Thuis
alle pijlers
Er bij zijn terwijl hond wordt ingeslapen?
zaterdag 31 juli 2010 om 16:02
Onze hond, een Rhodesian Ridgeback, 6 jaartjes oud, heeft lymfklierkanker. De afgelopen week is duidelijk geworden dat de eerste chemokuur niet is aangeslagen. De kanker zit nu voor in zijn hals gecentreerd en het ziet er nu naar uit dat de tweede chemo ook niet volledig aan zal slaan. Mijn ouders, met name mijn vader, heeft de beslissing genomen, dat wanneer hij voor woensdag geen verbeteringen laat zien v.w.b. eten en levenslust, onze hond wordt ingeslapen. Echt verschrikkelijk. Aangezien we nu thuis al bezig zijn met het verwerken van dit nieuws, is bij mij de vraag opgekomen of ik mee zal gaan tijdens het inslapen van mijn lieve viervoetige vriend. Kan ik het mezelf vergeven dat ik niet ga, of lig ik nachten lang wakker van de laatste blik die ik krijg van hem? De tranen springen me weer automatisch in de ogen als ik hieraan moet denken.. De afgelopen dagen heb ik voor mijn gevoel aan een stuk door zitten te huilen, samen met mijn moeder, die het erg zwaar zal krijgen de komende tijd. Heeft iemand ervaring met het inslapen van een geliefd huisdier en is het het waard om ook daadwerkelijk bij het inslapen aanwezig te zijn? Op dit moment weet ik het gewoon niet.. beide opties vind ik verschrikkelijk en het is gewoon ongelooflijk oneerlijk dat je een lieve, jonge, niet ziek uitziende hond in moet laten slapen.
Goh wat zal ik hem missen..
Goh wat zal ik hem missen..
zaterdag 31 juli 2010 om 17:37
Ik zou zeker meegaan, als jet het niet doet krijg je er misschien later spijt van. Onze kat is ook ingeslapen omdat hij kanker had en het was toch fijn voor haar denk ik dat ons hele gezin erbij was.
Ik las hierboven dat ze eerst een slaapmiddel krijgen. Vraag hier wel naar, want niet alle dierenartsen doen dit en dan is het niet prettig voor het dier. Klinkt misschien hard, maar ik weet uit ervaring dat ik er bij een volgend dier altijd naar zal vragen. de dierenarts waar wij waren werd die dag vervangen en deze diende dat slaapmiddel wel uit zichzelf eerst toe, maar later kregen we van onze eigen dierenarts te horen dat dit niet altijd gebruikelijk was om eerst een narcose toe te dienen.
Ik wens jullie heel veel sterkte met de beslissing, maar denk ook aan het beestje..Als ik terugdenk aan onze kat...dan hebben wij haar nog te lang laten 'overleven' zeg maar, en dat wil je ze ook niet aandoen. Ik weet hoe het is om zo'n beslissing te nemen...
Sterkte...
Ik las hierboven dat ze eerst een slaapmiddel krijgen. Vraag hier wel naar, want niet alle dierenartsen doen dit en dan is het niet prettig voor het dier. Klinkt misschien hard, maar ik weet uit ervaring dat ik er bij een volgend dier altijd naar zal vragen. de dierenarts waar wij waren werd die dag vervangen en deze diende dat slaapmiddel wel uit zichzelf eerst toe, maar later kregen we van onze eigen dierenarts te horen dat dit niet altijd gebruikelijk was om eerst een narcose toe te dienen.
Ik wens jullie heel veel sterkte met de beslissing, maar denk ook aan het beestje..Als ik terugdenk aan onze kat...dan hebben wij haar nog te lang laten 'overleven' zeg maar, en dat wil je ze ook niet aandoen. Ik weet hoe het is om zo'n beslissing te nemen...
Sterkte...
zaterdag 31 juli 2010 om 17:41
quote:NewWoman schreef op 31 juli 2010 @ 17:35:
[...]
Oh gut sorry hoor, ik wist niet dat je kwaad werd.
Ik persoonlijk kon dat niet begrijpen, dat er niet 1 vertrouwd persoon bij kon blijven.
Zou dat zelf nooit doen, ben er wel bij geweest en als mijn huidige hond of poes moet worden ingeslapen ben ik daar natuurlijk bij.
Kijk als TO het echt niet wil hoeft het niet perse natuurlijk, haar vader zal er sowieso bij zijn. Dan heeft het dier toch een vertrouwd persoon bij zich.Ja daar word ik kwaad van. Er zijn namelijk mensen die er om wat voor reden dan ook niet bij kunnen zijn. Dat jij dit wel kunt is hartstikke leuk en fantastisch maar een beetje meer inlevingsvermogen kan geen kwaad. Ik denk idd dat je ongeschikt bent voor dat vak.
[...]
Oh gut sorry hoor, ik wist niet dat je kwaad werd.
Ik persoonlijk kon dat niet begrijpen, dat er niet 1 vertrouwd persoon bij kon blijven.
Zou dat zelf nooit doen, ben er wel bij geweest en als mijn huidige hond of poes moet worden ingeslapen ben ik daar natuurlijk bij.
Kijk als TO het echt niet wil hoeft het niet perse natuurlijk, haar vader zal er sowieso bij zijn. Dan heeft het dier toch een vertrouwd persoon bij zich.Ja daar word ik kwaad van. Er zijn namelijk mensen die er om wat voor reden dan ook niet bij kunnen zijn. Dat jij dit wel kunt is hartstikke leuk en fantastisch maar een beetje meer inlevingsvermogen kan geen kwaad. Ik denk idd dat je ongeschikt bent voor dat vak.
zaterdag 31 juli 2010 om 17:44
Toen onze hond werd in geslapen enkele jaren terug. Kreeg hij eerst een spuitje waarvan hij in slaap viel. We hebben toen rustig in de wachtkamer gewacht, tot onze hond sliep.
De dierenarts heeft ons nog even alleen gelaten en gevraagd of we zover waren. Hij sliep, en toen daarna kreeg hij "het" spuitje. Bij dat moment ben ik niet bijgeweest maar mijn ouders wel. Ik ben blij dat ik het toen op die manier heb gedaan.
De dierenarts heeft ons nog even alleen gelaten en gevraagd of we zover waren. Hij sliep, en toen daarna kreeg hij "het" spuitje. Bij dat moment ben ik niet bijgeweest maar mijn ouders wel. Ik ben blij dat ik het toen op die manier heb gedaan.
zaterdag 31 juli 2010 om 17:49
Ik zag ook heel erg op tegen het naar de dierenarts gaan om mijn kat in te laten slapen. Maar ik heb eenmaal daar niet eens hoeven huilen. (Dat had ik de dagen ervoor al genoeg gedaan ) Mijn dierenarts heeft een apart kamertje en daar mocht ik heen met mijn kat. Mijn kat mocht bij mij op schoot zitten (op mijn dikke buik want ik was zwanger toen ) en is op schoot overleden. Ik vond het juist een hele positieve afsluiting dat ik daar bij ben geweest en dat ik die hele laatste soort stuip heb gevoeld.
Mocht een van mijn katten nu ingeslapen worden dan denk ik dat ik het thuis laat doen.
Ik vond het vooraf heel erg allemaal, maar was ook gewoon opgelucht toen het over was. Lijden van de kat was voorbij en ik ben erbij geweest voor hem. Ik zou dus meegaan als ik jou was.
Mocht een van mijn katten nu ingeslapen worden dan denk ik dat ik het thuis laat doen.
Ik vond het vooraf heel erg allemaal, maar was ook gewoon opgelucht toen het over was. Lijden van de kat was voorbij en ik ben erbij geweest voor hem. Ik zou dus meegaan als ik jou was.
zaterdag 31 juli 2010 om 17:56
@dangeensuus, het is geenszins mijn bedoeling om jou op je hart te trappen.
Ik werk met mensen, en zelfs daar gebeurd het, dat er niemand bij wil zijn op het moment dat het tijdelijke met het eeuwige wordt verwisseld.. ongelofelijk triest vind ik dat.
En weet je wie dan de hand van degene vasthoudt?
Juist ja..
Als je mij gebrek aan inlevingsvermogen verwijt zit je er mijlenver naast, echt waar.
Niemand zou alleen moeten sterven, mens of huisdier.
En dat het ontzettend moeilijk is om erbij te zijn, dat weet ik als geen ander.
Ik werk met mensen, en zelfs daar gebeurd het, dat er niemand bij wil zijn op het moment dat het tijdelijke met het eeuwige wordt verwisseld.. ongelofelijk triest vind ik dat.
En weet je wie dan de hand van degene vasthoudt?
Juist ja..
Als je mij gebrek aan inlevingsvermogen verwijt zit je er mijlenver naast, echt waar.
Niemand zou alleen moeten sterven, mens of huisdier.
En dat het ontzettend moeilijk is om erbij te zijn, dat weet ik als geen ander.
zaterdag 31 juli 2010 om 18:05
New Woman, ik denk dat je het niet ongevoelig bedoelt enik ben het met je eens dat niemand alleen zou moeten sterven, maar toen kortgeleden een vriend van mij overleed was ik de enige die daar bij was. Zijn vriendin en zijn zus konden het beiden niet aan en hebben buiten gewacht.
Dat was echt niet ongelofelijk triest, ze wilden hem niet zien lijden, want daarvoor hielden ze teveel van hem.
Maar ik kan met de beste wil van de wereld niet zeggen dat ze geen verdriet hadden en hebben of dat ze respectloos waren naar hem toe, integendeel.
In dit soort situaties bestaat volgens mij geen goed of fout en is het ook geen graadmeter voor al dan niet van iemand houden, mens of dier. Denk ik.
Dat was echt niet ongelofelijk triest, ze wilden hem niet zien lijden, want daarvoor hielden ze teveel van hem.
Maar ik kan met de beste wil van de wereld niet zeggen dat ze geen verdriet hadden en hebben of dat ze respectloos waren naar hem toe, integendeel.
In dit soort situaties bestaat volgens mij geen goed of fout en is het ook geen graadmeter voor al dan niet van iemand houden, mens of dier. Denk ik.
zaterdag 31 juli 2010 om 18:31
Dierenarts bij je thuis laten komen, is veel rustiger voor je hond. En er bij blijven, moet er niet aan denken dat mn hond alleen zou zijn terwijl hij een spuitje krijgt...bij jullie voelt hij zich prettig en rustig. Op deze manier kun je hem lekker knuffelen of aaien terwijl hij rustig gaat slapen 
Sterkte!
Sterkte!
zaterdag 31 juli 2010 om 20:40
Ik heb het de laatste keer thuis laten doen in de vertrouwde omgeving.
En ik zou een hond NOOIT maar dan ook NOOIT achterlaten terwijl hij nog leeft in de handen van iemand anders.
En mijn honden kennen al onze vrienden en kennissen maar op zo'n moment is dat niet genoeg. Dan moet je erbij blijven. Maar dat is mijn mening. Weggaan is in de steek laten.
Op zo'n moment hou ik me heel sterk omwille van de hond. Pas als hij dood is en ik ben alleen, dan stort ik in. En omdat ik dan in stort, wil ik dus ook alleen zijn. DAar kan ik niemand bij gebruiken.
En ik zou een hond NOOIT maar dan ook NOOIT achterlaten terwijl hij nog leeft in de handen van iemand anders.
En mijn honden kennen al onze vrienden en kennissen maar op zo'n moment is dat niet genoeg. Dan moet je erbij blijven. Maar dat is mijn mening. Weggaan is in de steek laten.
Op zo'n moment hou ik me heel sterk omwille van de hond. Pas als hij dood is en ik ben alleen, dan stort ik in. En omdat ik dan in stort, wil ik dus ook alleen zijn. DAar kan ik niemand bij gebruiken.
zondag 1 augustus 2010 om 18:38
ik ben er altijd bij.
slechts 1x op operatietafel laten inslapen.daar was ik dus niet bij.
wel bij het onder narcose gaan,toen wist ik al dat ik haar niet meer levend terug zou zien.nu een oudje wat op haar einde loopt,maar het is nu nog niet zo ver.
maar ik verwacht dat zij zelf een x gaat.
ivbm hersenbloedingen die ze al gehad heeft.
elke dag is nu een kadootje.
@Chan.liefde is op tijd los durven laten!!
alvast sterkte voor jullie allemaal.
slechts 1x op operatietafel laten inslapen.daar was ik dus niet bij.
wel bij het onder narcose gaan,toen wist ik al dat ik haar niet meer levend terug zou zien.nu een oudje wat op haar einde loopt,maar het is nu nog niet zo ver.
maar ik verwacht dat zij zelf een x gaat.
ivbm hersenbloedingen die ze al gehad heeft.
elke dag is nu een kadootje.
@Chan.liefde is op tijd los durven laten!!
alvast sterkte voor jullie allemaal.
maandag 2 augustus 2010 om 14:39
Het is nu duidelijk geworden dat de chemo nu ook niet aanslaat. De tabletten ( waarin de chemo zit) kan hij niet innemen, aangezien hij nu nauwelijks meer iets eet. Woensdag moeten we voor de laatste keer met hem naar de oncoloog, waar we de mogelijke scenario's gaan bespreken. De enige mogelijkheid is nu prednison. Zijn nieren vallen nu langzaam uit, dus mijn ouders hebben besloten dat de hond volgende week wordt ingeslapen. Mijn vader is nu op zakenreis, dus het wordt een weekje uitgesteld. Eigenlijk ben ik nu opgelucht dat de knoop is doorgehakt. Ik weet dat Scott er volgende week niet meer zal zijn. Erg hard, maar zoveel beter voor hem. Jammer genoeg wil onze dierenarts nooit bij mensen aan huis komen om de dieren in te laten slapen. Ze heeft ons al gerustgesteld dat dit na het spreekuur zal gebeuren, dus geen andere mensen met dieren die bij ons in de wachtkamer zitten. Ik ga nu zeker mee, vooral nu ik alle reacties heb gelezen. Scott mag en zal ik niet in de steek laten deze laatste paar dagen en het zullen mooie dagen voor hem worden. Daar zorgen we voor met het hele gezin. Iedereen ontzettend bedankt voor de reacties en het medeleven.
Liefs.
Liefs.
maandag 2 augustus 2010 om 14:49
Wat erg...
Maar heeft je hond pijn? Een week laten wachten op inslapen is wel lang... Het feit dat ie niet wil eten is geen goed teken, je hond voelt zich waarschijnlijk erg beroerd...?
Wij hadden ook een DA die niet thuis kwam, maar toen we onze hond moesten laten inslapen hebben we een andere DA gebeld die het wel bij ons thuis kwam doen. Een volstrekte vreemde voor onze hond (voor ons niet), maar dat was juist eigenlijk wel fijn, aangezien onze hond met deze DA geen nare associaties had. Misschien is dat nog een optie? Het kon ons op dat moment helemaal geen r**t schelen wie het deed, als het voor onze hond maar goed was... Nooit spijt van gehad.
Het mooiste cadeau wat je je hond nu nog kan geven is een fijn en waardig einde aan zijn mooie - maar veel te korte - leven bij jullie. Hij zal jullie dankbaar zijn.
Heel veel sterkte de komende tijd!
Maar heeft je hond pijn? Een week laten wachten op inslapen is wel lang... Het feit dat ie niet wil eten is geen goed teken, je hond voelt zich waarschijnlijk erg beroerd...?
Wij hadden ook een DA die niet thuis kwam, maar toen we onze hond moesten laten inslapen hebben we een andere DA gebeld die het wel bij ons thuis kwam doen. Een volstrekte vreemde voor onze hond (voor ons niet), maar dat was juist eigenlijk wel fijn, aangezien onze hond met deze DA geen nare associaties had. Misschien is dat nog een optie? Het kon ons op dat moment helemaal geen r**t schelen wie het deed, als het voor onze hond maar goed was... Nooit spijt van gehad.
Het mooiste cadeau wat je je hond nu nog kan geven is een fijn en waardig einde aan zijn mooie - maar veel te korte - leven bij jullie. Hij zal jullie dankbaar zijn.
Heel veel sterkte de komende tijd!
maandag 2 augustus 2010 om 14:59
Nee hij heeft geen pijn.. teminste, niet merkbaar en volgens de dierenarts had hij verder ook geen pijnklachten. Volgens haar kwam het niet eten doordat zijn nieren langzaam uitvallen. Hij heeft hierdoor meer behoefte aan water, waardoor eten het er nu bij in schiet. We zijn er nu wel achter dat de lymfen steeds groter worden..echt verschrikkelijk om te zien. D.m.v. de prednison moeten deze straks weer wat gaan krimpen, maar dat merken we woensdag.
Mijn moeder zit er echt helemaal doorheen. Telkens het afwachten of er een reactie gaat plaatsvinden, zowel positief als negatief. Zo kan het gewoon niet langer, niet voor Scott en niet voor ons.
Nog een weekje en dan gaat hij volgens mijn zusje naar de hondenhemel. Hopelijk bestaat er dan zoiets!
Mijn moeder zit er echt helemaal doorheen. Telkens het afwachten of er een reactie gaat plaatsvinden, zowel positief als negatief. Zo kan het gewoon niet langer, niet voor Scott en niet voor ons.
Nog een weekje en dan gaat hij volgens mijn zusje naar de hondenhemel. Hopelijk bestaat er dan zoiets!
maandag 2 augustus 2010 om 15:07
O, gelukkig, fijn dat hij geen pijn heeft. Ik hoop ook dat er een hondenhemel is!
Het is al vaker geplaatst, maar toch...
Regenboog brug
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Het is al vaker geplaatst, maar toch...
Regenboog brug
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
maandag 2 augustus 2010 om 23:26
Getver, wat ontzetten k** dat jullie je hond zo jong al moeten loslaten...
Ik lees dit topic en bij mij komen er ook weer traantjes omhoog hoor... Afgelopen jaar beide honden in moeten laten slapen, beiden gelukkig wel thuis laten doen met de hele familie erbij, tranen met tuiten gehuild! Hondje lief kon niet meer op haar benen staan en ging zelfs kwispelen toen de DA kwam en zij verafschuwde dat mens echt... Net alsof ze wist dat de DA haar kwam helpen... Beide honden waren enorm speciaal voor mij en mijn vader, zij hebben ons beiden door hele diepe dalen geholpen en voelde ons feilloos aan...
Ik lees dit topic en bij mij komen er ook weer traantjes omhoog hoor... Afgelopen jaar beide honden in moeten laten slapen, beiden gelukkig wel thuis laten doen met de hele familie erbij, tranen met tuiten gehuild! Hondje lief kon niet meer op haar benen staan en ging zelfs kwispelen toen de DA kwam en zij verafschuwde dat mens echt... Net alsof ze wist dat de DA haar kwam helpen... Beide honden waren enorm speciaal voor mij en mijn vader, zij hebben ons beiden door hele diepe dalen geholpen en voelde ons feilloos aan...
dinsdag 3 augustus 2010 om 16:09
Neem de hond wel mee en laat hem daar niet achter.
Dan weet je zeker dat hij dood is, want sommige honden komen nog wel eens bij daarna. Dit komt omdat dierenartsen soms zuinig willen doen met het euthanasie spul.
dit zijn geen spookverhalen, ik ken deze verhalen uit de eerste hand van verschillende praktijken. Ik zou ze bij naam kunnen noemen.
Dan weet je zeker dat hij dood is, want sommige honden komen nog wel eens bij daarna. Dit komt omdat dierenartsen soms zuinig willen doen met het euthanasie spul.
dit zijn geen spookverhalen, ik ken deze verhalen uit de eerste hand van verschillende praktijken. Ik zou ze bij naam kunnen noemen.
dinsdag 3 augustus 2010 om 18:57
iones, wat een raar verhaal... ken ontzettend veel praktijken en nog nooit meegemaakt dat ze zuinig zijn met euthasaat. Dat spul kost echt geen donder. De narcose is een stuk duurder. Na dat een hond euthanasol (of welk middel dan ook) gekregen heeft, luistert toch elke dierenarts naar het hart. Klopt het, leeft de hond nog, klopt het niet, dan is de hond overleden.
Overigens geloof ik niet dat het nooit gebeurd, maar niet als reden dat een dierenarts zuinig is met dat spul.
TO, ik ken wel meerdere dierenartsen die niet aan huis willen komen, maar vind dat altijd zo stom. Als ik dan hoor dat jullie het vreselijk vindt bij de dierenarts, moet je zoiets niet daar doen. Dat verdient hij niet. Als jullie dierenarts dat echt niet wil, kan ik me wel voorstellen dat jullie iemand anders vragen. Heel erg veel sterkte!
Overigens geloof ik niet dat het nooit gebeurd, maar niet als reden dat een dierenarts zuinig is met dat spul.
TO, ik ken wel meerdere dierenartsen die niet aan huis willen komen, maar vind dat altijd zo stom. Als ik dan hoor dat jullie het vreselijk vindt bij de dierenarts, moet je zoiets niet daar doen. Dat verdient hij niet. Als jullie dierenarts dat echt niet wil, kan ik me wel voorstellen dat jullie iemand anders vragen. Heel erg veel sterkte!
woensdag 4 augustus 2010 om 11:17
Ik ga geen namen noemen of plaatsen, maar een dierenartsassistente zei me dat het wel eens voorkwam dat een hond die geeuthanaseerd was weer bij kwam in de container.
van een dierenartsenpraktijk waar ik hier woon, heb ik van 2 mensen gehoord dat ze steeds bij moesten spuiten.......
Een vriendin beschreef de euthanasie van een kat die daarna nog hele rare stuipen kreeg.
Mijn eigen dierenarts geeft een vette overdosis en neemt geen risico. En dat gaat in een keer.
Hier een voorbeeld van nog zo'n dierenarts, werkende voor een asiel in Maasmechelen dat veel dierenliefhebbers gesloten willen hebben: http://www.shiri.nl/mysong/content/view/24/34/
van een dierenartsenpraktijk waar ik hier woon, heb ik van 2 mensen gehoord dat ze steeds bij moesten spuiten.......
Een vriendin beschreef de euthanasie van een kat die daarna nog hele rare stuipen kreeg.
Mijn eigen dierenarts geeft een vette overdosis en neemt geen risico. En dat gaat in een keer.
Hier een voorbeeld van nog zo'n dierenarts, werkende voor een asiel in Maasmechelen dat veel dierenliefhebbers gesloten willen hebben: http://www.shiri.nl/mysong/content/view/24/34/
woensdag 4 augustus 2010 om 19:29
quote:iones schreef op 04 augustus 2010 @ 11:17:
Ik ga geen namen noemen of plaatsen, maar een dierenartsassistente zei me dat het wel eens voorkwam dat een hond die geeuthanaseerd was weer bij kwam in de container.
Erg, erg slordig... Raar dat die assistente daar dan niets van zegt tegen de dierenarts en dat het in vervolg beter gecontroleerd wordt.
van een dierenartsenpraktijk waar ik hier woon, heb ik van 2 mensen gehoord dat ze steeds bij moesten spuiten.......
Dus dat dier is netjes ingeslapen is kwam niet meer bij. (ben zelf DA) en heb dit ook wel eens, soms is genoeg niet genoeg en heb je meer nodig. Tja, dat kan. Gebeurd met narcose ook wel eens. Ook bij mensen hoor
Een vriendin beschreef de euthanasie van een kat die daarna nog hele rare stuipen kreeg.
Ook dat is volkomen normaal!!! Mensen die dood gaan krijgen toch ook stuipen? Ik zie het gelukkig vaker niet, dan wel, maar dat zijn eigenlijk de laatste stuipjes. Erg vervelend om te zien, maar het betekend dat het dier dan overleden is.
Mijn eigen dierenarts geeft een vette overdosis en neemt geen risico. En dat gaat in een keer.
Ik ga geen namen noemen of plaatsen, maar een dierenartsassistente zei me dat het wel eens voorkwam dat een hond die geeuthanaseerd was weer bij kwam in de container.
Erg, erg slordig... Raar dat die assistente daar dan niets van zegt tegen de dierenarts en dat het in vervolg beter gecontroleerd wordt.
van een dierenartsenpraktijk waar ik hier woon, heb ik van 2 mensen gehoord dat ze steeds bij moesten spuiten.......
Dus dat dier is netjes ingeslapen is kwam niet meer bij. (ben zelf DA) en heb dit ook wel eens, soms is genoeg niet genoeg en heb je meer nodig. Tja, dat kan. Gebeurd met narcose ook wel eens. Ook bij mensen hoor
Een vriendin beschreef de euthanasie van een kat die daarna nog hele rare stuipen kreeg.
Ook dat is volkomen normaal!!! Mensen die dood gaan krijgen toch ook stuipen? Ik zie het gelukkig vaker niet, dan wel, maar dat zijn eigenlijk de laatste stuipjes. Erg vervelend om te zien, maar het betekend dat het dier dan overleden is.
Mijn eigen dierenarts geeft een vette overdosis en neemt geen risico. En dat gaat in een keer.
woensdag 4 augustus 2010 om 20:16
quote:iones schreef op 04 augustus 2010 @ 11:17:
Een vriendin beschreef de euthanasie van een kat die daarna nog hele rare stuipen kreeg.
Dat is niet omdat het dier niet dood is. Dat komt soms voor. Heel vervelend om te zien, maar het dier is dan wel al dood.
Sterkte TO! Ik ben er altijd bij geweest. Het idee om mijn honden in de steek te laten op zo'n moment kon ik niet aan. Ik moest er voor ze zijn. De eerste keer in een DA praktijk laten doen en de andere thuis (wat veel fijner was). Ik heb nog steeds spijt dat ik mijn eerste hond in de praktijk heb laten inslapen thuis was veel rustiger voor hem geweest.
Het zijn vreselijke momenten van je leven. Echt heel moeilijk, Het gemis is schrijnend, dat grote verlangen om je maatje nog een keer aan te willen raken, te knuffelen terwijl je weet dat het niet meer kan. Maar je wilt het zó graag. Die vertrouwde geur nog eens opsnuiven.
Ik ben altijd blij erbij geweest te zijn trouwens, hoe moeilijk het ook is.
Een vriendin beschreef de euthanasie van een kat die daarna nog hele rare stuipen kreeg.
Dat is niet omdat het dier niet dood is. Dat komt soms voor. Heel vervelend om te zien, maar het dier is dan wel al dood.
Sterkte TO! Ik ben er altijd bij geweest. Het idee om mijn honden in de steek te laten op zo'n moment kon ik niet aan. Ik moest er voor ze zijn. De eerste keer in een DA praktijk laten doen en de andere thuis (wat veel fijner was). Ik heb nog steeds spijt dat ik mijn eerste hond in de praktijk heb laten inslapen thuis was veel rustiger voor hem geweest.
Het zijn vreselijke momenten van je leven. Echt heel moeilijk, Het gemis is schrijnend, dat grote verlangen om je maatje nog een keer aan te willen raken, te knuffelen terwijl je weet dat het niet meer kan. Maar je wilt het zó graag. Die vertrouwde geur nog eens opsnuiven.
Ik ben altijd blij erbij geweest te zijn trouwens, hoe moeilijk het ook is.
woensdag 4 augustus 2010 om 20:38
Vandaag weer bij de dierenkliniek geweest, en zowaar, het gaat wat beter!
Hij zit nu aan de prednisolon, aangezien een nieuwe chemokuur volgens de oncoloog niets meer uit zou halen en hem alleen maar zou verzwakken. De maximale levensduur is nu nog 8 weken.
Toch is er direct besloten, dat mocht hij weer net zo ziek en verzwakt worden als dat hij vorige week was, dat het dan direct afgelopen is en dan wordt hij ingeslapen.
Mijn ouders hebben de dierenarts ingelicht en ze zal hoogstwaarschijnlijk langskomen, omdat ze denkt dat voor een hond, die al zo gestresst de wachtkamer inkomt bij de dierenarts, het nooit goed kan zijn om hem op die plek in te laten slapen.
Gelukkig kan het gewoon dan thuis gebeuren, hebben we hem bij ons en kunnen we hem daarna naar het crematorium brengen.
Toch wel wat opluchting na dit nieuws, maar dit komt dan voornamelijk doordat Scott weer een beetje opgeknapt is. Een paar mooie weekjes ( hopelijk zijn het echt weken!) ervan maken en dan is het goed geweest.
Hij zit nu aan de prednisolon, aangezien een nieuwe chemokuur volgens de oncoloog niets meer uit zou halen en hem alleen maar zou verzwakken. De maximale levensduur is nu nog 8 weken.
Toch is er direct besloten, dat mocht hij weer net zo ziek en verzwakt worden als dat hij vorige week was, dat het dan direct afgelopen is en dan wordt hij ingeslapen.
Mijn ouders hebben de dierenarts ingelicht en ze zal hoogstwaarschijnlijk langskomen, omdat ze denkt dat voor een hond, die al zo gestresst de wachtkamer inkomt bij de dierenarts, het nooit goed kan zijn om hem op die plek in te laten slapen.
Gelukkig kan het gewoon dan thuis gebeuren, hebben we hem bij ons en kunnen we hem daarna naar het crematorium brengen.
Toch wel wat opluchting na dit nieuws, maar dit komt dan voornamelijk doordat Scott weer een beetje opgeknapt is. Een paar mooie weekjes ( hopelijk zijn het echt weken!) ervan maken en dan is het goed geweest.
donderdag 5 augustus 2010 om 15:52
Fijn nieuws dat het wat beter gaat! En super dat de DA toch langs wil komen. (Is dat al zeker? Anders zou ik toch evt. een andere DA laten komen.)
Probeer wel deze komende dagen/weken een goede inschatting te maken of Scott zich nog wel fijn voelt. Heeft hij bijv. meer slechte momenten dan goede, dan zou ik hem niet langer laten lijden. Denk en handel in het belang van de hond en probeer hem niet ten kosten van alles langer bij jullie te laten zijn, hoe moeilijk dat ook is.
Liefde is ook loslaten...
Heel veel sterkte gewenst voor Scott en zijn baasjes, verwen hem maar lekker de komende tijd!
Probeer wel deze komende dagen/weken een goede inschatting te maken of Scott zich nog wel fijn voelt. Heeft hij bijv. meer slechte momenten dan goede, dan zou ik hem niet langer laten lijden. Denk en handel in het belang van de hond en probeer hem niet ten kosten van alles langer bij jullie te laten zijn, hoe moeilijk dat ook is.
Liefde is ook loslaten...
Heel veel sterkte gewenst voor Scott en zijn baasjes, verwen hem maar lekker de komende tijd!
