In scheiding en zoveel moeite met co-ouderschap

Ik heb ooit begrepen dat er voor co-ouderschap op z'n minst communicatie moet bestaan...



Sterkte met het missen van je dochter, lijkt me vreselijk.

Dat je je dochtertje mist kan ik me heel goed voorstellen, maar ik denk dat ze het prima heeft bij haar vader en dat dit een goede manier is voor je dochter. Je ex zal haar net zo goed missen als ze bij jou is.

Dus het enige wat je kan doen is afleiding zoeken en berusten in de huidige regeling. Bedenk maar voor jezelf dat dit het beste is voor iedereen.

Op den duur zal het wennen.

De co ouderschap kan goed gaan. Maar voorwaarde is op zijn minst minimale communicatie. Dit kan je wel opeisen.

Heb je het al geprobeerd met een schriftje ofzo?

Co-ouderschap terwijl er niet normaal en voldoende gecommuniceerd kan worden?

Kansloos lijkt mij.Ik zou er niet aan beginnen dan want bij een co is dat echt een voorwaarde.

Ik snap je gevoel, absoluut. Alleen denk je dat het voor je man niet even moeilijk is om jullie kindje steeds te moeten missen? Dat hij daarom misschien ook co ouderschap wil, omdat hij haar anders veel minder zal zien?



Misschien helpt het om op papier te zetten hoe jij je voelt en hoe jij over de communicatie tussen jullie denkt? Dat het op schrift minder dreigend is voor hem?

.

.

Hoi Artemyz, ik ben een kind van gescheiden ouders, ze zijn gescheiden op mijn 12e en sindsdien hebben ze geen goed woord meer met elkaar gewisseld. Dat ze gescheiden zijn vind ik niet erg, maar dat ik geen feestje kan vieren waar ze allebei bij zijn.....dat vind ik wel vervelend. Ik heb op een gegeven moment besloten dat ik er ook geen moeite voor doe (mijn zus heeft ook nog eens geen contact meer met mijn vader) en nodig elke keer maar 1 van de 2 uit. Gewoon voor mijn gemoedsrust want er heerst altijd een spanning als ze elkaar zien. (op mijn trouwfeest zijn ze overigens wel allebei geweest).



Wat ik ook heel vervelend vond vroeger is dat mijn ouders kwaad over elkaar spraken....Mijn zus en ik waren gelukkig oud genoeg om daarover wel wat te zeggen en daarna is het minder geworden.



Bottom line: probeer een manier te vinden om toch door de bocht te kunnen met je ex. doe het voor je kind, dat heeft dan minder last van jullie scheiding, want dat is niet het ergste van de wereld, tussen 2 boze ouders die niet met elkaar om kunnen gaan zitten wel!

quote:iry schreef op 01 augustus 2010 @ 23:57:

Co-ouderschap terwijl er niet normaal en voldoende gecommuniceerd kan worden?

Kansloos lijkt mij.Ik zou er niet aan beginnen dan want bij een co is dat echt een voorwaarde.Haar ex heeft daar evenveel over te zeggen lijkt mij. Ze moet blij zijn (in elk geval voor hun kind) dat de vader evenveel tijd er in wil investeren.

Dat communiceren via email in het begin lijkt me een goed idee.

Of anders een schriftje dat je aan je dochter meegeeft.

Vrouwmens, heb je die sjablonen? Misschien heeft TO er iets aan.

quote:elninjoo schreef op 02 augustus 2010 @ 08:14:

[...]



Haar ex heeft daar evenveel over te zeggen lijkt mij. Ze moet blij zijn (in elk geval voor hun kind) dat de vader evenveel tijd er in wil investeren.





Eens en oneens. Waarom moet je daar eigenlijk blij mee zijn, het is voor de helft zijn dna, dus is het een godsgeschenk als papa ook mee doet aan de opvoeding? Tegenwoordig wel heb ik het idee. Ik ben het er echter wel mee eens dat ze blij moet zijn voor haar kindje, en ik denk dat TO dat ook wel is.



Dat ex niet communiceert met haar lijkt me onoverkomelijk. Hoe ga je het doen als het kind ziek word in zijn week? En naar het ziekenhuis moet, belt ie dan ook niet? Of als ze ziek word bij jou en medicijnen moet nemen, verloopt dat dan via het KDV?



Ik zou een Mediator inschakelen om het contact tussen jullie omtrend je dochter op poten te zetten, want zoals het nu gaat is geen optie.



Je dochter niet meer naar papa laten gaan is natuurlijk ook geen optie,

En email is geen communicatie. Ik wil geen spelbreker zijn maar met geschreven tekst word de boodschap vrijwel altijd verkeerd opgevat

Had je er op gerekend dat het co-ouderschap zou worden, of kwam die eis van je ex als een verrassing?

quote:dangeensuus schreef op 02 augustus 2010 @ 09:04:

En email is geen communicatie. Ik wil geen spelbreker zijn maar met geschreven tekst word de boodschap vrijwel altijd verkeerd opgevat

Het is een begin.

En als je een template opstelt met vragen waar een zakelijk antwoord op gegeven kan worden, kan het een start zijn voor de communicatie.



Dagverblijven werken toch ook met een schriftje dacht ik?

Toen ik nog dagen oppastte zette ik ook iedere keer in een schriftje hoeveel er gegeten was, en wat. Wat er gespeeld was. Hoeveel luiers er doorheen waren gegaan, dat soort dingen.



Je moet natuurlijk niet op elkaar gaan reageren.

En al helemaal niet met een waarde oordeel.

.

Hoi,



Ik heb zelf co ouderschap over de kinderen, bij ons loopt de communicatie ook zeker niet zoals het hoort maar de kinderen staan voorop en dat houd ik maar in mijn gedachte. Ze zijn nu voor het eerst 3 weken met hun vader op vakantie en heb nog niks gehoord, natuurlijk doet dit pijn, maar ik weet ook dat het heel erg zeldzaam is om zoveel tijd te hebben voor jezelf en dat is iets wat ik toch ook wel langzaam aan het waarderen ben.



Ik weet het is moeilijk en zwaar maar ik denk dat het goed is voor een kind om ook bij hun vader te zijn. En ik denk ook dat het goed is voor de moeder om af en toe tijd voor zichzelf te hebben en de dingen te kunnen verwerken.



Heel veel sterkte meid!

.

Je doet het hartsikke goed, en ik kan me zo voorstellen hoe moeilijk dit is. Maar op den duur zal je ex toch ook wel bijdraaien.

Als van de pijn de scherpe kantjes af zijn. Ik had in jou geval hetzelfde gedaan. Mijn ex was in het begin ook heel erg boos. Maar op den duur trok het bij en kon ik weer gewoon met hem praten. Er komt in elke scheiding een fase waarin je je eigen rol in het geheel onderkent. En dat is het moment dat je ook bij jezelf een aandeel in de schuld ziet en je milder wordt naar de ander toe. Ik hoop voor jou en je dochtertje dat dat snel gebeurd.

quote:artemyz schreef op 03 augustus 2010 @ 08:34:

Hee meiden,

Het wordt er allemaal niet beter op... Gisteravond na een periode van twee weken radiostilte van zijn kant twee uur aan de telefoon. Wat een ellende. Hij vertelde me o.a. dat hij - tegen de bij de advocaat gemaakte afspraken in - helemáál niet van plan is om een dag minder te gaan werken. Nee hoor, zijn werk is heilig, dat ik dat niet kan begrijpen, en om nou een dag per week in de speeltuin te gaan zitten, 'dat is nu eenmaal niet mijn ding'. En hoe ik het in mijn hoofd haal om hem te vertellen hoe hij zijn leven in moet richten (ik reageerde teleurgesteld want vind het zo verdrietig voor mijn dochtertje, en dacht heel naief écht dat hij een dag minder zou gaan werken).



Heel vervelend voor je, maar dit is zijn goed recht. En ook al werkt je ex op die dagen, dit betekent niet dat hij niet goed voor haar is. Ook al zou jij het anders doen. Loslaten moet ook aan jouw kant.



Mijn ex is een op geld en carriere beluste zakenman. Hij eist een co-ouderschap maar wil haar op 'zijn' dagen overal en nergens uitbesteden (creche, oppas, oma). Dat dat voor haar niet fijn is of weinig continuiteit geeft boeit hem niet (hij denkt daar 'anders over' zegt hij dan, en hij laat zich door mij 'niet de les lezen over wat goed voor haar is'). Op mijn vraag wat dan de meerwaarde is voor hem zegt hij dat hij het opstaan en naar bed brengen zo leuk vindt (oftewel: 's ochtends haar heel vroeg wakker maken want hij moet werken en zij moet naar de creche, snel een boterham erin proppen en dumpen op de creche - 's avonds zelfde ritueel in omgekeerde volgorde).



Jij noemt het dumpen. Hij ziet het anders. Ik eerlijk gezegd ook. Het is ZIJN manier die je toch echt zal moeten respecteren. Je ziet alleen een op geld beluste carriere man. Dat zal best, maar hij is er wel voor zijn kind. Dat hij gedeeltelijk uitbesteed aan creche (logisch, hij moet werken) en aan oma is helemaal niet schadelijk. En heerlijk dat ze regelmatig toegestopt kan worden door papa. Jouw manier is niet per definitie de enige manier en ik kan me voorstellen dat hij zegt dat jij zijn invulling niet bepaald.



Ik werk zelf 3,5 dag en kan bovendien mijn werktijden heel flexibel invullen. Ik wil graag een omgangsregeling ipv dit zogenaamde 'co-ouderschap' maar mijn ex ontploft zodra ik iets zeg dat deze kant uit gaat. 'Je kunt mij mijn kind niet afnemen' is zijn commentaar. Ik zou niets liever willen dat ons kind een goede waardevolle band met haar vader opbouwt, ook al vind ik hem een ****, maar dit is toch niet goed voor een kindje van 1,5 jaar??Je ex ontploft terecht. Jij wil alleen wat goed is in jouw ogen. Dat is absoluut niet per definitie wat goed is voor een kind. Fijn dat jij het zo kan oplossen met je werk. Maar respecteer zijn opvoeding ook. Het is prima voor een kindje. Er zijn zat gezinnen waar de ouders fulltime werken en in het buitenland doen ze niet anders. Ik vind het schandalig dat je inderdaad bereid bent zijn kind af te nemen terwijl hij onderdeel wil zijn van de opvoeding.



Een groot deel van het probleem ligt bij jezelf. Je zal je ex vrij moeten laten in de opvoeding van ook zijn kind. Je kind is 50% van jou en 50% van hem. Jij bepaald niet alleen hoe het leven er uit ziet en nu jullie gescheiden zijn bepaal je heel weinig wat dat deel betreft. Dat zal je moeten accepteren in het belang van je kind. Haal de balk eerst uit je eigen oog.

DNM,



Ik ben het niet met je eens. Co-ouderschap houdt ook in dat je (jullie) je kind een gelijkwaardige opvoeding geeft. Dus er voor zorgt dat de weken gelijk zijn in plaats van de ene week veel opvang en de andere week bijna niets. Je voedt samen een kind op en daardoor overleg je samen hoe je bijvoorbeeld de opvang gaat regelen. Dit gaat niet alleen over soort opvang, maar ook over de financieen.



TO werkt niet voor niets 3,5 dag. Er is dus afgesproken in het huwelijk dat TO minder zou gaan werken en dus meer zorg op haar zou nemen, terwijl haar ex gewoon full-time zou blijven werken.



Is het dan eerlijk om met een scheiding alles om te gooien? Continuiteit lijkt mij het belangrijkste en dat is het aller moeilijkste met een scheiding.



Let op: Ik ben er zeker niet voor dat TO meer zorg neemt dan haar ex. Een kind hoort zeker bij haar vader. Maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. TO zou bijvoorbeeld kunnen voorstellen om de dagen dat zij niet werkt de opvang te doen. Of kind is elk weekend bij haar vader en doordeweeks bij TO.



@TO wil de vader wel alimentatie betalen voor jullie kind? Of gaat dat ook op de lange baan omdat hij co-ouderschap wil?

quote:dertigmin schreef op 03 augustus 2010 @ 09:31:

DNM,



Ik ben het niet met je eens. Co-ouderschap houdt ook in dat je (jullie) je kind een gelijkwaardige opvoeding geeft. Dus er voor zorgt dat de weken gelijk zijn in plaats van de ene week veel opvang en de andere week bijna niets. Je voedt samen een kind op en daardoor overleg je samen hoe je bijvoorbeeld de opvang gaat regelen. Dit gaat niet alleen over soort opvang, maar ook over de financieen.



Ben ik niet met je eens. De opvang zal hooguit anderhalve dag meer zijn. Ik ga uit van dezelfde creche. De financieen hoeft niet in overleg daar het 50/50 is. Maar dat is de issue niet. Een gelijkwaardige opvoeding heeft niets te maken met perse de wens van de moeder op te volgen.





TO werkt niet voor niets 3,5 dag. Er is dus afgesproken in het huwelijk dat TO minder zou gaan werken en dus meer zorg op haar zou nemen, terwijl haar ex gewoon full-time zou blijven werken.



Plannen kunnen wijzigen zonder dat dit schadelijk hoeft te zijn voor een kind.



Is het dan eerlijk om met een scheiding alles om te gooien? Continuiteit lijkt mij het belangrijkste en dat is het aller moeilijkste met een scheiding.



Er is continuiteit. Wat wordt er nou omgegooit? Hij gaat die ene dag wel werken. Voor de rest blijft alles hetzelfde. Als zij dit nou respecteerd dan is er geen probleem. Als ze wel moeilijk gaat doen hierom maakt ze juist spanningen voor het kind. Je kan niet 18 jaar exact hetzelfde blijven doen. En je kan ook niet het leven blijven bepalen voor een ex. Zolang ex goed voor zijn kind zorgt, zal ze dat moeten accepteren. Andersom ook.



Let op: Ik ben er zeker niet voor dat TO meer zorg neemt dan haar ex. Een kind hoort zeker bij haar vader. Maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. TO zou bijvoorbeeld kunnen voorstellen om de dagen dat zij niet werkt de opvang te doen. Of kind is elk weekend bij haar vader en doordeweeks bij TO.



Dat kan, maar hoeft niet perse. Je kan ook zoals ik heb gedaan de week in stukken delen. Ma di wo bij mij, wo avond naar papa en om en om het weekend. Heb je ook geen last van opvang verschillen. Maar dit hoeft geen breekpunt te zijn als zij dit er niet van maakt.



@TO wil de vader wel alimentatie betalen voor jullie kind? Of gaat dat ook op de lange baan omdat hij co-ouderschap wil?Waarom zou hij alimentatie moeten betalen? De opvoeding is toch 50/50? Dat zij besluit minder te gaan werken is haar keus. Ze kan ook haar plannen wijzigen in meer dagen werken. Ook al hebben zij in hun huwelijk ooit anders besloten. Extra kosten in de toekomst zoals schoolboeken, sporten ed betaal je gezamelijk