Thuis
alle pijlers
Poes is aan het doodgaan, en nu?
vrijdag 3 september 2010 om 10:31
mijn ouwe kat, mijn kattenmakkertje die ik al jaren heb, is aan het doodgaan, hij kwakkelt al jaren en heeft dan weer dit en dan weer dat en nu is hij echt op. Sinds vorige week plast en poept hij in huis en wil hij geen aandacht meer en zoekt hij ons niet meer op terwijl het een enorm gezelligheidsdier was. Ik heb in overleg met de dierenarts besloten om hem volgende week te laten inslapen, maar volgens mij haalt hij dat niet eens. Sinds gisteren wil hij nauwelijks meer eten en ligt hij maar te liggen. Het grote dilemma is dat onze dochter vandaag jarig is en we het zo vervelend vinden om hem vandaag te laten inslapen. Ook willen we hem als een soort van afscheidsritueel begraven in de tuin van opa en oma, maar die wonen 200 km verder op en dit weekend hebben we een feest om alle verjaardagen van het hele gezin tegelijk te vieren, hoop gedoe dus en veel mensen. Maandag is de eerste mogelijkheid dat we hem kunnen begraven. Wat doe ik als hij nou vanzelf vandaag dood gaat? Hele stomme vraag, maar ik zit er echt mee, is een dode kat nog 2 dagen houdbaar? Ik weet echt niet wat ik er mee aan moet. Ik zou hem het liefst nu laten inslapen, maar kan dat mijn dochter echt niet aandoen, ze wordt 4 en het is dus al zo druk met school, en dan het feestje waar ze naar uit kijkt etc. Visite vandaag etc.
Wie kan mij helpen? ik kan anders zo de dierenarts wel even bellen voor overleg, maar misschien heeft iemand hier ideeën?
Wie kan mij helpen? ik kan anders zo de dierenarts wel even bellen voor overleg, maar misschien heeft iemand hier ideeën?
vrijdag 3 september 2010 om 12:02
lieve Arwen,
ik vind het heel moedig van je. weet zelf hoe lastig het is.
(had laatst ook al een topic over mijn zieke kat)
jij bent verantwoordelijk voor het beestje en er komt een tijd
dat je aan het beestje moet denken...
heel vervelend op de dag dat je dochter jarig is
maar nogmaals erg moedig van je dat je de DA gebeld hebt.
veel sterkte......
ik vind het heel moedig van je. weet zelf hoe lastig het is.
(had laatst ook al een topic over mijn zieke kat)
jij bent verantwoordelijk voor het beestje en er komt een tijd
dat je aan het beestje moet denken...
heel vervelend op de dag dat je dochter jarig is
maar nogmaals erg moedig van je dat je de DA gebeld hebt.
veel sterkte......
vrijdag 3 september 2010 om 12:05
quote:arrwen schreef op 03 september 2010 @ 10:45:
Dat invriezen vind ik niet erg hoor, alleen maar goed, dan kunnen we hem zelf begraven. Ik denk trouwens ech niet dat hij lijdt, als hij echt zou lijden, als ik dat idee had, was ik vanochtend al bij de dierenarts geweest, het is mijn kat die ik al jaren heb, en waar ik echt heel veel omgeef. Hij heeft geen pijn, gromt niet, eet nog slagroom, maar trekt zich gewoon echt terug, zoekt de rust. Slaapt en reageert niet echt meer op contact. Hij ligt niet te snakken naar adem ofzo. Echt de laatste levensfase zoals ik dat zie. Hij is ook niet bang, maar gewoon extreem futloos. Ik zal zo even overleggen met dierenartsKatten laten het niet zien als ze pijn hebben, dus wees hier niet te zeker van. Heb er zelf 4 rondlopen en je ziet te laat dat ze pijn hebben....
Dat invriezen vind ik niet erg hoor, alleen maar goed, dan kunnen we hem zelf begraven. Ik denk trouwens ech niet dat hij lijdt, als hij echt zou lijden, als ik dat idee had, was ik vanochtend al bij de dierenarts geweest, het is mijn kat die ik al jaren heb, en waar ik echt heel veel omgeef. Hij heeft geen pijn, gromt niet, eet nog slagroom, maar trekt zich gewoon echt terug, zoekt de rust. Slaapt en reageert niet echt meer op contact. Hij ligt niet te snakken naar adem ofzo. Echt de laatste levensfase zoals ik dat zie. Hij is ook niet bang, maar gewoon extreem futloos. Ik zal zo even overleggen met dierenartsKatten laten het niet zien als ze pijn hebben, dus wees hier niet te zeker van. Heb er zelf 4 rondlopen en je ziet te laat dat ze pijn hebben....
vrijdag 3 september 2010 om 13:13
Dank. De reden dat ik twijfelde is natuurlijk ook niet omdat ik dan lekker taart kon eten en ondertussen kon denken, nou ouwe kat, stik er maar even in, jij bent volgende week aan de beurt. Ik ben al 100 keer heen en weer naar de dierenarts geweest met hem, maar de wetenschap dat het de laatste keer gaat worden, had ik ook wel even tijd voor nodig. En ergens had ik ook zoiets van, zo sterven dieren in de natuur ook, gewoon rustig plekje opzoeken en zich terug trekken en dan gewoon dood gaan. Zoiets schreef ook iemand anders. Nu moet hij weer mandje in, naar de arts wat hij verschrikkelijk vindt etc. Maar goed, het is goed zo en als die zich ergens zou verstoppen waar ik hem niet meer kan vinden is ook heel naar. En ik weet inderdaad niet hoe hij zich voelt, maar lekker kan het nooit zijn, dus dit is het beste.
Nou, weer terug naar de visite en de taart... wat een timing die stinkerd. Heeft hij altijd gehad, altijd ziek op hemelvaartsdag, Koninginnedag, met kerst een keer. Vlak voor mijn vakantie etc.
Nou, weer terug naar de visite en de taart... wat een timing die stinkerd. Heeft hij altijd gehad, altijd ziek op hemelvaartsdag, Koninginnedag, met kerst een keer. Vlak voor mijn vakantie etc.
vrijdag 3 september 2010 om 13:18
Katten zoeken, wanneer ze dood gaan, een eigen en rustig plekje op. Dus eerlijk gezegd zou ik em ook een beetje zijn gang laten gaan als hij geen behoefte heeft aan aandacht.
En ja, een dode kat kun je volgens mij best twee dagen nog in een doos bewaren als je dat perse zou willen.
Je kunt natuurlijk ook de kat gewoon op de verjaardag laten inslapen.....
En ja, een dode kat kun je volgens mij best twee dagen nog in een doos bewaren als je dat perse zou willen.
Je kunt natuurlijk ook de kat gewoon op de verjaardag laten inslapen.....
vrijdag 3 september 2010 om 14:57
maandag 6 september 2010 om 22:14
Ik kom dit topic net tegen. Natuurlijk stel je het inslapen niet uit omdat je een feestje hebt. Maar het is zo'n moeilijke beslissing en je zou zo graag nog langer van het poezebeest genieten... Als het toch volgens plan is gegaan is hij nu ingeslapen en gaan jullie hem deze week begraven. Hopelijk heeft je dochtertje toch een fijne verjaardag gehad en hebben jullie dan later deze week een mooi afscheid voor de lieve poes.
Sterkte
Sterkte
dinsdag 7 september 2010 om 02:11
@Arrwen: lees net dit topic. Hoe is het gegaan?
Hier is vorig jaar op mijn zoon zijn verjaardag 1 van onze honden opeens vanuit het niks doodgegaan. Dat heb je toch niet in de hand. Toevallig de week ervoor een poes in de straat dood, dus hij had al aangegeven dat hij dat onmiddellijk wou weten (dat hij het belachelijk vond dat ze het later dat dochtertje vertelden ivm dat ze ergens een feestje had). Dus wist wat me te doen stond: meteen inlichten en iedereen afgebeld. Dan breekt je hart, hoor.
En meteen die middag begraven in de tuin. Mooie doos gemaakt, heel onwerkelijk allemaal zo opeens. Maar het was goed zo, voor allebei de kinderen. Het is heel verdrietig, zeker op zo'n dag. Maar je hebt dat niet voor het uitkiezen. Het delen van dat verdriet met gezin, (waar zo'n diertje toch in alle liefde onderdeel van uitmaakt), rituelen (lievelingsdingen in de doos erbij), het geeft het een plekje.
Wens je veel sterkte, het gaat je zelf ook aan het hart. Wat een liefde zo'n diertje kan brengen, he?
(ik heb een weeskatje meegenomen van vakantie en morgen komen er mensen langs, die hem dolgraag willen hebben. En hoe goed hij dan ook terechtkomt, ik ben nu al zo gehecht aan dat beestje, na "maar" een paar weken gekoesterd te hebben. Hij zit nu al in mijn hart en gevoelsmatig wil ik hem gewoon houden). Wat kan je houden van zo'n katje. Dus kan me helemaal voorstellen wat er door jou moet heen gaan na al die gedeelde liefde en jaren!).
Zoon was dol op katten, ik zei na de dood van ons hondje:" ik begin er niet aan. Ook niet als troost".Nu is hier een moederkat, nestje geweest (3 kittens, 1 gehouden) en 1 hondje over. Dus dit kleine katertje erbij wordt teveel (rationeel/ verantwoordelijk). Maar heb er nu al verdriet van, het idee dat ik hem afsta..
Ergens heb ik het idee dat die katten/kittens niet voor niks op ons pad kwamen.. ik heb het idee dat op die manier weer "plaats gemaakt wordt" voor nieuw. En dat is een mooie gedachte. Hoop dat jullie het ook mooi kunnen afsluiten voor jezelf en deze lieverd in je hart koesteren. Sterkte!
Hier is vorig jaar op mijn zoon zijn verjaardag 1 van onze honden opeens vanuit het niks doodgegaan. Dat heb je toch niet in de hand. Toevallig de week ervoor een poes in de straat dood, dus hij had al aangegeven dat hij dat onmiddellijk wou weten (dat hij het belachelijk vond dat ze het later dat dochtertje vertelden ivm dat ze ergens een feestje had). Dus wist wat me te doen stond: meteen inlichten en iedereen afgebeld. Dan breekt je hart, hoor.
En meteen die middag begraven in de tuin. Mooie doos gemaakt, heel onwerkelijk allemaal zo opeens. Maar het was goed zo, voor allebei de kinderen. Het is heel verdrietig, zeker op zo'n dag. Maar je hebt dat niet voor het uitkiezen. Het delen van dat verdriet met gezin, (waar zo'n diertje toch in alle liefde onderdeel van uitmaakt), rituelen (lievelingsdingen in de doos erbij), het geeft het een plekje.
Wens je veel sterkte, het gaat je zelf ook aan het hart. Wat een liefde zo'n diertje kan brengen, he?
(ik heb een weeskatje meegenomen van vakantie en morgen komen er mensen langs, die hem dolgraag willen hebben. En hoe goed hij dan ook terechtkomt, ik ben nu al zo gehecht aan dat beestje, na "maar" een paar weken gekoesterd te hebben. Hij zit nu al in mijn hart en gevoelsmatig wil ik hem gewoon houden). Wat kan je houden van zo'n katje. Dus kan me helemaal voorstellen wat er door jou moet heen gaan na al die gedeelde liefde en jaren!).
Zoon was dol op katten, ik zei na de dood van ons hondje:" ik begin er niet aan. Ook niet als troost".Nu is hier een moederkat, nestje geweest (3 kittens, 1 gehouden) en 1 hondje over. Dus dit kleine katertje erbij wordt teveel (rationeel/ verantwoordelijk). Maar heb er nu al verdriet van, het idee dat ik hem afsta..
Ergens heb ik het idee dat die katten/kittens niet voor niks op ons pad kwamen.. ik heb het idee dat op die manier weer "plaats gemaakt wordt" voor nieuw. En dat is een mooie gedachte. Hoop dat jullie het ook mooi kunnen afsluiten voor jezelf en deze lieverd in je hart koesteren. Sterkte!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 7 september 2010 om 09:46
ach wat lief, nog reacties. Nou vrijdag inderdaad naar de arts gegaan, met lood in mijn schoenen, maar het moest gewoon. Tegen dochter (s) gezegd dat ik naar de dokter ging met poes en dat poes daar moest blijven in het ziekenhuis. Ik wil niet de associatie voor kinderen met dokter / prik / dood. Omdat we hem pas woensdag kunnen begraven ivm afstand / werk en school ligt hij nu in de koeling daar. Het plan is dat we morgenavond tegen de kinderen zeggen dat de dokter hem niet meer beter kon maken en dat hij dood is gegaan en dat we hem woensdag op kunnen halen. Dan leggen we hem in een kistje, leggen zij er nog wat tekeningen en weet ik veel wat bij en gaan we richting opa en oma waar we hem begraven.
Voor dochters is het zoals het is, hij is weg, af en toe vragen ze naar hem, of maken ze een opmerking, maar eigenlijk maar heel weinig. Denk dat het nog wel komt als ze hem echt zien, maar het is voor mij erger dan voor hun.
Maar verjaardag is gewoon leuk geweest hoor, geen probleem, gelukkig.
Voor dochters is het zoals het is, hij is weg, af en toe vragen ze naar hem, of maken ze een opmerking, maar eigenlijk maar heel weinig. Denk dat het nog wel komt als ze hem echt zien, maar het is voor mij erger dan voor hun.
Maar verjaardag is gewoon leuk geweest hoor, geen probleem, gelukkig.
woensdag 8 september 2010 om 00:47
Sterkte! Ik vind dat hele begraven ook nog wel beladen, maar meer voor jezelf dan dat kinderen daar last van hebben. Die staan vaak dichterbij de natuur, laten hun verdriet gaan en accepteren het vervolgens gemakelijker. Die rituelen (tekeningen maken, andere lieve dingetjes mee in de doos) helpen daarbij.
Het schijnt wel vrij diep te moeten, dat begraven. Zelf heb ik er een paar klinkers bovenop gelegd. Zodat andere dieren het niet kunnen gaan opgraven.
Blijft akelig allemaal, maar goed opgelost zo, ook voor het diertje zelf. Sterkte woensdag!
Het schijnt wel vrij diep te moeten, dat begraven. Zelf heb ik er een paar klinkers bovenop gelegd. Zodat andere dieren het niet kunnen gaan opgraven.
Blijft akelig allemaal, maar goed opgelost zo, ook voor het diertje zelf. Sterkte woensdag!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
