Psyche
alle pijlers
emotionele reacties
donderdag 9 september 2010 om 20:12
tja waar te beginnen....ik zal het proberen zo kort mogelijk te houden.
Ik merk aan mijzelf dat ik de laatste tijd nogal eens emotioneel kan reageren, Er zijn soms situaties die ik niet prettig vind, misschien laat ik het ook te ver komen en schiet dan vol met tranen. Dit is mij nu een aantal keren op mn werk overkomen, maar ook thuis (vaak dan in mn up) merk ik het.
Volgens mij komt het doordat ik de laatste jaren veel nare dingen zijn gebeurt met personen in mijn directe omgeving waarbij het wel een impact heeft gehad op mijzelf. In dezelfde periode heb ik zelf veel grote veranderingen meegemaakt. Mijn manier om hiermee om te gaan was altijd zoeken naar iets waar ik mij op kon storten (het wegstoppen zeg maar) en zo ging het een aantal jaren goed. Inmiddels is alles goed met iedereen (gelukkig), ook met mij, maar heb ik nu niks meer waar ik mijzelf op kan storten. Ik krijg nu rust en volgens mij komen nu de emoties naar boven. Daarbij komt dat als mensen in mijn omgeving dit (en als ik vol schiet) merken hier heel aardig en vriendelijk op reageren en wordt de deksel nog meer open getrokken zeg maar. Ik vind dit zeer vervelend en vroeg mij af hoe ik hier het beste mee kan omgaan, wat ik kan doen etc...en misschien ook wel mn verhaal kwijt te kunnen (ook al is het een beetje erg persoonlijk).
Alsvast bedankt voor eem luisterend oor en mogelijke tips oid. Ik zal proberen alles te lezen en te reageren. Ik ben binnenkort voor een paar dagen niet in staat te reageren.
Ik merk aan mijzelf dat ik de laatste tijd nogal eens emotioneel kan reageren, Er zijn soms situaties die ik niet prettig vind, misschien laat ik het ook te ver komen en schiet dan vol met tranen. Dit is mij nu een aantal keren op mn werk overkomen, maar ook thuis (vaak dan in mn up) merk ik het.
Volgens mij komt het doordat ik de laatste jaren veel nare dingen zijn gebeurt met personen in mijn directe omgeving waarbij het wel een impact heeft gehad op mijzelf. In dezelfde periode heb ik zelf veel grote veranderingen meegemaakt. Mijn manier om hiermee om te gaan was altijd zoeken naar iets waar ik mij op kon storten (het wegstoppen zeg maar) en zo ging het een aantal jaren goed. Inmiddels is alles goed met iedereen (gelukkig), ook met mij, maar heb ik nu niks meer waar ik mijzelf op kan storten. Ik krijg nu rust en volgens mij komen nu de emoties naar boven. Daarbij komt dat als mensen in mijn omgeving dit (en als ik vol schiet) merken hier heel aardig en vriendelijk op reageren en wordt de deksel nog meer open getrokken zeg maar. Ik vind dit zeer vervelend en vroeg mij af hoe ik hier het beste mee kan omgaan, wat ik kan doen etc...en misschien ook wel mn verhaal kwijt te kunnen (ook al is het een beetje erg persoonlijk).
Alsvast bedankt voor eem luisterend oor en mogelijke tips oid. Ik zal proberen alles te lezen en te reageren. Ik ben binnenkort voor een paar dagen niet in staat te reageren.
donderdag 9 september 2010 om 20:29
Nou, ik herken het in ieder geval heel goed! Je verklaring (rust = tijd om te verwerken) klinkt erg logisch. Je schrijft dat dit je op je werk overkomt, maar ook thuis. Vind je het sowieso vervelend om je zo te voelen of alleen in publieke situaties?
Mijn oplossingen in publieke situaties zijn; even uit de situatie stappen (toilet ofzo), aan iets heel anders denken (tropisch strand, ijsje), omhoog kijken (houdt de tranen tegen) of aangeven dat je het liever ergens anders over hebt.
De oplossing voor mensen die heel begripvol zijn en 'gaat het?' vragen, heb ik helaas nog niet gevonden. Ik denk dan altijd maar dat dat mensen zijn die niet bang zijn voor emoties en vind het dan ook niet zo erg om emotioneel te reageren.
Mijn oplossingen in publieke situaties zijn; even uit de situatie stappen (toilet ofzo), aan iets heel anders denken (tropisch strand, ijsje), omhoog kijken (houdt de tranen tegen) of aangeven dat je het liever ergens anders over hebt.
De oplossing voor mensen die heel begripvol zijn en 'gaat het?' vragen, heb ik helaas nog niet gevonden. Ik denk dan altijd maar dat dat mensen zijn die niet bang zijn voor emoties en vind het dan ook niet zo erg om emotioneel te reageren.
donderdag 9 september 2010 om 21:05
dankje voor de lieve woorden
Ik vind het thuis ook niet echt prettig, maar op het werk vind ik dat ik het voor mijzelf dat niet behoor te doen. Het is toch een zakelijke relatie die je met de collega's hebt enzo.
**ik schiet enkel vol, geen tranen of hysterisch gejank. Werk daarna ook wel gewoon verder al zij het ietwat emotioneler**
Ik vind het thuis ook niet echt prettig, maar op het werk vind ik dat ik het voor mijzelf dat niet behoor te doen. Het is toch een zakelijke relatie die je met de collega's hebt enzo.
**ik schiet enkel vol, geen tranen of hysterisch gejank. Werk daarna ook wel gewoon verder al zij het ietwat emotioneler**
anoniem_84544 wijzigde dit bericht op 09-09-2010 22:44
Reden: herkenbaarheid
Reden: herkenbaarheid
% gewijzigd
vrijdag 10 september 2010 om 11:34
Ik heb daar jaren geleden ook last van gehad.
had toen ook een moeilijke tijd, maar dacht dat er niet aan denken, betekende dat het er ook niet was.
Altijd proberen de harde tante uit te hangen, en proberen alles wat er speelde te bagataliseren.
Gevolg............... een depressie.
Ik heb toen van de huisarts medicijnen gehad, met de voorwaarden dat ik me ook geestelijk zou bij laten staan.
Dit heeft enorm geholpen, maar ik moet er wel bij zeggen dat ik wel emotioneler uit de "strijd" ben gekomen.( zien janken, doet janken)
Het is geen schande om wat hulp te vragen, soms heb je gewoon een "helder" blik nodig van een buitenstaander.
had toen ook een moeilijke tijd, maar dacht dat er niet aan denken, betekende dat het er ook niet was.
Altijd proberen de harde tante uit te hangen, en proberen alles wat er speelde te bagataliseren.
Gevolg............... een depressie.
Ik heb toen van de huisarts medicijnen gehad, met de voorwaarden dat ik me ook geestelijk zou bij laten staan.
Dit heeft enorm geholpen, maar ik moet er wel bij zeggen dat ik wel emotioneler uit de "strijd" ben gekomen.( zien janken, doet janken)
Het is geen schande om wat hulp te vragen, soms heb je gewoon een "helder" blik nodig van een buitenstaander.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
