Psyche
alle pijlers
Moeite met ouder worden
maandag 18 oktober 2010 om 18:51
Heel irritant. Ik ben nu net 33, ik voel me ook nog jong maar ik heb vaak moeite met het idee dat het allemaal zo snel gaat. De tijd bedoel ik. Voordat je het weet is er weer een jaar voorbij. Je wordt ouder, jeugd en alle leuke dingen die daarbij horen zijn weg.
Ook mijn ouders worden oud, nog even en ze zijn bejaard. Dat kan me beangstigen.
Ik kijk ook wel eens in de spiegel en dan denk ik; hoe lang zal ik er nog zo uitzien (zonder rimpel e.d.) Het is niet dat ik erg ijdel ben maar van mij mag het leven gewoon wel wat langer duren allemaal..
herkent iemand dit of zou iedereen dit wel een beetje hebben?
Ook mijn ouders worden oud, nog even en ze zijn bejaard. Dat kan me beangstigen.
Ik kijk ook wel eens in de spiegel en dan denk ik; hoe lang zal ik er nog zo uitzien (zonder rimpel e.d.) Het is niet dat ik erg ijdel ben maar van mij mag het leven gewoon wel wat langer duren allemaal..
herkent iemand dit of zou iedereen dit wel een beetje hebben?
zondag 24 oktober 2010 om 12:00
Heel herkenbaar allemaal, maar toch maak ik me er minder druk om toen ik 30 was, sterker nog, ik zie er nu veel beter uit dan 10 jaar geleden en ben dit jaar 41 geworden. Op mijn 32e werd ik erg ziek en dan leer je weer relativeren, nu het beter gaat, maak ik me weer druk om grijze haren en rimpels.... Maar ben wel erg ijdel hoor, elke 6 weken bij de kapper, elke grijze haar wordt weggekleurd, regelmatig naar de schoonheidsspecializte en ik heb waarschijnlijk elke creme of smeersel wel geprobeerd en ik zou misschien zelfs wel botox overwegen als mijn hoofd echt in verval raakt. Goddank ben ik gezegend met redelijk goede genen..
zondag 24 oktober 2010 om 12:11
Ik ga ook vaak naar de kapper,hou van mooie kleding,maak me
iedere dag op en verzorg mijn huid goed,epileer mijn wenkbrauwen,sport veel etc...Maar heb daar ook plezier in.
Laatste maandag had ik mijn vriwilligersinzet.Toen hebben we
een paar dames van verschillende leeftijden opgehaald op hun
afdeling,de nagels gelackt,opgemaakt,gezichtsmasker opgedaan,krullen zetten etc...Het was erg gezellig en heel
leuk om te zien dat oudere dames ook erg ijdel kunnen zijn.
Morgenmiddag weer!Ik verheug me erop.
iedere dag op en verzorg mijn huid goed,epileer mijn wenkbrauwen,sport veel etc...Maar heb daar ook plezier in.
Laatste maandag had ik mijn vriwilligersinzet.Toen hebben we
een paar dames van verschillende leeftijden opgehaald op hun
afdeling,de nagels gelackt,opgemaakt,gezichtsmasker opgedaan,krullen zetten etc...Het was erg gezellig en heel
leuk om te zien dat oudere dames ook erg ijdel kunnen zijn.
Morgenmiddag weer!Ik verheug me erop.
maandag 25 oktober 2010 om 12:20
quote:Juf_achterbak schreef op 23 oktober 2010 @ 11:52:
Wat bij mij ook een schrikbeeld is, dat als je oud en bejaard bent je dan in het verkeerde verzorgingstehuis kom te zitten.
Die waar je niet elke dag kan douchen, of dat je de hele dag in een vieze luier moet zitten. Dat je niet meer zelf naar buiten kan. Ik heb geen kinderen, dus die kunnen ook niet helpen.
Daar ben ik bang voor, ik denk dat ik dan zou kiezen om het leven te laten, mooi geweest zo.
Hier wil ik toch even op inhaken, totaal off topic. Maar ik ben dus vanaf vorige week begonnen met vrijwilligerswerk in een zorgcentrum. Om juist met dit soort mensen naar activiteiten te gaan enzo, die daar georganiseerd worden zoals bingo, bloemschikken en weet ik veel wat. Alleen al in dit zorgcentrum in een best kleine stad zijn al 390 vrijwilligers. En natuurlijk wordt het leven moeilijk als je lichamelijk achteruittakelt en geliefden om je heen verliest of ziek worden. Ik ken je situatie niet waar je nu in zit, maar ga aub niet lopen kniezen over iets dat over 40 jaar zo zou kunnen zijn.
Wat bij mij ook een schrikbeeld is, dat als je oud en bejaard bent je dan in het verkeerde verzorgingstehuis kom te zitten.
Die waar je niet elke dag kan douchen, of dat je de hele dag in een vieze luier moet zitten. Dat je niet meer zelf naar buiten kan. Ik heb geen kinderen, dus die kunnen ook niet helpen.
Daar ben ik bang voor, ik denk dat ik dan zou kiezen om het leven te laten, mooi geweest zo.
Hier wil ik toch even op inhaken, totaal off topic. Maar ik ben dus vanaf vorige week begonnen met vrijwilligerswerk in een zorgcentrum. Om juist met dit soort mensen naar activiteiten te gaan enzo, die daar georganiseerd worden zoals bingo, bloemschikken en weet ik veel wat. Alleen al in dit zorgcentrum in een best kleine stad zijn al 390 vrijwilligers. En natuurlijk wordt het leven moeilijk als je lichamelijk achteruittakelt en geliefden om je heen verliest of ziek worden. Ik ken je situatie niet waar je nu in zit, maar ga aub niet lopen kniezen over iets dat over 40 jaar zo zou kunnen zijn.
maandag 25 oktober 2010 om 12:30
Ik heb dat (nog) helemaal niet. Ik ben 30 en voor mijn gevoel begint het nu pas allemaal. Ik ben het afgelopen jaar getrouwd, heb een kind gekregen en hoop volgend jaar af te studeren. Ik ben gelukkiger dan ooit en verlang niet terug naar vroeger. Oud vind ik mezelf totaal niet, ik word ook altijd jonger geschat (van de week nog iemand die dacht dat ik 24 was).
De angst dat mijn ouders en schoonouders er straks niet meer zullen zijn deel ik wel. Dat komt ook omdat de laatste grootouder nu slecht ligt en binnenkort zal overlijden. Voor mijn gevoel zijn de ouders dan 'aan de beurt'. Gelukkig zijn ze allemaal nog gezond, dus ze moeten gewoon nog even door vind ik!
De angst dat mijn ouders en schoonouders er straks niet meer zullen zijn deel ik wel. Dat komt ook omdat de laatste grootouder nu slecht ligt en binnenkort zal overlijden. Voor mijn gevoel zijn de ouders dan 'aan de beurt'. Gelukkig zijn ze allemaal nog gezond, dus ze moeten gewoon nog even door vind ik!
maandag 25 oktober 2010 om 13:10
quote:nike schreef op 25 oktober 2010 @ 12:20:
[...]
Hier wil ik toch even op inhaken, totaal off topic. Maar ik ben dus vanaf vorige week begonnen met vrijwilligerswerk in een zorgcentrum. Om juist met dit soort mensen naar activiteiten te gaan enzo, die daar georganiseerd worden zoals bingo, bloemschikken en weet ik veel wat. Alleen al in dit zorgcentrum in een best kleine stad zijn al 390 vrijwilligers. En natuurlijk wordt het leven moeilijk als je lichamelijk achteruittakelt en geliefden om je heen verliest of ziek worden. Ik ken je situatie niet waar je nu in zit, maar ga aub niet lopen kniezen over iets dat over 40 jaar zo zou kunnen zijn.
Ik doe precies hetzelfde werk als jij en vind dit erg leuk.Ja,je kunt
op iedere leeftijd iets krijgen of je krijgt niets en sterft op een hoge
leeftijd een natuurlijke dood.Ik ken ook zat oudere mensen die
wel fit zijn en jongere mensen die iets mankeren en andersom.Ik
probeer er het beste van te maken en dat lukt goed.
[...]
Hier wil ik toch even op inhaken, totaal off topic. Maar ik ben dus vanaf vorige week begonnen met vrijwilligerswerk in een zorgcentrum. Om juist met dit soort mensen naar activiteiten te gaan enzo, die daar georganiseerd worden zoals bingo, bloemschikken en weet ik veel wat. Alleen al in dit zorgcentrum in een best kleine stad zijn al 390 vrijwilligers. En natuurlijk wordt het leven moeilijk als je lichamelijk achteruittakelt en geliefden om je heen verliest of ziek worden. Ik ken je situatie niet waar je nu in zit, maar ga aub niet lopen kniezen over iets dat over 40 jaar zo zou kunnen zijn.
Ik doe precies hetzelfde werk als jij en vind dit erg leuk.Ja,je kunt
op iedere leeftijd iets krijgen of je krijgt niets en sterft op een hoge
leeftijd een natuurlijke dood.Ik ken ook zat oudere mensen die
wel fit zijn en jongere mensen die iets mankeren en andersom.Ik
probeer er het beste van te maken en dat lukt goed.
maandag 25 oktober 2010 om 13:34
dinsdag 26 oktober 2010 om 23:24
woensdag 27 oktober 2010 om 03:34
Ja, hier dus ook, ik ben nu 45 en vind vooral het gevoel dat ik er niet zomaar nog 45 bij op kan tellen. En dat alle grote mijlpalen achter mij liggen; studeren, trouwen, kinderen krijgen en emigreren. Ik ben nog steeds volop druk hoor daar niet van 't is gewoon een gevoel. En een dom gevoel ook nog eens, dat weet ik best maar wat doe je eraan? Ik denk weleens dat het komt omdat ik mijn ouders al vrij jong ben verloren (klinkt raar alsof ik ze nog kan vinden) aan kanker.
Ik zeg weleens tegen mijn dochter (21) dat zij later mijn gezichtshaar moet "plukken" als ik dement in een tehuis zit anders zit ik straks met een baard in mijn ouwevrouwenstoel, das ook geen gezicht. Je kunt maar beter voorbereid zijn.
Ik zeg weleens tegen mijn dochter (21) dat zij later mijn gezichtshaar moet "plukken" als ik dement in een tehuis zit anders zit ik straks met een baard in mijn ouwevrouwenstoel, das ook geen gezicht. Je kunt maar beter voorbereid zijn.
Optimist tot in de kist!
woensdag 27 oktober 2010 om 03:48
quote:Sem292 schreef op 25 oktober 2010 @ 12:40:
Ik besef de laatste tijd ook dat ik moeite heb met ouder worden.
En ik ben pas 23!!
Hoe moet dat over 10jaar wel niet voelen..Dit herken ik echt, toen ik 23 jaar was voelde ik me stokoud, nu ben ik 47 en het maakt me echt helemaal niks uit. Ik doe de dingen die ik 20 jaar geleden ook deed en waarschijnlijk doe ik die over 20 jaar nog. Dat mijn ouders richting 80 gaan vind ik vreselijk, ze zien er prachtig uit en ben trots dat ze mijn ouders zijn. Maar het lijkt me vreselijk om zonder hun te moeten leven.
Ik besef de laatste tijd ook dat ik moeite heb met ouder worden.
En ik ben pas 23!!
Hoe moet dat over 10jaar wel niet voelen..Dit herken ik echt, toen ik 23 jaar was voelde ik me stokoud, nu ben ik 47 en het maakt me echt helemaal niks uit. Ik doe de dingen die ik 20 jaar geleden ook deed en waarschijnlijk doe ik die over 20 jaar nog. Dat mijn ouders richting 80 gaan vind ik vreselijk, ze zien er prachtig uit en ben trots dat ze mijn ouders zijn. Maar het lijkt me vreselijk om zonder hun te moeten leven.
woensdag 27 oktober 2010 om 09:16
donderdag 28 oktober 2010 om 17:51
vrijdag 29 oktober 2010 om 12:10
quote:Mlle_j schreef op 27 oktober 2010 @ 15:52:
Ik herken het ook. Vind mezelf (31) niet oud en afgeleefd, maar juist als ik me goed verzorg en de deur uittrippel valt het me op dat ik een vrouw ben.. geen meisje maar een mevrouw en dat is best verwarrend
Ooooh dit herken ik! Ik ben 36 jaar en heb het gevoel dat ik op mijn 28ste als meisje ben gaan slapen en wakker ben geworden op mijn 36ste als mevrouw, ik kan er nog steeds niet zoveel mee. Ik merk zelf het verschil niet (wel wanneer ik in de spiegel kijk, maar het is nog geen dramatisch groot verschil)! Gelukkig werd ik een week of twee geleden nog versierd door een 25 jarige knapperd en die moest er voor gaan zitten zo verbaasd was ie. Het knulletje (gelukkig ben ik niet jaloers ) geloofde niet dat ik 36 was en dacht dat ik 26 was (stiekem: joehoeeeee). kortom: Ik heb er dus best wat moeite mee dat ik ouder wordt.
Ik vond het trouwens prachtig om 30 te worden. Echt een mooie leeftijd vind ik. Niet meer zo onzeker, en waar je onzeker over bent kun je toch wat makkelijker opzij zetten (het eerder genoemde schijt hebben). Waar ik wel last van heb is dat een ieder in mijn omgeving kinderen heeft gekregen. Ik vond het altijd heerlijk af te spreken met vriendinnen (tripjes, stappen, cursussen volgen etc) en dat gaat echt een stuk lastiger. Ik heb zelf geen kinderen en dan merk je wel, wanneer je bijna geen mensen om je heen hebt die ook geen kinderen hebben, dat het een stuk moeilijker wordt dingen met vriendinnen/zus te ondernemen.
Ik herken het ook. Vind mezelf (31) niet oud en afgeleefd, maar juist als ik me goed verzorg en de deur uittrippel valt het me op dat ik een vrouw ben.. geen meisje maar een mevrouw en dat is best verwarrend
Ooooh dit herken ik! Ik ben 36 jaar en heb het gevoel dat ik op mijn 28ste als meisje ben gaan slapen en wakker ben geworden op mijn 36ste als mevrouw, ik kan er nog steeds niet zoveel mee. Ik merk zelf het verschil niet (wel wanneer ik in de spiegel kijk, maar het is nog geen dramatisch groot verschil)! Gelukkig werd ik een week of twee geleden nog versierd door een 25 jarige knapperd en die moest er voor gaan zitten zo verbaasd was ie. Het knulletje (gelukkig ben ik niet jaloers ) geloofde niet dat ik 36 was en dacht dat ik 26 was (stiekem: joehoeeeee). kortom: Ik heb er dus best wat moeite mee dat ik ouder wordt.
Ik vond het trouwens prachtig om 30 te worden. Echt een mooie leeftijd vind ik. Niet meer zo onzeker, en waar je onzeker over bent kun je toch wat makkelijker opzij zetten (het eerder genoemde schijt hebben). Waar ik wel last van heb is dat een ieder in mijn omgeving kinderen heeft gekregen. Ik vond het altijd heerlijk af te spreken met vriendinnen (tripjes, stappen, cursussen volgen etc) en dat gaat echt een stuk lastiger. Ik heb zelf geen kinderen en dan merk je wel, wanneer je bijna geen mensen om je heen hebt die ook geen kinderen hebben, dat het een stuk moeilijker wordt dingen met vriendinnen/zus te ondernemen.
vrijdag 29 oktober 2010 om 12:26
Geschreven door mijn moeder (46 jaar / ik 26)
Regelmatig een nieuw shirt of een nieuwe broek online bestellen bij Esprit, niet meer nodig
Elk moment van de dag denken aan lippenstift opdoen, niet meer nodig
Contact onderhouden met vrienden omdat het hoort, niet meer nodig
Me druk maken of mensen het wel naar hun zin hebben, niet meer nodig
Regelmatig wat lekkers kopen bij de benzinepomp, niet meer nodig
Status hebben in een baan, niet meer nodig
Aardig gevonden willen worden door de hele wereld, niet meer nodig
Op mijn tenen lopen, niet meer nodig
Een overvolle agenda hebben, niet meer nodig
Gewaardeerd worden om wat ik allemaal doe, niet meer nodig
Zeggen dat ik het druk, druk, druk heb, niet meer nodig
Voor een feestje vijf verschillende setjes kleding uitproberen, niet meer nodig
Als een dolle moeten poetsen in huis, niet meer nodig
Al dat dwangmatige gedrag...............het is niet meer nodig.
Het is fijn dat ik van mezelf gewoon mag ZIJN!
Als ik naar haar kijk en ook naar mijn oma, die alletwee een fantastisch leven hebben, nar hun 35/40e echt eigen keuzes hebben gemaakt, er volledig van genieten. Dan denk ik ouder worden? Geen probleem, geef mij ook die vrijheid in mijn hoofd, niet meer het gevoel hebben dat je voor anderen moet presteren, je niet meer continu aanpassen en invoegen.
Het besef dat ik het niet meer wil brengt mij half 20 al verder op weg, maar ik ben er nog niet.. Komt wel, als ik de 30 ben gepasseerd
Regelmatig een nieuw shirt of een nieuwe broek online bestellen bij Esprit, niet meer nodig
Elk moment van de dag denken aan lippenstift opdoen, niet meer nodig
Contact onderhouden met vrienden omdat het hoort, niet meer nodig
Me druk maken of mensen het wel naar hun zin hebben, niet meer nodig
Regelmatig wat lekkers kopen bij de benzinepomp, niet meer nodig
Status hebben in een baan, niet meer nodig
Aardig gevonden willen worden door de hele wereld, niet meer nodig
Op mijn tenen lopen, niet meer nodig
Een overvolle agenda hebben, niet meer nodig
Gewaardeerd worden om wat ik allemaal doe, niet meer nodig
Zeggen dat ik het druk, druk, druk heb, niet meer nodig
Voor een feestje vijf verschillende setjes kleding uitproberen, niet meer nodig
Als een dolle moeten poetsen in huis, niet meer nodig
Al dat dwangmatige gedrag...............het is niet meer nodig.
Het is fijn dat ik van mezelf gewoon mag ZIJN!
Als ik naar haar kijk en ook naar mijn oma, die alletwee een fantastisch leven hebben, nar hun 35/40e echt eigen keuzes hebben gemaakt, er volledig van genieten. Dan denk ik ouder worden? Geen probleem, geef mij ook die vrijheid in mijn hoofd, niet meer het gevoel hebben dat je voor anderen moet presteren, je niet meer continu aanpassen en invoegen.
Het besef dat ik het niet meer wil brengt mij half 20 al verder op weg, maar ik ben er nog niet.. Komt wel, als ik de 30 ben gepasseerd
vrijdag 29 oktober 2010 om 12:30
Ik vond het heel erg om 30 te worden...........maar toen ik 40 werd had ik daar weer veel minder moeite mee. Nu vind ik het alleen vervelend dat mijn lijf niet meer zo soepel is. Maar verder, nee, niet echt problemen mee. Ik vind dat ik erg mooi ouder word.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
