moois van gemaakt, samen met de familie. Er was een uitgeleide met motorrijders die zich spontaan verzameld hadden. De uitvaartondernemer voorop! De stamkroeg was barstenvols en de vrienden mailen nu nog steeds over een weer.
Ik hoop dat zij haar rust heeft gevonden en de nabestaanden af en toe kracht kan geven om haar gemis te dragen. Uit de dienst bleek wel wat een bijzonder mens ze was, en zo iemand leeft voort in alle harten!
Go girl go....
We vergeten je nooit!
Het was natuurlijk superheftig donderdag. Maar het bleek dat mijn nicht zulke leuke mensen als vrienden had die er allemaal waren. En samen hebben ze er iets heel moois van gemaakt, samen met de familie. Er was een uitgeleide met motorrijders die zich spontaan verzameld hadden. De uitvaartondernemer voorop! De stamkroeg was barstenvols en de vrienden mailen nu nog steeds over een weer.
Ik hoop dat zij haar rust heeft gevonden en de nabestaanden af en toe kracht kan geven om haar gemis te dragen. Uit de dienst bleek wel wat een bijzonder mens ze was, en zo iemand leeft voort in alle harten!
Go girl go....
We vergeten je nooit!
