Psyche
alle pijlers
Op en leeg
zaterdag 17 juli 2010 om 19:41
Daar gaat ie dan, voor het eerst een eigen topic. Spannend, maar ik moet dit van me af schrijven en ik kan wel een steuntje in de rug gebruiken.
Afgelopen donderdag ben ik ingestort. Sinds vrijdag kan ik amper eten en bevind ik me in een constante staat van paniek. Ik hyperventileer dus heb het benauwd en heb hartkloppingen. Langer dan een uur vooruit denken durf ik niet, want dan worden de klachten erger. Ik ben bang dat ik overspannen ben...
Hoe komt dat? Ik heb een hele drukke baan waarbij ik al ruim een jaar op mijn tenen moet lopen om alles draaiende te houden. Dit komt mede doordat mijn andere collega's en mijn manager het niet meer aankonden/kunnen. Ik ben daar flink voor beloond, maar een financiële verhoging neemt de spanning niet weg, ik heb alleen maar het gevoel me nog meer te moeten bewijzen.
Naast mijn werk is er privé ook een en ander gaande. Ik ben 8 jaar geleden verkracht en ben eigenlijk pas een half jaartje geleden gaan zien dat ik dit bij lange na niet verwerkt heb. Alleen door de druk op werk en een hoop andere smoezen heb ik nooit aangeklopt bij de huisarts en een psycholoog.
Daarnaast is er een ongeval geweest in mijn familie dat emotioneel veel met me doet. Maar ook met mijn ouders. Als oudste kind probeer ik het voor hen makkelijker te maken door dingen uit handen te nemen...
En kijk nu... nu zit ik zelf thuis. Ik begin soms spontaan te huilen en krijg geen hap door mijn keel.
Maandag ga ik gelijk naar de huisarts, daar was ik vrijdag niet toe in staat. Het voelt alsof ik gefaald heb. Ik kon toch altijd alles wel aan, hard werken levert me een leuke carrière op en privé kunnen mensen altijd op me bouwen... Ik ben die vrouw die intelligent, mooi, lief en zorgzaam is.
Maar nu kan ik niks meer. Ik zit nu alleen thuis en ik voel me helemaal op en leeg. Ik kan niet zomaar naar mijn ouders want ik durf op deze manier niet de auto in. Mijn vader is door zijn rug gegaan, dus ze kunnen me ook niet ophalen. Mijn beste vriendin is op een festival. Die heeft al zoveel meegemaakt dat ik haar een leuke dag gun. Andere vriendinnen zijn op vakantie.
Ik zoek hier dus wat aanspraak en misschien wat goede tips hoe ik hier weer uit kan komen.
Afgelopen donderdag ben ik ingestort. Sinds vrijdag kan ik amper eten en bevind ik me in een constante staat van paniek. Ik hyperventileer dus heb het benauwd en heb hartkloppingen. Langer dan een uur vooruit denken durf ik niet, want dan worden de klachten erger. Ik ben bang dat ik overspannen ben...
Hoe komt dat? Ik heb een hele drukke baan waarbij ik al ruim een jaar op mijn tenen moet lopen om alles draaiende te houden. Dit komt mede doordat mijn andere collega's en mijn manager het niet meer aankonden/kunnen. Ik ben daar flink voor beloond, maar een financiële verhoging neemt de spanning niet weg, ik heb alleen maar het gevoel me nog meer te moeten bewijzen.
Naast mijn werk is er privé ook een en ander gaande. Ik ben 8 jaar geleden verkracht en ben eigenlijk pas een half jaartje geleden gaan zien dat ik dit bij lange na niet verwerkt heb. Alleen door de druk op werk en een hoop andere smoezen heb ik nooit aangeklopt bij de huisarts en een psycholoog.
Daarnaast is er een ongeval geweest in mijn familie dat emotioneel veel met me doet. Maar ook met mijn ouders. Als oudste kind probeer ik het voor hen makkelijker te maken door dingen uit handen te nemen...
En kijk nu... nu zit ik zelf thuis. Ik begin soms spontaan te huilen en krijg geen hap door mijn keel.
Maandag ga ik gelijk naar de huisarts, daar was ik vrijdag niet toe in staat. Het voelt alsof ik gefaald heb. Ik kon toch altijd alles wel aan, hard werken levert me een leuke carrière op en privé kunnen mensen altijd op me bouwen... Ik ben die vrouw die intelligent, mooi, lief en zorgzaam is.
Maar nu kan ik niks meer. Ik zit nu alleen thuis en ik voel me helemaal op en leeg. Ik kan niet zomaar naar mijn ouders want ik durf op deze manier niet de auto in. Mijn vader is door zijn rug gegaan, dus ze kunnen me ook niet ophalen. Mijn beste vriendin is op een festival. Die heeft al zoveel meegemaakt dat ik haar een leuke dag gun. Andere vriendinnen zijn op vakantie.
Ik zoek hier dus wat aanspraak en misschien wat goede tips hoe ik hier weer uit kan komen.
maandag 19 juli 2010 om 12:42
Ow wat zijn jullie toch een lieve vrouwen allemaal.
Ik heb een uurtje zitten lezen, om 12 uur netjes een boterham en een banaan gegeten maar ben nu heel erg moe. Ik ga even een uurtje op de bank liggen. Alles kost me me energie lijkt het wel en ben nog veel duizelig en warrig.
Vanmiddag wil ik een stukje wandelen. Dan loop ik langs de kapper en maak ik ook daar gelijk een afspraak.
Nu eerst even slapen en bijtanken voor de middag.
Ik heb een uurtje zitten lezen, om 12 uur netjes een boterham en een banaan gegeten maar ben nu heel erg moe. Ik ga even een uurtje op de bank liggen. Alles kost me me energie lijkt het wel en ben nog veel duizelig en warrig.
Vanmiddag wil ik een stukje wandelen. Dan loop ik langs de kapper en maak ik ook daar gelijk een afspraak.
Nu eerst even slapen en bijtanken voor de middag.
maandag 19 juli 2010 om 13:02
He meid, wat goed dat je nu eindelijk eens voor jezelf hebt gekozen, klinkt mij als een burn-out, die ha ik namelijk vorig jaar ook. Ik heb veel baat gehad bij mijn fisio daar kreeg ik Psychosomatische Oefentherapie hij liet me zien waar ik tegenaan liep zeg maar wat mijn valkuilen zijn.
Ik vond het zeer confronterend maar het heeft me enorm geholpen om weer degene te kunnen zijn die ik was.
Misschien een idee?
verder wil ik je heel veel sterkte wens en een dikke knuffel geven
Ik vond het zeer confronterend maar het heeft me enorm geholpen om weer degene te kunnen zijn die ik was.
Misschien een idee?
verder wil ik je heel veel sterkte wens en een dikke knuffel geven
maandag 19 juli 2010 om 16:26
Dutje gedaan en daarna naar buiten gegaan. Het bos doet me altijd zo goed. Zo goed dat ik direct naar de kapper ben gegaan en daar gelijk geholpen kon worden 
Was wel erg vermoeiend, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Misschien wat overmoedig en moet nu echt even uitrusten en niks doen. Maar heb wel weer nette haren (voor het eerst sinds tijden)
Was wel erg vermoeiend, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Misschien wat overmoedig en moet nu echt even uitrusten en niks doen. Maar heb wel weer nette haren (voor het eerst sinds tijden)
dinsdag 20 juli 2010 om 10:00
Hi lieve meiden, bedankt voor de sterkte wensen.
Ik ben bij de HA geweest en heb een doorverwijzing naar een psycholoog. I.o.m. de HA ga ik niet naar een van de grote instellingen maar naar een zelfstandige psycholoog waar hij hele goede ervaringen mee heeft. Helaas is ze er deze week niet, dus kan ik maandag pas een afspraak maken. Ik heb dus geduld, alles beter dan in zo'n grote psych-fabriek (niet disrespectvol bedoeld). Daar ga ik heel ongelukkig van worden.
Verder heb ik toch een slaapmiddel gekregen voor een paar dagen. Inslapen lukt me steeds slechter en ik sleep mezelf ondertussen een beetje voort. Ik ben benieuwd of het werkt. Vanavond maar proberen.
Nu weer even wat eten. Vanmorgen geprobeerd maar dat kwam er door de HA-spanning gelijk weer uit. Ik heb maar één taakje voor mezelf vandaag en dat is stofzuigen.
Vanmiddag komt er weer iemand langs, die gaat me ook even masseren, voor me koken etc, dus dat is erg fijn.
Ik ben bij de HA geweest en heb een doorverwijzing naar een psycholoog. I.o.m. de HA ga ik niet naar een van de grote instellingen maar naar een zelfstandige psycholoog waar hij hele goede ervaringen mee heeft. Helaas is ze er deze week niet, dus kan ik maandag pas een afspraak maken. Ik heb dus geduld, alles beter dan in zo'n grote psych-fabriek (niet disrespectvol bedoeld). Daar ga ik heel ongelukkig van worden.
Verder heb ik toch een slaapmiddel gekregen voor een paar dagen. Inslapen lukt me steeds slechter en ik sleep mezelf ondertussen een beetje voort. Ik ben benieuwd of het werkt. Vanavond maar proberen.
Nu weer even wat eten. Vanmorgen geprobeerd maar dat kwam er door de HA-spanning gelijk weer uit. Ik heb maar één taakje voor mezelf vandaag en dat is stofzuigen.
Vanmiddag komt er weer iemand langs, die gaat me ook even masseren, voor me koken etc, dus dat is erg fijn.
dinsdag 20 juli 2010 om 19:28
Balen dat de psych er deze week niet is. Als ik jou was zou ik ook alvast bij andere psychologen informatie inwinnen. Ik had toen de tijd een hele waslijst en kon er na heel veel bellen maar bij 1 terecht en ook hiervoor moest ik acht weken wachten. Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik zou je niet op die ene blindstaren. Of heeft de HA gezegd dat je hier direct terecht kan?
Goed je jezelf voor vandaag 1 taak hebt gesteld. Was het niet heet om te stogzuigen?
Ik hoop dat je vannacht een beetje kunt slapen. Sterkte ermee!
Goed je jezelf voor vandaag 1 taak hebt gesteld. Was het niet heet om te stogzuigen?
Ik hoop dat je vannacht een beetje kunt slapen. Sterkte ermee!
dinsdag 20 juli 2010 om 20:38
HI poppie en Rendiertje... De HA was raar, ik kreeg niet veel hoogte van hem. Maar heb de verwijzing en wat hulp bij het slapen, dus ben allang blij.
Hij heeft verder weinig gezegd over werk. Ik moet iig rust houden. Autorijden zal ik de komende dagen niet mogen. De combinatie AD en slaappillen (beide doosjes met gele waarschuwingstickers) lijkt me geen goed plan qua reactievermogen en sufheid in de auto.
Mijn werk heeft daarnaast ook een aanmelding gedaan bij een conglomeraat van psychologen waar ze vaker mee werken. Ik bewandel dus niet één weg maar twee.
Wat ik het moeilijkst vind, is het onderscheid tussen werkgerelateerde problemen en privé problemen. Ik denk zelf dat mijn privé problemen en wat ik heb meegemaakt (mede) mijn gedrag bepalen en ook mijn gedrag en patronen op werk. Mijn werkgever wil me natuurlijk zo snel als het kan weer aan het werk hebben en zal daar een psycholoog bij in gedachte hebben. Maar voor mij houdt het daar niet op. Ik zie dat als een topje van de ijsberg.
Die verhouding vind ik moeilijk. Moeilijk uit te leggen ook.
Ik ben wel benieuwd hoe anderen hiermee om gaan? Niet meer kunnen werken doordat ik zelf/privé dingen niet heb verwerkt en in hele verkeerde patronen zit (qua denken en gedrag).
Hij heeft verder weinig gezegd over werk. Ik moet iig rust houden. Autorijden zal ik de komende dagen niet mogen. De combinatie AD en slaappillen (beide doosjes met gele waarschuwingstickers) lijkt me geen goed plan qua reactievermogen en sufheid in de auto.
Mijn werk heeft daarnaast ook een aanmelding gedaan bij een conglomeraat van psychologen waar ze vaker mee werken. Ik bewandel dus niet één weg maar twee.
Wat ik het moeilijkst vind, is het onderscheid tussen werkgerelateerde problemen en privé problemen. Ik denk zelf dat mijn privé problemen en wat ik heb meegemaakt (mede) mijn gedrag bepalen en ook mijn gedrag en patronen op werk. Mijn werkgever wil me natuurlijk zo snel als het kan weer aan het werk hebben en zal daar een psycholoog bij in gedachte hebben. Maar voor mij houdt het daar niet op. Ik zie dat als een topje van de ijsberg.
Die verhouding vind ik moeilijk. Moeilijk uit te leggen ook.
Ik ben wel benieuwd hoe anderen hiermee om gaan? Niet meer kunnen werken doordat ik zelf/privé dingen niet heb verwerkt en in hele verkeerde patronen zit (qua denken en gedrag).
dinsdag 20 juli 2010 om 20:51
Ik denk dat jij niet de enige bent hoor, je prive en je werk is natuurlijk wel gescheiden, maar jij bent nog steeds maar 1 persoon.
Via je werk zou het best nog wel eens sneller kunnen gaan qua psychologische hulp. Omdat je werkgever je het liefst snel terugziet is hij er bij gebaat dat jij zsm hulp krijgt. Ik denk niet dat de psychologische hulp die je kan krijgen via je werk alleen op werkgebied gericht zal zijn, werk is namelijk nooit de hoofdreden dat iemand zo'n tegenslag krijgt (zoals je zelf al opmerkt met je topje van de ijsberg).
Via je werk zou het best nog wel eens sneller kunnen gaan qua psychologische hulp. Omdat je werkgever je het liefst snel terugziet is hij er bij gebaat dat jij zsm hulp krijgt. Ik denk niet dat de psychologische hulp die je kan krijgen via je werk alleen op werkgebied gericht zal zijn, werk is namelijk nooit de hoofdreden dat iemand zo'n tegenslag krijgt (zoals je zelf al opmerkt met je topje van de ijsberg).
dinsdag 20 juli 2010 om 20:58
Lieve Oliveo,
Ik denk dat het erg moeilijk is om onderscheid te maken tussen prive en werk problemen. Het één hangt samen met het ander. Als ik naar mijzelf kijk, heb ik door mijn persoonlijkheid en mijn verleden bepaalde patronen ontwikkeld die een negatief effect hebben op mijn manier van werken. Dit heeft mij uiteindelijk zo uitgeput dat ik niet meer kon.
Persoonlijk denk ik ook dat het niet uitmaakt waardoor het precies komt. Dit gaat de werkgever eigenlijk ook niets aan. Jij zit er door bepaalde redenen doorheen en bent niet in staat te werken. Hier moet de werkgever het mee doen. Je hoeft niet alles te vertellen. Zelf heb ik dit ook niet gedaan. Ik heb een burn-out en ben depressief. Hier hebben ze het in principe mee moeten doen. Ze weten wel iets over mijn privesituatie, maar zeker niet veel en alles.
Wel ben je naar mijn idee verplicht er iets aan te doen. De eerste stap heb je gezet. Je bent naar de HA geweest en hebt een verwijzing. Nu even afwachten en uitrusten, zodat je straks de energie hebt om aan je problemen te werken.
Ik denk dat het erg moeilijk is om onderscheid te maken tussen prive en werk problemen. Het één hangt samen met het ander. Als ik naar mijzelf kijk, heb ik door mijn persoonlijkheid en mijn verleden bepaalde patronen ontwikkeld die een negatief effect hebben op mijn manier van werken. Dit heeft mij uiteindelijk zo uitgeput dat ik niet meer kon.
Persoonlijk denk ik ook dat het niet uitmaakt waardoor het precies komt. Dit gaat de werkgever eigenlijk ook niets aan. Jij zit er door bepaalde redenen doorheen en bent niet in staat te werken. Hier moet de werkgever het mee doen. Je hoeft niet alles te vertellen. Zelf heb ik dit ook niet gedaan. Ik heb een burn-out en ben depressief. Hier hebben ze het in principe mee moeten doen. Ze weten wel iets over mijn privesituatie, maar zeker niet veel en alles.
Wel ben je naar mijn idee verplicht er iets aan te doen. De eerste stap heb je gezet. Je bent naar de HA geweest en hebt een verwijzing. Nu even afwachten en uitrusten, zodat je straks de energie hebt om aan je problemen te werken.
dinsdag 20 juli 2010 om 21:26
woensdag 21 juli 2010 om 08:15
Heb niet alles bijgelezen, alleen de laatste posts.
Ik ben vorig jaar door mijn werkgever doorverwezen naar de (bedrijfs)psycholoog. Daar wordt niet alleen naar je werkproblemen gekeken maar ook naar privé (bij mij was de aanleiding privé met uiteraard gevolgen voor het werk).
Even een praktisch puntje: een bijkomend voordeel van een psycholoog via je werk zijn de kosten. Bij mij werden alle kosten vergoed door de werkgever. Misschien kun je dat tzt bij je werkgever navragen (dat is nu geen prioriteit). Ben je ook doorverwezen naar de arbo-arts?
De psycholoog via je werk overlegt met je wat hij/zij aan de werkgever rapporteert, daar krijg je ook eerst een verslag van en daar kun je wel of niet mee akkoord gaan. Dit gaat dan alleen over het werkgerelateerde deel.
Sterkte!! (en wees lief voor jezelf)
Ik ben vorig jaar door mijn werkgever doorverwezen naar de (bedrijfs)psycholoog. Daar wordt niet alleen naar je werkproblemen gekeken maar ook naar privé (bij mij was de aanleiding privé met uiteraard gevolgen voor het werk).
Even een praktisch puntje: een bijkomend voordeel van een psycholoog via je werk zijn de kosten. Bij mij werden alle kosten vergoed door de werkgever. Misschien kun je dat tzt bij je werkgever navragen (dat is nu geen prioriteit). Ben je ook doorverwezen naar de arbo-arts?
De psycholoog via je werk overlegt met je wat hij/zij aan de werkgever rapporteert, daar krijg je ook eerst een verslag van en daar kun je wel of niet mee akkoord gaan. Dit gaat dan alleen over het werkgerelateerde deel.
Sterkte!! (en wees lief voor jezelf)
woensdag 21 juli 2010 om 11:51
Barbabella beterschap!
Dolphin bedankt voor je uitleg, ben jij weer helemaal aan het werk? Ik raak door al jullie verhalen een stuk rustiger over een (bedrijfs)psycholoog.
Vannacht heb ik voor het eerst in mijn leven op een slaappil geslapen. Het was een hele diepe slaap. Werd om 6 uur even wakker door een van de katten, maar ben direct weer ingeslapen. Rond half 10 ben ik uit bed gekomen. Sjeeeeee wat was ik suf zeg! Maar geen vervelende sufheid. een beetje een alles-is-goed-sufheid. Mijn lichaam leek nog in slaap. Dat heeft wel geholpen de ochtend ontspannen door te brengen. Ik heb zelfs wat rekeningen betaald en een bevestiging gegeven voor het omboeken van mijn vakantie. En dat zonder stress (maar nog wel half verdoofd van de slaappillen).
Zo meteen ga ik maar eens douchen want ik begin een beetje op te klaren van de pillen. Vandaag weer één taakje: de afwas. Misschien een tweede taakje later vanmiddag als mijn ouders er zijn: de gewone was
Dolphin bedankt voor je uitleg, ben jij weer helemaal aan het werk? Ik raak door al jullie verhalen een stuk rustiger over een (bedrijfs)psycholoog.
Vannacht heb ik voor het eerst in mijn leven op een slaappil geslapen. Het was een hele diepe slaap. Werd om 6 uur even wakker door een van de katten, maar ben direct weer ingeslapen. Rond half 10 ben ik uit bed gekomen. Sjeeeeee wat was ik suf zeg! Maar geen vervelende sufheid. een beetje een alles-is-goed-sufheid. Mijn lichaam leek nog in slaap. Dat heeft wel geholpen de ochtend ontspannen door te brengen. Ik heb zelfs wat rekeningen betaald en een bevestiging gegeven voor het omboeken van mijn vakantie. En dat zonder stress (maar nog wel half verdoofd van de slaappillen).
Zo meteen ga ik maar eens douchen want ik begin een beetje op te klaren van de pillen. Vandaag weer één taakje: de afwas. Misschien een tweede taakje later vanmiddag als mijn ouders er zijn: de gewone was
woensdag 21 juli 2010 om 12:20
Fijn dat je zo goed geslapen hebt! Lekker een nachtje doorhalen, doet wonderen. Mag ik vragen wat voor slaappillen je hebt gekregen?
Ikzelf heb aan het begin van mijn burn out van alles geprobeerd, maar niets hielp. Ik bleef maar wakker. Nu gaat het iets beter. Sinds kort slaap ik weer 2 tot 3 uur achter elkaar. Maar als ik jouw verhaal lees, word ik jaloers. Misschien moet ik het toch maar weer eens aankaarten bij de huisarts.
Goed dat je je elke dag een taak stelt. Dit zijn dingen die ik van de psych geleerd hebt. Elke dag 1 half uur iets doen in het hiushouden. Hierdoor blijft het overzichtelijk.
Lukt het al om wat meer te bewegen en een stukje te gaan wandelen of fietsen? Hiermee maak je stofjes aan in je hoofd die een positieve werking op je hebben. Het is soms saai, maar het werkt wel!
Ikzelf heb aan het begin van mijn burn out van alles geprobeerd, maar niets hielp. Ik bleef maar wakker. Nu gaat het iets beter. Sinds kort slaap ik weer 2 tot 3 uur achter elkaar. Maar als ik jouw verhaal lees, word ik jaloers. Misschien moet ik het toch maar weer eens aankaarten bij de huisarts.
Goed dat je je elke dag een taak stelt. Dit zijn dingen die ik van de psych geleerd hebt. Elke dag 1 half uur iets doen in het hiushouden. Hierdoor blijft het overzichtelijk.
Lukt het al om wat meer te bewegen en een stukje te gaan wandelen of fietsen? Hiermee maak je stofjes aan in je hoofd die een positieve werking op je hebben. Het is soms saai, maar het werkt wel!
woensdag 21 juli 2010 om 12:34
Ik ben blijven werken, alleen wel een paar uurtjes minder per week en tijdelijk in een andere functie (backoffice ipv frontoffice). Na 2 maanden ben ik weer naar mn eigen functie teruggegaan en was ik ook volledig aan het werk.
Ik heb tijdig aan de bel getrokken, voordat ik helemaal ingestort was. Dat had ik geleerd van een eerdere burn out ong 8 jaar geleden en dit keer was ik er op tijd bij. Ik kreeg ook alle steun van mijn werkgever, bedrijfsarts en psycholoog.
Je kunt privé en werk niet scheiden, je neemt nl in beide je karakter mee. En als ik het zo lees heb jij ook perfectionistische trekjes, iets wat je in je werk en in je privé parten zal spelen.
Ik heb tijdig aan de bel getrokken, voordat ik helemaal ingestort was. Dat had ik geleerd van een eerdere burn out ong 8 jaar geleden en dit keer was ik er op tijd bij. Ik kreeg ook alle steun van mijn werkgever, bedrijfsarts en psycholoog.
Je kunt privé en werk niet scheiden, je neemt nl in beide je karakter mee. En als ik het zo lees heb jij ook perfectionistische trekjes, iets wat je in je werk en in je privé parten zal spelen.
woensdag 21 juli 2010 om 12:37
Jeetje rendiertje, wat vervelend dat je zo slecht slaapt (kan me er nu alles bij voorstellen). Ik heb Zopiclon voorgeschreven gekregen. Ik werd er heel rustig van, zelfs nu nog. Maar ben me ervan bewust dat het dus dingen onderdrukt. Voor nu is dat even prima omdat ook mijn lichaam uit moet rusten. Maar ik wil het niet langer dan een paar dagen gebruiken.
Ik wandel elke dag een stukje. Gister was het vooral een nuttige wandeling (van huisarts naar apotheek de hele wijk door), vandaag komen mijn ouders met de hond, en wil ik daar even een stukje mee gaan lopen.
Een half uurtje per dag iets in huis doen is wel een goede. Ik probeer me ook echt maar één taak te stellen anders raak ik het overzicht kwijt. Vandaag dus afwassen. En heb wat administratie gedaan.
Ga jij vandaag nog iets doen rendiertje?
Ik wandel elke dag een stukje. Gister was het vooral een nuttige wandeling (van huisarts naar apotheek de hele wijk door), vandaag komen mijn ouders met de hond, en wil ik daar even een stukje mee gaan lopen.
Een half uurtje per dag iets in huis doen is wel een goede. Ik probeer me ook echt maar één taak te stellen anders raak ik het overzicht kwijt. Vandaag dus afwassen. En heb wat administratie gedaan.
Ga jij vandaag nog iets doen rendiertje?
woensdag 21 juli 2010 om 12:42
Dolphin, ik ben inderdaad perfectionistisch, en ja dat breekt me op. Ik wil altijd alles goed doen, aardig gevonden worden, presteren, mensen helpen etc. (auw, da's moeilijk om op te schrijven). Maar altijd naar de buitenkant... Als je mijn huis ziet, of mijn administratie oid, is dat een grote puinhoop. Voor mezelf zorg ik minder goed dan voor anderen.
Ik vind het knap dat je tijdig aan de bel hebt getrokken! En wat fijn dat je werkgever daar in mee gaat en je steunt.
Ik vind het knap dat je tijdig aan de bel hebt getrokken! En wat fijn dat je werkgever daar in mee gaat en je steunt.
woensdag 21 juli 2010 om 13:38
Hey Olive, ik ken je uiteraard niet maar wil je ook van mijn kant veel sterkte wensen.
zelf zit ik even in een "ik zit er doorheen" fase. veel meegemaakt de laatste jaren, daar niet veel over gepraat en eigenlijk altijd mn hoofd omhoog gehouden terwijl ik echt wel ns wilde praten, huilen of schreeuwen over de situatie. afgelopen maanden zijn hierbij vele kleinere probleempjes bijgekomen waardoor ik sinds vorige week maandag alleen in een huis zit en eigenlijk alleen maar slaap en dan ook nog soms wat werk.
komt echt ineens heel veel stress, vermoeidheid en verdriet uit terwijl ik bij wijze van spreken vorig weekend nog nergens last van had.
moet wel zeggen, nu ik in de 2e week zit van het alleen zijn, het nu wel ietsje beter gaat al blijf ik nog steeds hondsmoe.
punt van mn verhaal is in ieder geval, zwelg even in dit gevoel wat je nu hebt en sta je ook toe om er volop in te zwelgen. ertegen verzetten maakt t naar mijn mening alleen maar erger nl.
goed dat je hulp hebt gezocht, hier kom je niet alleen uit. of misschien wel maar dan weet je zeker dat je over een paar jaar met hetzelfde probleem zit.
nogmaals heel veel sterkte, ik blijf je topic volgen want ook ik haal er handige tips uit eigenlijk!!
Kus,
Goof
zelf zit ik even in een "ik zit er doorheen" fase. veel meegemaakt de laatste jaren, daar niet veel over gepraat en eigenlijk altijd mn hoofd omhoog gehouden terwijl ik echt wel ns wilde praten, huilen of schreeuwen over de situatie. afgelopen maanden zijn hierbij vele kleinere probleempjes bijgekomen waardoor ik sinds vorige week maandag alleen in een huis zit en eigenlijk alleen maar slaap en dan ook nog soms wat werk.
komt echt ineens heel veel stress, vermoeidheid en verdriet uit terwijl ik bij wijze van spreken vorig weekend nog nergens last van had.
moet wel zeggen, nu ik in de 2e week zit van het alleen zijn, het nu wel ietsje beter gaat al blijf ik nog steeds hondsmoe.
punt van mn verhaal is in ieder geval, zwelg even in dit gevoel wat je nu hebt en sta je ook toe om er volop in te zwelgen. ertegen verzetten maakt t naar mijn mening alleen maar erger nl.
goed dat je hulp hebt gezocht, hier kom je niet alleen uit. of misschien wel maar dan weet je zeker dat je over een paar jaar met hetzelfde probleem zit.
nogmaals heel veel sterkte, ik blijf je topic volgen want ook ik haal er handige tips uit eigenlijk!!
Kus,
Goof
