Psyche
alle pijlers
Samen een weg vinden
woensdag 25 augustus 2010 om 12:30
Ik ben een meid van 29 jaar en heb nu 2 jaar een relatie (samenwonend) en zou graag jullie adviezen/meningen en ervaringen willen lezen.
Ik weet niet zeker of mijn topic hier of bij relaties thuis hoort.
Door mijn verleden ben ik nu bezig met cognitieve therapie en hapnotherapie. In liefdesrelaties ben ik altijd bang de ander te verliezen (verlatingsangst), ineens niet meer goed genoeg te zijn, bedonderd en voorgelogen te worden.
Mijn partner is door zijn verleden iemand die niet makkelijk naar zijn gevoelens kijkt en hier ook niet makkelijk over praat.
Hij negeert zijn gevoel liever dan dat hij erna kijkt. Ook heeft hij vanuit zijn opvoeding nooit echt geleerd iemand 100% toe te laten in zijn hart. Al komt hier de laatste tijd al veel meer verandering in.
Ik ben iemand die veel makkelijker voelt en communiceert.Ik voel mijn partner feilloos aan.
Soms voel ik dat er iets is maar omdat mijn partner niet altijd even makkelijk naar zijn gevoel kan luisteren en hier daarna dan over praat, versterkt dit soms mijn onzekerheid. Voel ik het dan verkeerd aan vraag ik me af maar soms heb ik het ook goed aangevoeld maar durfde/kon mijn partner het niet met me delen.
Begrijp me niet verkeerd mijn vraag is niet hoe ik hem kan veranderen want dat is niet wat ik wil, maar misschien kan ik door ervaringen van jullie leren?
Wij raken elkaar onbewust in elkaars pijn punten want als ik onzeker raak wordt ik in een bepaalde mate fel wat hem weer direct raakt in zijn: ik ben niet goed genoeg gevoel...angst om afgewezen te worden..
Ik lees jullie graag,
Lieve groet,
Ik weet niet zeker of mijn topic hier of bij relaties thuis hoort.
Door mijn verleden ben ik nu bezig met cognitieve therapie en hapnotherapie. In liefdesrelaties ben ik altijd bang de ander te verliezen (verlatingsangst), ineens niet meer goed genoeg te zijn, bedonderd en voorgelogen te worden.
Mijn partner is door zijn verleden iemand die niet makkelijk naar zijn gevoelens kijkt en hier ook niet makkelijk over praat.
Hij negeert zijn gevoel liever dan dat hij erna kijkt. Ook heeft hij vanuit zijn opvoeding nooit echt geleerd iemand 100% toe te laten in zijn hart. Al komt hier de laatste tijd al veel meer verandering in.
Ik ben iemand die veel makkelijker voelt en communiceert.Ik voel mijn partner feilloos aan.
Soms voel ik dat er iets is maar omdat mijn partner niet altijd even makkelijk naar zijn gevoel kan luisteren en hier daarna dan over praat, versterkt dit soms mijn onzekerheid. Voel ik het dan verkeerd aan vraag ik me af maar soms heb ik het ook goed aangevoeld maar durfde/kon mijn partner het niet met me delen.
Begrijp me niet verkeerd mijn vraag is niet hoe ik hem kan veranderen want dat is niet wat ik wil, maar misschien kan ik door ervaringen van jullie leren?
Wij raken elkaar onbewust in elkaars pijn punten want als ik onzeker raak wordt ik in een bepaalde mate fel wat hem weer direct raakt in zijn: ik ben niet goed genoeg gevoel...angst om afgewezen te worden..
Ik lees jullie graag,
Lieve groet,
woensdag 25 augustus 2010 om 13:29
quote:SoulSearch schreef op 25 augustus 2010 @ 13:23:
DNM, ik weet dat ik in het verleden te hysterisch op dingen gereageerd heb. Dus ik kan me best voorstellen dat mijn partner het soms als moeilijk ervaart zijn gevoel met mij te delen. Ik ben me daar heel erg van bewust en hoop dat ik hem steeds meer en meer het veilige gevoel terug kan geven.
Dat gaat je alleen lukken, als hij niet jouw lasten op zijn schouders meer krijgt. Hij heeft genoeg aan zijn eigen sores, snap je? Hij kan je wel steunen, maar hij kan jou niet continue bevestigen. JIJ moet geven wat je nodig hebt. Bewust of onbewust ga je het hem kwalijk nemen dat jij niet krijgt wat je wil (kwa bevestiging / goed gevoel ed) en dat is niet fair. Het is niet eens aan hem om dat te doen.
Ook heb ik soms de behoefte aan praten om zo inderdaad mijn onzekerheid te temmen. Kan ik mezelf aanleren beter te leren onderscheiden?
Je kunt jezelf aanleren om jouw problemen niet zijn problemen te maken en je onzekerheid te cultiveren door te leven op bevestiging. Als je uitgaat dat niemand die onzekerheden langdurig voor je op KAN lossen (dat is nog geeneens onwil) dan MOET je het wel bij jezelf zoeken. Meer zelfvertrouwen kweken.
En inderdaad hoe kan ik anders communiceren zodat hij zich vrijer voelt...Ik heb dit vanuit thuis nooit geleerd dus ik ben nu erg zoekende...moet het mezelf aanleren..
Dat kan ook lastig zijn. Maar communiceer eens niet met problemen, maar praat weer in vertel modus en toon belangstelling. Oprechte belangstelling zonder achterliggende motivatie om informatie te krijgen. Doe weer eens open, net zoals mensen dat doen als je elkaar net leert kennen.
Hij is erg gevoelig voor toon, op het moment dat hij zich aangevallen voelt, klapt hij dicht...
En terecht, want hij wordt ook aangevallen. En hij kan er niks mee.
Wel goed van je dat je er voor open staat.
DNM, ik weet dat ik in het verleden te hysterisch op dingen gereageerd heb. Dus ik kan me best voorstellen dat mijn partner het soms als moeilijk ervaart zijn gevoel met mij te delen. Ik ben me daar heel erg van bewust en hoop dat ik hem steeds meer en meer het veilige gevoel terug kan geven.
Dat gaat je alleen lukken, als hij niet jouw lasten op zijn schouders meer krijgt. Hij heeft genoeg aan zijn eigen sores, snap je? Hij kan je wel steunen, maar hij kan jou niet continue bevestigen. JIJ moet geven wat je nodig hebt. Bewust of onbewust ga je het hem kwalijk nemen dat jij niet krijgt wat je wil (kwa bevestiging / goed gevoel ed) en dat is niet fair. Het is niet eens aan hem om dat te doen.
Ook heb ik soms de behoefte aan praten om zo inderdaad mijn onzekerheid te temmen. Kan ik mezelf aanleren beter te leren onderscheiden?
Je kunt jezelf aanleren om jouw problemen niet zijn problemen te maken en je onzekerheid te cultiveren door te leven op bevestiging. Als je uitgaat dat niemand die onzekerheden langdurig voor je op KAN lossen (dat is nog geeneens onwil) dan MOET je het wel bij jezelf zoeken. Meer zelfvertrouwen kweken.
En inderdaad hoe kan ik anders communiceren zodat hij zich vrijer voelt...Ik heb dit vanuit thuis nooit geleerd dus ik ben nu erg zoekende...moet het mezelf aanleren..
Dat kan ook lastig zijn. Maar communiceer eens niet met problemen, maar praat weer in vertel modus en toon belangstelling. Oprechte belangstelling zonder achterliggende motivatie om informatie te krijgen. Doe weer eens open, net zoals mensen dat doen als je elkaar net leert kennen.
Hij is erg gevoelig voor toon, op het moment dat hij zich aangevallen voelt, klapt hij dicht...
En terecht, want hij wordt ook aangevallen. En hij kan er niks mee.
Wel goed van je dat je er voor open staat.
woensdag 25 augustus 2010 om 13:31
quote:SoulSearch schreef op 25 augustus 2010 @ 13:28:
Ik leg mijn geestelijk welzijn zeer zeker niet bij mijn partner neer en ben ook geen persoon die denkt dat mij van alles overkomt. Wil de verantwoording voor mezelf nemen. Ik besef me ook dat mijn partner me niet steeds het gevoel kan geven dat ik de beste ben en dat ik dat zelf mag doen. Daarom ook dat ik in therapie ben. Dit gaat natuurlijk niet allemaal over 1 dag ijs...Helaas.
Of course not. Een hoge berg wordt ook per etappes genomen
Het waren slechts vragen
Ik leg mijn geestelijk welzijn zeer zeker niet bij mijn partner neer en ben ook geen persoon die denkt dat mij van alles overkomt. Wil de verantwoording voor mezelf nemen. Ik besef me ook dat mijn partner me niet steeds het gevoel kan geven dat ik de beste ben en dat ik dat zelf mag doen. Daarom ook dat ik in therapie ben. Dit gaat natuurlijk niet allemaal over 1 dag ijs...Helaas.
Of course not. Een hoge berg wordt ook per etappes genomen
Het waren slechts vragen
woensdag 25 augustus 2010 om 13:37
Vertel modus over wat je leuk vindt, wat je gedaan hebt, over rot collega's, leuke film, whatever. Daarnaast als je iets serieuzers wil delen, vertel hem hoe je daar mee zit, maar hou hem uit de vergelijking. Praat vanuit jezelf. Als je al belangstelling toont dan is dat natuurlijk hartstikke goed. Niet alleen de problemen natuurlijk, maar ook over zijn werk, wat hem boeit, vraag door zodat hij eens kan vertellen. Al gaat het om een regenworm collectie, dat maakt niet uit. Ff liefst uit de negatieve sfeer.
woensdag 25 augustus 2010 om 13:44
Hey DNM kan ik niet bij jou in therapie komen
I know, het zijn alleen vragen maar ik zou zo graag morgenochtend wakker willen worden en merken dat sommige problemen opgelost zijn...mijn eigen frustratie dat jarenlang vertoond gedrag dus ook niet in 1 keer opgelost kan zijn.
En niet als allerbelangrijkste voor mijn relatie met mijn partner maar voor mezelf...
In het begin van onze relatie heb ik inderdaad teveel op hem geleund en alles met hem gedeeld maar toen ik dat eenmaal inzag, probeer ik dat niet meer te doen.
I know, het zijn alleen vragen maar ik zou zo graag morgenochtend wakker willen worden en merken dat sommige problemen opgelost zijn...mijn eigen frustratie dat jarenlang vertoond gedrag dus ook niet in 1 keer opgelost kan zijn.
En niet als allerbelangrijkste voor mijn relatie met mijn partner maar voor mezelf...
In het begin van onze relatie heb ik inderdaad teveel op hem geleund en alles met hem gedeeld maar toen ik dat eenmaal inzag, probeer ik dat niet meer te doen.
woensdag 25 augustus 2010 om 13:59
quote:SoulSearch schreef op 25 augustus 2010 @ 13:44:
Hey DNM kan ik niet bij jou in therapie komen
Haha, nou nee, lijkt me niet verstandig. Ik lul liever langs de zijlijn
I know, het zijn alleen vragen maar ik zou zo graag morgenochtend wakker willen worden en merken dat sommige problemen opgelost zijn...mijn eigen frustratie dat jarenlang vertoond gedrag dus ook niet in 1 keer opgelost kan zijn.
Als je weet waar iets vandaan komt, en je ook weet waar je het moet zoeken, ben je al heel ver he? Relatietechnisch zal dat heel snel beterschap brengen.
En niet als allerbelangrijkste voor mijn relatie met mijn partner maar voor mezelf... yeah
In het begin van onze relatie heb ik inderdaad teveel op hem geleund en alles met hem gedeeld maar toen ik dat eenmaal inzag, probeer ik dat niet meer te doen.
En nu ga je nog 32948298230922339848 fouten maken
En daar weer van leren. Als jij jezelf maar in de juiste richting houdt, komt alles goed
Hey DNM kan ik niet bij jou in therapie komen
Haha, nou nee, lijkt me niet verstandig. Ik lul liever langs de zijlijn
I know, het zijn alleen vragen maar ik zou zo graag morgenochtend wakker willen worden en merken dat sommige problemen opgelost zijn...mijn eigen frustratie dat jarenlang vertoond gedrag dus ook niet in 1 keer opgelost kan zijn.
Als je weet waar iets vandaan komt, en je ook weet waar je het moet zoeken, ben je al heel ver he? Relatietechnisch zal dat heel snel beterschap brengen.
En niet als allerbelangrijkste voor mijn relatie met mijn partner maar voor mezelf... yeah
In het begin van onze relatie heb ik inderdaad teveel op hem geleund en alles met hem gedeeld maar toen ik dat eenmaal inzag, probeer ik dat niet meer te doen.
En nu ga je nog 32948298230922339848 fouten maken
En daar weer van leren. Als jij jezelf maar in de juiste richting houdt, komt alles goed
woensdag 25 augustus 2010 om 14:02
quote:SoulSearch schreef op 25 augustus 2010 @ 13:46:
En als we dan toch op de volledig eerlijke manier verder gaan...ik betrap mezelf er inderdaad op dat ik mijn blik teveel op hem richt als het om oplossingen gaat. Dat toch eerst naar mezelf kijken is soms best lastig...
Dat is confronterend. Weet je dat er heel veel mensen zijn die echt een partner nodig hebben om de schuld te kunnen geven? En dat er snel een nieuwe moet komen, als er eentje het niet meer trekt? Zo erg is het bij jou niet denk ik
Mensen denken heel erg in schuld, en daar gaat het mis. Ipv verantwoording. Jezelf los zien van je daden is ook belangrijk. Goede of slechte daden. Jij bent als persoon goed. Wat je doet, is niet wie je bent. En daarmee kan je jezelf makkelijker vergeven omdat je durft te zien wat je doet (ipv dat te betrekken op je persoon) waarmee je automatisch ook milder gaat worden naar je omgeving. Mensen die bang zijn voor zichzelf, zijn overwegend niet bepaald mild voor anderen.
En als we dan toch op de volledig eerlijke manier verder gaan...ik betrap mezelf er inderdaad op dat ik mijn blik teveel op hem richt als het om oplossingen gaat. Dat toch eerst naar mezelf kijken is soms best lastig...
Dat is confronterend. Weet je dat er heel veel mensen zijn die echt een partner nodig hebben om de schuld te kunnen geven? En dat er snel een nieuwe moet komen, als er eentje het niet meer trekt? Zo erg is het bij jou niet denk ik
Mensen denken heel erg in schuld, en daar gaat het mis. Ipv verantwoording. Jezelf los zien van je daden is ook belangrijk. Goede of slechte daden. Jij bent als persoon goed. Wat je doet, is niet wie je bent. En daarmee kan je jezelf makkelijker vergeven omdat je durft te zien wat je doet (ipv dat te betrekken op je persoon) waarmee je automatisch ook milder gaat worden naar je omgeving. Mensen die bang zijn voor zichzelf, zijn overwegend niet bepaald mild voor anderen.
woensdag 25 augustus 2010 om 14:03
woensdag 25 augustus 2010 om 14:06
woensdag 25 augustus 2010 om 14:13
Pfff moet eerlijk bekennen nu wel een beetje angstig te worden hoor. Ik heb het mijn partner niet bepaald makkelijk gemaakt en heb inderdaad al enorm veel fouten gemaakt. Ik denk dat als ik beter ga leren herkennen waar iets vandaan komt ik daardoor ook beter weet waar ik het zoeken moet. Ik denk dat ik daar maar eens mee ga beginnen.
Hoe herken ik of het van mezelf is? Hoe voorkom ik meer en meer dat ik niet eerst naar een ander kijk/wijs.
Hoe herken ik of het van mezelf is? Hoe voorkom ik meer en meer dat ik niet eerst naar een ander kijk/wijs.
woensdag 25 augustus 2010 om 14:21
Zou het kunnen zijn dat je veel spanning ervaart door de therapieën die je volgt? Dat geeft vaak ook spanning in je relatie. De 'fouten' die je hebt gemaakt heeft hij jou waarschijnlijk vergeven, anders was hij niet met jou! Mijn tip: investeer tijd in je relatie door leuke dingen, ontspanning. Dat is goed voor jou en tegelijkertijd werk je aan je relatie! Succes
woensdag 25 augustus 2010 om 14:28
woensdag 25 augustus 2010 om 14:36
quote:SoulSearch schreef op 25 augustus 2010 @ 14:06:
Nou bijvoorbeeld mijn behoefte aan dat hij meer communiceert. Ik herken daar wel een bepaalde mate van onzekerheid tempering bij mezelf in...
Dat ik soms niet kan herkennen dat het toch echt iets van mezelf is en niet van mijn partner....Maar stel je zit samen op de bank, en dan denk jij bijvoorbeeld dat er iets aan de hand is?
Nou bijvoorbeeld mijn behoefte aan dat hij meer communiceert. Ik herken daar wel een bepaalde mate van onzekerheid tempering bij mezelf in...
Dat ik soms niet kan herkennen dat het toch echt iets van mezelf is en niet van mijn partner....Maar stel je zit samen op de bank, en dan denk jij bijvoorbeeld dat er iets aan de hand is?
woensdag 25 augustus 2010 om 14:38
Het stuk verlaten worden he? Het is zo belangrijk, juist voor die verlatingsangst, om op jezelf te leren vertrouwen.
Als je alleen op een ander bouwt, is je verlatingsangst terecht. Je kwetsbaarheid is te groot. Als jij op jezelf bouwt, kan je die angst loslaten. Want als je dan verlaten wordt, dan slaat het de grond niet onder je voeten vandaan, maar dan ga je door. Welliswaar met wat hartepijn, maar daar kom je wel overheen.
Niemand kan jou garanderen jou nooit te verlaten, no matter what. Uiteindelijk kan je alleen van jezelf op aan. Dat klinkt eng, maar dat is het niet. Het schept ruimte om normaal juist relaties aan te gaan omdat het voor een ander minder benauwend is.
Als je alleen op een ander bouwt, is je verlatingsangst terecht. Je kwetsbaarheid is te groot. Als jij op jezelf bouwt, kan je die angst loslaten. Want als je dan verlaten wordt, dan slaat het de grond niet onder je voeten vandaan, maar dan ga je door. Welliswaar met wat hartepijn, maar daar kom je wel overheen.
Niemand kan jou garanderen jou nooit te verlaten, no matter what. Uiteindelijk kan je alleen van jezelf op aan. Dat klinkt eng, maar dat is het niet. Het schept ruimte om normaal juist relaties aan te gaan omdat het voor een ander minder benauwend is.
woensdag 25 augustus 2010 om 14:41
woensdag 25 augustus 2010 om 14:42
quote:DNM schreef op 25 augustus 2010 @ 14:38:
Als je alleen op een ander bouwt, is je verlatingsangst terecht. Je kwetsbaarheid is te groot. Als jij op jezelf bouwt, kan je die angst loslaten. Want als je dan verlaten wordt, dan slaat het de grond niet onder je voeten vandaan, maar dan ga je door. Welliswaar met wat hartepijn, maar daar kom je wel overheen.
.
Ik weet dat je gelijk hebt
Maar waar het bij mij nog steeds wrikt. Als iemand weg gaat, dan moet er toch iets zijn dat je blijkbaar de moeite waard niet bent?
Sorry Soulsearch dat ik dit ff op m'n eigen leven betrek.
Als je alleen op een ander bouwt, is je verlatingsangst terecht. Je kwetsbaarheid is te groot. Als jij op jezelf bouwt, kan je die angst loslaten. Want als je dan verlaten wordt, dan slaat het de grond niet onder je voeten vandaan, maar dan ga je door. Welliswaar met wat hartepijn, maar daar kom je wel overheen.
.
Ik weet dat je gelijk hebt
Maar waar het bij mij nog steeds wrikt. Als iemand weg gaat, dan moet er toch iets zijn dat je blijkbaar de moeite waard niet bent?
Sorry Soulsearch dat ik dit ff op m'n eigen leven betrek.
woensdag 25 augustus 2010 om 14:47
quote:kikkerkwaak schreef op 25 augustus 2010 @ 14:42:
[...]
Ik weet dat je gelijk hebt
Maar waar het bij mij nog steeds wrikt. Als iemand weg gaat, dan moet er toch iets zijn dat je blijkbaar de moeite waard niet bent?
Sorry Soulsearch dat ik dit ff op m'n eigen leven betrek.
Dan ben je niet de moeite waard voor die persoon.Dat betekent toch niet dat je helemaal niet de moeite waard bent? Of is elk mens in deze wereld voor jou huwbaar, behalve diegene als mens de moeite niet waard is?
Wilde jij van elke partner in jouw leven, deze voor eeuwig bij je? Nee toch? Betekent het dan dat deze mensen niets waard zijn? Nee toch?
Gekkie
[...]
Ik weet dat je gelijk hebt
Maar waar het bij mij nog steeds wrikt. Als iemand weg gaat, dan moet er toch iets zijn dat je blijkbaar de moeite waard niet bent?
Sorry Soulsearch dat ik dit ff op m'n eigen leven betrek.
Dan ben je niet de moeite waard voor die persoon.Dat betekent toch niet dat je helemaal niet de moeite waard bent? Of is elk mens in deze wereld voor jou huwbaar, behalve diegene als mens de moeite niet waard is?
Wilde jij van elke partner in jouw leven, deze voor eeuwig bij je? Nee toch? Betekent het dan dat deze mensen niets waard zijn? Nee toch?
Gekkie
