Thuis
alle pijlers
Ze heeft de kat laten inslapen zonder te overleggen!!
dinsdag 10 augustus 2010 om 22:20
Waarschuwing: (te) lang verhaal!
Mijn moeder had tot gisteren dus 7 katten.
De jongste 10 en de oudste 14. Ik ben zelf 26, dus het zijn al vanaf jongs af aan mijn maatjes en als ik bij mijn moeder thuis kom vind ik 't hartstikke leuk om te poezen ook weer even te zien. Ik woon vanaf mijn 20e op mezelf, maar heb nog wel tot vorig jaar november 1,5 jaar thuis gewoond omdat mijn relatie uit ging. Ik gaf ze altijd elke dag te eten en ze hebben allemaal hun eigen stekje in de schuur (waar ze eten).
Een van mijn moeders katten is altijd al een probleem geval geweest. Als kitten was ze erg ziek (longontsteking, ed) en het is altijd een klein poesje gebleven. Een beetje raar ook. Liet zich niet gauw oppakken, ze kwam alleen maar bij mijn moeder op schoot zitten en als het regende dan kwam ze liever niet buiten, maar ging ze binnen in een hoekje zitten plassen.
Maar ergens had ik wel een zwak voor haar. Klein sneu katje wat zich best liet aanhalen als ze ergens hoog zat. Dan kon je haar aaien en knuffelen en was ze vreselijk aan het spinnen.
De laatste jaren ging 't echter steeds minder. Achter in de serre zitten miauwen, meer plassen in hoekjes en soms wel eens uren alleen maar jammeren terwijl er niets aan de hand leek te zijn.
Mijn moeder zei altijd: die kat spoort niet.
Mijn moeder is 2 maanden terug verhuisd. Ze heeft een grote tuin en de katten gaan naar buiten. Ze heeft geen kattenbak.
Helaas bleef de kat in kwestie dezelfde problemen vertonen en mijn moeder klaagde regelmatig dat ze stapelgek werd van "die gestoorde kat".
Vannacht heeft dat katje weer zo zitten jammeren en weer zitten plassen in huis dat mijn moeder haar meegenomen heeft naar de dierenarts. Die heeft het beestje helemaal onderzocht en kon niks vinden wat op problemen kon duiden.
Mijn moeder dacht dat het misschien kon liggen aan alle drukte(ze heeft nog 6 katten en 3 honden, maar wel alle ruimte) of dat ze als kitten zo ziek is geweest. Maar echt een aanwijsbare oorzaak is er dus niet.
Vanavond belde mijn moeder dat ze dus met die kat naar de dierenarts was geweest en dat ze haar had laten inslapen.
Ik kon mijn oren niet geloven. Ik zat te eten na een drukke werkdag en mijn eetlust was gelijk vergaan.
Ik ben verder niet met haar in discussie gegaan en heb opgegangen met dat we er later nog wel over zouden praten. Ik heb mijn zusje gesmst en die belde terug dat ze nogal ontdaan was en dat ze niet begreep dat mijn moeder zonder te overleggen die kat heeft laten inslapen.
Ik begrijp wel dat ze gek werd van dat beest en ik was ook niet bijzonder aan haar gehecht, maar ik vind het toch wel een zielig idee. Mijn vriend zegt weer dat het mijn moeders keuze was en dat ik daar gewoon achter moet staan. Kortom, volgens hem zeur ik en moet ik het gewoon respecteren. Ik zorg niet voor die kat, het is niet mijn kat en als mijn moeder dat wil doen zo, dan moet ze dat doen en ik heb er niets over te zeggen.
In onze familie is het echter wel zo dat we die katten als de onze beschouwen, dus van mij, mijn moeder en van mijn zusje. We zijn met ze opgegroeid en ze had tenminste met mij en mijn zus kunnen overleggen.
Mijn zus vind dat er nog alternatieven waren (asiel, bij mij of bij haar, medicijnen??, kattenbak, etc), maar voor mijn moeder was het blijkbaar genoeg.
Ik vind het heel triest. Ik was er niet bij (normaal zijn we er allemaal bij als we een huisdier laten inslapen) en ik weet niet of het nu écht nodig was.
Wat vinden jullie? Had ze even met ons moeten/kunnen/mogen overleggen, het even melden of stel ik me nu aan?
Ik vind het maar heel raar en onverwacht en ik had toch nog iets willen doen voor het beestje...Ik weet nu ook even neit wat ik er van moet vinden en heb niet meer met mijn moeder gesproken.
Bovendien kan ik het niet terugdraaien
Mijn moeder had tot gisteren dus 7 katten.
De jongste 10 en de oudste 14. Ik ben zelf 26, dus het zijn al vanaf jongs af aan mijn maatjes en als ik bij mijn moeder thuis kom vind ik 't hartstikke leuk om te poezen ook weer even te zien. Ik woon vanaf mijn 20e op mezelf, maar heb nog wel tot vorig jaar november 1,5 jaar thuis gewoond omdat mijn relatie uit ging. Ik gaf ze altijd elke dag te eten en ze hebben allemaal hun eigen stekje in de schuur (waar ze eten).
Een van mijn moeders katten is altijd al een probleem geval geweest. Als kitten was ze erg ziek (longontsteking, ed) en het is altijd een klein poesje gebleven. Een beetje raar ook. Liet zich niet gauw oppakken, ze kwam alleen maar bij mijn moeder op schoot zitten en als het regende dan kwam ze liever niet buiten, maar ging ze binnen in een hoekje zitten plassen.
Maar ergens had ik wel een zwak voor haar. Klein sneu katje wat zich best liet aanhalen als ze ergens hoog zat. Dan kon je haar aaien en knuffelen en was ze vreselijk aan het spinnen.
De laatste jaren ging 't echter steeds minder. Achter in de serre zitten miauwen, meer plassen in hoekjes en soms wel eens uren alleen maar jammeren terwijl er niets aan de hand leek te zijn.
Mijn moeder zei altijd: die kat spoort niet.
Mijn moeder is 2 maanden terug verhuisd. Ze heeft een grote tuin en de katten gaan naar buiten. Ze heeft geen kattenbak.
Helaas bleef de kat in kwestie dezelfde problemen vertonen en mijn moeder klaagde regelmatig dat ze stapelgek werd van "die gestoorde kat".
Vannacht heeft dat katje weer zo zitten jammeren en weer zitten plassen in huis dat mijn moeder haar meegenomen heeft naar de dierenarts. Die heeft het beestje helemaal onderzocht en kon niks vinden wat op problemen kon duiden.
Mijn moeder dacht dat het misschien kon liggen aan alle drukte(ze heeft nog 6 katten en 3 honden, maar wel alle ruimte) of dat ze als kitten zo ziek is geweest. Maar echt een aanwijsbare oorzaak is er dus niet.
Vanavond belde mijn moeder dat ze dus met die kat naar de dierenarts was geweest en dat ze haar had laten inslapen.
Ik kon mijn oren niet geloven. Ik zat te eten na een drukke werkdag en mijn eetlust was gelijk vergaan.
Ik ben verder niet met haar in discussie gegaan en heb opgegangen met dat we er later nog wel over zouden praten. Ik heb mijn zusje gesmst en die belde terug dat ze nogal ontdaan was en dat ze niet begreep dat mijn moeder zonder te overleggen die kat heeft laten inslapen.
Ik begrijp wel dat ze gek werd van dat beest en ik was ook niet bijzonder aan haar gehecht, maar ik vind het toch wel een zielig idee. Mijn vriend zegt weer dat het mijn moeders keuze was en dat ik daar gewoon achter moet staan. Kortom, volgens hem zeur ik en moet ik het gewoon respecteren. Ik zorg niet voor die kat, het is niet mijn kat en als mijn moeder dat wil doen zo, dan moet ze dat doen en ik heb er niets over te zeggen.
In onze familie is het echter wel zo dat we die katten als de onze beschouwen, dus van mij, mijn moeder en van mijn zusje. We zijn met ze opgegroeid en ze had tenminste met mij en mijn zus kunnen overleggen.
Mijn zus vind dat er nog alternatieven waren (asiel, bij mij of bij haar, medicijnen??, kattenbak, etc), maar voor mijn moeder was het blijkbaar genoeg.
Ik vind het heel triest. Ik was er niet bij (normaal zijn we er allemaal bij als we een huisdier laten inslapen) en ik weet niet of het nu écht nodig was.
Wat vinden jullie? Had ze even met ons moeten/kunnen/mogen overleggen, het even melden of stel ik me nu aan?
Ik vind het maar heel raar en onverwacht en ik had toch nog iets willen doen voor het beestje...Ik weet nu ook even neit wat ik er van moet vinden en heb niet meer met mijn moeder gesproken.
Bovendien kan ik het niet terugdraaien
woensdag 11 augustus 2010 om 00:26
Dat was even de vraag, stel dat ze bij mij nu ook het huis onder zou plassen? Ja daar had ik erg van gebaald, maar dan weet je wel dat-ie dus ergens anders ook niet functioneert.
Natuurlijk is dat wel makkelijk praten...nu maakt dat trouwens ook niks meer uit.
Ik heb mijn moeder dus inderdaad niet meer gesproken, niet zo'n behoefte aan op dit moment.
Ik snap niet helemaal van haar dat ze me niet van te voren gevraagd heeft wat ik er van zou vinden (misschien was ze idd bang dat ik haar zou proberen om te praten). Het past niet bij mijn moeder en ik kan goed met haar opschieten. Mijn zusje(25) en ik hebben een sterke band met haar en we doen eigenlijk heel veel samen. Technisch gezien was het de kat van mijn zusje, ze heeft hem dus 10 jaar geleden van haar toenmalige vriendje gehad. Maar goed, mijn zusje was ook niet bijzonder gehecht aan het katje in kwestie.
Voor de duidelijkheid: de dierenarts (en ik heb veel vertrouwen in deze man, hij is al jaren onze vaste dierenarts) kon niets vinden bij de kat en verklaarde haar fysiek gezond. Psychisch was 't een ander verhaal.
Het blijft dus voor mij een beetje dubbel.
Natuurlijk is dat wel makkelijk praten...nu maakt dat trouwens ook niks meer uit.
Ik heb mijn moeder dus inderdaad niet meer gesproken, niet zo'n behoefte aan op dit moment.
Ik snap niet helemaal van haar dat ze me niet van te voren gevraagd heeft wat ik er van zou vinden (misschien was ze idd bang dat ik haar zou proberen om te praten). Het past niet bij mijn moeder en ik kan goed met haar opschieten. Mijn zusje(25) en ik hebben een sterke band met haar en we doen eigenlijk heel veel samen. Technisch gezien was het de kat van mijn zusje, ze heeft hem dus 10 jaar geleden van haar toenmalige vriendje gehad. Maar goed, mijn zusje was ook niet bijzonder gehecht aan het katje in kwestie.
Voor de duidelijkheid: de dierenarts (en ik heb veel vertrouwen in deze man, hij is al jaren onze vaste dierenarts) kon niets vinden bij de kat en verklaarde haar fysiek gezond. Psychisch was 't een ander verhaal.
Het blijft dus voor mij een beetje dubbel.
woensdag 11 augustus 2010 om 00:29
Als je zusje haar kat bij je moeder heeft gedumpt, kan ik me voorstellen dat je moeder haar er niet in betrekt als ze er vanaf wil. Zus wilde er immers zelf ook vanaf.
Denk niet dat 'n dierenarts iets te verwijten valt, als je huisdier niet meer functioneert als huisdier kun je 'm beter laten inslapen dan dat mensen 'm thuis zelf van kant moeten maken of ergens in 't bos zetten.
Denk niet dat 'n dierenarts iets te verwijten valt, als je huisdier niet meer functioneert als huisdier kun je 'm beter laten inslapen dan dat mensen 'm thuis zelf van kant moeten maken of ergens in 't bos zetten.
woensdag 11 augustus 2010 om 00:42
Ach, misschien heeft de dierenarts je moeder een paar andere opties voorgehouden, wellicht geen van allen echt goed voor de kat en heeft je moeder gedacht, nou in hemelsnaam dan maar meteen het beste voor het diertje kiezen ipv aan te blijven modderen zonder jou of je zus daar mee te willen belasten ...
woensdag 11 augustus 2010 om 08:03
Zo verdrietig dit! Ik begrijp dat het katje niet meer functioneerde in huis, maar die nou in te laten slapen? Een kat naar het asiel brengen kost ook geld, maar dan had hij misschien een rustiger leventje gehad.
Wellicht kun je je moeder een vragen op welke grond de kat is ingeslapen (juist omdat hij psychisch niet 'klopte')? Als je een beetje over de pijn heen bent. Ik zou het ook niet goedkeuren dat mijn moeder dat niet zou vertellen.
Wellicht kun je je moeder een vragen op welke grond de kat is ingeslapen (juist omdat hij psychisch niet 'klopte')? Als je een beetje over de pijn heen bent. Ik zou het ook niet goedkeuren dat mijn moeder dat niet zou vertellen.
woensdag 11 augustus 2010 om 08:10
quote:fleurtje schreef op 10 augustus 2010 @ 22:40:
Geloof er niks van hoor, dat de dierenarts het zomaar gedaan heeft.
Geloof niet dat TO in de positie is om woest te zijn op haar moeder, tenzij ze idd bij een of andere malafide dierenarts is geweest. Lees ook nergens dat TO heeft overwogen die kat in huis te nemen.
[Herhaling van bovenstaande]
Bovendien was het dier op het oog gezond. Maar soms laat de dierenarts een dier ook inslapen wanneer het bijvoorbeeld lijdt onder hevige angsten. Of wanneer ze gestoord zijn (gek dus) doordat hun hersens een knauw hebben gekregen doordat ze een ernstige ziekte hebben doorstaan (hersenbloeding bv.). Een dierenarts zal een weloverwogen keuze maken en een dier niet 'zomaar' afmaken.
Geloof er niks van hoor, dat de dierenarts het zomaar gedaan heeft.
Geloof niet dat TO in de positie is om woest te zijn op haar moeder, tenzij ze idd bij een of andere malafide dierenarts is geweest. Lees ook nergens dat TO heeft overwogen die kat in huis te nemen.
[Herhaling van bovenstaande]
Bovendien was het dier op het oog gezond. Maar soms laat de dierenarts een dier ook inslapen wanneer het bijvoorbeeld lijdt onder hevige angsten. Of wanneer ze gestoord zijn (gek dus) doordat hun hersens een knauw hebben gekregen doordat ze een ernstige ziekte hebben doorstaan (hersenbloeding bv.). Een dierenarts zal een weloverwogen keuze maken en een dier niet 'zomaar' afmaken.
woensdag 11 augustus 2010 om 08:11
quote:dreamlogic schreef op 10 augustus 2010 @ 23:08:
[..]
Ze heeft er nooit over gehad dat ze haar misschien maar moest laten inslapen. Daarom vind ik het ook vrij bizar. Het past niet bij mijn moeder...
Als ik had geweten dat ze écht van plan was om haar in te laten slapen [..].Heb je al bedacht dat je moeder het misschien ook helemaal niet van plan was, om de kat in te laten slapen? En dat de dierenarts haar heeft uitgelegd dat dit het beste was?
[..]
Ze heeft er nooit over gehad dat ze haar misschien maar moest laten inslapen. Daarom vind ik het ook vrij bizar. Het past niet bij mijn moeder...
Als ik had geweten dat ze écht van plan was om haar in te laten slapen [..].Heb je al bedacht dat je moeder het misschien ook helemaal niet van plan was, om de kat in te laten slapen? En dat de dierenarts haar heeft uitgelegd dat dit het beste was?
woensdag 11 augustus 2010 om 08:12
quote:delphicat schreef op 10 augustus 2010 @ 22:36:
Tja, ik kan er echt niet bij dat je een dier om deze reden laat inslapen, en dat een dierenarts dat doet. Dus wellicht ontbreekt er iets aan het verhaal, maar anders is het echt te gek voor woorden.
Ik zou woest zijn op mijn moeder, en ook op rechtbreiende vriend.
Helemaal mee eens. Te gek voor woorden. Ook van de dierenarts, zou ik nog een klacht indienen misschien ook, normaal laten ze nooit gezonde katten inslapen.
En op je moeder zou ik ook razend zijn. Er waren misschien nog oplossingen. Iig die je nog had kunnen proberen. Officieel is ze jou geen verantwoording verschuldigd maar als ik jouw verhaal lees dat je met hullp en geld wel bijspringt vind ik het raar dat ze dat niet met jullie heeft overlegd. Dan had je in het slechtste geval nog afscheid kunnen nemen of meegegaan zijn. En jouw vriend die er zo over denkt, ......... laat ik maar niets verder zeggen.
Sterkte ermee. Ik kan mij voorstellen dat je wilde checken of andere het ook raar vinden; ja dus.
Tja, ik kan er echt niet bij dat je een dier om deze reden laat inslapen, en dat een dierenarts dat doet. Dus wellicht ontbreekt er iets aan het verhaal, maar anders is het echt te gek voor woorden.
Ik zou woest zijn op mijn moeder, en ook op rechtbreiende vriend.
Helemaal mee eens. Te gek voor woorden. Ook van de dierenarts, zou ik nog een klacht indienen misschien ook, normaal laten ze nooit gezonde katten inslapen.
En op je moeder zou ik ook razend zijn. Er waren misschien nog oplossingen. Iig die je nog had kunnen proberen. Officieel is ze jou geen verantwoording verschuldigd maar als ik jouw verhaal lees dat je met hullp en geld wel bijspringt vind ik het raar dat ze dat niet met jullie heeft overlegd. Dan had je in het slechtste geval nog afscheid kunnen nemen of meegegaan zijn. En jouw vriend die er zo over denkt, ......... laat ik maar niets verder zeggen.
Sterkte ermee. Ik kan mij voorstellen dat je wilde checken of andere het ook raar vinden; ja dus.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 11 augustus 2010 om 08:45
Nou ik had het zelfde gehandeld als mams....ze heeft al die jaren heel goed voor het beestje gezorgd en kan haar dus niet "gestoord"noemen...zoals Brum kort door de bocht meld.
Ja ze zal gestoord door van die kat worden...denk dat die in een asiel ook weinig kans heeft!! Dus naar het asiel brengen had ook geen oplossing geweest.
Ik denk idd dat er meer met het beestje aan de hand was en dat die dierenarts echt niet "zomaar" een gezonde kat in laat slapen.
TO schrijft vertrouwen in de dierenarts te hebben dus het zal echt geen prikzieke man zijn!
Lullig...je gaat je altijd aan dieren hechten....maar maak het niet groter dan het is en ga hiervoor je moeder niet ontlopen!!
Ja ze zal gestoord door van die kat worden...denk dat die in een asiel ook weinig kans heeft!! Dus naar het asiel brengen had ook geen oplossing geweest.
Ik denk idd dat er meer met het beestje aan de hand was en dat die dierenarts echt niet "zomaar" een gezonde kat in laat slapen.
TO schrijft vertrouwen in de dierenarts te hebben dus het zal echt geen prikzieke man zijn!
Lullig...je gaat je altijd aan dieren hechten....maar maak het niet groter dan het is en ga hiervoor je moeder niet ontlopen!!
woensdag 11 augustus 2010 om 08:48
Ik vind het ook raaar dat een dierenarts een gezonde kat laat inslapen.
Ik heb ook een kat die snel gestressed is, dit komt omdat hij als kitten mishandeld is. Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig om aan dingen te wennen, maar om hem daarom in te laten slapen.
En ik snap best dat je verdrietig bent. Sterkte ermee
Ik heb ook een kat die snel gestressed is, dit komt omdat hij als kitten mishandeld is. Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig om aan dingen te wennen, maar om hem daarom in te laten slapen.
En ik snap best dat je verdrietig bent. Sterkte ermee
woensdag 11 augustus 2010 om 08:54
quote:ikbengewoonik schreef op 11 augustus 2010 @ 08:48:
Ik vind het ook raaar dat een dierenarts een gezonde kat laat inslapen.
Ik heb ook een kat die snel gestressed is, dit komt omdat hij als kitten mishandeld is. Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig om aan dingen te wennen, maar om hem daarom in te laten slapen.
En ik snap best dat je verdrietig bent. Sterkte ermeeOh maar dat had ik ook....een zwervertje in huis gehaald... moest eerst niks van aanhalen hebben en verstopte zich overal. Kwam niet bij mensen....heel veel later wel bij mij. Moest ook overal aan wennen.....maar dat vind ik wel anders als een kat die de hele tijd "s nachts loopt te krijsen en overal plast!
Ik vind het ook raaar dat een dierenarts een gezonde kat laat inslapen.
Ik heb ook een kat die snel gestressed is, dit komt omdat hij als kitten mishandeld is. Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig om aan dingen te wennen, maar om hem daarom in te laten slapen.
En ik snap best dat je verdrietig bent. Sterkte ermeeOh maar dat had ik ook....een zwervertje in huis gehaald... moest eerst niks van aanhalen hebben en verstopte zich overal. Kwam niet bij mensen....heel veel later wel bij mij. Moest ook overal aan wennen.....maar dat vind ik wel anders als een kat die de hele tijd "s nachts loopt te krijsen en overal plast!
woensdag 11 augustus 2010 om 09:06
Ik vind het te ver gaan om mijn moeder en de dierenarts gestoord te noemen.
Wat ik even zo uit haar verhaal begreep gisteravond was dat ze de kat net zo lief zou laten inslapen als naar het asiel brengen, het was haar dus om het even. De dierenarts begreep het helemaal en heeft toen (volgens mij) voorgesteld om de kat te laten inslapen.
Het was natuurlijk een probleemkat en voor mijn moeder heel erg storend. Die wil ook gewoon een fris ruikend huis waar niet om de haverklap in geplast wordt. Kattenpis meurt echt heel erg. En dat gejammer....pff, dat was vrij vermoeiend.
Ik kan er zelf ook nog steeds niet bij dat ze die kat heeft laten inslapen. Normaal gesproken laten we een huisdier inslapen omdat er niks meer aan te doen is. Nu is er bewust voor gekozen en dat voelt heel raar. Wij hebben als mens de mogelijkheid om een huisdier uit zijn leiden te verlossen en van dit 'voorrecht' mogen we gebruik maken, dat is beter voor het dier ook vaak. Maar was het nu echt nodig en is het dan geen misbruik maken van dat voorrecht of die macht?
Ach misschien til ik er wel te zwaar aan....Ik was ook niet degene die met de shit zat...of de pies dan in dit geval.
Wat ik even zo uit haar verhaal begreep gisteravond was dat ze de kat net zo lief zou laten inslapen als naar het asiel brengen, het was haar dus om het even. De dierenarts begreep het helemaal en heeft toen (volgens mij) voorgesteld om de kat te laten inslapen.
Het was natuurlijk een probleemkat en voor mijn moeder heel erg storend. Die wil ook gewoon een fris ruikend huis waar niet om de haverklap in geplast wordt. Kattenpis meurt echt heel erg. En dat gejammer....pff, dat was vrij vermoeiend.
Ik kan er zelf ook nog steeds niet bij dat ze die kat heeft laten inslapen. Normaal gesproken laten we een huisdier inslapen omdat er niks meer aan te doen is. Nu is er bewust voor gekozen en dat voelt heel raar. Wij hebben als mens de mogelijkheid om een huisdier uit zijn leiden te verlossen en van dit 'voorrecht' mogen we gebruik maken, dat is beter voor het dier ook vaak. Maar was het nu echt nodig en is het dan geen misbruik maken van dat voorrecht of die macht?
Ach misschien til ik er wel te zwaar aan....Ik was ook niet degene die met de shit zat...of de pies dan in dit geval.
woensdag 11 augustus 2010 om 11:22
woensdag 11 augustus 2010 om 15:13
Tsja, ik ben misschien wel een beetje hard in dit soort dingen, maar ik zou een kat met serieuze gedragsproblemen ook in laten slapen. Ben nogal nuchter opgevoed als het om dieren gaat. Natuurlijk niet bij een keertje in huis plassen, maar wel als het een structureel probleem werd en ik continu in de stank zat. Als je die kat zelf ook niet hoefde/wilde en een asiel is duidelijk geen oplossing is er ook geen beter alternatief.
je moeder voorzag waarschijnlijk ellenlange discussie over wel of niet en zag zichzelf al aan het kortste eind trekken en die kat toch houden. vanuit haar beredeneerd waarschijnlijk wel verstandig dat ze het niet heeft overlegd, al is het lullig voor jou.
je moeder voorzag waarschijnlijk ellenlange discussie over wel of niet en zag zichzelf al aan het kortste eind trekken en die kat toch houden. vanuit haar beredeneerd waarschijnlijk wel verstandig dat ze het niet heeft overlegd, al is het lullig voor jou.
woensdag 11 augustus 2010 om 15:38
Nogmaals in tegenstelling tot de verbeelding die vele hier op dit topic hebben. Het is vrij gebruikelijk dat men een huisdier die niet meer als huisdier kan functioneren in laat slapen. En een van de grote problemen is inderdaad het plassen in huis van katten en agressie problemen. Soms heeft het een lichamelijke oorzaak die opgelost kan worden. soms is het een lichamelijke oorzaak die niet na tevredenheid opgelost kan worden. Soms zijn de financiele middelen er niet. Soms besluit men ivm de leeftijd geen dure operaties meer te laten doen.
Heel vaak heeft het ook geen lichamelijke oorzaak.
Soms is het duidelijk waar het verkeerd is gegaan, soms ook niet.
Maar het probleem blijft als zodanig een huisdier die niet meer als huisdier geschikt is. En natuurlijk worden er naar alternatieven gekeken.
Asiel is geen reeele optie. Die is bedoeld voor herplaatsing. Kansloze dieren doe je er geen plezier mee en omdat men maar beperkt ruimte heeft krijgen de kansrijke gezonde dieren voorrang.
De beste en meest diervriendelijke oplossing is dan soms inderdaad het dier in laten slapen.
Maar weer on topic, heel vervelend dreamlogic dat je niet in het proces betrokken bent. Misschien heb je de signalen die je moeder gaf ook niet serieus genoeg genomen omdat het al zo lange tijd speelde. Je moeder heeft zich in deze misschien ook onbegrepen gevoeld. Heeft misschien uiteindelijk de dierenarts om advies gevraagt en omdat ze er misschien al zo lang mee rond liep en uiteindelijk wel steun bij de dierenarts vond gelijk de knoop maar doorgehakt.
Zou er toch met je moeder over praten. Niet direct in de verwijtende sfeer. Maar als je je moeder beter in deze begrijpt helpt het waarschijnlijk toch bij het verwerken van het verdriet van het verlies van je huisdier. Sterkte ermee.
Heel vaak heeft het ook geen lichamelijke oorzaak.
Soms is het duidelijk waar het verkeerd is gegaan, soms ook niet.
Maar het probleem blijft als zodanig een huisdier die niet meer als huisdier geschikt is. En natuurlijk worden er naar alternatieven gekeken.
Asiel is geen reeele optie. Die is bedoeld voor herplaatsing. Kansloze dieren doe je er geen plezier mee en omdat men maar beperkt ruimte heeft krijgen de kansrijke gezonde dieren voorrang.
De beste en meest diervriendelijke oplossing is dan soms inderdaad het dier in laten slapen.
Maar weer on topic, heel vervelend dreamlogic dat je niet in het proces betrokken bent. Misschien heb je de signalen die je moeder gaf ook niet serieus genoeg genomen omdat het al zo lange tijd speelde. Je moeder heeft zich in deze misschien ook onbegrepen gevoeld. Heeft misschien uiteindelijk de dierenarts om advies gevraagt en omdat ze er misschien al zo lang mee rond liep en uiteindelijk wel steun bij de dierenarts vond gelijk de knoop maar doorgehakt.
Zou er toch met je moeder over praten. Niet direct in de verwijtende sfeer. Maar als je je moeder beter in deze begrijpt helpt het waarschijnlijk toch bij het verwerken van het verdriet van het verlies van je huisdier. Sterkte ermee.
