Geld & Recht
alle pijlers
Hondeneigenaar laat niks meer van zich horen
vrijdag 25 juni 2010 om 08:27
Ik vang al jaren met regelmaat honden op waarvoor een ander baasje moet worden gezocht.
De hond woont zolang bij mij als dat nodig is, en ik zoek de ideale nieuwe baas.
Vier weken geleden ben ik benaderd door de fokker van één van mijn eigen honden; of ik geen plaatsje had voor een oudje van 10? Het baasje zou momenteel ergens logeren vanwege relatie en financieële problemen en de hond mocht niet mee. Men dreigde de hond in het asiel te stoppen.
Natuurlijk heb ik plek voor een senior en binnen 2 dagen werd dit hondje bij mij thuis afgeleverd door het baasje.
Ondertussen ben ik gaan werken met de hond en op zoek gegaan naar een nieuw thuis.
De hond vertoonde tekenen van verwaarlozing. En dan vooral op het gebied van goede voeding en beweging. De hond had doorlig en kale plekken, littekens van ernstige wonden, een oedeembuik en urineerde zo dicht mogelijk bij huis omdat, dit vermoed ik, ze simpelweg niet verder kwam
Inmiddels is ze een vrolijke hond die geniet van de aandacht van mijn andere honden, vriendjes is met mijn kind en heerlijk mee uit wandelen gaat. Haar vacht glanst en ze krijgt weer spieren. Tijd voor een nieuw thuis!
Alleen; ik heb haar papieren niet gekregen. Dit is wel al heel veel keren beloofd door het baasje (net als dat ze ELKE dag zou bellen), maar ze doet het gewoon niet. Ik heb haar nummer en ze zit in mijn contacten op Hyves, maar ze negeert mijn verzoek om de papieren en de ondertekening van een "afstandsverklaring".
Heeft iemand enig idee wat mijn "rechten" in deze zijn? Ik heb gebeld, voicemail ingesproken, via Hyves een bericht gestuurd (ik zie dat ze er op komt want haar dingetjes op Hyves houd ze bij) via de bevriende fokker geprobeerd. De fokker krijgt haar ook niet meer te pakken (zij heeft de andere hond van deze mevrouw opgevangen) en we weten niet meer wat te doen.
Ik denk eraan om een aangetekende brief te sturen waarin ik vermeld dat ik op zoek ben naar een baasje voor de hond en dat ik er bij geen reactie vanuit ga dat ze hiermee akkoord gaat.
Ik heb dit, in mijn hondenopvangcarriere, nog nooit meegemaakt. Meestal zijn mensen mij dankbaar voor de hulp. Ik verwacht niet dat men op de knieën voor mij gaat, maar wel dat men het fatsoen heeft in het belang van hun dier te handelen. En zorgen voor een betere baas, dat is toch het minste dat je kunt doen?
Wie heeft er kennis van juridische zaken en kan mij vertellen wat ik kan doen?
De hond woont zolang bij mij als dat nodig is, en ik zoek de ideale nieuwe baas.
Vier weken geleden ben ik benaderd door de fokker van één van mijn eigen honden; of ik geen plaatsje had voor een oudje van 10? Het baasje zou momenteel ergens logeren vanwege relatie en financieële problemen en de hond mocht niet mee. Men dreigde de hond in het asiel te stoppen.
Natuurlijk heb ik plek voor een senior en binnen 2 dagen werd dit hondje bij mij thuis afgeleverd door het baasje.
Ondertussen ben ik gaan werken met de hond en op zoek gegaan naar een nieuw thuis.
De hond vertoonde tekenen van verwaarlozing. En dan vooral op het gebied van goede voeding en beweging. De hond had doorlig en kale plekken, littekens van ernstige wonden, een oedeembuik en urineerde zo dicht mogelijk bij huis omdat, dit vermoed ik, ze simpelweg niet verder kwam
Inmiddels is ze een vrolijke hond die geniet van de aandacht van mijn andere honden, vriendjes is met mijn kind en heerlijk mee uit wandelen gaat. Haar vacht glanst en ze krijgt weer spieren. Tijd voor een nieuw thuis!
Alleen; ik heb haar papieren niet gekregen. Dit is wel al heel veel keren beloofd door het baasje (net als dat ze ELKE dag zou bellen), maar ze doet het gewoon niet. Ik heb haar nummer en ze zit in mijn contacten op Hyves, maar ze negeert mijn verzoek om de papieren en de ondertekening van een "afstandsverklaring".
Heeft iemand enig idee wat mijn "rechten" in deze zijn? Ik heb gebeld, voicemail ingesproken, via Hyves een bericht gestuurd (ik zie dat ze er op komt want haar dingetjes op Hyves houd ze bij) via de bevriende fokker geprobeerd. De fokker krijgt haar ook niet meer te pakken (zij heeft de andere hond van deze mevrouw opgevangen) en we weten niet meer wat te doen.
Ik denk eraan om een aangetekende brief te sturen waarin ik vermeld dat ik op zoek ben naar een baasje voor de hond en dat ik er bij geen reactie vanuit ga dat ze hiermee akkoord gaat.
Ik heb dit, in mijn hondenopvangcarriere, nog nooit meegemaakt. Meestal zijn mensen mij dankbaar voor de hulp. Ik verwacht niet dat men op de knieën voor mij gaat, maar wel dat men het fatsoen heeft in het belang van hun dier te handelen. En zorgen voor een betere baas, dat is toch het minste dat je kunt doen?
Wie heeft er kennis van juridische zaken en kan mij vertellen wat ik kan doen?
vrijdag 25 juni 2010 om 12:17
Het asiel kan niet veel doen omdat de hond niet aan hen is afgestaan. Wel ga ik kijken met de fokker of we de chips op onze naam gezet kunnen worden.
De aangetekende brieven gaan we ook aan beginnen
Zo vervelend dat het zo moet. We zijn er alleen om te helpen.
Het wordt wel een keer tijd voor regelgeving omtrent dierenmishandeling en verwaarlozing. Zou zo graag meer willen kunnen en doen. Maar dan ook met wettelijke bevoegdheden, zeg maar.
Ik ben momenteel bezig met 4! ponies waarvan de hoeven een jaar niet bekapt zijn. Eén pony is daarnaast ook nog een letterlijk kaal en verbrand vanwege zomereczeem, haaruitval en wonden. Ik snap soms helemaal niks van dit beschaafde land.
Je kunt helemaal niks beginnen, ja... ik kan de ponies gaan kopen. De eigenaar zelf hoeft in principe de situatie niet te verbeteren van de wet zolang er eten en drinken is.
De aangetekende brieven gaan we ook aan beginnen
Zo vervelend dat het zo moet. We zijn er alleen om te helpen.
Het wordt wel een keer tijd voor regelgeving omtrent dierenmishandeling en verwaarlozing. Zou zo graag meer willen kunnen en doen. Maar dan ook met wettelijke bevoegdheden, zeg maar.
Ik ben momenteel bezig met 4! ponies waarvan de hoeven een jaar niet bekapt zijn. Eén pony is daarnaast ook nog een letterlijk kaal en verbrand vanwege zomereczeem, haaruitval en wonden. Ik snap soms helemaal niks van dit beschaafde land.
Je kunt helemaal niks beginnen, ja... ik kan de ponies gaan kopen. De eigenaar zelf hoeft in principe de situatie niet te verbeteren van de wet zolang er eten en drinken is.
vrijdag 25 juni 2010 om 12:25
quote:Nastik schreef op 25 juni 2010 @ 12:17:
Je kunt helemaal niks beginnen, ja... ik kan de ponies gaan kopen. De eigenaar zelf hoeft in principe de situatie niet te verbeteren van de wet zolang er eten en drinken is.En algehele zorg/medische zorg is niet verplicht? Gewoon water en voer en dan is het goed? Belachelijk!
Je kunt helemaal niks beginnen, ja... ik kan de ponies gaan kopen. De eigenaar zelf hoeft in principe de situatie niet te verbeteren van de wet zolang er eten en drinken is.En algehele zorg/medische zorg is niet verplicht? Gewoon water en voer en dan is het goed? Belachelijk!
vrijdag 25 juni 2010 om 12:52
quote:hompeltjepompeltje schreef op 25 juni 2010 @ 12:25:
[...]
En algehele zorg/medische zorg is niet verplicht? Gewoon water en voer en dan is het goed? Belachelijk!
Jep. Je moet dus, als dierenliefhebber-die-zich-het-lot-aantrekt, echt zelf actie ondernemen. LID of Dierenbescherming kunnen helemaal niets zolang het geen "gevonden" of aangereden dier is. Zolang het dier iemands "bezit" is, mag je niet ingrijpen bij verwaarlozing oid. Daarom wordt dierenmishandeling ook zelden bestraft, en als het wel gedaan wordt erg licht.
Zoiets als de ponies is heel moeilijk. Een stukje tactiek en je hoofd koel houden. Je begint door bijv. een buur te vragen of zij misschien weten van wie de ponies zijn. Als een buur de verwaarlozing heeft opgemerkt, steken ze daarover meestal direct van wal, zo krijg je wat duidelijkheid in de situatie. (ouwe mensen, zieke mensen, geldgebrek, gewoon rotzakken). Daarna kun je een gesprekje aanknopen met de eigenaar. Of je ze eens mag aaien, hoe ze heten, wat kunnen ze. Naarmate je wat vaker langskomt kun je voorzichtig beginnen met "ik ken wel een goede hoefsmid..."
Maar het kost heel veel tijd en ondertussen lijden de beesten wel door.
[...]
En algehele zorg/medische zorg is niet verplicht? Gewoon water en voer en dan is het goed? Belachelijk!
Jep. Je moet dus, als dierenliefhebber-die-zich-het-lot-aantrekt, echt zelf actie ondernemen. LID of Dierenbescherming kunnen helemaal niets zolang het geen "gevonden" of aangereden dier is. Zolang het dier iemands "bezit" is, mag je niet ingrijpen bij verwaarlozing oid. Daarom wordt dierenmishandeling ook zelden bestraft, en als het wel gedaan wordt erg licht.
Zoiets als de ponies is heel moeilijk. Een stukje tactiek en je hoofd koel houden. Je begint door bijv. een buur te vragen of zij misschien weten van wie de ponies zijn. Als een buur de verwaarlozing heeft opgemerkt, steken ze daarover meestal direct van wal, zo krijg je wat duidelijkheid in de situatie. (ouwe mensen, zieke mensen, geldgebrek, gewoon rotzakken). Daarna kun je een gesprekje aanknopen met de eigenaar. Of je ze eens mag aaien, hoe ze heten, wat kunnen ze. Naarmate je wat vaker langskomt kun je voorzichtig beginnen met "ik ken wel een goede hoefsmid..."
Maar het kost heel veel tijd en ondertussen lijden de beesten wel door.
vrijdag 25 juni 2010 om 12:58
Ze hoeven niet op de knieën voor je? Ik vind van wel! Wat een geweldig werk dat je doet!
Vang je alleen staffords op of ook andere rassen? En hoe oud is je kind? Gaat dat goed; jouw kind en vreemde honden met soms een naar verleden samen? Hoe lang zijn de honden gemiddeld bij jou in je gezin? En gaat dat goed met je eigen honden? Afscheid zal wel moeilijk zijn als ze weer weggaan...
Sorry, veel vragen....
Vang je alleen staffords op of ook andere rassen? En hoe oud is je kind? Gaat dat goed; jouw kind en vreemde honden met soms een naar verleden samen? Hoe lang zijn de honden gemiddeld bij jou in je gezin? En gaat dat goed met je eigen honden? Afscheid zal wel moeilijk zijn als ze weer weggaan...
Sorry, veel vragen....
vrijdag 25 juni 2010 om 13:10
quote:jackie23 schreef op 25 juni 2010 @ 12:58:
Ze hoeven niet op de knieën voor je? Ik vind van wel! Wat een geweldig werk dat je doet!
Vang je alleen staffords op of ook andere rassen? En hoe oud is je kind? Gaat dat goed; jouw kind en vreemde honden met soms een naar verleden samen? Hoe lang zijn de honden gemiddeld bij jou in je gezin? En gaat dat goed met je eigen honden? Afscheid zal wel moeilijk zijn als ze weer weggaan...
Sorry, veel vragen....
Het zijn voornamelijk Staffords die bij mij terechtkomen omdat ik mij het lot van deze honden erg aantrek. Ik heb ze al mijn hele leven, dus koester warme gevoelens voor dit ras.
Ik heb een buitenkennel en een aantal benches. Het kan een heel proces zijn om een hond te laten wennen, maar laat ik het afkloppen, het gaat meestal goed. Het is voornamelijk een kwestie van gevoel. En honden kunnen lezen. Mijn 'vaste roedel", dus mijn eigen honden, zijn een hele open en vriendelijke roedel die weinig problemen hebben met andere honden.
Echte probleemgevallen zoals honden die voor gevechten zijn gebruikt of honden die bij een bijtincident betrokken zijn geraakt vang ik niet op of maar voor heel korte duur in mijn buitenkennel totdat er plaats is bij gespecialiseerde mensen.
Mijn kind, 2-en-een-half, is niet anders gewent dan dat hier honden lopen. Staffords staan bekend om hun kindvriendelijkheid. Ik sta hier niet naief in, mijn dochter gaat alleen om met de honden onder mijn begeleiding of mijn man. Uiteraard wordt er heel veel geknuffeld en gespeeld met haar eigen hond.
Ik heb zelf 3 honden waarvan 2 als herplaatser bij mij zijn gekomen. Eentje heb ik zelf gehouden omdat ze mijn hart stal. (fokteefje uit Polen) en de ander omdat er gewoon geen goed baasje voor kwam. Hij trok alleen pats- en asovolk aan omdat het een Zuid Afrikaanse Kampioenshond is en daarom bijzonder mooi en groot. Hij is lief en daarom mag hij niet vanwege zijn uiterlijk bij de verkeerden terecht komen.
De meeste honden verblijven van een week tot soms een half jaar bij mij en ik vind het altijd even slikken als er weer eentje vertrekt. Je bouwt een band op en wenst met je heel je hart het beest het beste toe...
Ze hoeven niet op de knieën voor je? Ik vind van wel! Wat een geweldig werk dat je doet!
Vang je alleen staffords op of ook andere rassen? En hoe oud is je kind? Gaat dat goed; jouw kind en vreemde honden met soms een naar verleden samen? Hoe lang zijn de honden gemiddeld bij jou in je gezin? En gaat dat goed met je eigen honden? Afscheid zal wel moeilijk zijn als ze weer weggaan...
Sorry, veel vragen....
Het zijn voornamelijk Staffords die bij mij terechtkomen omdat ik mij het lot van deze honden erg aantrek. Ik heb ze al mijn hele leven, dus koester warme gevoelens voor dit ras.
Ik heb een buitenkennel en een aantal benches. Het kan een heel proces zijn om een hond te laten wennen, maar laat ik het afkloppen, het gaat meestal goed. Het is voornamelijk een kwestie van gevoel. En honden kunnen lezen. Mijn 'vaste roedel", dus mijn eigen honden, zijn een hele open en vriendelijke roedel die weinig problemen hebben met andere honden.
Echte probleemgevallen zoals honden die voor gevechten zijn gebruikt of honden die bij een bijtincident betrokken zijn geraakt vang ik niet op of maar voor heel korte duur in mijn buitenkennel totdat er plaats is bij gespecialiseerde mensen.
Mijn kind, 2-en-een-half, is niet anders gewent dan dat hier honden lopen. Staffords staan bekend om hun kindvriendelijkheid. Ik sta hier niet naief in, mijn dochter gaat alleen om met de honden onder mijn begeleiding of mijn man. Uiteraard wordt er heel veel geknuffeld en gespeeld met haar eigen hond.
Ik heb zelf 3 honden waarvan 2 als herplaatser bij mij zijn gekomen. Eentje heb ik zelf gehouden omdat ze mijn hart stal. (fokteefje uit Polen) en de ander omdat er gewoon geen goed baasje voor kwam. Hij trok alleen pats- en asovolk aan omdat het een Zuid Afrikaanse Kampioenshond is en daarom bijzonder mooi en groot. Hij is lief en daarom mag hij niet vanwege zijn uiterlijk bij de verkeerden terecht komen.
De meeste honden verblijven van een week tot soms een half jaar bij mij en ik vind het altijd even slikken als er weer eentje vertrekt. Je bouwt een band op en wenst met je heel je hart het beest het beste toe...
vrijdag 25 juni 2010 om 13:19
quote:hompeltjepompeltje schreef op 25 juni 2010 @ 12:56:
Respect voor wat jij doet Nastik! En schaamte dat dieren legaal verwaarloosd en mishandeld mogen worden in dit land.Eigenlijk is het nog erger. In de Gezondheids- en Welzijnswet van de dieren staat dat het niet is toegestaan om dieren zonder redelijk doel pijn, letsel of ongerief aan te doen. Verder is het verplicht om een hulphoevend dier de juiste zorg te bieden, dus als je een kat aanrijdt ben je verplicht het gewonde dier naar een dierenarts te brengen. Je bent dus ook verplicht om je dier goed te verzorgen. Het nadeel van het stukje zonder redelijk doel is één van de redenen dat de wet niet werkt. Want als je je kat schopt en je zegt dat je doel is om hem goed op te voeden, welke rechter zal zijn/haar handen dan nog branden aan een rechtzaak. Verder zijn er geen minimale eisen aan het verzorgen van een dier, want wanneer verzorg je een dier goed? Daarnaast is een dier voor de wet praktische gezien hetzelfde als een wasmachine, een eigendom. Een ding.
Jah, de wetten die zijn er wel. Alleen worden ze allereerst niet voldoende gecontroleerd en komt het weinig of niet tot een veroordeling. Meestal stelt de straf tot verhouding van het misdrijf ook nog eens niks voor.
Bah
Respect voor wat jij doet Nastik! En schaamte dat dieren legaal verwaarloosd en mishandeld mogen worden in dit land.Eigenlijk is het nog erger. In de Gezondheids- en Welzijnswet van de dieren staat dat het niet is toegestaan om dieren zonder redelijk doel pijn, letsel of ongerief aan te doen. Verder is het verplicht om een hulphoevend dier de juiste zorg te bieden, dus als je een kat aanrijdt ben je verplicht het gewonde dier naar een dierenarts te brengen. Je bent dus ook verplicht om je dier goed te verzorgen. Het nadeel van het stukje zonder redelijk doel is één van de redenen dat de wet niet werkt. Want als je je kat schopt en je zegt dat je doel is om hem goed op te voeden, welke rechter zal zijn/haar handen dan nog branden aan een rechtzaak. Verder zijn er geen minimale eisen aan het verzorgen van een dier, want wanneer verzorg je een dier goed? Daarnaast is een dier voor de wet praktische gezien hetzelfde als een wasmachine, een eigendom. Een ding.
Jah, de wetten die zijn er wel. Alleen worden ze allereerst niet voldoende gecontroleerd en komt het weinig of niet tot een veroordeling. Meestal stelt de straf tot verhouding van het misdrijf ook nog eens niks voor.
Bah
vrijdag 25 juni 2010 om 13:19
Ik neem echt mijn petje af!
Zo ontzettend jammer dat dit ras (en nog meer rassen, zoals bijv. Rottweilers) zo veel fout volk aantrekt, terwijl het zulke lieve goedzakken zijn. Ik zag onlangs zo'n (in mijn ogen) foute jongen lopen met een Stafford; ik krijg dan altijd een soort van steek in mijn buik...dan hoop ik zo dat deze jongen het wel goed voor heeft met de hond en hem niet heeft om de patser uit te hangen.
Op zich zou ik ook graag bijv. een hond uit het asiel halen, maar ik durf het niet aan met mijn zoon. Hij is 4 jaar en dieren zijn alles voor hem. Hij kan ze geen seconde met rust laten. Hij móet onze hond altijd knuffelen, aan de riem doen en door de tuin lopen met hem, spelen, stoeien, af en toe moet ik ze echt uit elkaar halen om die hond zijn rust te gunnen. Wat een geluk dat wij zo'n schat van een hond hebben die zo tolerant is.
Dieren zijn voor mijn zoon zo normaal, zo'n belangrijk onderdeel in zijn leven. Prachtig toch?
Zo ontzettend jammer dat dit ras (en nog meer rassen, zoals bijv. Rottweilers) zo veel fout volk aantrekt, terwijl het zulke lieve goedzakken zijn. Ik zag onlangs zo'n (in mijn ogen) foute jongen lopen met een Stafford; ik krijg dan altijd een soort van steek in mijn buik...dan hoop ik zo dat deze jongen het wel goed voor heeft met de hond en hem niet heeft om de patser uit te hangen.
Op zich zou ik ook graag bijv. een hond uit het asiel halen, maar ik durf het niet aan met mijn zoon. Hij is 4 jaar en dieren zijn alles voor hem. Hij kan ze geen seconde met rust laten. Hij móet onze hond altijd knuffelen, aan de riem doen en door de tuin lopen met hem, spelen, stoeien, af en toe moet ik ze echt uit elkaar halen om die hond zijn rust te gunnen. Wat een geluk dat wij zo'n schat van een hond hebben die zo tolerant is.
Dieren zijn voor mijn zoon zo normaal, zo'n belangrijk onderdeel in zijn leven. Prachtig toch?
