Kinderen
alle pijlers
Verder na een miskraam
maandag 21 juni 2010 om 17:35
maandag 21 juni 2010 om 19:28
Ohja...om nog even terug te komen op het vorige topic en wie daar meegelezen en meegeschreven heeft...
Alles is nu weer gezakt. Het is wat van een paar dagen, alles heeft weer een plaatsje gekregen en nu denk ik dan dat ik misschien wel erg heftig gereageerd heb thuis. Maar aan de andere kant, zo voelde ik dat op dt moment. Nu is de storm weer gaan liggen zeg maar.
Op het werk gaat het ook wel weer, morgen mijn functioneringsgesprek en dan zal ik dat nog even ter sprake brengen, wat mij zo stoorde.
@shelle: fijn hè, dat je ongesteld bent geworden. Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat haha! Sla de libresse en always maar in! Maar ik was toen ook erg blij, gewoon dat "het" het weer deed! Ik hoop voor jou dat je snel weer wat regelmaat erin krijgt, dan hoop ik voor mezelf trouwens ook!
Alles is nu weer gezakt. Het is wat van een paar dagen, alles heeft weer een plaatsje gekregen en nu denk ik dan dat ik misschien wel erg heftig gereageerd heb thuis. Maar aan de andere kant, zo voelde ik dat op dt moment. Nu is de storm weer gaan liggen zeg maar.
Op het werk gaat het ook wel weer, morgen mijn functioneringsgesprek en dan zal ik dat nog even ter sprake brengen, wat mij zo stoorde.
@shelle: fijn hè, dat je ongesteld bent geworden. Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat haha! Sla de libresse en always maar in! Maar ik was toen ook erg blij, gewoon dat "het" het weer deed! Ik hoop voor jou dat je snel weer wat regelmaat erin krijgt, dan hoop ik voor mezelf trouwens ook!
maandag 21 juni 2010 om 19:54
Hoi allemaal,
ik zou graag af en toe met jullie meeschrijven. Ik heb vorig jaar september een MA gehad. Achteraf besef ik me pas hoeveel het me heeft aangegrepen, ik ben echt dik drie maanden mezelf niet geweest.
Van die stomme opmerkingen heb ik geen last, ik had namelijk aan niemand verteld dat ik zwanger was. Ik had er zo mijn redenen voor, mijn moeder moest net in die tijd een zeer heftige medische behandeling ondergaan, en ik wilde het niet nog erger maken allemaal. En ja, ik wilde het niet eerder aan andere mensen vertellen.
Maar het was best zwaar, als ik nu weer zwanger mocht worden, vertel ik het gelijk. No way dat als het weer mis gaat, dat ik daar weer alleen doorheen ga. (Ok, mn vriend was echt superlief, maar op een gegeven moment wil je er ook wel met iemand anders over praten.)
Nu ga ik de medische molen in, mn eisprong doet het niet echt namelijk. (vorige keer was een lucky shot blijkbaar) Maar ik vind het elke keer als ik langs het ziekenhuis ga zo confronterend.. Net als de kraambezoeken in mn omgeving. Een paar vriendinnen van mij waren tegelijk zwanger met mij, en als ik nu die kindjes zie denk ik er elke keer aan dat ik er nu ook eentje gehad had kunnen hebben.
Fijn om dat een keer op te schrijven allemaal:-) Ik zal volgende keer wat interactiever zijn, maar wilde me nu graag even voorstellen..
Fijne avond allemaal!
ik zou graag af en toe met jullie meeschrijven. Ik heb vorig jaar september een MA gehad. Achteraf besef ik me pas hoeveel het me heeft aangegrepen, ik ben echt dik drie maanden mezelf niet geweest.
Van die stomme opmerkingen heb ik geen last, ik had namelijk aan niemand verteld dat ik zwanger was. Ik had er zo mijn redenen voor, mijn moeder moest net in die tijd een zeer heftige medische behandeling ondergaan, en ik wilde het niet nog erger maken allemaal. En ja, ik wilde het niet eerder aan andere mensen vertellen.
Maar het was best zwaar, als ik nu weer zwanger mocht worden, vertel ik het gelijk. No way dat als het weer mis gaat, dat ik daar weer alleen doorheen ga. (Ok, mn vriend was echt superlief, maar op een gegeven moment wil je er ook wel met iemand anders over praten.)
Nu ga ik de medische molen in, mn eisprong doet het niet echt namelijk. (vorige keer was een lucky shot blijkbaar) Maar ik vind het elke keer als ik langs het ziekenhuis ga zo confronterend.. Net als de kraambezoeken in mn omgeving. Een paar vriendinnen van mij waren tegelijk zwanger met mij, en als ik nu die kindjes zie denk ik er elke keer aan dat ik er nu ook eentje gehad had kunnen hebben.
Fijn om dat een keer op te schrijven allemaal:-) Ik zal volgende keer wat interactiever zijn, maar wilde me nu graag even voorstellen..
Fijne avond allemaal!
maandag 21 juni 2010 om 20:23
Hoi Kaatje!
Zijn je folikels al gemeten? en krijg je medicijnen om je eisprong te helpen?
Dat vind ik dus erg moeilijk heh, vertellen of niet vertellen. De eerste keer dat ik een MK kreeg wist ik niet eens dat ik zwanger was, maar heb het daarna wel gedeeld met een aantal vriendinnen. De tweede keer heb ik het mensen wel verteld, maar toen vond ik het juist moeilijk dat ik moest vertellen dat het mis was gegaan. Mijn zus heb ik het toen trouwens niet verteld want die was net bevallen. Dat was heel moeilijk, 2 weken na mijn MK had ik mijn neefje in handen
( ik ben er nog niet uit hoe ik dat doe. Gelukkig is er het forum 
Misschien omdat ik steeds moelijke opmerkingen krijg hou ik het liever voor mezelf. Misschien verrtel ik het alleen mijn 2 beste vriendinnen, want die heb ik echt wel nodig hoor!
Zijn je folikels al gemeten? en krijg je medicijnen om je eisprong te helpen?
Dat vind ik dus erg moeilijk heh, vertellen of niet vertellen. De eerste keer dat ik een MK kreeg wist ik niet eens dat ik zwanger was, maar heb het daarna wel gedeeld met een aantal vriendinnen. De tweede keer heb ik het mensen wel verteld, maar toen vond ik het juist moeilijk dat ik moest vertellen dat het mis was gegaan. Mijn zus heb ik het toen trouwens niet verteld want die was net bevallen. Dat was heel moeilijk, 2 weken na mijn MK had ik mijn neefje in handen
( ik ben er nog niet uit hoe ik dat doe. Gelukkig is er het forum Misschien omdat ik steeds moelijke opmerkingen krijg hou ik het liever voor mezelf. Misschien verrtel ik het alleen mijn 2 beste vriendinnen, want die heb ik echt wel nodig hoor!
maandag 21 juni 2010 om 20:43
Ha Babado,
nee, ik krijg nog geen medicijnen, ze willen eerst wat andere oorzaken uitsluiten, dus ik krijg over een paar weken een hsg onderzoek en het zaad van mn vriend moet worden getest.
En ik vind het verstandig van je om het in ieder geval in een kleine kring te vertellen. Daar heb je toch het meeste kans op steun. En ik ben ervan overtuigd dat mensen die het nog nooit meegemaakt hebben, zich er niets bij voor kunnen stellen. En dus opmerkingen maken die niet goed vallen. Voordat ik het meemaakte dacht ik er namelijk ook een stuk lichter over dan nu.
Ik kan me trouwens voorstellen hoe moeilijk het is geweest om twee weken na je miskraam je neefje in je handen te houden. De gedachte alleen al zou dan genoeg zijn om in tranen uit te barsten. Wel lief van je dat je je best hebt gedaan om haar te ontzien!
nee, ik krijg nog geen medicijnen, ze willen eerst wat andere oorzaken uitsluiten, dus ik krijg over een paar weken een hsg onderzoek en het zaad van mn vriend moet worden getest.
En ik vind het verstandig van je om het in ieder geval in een kleine kring te vertellen. Daar heb je toch het meeste kans op steun. En ik ben ervan overtuigd dat mensen die het nog nooit meegemaakt hebben, zich er niets bij voor kunnen stellen. En dus opmerkingen maken die niet goed vallen. Voordat ik het meemaakte dacht ik er namelijk ook een stuk lichter over dan nu.
Ik kan me trouwens voorstellen hoe moeilijk het is geweest om twee weken na je miskraam je neefje in je handen te houden. De gedachte alleen al zou dan genoeg zijn om in tranen uit te barsten. Wel lief van je dat je je best hebt gedaan om haar te ontzien!
maandag 21 juni 2010 om 21:09
quote:Kaatje000 schreef op 21 juni 2010 @ 20:43:
En ik ben ervan overtuigd dat mensen die het nog nooit meegemaakt hebben, zich er niets bij voor kunnen stellen. En dus opmerkingen maken die niet goed vallen. Voordat ik het meemaakte dacht ik er namelijk ook een stuk lichter over dan nu.
Helemaal mee eens! Ik dacht er ook zo over, maar nu het me zelf is overkomen, weet ik en merk ik dat vrouwen die snel zwanger zijn geraakt en geen miskraam hebben gehad, toch heel makkelijk erover denken. Zo wordt er dan gezegd, "je bent nog jong" of "je weet tenminste dat je zwanger kunt raken" en "je hebt nog alle tijd".
Is allemaal wel zo, maar daar zit je gewoon niet op te wachten...ik denk dan, jij hebt makkelijk kletsen!
Hoever je dan ook zwanger geweest mag zijn, je hebt er al aan mogen "proeven", je een leven voorgesteld met een kindje. Als die ballon uit een spat, is dat gewoon heel hard.
En ik ben ervan overtuigd dat mensen die het nog nooit meegemaakt hebben, zich er niets bij voor kunnen stellen. En dus opmerkingen maken die niet goed vallen. Voordat ik het meemaakte dacht ik er namelijk ook een stuk lichter over dan nu.
Helemaal mee eens! Ik dacht er ook zo over, maar nu het me zelf is overkomen, weet ik en merk ik dat vrouwen die snel zwanger zijn geraakt en geen miskraam hebben gehad, toch heel makkelijk erover denken. Zo wordt er dan gezegd, "je bent nog jong" of "je weet tenminste dat je zwanger kunt raken" en "je hebt nog alle tijd".
Is allemaal wel zo, maar daar zit je gewoon niet op te wachten...ik denk dan, jij hebt makkelijk kletsen!
Hoever je dan ook zwanger geweest mag zijn, je hebt er al aan mogen "proeven", je een leven voorgesteld met een kindje. Als die ballon uit een spat, is dat gewoon heel hard.
maandag 21 juni 2010 om 21:09
Hey ladies, zit met veel herkenning jullie berichten te lezen! Het voordeel van zoveel lompe opmerkingen krijgen is dat je het zelf bij een ander heel anders zou aanpakken. Een van mijn toppers is: 3 keer is scheepsrecht! En dat na je 2e miskraam!! Het is dat het een hele goede vriendin was die met die opmerking kwam, dus m'n vriend en ik hebben er maar om gelachten.
Wil ook graag mijn verhaal met jullie delen. In september een miskraam gehad (ook eerst 2 weken in onzekerheid gezeten omdat de 1e echo niet duidelijk was). Een paar dagen later een curretage ondergaan. Begin februari was ik weer zwanger. Ook hier bleek het na 8 weken niet goed te zijn en wederom een curretage gehad. Dit was begin maart. En tot op de dag van vandaag is mijn menstruatie niet op gang gekomen (na de 1e x was het na 5 weken weer op gang gekomen). Ondertussen een kuurtje Primolut van de huisarts gehad, maar ook dat heeft niet geholpen. Heb vorige week 1e afspraak gehad bij de gyn. Die gaat nu wat bloedonderzoek doen om te kijken of ik wel een eisprong krijg. Over 2 weken volgt de uitslag.
Frustrerend dus dat je stilstaat. Niet eens aan de slag kan om gericht 'raak te schieten'. Dat mensen elke keer als je ze ziet verwachten dat je met nieuws komt, dat anderen om je heen wel een baby krijgen (terwijl mijn 1e nu ook een paar maanden oud had geweest) of zeer snel zwanger raken zodra de wens er is. En ik vind het heel verdrietig dat we nu een ziekenhuis binnen moeten stappen. Dat ik een 'medisch geval' ben geworden. Dat is even slikken. Een onbezorgde zwangerschap zit er niet meer in.
Maar ik probeer wel positief te blijven. Het moet gewoon goedkomen. En soms wordt er ff flink gejankt. Jullie verhalen lezen en elkaar steunen kan zeker helpen. Een dikke hug voor jullie. En Sproet, laten we hopen dat wij over een tijd ook nog eens terugkomen op dit forum met positief nieuws!
liefs
Suus
Wil ook graag mijn verhaal met jullie delen. In september een miskraam gehad (ook eerst 2 weken in onzekerheid gezeten omdat de 1e echo niet duidelijk was). Een paar dagen later een curretage ondergaan. Begin februari was ik weer zwanger. Ook hier bleek het na 8 weken niet goed te zijn en wederom een curretage gehad. Dit was begin maart. En tot op de dag van vandaag is mijn menstruatie niet op gang gekomen (na de 1e x was het na 5 weken weer op gang gekomen). Ondertussen een kuurtje Primolut van de huisarts gehad, maar ook dat heeft niet geholpen. Heb vorige week 1e afspraak gehad bij de gyn. Die gaat nu wat bloedonderzoek doen om te kijken of ik wel een eisprong krijg. Over 2 weken volgt de uitslag.
Frustrerend dus dat je stilstaat. Niet eens aan de slag kan om gericht 'raak te schieten'. Dat mensen elke keer als je ze ziet verwachten dat je met nieuws komt, dat anderen om je heen wel een baby krijgen (terwijl mijn 1e nu ook een paar maanden oud had geweest) of zeer snel zwanger raken zodra de wens er is. En ik vind het heel verdrietig dat we nu een ziekenhuis binnen moeten stappen. Dat ik een 'medisch geval' ben geworden. Dat is even slikken. Een onbezorgde zwangerschap zit er niet meer in.
Maar ik probeer wel positief te blijven. Het moet gewoon goedkomen. En soms wordt er ff flink gejankt. Jullie verhalen lezen en elkaar steunen kan zeker helpen. Een dikke hug voor jullie. En Sproet, laten we hopen dat wij over een tijd ook nog eens terugkomen op dit forum met positief nieuws!
liefs
Suus
maandag 21 juni 2010 om 21:16
Dat stilstaan vond ik ook vreselijk, Suus. Na mijn tweede miskraam (in aug vorig jaar) moest ik 10 weken wachten op mijn ongesteldheid. En dat terwijl we juist tempo wilden maken, want ik ben al 39. Ik werd er tureluurs van. Gelukkig is de ongesteldheid nog wel uit zichzelf gekomen.
Je moet inderdaad wel positief blijven. Hoop doet leven, klinkt afgezaagd, maar het is wel zo. Liedje voor alle positivo's onder ons:
http://www.youtube.com/watch?v=Z38cb5rCnb8
Je moet inderdaad wel positief blijven. Hoop doet leven, klinkt afgezaagd, maar het is wel zo. Liedje voor alle positivo's onder ons:
http://www.youtube.com/watch?v=Z38cb5rCnb8
maandag 21 juni 2010 om 21:38
Thanx Naski, heb gelijk even het liedje beluisterd, want kende het niet. Mooie toepasselijke tekst. Die gaan we vaker opzetten hier, onze Guus! 
Dat wachten is inderdaad rete-irritant. En je klokje tikt lekker verder. Ik word dit jaar 35. We hebben nog even, maar je staat er toch anders in dan als je wat jaartjes jonger bent (wat het verdriet niet minder maakt natuurlijk, dat heeft niets met leeftijd te maken). Hoe is jou situatie nu Naski, als ik vragen mag? Dat kan ik niet terugvinden op dit topic.
Dat wachten is inderdaad rete-irritant. En je klokje tikt lekker verder. Ik word dit jaar 35. We hebben nog even, maar je staat er toch anders in dan als je wat jaartjes jonger bent (wat het verdriet niet minder maakt natuurlijk, dat heeft niets met leeftijd te maken). Hoe is jou situatie nu Naski, als ik vragen mag? Dat kan ik niet terugvinden op dit topic.
maandag 21 juni 2010 om 21:42
Hi Supersuus en Naski, dat stilstaan is heel frustrerend, wij hebben net 5 maanden gewacht en ik werd gek, elke week of paar weken naar het ziekenhuis en we kwamen geen stap verder. Ik werd er heel moedeloos en verdrietig van, eigenlijk was er geen land met me te bezeilen en ik wilde met niemand erover praten, allen met mijn vriend. Sinds vrijdag gaan we weer voor een neiuwe poging en voel ik eindelijk weer wat hoop!
maandag 21 juni 2010 om 21:56
maandag 21 juni 2010 om 21:57
Suus ik wordt dit jaar 36 en merk dat mijn gyn er wel flink wat haast achter zet, das wel fijn. Ik had dat gevoel een medisch geval te zijn de laaste weken ook zo, steeds in het ziekenhuis bloed afnemen en echo's en dan wordt ons nogverteld wanneer we seks moeten hebben... Ik had ook dat mensen om me heen dachten dat ik zwanger was, omdat ik steeds naar het ziekenhuis moest
maandag 21 juni 2010 om 22:02
Ze hebben en bloedstollingsstoornis gevonden, maar met bloedverdunners heb ik nog 2x een MK gehad, daarna heel veel onderzoeken gehad, niets gevonden maar vorige week heb ik capsules voorgeschreven gekregen die innestelling moeten bevoorderen. Dus we gaan het weer proberen! Door mijn stollingsstoornis zal ik onder strenge controle van de gyn blijven als ik weer zwanger kan worden/blijven en vanaf 20 weken injecties moeten toedienen om stolling te voorkomen.
maandag 21 juni 2010 om 22:06
@ Vera Nou, ik ben sinds ik met de pil gestopt ben, meer dan een jar geleden, maar 1 keer normaal ongesteld geweest. Heel irritant, want ik wil gewoon dat het werkt. Het heeft wel een klein voordeeltje: ik had altijd wel een dag hoofdpijn als ik ongesteld was, en daar heb ik nu dus geen last van.
En Suus, wat herkenbaar! En wat klote dat het voor jou de tweede keer ook mis ging zeg. Ik vind het net als jou ook zo naar om maar te moeten wachten. Ik moet zeggen dat ik er inmiddels iets beter mee om kan gaan. Ik leefde in het begin van afspraak naar afspraak en kon niet echt genieten van de leuke dingen die ik tussendoor deed. Nu geniet ik daar wel weer van, en voel ik de frustratie alleen bij de confrontatiemomenten.
Babado, hoop dat deze poging raak is voor je!
En Suus, wat herkenbaar! En wat klote dat het voor jou de tweede keer ook mis ging zeg. Ik vind het net als jou ook zo naar om maar te moeten wachten. Ik moet zeggen dat ik er inmiddels iets beter mee om kan gaan. Ik leefde in het begin van afspraak naar afspraak en kon niet echt genieten van de leuke dingen die ik tussendoor deed. Nu geniet ik daar wel weer van, en voel ik de frustratie alleen bij de confrontatiemomenten.
Babado, hoop dat deze poging raak is voor je!
maandag 21 juni 2010 om 22:10
maandag 21 juni 2010 om 22:17
@Babado: Jeetje wat heb je dan al een hoop verdriet en ellende achter de rug zeg. Het lange wachten heeft dus wel een uitkomst gegeven, zodat je hopelijk nu toch zwanger kan raken en vooral blijven!! Hou je ons op de hoogte?
@Kaatje, stom he, dat je nu iets heel graag wilt wat je eerst maandelijks verfoeide! Krijg je al onderzoeken of moet je het nog even aankijken?
@Kaatje, stom he, dat je nu iets heel graag wilt wat je eerst maandelijks verfoeide! Krijg je al onderzoeken of moet je het nog even aankijken?
maandag 21 juni 2010 om 22:23
quote:Supersuus schreef op 21 juni 2010 @ 21:38:
Hoe is jou situatie nu Naski, als ik vragen mag? Dat kan ik niet terugvinden op dit topic.
Na de tweede miskraam in augustus werd ik dus pas eind oktober ongesteld. In november kregen we een intake voor iui. Maar eerst moest ik nog een fertiloscopie (soort kijkoperatie), waarbij ze endometriose in mijn eileiders hebben gevonden. Gelukkig was het een milde vorm, dus we mochten wel starten met de iui.
In januari hebben we prikles gehad en de 1e iui. Die mislukte en in februari hadden we de 2e. Die mislukte ook. Ik werd toen met vlagen behoorlijk depressief en had net als babado helemaal geen zin om er met wie dan ook over te praten (behalve met mijn vriend). Tijdens de 3e iui hebben we veel goede gesprekken gehad en we kwamen tot de conclusie dat we zonder kinderen ook een heel mooi leven konden hebben.
Maar ineens bleek de 3e iui raak en inmiddels ben ik al bijna 15 weken zwanger.
Hoe is jou situatie nu Naski, als ik vragen mag? Dat kan ik niet terugvinden op dit topic.
Na de tweede miskraam in augustus werd ik dus pas eind oktober ongesteld. In november kregen we een intake voor iui. Maar eerst moest ik nog een fertiloscopie (soort kijkoperatie), waarbij ze endometriose in mijn eileiders hebben gevonden. Gelukkig was het een milde vorm, dus we mochten wel starten met de iui.
In januari hebben we prikles gehad en de 1e iui. Die mislukte en in februari hadden we de 2e. Die mislukte ook. Ik werd toen met vlagen behoorlijk depressief en had net als babado helemaal geen zin om er met wie dan ook over te praten (behalve met mijn vriend). Tijdens de 3e iui hebben we veel goede gesprekken gehad en we kwamen tot de conclusie dat we zonder kinderen ook een heel mooi leven konden hebben.
Maar ineens bleek de 3e iui raak en inmiddels ben ik al bijna 15 weken zwanger.
maandag 21 juni 2010 om 22:24
Dat verplicht sexen komt me soms ook de neus uit maar wilde ook geen maand verspillen. Al hebben gaan we nu waarschijnlijk een pauze inlassen. Ik begin binnenkort met een nieuwe baan en daar wil ik me helemaal op kunnen richten.
@Supersuus, dat het rust geeft als je naar het zkh moet voor onderzoeken herken ik wel. Dan gebeurt er tenminste iets voor je gevoel.
@Supersuus, dat het rust geeft als je naar het zkh moet voor onderzoeken herken ik wel. Dan gebeurt er tenminste iets voor je gevoel.
maandag 21 juni 2010 om 22:29
Tijdens de iui moest ik zelf hormonen spuiten en vervolgens een paar keer naar het ziekenhuis om de follikels op te laten meten. En vervolgens moest ik pregnyl spuiten en kregen we twee dagen later de iui-behandeling. Dat was allemaal nog peanuts vergeleken bij de twee wachtweken die daarna kwamen. Die duurden zóóó lang.
maandag 21 juni 2010 om 23:44
Ja suus dat had ik ook wel, dat ik met die onderzoeken het gevoel had er iets aan te gaan doen, maar op een gegeven moment duurde het me te lang!
Helaas is zijn de voorgeschreven capsules een experiment, normaal krijg je dit bij een tekort aan progesteron, dat is bij mij niet het geval, maar omdat er dus niets anders werd gevonden en het steeds vroeg misgaat gaan we het maar proberen. Deze week heb ik ook een afspraak bij een hematoloog die gespecialiseerd is in het stollingssyndroom dat ik heb, en wil ik kijken wat zij mij voorschrijft. Fijn dat het nu goed gaat bij jou Naski, hoe voel je je?
Helaas is zijn de voorgeschreven capsules een experiment, normaal krijg je dit bij een tekort aan progesteron, dat is bij mij niet het geval, maar omdat er dus niets anders werd gevonden en het steeds vroeg misgaat gaan we het maar proberen. Deze week heb ik ook een afspraak bij een hematoloog die gespecialiseerd is in het stollingssyndroom dat ik heb, en wil ik kijken wat zij mij voorschrijft. Fijn dat het nu goed gaat bij jou Naski, hoe voel je je?
