Herkent iemand dit?

Hallo allemaal,



Ik vroeg me af iemand zich in mijn verhaal herkent. Here goes....

Ik heb recentelijk op het werk te horen gekregen dat ze me helaas moesten ontslaan, omdat het financieel slecht ging/gaat het het bedrijf. Klote natuurlijk als je dat zo op je dak krijgt.

Nadat ik van de eerste 'schok' bekomen was, voelde ik gek genoeg ook een soort van opluchting. Ik was eigenlijk toch al van plan om eens rond te gaan kijken naar iets anders, een nieuwe uitdaging. Op zich vind ik het dus niet heel erg dat ik daar weg ben. Maar eerst thuis komen te zitten is ook niet wat ik in gedachten had.....

Toen de schrik gezakt was, heb ik voor mezelf besloten dat ik even rust wilde nemen voor mezelf. Ik zie dit ook als een kans om alles helemaal om te gooien op carrieregebied. Hier komt alleen het probleem om de hoek kijken: WAT wil ik nou echt graag doen?

Ik wil in elk geval z.s.m. weer lekker aan de slag, want ik merk nu al dat dit thuis zitten niks voor mij is. Ik heb genoeg om handen en ben ook echt niet depressief ofzo, maar je valt toch even in een gat als je altijd fulltime gewerkt hebt (ben nu 30).



Wat vooral aan me knaagt is dat ik het gevoel heb dat ik heel veel wil, leuk vind en kan en dat ik me helemaal moet storten op het vinden van ander werk, maar aan de andere kant komt er ook op dat gebied weer weinig uit mijn vingers. Ik ben hoog opgeleid en heb sinds mijn afstuderen aan 1 stuk door gewerkt en dus genoeg ervaring opgedaan, maar het zijn lastige tijden nu. Eigenlijk zou ik van alles willen omgooien, maar niet kom tot de praktische uitvoering daarvan. Ik heb het gevoel dat ik dat altijd wel een beetje heb gehad, maar als je gewoon elke dag naar je werk gaat sta je er minder bij stil. Misschien maak ik mezelf wel een beetje gek hoor....Ik voel me soms wel een beetje alleen, dat gevoel dat iedereen om je heen werkt en jij zit daar maar thuis.

Gelukkig kunnen mijn man en ik het financieel allemaal prima opvangen dat ik nu geen werk heb, dus daar pieker ik niet over. Dit heeft puur met mezelf en wat ik wil te maken. Tot nu toe heb ik voor mijn gevoel altijd alles volgens het 'boekje' gedaan: middelbare school, studeren en werken. Niks mis mee natuurlijk, maar toen ik ging studeren koos ik die studie meer omdat het me wel een leuke studie leek en niet omdat ik al voor ogen had wat ik wilde gaan doen later. Ik werk nu ook in een heel ander vakgebied....

Ik heb het gevoel dat ik mijn echt passie nog moet ontdekken, maar weet niet eens of ik daar wel gehoor aan durf te geven als ik het eenmaal weet, oooooow wat een toestand, haha.

Herkent iemand dit? Is dit gewoon een dipje, omdat ik nu even in het spreekwoordelijke gat val, is dit een typisch geval van een kleine crisis zo rond je 30e, zakt het wel weer?

Komt nog bij dat ik ook nog met wat hobbels in mijn relatie te maken heb gehad dit jaar. Dat is nu weer wat rustiger, maar soms geeft dat ook het gevoel dat werkelijk alles onder je voeten wankelt en dan komt wel alles in één keer lijkt het.

Ik voel dat dit allemaal ergens goed voor is (moet zijn), alsof iets/iemand daarboven me iets duidelijk wil maken......



Ben vooral benieuwd of mensen zich in dit gevoel herkennen.

Ik vind het ook leuk om met mensen in contact te komen die nu hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Zeker nu ik thuis zit kan ik wel wat nieuwe contacten en aanspraak gebruiken..... Misschien dat we eventueel dan ook wel verder kunnen mailen om ervaringen uit te wisselen.

Bedankt voor de leuke/nuttige reacties!



Ja, ik heb ook al overwogen om loopbaanadvies in te winnen.

Maar ja, ik ben ook pas net echt op zoek en aan het nadenken, moet nog een beetje wennen aan de nieuwe situatie nu. Dus ik dacht, om nou meteen naar een loopbaanadviseur te rennen . Dat voelt dan zo confronterend op de een of andere manier.

Ik heb me wel ingeschreven bij UWV nu, dus wie weet kan ik via die weg nog wat regelen. Heb binnenkort een afspraak daar.

Heb nu, omdat het nog vers is allemaal, ook vaak het idee van: ik neem de rust en denk na en dan wordt het me vanzelf duidelijk wat ik wil. Ik merk in elk geval dat krampachtig achter de pc zitten, zoekende naar vacatures in het werk wat ik dus deed niet werkt. Dat voelt nu op dit moment eigenlijk meer als iets dat in het algemeen van je verwacht wordt, dan als iets dat ik nu zo wil doen dag in dag uit. Maar ja onbewust voel je je toch wat 'verplicht' ofzo om het maar zo te doen, dat klopt natuurlijk ook al niet. Als je echt weet welke kant je op wil, dan is solliciteren juist een leuke uitdaging lijkt me....(tot op zekere hoogte natuurlijk)



Tja, het is natuurlijk altijd een droom om werk te doen waarvan je eigenlijk niet eens door hebt dat het werk is, zo leuk vind je het. Maar goed, dat is misschien ook wel een droom, hahaha (dromen mag toch? ). Misschien is het ook vaak niet mogelijk om echt letterlijk dat werk te doen waar je passie ligt, maar wel iets wat daar aan grenst. Ik lees ook veel tips van loopbaancoaches en eigenlijk is het me allemaal duidelijk wat de bedoeling is zeg maar, heb alleen het gevoel dat ik een duwtje (gigantische duw) moet hebben, haha.

Soms ben ik wel eens jaloers eigenlijk op mensen die een gerichte studie hebben gedaan, meteen wisten welk beroep daarbij hoort en dat gewoon blijven doen. Ik weet het, ook die mensen hoeven niet happy te zijn per se, maar het maakt het wel allemaal overzichtelijker!

O, wat een leuk en lief idee . Wat een heerlijk forum is het toch, voel me nu al beter .



Tot voor kort werkte ik bij een (markt)onderzoeksbureau. Ik deed onderzoek en adviseerde daarnaast ook klanten. In principe was het wel veelzijdig werk, elke opdracht en elke klant was weer anders, dat was leuk.

Wat ik alleen minder vond was dat ik de hele dag maar achter een bureau zat naar een computerscherm te staren. Dat begon ik wat saai te vinden. Uiteindelijk groeide ik ook niet echt verder, daar waren niet zoveel mogelijkheden voor. Ook de arbeidsvoorwaarden waren niet om over naar huis te schrijven. Al die dingen hebben dus ook meegespeeld denk ik. Het gekke was alleen dat ik, los van dat er weinig opleidings-/ontwikkelingsmogelijkheden waren, ook nooit echt de behoefte heb gevoeld om echt door te groeien. Ik schrok daar wel eens van omdat ik dacht dat ik misschien niet ambitieus genoeg ben/was ofzo.

Ik ben nooit iemand geweest die per se zakenvrouw van het jaar hoefde te worden . Gewoon een leuke afwisselende baan met vrij regelmatige werktijden. Dat had ik dus allemaal, maar toch werd ik er niet happy van, het gaf me geen energie.

Wat ik in elk geval graag doe en waar ik ook goed in ben is het adviseren van mensen en coachen. Ook prive kan ik dat goed. Ik help mensen graag en heb een goede mensenkennis (al zeg ik het zelf ). Ik kan heel goed snel bepaalde problemen op situaties ontleden. Nadeel daarvan is dus dat ik mezelf soms ook helemaal suf pieker nu, haha en dat het frustreert, want als ik het op mezelf moet toepassen, gebeurt er niks.....

Daar zou ik dus meer mee willen doen in mijn werk. Althans dat denk ik dus, want ik heb tegelijkertijd niet echt een idee hoe dan en waar dan. Ik heb zitten denken aan coach/adviseur bij een HRM adviesbureau ofzo. Ik heb ook al een open sollicitatie gestuurd naar een dergelijk bureau voor een functie als adviseur bij de onderzoeksafdeling. Coach lijkt me ook wel leuk, alleen daar heb ik gewoon geen ervaring in. Helaas kreeg ik te horen dat er op dit moment geen mogelijkheden voor mij waren bij het bedrijf. Had ik ook wel verwacht.

Nou ja, dat zijn dus wat ideeën...Ik moet er bij vermelden dat ik op dit moment bij niks echt een passie ofzo voel hoor, zo van "JA! dat is wat ik wil gaan doen!!". Ik zoek nu maar puur om z.s.m. weer werk te hebben, maar als je niet echt enthousiast over iets wordt, is solliciteren des te moeilijker en minder leuk (voor zover het leuk is).

Ik wil ook graag een cursus interieurstyling gaan doen, dat heb ik altijd leuk gevonden. Heb er nooit iets mee gedaan, maar vind het leuk om ermee bezig te zijn thuis. Maar goed hoe dat eventueel nog in mijn 'carriereplaatje' kan passen weet ik niet.

@alinevere: wat rot dat je al sinds april thuis zit! Het is inderdaad echt een lastig het dilemma. Je hebt een studie gedaan waar je op dat moment niet echt van wist wat je er later precies mee wilde gaan doen (tenminste ik), vervolgens kom je via via in een ander vakgebied terecht en besef je daarna dat je toch wel meer weer richting je studie zou willen gaan werken, maar daar heb je dan weer geen ervaring in opgedaan.... Ik wil alleen bepaalde aspecten van waaruit ik destijds die studie heb gekozen, meer hebben in mijn werk. Voel jij dat ook zo?



@wuiles: je hebt deels wel gelijk en ik denk dat ; passie; misschien ook een soort modewoord is geworden, maar waar het mij om gaat, is dat ik in elk geval toch wel wat meer voldoening uit mijn werk wil halen dan ik tot nu toe deed. Ik zie passie in je carriere ook als heel andere passie dan passie op andere gebieden in je leven hoor. Werk blijft werk, tenminste zo zie ik het. Alleen iets meer enthousiasme is wat ik toch wel zoek, misschien is dat het voornamelijk. Als je afstompt in je werk klopt er toch iets niet vind ik! Hoe leuk en gezellig de werksfeer ook mag zijn, het gaat toch om je persoonlijke ontwikkeling ook. Ik merk nu dat ik dat steeds belangrijker ga vinden.



Ze zeggen wel eens dat je het gevoel kan hebben dat je geleefd wordt, nou ik heb wel eens het gevoel dat mijn carriere voor mij geleefd werd tot nu toe. Klinkt dramatischer dan het is hoor en natuurlijk ben ik daar zelf bij, maar zo voelt het wel achteraf eigenlijk. En echt veel mogelijkheden om zelf eens even de tijd te nemen om alles op een rij te zetten heb je op dat moment niet/neem je niet, want je wil toch werken. Herkennen mensen dat? Kijk, nu zit ik financieel in een positie dat ik wat meer de tijd kan nemen, maar toen niet en nu ben ik al een bepaalde richting opgegaan.

Maar goed, het is nooit te laat om tot dat inzicht te komen zullen we maar zeggen . Tijd om het heft in eigen hand te nemen! Dat zeg ik nu tegen mezelf (heel stoer), maar ja begin er maar eens aan....

Maar misschien is het normaal dat je pas op latere leeftijd ECHT serieus gaat nadenken over wat je wil en dat je studie maar gewoon een opstapje is?

@wuiles: sorry voor de late reactie.

Wat ik bedoel met het vetgedrukte stukje hierboven is dat ik tot nu toe niet echt bewust heb stilgestaan bij mijn carriere en de keuzes die ik daarin heb gemaakt. Het voelt eigenlijk alsof ik overal gewoon in ben gerold, zonder echt keuzes te maken. Je werkt ergens en de sfeer, de collega's en het werk is inhoudelijk wel leuk, maar doe ik echt wel wat ik wil doen? Is dat echt wat ik wil? Dat vraag ik me nu dus steeds meer af (waarschijnlijk een alom bekende vraag hoor). Ik wil mezelf ontwikkelen en het beste in mezelf naar boven halen, iets voor mezelf hebben en doen. Ik sta nu gewoon even meer stil bij wie ik ben en wat ik wil. Eerlijk is eerlijk, tot nu toe was werk voor mij gewoon een noodzaak om geld te verdienen. Ik had het best naar mijn zin op mijn werk, maar voelde dat er veel meer in me zat en dat ik het 'benauwd' kreeg bij de gedachte dat ik met dit werk de rest van mijn leven zou moeten doorgaan. Meer zo'n gevoel van: ik heb tenminste een vaste baan, het gaat me goed af, collega's zijn leuk, ik blijf wel zitten. Ook deels een soort 'angst' om aan iets nieuws te beginnen., had/heb ook niet echt een alternatief. Het is wel makkelijk, dus blijf je maar hangen....Dat stompt je op den duur dus af. Er moet wel een persoonlijke uitdaging in zitten, althans bij mij.



Klinkt dit gevoel mensen ook bekend in de oren?