Geld & Recht
alle pijlers
moet ze nog naar haar vader?
dinsdag 24 augustus 2010 om 06:29
Ik heb 3 kinderen waarvan de oudste 2 uit mijn eerste huwelijk zijn. Nu is mijn oudste dochter 11 jaar en ik merk dat ze stees minder graag een weekend naar papa gaat. Niet omdat ze papa niet lief of leuk meer vindt maar ze wil gewoon liever thuis slapen. Haar vader woont maar een paar straten verder en ze kan/mag er zo vaak heen als ze zelf wil. Het is gewoon dat ze gaat puberen (ze wordt 12) en graag in haar eigen omgeving wil blijven waar ze met haar vriendinnetjes uit de straat kan spelen en haar eigen ding wil doen. Ze durft dit zelf niet aanhangig te maken bij papa.
Als een kind 12 is mag het zelf weten bij wie het wil wonen maar geldt dat ook voor de omgangsregeling?
Als een kind 12 is mag het zelf weten bij wie het wil wonen maar geldt dat ook voor de omgangsregeling?
dinsdag 24 augustus 2010 om 10:37
heeft ze een eigen kamer bij haar vader met spulletjes van haarzelf of moet ze misschien een kamer delen met een broertje of zusje wat eigenlijk totaal niet ingericht is op kinderen? of slaapt ze misschien zelfs op de bank?
Zijn er bij haar vader nog stiefzusjes of broertjes of is vader vrijgezel?
Want dan kan ik het wel of niet begrijpen of ze daar wil slapen.
Haar vriendinnetjes en sociaal leven moet je er niet bij betrekken als het maar een paar straten verderop is, zo'n strijd moet je niet gaan voeren.
Verder vind ik wel dat een kind moet kunnen beslissen of zij nog in de weekenden naar haar vader wil.
Hoe zouden jullie het vinden als je elk weekeind of elke week van huis moet veranderen?
Die omgangsregelingen staan mooi op papier, maar het is geen zak aan dat verhuizen elke keer en al helemaal niet als je je ergens niet helemaal thuis voelt en het liefst gewoon in je eigen vertrouwde kamertje wil zitten.
Jammer voor 1 van de ouders, maar het kind gaat voor en zij heeft niet voor gescheiden ouders gekozen.
De vader zien kan ook op een andere manier dan daar blijven slapen.
Zijn er bij haar vader nog stiefzusjes of broertjes of is vader vrijgezel?
Want dan kan ik het wel of niet begrijpen of ze daar wil slapen.
Haar vriendinnetjes en sociaal leven moet je er niet bij betrekken als het maar een paar straten verderop is, zo'n strijd moet je niet gaan voeren.
Verder vind ik wel dat een kind moet kunnen beslissen of zij nog in de weekenden naar haar vader wil.
Hoe zouden jullie het vinden als je elk weekeind of elke week van huis moet veranderen?
Die omgangsregelingen staan mooi op papier, maar het is geen zak aan dat verhuizen elke keer en al helemaal niet als je je ergens niet helemaal thuis voelt en het liefst gewoon in je eigen vertrouwde kamertje wil zitten.
Jammer voor 1 van de ouders, maar het kind gaat voor en zij heeft niet voor gescheiden ouders gekozen.
De vader zien kan ook op een andere manier dan daar blijven slapen.
dinsdag 24 augustus 2010 om 10:39
Ik zie dochters van vriendinnen die gescheiden zijn ook liever bij moeder dan bij vader zijn, niet omdat ze vader niet lief of wat dan ook vinden, maar eigenlijk meer omdat het een man is en zij bezig zijn met kleren, vriendjes en noem maar op. Dan hebben ze liever hun moeder om zich heen dan hun vader.
Eens met Sofi dus, maar als ze nog heel jong zijn, zoals bij TO vind ik dat je daar nog niet aan toe moet geven. Wel kun je het leuker voor haar maken bij vader.
Eens met Sofi dus, maar als ze nog heel jong zijn, zoals bij TO vind ik dat je daar nog niet aan toe moet geven. Wel kun je het leuker voor haar maken bij vader.
dinsdag 24 augustus 2010 om 10:47
Als papa maar een paar straten verder woont, blijft ze toch in haar eigen omgeving? Vind dit niet echt een steekhoudend argument....
Dat zou ik in ieder geval met haar bespreken.
Of.....en sorry voor deze harde woorden: vind je het stiekem wel vleiend dat ze liever bij jou is?
Aan de andere kant.....
Als de situatie altijd al zo geweest is dat ze bij haar vader 'op visite' is gegaan.....tja, dan snap ik het ook weer wel. Of is het bij haar vader ook écht thuis en woont ze daar ook een gedeelte van de tijd? Heeft ze daar een eigen plek, heeft hij voor haar gezorgd, in de zin van: koken, wassen, kleren kopen, e.d.?
Dat zou ik in ieder geval met haar bespreken.
Of.....en sorry voor deze harde woorden: vind je het stiekem wel vleiend dat ze liever bij jou is?
Aan de andere kant.....
Als de situatie altijd al zo geweest is dat ze bij haar vader 'op visite' is gegaan.....tja, dan snap ik het ook weer wel. Of is het bij haar vader ook écht thuis en woont ze daar ook een gedeelte van de tijd? Heeft ze daar een eigen plek, heeft hij voor haar gezorgd, in de zin van: koken, wassen, kleren kopen, e.d.?
dinsdag 24 augustus 2010 om 11:31
vind het gegeven heeft hij voor haar gezorgd wel een rare vraag...als ze daar in het weekend is neem ik aan dat ze altijd te eten heeft gekregen enz. het kleren kopen daar hebben wij gewoon een bedrag voor wat nar haar moeder gaat en die gaat dan lekker shoppen met haar. waarom dubbel?? wij kopen wel de pyama's ondergoed ed maar dat is puur omdat het ook in de was gaat hier en als het vakantie is en ze hier de helft is neemt ze gwoon kleren mee en die gaan dan hier in de kast...ze is hier net zo thuis als bij haar moeder alleen daar is ze natuurlijk vaker...en 11 vind ik niet meer zo heel jong hoor ze worden snel groot.........en ik kan mij voorstellen dat als ze ongesteld wordt ze liever bij haar moeder is (weet ik nog van mijzelf...ouders wel bij elkaar maar mijn moeder was net niet thuis toen ik ongesteld werd en mijn vader wel..vond ik echt niet leuk..........) met 11 beginnen meiden al te veranderen tegenwoordig en hoe meer je zit te pushen hoe meer het haar tegen gaat staan.........ik denk dat het verhelderend gesprek maar mams en paps heel veel helpt...of dat jij TO het verteld tegen de vader met de het gegeven erbij dat jij het beste voor haar wilt en dat je haar niet bij de vader weg wilt houden. misscihen dat paps dan in het weekend een opening kan vinden om een gesprek te beginnen...maar praten praten praten hoe moeilijk ook voorkomt heel veel problemen
Puck
dinsdag 24 augustus 2010 om 11:35
quote:hollandsroem73 schreef op 24 augustus 2010 @ 09:04:
Even uit eigen ervaring:
Mijn dochter begon te huilen als ze met mij mee moest. Na veel praten en een gesprek met een vertrouwenspersoon bleek dat ze juist graag naar mij toe wilde maar mama had gezegd dat ze heel erg ongelukkig en alleen was als ze niet bij haar thuis was... Als mama een wens mocht doen dan zou ze wensen dat dochter noooooit meer naar papa ging...
en hoe is dat afgelopen? Ik wil best toegeven dat ik het niet altijd leuk vind als mijn dochter bij pappa is, dat ik haar dan mis en mijzelf soms best alleen voel en zielig vind. Maar ik zou dat dus niet tegen mijn dochter zeggen omdat ik weet hoe zij er naar uitkijkt haar vader weer te zien.
@ TO als ik jou was zou ik dit aangeven bij haar vader en het dan samen met je dochter met hem bespreken. Ze kan best leren om dat soort dingen zelf te gaan doen, maar ook dat ze nu eenmaal niet altijd kan doen wat zij zelf wil/leuk vind.
Even uit eigen ervaring:
Mijn dochter begon te huilen als ze met mij mee moest. Na veel praten en een gesprek met een vertrouwenspersoon bleek dat ze juist graag naar mij toe wilde maar mama had gezegd dat ze heel erg ongelukkig en alleen was als ze niet bij haar thuis was... Als mama een wens mocht doen dan zou ze wensen dat dochter noooooit meer naar papa ging...
en hoe is dat afgelopen? Ik wil best toegeven dat ik het niet altijd leuk vind als mijn dochter bij pappa is, dat ik haar dan mis en mijzelf soms best alleen voel en zielig vind. Maar ik zou dat dus niet tegen mijn dochter zeggen omdat ik weet hoe zij er naar uitkijkt haar vader weer te zien.
@ TO als ik jou was zou ik dit aangeven bij haar vader en het dan samen met je dochter met hem bespreken. Ze kan best leren om dat soort dingen zelf te gaan doen, maar ook dat ze nu eenmaal niet altijd kan doen wat zij zelf wil/leuk vind.
Erger u niet, verwonder u slechts!
dinsdag 24 augustus 2010 om 11:53
quote:Belbe schreef op 24 augustus 2010 @ 11:35:
[...]
en hoe is dat afgelopen? Ik wil best toegeven dat ik het niet altijd leuk vind als mijn dochter bij pappa is, dat ik haar dan mis en mijzelf soms best alleen voel en zielig vind. Maar ik zou dat dus niet tegen mijn dochter zeggen omdat ik weet hoe zij er naar uitkijkt haar vader weer te zien.Ex heeft een 3e gekregen van een 3e, sindsdien gaat het prima, dochter is ook wat ouder nu en staat wat steviger in haar schoenen.
[...]
en hoe is dat afgelopen? Ik wil best toegeven dat ik het niet altijd leuk vind als mijn dochter bij pappa is, dat ik haar dan mis en mijzelf soms best alleen voel en zielig vind. Maar ik zou dat dus niet tegen mijn dochter zeggen omdat ik weet hoe zij er naar uitkijkt haar vader weer te zien.Ex heeft een 3e gekregen van een 3e, sindsdien gaat het prima, dochter is ook wat ouder nu en staat wat steviger in haar schoenen.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:14
quote:Troeta schreef op 24 augustus 2010 @ 10:37:
Verder vind ik wel dat een kind moet kunnen beslissen of zij nog in de weekenden naar haar vader wil.Dat vind ik wel ver gaan. Kinderen van die leeftijd kijken meestal niet verder dan wat er 's avonds op TV komt. Het is juist aan de volwassenen om de lange termijn zaken in het oog te houden, zoals in dit geval de band tussen vader en dochter.
Verder vind ik wel dat een kind moet kunnen beslissen of zij nog in de weekenden naar haar vader wil.Dat vind ik wel ver gaan. Kinderen van die leeftijd kijken meestal niet verder dan wat er 's avonds op TV komt. Het is juist aan de volwassenen om de lange termijn zaken in het oog te houden, zoals in dit geval de band tussen vader en dochter.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:20
quote:hollandsroem73 schreef op 24 augustus 2010 @ 12:19:
[...]
Als mijn ouders mij op mijn 12e overal mijn zin in gegeven hadden, dan had mijn leven er nu toch heel anders uitgezien... en niet positief!
Je moet als kind nu eenmaal luisteren, naar school, groente eten, met twee woorden spreken, je kamer opruimen, op tijd naar bed, oma een kus geven...
[...]
Als mijn ouders mij op mijn 12e overal mijn zin in gegeven hadden, dan had mijn leven er nu toch heel anders uitgezien... en niet positief!
Je moet als kind nu eenmaal luisteren, naar school, groente eten, met twee woorden spreken, je kamer opruimen, op tijd naar bed, oma een kus geven...
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:21
quote:w00t schreef op 24 augustus 2010 @ 12:14:
[...]
Dat vind ik wel ver gaan. Kinderen van die leeftijd kijken meestal niet verder dan wat er 's avonds op TV komt. Het is juist aan de volwassenen om de lange termijn zaken in het oog te houden, zoals in dit geval de band tussen vader en dochter.
Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat het voor een kind niks uitmaakt wat er op tv komt, maar het gevoel dat je je het hele weekend niet thuisvoelt blijf je je hele leven herinneren.
Daarna een hele week school terwijl je niet lekker in je vel zit en daar kunnen ook problemen van komen.
Een band tussen een vader en een dochter kan ook zonder daar elke 2 weken te gaan logeren.
De ouders kunnen bijvoorbeeld normaal met elkaar omgaan en af en toe eens bij elkaar eten of een dagje weg, kinderen kunnen doordeweeks eens bij vader gaan eten, hij kan ze in het weekend wel eens ophalen om wat leuks te gaan doen, even bellen om te kletsen,dat soort dingen.
[...]
Dat vind ik wel ver gaan. Kinderen van die leeftijd kijken meestal niet verder dan wat er 's avonds op TV komt. Het is juist aan de volwassenen om de lange termijn zaken in het oog te houden, zoals in dit geval de band tussen vader en dochter.
Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat het voor een kind niks uitmaakt wat er op tv komt, maar het gevoel dat je je het hele weekend niet thuisvoelt blijf je je hele leven herinneren.
Daarna een hele week school terwijl je niet lekker in je vel zit en daar kunnen ook problemen van komen.
Een band tussen een vader en een dochter kan ook zonder daar elke 2 weken te gaan logeren.
De ouders kunnen bijvoorbeeld normaal met elkaar omgaan en af en toe eens bij elkaar eten of een dagje weg, kinderen kunnen doordeweeks eens bij vader gaan eten, hij kan ze in het weekend wel eens ophalen om wat leuks te gaan doen, even bellen om te kletsen,dat soort dingen.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:27
Je gaat er wel erg ver in mee. Kinderen hebben toch tot een bepaalde leeftijd gewoon te doen wat hun ouders zeggen. En als je eens in de schoenen van vader gaat staan dan besef je misschien hoe hard het over kan komen dat ze niet meer bij hem wil slapen. Ze kan vanaf haar vader toch ook gewoon haar leven leiden met op straat spelen en vriendinnetjes zien? En misschien kunnen jullie in een goed gesprek wat andere afspraken maken, bv door de week een keer slapen in plaats van het weekend.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:30
Troeta uit ervaring kan ik je vertellen hoeveel pijn het doet nu dat ik toen niet zag hoeveel verdriet ik mijn vader heb gedaan door niet langs te gaan. We zijn wel goed gebleven met elkaar maar nu hij er niet meer is heb ik spijt als haren op mijn kop van die verloren jaren. Dat is dan de andere kant. En het gaat niet alleen om het welzijn van het kind. Ook vader heeft gevoel.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:35
quote:w00t schreef op 24 augustus 2010 @ 12:14:
[...]
Dat vind ik wel ver gaan. Kinderen van die leeftijd kijken meestal niet verder dan wat er 's avonds op TV komt. Het is juist aan de volwassenen om de lange termijn zaken in het oog te houden, zoals in dit geval de band tussen vader en dochter.
Precies.
Verder zou ik het niet zo`n aandacht geven, dan heb je alleen maar kans op meer drama. Gewoon zeggen: Je gaat naar je vader, hij kijkt enorm uit naar de weekendjes met jou en dit zijn nu eenmaal de afspraken. Einde discussie.
Kijk, als er nou wat anders speelde, bijvoorbeeld er is een nieuwe vriendin van vader in het spel die ze niet aardig vindt, dan is het tijd voor een goed gesprek samen over een oplossing. Maar dat is nu niet nodig. Ze vindt papa lief, alleen ze wil graag thuis blijven zodat ze tussen haar eigen spulletjes kan blijven en in de straat bij haar vriendinnen. Dat is gewoon geen argument.
En ik lees niet dat ze elk weekend naar papa gaat, dus waar gáát het over.
[...]
Dat vind ik wel ver gaan. Kinderen van die leeftijd kijken meestal niet verder dan wat er 's avonds op TV komt. Het is juist aan de volwassenen om de lange termijn zaken in het oog te houden, zoals in dit geval de band tussen vader en dochter.
Precies.
Verder zou ik het niet zo`n aandacht geven, dan heb je alleen maar kans op meer drama. Gewoon zeggen: Je gaat naar je vader, hij kijkt enorm uit naar de weekendjes met jou en dit zijn nu eenmaal de afspraken. Einde discussie.
Kijk, als er nou wat anders speelde, bijvoorbeeld er is een nieuwe vriendin van vader in het spel die ze niet aardig vindt, dan is het tijd voor een goed gesprek samen over een oplossing. Maar dat is nu niet nodig. Ze vindt papa lief, alleen ze wil graag thuis blijven zodat ze tussen haar eigen spulletjes kan blijven en in de straat bij haar vriendinnen. Dat is gewoon geen argument.
En ik lees niet dat ze elk weekend naar papa gaat, dus waar gáát het over.
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:20
Ik voel me toch behoorlijk aangevallen. Er worden allerlei dingen geopperd die allang aan de orde zijn. Natuurlijk is er met haar al over gepaat en NEE van mij hoeft ze niet vaker thuis te zijn. En JA ...ik stumuleer haar om vaker naar haar vader te gaan (helaas werkt hij onregematig en ook wel eens in de weekends dat ze daar is maar dan is zijn vriendin thuis die prima voor haar zorgt). De verstandhouding met mijn ex is prima. Er is nooit sprak geweest van een vechtscheiding om het zo maar te noemen.Natuurlijk kan ik dit met hem bespreken maar ik vind juist, in het kader van zelfstandig worden, dat ze dit zelf met hem moet bespreken en hem zelf uit moet leggen waarom ze dat wil. Juist zodat hij begrijpt dat het iets is wat van haar uit komt en niet van mij. De planning anders en op andere dagen gaat niet ivm zijn werk. In de vakanties probeer ik te stimuleren dat ze vaker naar papa gaan maar dat wil hij niet. 1 weekje in de zomer en verder niet (hij vindt dat hij recht op ze heeft in vakanties maar niet dat het een plicht is). De band met haar vader is prima! Net zoals de band met mij en haar stiefvader. Het gaat al jaaaaaren goed maar het laatste half jaar moet ik elke keer haar overtuigen te gaan.
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:22
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:24
Jeetje, wat stom van ons dat we dingen opperen die allang gedaan zijn
Hoe moeten wij dat nou weten als je dat niet vertelt?
Jij stelt een vraag, jij krijgt suggesties en je voelt je "behoorlijk aangevallen?" Dat vind ik best een beetje kleinzerig. Je kunt toch ook gewoon iets zeggen als "dank voor de suggesties, ik heb dit en dat al gedaan en het resultaat was zus en zo dus wat nu?"
Hoe moeten wij dat nou weten als je dat niet vertelt?
Jij stelt een vraag, jij krijgt suggesties en je voelt je "behoorlijk aangevallen?" Dat vind ik best een beetje kleinzerig. Je kunt toch ook gewoon iets zeggen als "dank voor de suggesties, ik heb dit en dat al gedaan en het resultaat was zus en zo dus wat nu?"
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:33
Ik zou het niet dwingen.
Je hoeft ook niet bij de eerste beste gril haar haar zin te geven, maar als ze dit signaal toch echt blijft aangeven vind ik dat je erg over haar gevoel heen walst als je gewoon op je strepen blijft staan omdat er nu eenmaal een omgangsregeling op papier staat.
Vaak een regeling die bedacht is door de ouders, maar een kind heeft ook wil gebasseerd op waar het zich prettig bij voelt.
Uit mijn eigen ervaring kan ik zeggen.
Praat met haar en laat haar ook wat los daar in.
Ze is waarschijnlijk zelf wat aan het zoeken nu ze wat ouder is en andere behoeftes heeft waar ze zich fijn bij voelt.
En ja het is moeilijk als ouder je eigen behoeftes daar in los te laten.
Alle omgangsregelingen kunnen leuk bedacht zijn, maar niet ieder kind beweegt zich er goed onder zoals het op papier staat.
En is het niet uiteindelijk het doel dat je kind zich fijn voelt?
Je hoeft ook niet bij de eerste beste gril haar haar zin te geven, maar als ze dit signaal toch echt blijft aangeven vind ik dat je erg over haar gevoel heen walst als je gewoon op je strepen blijft staan omdat er nu eenmaal een omgangsregeling op papier staat.
Vaak een regeling die bedacht is door de ouders, maar een kind heeft ook wil gebasseerd op waar het zich prettig bij voelt.
Uit mijn eigen ervaring kan ik zeggen.
Praat met haar en laat haar ook wat los daar in.
Ze is waarschijnlijk zelf wat aan het zoeken nu ze wat ouder is en andere behoeftes heeft waar ze zich fijn bij voelt.
En ja het is moeilijk als ouder je eigen behoeftes daar in los te laten.
Alle omgangsregelingen kunnen leuk bedacht zijn, maar niet ieder kind beweegt zich er goed onder zoals het op papier staat.
En is het niet uiteindelijk het doel dat je kind zich fijn voelt?
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:48
Mormeltje: jij hebt er met haar over gepraat, maar in je OP zeg je dat ze het niet bij haar vader heeft aangekaart, want dat durft ze niet. Dus zoveel is er nog niet gepraat lijkt me.
Mijn mening (als kind van gescheiden ouders):"
Laat haar alsjeblieft zelf beslissen, maar doe dit wel in overleg met beide ouders. Zeker als jullie nog goed door één deur kunnen, dan lijkt het mij het simpelste om met de 4 volwassenen en haar om de tafel te gaan zitten.
En hoe welkom is je dochter echt bij haar vader? Want als hij rept van rechten om zijn dochter te zien, maar geen plicht en dus een weekje in de zomer wel genoeg vind, dan snap ik wel dat dochter denkt 'ik hoef niet zo nodig'.
En als papa het niet als plicht ziet, waarom zou je dochter het dan wel als plicht moeten zien?
Ik heb vanaf een jaar of 12 ook zelf bepaald wanneer ik wel en niet naar mijn vader ging. Nu woonde die 20 km verder en lag mijn sociale leven dus wel overhoop als ik een weekend bij mijn vader was. Ik had daar één vriendinnetje en dat was het. Maar mijn ouders hebben hier van beide kanten nooit moeilijk over gedaan. En dus kwam ik bij vlagen veel en bij vlagen weinig bij mijn vader.
Mijn advies: ga met alle betrokken volwassenen (dus ook jouw en zijn nieuwe partner) en je dochter om tafel en bespreek wat nu precies het probleem is en hoe dit gezamelijk opgelost kan worden.
Mijn mening (als kind van gescheiden ouders):"
Laat haar alsjeblieft zelf beslissen, maar doe dit wel in overleg met beide ouders. Zeker als jullie nog goed door één deur kunnen, dan lijkt het mij het simpelste om met de 4 volwassenen en haar om de tafel te gaan zitten.
En hoe welkom is je dochter echt bij haar vader? Want als hij rept van rechten om zijn dochter te zien, maar geen plicht en dus een weekje in de zomer wel genoeg vind, dan snap ik wel dat dochter denkt 'ik hoef niet zo nodig'.
En als papa het niet als plicht ziet, waarom zou je dochter het dan wel als plicht moeten zien?
Ik heb vanaf een jaar of 12 ook zelf bepaald wanneer ik wel en niet naar mijn vader ging. Nu woonde die 20 km verder en lag mijn sociale leven dus wel overhoop als ik een weekend bij mijn vader was. Ik had daar één vriendinnetje en dat was het. Maar mijn ouders hebben hier van beide kanten nooit moeilijk over gedaan. En dus kwam ik bij vlagen veel en bij vlagen weinig bij mijn vader.
Mijn advies: ga met alle betrokken volwassenen (dus ook jouw en zijn nieuwe partner) en je dochter om tafel en bespreek wat nu precies het probleem is en hoe dit gezamelijk opgelost kan worden.
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:53
Overigens vind ik ook dat er erg aanvallend wordt gereageerd op Mormeltje. Ze geeft in haar OP alleen maar aan dat kind wat minder graag heen wil en vraagt zich af of een kind op haar 12e zelf mag beslissen wat ze wil.
Vervolgens beticht bijna iedereen hier haar van moedwillig bij papa weghouden, de band met haar vader niet belangrijk te vinden enz. Terwijl ze simpelweg wil weten welke rechten haar kind heeft. En al is het meisje nog maar 11, wat je wilt is een gelukkig kind en prima als de hele wereld zijn kind wil opvoeden met de boodschap 'afspraken zijn afspraken'. Maar ik voed mijn kinderen toch liever op met de boodschap 'er zijn afspraken, maar als die je ongelukkig maken, dan kijken we of we ze kunnen wijzigen'.
Vervolgens beticht bijna iedereen hier haar van moedwillig bij papa weghouden, de band met haar vader niet belangrijk te vinden enz. Terwijl ze simpelweg wil weten welke rechten haar kind heeft. En al is het meisje nog maar 11, wat je wilt is een gelukkig kind en prima als de hele wereld zijn kind wil opvoeden met de boodschap 'afspraken zijn afspraken'. Maar ik voed mijn kinderen toch liever op met de boodschap 'er zijn afspraken, maar als die je ongelukkig maken, dan kijken we of we ze kunnen wijzigen'.
dinsdag 24 augustus 2010 om 14:10
Eens met dannas.
En over de band kan ik zeggen dat dat ook wel eens ten goede kan komen door haar los te laten.
Mijn ex en ik hebben op de signalen van de kids ook de omgangsregeling aangepast om dat ze het zo niet zo praktisch vonden.
Nou, ze hadden een punt dus wie zijn wij om het te blijven doen zoals we het bedacht hadden.
Later wilde mijn dochter een tijdje minder vaak naar haar vader, en daarna even niet zo vast naar mij.
Pijnlijk en dat heeft best even gebotst.
Maar ik liet haar gaan, en uiteindelijk kwam ze op een regelmaat waar ze zich fijn bij voelde en weer terug bij mij en ex.
En onze band heeft geen deuk gekregen, ik denk dat doordat ze zich gehoord voelde juist haar weg kon vinden.
En over de band kan ik zeggen dat dat ook wel eens ten goede kan komen door haar los te laten.
Mijn ex en ik hebben op de signalen van de kids ook de omgangsregeling aangepast om dat ze het zo niet zo praktisch vonden.
Nou, ze hadden een punt dus wie zijn wij om het te blijven doen zoals we het bedacht hadden.
Later wilde mijn dochter een tijdje minder vaak naar haar vader, en daarna even niet zo vast naar mij.
Pijnlijk en dat heeft best even gebotst.
Maar ik liet haar gaan, en uiteindelijk kwam ze op een regelmaat waar ze zich fijn bij voelde en weer terug bij mij en ex.
En onze band heeft geen deuk gekregen, ik denk dat doordat ze zich gehoord voelde juist haar weg kon vinden.
dinsdag 24 augustus 2010 om 16:04
@Ivy, moedig van je, maar nu vraag ik me het volgende af:
je dochter wilde minder bij vader zijn en daarna minder bij jou? als ik het goed begrijp. Neem aan dat je haar niet bij iedere ruzie (normaal toch bij pubers?) maar de omgangsregeling laat/gaat wijzigen?
Hoe ga je met dit soort dingen om? Merk hier dat mijn kids 50/50 regeling, hier bij mij zijn, en dan niet bij vader, maar andersom ook, soort sleutel die wordt omgedraaid! hier is hier, daar is daar. En dat voelt soms ook best raar......pff moeilijk te verwoorden.....
je dochter wilde minder bij vader zijn en daarna minder bij jou? als ik het goed begrijp. Neem aan dat je haar niet bij iedere ruzie (normaal toch bij pubers?) maar de omgangsregeling laat/gaat wijzigen?
Hoe ga je met dit soort dingen om? Merk hier dat mijn kids 50/50 regeling, hier bij mij zijn, en dan niet bij vader, maar andersom ook, soort sleutel die wordt omgedraaid! hier is hier, daar is daar. En dat voelt soms ook best raar......pff moeilijk te verwoorden.....
dinsdag 24 augustus 2010 om 16:17
Dat was uiteraard niet na een ruzie, dat speelde niet mee en daar zou ik niet in mee gaan.
Zoals ik al zei, bij de eerste grillen hoef je er niet gelijk in mee te gaan.
Het is natuurlijk zaak behoeftes juist in te schatten.
Maar soms moeten kinderen die behoeftes zelf ontdekken en dat kan alleen maar door ze het te laten ervaren.
Ex en ik hebben wel een houding aangenomen dat wat daar is is daar en wat hier is is hier.Je mag je uiten en we luisteren, maar de oplossing moet je zoeken daar waar het ligt.
Dit is overigens ook leren als ouders hoor. Die wijsheid heb je allemaal niet in 1 keer.
Door schade en schande wordt men wijs zeg maar.
Zoals ik al zei, bij de eerste grillen hoef je er niet gelijk in mee te gaan.
Het is natuurlijk zaak behoeftes juist in te schatten.
Maar soms moeten kinderen die behoeftes zelf ontdekken en dat kan alleen maar door ze het te laten ervaren.
Ex en ik hebben wel een houding aangenomen dat wat daar is is daar en wat hier is is hier.Je mag je uiten en we luisteren, maar de oplossing moet je zoeken daar waar het ligt.
Dit is overigens ook leren als ouders hoor. Die wijsheid heb je allemaal niet in 1 keer.
Door schade en schande wordt men wijs zeg maar.
