Gezondheid
alle pijlers
Vrijwillig baarmoeder eruit
zaterdag 31 juli 2010 om 20:18
Hallo dames,
Wie kan mij adviseren over het volgende:
Al meer dan 10 jaar tob ik met een zeer heftige menstruatie.
Dit wordt veroorzaakt door vleesbomen, met name in de baarmoederwand.
Een jaar of 8 geleden heb ik twee bloedtransfusies gehad, waarna ik onder controle ben gebleven van de gynaecoloog. Ik heb al verschillende behandelingen ondergaan: hormooninjecties (om de menstruatie stil te leggen), verwijdering vleesboom e.d.
Na jarenlang pilgebruik met veel bijwerkingen (Microgynon 30), werd ruim twee jaar geleden een Mirena geplaatst.
Dit leek aanvankelijk de oplossing, maar mijn menstruaties worden weer steeds heftiger en onlangs is de Mirena eruit gehaald en ben ik weer aan de pil.
En nieuwe operatie om alleen de vleesbomen te verwijderen is niet mogelijk omdat ze in de baarmoederwand zitten.
Ik heb duidelijk bij mijn gynaecoloog aangegeven dat ik het helemaal zat ben, al dat gedoe. Ik ben 42, heb geen kinderen en ook geen kinderwens en wat mij betreft kan mijn baarmoeder eruit.
Mijn gynaecoloog wil er echter niet aan. Hij vindt het voldoende om voorlopig even af te wachten en desnoods elke twee jaar een nieuwe Mirena te plaatsen, totdat ik de overgang heb bereikt. Ook wees hij me op de nadelen van een baarmoederverwijdering.
Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat een operatie ook niet alles is en een zware kluif, maar liever dat dan nog jaren doormodderen, zoals ik nu doe.
Tegenwoordig kan iemand kiezen voor grotere of kleinere borsten, oren worden gecorrigeerd, maar ik krijg geen gehoor als ik zeg dat ik mijn baarmoeder eruit wil laten halen.
Is een second opinion in een ander ziekenhuis wellicht een optie? Mijn huisarts wil daar (nog) geen verwijzing voor afgeven, die vindt dat ik maar moet proberen er samen met mijn gynaecoloog uit te komen.
Wat kan ik nu ondernemen?
Alvast bedankt!
Wie kan mij adviseren over het volgende:
Al meer dan 10 jaar tob ik met een zeer heftige menstruatie.
Dit wordt veroorzaakt door vleesbomen, met name in de baarmoederwand.
Een jaar of 8 geleden heb ik twee bloedtransfusies gehad, waarna ik onder controle ben gebleven van de gynaecoloog. Ik heb al verschillende behandelingen ondergaan: hormooninjecties (om de menstruatie stil te leggen), verwijdering vleesboom e.d.
Na jarenlang pilgebruik met veel bijwerkingen (Microgynon 30), werd ruim twee jaar geleden een Mirena geplaatst.
Dit leek aanvankelijk de oplossing, maar mijn menstruaties worden weer steeds heftiger en onlangs is de Mirena eruit gehaald en ben ik weer aan de pil.
En nieuwe operatie om alleen de vleesbomen te verwijderen is niet mogelijk omdat ze in de baarmoederwand zitten.
Ik heb duidelijk bij mijn gynaecoloog aangegeven dat ik het helemaal zat ben, al dat gedoe. Ik ben 42, heb geen kinderen en ook geen kinderwens en wat mij betreft kan mijn baarmoeder eruit.
Mijn gynaecoloog wil er echter niet aan. Hij vindt het voldoende om voorlopig even af te wachten en desnoods elke twee jaar een nieuwe Mirena te plaatsen, totdat ik de overgang heb bereikt. Ook wees hij me op de nadelen van een baarmoederverwijdering.
Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat een operatie ook niet alles is en een zware kluif, maar liever dat dan nog jaren doormodderen, zoals ik nu doe.
Tegenwoordig kan iemand kiezen voor grotere of kleinere borsten, oren worden gecorrigeerd, maar ik krijg geen gehoor als ik zeg dat ik mijn baarmoeder eruit wil laten halen.
Is een second opinion in een ander ziekenhuis wellicht een optie? Mijn huisarts wil daar (nog) geen verwijzing voor afgeven, die vindt dat ik maar moet proberen er samen met mijn gynaecoloog uit te komen.
Wat kan ik nu ondernemen?
Alvast bedankt!
dinsdag 28 september 2010 om 22:23
Meiden, ik ben echt bang.
Bang voor de ruggenprik, bang voor op de manier hoe ik wakker word, bang voor misselijkheid en pijn.
Mietje dat ik ben, ik ben nog nooit ziek geweest, buiten een goede griep om en pijn ken ik ook wel wat betreft kiespijn tot janken aan toe maar dit is anders.
Misschien bang voor narcose en ruggenprik?? Bang voor alle controle kwijt zijn over mijn eigen lichaam???
De schaamte dat ik mijn tandprotheses uit moet doen...lig ik daar met een totaal ingevallen mond alla vrouw van 80. Ik weet dat dit niet het ergste is waar ik me druk over moet maken maar wanneer krijg ik mijn tandjes weer terug?????
Stomme dingen waar ik me druk om maak.
Iemand zei dat het voor de behandelende artsen routinewerk is maar dat maakt mij niet gerust.
Een bloemetje voor diegene die mij morgenochtend mijn hart wat rustiger kan maken..........
Maar ik ben Oranjemuts en ik ga er voor...........zei ze heel stoer!!!!!!!!!!!
Bang voor de ruggenprik, bang voor op de manier hoe ik wakker word, bang voor misselijkheid en pijn.
Mietje dat ik ben, ik ben nog nooit ziek geweest, buiten een goede griep om en pijn ken ik ook wel wat betreft kiespijn tot janken aan toe maar dit is anders.
Misschien bang voor narcose en ruggenprik?? Bang voor alle controle kwijt zijn over mijn eigen lichaam???
De schaamte dat ik mijn tandprotheses uit moet doen...lig ik daar met een totaal ingevallen mond alla vrouw van 80. Ik weet dat dit niet het ergste is waar ik me druk over moet maken maar wanneer krijg ik mijn tandjes weer terug?????
Stomme dingen waar ik me druk om maak.
Iemand zei dat het voor de behandelende artsen routinewerk is maar dat maakt mij niet gerust.
Een bloemetje voor diegene die mij morgenochtend mijn hart wat rustiger kan maken..........
Maar ik ben Oranjemuts en ik ga er voor...........zei ze heel stoer!!!!!!!!!!!
donderdag 30 september 2010 om 19:58
quote:oranjemuts schreef op 30 september 2010 @ 19:53:
Wuppie, even snel een berichtje van mij.
Ik heb internet maar is erg vermoeiend.
Gaat redelijk veel napijn maar komt goed.
Dank je voo het duimen
Dappere Oranjemuts !
Je hebt de ingreep achter de rug. Viel de ingreep je mee ? Het zal de komende weken nog zwaar zijn om te herstellen, maar geloof mij: het komt allemaal goed ! Bewaak je grenzen goed en neem de tijd om te herstellen. Drie maanden geleden ben ik ook geopereerd via de buikwand en het gaat iedere week beter met mij. Gisteren heb ik zelfs alweer 40 km gefietst (werk v.v.). Hele dikke knuffel van Lentezon68
Wuppie, even snel een berichtje van mij.
Ik heb internet maar is erg vermoeiend.
Gaat redelijk veel napijn maar komt goed.
Dank je voo het duimen
Dappere Oranjemuts !
Je hebt de ingreep achter de rug. Viel de ingreep je mee ? Het zal de komende weken nog zwaar zijn om te herstellen, maar geloof mij: het komt allemaal goed ! Bewaak je grenzen goed en neem de tijd om te herstellen. Drie maanden geleden ben ik ook geopereerd via de buikwand en het gaat iedere week beter met mij. Gisteren heb ik zelfs alweer 40 km gefietst (werk v.v.). Hele dikke knuffel van Lentezon68
vrijdag 1 oktober 2010 om 15:39
Hier een berichtje van mij.
Vorige week geopereerd, lag rond 11 uur onder het mes en op de uitslaapkamer (het eerste moment wat ik kan herinneren) was om 12.30 uur.
Naast de algehele nacose heb ik ook een ruggeprik gehad, hierdoor heb ik tot zondagochtend (6 uur) constant morfine gehad. later op die ochtend mocht het infuus eruit en ''s middags de catheter. Was blij toen ik slangvrij was en ook goed kon leeg plassen op de wc toen de catheter eruit was. Er lag een vrouwtje op mijn zaal waarbij de baarmoeder 2 dagen eerder vaginaal verwijderd was en die is gelijk met mij naar huis gegaan doordat ze niet kon plassen toen de catheter eruit is gehaald (mocht naar huis als ze zelfkatherisatie kon toe passen).
zaterdagavond voor het eerst in de stoel gezeten, voelde duizelig aan en heb toen maar 10 minuten gezeten. 'Vanaf zondag een stuk vaker uit bed gegaan. Mocht een dinsdagochtend naar huis toe.
De wond is ongeveer 15 cm schat ik, mijn baarmoeder was 4x zo groot als normaal vertelde de gyneacoloog.
Het gaat nu best goed met me, als ik moet hoesten/lachen e.d. voel ik het behoorlijk in mijn onderbuik (tja gek he). Hou vooral mijn gemak en tot nu toe slaap ik overdag altijd nog wel even een uurtje.
Vorige week geopereerd, lag rond 11 uur onder het mes en op de uitslaapkamer (het eerste moment wat ik kan herinneren) was om 12.30 uur.
Naast de algehele nacose heb ik ook een ruggeprik gehad, hierdoor heb ik tot zondagochtend (6 uur) constant morfine gehad. later op die ochtend mocht het infuus eruit en ''s middags de catheter. Was blij toen ik slangvrij was en ook goed kon leeg plassen op de wc toen de catheter eruit was. Er lag een vrouwtje op mijn zaal waarbij de baarmoeder 2 dagen eerder vaginaal verwijderd was en die is gelijk met mij naar huis gegaan doordat ze niet kon plassen toen de catheter eruit is gehaald (mocht naar huis als ze zelfkatherisatie kon toe passen).
zaterdagavond voor het eerst in de stoel gezeten, voelde duizelig aan en heb toen maar 10 minuten gezeten. 'Vanaf zondag een stuk vaker uit bed gegaan. Mocht een dinsdagochtend naar huis toe.
De wond is ongeveer 15 cm schat ik, mijn baarmoeder was 4x zo groot als normaal vertelde de gyneacoloog.
Het gaat nu best goed met me, als ik moet hoesten/lachen e.d. voel ik het behoorlijk in mijn onderbuik (tja gek he). Hou vooral mijn gemak en tot nu toe slaap ik overdag altijd nog wel even een uurtje.
zaterdag 2 oktober 2010 om 11:12
Ha Vlek!
Wat fijn dat je weer reageert! En fijn dat het zo goed gaat.
Doe het de komende tijd maar rustig aan.
Ik moet zeggen dat de ervaringen op dit topic mij toch wel enigszins geruststellen. Ik zie op tegen de ingreep, maar voel me toch al wat rustiger dan een paar weken terug, toen het besluit net genomen was.
In mijn omgeving lijkt het ook alsof iedereen wel iemand kent bij wie de baarmoeder is verwijderd. Ik heb me nooit gerealiseerd dat het zo'n veel voorkomende operatie is.
Wat fijn dat je weer reageert! En fijn dat het zo goed gaat.
Doe het de komende tijd maar rustig aan.
Ik moet zeggen dat de ervaringen op dit topic mij toch wel enigszins geruststellen. Ik zie op tegen de ingreep, maar voel me toch al wat rustiger dan een paar weken terug, toen het besluit net genomen was.
In mijn omgeving lijkt het ook alsof iedereen wel iemand kent bij wie de baarmoeder is verwijderd. Ik heb me nooit gerealiseerd dat het zo'n veel voorkomende operatie is.
zaterdag 2 oktober 2010 om 11:44
zaterdag 2 oktober 2010 om 19:01
Ik heb dezelfde ervaringen als Vlek. De morfine deed het goed na de operatie. Ik was in het begin ook enorm duizelig en zweette het uit toen ik in de stoel naast het bed mocht zitten. Het werd lastiger toen ik thuis kwam en er 10 minuten over deed om mijn bed uit te komen....
Oranjemuts en Vlek hoe gaat het met de emotionele kant van de verwijdering van jullie baarmoeder ? Ik zit af en toe wel in een dip. Ik wist dat ik geen kinderen kon krijgen, maar nu voelt het helemaal "leeg".
Oranjemuts en Vlek hoe gaat het met de emotionele kant van de verwijdering van jullie baarmoeder ? Ik zit af en toe wel in een dip. Ik wist dat ik geen kinderen kon krijgen, maar nu voelt het helemaal "leeg".
zaterdag 2 oktober 2010 om 21:37
ik had het ook behoorlijk warm en was ook met tijden behoorlijk aan het zweten, besef nu pas dat dat door de morfine kon komen.
Tja de emotionele kant: Ik weet dat mijn baarmoeder eruit is, alleen dring het nu nog niet echt door. Ik vermoed dat dat nog wel ga komen. Zit nu nog in de roes van de operatie
Tja de emotionele kant: Ik weet dat mijn baarmoeder eruit is, alleen dring het nu nog niet echt door. Ik vermoed dat dat nog wel ga komen. Zit nu nog in de roes van de operatie
zaterdag 2 oktober 2010 om 22:04
Hallo meiden hier ben ik weer
Ik ben vanmiddag thuis gekomen, mocht een dag eerder weg omdat het allemaal heel goed ging met mij.
Vanochtend alweer zelfstandig gedouched in het ziekenhuis.
Al met al is ontzettend meegevallen. Wel ontzettend moe en soms duizelig.
Heb een enorme ritssluiting in mijn buik van links naar rechts en ben bont en blauw. Spierpijn overal, je weet op een gegeven niet meer hoe je moet liggen.
Maar dat alles gaat over.
Emotioneel ben ik er nog niet zo mee bezig. Wel heeft alles een grote indruk op mij gemaakt wat operatie, ziekenhuis, verzorging betreft.
Ik had een luxe eenpersoonskamer met alles er op en er aan. Lieve verpleegkundigen, echt schatten van meiden. Ook de chirurg was een hele aardige man die mij met alles op mijn gemak probeerde te stellen. Infuusprik deed meer pijn als de ruggenprik. Kortom ik heb me weer veel te druk gemaakt haha.
Ga nu lekker even op de bank en laat me verwennen door mijn dochter en dan lekker naar mijn eigen bedje, niets boven dat haha.
Vlekkie, Wuppie en iedereen, bedankt voor alle lieve steun. Ook jullie hebben mij er goed doorheen geholpen.
Dikke KNUFKUS voor iedereen.
Ik hou jullie op de hoogte........
Ik ben vanmiddag thuis gekomen, mocht een dag eerder weg omdat het allemaal heel goed ging met mij.
Vanochtend alweer zelfstandig gedouched in het ziekenhuis.
Al met al is ontzettend meegevallen. Wel ontzettend moe en soms duizelig.
Heb een enorme ritssluiting in mijn buik van links naar rechts en ben bont en blauw. Spierpijn overal, je weet op een gegeven niet meer hoe je moet liggen.
Maar dat alles gaat over.
Emotioneel ben ik er nog niet zo mee bezig. Wel heeft alles een grote indruk op mij gemaakt wat operatie, ziekenhuis, verzorging betreft.
Ik had een luxe eenpersoonskamer met alles er op en er aan. Lieve verpleegkundigen, echt schatten van meiden. Ook de chirurg was een hele aardige man die mij met alles op mijn gemak probeerde te stellen. Infuusprik deed meer pijn als de ruggenprik. Kortom ik heb me weer veel te druk gemaakt haha.
Ga nu lekker even op de bank en laat me verwennen door mijn dochter en dan lekker naar mijn eigen bedje, niets boven dat haha.
Vlekkie, Wuppie en iedereen, bedankt voor alle lieve steun. Ook jullie hebben mij er goed doorheen geholpen.
Dikke KNUFKUS voor iedereen.
Ik hou jullie op de hoogte........
zondag 3 oktober 2010 om 08:37
Bij mij is het aankomende week een jaar geleden dat mijn baarmoeder verwijderd is.Heb hier toen ook een topic over geopend.
Ik had al 3 kinderen,mocht van de gyn niet meer zwanger raken en ook in mijn hoofd was ik er klaar mee.Ondanks dat ik heel blij ben dat ik geen klachten meer heb en nooit meer ongesteld wordt heb ik er de laatste weken toch psychisch last van.
In mijn omgeving zijn veel zwangeren of net bevallen vriendinnen.
Het besef dat dat nooit meer kan komt nu heel hard binnen.
Ik praat er zoveel mogelijk over en probeer het los te laten,al gaat dat nu wat moeilijker.Ik denk doordat ik alles herbeleef wat er vorig jaar gebeurde.
Ik had al 3 kinderen,mocht van de gyn niet meer zwanger raken en ook in mijn hoofd was ik er klaar mee.Ondanks dat ik heel blij ben dat ik geen klachten meer heb en nooit meer ongesteld wordt heb ik er de laatste weken toch psychisch last van.
In mijn omgeving zijn veel zwangeren of net bevallen vriendinnen.
Het besef dat dat nooit meer kan komt nu heel hard binnen.
Ik praat er zoveel mogelijk over en probeer het los te laten,al gaat dat nu wat moeilijker.Ik denk doordat ik alles herbeleef wat er vorig jaar gebeurde.
zondag 3 oktober 2010 om 08:46
Toen ik vorige week voor 'n uitstrijkje ben geweest ns 'n uitgebreid gesprek gehad over de nadelen van de baarmoeder. Ongeacht de uitslag van 't uitstrijkje ben ik van plan in elk geval 'ns orienterend naar 'n gyn te gaan. Voor psychische klachten hoef ik niet bang te zijn. Heb mijn baarmoeder altijd alleen als n onding gezien waar je last van hebt. Ben alleen bang voor de lichamelijk klachten van zo'n operatie.
zondag 3 oktober 2010 om 09:01
Ik las onlangs iets over laparoscopisch via de buik en dat sprak me wel aan. De geopereerde kon de volgende dag al naar huis. Er worden dan 3 minisneetjes gemaakt waardoor ze de apparatuur binnen steken om de boel los te knippen en stukje voor stukje wordt dat dan door de vagina eruit gehaald. Iets dergelijks in elk geval. Dat schijnt nog niet overal gedaan te worden, maar ik wil daar dus wel meer over te weten komen. Klinkt ideaal.
zondag 3 oktober 2010 om 11:43
quote:elninjoo schreef op 03 oktober 2010 @ 09:01:
Ik las onlangs iets over laparoscopisch via de buik en dat sprak me wel aan. De geopereerde kon de volgende dag al naar huis. Er worden dan 3 minisneetjes gemaakt waardoor ze de apparatuur binnen steken om de boel los te knippen en stukje voor stukje wordt dat dan door de vagina eruit gehaald. Iets dergelijks in elk geval. Dat schijnt nog niet overal gedaan te worden, maar ik wil daar dus wel meer over te weten komen. Klinkt ideaal.
Dit is ook de operatie die ik zal krijgen. Je er wel rekening mee houden dat er altijd een mogelijkheid is dat ze tijdens de operatie toch over moeten stappen naar een buiksnede, om wat voor reden dan ook. De gynaecoloog zei tegen mij: "En dan gaan we je echt niet wakker maken om dat te overleggen". Ha ha!
Hee Oranjemuts, wat fijn dat alles zo goed is gegaan! Daar had je nou zo tegenop gezien, hè?!
Ik las onlangs iets over laparoscopisch via de buik en dat sprak me wel aan. De geopereerde kon de volgende dag al naar huis. Er worden dan 3 minisneetjes gemaakt waardoor ze de apparatuur binnen steken om de boel los te knippen en stukje voor stukje wordt dat dan door de vagina eruit gehaald. Iets dergelijks in elk geval. Dat schijnt nog niet overal gedaan te worden, maar ik wil daar dus wel meer over te weten komen. Klinkt ideaal.
Dit is ook de operatie die ik zal krijgen. Je er wel rekening mee houden dat er altijd een mogelijkheid is dat ze tijdens de operatie toch over moeten stappen naar een buiksnede, om wat voor reden dan ook. De gynaecoloog zei tegen mij: "En dan gaan we je echt niet wakker maken om dat te overleggen". Ha ha!
Hee Oranjemuts, wat fijn dat alles zo goed is gegaan! Daar had je nou zo tegenop gezien, hè?!
zondag 3 oktober 2010 om 12:02
quote:coeberghmetijs schreef op 03 oktober 2010 @ 09:12:
In heb daar ook wat over gehoord,klinkt wel ideaal.Geen lange narcose en geen buikwond.
Volgens mij schreef er op mijn topic ook iemand die dat had laten doen.Zal even kijken of ik hem voor je kan vinden.
Hoi Coebergh,
Wil je toch even laten weten dat ik veel aan je topic heb gehad, toen ik bezig was met alle uitzoekerij rondom een eventuele operatie.
Niets is zo duidelijk als ervaringen van lotgenoten.
Het dubbele gevoel dat je nu hebt, herken ik wel. Dat heb ik al jaren. Ik ben een stukje ouder dan jij, maar ook in mijn omgeving is er een periode geweest dat iedereen 'zomaar' zwanger raakte en dat is nogal confronterend, ondanks dat ik zelf nooit een kinderwens heb gehad.
In heb daar ook wat over gehoord,klinkt wel ideaal.Geen lange narcose en geen buikwond.
Volgens mij schreef er op mijn topic ook iemand die dat had laten doen.Zal even kijken of ik hem voor je kan vinden.
Hoi Coebergh,
Wil je toch even laten weten dat ik veel aan je topic heb gehad, toen ik bezig was met alle uitzoekerij rondom een eventuele operatie.
Niets is zo duidelijk als ervaringen van lotgenoten.
Het dubbele gevoel dat je nu hebt, herken ik wel. Dat heb ik al jaren. Ik ben een stukje ouder dan jij, maar ook in mijn omgeving is er een periode geweest dat iedereen 'zomaar' zwanger raakte en dat is nogal confronterend, ondanks dat ik zelf nooit een kinderwens heb gehad.
zondag 3 oktober 2010 om 12:55
Die zogenaamde LAVH=laparoscopisch geassisteerde vaginale hysterectomie is inderdaad ideaal als het mogelijk is ,maar.....
De ingreep duurt minstens zo lang als via je buik hoor.
Dus niet zo'n lange narcose is echt niet van toepassing.
Bij mij zijn twee gynaecologen toch twee en een half uur aan het sleutelen geweest. En het was toch alleen maar een "gewone" baarmoeder met één vleesboom van 6 centimeter. Ze zei nog: 't was een hele klus, maar zeker de moeite waard om je een buiksnede te besparen.
Vrijdagmiddag geopereerd en zondagmorgen naar huis en vijf weken later niks meer aan de hand. Ik mis mijn baarmonster ook geen seconde meer, maar drie gezonde kinderen en toen 46 jaar maakt het natuurlijk veel gemakkelijker.
Wel verwonder ik me zo af en toe echt nog over het uitblijven van het vloeien en glimlach bij alle nieuwe snufjes bij tampons en maandverband. Ik zal het nooit meer uittesten.
De ingreep duurt minstens zo lang als via je buik hoor.
Dus niet zo'n lange narcose is echt niet van toepassing.
Bij mij zijn twee gynaecologen toch twee en een half uur aan het sleutelen geweest. En het was toch alleen maar een "gewone" baarmoeder met één vleesboom van 6 centimeter. Ze zei nog: 't was een hele klus, maar zeker de moeite waard om je een buiksnede te besparen.
Vrijdagmiddag geopereerd en zondagmorgen naar huis en vijf weken later niks meer aan de hand. Ik mis mijn baarmonster ook geen seconde meer, maar drie gezonde kinderen en toen 46 jaar maakt het natuurlijk veel gemakkelijker.
Wel verwonder ik me zo af en toe echt nog over het uitblijven van het vloeien en glimlach bij alle nieuwe snufjes bij tampons en maandverband. Ik zal het nooit meer uittesten.
zondag 3 oktober 2010 om 13:36
Kunnen ze van te voren niet middels (inwendige) echo's bepalen of het laparoscopisch gaat lukken? Lijkt me nogal 'n zware tegenvaller als je daarvoor gekozen hebt en je wordt wakker met 'n enorm litteken op je buik. Dat ze er langer aan moeten werken, maakt me dan weer niet uit. Vind 't belangrijker zo weinig mogelijk klachten na afloop te hebben.
zondag 3 oktober 2010 om 18:19
Elninjoo, bij mij heeft de gyn via inwendige echo's bepaalt welke ingreep toegepast zou worden. Bij mij was van te voren al duidelijk dat het de buiksnede werd, omdat ik ook endometriose heb. Dit zijn verklevingen die hij zo veel mogelijk wilde "meenemen" tijdens de operatie. Het litteken op de buik valt mij heel erg mee trouwens. Hij valt precies in mijn buikplooi; je ziet er niks van. Wanneer je heel erg slank bent zal het er uiteraard heel anders uitzien.
zondag 3 oktober 2010 om 21:06
hoi
ik heb ook 2 keer het myrena laten plaatsen helaas zonder succes
de artsen kunnen mij helaas niet meer helpen,moet 4 november een baarmoeder verwijdering ondergaan.
ik menstrueerde ook hevig nu met die myrena stopt het helemaal niet meer,ik weet hoe vervelend je voelt
kijk er ook wel erg tegen op
en moet mijn kindjes een week missen.
ben pas 35 dus het is wel een hele stap maar zo kan het ook niet verder.
ps kun je niet naar een academish zh?
misschien willen hun je wel helpen?
lieve groetjes sylvia
ik heb ook 2 keer het myrena laten plaatsen helaas zonder succes
de artsen kunnen mij helaas niet meer helpen,moet 4 november een baarmoeder verwijdering ondergaan.
ik menstrueerde ook hevig nu met die myrena stopt het helemaal niet meer,ik weet hoe vervelend je voelt
kijk er ook wel erg tegen op
en moet mijn kindjes een week missen.
ben pas 35 dus het is wel een hele stap maar zo kan het ook niet verder.
ps kun je niet naar een academish zh?
misschien willen hun je wel helpen?
lieve groetjes sylvia
zondag 3 oktober 2010 om 21:08
hoi
ik heb ook 2 keer het myrena laten plaatsen helaas zonder succes
de artsen kunnen mij helaas niet meer helpen,moet 4 november een baarmoeder verwijdering ondergaan.
ik menstrueerde ook hevig nu met die myrena stopt het helemaal niet meer,ik weet hoe vervelend je voelt
kijk er ook wel erg tegen op
en moet mijn kindjes een week missen.
ben pas 35 dus het is wel een hele stap maar zo kan het ook niet verder.
ps kun je niet naar een academish zh?
misschien willen hun je wel helpen?
lieve groetjes sylvia
ik heb ook 2 keer het myrena laten plaatsen helaas zonder succes
de artsen kunnen mij helaas niet meer helpen,moet 4 november een baarmoeder verwijdering ondergaan.
ik menstrueerde ook hevig nu met die myrena stopt het helemaal niet meer,ik weet hoe vervelend je voelt
kijk er ook wel erg tegen op
en moet mijn kindjes een week missen.
ben pas 35 dus het is wel een hele stap maar zo kan het ook niet verder.
ps kun je niet naar een academish zh?
misschien willen hun je wel helpen?
lieve groetjes sylvia
maandag 4 oktober 2010 om 14:39
