Seks
alle pijlers
Minnaar deel 12
zaterdag 7 augustus 2010 om 12:27
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 14 september 2010 om 00:14
@bkstr, schaam me bijna om het hier toe te geven, maar what the hell t is een forum en iedereen oordeelt maar een eind weg, maar minnaar zegt dat hij NU niet thuis weg kan en daar heeft hij een hele goede reden voor. Ze hebben veel ruzie, irritaties etc en geloof dat zijn max nu beetje bereikt is
had m net aan de telefoon en soms word ik zo verdrietig van de hele situatie en toen ie zei 'morgen ga ik je heel lang knuffelen', pffff. Tijd om te slapen,sluit de dag graag af zonder tranen
had m net aan de telefoon en soms word ik zo verdrietig van de hele situatie en toen ie zei 'morgen ga ik je heel lang knuffelen', pffff. Tijd om te slapen,sluit de dag graag af zonder tranen
dinsdag 14 september 2010 om 00:23
@Crea: wat ik nooit begrijp is dat ie zomaar kan bellen met jou.. qua thuisfront bedoel ik, valt zoiets niet op, zou je zeggen?
Misschien gedraagt hij zich wel geirriteerd thuis naar haar toe, omdat ie eigenlijk aan jou denkt en daardoor die ruzies juist ontstaan? Ongeduld omdat ie er niet meer voor kan gaan of de goede dingen van nr 1 steeds minder ziet en steeds meer mooie aan jou toedicht? De onmacht van of haar en/of jou verdriet doen?Dat ie het momenteel niet goed kan doen, bij geen van beiden tevredenheid en gelukkig kan maken?
Als je hem dat steeds laat zien, dat jij niet gelukkig bent hiermee, maar verdrietig wordt van de situatie, dan is dat niet bepaald makkelijker voor hem.. en thuis ruzie.. wat doen mensen zichzelf toch allemaal aan, denk ik dan weleens?! Van die onmogelijke posities, heen en weer geslingerd. Maar ja, dan voel je wel dat je leeft, dat weet ik ook wel. Maar tis zo ingewikkeld allemaal, he?
hoop dat je toch lekker slaapt. Truste!
Misschien gedraagt hij zich wel geirriteerd thuis naar haar toe, omdat ie eigenlijk aan jou denkt en daardoor die ruzies juist ontstaan? Ongeduld omdat ie er niet meer voor kan gaan of de goede dingen van nr 1 steeds minder ziet en steeds meer mooie aan jou toedicht? De onmacht van of haar en/of jou verdriet doen?Dat ie het momenteel niet goed kan doen, bij geen van beiden tevredenheid en gelukkig kan maken?
Als je hem dat steeds laat zien, dat jij niet gelukkig bent hiermee, maar verdrietig wordt van de situatie, dan is dat niet bepaald makkelijker voor hem.. en thuis ruzie.. wat doen mensen zichzelf toch allemaal aan, denk ik dan weleens?! Van die onmogelijke posities, heen en weer geslingerd. Maar ja, dan voel je wel dat je leeft, dat weet ik ook wel. Maar tis zo ingewikkeld allemaal, he?
hoop dat je toch lekker slaapt. Truste!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 14 september 2010 om 07:10
Nou, toch even met minnaar gechat, gaat op zich prima, vriendelijke toon. Weer veel te laat geworden. Op een gegeven moment gaat ie gewoon slapen: Doei, slaap lekker. En weg is ie. Terwijl ik nog duidelijk probeer te maken dat ik wil weten waar ik nu aan toe ben, gaat ie op afwezig en reageert ie dus niet meer. Nu vraag ik je..?! Lekker asociaal.
Steek ik daar nu al mijn energie in?
Steek ik daar nu al mijn energie in?
dinsdag 14 september 2010 om 07:57
quote:Suzy65 schreef op 14 september 2010 @ 00:11:
@Bkster: jij klinkt trouwens een stuk zekerder en rustiger. Heerlijk je beestjes bij jou nu, he? Truste zo.
Over anderen kan ik het best goed vertellen allemaal Inderdaad stukje rust momenteel. Heb niet de illusie dat het nu wel voorbij zal zijn met de down momenten, maar nu is rust al een hele geRUSTstelling.. Ik ga lekker werken vandaag!
Boompje: ik denk dat jij teveel wilt definiëren; teveel verwacht van een minnaar terwijl hij het echt probeert te zien als minnaar. Als je chat, het voelt goed, je krijgt smsjes die je gerust kunnen stellen: doe het daar dan mee. Blijf niet vragen om te vragen, maar vind de bevestiging ook als het je aangeboden wordt.
@Bkster: jij klinkt trouwens een stuk zekerder en rustiger. Heerlijk je beestjes bij jou nu, he? Truste zo.
Over anderen kan ik het best goed vertellen allemaal Inderdaad stukje rust momenteel. Heb niet de illusie dat het nu wel voorbij zal zijn met de down momenten, maar nu is rust al een hele geRUSTstelling.. Ik ga lekker werken vandaag!
Boompje: ik denk dat jij teveel wilt definiëren; teveel verwacht van een minnaar terwijl hij het echt probeert te zien als minnaar. Als je chat, het voelt goed, je krijgt smsjes die je gerust kunnen stellen: doe het daar dan mee. Blijf niet vragen om te vragen, maar vind de bevestiging ook als het je aangeboden wordt.
dinsdag 14 september 2010 om 08:00
Bkstr: werkze vandaag. Gewoon maar door gaan hè, wat moet je anders?
Boompje, ik snap niet waarom je er niet aan het begin over bent begonnen. Nu heb je eerst een leuk chat gesprek zonder moeilijk. Dan gaat hij off en ben jij boos.
Dit soort dingen doen we onszelf aan hè? Hem verander je niet..hoe ga je ermee om, dat is de issue!!
Boompje, ik snap niet waarom je er niet aan het begin over bent begonnen. Nu heb je eerst een leuk chat gesprek zonder moeilijk. Dan gaat hij off en ben jij boos.
Dit soort dingen doen we onszelf aan hè? Hem verander je niet..hoe ga je ermee om, dat is de issue!!
dinsdag 14 september 2010 om 09:03
Wat ik merk aan de afgelopen dagen dat ik hier weer met regelmaat lees komt het over het algemeen toch terecht op een stuk communicatie. Buiten dat signalen die jullie en jullie sv's elkaar geven niet goed opgevangen worden. Maar vooral wat er in jullie prachtige koppies omgaat...
Ook merk ik dat er bij een aantal van jullie best veel ruzie is tussen jullie en je sv. Ik ken dat uit eigen ervaring trouwens totaal niet. Dat kan natuurlijk altijd nog komen, al geloof ik dat niet. Gek gezegd als dat bij mij en mijn sv zou gebeuren zou ik er snel klaar mee zijn, ook al voel ik heel veel voor mijn sv (te veel).
Wat is toch die onmacht die jullie triggert? Waar komen die frustraties vandaan? Ik kan natuurlijk niet voor elke afzonderlijke situatie oordelen, dat wil ik ook niet, maar er zit een hoop "in" jullie waar je mee worsteld. Als jullie écht zo open zijn hier als ik denk (en dus eigenlijk alles wat je je sv in eerste instantie niet verteld hier wel ter tafel gooit) en ik snap het na het lezen van al jullie ervaringen al niet, wat moet jullie sv dan zijn? Hij kan geen gedachten lezen dames, voelt waarschijnlijk jullie twijfel en onzekerheid niet, jullie zijn allemaal "sterke" vrouwen écht waar, jullie kunnen zo hard zijn voor jezelf en je omgeving maar eigenlijk snap ik wel waar dat uit voortkomt. En ik denk jullie ook of moet ik het hier met hoofdletters typen?
Misschien sla ik (voor een aantal van jullie) volledig de plank mis, maar ik ben er van overtuigd dat jullie zelf de sleutel hebben. Daarnaast hebben jullie zelf een hele hoop antwoorden op jullie vragen, alleen zoeken jullie op de verkeerde plek...
Sorry voor de lap tekst. Jaja Suzy ik weet van je topic
Ook merk ik dat er bij een aantal van jullie best veel ruzie is tussen jullie en je sv. Ik ken dat uit eigen ervaring trouwens totaal niet. Dat kan natuurlijk altijd nog komen, al geloof ik dat niet. Gek gezegd als dat bij mij en mijn sv zou gebeuren zou ik er snel klaar mee zijn, ook al voel ik heel veel voor mijn sv (te veel).
Wat is toch die onmacht die jullie triggert? Waar komen die frustraties vandaan? Ik kan natuurlijk niet voor elke afzonderlijke situatie oordelen, dat wil ik ook niet, maar er zit een hoop "in" jullie waar je mee worsteld. Als jullie écht zo open zijn hier als ik denk (en dus eigenlijk alles wat je je sv in eerste instantie niet verteld hier wel ter tafel gooit) en ik snap het na het lezen van al jullie ervaringen al niet, wat moet jullie sv dan zijn? Hij kan geen gedachten lezen dames, voelt waarschijnlijk jullie twijfel en onzekerheid niet, jullie zijn allemaal "sterke" vrouwen écht waar, jullie kunnen zo hard zijn voor jezelf en je omgeving maar eigenlijk snap ik wel waar dat uit voortkomt. En ik denk jullie ook of moet ik het hier met hoofdletters typen?
Misschien sla ik (voor een aantal van jullie) volledig de plank mis, maar ik ben er van overtuigd dat jullie zelf de sleutel hebben. Daarnaast hebben jullie zelf een hele hoop antwoorden op jullie vragen, alleen zoeken jullie op de verkeerde plek...
Sorry voor de lap tekst. Jaja Suzy ik weet van je topic
dinsdag 14 september 2010 om 09:52
Dulce, jeetje, wat een verhaal, zeg. Ik herken ontzettend veel van je verhaal, en ik had net een heel verhaal getypt, maar ik heb het weer weggehaald, te confronterend (voor mezelf).
Maar ik heb toch een beetje het idee dat je niet genoeg van jezelf houdt, dat je je eigenwaarde bij hem vandaan moet halen (en ik praat hier uit ervaring). Meisje, die man heeft jou in zijn macht, en volgens mij weet je dat ook wel.
Maar goed, zoals ik gisteren ook al zei, je moet er wel je eigen tijd voor nemen, en het is pas klaar als het voor jou klaar is.
Maar ik heb toch een beetje het idee dat je niet genoeg van jezelf houdt, dat je je eigenwaarde bij hem vandaan moet halen (en ik praat hier uit ervaring). Meisje, die man heeft jou in zijn macht, en volgens mij weet je dat ook wel.
Maar goed, zoals ik gisteren ook al zei, je moet er wel je eigen tijd voor nemen, en het is pas klaar als het voor jou klaar is.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 14 september 2010 om 10:00
@JJ: denk dat vrouwen iha veel bevestiging nodig hebben om te geloven dat ze werkelijk aantrekkelijk en sexy vrouwen zijn. Het flauwe maar oh zo leuke (en confronterende) reclamefilmpje destijds: die man die tig regenlaarzen past en advies vraagt aan zijn vrouw en dan terugkeert naar de 1e winkel en dat paar koopt.
Stom om te zien als een man dat doet, maar oh zo normaal voor vrouwen. Aandacht en bevestiging (en blijvend, niet stoppen na paar keer), plus het feit dat ie de tijd voor je neemt/vrijmaakt.
In de regel is het met een sv zo dat er altijd te weinig tijd is en heel veel andere dingen voorgaan (werk/gezin/sport/sociaal leven) en ergens achteraan je sv, zoals het uitkomt. Juist dan is het zaak dat gevoel in stand te houden dat je belangrijk bent, want uit de hoeveelheid tijd die je samen spendeert in real is daar te weinig voor om dat gevoel "levend" te houden.
Die tijd en aandacht is letterlijk om je de moeite waard te voelen. En als dat dan kennelijk teveel moeite is, trekt een vrouw haar conclusies en de hele verhouding in twijfel. Het gaat nooit om seks alleen, je wil niet inwisselbaar zijn/voelen, maar speciaal. Anders zou het wel errug plat zijn.
En vergis je niet: veel minnaressen hier hebben het idee dat zij zich altijd aanpassen, van alles regelen om elkaar te kunnen zien, en bij de mannen misschien (te) vaak andersom: kijken of er ergens een gaatje in de agenda is (niet maakt!). Jij doet dat misschien wel, maar ik denk dat er een bepaalde ongelijkheid ontstaat, dat dit wordt uitgelegd als "ik voel meer/heb jou meer nodig dan jij mij, kennelijk". En dat is niet fijn.
En omdat tijdens de (schaarse) ontmoetingen in de regel weinig tijd is, en vrijwel totaal om seks draait, wil je buiten die ontmoetingen dan wel die interesse in jou als persoon merken en dat ie wel tijd voor je maakt, bepaalde intimiteit samen hebt. Anders voelt het te goedkoop en oppervlakkig. Terwijl de meesten dit graag zien als een bepaalde verdieping van hun leven, als meer dan platte lust beleven.
Het maakt veel in je wakker aan gevoelens die lagen te sluimeren. En de intimiteit die je thuis juist mist, met je sv wil voelen. Als die het voornamelijk als seks ziet en "we hebben het weer ff gehad voorlopig" dan voelt het bij hem als "aan hem trekken/zeuren" en bij haar als tekortgedaan (als persoon).
Dus denk dat de sv's zich moeten realiseren dat juist die interesse en wat tijd voor je maken heel belangrijk is, wil je die sv houden. Alleen geloof ik niet in ruzie en (stil) verwijt, mokken, als middel om dat te krijgen, wat je mist/nodig hebt van je sv.
Stom om te zien als een man dat doet, maar oh zo normaal voor vrouwen. Aandacht en bevestiging (en blijvend, niet stoppen na paar keer), plus het feit dat ie de tijd voor je neemt/vrijmaakt.
In de regel is het met een sv zo dat er altijd te weinig tijd is en heel veel andere dingen voorgaan (werk/gezin/sport/sociaal leven) en ergens achteraan je sv, zoals het uitkomt. Juist dan is het zaak dat gevoel in stand te houden dat je belangrijk bent, want uit de hoeveelheid tijd die je samen spendeert in real is daar te weinig voor om dat gevoel "levend" te houden.
Die tijd en aandacht is letterlijk om je de moeite waard te voelen. En als dat dan kennelijk teveel moeite is, trekt een vrouw haar conclusies en de hele verhouding in twijfel. Het gaat nooit om seks alleen, je wil niet inwisselbaar zijn/voelen, maar speciaal. Anders zou het wel errug plat zijn.
En vergis je niet: veel minnaressen hier hebben het idee dat zij zich altijd aanpassen, van alles regelen om elkaar te kunnen zien, en bij de mannen misschien (te) vaak andersom: kijken of er ergens een gaatje in de agenda is (niet maakt!). Jij doet dat misschien wel, maar ik denk dat er een bepaalde ongelijkheid ontstaat, dat dit wordt uitgelegd als "ik voel meer/heb jou meer nodig dan jij mij, kennelijk". En dat is niet fijn.
En omdat tijdens de (schaarse) ontmoetingen in de regel weinig tijd is, en vrijwel totaal om seks draait, wil je buiten die ontmoetingen dan wel die interesse in jou als persoon merken en dat ie wel tijd voor je maakt, bepaalde intimiteit samen hebt. Anders voelt het te goedkoop en oppervlakkig. Terwijl de meesten dit graag zien als een bepaalde verdieping van hun leven, als meer dan platte lust beleven.
Het maakt veel in je wakker aan gevoelens die lagen te sluimeren. En de intimiteit die je thuis juist mist, met je sv wil voelen. Als die het voornamelijk als seks ziet en "we hebben het weer ff gehad voorlopig" dan voelt het bij hem als "aan hem trekken/zeuren" en bij haar als tekortgedaan (als persoon).
Dus denk dat de sv's zich moeten realiseren dat juist die interesse en wat tijd voor je maken heel belangrijk is, wil je die sv houden. Alleen geloof ik niet in ruzie en (stil) verwijt, mokken, als middel om dat te krijgen, wat je mist/nodig hebt van je sv.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 14 september 2010 om 10:23
@MissT: helemaal met je eens. Alleen jij zegt het wat bondiger, zoals gewoonlijk
Helemaal in zijn ban/betovering/macht, en dat is iets anders dan liefde. Het is een blinde vlek, meer adoratie, geen blinde verliefdheid. Het idee van; "waar heb ik zo'n geweldige man aan verdiend? Ik mag blij zijn, in mijn handjes klappen, ook al is het een deel van hem".
(ik herken dat ook van toen ik ex leerde kennen. Ik vond hem vele malen meer waard, en mijzelf niet bepaald de hoofdprijs, ik moest hem "verdienen" oid. Later pas kon ik zien dat hij ook in zijn handjes mocht klappen met mij). Als je je eigen waarde niet ziet/erkent/voelt, kan je daar ook niet voor opkomen. Ik gunde hem alles, waar hij maar gelukkig van werd en voor mezelf vroeg ik niet veel. En wie niet vraagt..wordt overgeslagen.. maar dat begreep ik later pas.
Dit soort relaties is meer gebaseerd op bewondering en egostrelen, de ander ophemelen en constant bij jezelf rechtvaardigingen verzinnen waarom hij niet wat meer aan jou denkt, rekening houdt, zelf bedenkt wat jij nodig hebt en dat wil geven. Of wat meer tijd met jou wil doorbrengen ipv eigen gang gaan en zoals het hem uitkomt. Niet gezond iig.
De behoeften van hem liefst volledig willen inwilligen en die van jezelf inhouden, klein/laag houden. Niet tot last willen zijn. Niet goed, je doet jezelf alsmaar tekort dan. En voor hem lekker makkelijk als je weinig vraagt en meegaand bent! en geen reden om dat te veranderen. En zo houd je ook in stand dat hij de belangrijkste persoon is in de relatie, om wie het gaat. Dan kan je (later) boos worden om ego-gedrag, maar dat heb je in feite zelf in stand gehouden en aangemoedigd.
Helemaal in zijn ban/betovering/macht, en dat is iets anders dan liefde. Het is een blinde vlek, meer adoratie, geen blinde verliefdheid. Het idee van; "waar heb ik zo'n geweldige man aan verdiend? Ik mag blij zijn, in mijn handjes klappen, ook al is het een deel van hem".
(ik herken dat ook van toen ik ex leerde kennen. Ik vond hem vele malen meer waard, en mijzelf niet bepaald de hoofdprijs, ik moest hem "verdienen" oid. Later pas kon ik zien dat hij ook in zijn handjes mocht klappen met mij). Als je je eigen waarde niet ziet/erkent/voelt, kan je daar ook niet voor opkomen. Ik gunde hem alles, waar hij maar gelukkig van werd en voor mezelf vroeg ik niet veel. En wie niet vraagt..wordt overgeslagen.. maar dat begreep ik later pas.
Dit soort relaties is meer gebaseerd op bewondering en egostrelen, de ander ophemelen en constant bij jezelf rechtvaardigingen verzinnen waarom hij niet wat meer aan jou denkt, rekening houdt, zelf bedenkt wat jij nodig hebt en dat wil geven. Of wat meer tijd met jou wil doorbrengen ipv eigen gang gaan en zoals het hem uitkomt. Niet gezond iig.
De behoeften van hem liefst volledig willen inwilligen en die van jezelf inhouden, klein/laag houden. Niet tot last willen zijn. Niet goed, je doet jezelf alsmaar tekort dan. En voor hem lekker makkelijk als je weinig vraagt en meegaand bent! en geen reden om dat te veranderen. En zo houd je ook in stand dat hij de belangrijkste persoon is in de relatie, om wie het gaat. Dan kan je (later) boos worden om ego-gedrag, maar dat heb je in feite zelf in stand gehouden en aangemoedigd.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 14 september 2010 om 11:07
@Bomtoma: mee eens. Ex (die een sv had gedurende 1 of 2 jaar) had ook nog seks met mij. Ontkent hij dat dan, Dulce? Ik vermoed dat ex mij bij sv ook had afgeschilderd als saai en alleen voor de kinderen blijven enzo. Later (na scheiding) ontmoetten we elkaar en kon ik de verrassing op haar gezicht aflezen. Ze had een heel ander beeld van mij.
Nog is zij eerder onzekerder tov mij en jaloers op (mijn leven en binding met hem), dan ik op haar. Ik heb immers een relatie in vertrouwen gehad met hem en dat zal zij nooit meemaken, dat hij zo voor haar gaat als hij (vroeger) voor mij is gegaan. Dat kan ze niet uitstaan, alleen min of meer bij neerleggen. Zij moeten elkaar continu bevestigen (vermoeiend!!) anders is ze bang dat hij haar kwijtraakt.
En dat komt omdat ze zelf de aanleiding is geweest en weet hoe "het werkt". (en ik denk dat ze gelijk heeft daarin. Eenmaal die stap genomen, doe je dat sneller in de volgende relatie.. hij is er laatst dichtbij geweest volgens mij (vreemdgaan tov haar)..
Als je dit okee vindt zolang jij diegene (sv) bent, en zelfs aanmoedigt, kan hetzelfde gedrag zich later tegen je keren. Dat is bekend. Echt "voor iemand gaan" wordt zeldzamer, iig onder die mensen, die zo'n relatie achter de rug hebben en stukgelopen is. Uit realisme (of teleurstelling?) niet meer geloven in De Ware en misschien altijd in hun ooghoeken op zoek blijven of ze elders niet iets missen, wat nog "beter" is? Of het hun behoeften nog "dekt" en anders kijken ze alweer rond?
Ik denk dat als je eenmaal "spannend" als groter uitgangspunt in je leven neemt, je altijd op een gegeven moment die kick niet meer voelt en een volgende nodig hebt.. Omdat het accent is gaan liggen op "wat mis ik" ipv "wat heb ik allemaal wel waar ik dankbaar voor mag zijn"?
Nog is zij eerder onzekerder tov mij en jaloers op (mijn leven en binding met hem), dan ik op haar. Ik heb immers een relatie in vertrouwen gehad met hem en dat zal zij nooit meemaken, dat hij zo voor haar gaat als hij (vroeger) voor mij is gegaan. Dat kan ze niet uitstaan, alleen min of meer bij neerleggen. Zij moeten elkaar continu bevestigen (vermoeiend!!) anders is ze bang dat hij haar kwijtraakt.
En dat komt omdat ze zelf de aanleiding is geweest en weet hoe "het werkt". (en ik denk dat ze gelijk heeft daarin. Eenmaal die stap genomen, doe je dat sneller in de volgende relatie.. hij is er laatst dichtbij geweest volgens mij (vreemdgaan tov haar)..
Als je dit okee vindt zolang jij diegene (sv) bent, en zelfs aanmoedigt, kan hetzelfde gedrag zich later tegen je keren. Dat is bekend. Echt "voor iemand gaan" wordt zeldzamer, iig onder die mensen, die zo'n relatie achter de rug hebben en stukgelopen is. Uit realisme (of teleurstelling?) niet meer geloven in De Ware en misschien altijd in hun ooghoeken op zoek blijven of ze elders niet iets missen, wat nog "beter" is? Of het hun behoeften nog "dekt" en anders kijken ze alweer rond?
Ik denk dat als je eenmaal "spannend" als groter uitgangspunt in je leven neemt, je altijd op een gegeven moment die kick niet meer voelt en een volgende nodig hebt.. Omdat het accent is gaan liggen op "wat mis ik" ipv "wat heb ik allemaal wel waar ik dankbaar voor mag zijn"?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 14 september 2010 om 11:34
@Suzy
je hebt helemaal gelijk, ik voel me ook precies zo tov zijn vrouw zoals jij beschrijft. het niet kunnen meemaken hoe hij in de praktijk als huisman, echtgenoot, vader is. maar ondertussen ga ik wel vanavond met hem naar de film, en niet zij. ondertussen ga ik wel over een maand een paar dagen met hem weg en niet zij, ondertussen hangt hij wel met zijn gedachten bij mij en niet bij haar, want zij is al binnen en blijft binnen.
het is eigenlijk gewoon onbestaanbaar dat zoiets als dit zou mogen gebeuren. iedereen verliest wel iets in deze situatie. hij, ik, zij. ik ben continu in tweestrijd met mijn eigenwaarde, mijn zelfrespect, mijn geweten, mijn principes en daartegenover mijn grote onweerstanbare liefde voor hem. het is een groot slagveld eigenlijk. bweeuh. ik heb hele vaak de aandrang om mn koffers te pakken en even te vertrekken voor een week. helaas kan dat niet.
ja hij ontkent dat hij sex met haar heeft (ik heb in de keren dat ik ze samen heb gezien ook niet lichamelijk zien zijn, op het hand in hand lopen na, er waren geen kusjes, geen omhelzingen dat soort dingen)
ik merk wel dat ik itt de sv in jouw verhaal, steeds minder bang wordt om hem kwijt te raken, juist omdat ik mezelf terug begin te vinden. ik ben niet echt jaloers op zn vrouw in de zin van dat ik weet wat zij niet weet. ik moet er niet aan denken dat ik in haar situatie zou zitten, ongeacht het mooie vertrouwde leventje dat ze met hem heeft. als dat de prijs is die zij moet betalen voor haar leven met hem dan pas ik daarvoor. enige wat wel steekt is dat wanneer ik dat ene puntje weglaat ik wel jaloers ben op de rest die ze wel heeft. maar dat is puur emotioneel.
je hebt helemaal gelijk, ik voel me ook precies zo tov zijn vrouw zoals jij beschrijft. het niet kunnen meemaken hoe hij in de praktijk als huisman, echtgenoot, vader is. maar ondertussen ga ik wel vanavond met hem naar de film, en niet zij. ondertussen ga ik wel over een maand een paar dagen met hem weg en niet zij, ondertussen hangt hij wel met zijn gedachten bij mij en niet bij haar, want zij is al binnen en blijft binnen.
het is eigenlijk gewoon onbestaanbaar dat zoiets als dit zou mogen gebeuren. iedereen verliest wel iets in deze situatie. hij, ik, zij. ik ben continu in tweestrijd met mijn eigenwaarde, mijn zelfrespect, mijn geweten, mijn principes en daartegenover mijn grote onweerstanbare liefde voor hem. het is een groot slagveld eigenlijk. bweeuh. ik heb hele vaak de aandrang om mn koffers te pakken en even te vertrekken voor een week. helaas kan dat niet.
ja hij ontkent dat hij sex met haar heeft (ik heb in de keren dat ik ze samen heb gezien ook niet lichamelijk zien zijn, op het hand in hand lopen na, er waren geen kusjes, geen omhelzingen dat soort dingen)
ik merk wel dat ik itt de sv in jouw verhaal, steeds minder bang wordt om hem kwijt te raken, juist omdat ik mezelf terug begin te vinden. ik ben niet echt jaloers op zn vrouw in de zin van dat ik weet wat zij niet weet. ik moet er niet aan denken dat ik in haar situatie zou zitten, ongeacht het mooie vertrouwde leventje dat ze met hem heeft. als dat de prijs is die zij moet betalen voor haar leven met hem dan pas ik daarvoor. enige wat wel steekt is dat wanneer ik dat ene puntje weglaat ik wel jaloers ben op de rest die ze wel heeft. maar dat is puur emotioneel.
dinsdag 14 september 2010 om 11:45
quote:Dulce_80 schreef op 14 september 2010 @ 11:34:
ik ben continu in tweestrijd met mijn eigenwaarde, mijn zelfrespect, mijn geweten, mijn principes en daartegenover mijn grote onweerstanbare liefde voor hem. het is een groot slagveld eigenlijk.
Lieve Dulce, die liefde is niet onweerstaanbaar, die maak jij onweerstaanbaar. Je hebt op elk moment de keus om bij hem weg te gaan.
ja hij ontkent dat hij sex met haar heeft (ik heb in de keren dat ik ze samen heb gezien ook niet lichamelijk zien zijn, op het hand in hand lopen na, er waren geen kusjes, geen omhelzingen dat soort dingen)
Dat zegt hij tegen jou, maar sta er niet verbaasd van te kijken als hij toch nog sex heeft met haar. Hij zegt vast ook dat het met jou veel lekkerder, geiler en heftiger is?Sorry voor de botte bijl, ik ben eigenlijk soms ook best wel lief, maar ik zie gewoon de 'smoesjes' waar jij jezelf mee voor de gek houd. Ik ken ze, ik deed dat ook.
ik ben continu in tweestrijd met mijn eigenwaarde, mijn zelfrespect, mijn geweten, mijn principes en daartegenover mijn grote onweerstanbare liefde voor hem. het is een groot slagveld eigenlijk.
Lieve Dulce, die liefde is niet onweerstaanbaar, die maak jij onweerstaanbaar. Je hebt op elk moment de keus om bij hem weg te gaan.
ja hij ontkent dat hij sex met haar heeft (ik heb in de keren dat ik ze samen heb gezien ook niet lichamelijk zien zijn, op het hand in hand lopen na, er waren geen kusjes, geen omhelzingen dat soort dingen)
Dat zegt hij tegen jou, maar sta er niet verbaasd van te kijken als hij toch nog sex heeft met haar. Hij zegt vast ook dat het met jou veel lekkerder, geiler en heftiger is?Sorry voor de botte bijl, ik ben eigenlijk soms ook best wel lief, maar ik zie gewoon de 'smoesjes' waar jij jezelf mee voor de gek houd. Ik ken ze, ik deed dat ook.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 14 september 2010 om 11:47
quote:Suzy65 schreef op 14 september 2010 @ 10:00:
@Dus denk dat de sv's zich moeten realiseren dat juist die interesse en wat tijd voor je maken heel belangrijk is, wil je die sv houden. Alleen geloof ik niet in ruzie en (stil) verwijt, mokken, als middel om dat te krijgen, wat je mist/nodig hebt van je sv.
dat is dus precies wat mijn GM me ook elke keer verwijt dat ik dat niet inzie. dat hij tijd voor me maakt voor zover zijn vermogen reikt. en natuurlijk gaan kids en gezin dan voor, maar de tijd die hij voor mij maakt is tijd gestolen van zijn gezin. dat moeten we wel beseffen. de tijd dat hij bij mij zit had tijd voor hen kunnen zijn.
nu ben ik daar echt niet trots op, ik ben zelfs zo dat ik hem dus uiteindelijk de deur uitwerk zodat ik me niet schuldig hoef te vinden dat ik tijd van hen steel.
@Dus denk dat de sv's zich moeten realiseren dat juist die interesse en wat tijd voor je maken heel belangrijk is, wil je die sv houden. Alleen geloof ik niet in ruzie en (stil) verwijt, mokken, als middel om dat te krijgen, wat je mist/nodig hebt van je sv.
dat is dus precies wat mijn GM me ook elke keer verwijt dat ik dat niet inzie. dat hij tijd voor me maakt voor zover zijn vermogen reikt. en natuurlijk gaan kids en gezin dan voor, maar de tijd die hij voor mij maakt is tijd gestolen van zijn gezin. dat moeten we wel beseffen. de tijd dat hij bij mij zit had tijd voor hen kunnen zijn.
nu ben ik daar echt niet trots op, ik ben zelfs zo dat ik hem dus uiteindelijk de deur uitwerk zodat ik me niet schuldig hoef te vinden dat ik tijd van hen steel.
dinsdag 14 september 2010 om 11:50
@Miss thang
nee hij zegt nooit dat het met mij lekkerder of wat dan ook is. op de vraag van mijn kant of ze t nog doen gaf hij een ontkennend antwoord en daar hield het onderwerp verder ook op.
dat ik de liefde onweerstaanbaar noemde, dat zei ik vooral om de kracht die het heeft aan te geven, omdat die liefde het in zn eentje opneemt tegen mijn zelfrespect eigenwaarde principes etc.
het klopt ook wel ik hou mezelf voor de gek, misschien deels met waarheden deels met smoesjes, ik zal nooit weten wat wat is. en dat maakt het eigenlijk een uitzichtloze situatie. tenzij het me niet meer uitmaakt om te 'weten'.
nee hij zegt nooit dat het met mij lekkerder of wat dan ook is. op de vraag van mijn kant of ze t nog doen gaf hij een ontkennend antwoord en daar hield het onderwerp verder ook op.
dat ik de liefde onweerstaanbaar noemde, dat zei ik vooral om de kracht die het heeft aan te geven, omdat die liefde het in zn eentje opneemt tegen mijn zelfrespect eigenwaarde principes etc.
het klopt ook wel ik hou mezelf voor de gek, misschien deels met waarheden deels met smoesjes, ik zal nooit weten wat wat is. en dat maakt het eigenlijk een uitzichtloze situatie. tenzij het me niet meer uitmaakt om te 'weten'.
dinsdag 14 september 2010 om 11:52
Dulce, vergeef me, hoor, als ik me zo op je stort, maar je bent denk ik gewoon een spiegel voor me...... Je bent zelf toch veel onweerstaanbaarder dan die liefde?
Ik ben er echt voor dat iedereen moet doen wat hij zelf goed vindt, maar ik heb zo het idee dat deze relatie niet gelijkwaardig is, en dat jij aan het kortste eind trekt. En dan kun je volgens mij beter alleen zijn.
Ik ben er echt voor dat iedereen moet doen wat hij zelf goed vindt, maar ik heb zo het idee dat deze relatie niet gelijkwaardig is, en dat jij aan het kortste eind trekt. En dan kun je volgens mij beter alleen zijn.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 14 september 2010 om 11:57
@Dulce_80 Corrigeer me als ik het fout zeg of het fout zie, maar krijg de indruk dat jij denkt of hoopt dat hij meer van jou houdt dan hij van zijn gezin. Omdat hij de gestolen tijd van zijn gezin met jou door brengt.....Ik zie het zo, zijn gezin is zijn basis dat is veilig daar leeft hij en maakt hij van alles mee, de mindere dingen maar ook de speciale en fijne dingen. Wellicht heeft hij dat ook met jou maar zou toch nooit op dezelfde level kunnen zijn dit omdat hij anders wel voor 100% voor jou zou gaan. Ik zou zeggen geniet van hem en van de mooie momenten maar verwacht niks in de toekomst.
Pluk de dag!
@iedereen...Zo wat een weertje he buiten? jammer hoor had graag de zon nog even gezien...
Pluk de dag!
@iedereen...Zo wat een weertje he buiten? jammer hoor had graag de zon nog even gezien...
dinsdag 14 september 2010 om 12:15
@Miss thang
nee hoor jullie zijn ook allemaal een spiegel voor mij dus ik vind het geen probleem.
ja het is ook een ongelijkwaardige relatie, daarom slinger ik ook zo heen en weer tussen blijven of weggaan, elke dag weer haha. vreselijk toch. maar ondertussen leid dit wel tot dat ik steeds minder aan hem vastzit omdat zijn gedrag naar mij veranderd sinds hij gemerkt heeft dat ik bepaalde dingen gewoon niet meer trek. daar waar het eerst allemaal ja was is het nu nee, of misschien of ik zie wel.
alleen zijn is op dit moment niet het beste alternatief voor mij, maar het zit er wel aan te komen als er niet snel wat bij hem veranderd. en dat ga ik m vertellen.
@bomtoma
nee ik verwacht ook niks van hem in de toekomst, maar ik wil wel dat hij op zijn minst die aandacht/liefde geeft die voor mij noodzakelijk is om deze relatie voort te kunnen zetten (en dat hoeft niet in de vorm van een huwelijk te zijn). en daar gaat t gewoon vaak fout. misschien moet ik maar gewoon beginnen met te vragen. ik vroeg nooit wat omdat ik vond dat t uit hemzelf moet komen, nou dan gebeurt er dus niet veel.
@roos
ja ik denk ook dat t een verslaving is, ik ben aan t afkicken hoor, langzaamaan.
nee hoor jullie zijn ook allemaal een spiegel voor mij dus ik vind het geen probleem.
ja het is ook een ongelijkwaardige relatie, daarom slinger ik ook zo heen en weer tussen blijven of weggaan, elke dag weer haha. vreselijk toch. maar ondertussen leid dit wel tot dat ik steeds minder aan hem vastzit omdat zijn gedrag naar mij veranderd sinds hij gemerkt heeft dat ik bepaalde dingen gewoon niet meer trek. daar waar het eerst allemaal ja was is het nu nee, of misschien of ik zie wel.
alleen zijn is op dit moment niet het beste alternatief voor mij, maar het zit er wel aan te komen als er niet snel wat bij hem veranderd. en dat ga ik m vertellen.
@bomtoma
nee ik verwacht ook niks van hem in de toekomst, maar ik wil wel dat hij op zijn minst die aandacht/liefde geeft die voor mij noodzakelijk is om deze relatie voort te kunnen zetten (en dat hoeft niet in de vorm van een huwelijk te zijn). en daar gaat t gewoon vaak fout. misschien moet ik maar gewoon beginnen met te vragen. ik vroeg nooit wat omdat ik vond dat t uit hemzelf moet komen, nou dan gebeurt er dus niet veel.
@roos
ja ik denk ook dat t een verslaving is, ik ben aan t afkicken hoor, langzaamaan.
dinsdag 14 september 2010 om 12:24
@Dulce: dat bedoel ik. Je kan liefde voelen of het je leven laten overheersen, je normen, waarden, eigenliefde, eigenwaarde, schuldgevoelens, gevoelens van liefde die een ander schaden, die je dus "officieel" niet 'mag voelen", je verdere behoeftes die bij liefde horen, zoals tijd voor elkaar, ervoor uit mogen komen naar buiten toe, je geliefde aan de wereld kunnen tonen ipv altijd stiekem, je behoefte aan een geliefde puur voor jouzelf ipv delen met een ander, om mee op vakantie te kunnen, dagelijks leven te kunnen delen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Je kan liefde voelen voor iemand, of de liefde beheerst jou. En dat laatste is niet gezond. Het maakt ondertussen binnen in jou eea kapot of laat het onderdrukt blijven, het mag er niet zijn. Jij mag er niet zijn, in de zin van wat jij nodig hebt van het leven.
En dat alleen omdat die beperkte keren dat je een stukje hiervan krijgt (een paar uur samen) jij genoegen mee neemt en zoveel aantrekkelijker lijkt dan dit moeten missen en in je eentje verder? Waardoor je allerei aspecten van jezelf niet de kans geeft om te groeien en ook niet een volwaardige liefde gunt.
Ik ben ook niet gemakkelijk verliefd, maar wel gelukkig (ook zonder een Grote Liefde in de buurt). Omdat ik allerlei kanten van mezelf aan bod laat komen, en daarin groei, moeite in steek, groei ik als persoonlijkheid. De kick ontdekken van onvermoede talenten bijv. Of dingen overwinnen waar ik "nu eenmaal niet goed in ben".
Ik kan liefde voelen voor en in allerlei mensen/dieren/dingen. Als je je eigenliefde en eigen waarde ontdekt, is dat heel kostbaar. En dan word je niet langer overheerst door (gemis/gebrek aan) liefde. En die mag er gewoon zijn (bijv deels voor mijn ex en deels voor anderen (familie, vrienden), deels voor andere "lovers" daarna, die ik ontmoette), maar overheerst je niet. Je kan zelf beslissen dat je liefde mag voelen voor die man, zonder dat je daarin blijft hangen en afhankelijk van bent van wat je krijgt en hij kan missen voor jou.
Jij bent degene die dat die kracht toedicht! Jij bepaalt hoeveel je aan hem denkt, verlangt, hoopt, mee bezig bent, spendeert (buiten jullie echte contact om). Jij geeft hier zelf aan toe en maakt het alsmaar groter en belangrijker daardoor. En omdat het zo onbereikbaar is, maakt het eea alleen maar aantrekkelijker en "waardevoller" in je hoofd (de keren dat je daar iets van krijgt). Het zal nooit genoeg zijn...
Er komt een dag dat die weegschaal doorslaat en wat jij erin stopt (alleen al aan verlangens en aan hem denken) niet meer in verhouding vindt met wat je "terugkrijgt" aan liefde/tijd/aandacht. Ik proef uit je postings dat je daar al bijna bent. De frustratie weegt op een gegeven moment niet meer op.
En verwar svp frustratie niet met hoe groot die liefde van jou voor hem is of wel niet moet zijn.. het is ook een heftig gevoel, frustratie en onmacht, maar herken het dan svp als zodanig en verwar dat niet met liefde (eerder met gemis, veel groter dan wat je zelf bedenkt bij liefde zoals je die nu ervaart of al blij mee zou zijn).
Hoe groot je verlangen (en niet vervulde behoeften aan liefde/intimiteit en "vrije tijd samen") ook is, verlies je niet in fantasie over als ie 'wel helemaal de jouwe was". Het is er niet en komt ook niet, daar issie helder in. En ondertussen glijdt je leven aan je voorbij. Dat is geen oordeel, maar ik vind dat zonde om te zien. Ik denk dan : ga echt leven, meid!
(en net als MissT kan ik eea evengoed ook spiegelen naar mijzelf, omdat ik deze periodes ook ken en gekend heb! Soms heb ik ook dat ik denk: liever iets dan helemaal niets.Maar zelfs in fantasie blijf ik realistisch: wat er niet inzit, daar ga ik niet over dromen en mijn tijd aan verdoen, daar ben ik/mijn tijd te kostbaar voor. En ook te kostbaar om jaren aan de zijlijn te staan. En jij ook!)
*dus laat ik ff dat op mijzelf loslaten en mijn andere talenten aktiveren en daar de rest vd dag aan besteden*
Je kan liefde voelen voor iemand, of de liefde beheerst jou. En dat laatste is niet gezond. Het maakt ondertussen binnen in jou eea kapot of laat het onderdrukt blijven, het mag er niet zijn. Jij mag er niet zijn, in de zin van wat jij nodig hebt van het leven.
En dat alleen omdat die beperkte keren dat je een stukje hiervan krijgt (een paar uur samen) jij genoegen mee neemt en zoveel aantrekkelijker lijkt dan dit moeten missen en in je eentje verder? Waardoor je allerei aspecten van jezelf niet de kans geeft om te groeien en ook niet een volwaardige liefde gunt.
Ik ben ook niet gemakkelijk verliefd, maar wel gelukkig (ook zonder een Grote Liefde in de buurt). Omdat ik allerlei kanten van mezelf aan bod laat komen, en daarin groei, moeite in steek, groei ik als persoonlijkheid. De kick ontdekken van onvermoede talenten bijv. Of dingen overwinnen waar ik "nu eenmaal niet goed in ben".
Ik kan liefde voelen voor en in allerlei mensen/dieren/dingen. Als je je eigenliefde en eigen waarde ontdekt, is dat heel kostbaar. En dan word je niet langer overheerst door (gemis/gebrek aan) liefde. En die mag er gewoon zijn (bijv deels voor mijn ex en deels voor anderen (familie, vrienden), deels voor andere "lovers" daarna, die ik ontmoette), maar overheerst je niet. Je kan zelf beslissen dat je liefde mag voelen voor die man, zonder dat je daarin blijft hangen en afhankelijk van bent van wat je krijgt en hij kan missen voor jou.
Jij bent degene die dat die kracht toedicht! Jij bepaalt hoeveel je aan hem denkt, verlangt, hoopt, mee bezig bent, spendeert (buiten jullie echte contact om). Jij geeft hier zelf aan toe en maakt het alsmaar groter en belangrijker daardoor. En omdat het zo onbereikbaar is, maakt het eea alleen maar aantrekkelijker en "waardevoller" in je hoofd (de keren dat je daar iets van krijgt). Het zal nooit genoeg zijn...
Er komt een dag dat die weegschaal doorslaat en wat jij erin stopt (alleen al aan verlangens en aan hem denken) niet meer in verhouding vindt met wat je "terugkrijgt" aan liefde/tijd/aandacht. Ik proef uit je postings dat je daar al bijna bent. De frustratie weegt op een gegeven moment niet meer op.
En verwar svp frustratie niet met hoe groot die liefde van jou voor hem is of wel niet moet zijn.. het is ook een heftig gevoel, frustratie en onmacht, maar herken het dan svp als zodanig en verwar dat niet met liefde (eerder met gemis, veel groter dan wat je zelf bedenkt bij liefde zoals je die nu ervaart of al blij mee zou zijn).
Hoe groot je verlangen (en niet vervulde behoeften aan liefde/intimiteit en "vrije tijd samen") ook is, verlies je niet in fantasie over als ie 'wel helemaal de jouwe was". Het is er niet en komt ook niet, daar issie helder in. En ondertussen glijdt je leven aan je voorbij. Dat is geen oordeel, maar ik vind dat zonde om te zien. Ik denk dan : ga echt leven, meid!
(en net als MissT kan ik eea evengoed ook spiegelen naar mijzelf, omdat ik deze periodes ook ken en gekend heb! Soms heb ik ook dat ik denk: liever iets dan helemaal niets.Maar zelfs in fantasie blijf ik realistisch: wat er niet inzit, daar ga ik niet over dromen en mijn tijd aan verdoen, daar ben ik/mijn tijd te kostbaar voor. En ook te kostbaar om jaren aan de zijlijn te staan. En jij ook!)
*dus laat ik ff dat op mijzelf loslaten en mijn andere talenten aktiveren en daar de rest vd dag aan besteden*
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 14 september 2010 om 12:32
@suzy
ja ik denk ik ook omdat het allemaal zo moeizaam gaat en niet zoals 'het hoort te gaan' mij in een bepaalde obsessieve staat duwt omdat ik dan natuurlijk zo graag wil dat het wel zo gaat 'zoals het hoort te gaan'.
ik weet namelijk vrijwel zeker dat als het allemaal wel zo gaat als het hoort (ongeacht even zijn wel of niet kiezen voor mij, maar meer in de zin van dat hij me grotendeels geeft wat ik nodig heb) dat ik het dan ook gewoon los kan laten. naar die staat ben ik op zoek, het los kunnen laten, dus het is niet zozeer dat ik op zoek ben naar hem. denk ik.
ja die omslag dat mijn eigen gedrag me frustreert en vermoeid daar ben ik al bijna. en dat heeft zijn effect natuurlijk op mijn gedrag naar hem. al probeer ik dat wel in te tomen want uiteindelijk is hij niet verantwoordelijk voor mijn keuzes. ik kan hem niet kwalijk nemen voor hetgeen ik voel, dat zou wel heel makkelijk zijn en totaal geen oplossing om hieruit te komen, dan blijf ik alleen maar hangen.
nee ik fantaseer nooit (en heb dat nooit gedaan) over hoe het met hem alleen zou zijn, zo hard ben ik nooit voor mezelf geweest, of naief, ik ben altijd heel reeel geweest, alleen was het in het begin allemaal wat rozer dan nu. toen was het heel onschuldig, pure liefde wat nu eenmaal zo kwam als het is en meer verwachtte ik er niet van. maar die onschuldigheid is er nu af. ook bij hem trouwens.
ja ik denk ik ook omdat het allemaal zo moeizaam gaat en niet zoals 'het hoort te gaan' mij in een bepaalde obsessieve staat duwt omdat ik dan natuurlijk zo graag wil dat het wel zo gaat 'zoals het hoort te gaan'.
ik weet namelijk vrijwel zeker dat als het allemaal wel zo gaat als het hoort (ongeacht even zijn wel of niet kiezen voor mij, maar meer in de zin van dat hij me grotendeels geeft wat ik nodig heb) dat ik het dan ook gewoon los kan laten. naar die staat ben ik op zoek, het los kunnen laten, dus het is niet zozeer dat ik op zoek ben naar hem. denk ik.
ja die omslag dat mijn eigen gedrag me frustreert en vermoeid daar ben ik al bijna. en dat heeft zijn effect natuurlijk op mijn gedrag naar hem. al probeer ik dat wel in te tomen want uiteindelijk is hij niet verantwoordelijk voor mijn keuzes. ik kan hem niet kwalijk nemen voor hetgeen ik voel, dat zou wel heel makkelijk zijn en totaal geen oplossing om hieruit te komen, dan blijf ik alleen maar hangen.
nee ik fantaseer nooit (en heb dat nooit gedaan) over hoe het met hem alleen zou zijn, zo hard ben ik nooit voor mezelf geweest, of naief, ik ben altijd heel reeel geweest, alleen was het in het begin allemaal wat rozer dan nu. toen was het heel onschuldig, pure liefde wat nu eenmaal zo kwam als het is en meer verwachtte ik er niet van. maar die onschuldigheid is er nu af. ook bij hem trouwens.
dinsdag 14 september 2010 om 12:47
Even terug komend op mijn frustratie post van vanochtend:
We hebben het er vanaf het begin van het gesprek over gehad, op een leuke manier. Hey was dus niet zo dat ik er op het laatste moment pas over begon. De ernst van het gesprek leek hem ook duidelijk te zijn. Hij wil juist ook definiëren, maar we komen er niet uit.Op een gegeven moment echter kapt hij het zo ineens af met de mededeling dat ie weg is en dat viel bij mij dus verkeerd. Ik had graag even iets gehoord in de richting van: We komen er nu niet uit, laten we het bewaren voor... Zodat we nu kunnen slapen. Dit kwam zo onvriendelijk en bot over en zelfs dat kon ik nog niet benoemen want toen was hij dus al weg. Ik weet ook dat een instant oplossing niet reëel is, maar, ik merk inderdaad dat mijn lontje steeds korter wordt.
Vandaag nog een bericht gekregen waaruit blijkt dat hij de wanhoop ook nabij is en zich van geen schuld bewust is. Ik heb het er maar op gehouden dat we dit echt zsm onder vier ogen moeten bespreken, omdat dit anders niet meer werkt en we zo alleen maar een hekel aan elkaar gaan krijgen. Alleen de vraag is: wanneer? Hij wil nu alsnog zijn afspraak verzetten om de date met mij door te laten gaan. Dat is natuurlijk wel erg thoughtful, maar dan gaat mijn gevoel me weer in de weg zitten en denk ik: ik ontneem hem iets wat hij leuk vindt en dat recht heb ik gewoon niet. Maar zelf heb ik alleen maar zakelijke afspraken en verplichtingen die ik niet af kan zeggen. Moet ik dan toch maar geduldig zijn en de weken uitzitten tot de volgende date?
Wie geeft mij een nuchter advies? Want ik word nu teveel door emoties heen en weer geslingerd. Waar ben ik aan begonnen?
We hebben het er vanaf het begin van het gesprek over gehad, op een leuke manier. Hey was dus niet zo dat ik er op het laatste moment pas over begon. De ernst van het gesprek leek hem ook duidelijk te zijn. Hij wil juist ook definiëren, maar we komen er niet uit.Op een gegeven moment echter kapt hij het zo ineens af met de mededeling dat ie weg is en dat viel bij mij dus verkeerd. Ik had graag even iets gehoord in de richting van: We komen er nu niet uit, laten we het bewaren voor... Zodat we nu kunnen slapen. Dit kwam zo onvriendelijk en bot over en zelfs dat kon ik nog niet benoemen want toen was hij dus al weg. Ik weet ook dat een instant oplossing niet reëel is, maar, ik merk inderdaad dat mijn lontje steeds korter wordt.
Vandaag nog een bericht gekregen waaruit blijkt dat hij de wanhoop ook nabij is en zich van geen schuld bewust is. Ik heb het er maar op gehouden dat we dit echt zsm onder vier ogen moeten bespreken, omdat dit anders niet meer werkt en we zo alleen maar een hekel aan elkaar gaan krijgen. Alleen de vraag is: wanneer? Hij wil nu alsnog zijn afspraak verzetten om de date met mij door te laten gaan. Dat is natuurlijk wel erg thoughtful, maar dan gaat mijn gevoel me weer in de weg zitten en denk ik: ik ontneem hem iets wat hij leuk vindt en dat recht heb ik gewoon niet. Maar zelf heb ik alleen maar zakelijke afspraken en verplichtingen die ik niet af kan zeggen. Moet ik dan toch maar geduldig zijn en de weken uitzitten tot de volgende date?
Wie geeft mij een nuchter advies? Want ik word nu teveel door emoties heen en weer geslingerd. Waar ben ik aan begonnen?
dinsdag 14 september 2010 om 12:58
@boompje
wat jij hebt, dat wanneer hij iets aanbied dat een keer GOED voor mij is, dat sla ik ook elke keer af. En juist daarom zit ik nu in de situatie dat ik meer dan goed voor hem ben dan hij voor mij.
neem zijn aanbod aan, laat hem lekker afzeggen en neem zijn tijd. jij ontneemt hem helemaal niet iets als hij het zelf aanbiedt. als hij de gevolgen niet wou dragen zou hij t niet aanbieden, en als het een nep-aanbod is, dan heeft ie pech en tijd zat om hetgeen hij nu af moet zeggen voor jou, een andere keer te doen.
en trouwens hij verzet het dus je ontneemt hem niks. hij gaat t sowieso nog doen wat hij wil doen.
wat jij hebt, dat wanneer hij iets aanbied dat een keer GOED voor mij is, dat sla ik ook elke keer af. En juist daarom zit ik nu in de situatie dat ik meer dan goed voor hem ben dan hij voor mij.
neem zijn aanbod aan, laat hem lekker afzeggen en neem zijn tijd. jij ontneemt hem helemaal niet iets als hij het zelf aanbiedt. als hij de gevolgen niet wou dragen zou hij t niet aanbieden, en als het een nep-aanbod is, dan heeft ie pech en tijd zat om hetgeen hij nu af moet zeggen voor jou, een andere keer te doen.
en trouwens hij verzet het dus je ontneemt hem niks. hij gaat t sowieso nog doen wat hij wil doen.
